ความคิดเห็นที่ 1 เช้านี้ สุภาพชายไปที่บ้านโภคาชยาธร เจอนบกำลังขี่จักรยานจะพามาโปรดไปส่งที่สถานีรถไฟโดยมีแน่งน้อยเดินตามมาส่ง พอนบเห็นสุภาพชายก็ถามว่า ทำไมมาแต่เช้า แล้วพูดประชดทันทีว่า ไม่น่าถามเลย คงมาหาเดือนแรมใช่ไหม? ครั้นสุภาพชายหันไปทักแน่งน้อย เธอก็ปั้นหน้าปึ่ง และรีบบอกก่อนที่เขาจะทักถามอะไรต่อว่า “เดือนอยู่เรือนหลังเล็กน่ะค่ะ เชิญพี่ชายตามสบาย” พูดแล้วก็เดินขึ้นบ้านไปเลย เจอสองคนนี้เข้า ทำเอาสุภาพชายมึนไปครู่หนึ่งแล้วจึงเดินไปทางเรือนคุณเพ็ญ เจอเดือนแรมจึงบอกธุระว่า จะให้เดือนแรมช่วยพาแน่งน้อยมาพบประพืด โดยกลอยจะแอบมาหาประพืดที่นี่พรุ่งนี้ ========== รุ่งขึ้น ทองศรีและนังกลอยแอบพาประพืดไปหาคุณเพ็ญที่เรือนได้สำเร็จ คุณเพ็ญเพิ่งรู้ว่าประพืดไม่ได้เป็นบ้า บอกว่าให้ประพืดไปอยู่ไกล ๆ เสีย ไม่ควรกลับมาที่นี่อีก กลอยบอกว่าประพืดต้องการอยู่ไถ่บาปที่เคยทำไว้กับคุณเพ็ญก่อน คุณเพ็ญบอกว่าแล้ววันนี้มีธุระอะไรหรือ ประพืดบอกว่าต้องการเจอแน่งน้อย ทำให้ทุกคนมองกันอย่างสงสัย “ถามเท่าไหร่พี่ประพืดก็ไม่ยอมบอกค่ะว่าทำไม เอาแต่ยืนกรานที่จะเจอคุณน้อย คุณชายเลยให้กลอยกับแม่พามา เพราะเป็นห่วงพี่ประพืด พอมาถึงที่นี่แล้ว จะขอให้หนูเดือนพาคุณน้อยออกมา สุภาพชายคุยกับเดือนแรมไว้แล้ว เมื่อถึงเวลาเดือนแรมจึงขึ้นไปที่บ้านโภคาชยาธรเพื่อจะบอกแน่งน้อย แต่ไม่สำเร็จ เพราะถูกนายลอยขวางไม่ให้ขึ้นบ้าน จึงกลับไปบอกให้พาประพืดไปไว้ที่กระท่อมท้ายสวนก่อน ========== หนึ่งฤทัยเห็นเดือนแรมมาแถวบ้านก็จับตาดู ยิ่งเมื่อเห็นประพืดถูกพาไปที่กระท่อมท้ายสวนก็แจ้นไปฟ้องกลีบผกา “มันต้องคิดจะทำอะไรแน่ ๆ เลยค่ะคุณผกา เราจะทำยังไงดีคะ?” ยายอุ่นยุแยง “ไปเรียกนายลอยมาหาฉันที” กลีบผกาสั่ง หน้าเครียด ระหว่างปลอดคนนี้เอง เดือนแรมแอบไปพบแน่งน้อยได้สำเร็จ บอกว่าประพืดรอพบอยู่ที่กระท่อมท้ายสวน แน่งน้อยมีใจผูกพันกับประพืดที่ช่วยตนให้พ้นภัยหลายครั้ง จึงยอมฟังเดือนแรมพูดอย่างสนใจ ========== จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ 14 พ.ค. 50 04:35:57 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ฟ้องกลีบผกาแล้ว หนึ่งฤทัยกับเจิมก็ไปดักเล่นงานเดือนแรม หาว่านัดผู้ชายมาพบแน่งน้อย แล้วจู่โจมเข้าตบตีกันพัลวัน กลอยเห็นเดือนแรมหายไปนานก็ออกไปดู เจอกำลังถูกสองสาวรุมตบตีก็เข้าไปช่วย  กลายเป็นสี่คนยื้อยุดตบตีกันนัวเนีย พอดีสุภาพชายขับรถเข้ามาเห็น รีบเข้าไปแยกเดือนแรมออกมา ทำให้หนึ่งฤทัยไม่พอใจ หาว่าเข้าข้างเดือนแรม ขณะแน่งน้อยเดินไปที่กระท่อมท้ายสวนเพื่อหาประพืดนั้นเอง ก็ถูกนายลอยเผาสมุนไพรรมควันใส่จนหมดสติ จากนั้นถูกลากเข้าไปไว้ที่กระท่อมท้ายสวน ครู่หนึ่ง ประพืดมาถึงกระท่อมท้ายสวน เห็นแน่งน้อยนอนหมดสติอยู่ก็วิ่งเข้าไปหา  พริบตาเดียวกลีบผกาก็มองด้วยแววตาเพชฌฆาต แม้ประพืดจะหวาดกลัวแต่ก็ห่วงแน่งน้อยมากกว่า ถามว่าแน่งน้อยเป็นอะไร “มันก็แค่สลบไป มันจะได้ไม่ต้องมารู้ความจริงที่แสนอัปยศอดสูว่ามันเป็นลูกของแก!” ประพืดจึงรู้แน่ชัดว่าแน่งน้อยเป็นลูกของตนจริง ๆ แต่ถูกกลีบผกาขู่ว่า ถ้ารักลูก ไม่อยากให้ลูกต้องไปมีชีวิตเหมือนขอทานแบบตัวเอง ห็ต้องปิดเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ เพราะไม่เช่นนั้นคุณพจน์ไม่ยอมแน่ ๆ ความกลัวว่าลูกจะลำบาก ทำให้ประพืดยอมรับปากว่า จะไม่เปิดเผยเรื่องนี้และจะไม่มาที่นี่อีกตลอดไป กลีบผกาทำเป็นใจดีให้ร่ำลาลูกเสีย ขณะที่ประพืดกำลังเข้าไปหาแน่งน้อยนั่นเอง ก็ถูกนายลอยถือไม้หน้าสามเข้ามาหวดใส่ที่คอจนสลบเหมือดไป “ไอ้ประพืด คราวนี้แกตายคามือคุณพจน์แน่!” นายลอยคำราม:-)มเกรียมแล้ววิ่งอ้าวออกจากกระท่อมไป ========== เมื่อสุภาพชายแยกเดือนแรมออกไปแล้ว กลอยรีบไปบอกนบว่าเกิดเรื่องใหญ่แล้ว ให้รีบไปดูที่บนเรือนเร็ว ๆ ส่วนตนจะรีบไปตามคุณเพ็ญ ว่าแล้วกลอยก็วิ่งอ้าวไป ส่วนนบรีบเดินสวยขึ้นบ้านไปทันที บนเรือน สุภาพชายนั่งอยู่ข้างเดือนแรมเหมือนจะคอยปกป้องเธออยู่ ส่วนหนึ่งฤทัยโวยวายไม่เลิกว่าสุภาพชายเข้าข้างเดือนแรม พอนบขึ้นมาก็เข้าไปดึงหนึ่งฤทัยให้สงบก่อน แต่พอฟังหนึ่งฤทัยพูดก็หูเบา เชื่อว่าสุภาพชายทำไม่ถูก สุภาพชายพยายามจะอธิบายว่า ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่น แต่ก็พูดความจริงไม่ได้ พอดีคุณนายเรไรออกมาถามว่ามีเรื่องอะไรกัน ไม่นานคุณพจน์ก็ตามออกมา หนึ่งฤทัยชิงฟ้องว่า แน่งน้อยนัดพบผู้ชายที่กระท่อมท้ายสวนกลางวันแสก ๆ ========== >>>>> จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ 14 พ.