ลูกพี่ลูกน้องผมที่เป็นชายติดโควต้าแพทย์มช. ก้อดีใจในความเก่งของน้องล่ะนะอาศัยอยู่บ้านเดียวกัน เรียนไป1ปี 1ปีที่ผ่านมาผ้าไม่เคยซักเอง (อยู่บ้านก้อไม่เคยซักไม่เคยรีดแม่ทำให้หมด)ทุกวันศุกร์แม่ต้องไปเอาผ้ามาซักมารีดแล้ววันอาทิตย์เอาไปส่ง ปิดเทอมกลับมาบ้านโอโห้นิสัยมันเปลี่ยนไปเยอะเย่อหยิ่งจองหอง ยิ่งกับผมมันไม่คุยด้วยเลย (ผมอาชีพรับจ้าง) นับวันๆๆความสัมพันธยิ่งเลวร้ายลงเหมือนที่บ้านเป็นแค่โรงแรม ขนาดกับตากับยายยังมาบ่นกับผมว่าลูกพี่ลูกน้องผมคนนี้นิสัยเปลี่ยนไป ไปไม่ลามาไม่ไหว้ ผมก้อพูดติดตลกไปว่าอีกหน่อยมันเรียนจบเราคงต้องไหว้มัน ตากับยายก้อไม่เคยเข้าไปพูดไปคุยไม่เคยดูแลทุกวันนี้ในบ้านอึดอัดเหมือนกันก้อได้แต่ทนเอา ยายว่าอีกไม่นานมันจะกลับไปอยู่หอแล้วให้ทนเอา ผมก้อมานั่งคิดว่าเออคนเรียนหมอนี่มันเป็นเทวดารึไงนะ เรียนเก่งหัวดีซะเปล่าแต่ทำไมถึงออกมาเป็นแบบนี้ขนาดปี1ยังขนาดนี้แล้วต่อไปๆๆ จะขนาดไหนเนี่ยก้อกลุ้มใจอยู่เหมือนกันอยู่กันแบบอึดอัดแบบนี้ บางคนก้อว่านี่อาจเป็นส่วนน้อยของแพทย์ แต่ไม่นึกว่าจะเกิดกับครอบครัวตัวเองซะเนี่ย บรรยกาศในบ้านเหมือนต่างคนต่างอยู่
จากคุณ :
โค่วจง
- [
10 พ.ค. 50 22:42:46
]