ค. 50 04:36:22 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนที่ 20 (10 พฤษภาคม) “ลูกฉันไม่เคยทำอะไรอย่างนั้น” คุณเพ็ญมาถึงพอดี เถียงแทนเดือนแรมแข็งขังเพราะตัดสินใจแล้วว่า จะไม่ยอมให้ใครมารังแกลูกได้ตามใจชอบอีกต่อไปแล้ว กลับถูกคุณพจน์ด่าสวนว่า ห่วงลูกชู้นักใช่ไหม คุณเพ็ญหันขวับไปตอบโต้อย่างแข็งกร้าวว่า “หยุดกล่าวหาฉันสักทีได้มั้ยคะ? เพราะฉันไม่เคยทำอะไรที่มันต่ำช้าอย่างคุณพจน์หรอก” “นี่เธอกล้าด่าฉันเหรอเพ็ญจันทร์?” คุณพจน์ตาแดงก่ำด้วยความโกรธจัด ขณะที่บรรยากาศกำลังคุกรุ่นนั้นเอง นายลอยก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาบอกว่า แน่งน้อยอยู่กับผู้ชายที่กระท่อมท้ายสวน ทุกคนตะลึงกับข่าวนี้ มีแต่สุภาพชายกับเดือนแรมเท่านั้นที่มองหน้ากันอย่างผิดคาด ========== ขณะที่ประพืดฟื้นขึ้นมาและเข้าไปดูแน่งน้อยที่เพิ่งรู้สึกตัวด้วยความเป็นห่วงนั้นเอง คุณพจน์ก็พรวดเข้ามา ตรงเข้ากระชากประพืดออกมา พอเห็นชัด ๆ ว่าเป็นประพืดก็ยิ่งแค้น ทั้งด่าทั้งชกไม่ยั้ง “ไอ้ชาติชั่ว แกทำอะไรน้อย? ฉันจะฆ่าแกไอ้เลว!” แน่งน้อยถลาเข้าไปอ้อนวอนพ่อไม่ให้ทำอะไรประพืด ก็ถูกคุณพจน์ที่กำลังโมโหตบหน้า แล้วสั่งนายลอยกับคุณใช้ชายลากตัวทั้งสองออกไป นบขอให้คุณพจน์ใจเย็น ๆ ส่วนสุภาพชายบอกว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิด คุณพจน์ก็ไม่ฟังเสียง จะฆ่าประพืดให้ตายให้ได้ สั่งนายลอยให้ไปเอาปืนมาเดี๋ยวนี้ แน่งน้อยหันไปขอความช่วยเหลือจากกลีบผกา กลีบผกาทำเป็นขอร้องให้เห็นแก่ลูกเถิด ถ้าจะฆ่าจริง ๆ ก็ขอให้ฆ่าประพืดนเดียว พอดีนายลอยถือปืนวิ่งมา คุณพจน์คว้าปืนหันไปทางประพืด แน่งน้อยพยายามอ้อนวอนบอกว่า ประพืดไม่ได้ทำผิดอะไร หากแต่ยังเคยช่วยตนให้พ้นภัยหลายครั้งแล้วด้วย ถ้าจะฆ่าก็ขอให้ฆ่าตนแทนเถิด “นี่แกรักมันขนาดนั้นเลยเหรอยายน้อย?” คุณพจน์ยิ่งโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ ในที่สุดสุภาพชายต้องออกมาขอร้องว่า ประพืดเป็นคนบ้า คงไม่คิดอะไรอย่างที่ถูกว่าหรอก ซึ่งคุณนายเรไรก็เห็นด้วย เมื่อกลีบผกาให้นายลอยกับคุณพจน์ฆ่าประพืดไม่สำเร็จก็วางแผนใหม่ให้พิสูจน์ว่าประพืดเป็นบ้าจริงหรือไม่ แล้วสั่งนายลอยให้ไปเอาห่อขี้หมามาให้ประพืดกิน หลอกว่านั่นคือขนม ถ้าประพืดกินได้ก็แสดงว่าไม่เป็นบ้า ด้วยความรักลูก ประพืดกลั้นใจหยิบก้อนขี้หมาใส่ปากท่ามกลางความพะอืดพะอมคลื่นไส้ของพวกที่ได้เห็น ทำให้คุณพจน์เชื่อว่าประพืดเป็นบ้าจริง จำต้องปล่อยไป แต่พฤติกรรมทั้งหมดของประพืดไม่อาจหลอกสายตาผู้ใหญ่อย่างคุณนายเรไรได้ คุณนายตั้งข้อสังเกตว่า สายตาของประพืดไม่เหมือนคนบ้า เชื่อว่าประพืดต้องมีอะไรที่ปิดบังอยู่ในใจเป็นแน่ คุณเพ็ญเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าประพืดไม่ได้เป็นบ้า แต่ยิมทำถึงขั้นกินขี้หมาเพื่อให้พวกนั้นเชื่อว่าเป็นบ้าเช่นนี้ เชื่อว่าต้องมีอะไร จึงพูดกับเดือนแรมและย่าเยื้อนที่เรือนว่า ประพืดต้องมีบางเรื่องที่เก็บไว้เป็นความลับสุดยอดแน่ ๆ นบแอบได้ยินเข้าก็คิดหนักว่า ความลับที่ประพืดเก็บไว้คือเรื่องอะไร =========== จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ 14 พ.ค. 50 04:36:51 ]

ความคิดเห็นที่ 4 นบเชื่อว่า คนที่จะไขปัญหาได้คือสุภาพชาย จึงไปถามดักคอว่า ถึงเวลาที่จะบอกความจริงแก่ตนได้หรือยัง สุภาพชายเห็นว่าสมควรที่จะเปิดเผยความจริงแก่นบได้แล้วจึงเล่าเรื่องคบชู้หลายคนของกลีบผกาให้นบฟัง พูดออกตัวว่า ที่ไม่ได้เล่าให้ฟังก่อนหน้านี้เพราะกลัวนบรับไม่ได้ ยืนยันว่าตนมีพยานหลักฐานในเรื่องนี้ ถ้านบพร้อมเมื่อไหร่จะเอาไปให้ดู แล้วย้ำกับนบว่า “รู้ไว้นะว่า เดือนไม่เคยคิดร้ายต่อนาย” นบหลับตาลงอย่างไม่อยากที่จะคิดถึงความจริงที่เจ็บปวดเหล่านี้เลย ========== แม้นายลอยจะเบาใจลงที่คิดว่าประพืดคงไม่กลับมาที่นี่อีกแล้ว แต่ก็ยังไม่แล้วใจเพราะเห็นท่าทีของสุภาพชายที่เป็นห่วงแน่งน้อยก็คิดจะกำจัดแน่งน้อยเพื่อยัดเยียดหนึ่งฤทัย บอกกลีบผกาว่า ถ้าเธอจัดการไม่ได้ เขาจะจัดการเอง ส่วนแน่งน้อย แม้จะยังไม่สบายใจ แต่ก็มีกำลังใจเมื่อได้รับคำชมเชยจากคุณนายเรไรว่าเมื่อวานทำได้ดีแล้ว เชื่อว่าประพืดเองก็คงซาบซค้งในน้ำใจของแน่งน้อยไม่น้อยเหมือนกัน แต่ปัญหาที่ค้างคาใจแน่งน้อยก็คือ ทำไมเดือนแรมจึงรู้ว่าประพืดต้องการพบตน เมื่อเจอกันที่ทางเดินขณะที่แน่งน้อยเดินเล่นอยู่กับคุณนายเรไรจึงถาม เดือนแรมพูดอย่างนิ่มนวลว่า ตนบอกไม่ได้ในตอนนี้ แต่ขอให้รู้ไว้ว่า ทุกอย่างที่ตนทำไปนั้นไม่เคยคิดร้ายต่อแน่งน้อยเลย คุณนายเรไรได้ยินสองสาวคุยอะไรกันแว่ว ๆ ถามว่า “พูดเรื่องอะไรกันน้อย?” “ถ้าน้อยรู้คำตอบจากเดือนเมื่อไหร่ น้อยจะบอกคุณย่าค่ะ” คุณนายมองแน่งน้อยและเดือนแรมงง ๆ ว่าเด็กพวกนี้คุยอะไรกัน ========== หนึ่งฤทัยวางแผนทำลายเดือนแรมต่อไปโดยยืมมือธำรงที่หมายตาเดือนแรมอยู่ เธอโทรไปหลอกเดือนแรมที่ทำงานว่า แน่งน้อยไม่สบาย ที่บ้านไม่มีใครอยู่ ให้กลับมาช่วยกันดูแล ด้วยความเป็นห่วงแน่งน้อย เดือนแรมรีบออกจากที่ทำงาน เดินผ่านซอกตึก ถูกธำรงโปะยาสลบใส่แล้วประคองไปขึ้นรถ บังเอิญนบกำลังจะเข้าคุยธุรกิจกับมิสเตอร์ไมเคิล ผู้จัดการบริษัทไทยอินเตอร์ที่เดือนแรมทำงานอยู่เห็นเข้า จึงตามรถของธำรงไป ธำรงพาเดือนแรมไปที่บังกะโลชานเมืองหมายจะขยี้ นบตามไปช่วยเดือนแรมออกมาได้ แต่เขาก็ได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้กับธำรว เหตุการณ์นี้ทำให้ความรู้สึกดี ๆ ของหนุ่มสาวกลับคืนมาเหมือนเดิม หนึ่งฤทัยโมโหธำรงที่ทำงานไม่สำเร็จ เมื่อธำรงทวงถามค่าจ้างที่เขายังไม่ได้บอกว่าเป็นอะไร หนึ่งฤทัยก็ตอบเหมือนจะรู้กันว่า “ถ้าไม่สำเร็จก็อย่าหวังว่าจะได้เลยไอ้บ้า” นบมาได้ยินเข้าพอดี ถามว่าด่าใคร ถูกหนึ่งฤทัยตวาดว่า “แล้วมันเรื่องอะไรของพี่นบ?” “พี่ก็ไม่อยากยุ่งหรอกนะถ้าหนึ่งจะไม่คิดร้ายต่อคนอื่น” นบพูดลอย ๆ เมื่อหนึ่งฤทัยตีหน้าตาย นบปรามว่า “พี่จะบอกอะไรให้นะ ยิ่งคิดร้ายต่อคนอื่นเท่าไหร่ มันก็จะยิ่งย้อนกลับมาทำลายหนึ่งมากเท่านั้น เลิกซะเถอะ พี่เตือนด้วยความหวังดี” จากท่าทีที่มีพิรุธของหนึ่งฤทัย ทำให้นบยิ่งปักใจเชื่อว่า งานนี้หนึ่งฤทัยต้อมีส่วนเกี่ยวข้องแน่นอน ========== วันหนึ่ง จู่ ๆ นายหมายก็ไปหาคุณเพ็ญที่เรือนอีก คุณเพ็ญถามว่ามาทำไม รู้ไหมว่าการมาอย่างนี้ทำให้คนอื่นเดือดร้อน นายหมายขอโทษว่าตนไม่รู้จริง ๆ ว่าสร้อยกับแหวนนั้นเป็นของคุณเพ็ญ ที่ให้นบกับมาโปรดไปก็เพียงอยากให้กลีบผกาเห็นแล้วจะได้สำนึกถึงการกระทำชั่ว ๆ ของตัวเองบ้างเท่านั้น สาบานได้ว่าตนไม่เคยคิดจะใช้สองหนุ่มนั่นเป็นเครื่องมือเพราะตนก็รักและห่วงนบมาก “ทำไมเธอห่วงใยนบขนาดนั้น บอกมาเดี๋ยวนี้ เธอเป็นอะไรกับนบกันแน่?” คุณเพ็ญคาดคั้นถามข้อกังขาที่ติดข้องใจมานาน ในที่สุดนายหมายก็เล่าความจริงทั้งหมดให้คุณเพ็ญฟัง ขอร้องคุณเพ็ญว่าเพื่อเห็นแก่อนาคตของนบกับมาโปรด ขอให้เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับด้วย แล้วต่อไปตนก็จะไม่มายุ่งเกี่ยวด้วยอีก ส่วนตนเองก็จะให้เรื่องนี้ตายไปกับตัวด้วย “แล้วเธอจะปล่อยให้นบตามหาพ่อตลอดชีวิตรึไง?” คุณเพ็ญถามด้วยความสงสารนบ “ตราบใดที่นังผกามันไม่ยอมรับว่าเป็นแม่ พ่อของนบก็จะไม่มีวันเปิดเผยตัวเช่นกัน ผมลาล่ะนะครับคุณเพ็ญ” ไม่มีใครรู้ว่าแน่งน้อยมาแอบฟังอยู่นานแล้ว พอรู่ความจริงก็หน้าซีดเผือดหมดสติไปด้วยความตกใจ คุณเพ็ญมาเจอเข้า ร้องเรียกนายหมายให้มาช่วยกันประคองแน่งน้อยเข้าบ้าน เมื่อได้สติขึ้นมา นายหมายอ้อนวอนแน่งน้อย อย่าบอกเรื่องนี้กับใคร จนอยากให้ความลับนี้ตายไปกับตัว “แม้กระทั่งพี่นบเหรอคะ?” แน่งน้อยถาม เมื่อนายหมายยืนยัน เธอรำพึง “งั้นก็หมายความว่า มันต้องตายไปกับตัวน้อยเหมือนกันใช่มั้ยคะ? เพราะคุณแม่ของน้อยทำผิดต่อทุกคน” แน่งน้อยร้องไห้อย่างหนักด้วยความอึดอัดใจ คุณเพ็ญกอดเธอไว้ด้วยความเห็นใจ ส่วนนายหมายเองก็สงสารเธอจับใจ ========== >>>>> ยังไม่จบเน้อ เด๋วมาต่อให้ค่ะ กำลังจิ้มอยู่ จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ 14 พ.ค. 50 04:37:36 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนที่ 20 (11 พฤษภาคม) สุภาพชายถามเดือนแรมขณะนั่งคุยกันที่โรงพักว่าจะเอาเรื่องธำรงไหม เธอไม่เอาเรื่องเพราะไม่อยากให้เรื่องราวลุกลามใหญ่โต เมื่อสุภาพชายแสดงความยินดีที่เธอกับนบเข้าใจกันดีแล้ว เธอบอกว่า กระนั้นก็ยังหนักใจเพราะว่า “การที่เดือนค้นหาความจริงของคุณผกามากเท่าไหร่ มันก็เหมือนกับเดือนทำร้ายพี่นบมากเท่านั้น” สุภาพชายปลอบใจว่า ถึงเวลาแล้ว นบก็คงจะเข้าใจ แล้วปรารภถึงประพืดว่า ตนเชื่อว่าประพืดต้องรู้อะไรมากกว่านี้แน่ ๆ แต่กลับไม่ยอมบอกเรา เพราะที่ไปเยี่ยม เห็นแกเอาแต่นั่งเศร้าแล้วก็อมทุกข์อยู่อย่างนั้น “รวมทั้งเรื่องของหมอเกริกด้วยใช่ไหมคะ?” เดือนแรมถาม เมื่อชายหนุ่มพยักหน้า เธอปรารภว่า “นี่ถ้าเราเจอคุณหมอเกริกก็คงจะดี” “พี่กำลังสั่งให้คนสืบหาอยู่ พี่สัญญาว่า ยังไงพี่ต้องหาหมอเกริกให้เจอให้ได้” สุภาพชายมุ่งมั่นมาก ========== วันนี้คุณนายเรไรรู้สึกเมื่อยขบตามตัวจึงบอกให้แน่งน้อยไปตามเดือนแรมมานวดให้ ปรากฏว่าเดือนแรมกำลังเร่งมือช่วยคุณเพ็ญทำขนมที่มีคนสั่งมา จึงขอทำขนมให้เสร็จก่อนแล้วค่อยไป กลีบผกากับนายลอยยังคงคบคิดกันวางแผนปกปิดความลับของตัวเองและหาทางทำลายเดือนแรมกันไม่ว่างเว้น วันนี้ ขณะที่ทั้งสองกำลังยืนซุบซิบกันอย่างใกล้ชิดนั้น บังเอิญนบหิ้วกระเป๋าเดินทางผ่านมาเจอเข้า พูดกระแหนะกระแหนว่า “คุณน้ามีเรื่องคุยกับนายลอยเยอะจังนะครับ” พอถูกกลีบผกาตวาดว่า แล้วมันเรื่องอะไรของแก นบจึงเตือนสติว่า “ผมก็แค่หวังดีนะครับ เพราะถ้าเด็ก ๆ มาเห็นเข้า คงไม่ชอบใจนักที่แม่จะมาสนิสนมกับผู้ชายอื่นที่ไม่ใช่พ่อ” แน่งน้อยเดินเข้ามาได้ยินพอดี พูดแทรกขึ้นว่า “จริวด้วยค่ะ” เลยถูกกลีบผกาตวาดว่า “ยายน้อย นี่แกคงไม่ได้คิดว่า ฉันชั่วเหมือนอย่างที่ไอ้นบมันคิดใช่มั้ย?” “น้อยไม่กล้าคิดอย่างนั้นหรอกค่ะ ยังไงคุณแม่ก็เป็นแม่” แน่งน้อยพูดอย่างนั้นทั้งที่เจ็บแปลบในใจ แล้วถามนบ “แล้วนี่พี่นบจะไปไหนคะ?” นบบอกว่าจะไปว่าความต่างจังหวัดหลายวัน ฝากแน่งน้อยช่วยดูแลทุกคนด้วย พอนบเดินไป กลีบผกาพูดกระแทกใส่แน่งน้อยว่า เป็นห่วงนบยิ่งกว่าเป็นห่วงแม่ตัวเองเสียอีก “ก็ต้องห่วงสิคะในเมื่อพี่นบเป็นพี่ชายของน้อย” แน่งน้อยจงใจพูดแทงใจดำกลีบผกา พอเห็นแม่ตกใจหน้าซีดเผือดก็ถาม “ทำไมคุณแม่ต้องตกใจด้วยคะหรือนอยพูดอะไรไม่ถูก?” แน่งน้อยถามแล้วเดินผละไปอย่างเย็นชา ไม่ต้องการคำตอบ กลีบผกาหน้านิ่ว ด่าตามหลังเบา ๆ “นังลูกบ้า ชักเหมือนไอ้นบขึ้นไปทุกวัน!” ========== หลังจากธำรงทำงานพลาด หนึ่งฤทัยก็ไม่ติดต่อไปอีกเลย วันนี้ธำรงจึงมาหาถึงที่บ้าน เจิมไปบอกหนึ่งฤทัยแล้วตามไปแอบดูอย่างอยากรู้อยากเห็น หนึ่งฤทัยกลัวมีคนมาเห็น จึงพาธำรงไปคุยที่กระท่อมท้ายสวน เธอถูกธำรงทวงสัญญาค่าจ้างด้วยการปลุกปล้ำขืนใจ และถือความลับเรื่องหนึ่งฤทัยวางแผนให้เขาทำลายเดือนแรมเป็นไม้ตายที่จะหากินกับเธอต่อไป อีกทั้งยังขู่ว่า “ถ้าเธอไม่ยอม ทุกคนคงได้รู้กันว่าเธอทำชั่วอะไรไว้บ้าง” ธำรงสมหวังทุกอย่างแล้วก็กลับไป เจิมเห็นหนึ่งฤทัยร้องไห้อยู่ในกระท่อมก็เดินหัวเราะเข้าไปเยาะเย้ย แล้วถือเรื่องนี้เป็นไม้ตายขู่หนึ่งฤทัยว่า ถ้าไม่ต้องการให้ตนเปิดเผยเรื่องนี้ออกไป ก็ต้องยอมรับตนเป็นน้องสะใภ้และจ่ายเงินทองเป็นค่าปิดปากมาเสียดี ๆ ทีแรกหนึ่งฤทัยก็ไม่ยอม เจิมขู่ว่า ถ้าเช่นนั้น ตนก็จะเอาเรื่องนี้ไปบอกสุภาพชายและโพนทะนาให้ใคร ๆ ได้รู้กันทั่ว หนึ่งฤทัยทั้งตกใจทั้งแค้น กระโจนเข้าตบตีเจิม ด้วยแรงโกรธแค้น ทำให้หนึ่งฤทัยพลั้งมือบีบคอเจิมจนตาย เธอตกใจมาก กลัวความผิด จึงวิ่งเตลิดออกจากกระท่อม เห็นเดือนแรมกำลังเดินไปที่บ้านเดือนเต็มดวงเพื่อนวดให้คุณนายเรไรก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ทันที รีบวิ่งย้อนไปที่เรือนคุณเพ็ญ เข้าไปในห้องเดือนแรม ค้นเจอโบคาดผมที่ทำจากผ้าเช็ดหน้าของนบซึ่งเดือนแรมใช้เป็นประจำ ก็คว้าวิ่งออกไป ========== จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ 14 พ.ค. 50 06:17:40 ]

ความคิดเห็นที่ 6 รุ่งขึ้นขณะที่กลีบผกากับคุณพจน์ทานอาหารกลางวันกันตามลำพังเพราะคุณนายเรไรไปรำพัดแก้เครียดกับเพื่อน ๆ กลีบผกาเห็นยายอุ่นท่าทางกระวนกระวาย ถามว่าเป็นอะไร ยายอุ่นบอกว่าเจิมหายไปไหนไม่ทราบ ปรกติไปไหนมาไหน เจิมต้องบอกตนก่อน แต่นี่เล่นหายไปเฉย ๆ ทันใดนั้น นายลอยก็หน้าตาตื่นเข้ามาบอกว่าเกิดเรื่องใหญ่แล้ว เจิมถูกฆ่าตายที่ท้ายสวน ตนเพิ่งไปดูศพมาเพราะได้ยินเสียงพวกเด็ก ๆ ที่จะเข้ามาขโมยมะม่วงโวยวายกันใหญ่เลยวิ่งไปดู พบศพเจิมถูกใบไม้กลบอยู่ ไม่นาน ตำรวจนำโดยสุภาพชายก็มาถึง สอบถามความเคลื่อนไหวในบ้านก็ไม่มีใครบอกว่ามีใครแอบแฝงเข้ามา จึงขอไปดูและเก็บหลักฐานไปพิสูจน์ ข้างศพเจิมนั่นเอง มีโบคาดผมของเดือนแรมตกอยู่ หนึ่งฤทัยโวยวายทันทีว่า นั่นคือผ้าคาดผมของเดือนแรม สรุปว่า “ต้องเป็นนังเดือน นังเดือนแน่ ๆ ที่ฆ่านังเจิม” ทุกคนมองหน้ากันอย่างตกใจ ========== เมื่อมีพยานหลักฐานอยู่เช่นนั้น สุภาพชายจึงต้องไปเชิญตัวเดือนแรมจากที่ทำงานไปสอบปากคำที่โรงพัก มีคุณพจน์ กลีบผกา หนึ่งฤทัย และแน่งน้อยตามไปที่โรงพักด้วย หนึ่งฤทัยกับกลีบผกาใส่ไฟเดือนแรมอย่างหนักว่าเป็นฆาตกรแน่ ๆ ในที่สุด ตำรวจก็ต้องคุมตัวเดือนแรมไว้สอบปากคำก่อน คุณเพ็ญแทบช็อกกับข่าวนี้ ไม่เชื่อว่าลูกสาวตัวเองจะเป็นฆาตกร ขอให้แน่งน้อยช่วยเดือนแรมด้วย แน่งน้อยบอกว่า กำลังหาทางติดต่อนบที่ไปว่าความต่างจังหวัดอยู่ “ไม่ได้ น้าจะปล่อยให้เดือนติดคุกไม่ได้!” คุณเพ็ญประกาศอย่างยอมตาย คุณเพ็ญดิ้นรนทุกหนทางที่จะช่วยเดือนแรมให้ได้ บากหน้าไปขอความช่วยเหลือจากคุณพจน์กลับได้รับคำตอบที่เจ็บปวดกลับมาว่า “อ้อนวอนผิดคนแล้วล่ะเพ็ญจันทร์ อย่าลืมสิว่าเดือนแรมไม่ใช่ลูกฉัน” “สักวันคุณพจน์จะต้องเสียใจที่ทำกับลูกอย่างนี้” คุณเพ็ญเอ่ยอย่างเจ็บปวดก่อนจะลุกพรวดออกไป ========== เรื่องการตายของเจิม นอกจากหนึ่งฤทัยและกลีบผกาแล้ว ไม่มีใครเชื่อว่าเดือนแรมจะเป็นฆาตกร แม้แต่หม่อมชดช้อย เมื่อทราบข่าวนี้ก็ไม่เชื่อ บอกสุภาพชายว่าอย่างไรเสีย ก็ต้องหาทางช่วยเดือนแรมด้วย ส่วนจิตราอิบคิดอะไรบางอย่าง เมื่อออกไปเจอหนึ่งฤทัยที่ร้านอาหารก็แสดงความดีใจว่า ถ้าเดือนแรมต้องติดคุกอย่างน้อยยี่สิบปี ตนก็มีสิทธิ์ในเรื่องนบ และหนึ่งฤทัยเองก็จะได้ลุ้นเรื่องสุภาพชายด้วย สองสาวตกลงกันว่าจะช่วยเหลือกันถ้าอีกฝ่ายช่วยเหลือตน ขณะนั้นเอง ธำรงก็ยิ้มเผล่เข้ามาทัก พอรู้ว่าสองสาวกำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่ ก็ยิ้มอย่างรู้ทันว่าการตายของเจิมเป็นฝีมือของใคร ขู่สำทับหนึ่งฤทัยเมื่อเธอโกรธคว้ากระเป๋าลุกหนีจากโต๊ะตามไปว่า “อย่านึกว่าฉันไม่รู้นะ คนที่มีเรื่องกับเจิมก่อนตายคือเธอต่างหาก ไม่ใช่เดือนแรม ถ้าเธอไม่อยากให้ฉันบอกตำรวจ ก็ต้องไปกับฉัน” จิตราเงี่ยหูฟังอยู่ รำพึงอย่างตกใจว่า “คนมีเรื่องกับเจิมก่อนตายคือหนึ่ง?” ========== >>>>> ตอนที่ 20 (12 พฤษภาคม) นบกลับจากต่างจังหวัดอย่างเร่งด่วน พอรู้ว่าเดือนแรมถูกฝากขังอยู่ที่โรงพักก็รีบไปทันที ไปเจอคุณเพ็ญ กลอย ทองศรีกำลังคุยกับเดือนแรมที่นั่น คุณเพ็ญถลาเข้าหานบ ขอร้องให้ช่วยเดือนแรม “ครับน้าเพ็ญ” นบรับปากหนักแน่น แล้วหันไปบอกเดือนแรม “เดือนไม่ต้องห่วงนะ พี่ไม่ปล่อยให้เดือนติดคุกหรอก พี่จะช่วยเดือนเอง” “ขอบคุณค่ะพี่นบ” เดือนแรมมองนบอย่างซึ้งใจ “เล่าให้พี่ฟังอย่างละเอียดเลยนะ วันที้เกิดเรื่องเดือนทำอะไร แล้วมีใครอยู่กับเดือนบ้าง?” นบถาม ทุกคนมองลุ้น ๆ อย่างโล่งใจ ========== ตอนที่ 21 (12 พฤษภาคม) จากการพูดคุยหารือเพื่อช่วยเหลือเดือนแรมที่หน้าโรงพักระหว่างนบ สุภาพชาย กลอย คุณเพ็ญและย่าเยื้อน ทำให้นบมองเห็นหนทางที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเดือนแรมโดยมีเวลา สถานที่และบุคคลที่จะเป็นพยานได้ว่า “ช่วงกลางวัน เดือนมีพยานอย่างย่าเยื้อนกับน้าเพ็ญ และน้อยก็เห็นว่าเดือนอยู่ที่บ้านทำขนม ส่วนกลางคืนก็มีคุณนายเรไรที่เดือนไปช่วยนวดให้” นบให้กำลังใจทุกคนว่าเรามาถูกทางแล้ว รอคุยกับคุณนายเรไรก่อน ระหว่างที่รอตนก็จะพยายามหาหลักฐานอื่นมาช่วย งานนี้ สุภาพชายกับนบต้องทำความเข้าใจกัน เพราะสุภาพชายเป็นตำรวจ ต้องทำตามหน้าที่ ส่วนนบก็รับเป็นทนายของเดือนแรมที่ต้องแก้ต่างให้เธอเช่นกัน ทั้งสองต่างเข้าใจหน้าที่ของกันและกัน แต่ความเป็นเพื่อนยังคงเหมือนเดิม ========== ปรึกษาหารือกันเสร็จ สุภาพชายอาสาขับรถไปส่งทุกคนที่บ้าน เมื่อไปถึงบ้านโภคาชยาธร คุณเพ็ญกับย่าเยื้อนขอตัวไปจัดของให้เดือนแรมก่อน สุภาพชายเห็นแน่งน้อย เขาเรียกไว้ บอกว่ามีธุระจะคุยด้วย นบจึงขอตัวไปอีกคน สุภาพชายขอบใจแน่งน้อยที่ช่วยเป็นธุระตามนบมาเป็นทนายให้เดือนแรม แสดงความชื่นชมน้ำใจของเธอทั้งที่เธอก็มีเหตุผลที่จะไม่ช่วยเพราะอยู่คนละฝ่ายกับเดือนแรม “น้อยแยกออกค่ะ อันไหนเรื่องส่วนตัว อันไหนความถูกต้อง บอกตามตรง น้อยไม่เชื่อหรอกค่ะว่าคนอย่างเดือนจะเป็นฆาตกร” “ทำไมคุณน้อยถึงเชื่ออย่างนั้น?” “เดือนเคยเสี่ยงชีวิตช่วยน้อยตอนที่น้อยตกน้ำ คนที่กล้าสละชีวิตตัวเองช่วยคนอื่นที่เป็นศัตรู ฆ่าคนไม่ได้หรอกค่ะ” ฟังเหตุผลของแน่งน้อยแล้ว สุภาพชายยิ้มน้อย ๆ มองแน่งน้อยอย่างชื่นชม ========== จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ 14 พ.ค. 50 06:18:07 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เมื่อกลับถึงบ้าน สุภาพชายได้คุยกับจิตราเรื่องคดีของเดือนแรมว่ามีทางรอดเพราะตอนนี้มีนบมาช่วยแล้ว จิตราฟังแล้วถามอย่างผิดหวังว่าไหนหนึ่งฤทัยบอกว่าอาจติดคุกถึงยี่สิบปีไง ทำให้สุภาพชายจับได้ว่าจิตราคุยกับหนึ่งฤทัย ถามว่าคุยกันตั่งแต่เมื่อไหร่ เตือนน้องสาวว่า “พี่ไม่อยากให้เราไปสุงสิงกับหนึ่งมากนักนะ พี่สงสัยว่าหนึ่งจะร่วมมือกับเพื่อที่ชื่อธำรงฉุดเดือน” “ธำรง .” จิตราทวนชื่อเพื่อนของหนึ่งฤทัยคนนั้น บอกพี่ชายว่า “วันนี้จิตราเห็นธำรงคุยกับหนึ่งท่าทางมีพิรุธน่าสงสัย” “แล้วเค้าคุยเรื่องอะไรกัน?” สุภาพชายจ้องหน้าจิตราเขม็ง ========== วันต่อมา เมื่อสุภาพชายกับนบพบกันที่โรงพัก ต่างแลกเปลี่ยนข้อมูลกัน สุภาพชายเล่าว่า จิตราบอกว่า ได้ยินธำรวคุยกับหนึ่งฤทัยทำนองว่าหนึ่งฤทัยอยู่กับเจิมก่อนตาย น่าสงสัยว่าทำไมโบผูกผมของเดือนแรมจึงไปตกอยู่ในที่เกิดเหตุ นบตั้งข้อสังเกตว่าเดือนแรมอาจถูกใส่ร้าย สุภาพชายจึงฝากนบให้จับตาดูธำรงกับหนึ่งฤทัยให้ดี เราอาจจะได้เบาะแสเพิ่มเติมก็ได้ ก่อนกลับ นบเดินผ่านหน้าห้องขังของเดือนแรม เธอถามว่าคุยอะไรกันหน้าเครียดเชียว นบบอกว่าคุยหาหนทางช่วยเธอ ทำให้เดือนแรมหน้าสลด ตำหนิตัวเองว่าทำให้ทุกคนลำบากกันไปหมด “พูดอะไรอย่างนั้น พี่ไม่เชื่อว่าเดือนจะเป็นคนผิด การที่เดือนต้องจิดคุกอยู่อย่างนี้ พี่ว่าเดือนต้องทุกข์ทรมานกว่าคนอื่นหลายร้อนหลายพันเท่า” นบพูดด้วยความเห็นใจอย่างสุดซึ้ง เธอได้แต่ยิ้มให้เขาด้วยความซาบซึ้งใจ ========== วันนี้ ขณะที่คุณเพ็ญถือของเตรียมไปเยี่ยมเดือนแรมที่โรงพัก ก็เจอกลีบผกาเข้าที่กลางทางเดินในบริเวณบ้าน ถูกกลีบผกาพูดกระแหนะกระแหนว่า มีลูกขี้คุก ทำให้คุณเพ็ญฉุนขึ้นมา สวนกลับไปอย่างไม่แยแสว่า “อะไรที่ทำได้ ฉันเต็มใจทำให้ลูกทุกอย่าง ไม่เหทือนคนบางคน เบ่งลูกออกมาแท้ ๆ แต่กลับผลักไสให้เป็นแค่หลาน เธอคิดว่าการกระทำอย่างนี้มันน่าอายมั้ย?” นี่เอง ทำให้กลีบผกาตกใจว่าคุณเพ็ญรู้เรื่องของตนลึกเกินไปแล้ว แต่ก็ตะแบงไปว่า “ยังไงฉันก็ไม่เคยติดคุกติดตะรางเหมือนลูกแก คอยดูเถอะ ฉันจะทำให้นังเดือนมันตายอยู่ในคุก” คุณเพ็ญปราดเข้าตบหน้ากลีบผกาอย่างสุดทน พอกลีบผกาถลัยจะเข้ามาหา คุณเพ็ญก็ชี้หน้าและตวาด “เธออาจจะรังแกฉันได้ แต่ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรลูกฉันอย่างเด็ดขาด ถ้าไม่เชื่อ เราจะได้เห็นดีกัน” “แกไม่มีวันทำอะไรฉันได้หรอกนังเพ็ญ” กลีบผกาลอยหน้าท้าทายตามหลังคุณเพ็ญที่เดินลิ่วไปแล้ว ========== เมื่อกลีบผการู้ว่านบเป็นทนายให้เดือนแรมก็โมโหมาก สั่งนบให้ถอนตัวเสีย นบปฏิเสธอย่างไม่แยแสว่าตนถอนตัวไม่ได้เพราะรับปากกับคุณเพ็ยไปแล้ว แต่ที่สำคัญกว่านั้นก็คือ “ผมเป็นข้าของแผ่นดิน ผมต้องทำตามหน้าที่ของผม และอีกอย่าง ตามรูปการณ์แล้ว เดือนไม่ใช่คนผิด ต้องมีคนใส่ร้ายความผิดให้เดือน” “ทำไมถึงว่าอย่างนั้นล่ะนบ?” คุณพจน์ถามนิ่ง ๆ “ผมมีพยานบุคคลแล้วครับว่าวันนั้นเดือนอยู่ที่ไหน ส่วนเรื่องผ้าผูกผม ผมเดาว่าต้องมีใครบางคนขโมยของเดือนมาโยนใส่ศพเป็นการเบี่ยนเบนความผิด ถ้ารู้ว่าใครเป็นคนทำ คนนั้นนั่นแหละน่าจะเป็นฆาตกร” นบตอบจริงจัง หนึ่งฤทัยได้ฟังแล้ว ตกใจจนสติแตก แผดเสียงกรี๊ดลั่น ต่อว่าด่าทอนบ ซ้ำยังลำเลิกทวงบุญคุณว่า ไม่สำนึกที่ตนเป็นเจ้าของบ้านอันอุ้มชูนบที่เป็นลูกกำพร้าให้ได้มีวันนี้ เท่านั้นไม่พอ ยังท้าทายนบให้ฆ่าตนเสียเลย พร้อมอาละวาดคว้าจานข้าวปาใส่นบ ปัดอาหารบนโต๊ะจนหกเรี่ยราดกลาดเกลื่อน ขณะที่หนึ่งฤทัยกำลังอาละวาดบ้าดีเดือดอยู่นั่นเอง คุณนายเรไรกลับมาถึงพอดี ถามว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงอาละวาดบ้าเลือดขนาดนี้ หนึ่งฤทัยฟ้องฉอด ๆ ว่า “นังเดือนมันฆ่านังเจิมตาย แต่ไอ้นบยังจะไปช่วยนังเดือนน่ะสิคะ มันไม่สำนึกข้าวแดงแกงร้อนที่ราดหัวมันมา” “มันจะมากไปแล้วนะแม่หนึ่ง หล่อนมีบุญคุณอะไร ถึงได้ไปลามปามพี่เค้า?” “ทำไมจะไม่ได้ ในเมื่อมันอาศัยบ้านคุณพ่ออยู่ แล้วยังมีน้ำหน้าไปช่วยนังเดือนมันอีก” หนึ่งฤทัยเถียงคำไม่ตกฟาก “งั้นฉันก็ไม่สำนึกบุญคุณพ่อแกด้วยใช่ไหม อาศัยบ้านพ่อแกอยู่ แต่จะมาช่วยเดือนแรม” คุณนายย้อนถาม แล้วยืนยันว่า “ตอนที่เกิดเรื่อง เดือนแรมมันนวดให้ฉันอยู่ แล้วมันจะเป็นฆาตกรได้ยังไง?” หนึ่งฤทัยหน้าซีดเผือด ครู่เดียวก็ร้องกรี๊ด ๆ แล้วอาละวาดหนักกว่าเดิมจนคุณพจน์โรคหัวใจกำเริบแน่นิ่งไปโดยที่ไม่มีใครเข้ามาช่วยเพราะมัวแต่วุ่นวายกับความบ้าดีเดือดของหนึ่งฤทัย ========== เมื่อพาคุณพจน์ไปโรงพยาบาลแล้ว คุณนายเรไรกับกลีบผกายังไปโต้เถียงกันที่หน้าห้องฉุกเฉิน โดยคุณนายโทษว่าที่คุณพจน์เป็นอย่างนี้เพราะหนึ่งฤทัยคนเดียว แต่กลีบผกาเถียงว่าเป็นเพราะนบต่างหากที่เสนอหน้าไปช่วยเดือนแรม คุณนายย้อนกลีบผกาว่า ถ้าด่านบที่ช่วยเดือนแรม ก็ต้องด่าตนเหมือนกัน เพราะตนก็จะช่วยเดือนแรม หลังจากนั้น คุณนายไปให้ปากคำกับสุภาพชายที่สถานีตำรวจ ยืนยันวันเวลาที่เดือนแรมอยู่กับตนซึ่งตรงกับวันที่เจิมถูกฆ่า ทำให้เดือนแรมได้รับการปล่อยตัวพ้นจากข้อสงสัย คุณเพ็ญกับเดือนแรมมากราบขอบคุณคุณนายเรไรที่ช่วยเหลือ คุณนายบอกว่า ตนแค่พูดความจริงเท่านั้น “ถ้าน้าเดาไม่ผิด ต้องมีคนใส่ร้ายเดือน” คุณเพ็ญหันไปพูดกับนบ “ซึ่งก็เป็นคนในบ้านของฉันใช่มั้ย?” คุณนายถาม เมื่อนบบอกว่า ตอนนี้ตำรวจกำลังสอบสวนอยู่ คุณนายพูดปลง ๆ ว่า “ใครผิดก็ต้องว่ากันไปตามผิดล่ะ” “คุณย่าคะ หมอบอกว่าคุณพ่ออาการทรุดหนักค่ะ” แน่งน้อยวิ่งมาบอก ทุกคนตกใจแล้วรีบไปดู ========== >>>>> จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ 14 พ.ค. 50 06:19:38 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตอนที่ 21 (13 พฤษภาคม) ไปถึงเจอมาโปรดเฝ้าคุณพจน์อยู่ คุณนายถามว่าอาการเป็นอย่างไรบ้าง มาโปรดบอกว่ายังมาเจออาจารย์หมอ  แต่พอดีหมอเกริกเจ้าของไข้เข้ามา มาโปรดรีบเข้าไปขอร้องให้ช่วยพ่อตนด้วย “ไม่ต้องห่วง อาจารย์จะช่วยเต็มที่ เชิญทุกคนออกข้างนอกก่อนนะ หมอขอตรวจอาหารคนไข้อีกที” หมอเกริกพูดพลางเดินไปที่เตียงคนไข้ มีพยาบาลตามเข้าไปด้วย “ย่าเป็นห่วงพ่อเราจังเลย” คุณนายปรารภกับมาโปรดเมื่อออกมานอกห้อง “ไม่ต้องห่วงหรอกครับ อาจารย์หมอเกริกเกรียงไกรเป็นหมอที่เก่งมาก ท่านต้องช่วยคุณพ่อได้ครับ” สุภาพชายได้ยินชื่อหมอเกริกเกรียงไกร หันขวับไปถามมาโปรดว่าหมอชื่ออะไรนะ เมื่อมาโปรดบอกชื่อนามสกุลหมอ คุณนายนิ่วหน้านิดหนึ่งบอกว่า ชื่อนี้คุ้น ๆ อึดใจเดียวก็บอกว่า “ย่าจำได้แล้ว หมอเกริกนี่เองที่เคยรักษาพ่อเราเมื่อตอนที่ประสบอุบัติเหตุที่หัวหินเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน” “คุณย่าแน่ใจนะครับว่าเป็นคนคนเดียว” สุภาพชายถามย้ำ ถามเพื่อความแน่ใจ “ใช่ ย่าจำได้แม่น หมอเกริกเกรียงไกร สุริยา คนนี้แหละ” สุภาพชายยิ้มออกมาอย่างดีใจมาก ทุกคนมองอย่างสงสัย นบถามว่ามีอะไรหรือ เขารีบปฏิเสธแล้วขอตัวกลับเลย เพื่อรีบไปบอกข่าวดีนี้กับเดือนแรม ต่างดีใจอย่างที่สุดที่จะได้รู้เรื่องอุบัติเหตุครั้งนั้นแล้ว คุณเพ็ญถามถึงอาการของคุณพจน์ สุภาพชายบอกว่าอาการไม่สู้ดี แต่ถ้ามีอะไรจะรีบส่งข่าวทันที “ขอบคุณค่ะพี่ชาย” เดือนแรมกับคุณเพ็ญจับมือกัน ทั้งดีใจที่ได้เจอหมอเกริกและทั้งกลุ้มใจเป็นห่วงคุณพจน์ ========== หลังจากตรวจอาการของคุณพจน์ หมอเกริกเอาแผ่นเอกซเรน์ออกมาดูแล้วบอกพยาบาลว่า “บริเวณปอดของคนไข้มีเลือดออกมามากขนาดนี้ แสดงว่าปอดต้องฉีกจากภาวะแทรกซ้อน เตรียมห้องผ่าตัดด่วน แล้วเตรียมเลือดสำรองไว้ด้วย” “แต่เราไม่มีเลือดกรุ๊ปโอเลยค่ะคุณหมอ” พยาบาลบอก หมอเกริกสั่งให้ติดต่อคลังเลือดด่วน ระหว่างนี้ก็แจ้งให้ญาติคนไข้ขอบริจาคเลือดด่วยสำรองไว้ก่อนด้วย เมื่อพยาบาลไปแจ้งญาติที่ข้างนอก ทั้งมาโปรดและแน่งน้อยต่างก็ยินดีให้เลือด พยาบาลเชิญเข้าไปตรวจกรุ๊ปเลือดข้างใน คุณนายหันมาบอกนบว่าให้รีบโทรศัพท์ไปตามกลีบผกากับหนึ่งฤทัยมาด้วย แล้วตัวเองก็รีบตามมาโปรดกับแน่งน้อยเข้าไปในห้อง ========== ขณะที่คุณพจน์นอนป่วยหนักอยู่ที่โรงพยาบาลนั้น แทนที่กลีบผกากับหนึ่งฤทัยจะไปดูแล ทั้งสองกลับขลุกอยู่ที่บ้าน โดยกลีบผกากับนายลอยภาวนาให้คุณพจน์เป็นอะไรไปเสียเร็ว ๆ ส่วนหนึ่งฤทัยก็นอนฝันร้ายว่าถูกผีเจิมมาหลอกหลอนจนเอะอะโวยวายเหมือนคนประสาทเสีย ยายอุ่นเดินหน้าซีดเซียวเข้ามาบอกว่า นบโทรมาบอกให้กลีบผกากับหนึ่งฤทัยรีบไปที่โรงพยาบาล นายลอยเสนอหน้าขอตามไปด้วย อ้างว่าเป็นห่วงคุณพจน์ ผลการตรวจเลือดปรากฏว่า ทั้งมาโปรด แน่งน้อยและหนึ่งฤทัยมีเลือดคนละกรุ๊ปกับคุณพจน์ที่มีเบือดกรุ๊ปโอเหมือนกับกลีบผกา แต่กลีบผกาไม่ยอมให้เลือดอ้างว่าตนความดันสูงเกินไป มาโปรดเอะใจทันทีเพราะเขาเรียนหมอ รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่ลูก ๆ จะมีเลือดเป็นกรุ๊ปอื่นในเมื่อพ่อและแม่มีกรุ๊ปเลือดเดียวกันคือกรุ๊ปโอ แต่พวกตนทั้งสามคนมีทั้งเลือดกรุ๊ปเอ กรุ๊ปบีและกรุ๊ปเอบี กลีบผกาตกใจ กลัวความลับจะถูกแฉออกมา ทำเป็นเอะอะโวยวายโมโหโกรธา แล้วชวนหนึ่งฤทัยกลับบ้านไปดื้อ ๆ พอแน่งน้อยถามว่าไม่เป็นห่วงคุณพ่อหรือ ก็หันมาตวาดแว้ดใส่ว่า “ห่วงแล้วจะทำอะไรได้ ฉํนไม่ใช่หมอ ฉันช่วยพ่อแกไม่ได้หรอก ไปยายหนึ่ง กลับบ้าน เห็นเด็กพวกนี้แล้วเสียอารมณ์” ว่าแล้วสะบัดสะโพกพาหนึ่งฤทัยกลับ นายลอยรีบตามไปติด ๆ “ฉันจะบาปมั้ยถ้าตาพจน์ฟื้นขึ้นมา แล้วฉันจะบอกให้ตาพจน์เลิกกับแม่แก” คุณนายเรไรถามมาโปรดกับแน่งน้อย แน่งน้อยเป็นห่วงว่า ถ้าผ่าตัดแล้วเลือดไม่พอ เราจะทำอย่างไรดี นบนึกขึ้นได้ บอกว่ายังมีเดือนแรมอีกคน จึงขออนุญาตพาคุณนายไปพาเดือนแรมมาตรวจเลือดได้ไหม คุณนายบอกว่าลองดู นบยิ้มอย่างมีความหวังแล้วรีบไป พาเดือนแรมเข้าห้องตรวจเลือด พอเธออกมา นบถามเป็นคนแรกว่าเป็นอย่างไรบ้าง “กรุ๊ปเลือดของเดือนเป็นเลือดกรุ๊ปโอเหมือนกับของคุณพจน์ค่ะ” ทุกคนดีใจที่จะได้เลือดช่วยคุณพจน์ ยังไม่มีใครเฉลียวใจว่าทำไมเดือนแรมจึงมีเลือดกรุ๊ปเดียวกับคุณพจน์ เมื่อเดือนแรมเข้าไปให้เลือด เธอพูดกับคุณเพ็ญที่ตามเข้าไปให้กำลังใจว่า “ถึงคุณพ่อจะยังไม่ยอมรับเดือน แต่เดือนก็มีเลือดสีเดียวกับคุณพ่อ แค่นี้เดือนก็มีความสุขอย่างที่สุดแล้วค่ะแม่” สองแม่ลูกยิ้มให้กันทั้งน้ำตา ========== จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ 14 พ.ค. 50 06:20:08 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ข่าวพวกลูก ๆ คุณพจน์มีเลือดต่างกรุ๊ปจากพ่อแม่รู้ไปถึงกลอยกับทองศรี สองแม่ลูกวิพากษ์วิจารณ์กันว่าน่าแปลก หรือว่าลูก พวกนั้นของกลีบผกาไม่ใช่ลูก ๆ ของคุณพจน์ แต่เป็นลูกชู้ ทำเอาประพืดที่นั่งกินข้าวอยู่ถึงกับกลืนไม่ลงทันที กลอยต่อว่าว่าแม่พูดอะไร สงสารประพืด ลืมไปแล้วหรือว่าประพืดก็เคยเป็นชู้กับกลีบผกา แล้วกลอยก็ตามไปปลอบใจประพืดว่าอย่าคิดมากเลย แม่ก็พูดไปอย่างนั้นเอง ไม่ได้ติดอะไรหรอก “ฉันห่วงคุณน้อย” ประพืดพูดสั้น ๆ “ฉันรู้แล้ว ไม่งั้นพี่คงไม่ยอมทำเพื่อคุณน้อยขนาดนั้นหรอก ว่าแต่พี่จะไม่บอกฉันจริง ๆ หรือว่าทำไมพี่ถึงได้รักและห่วงคุณน้อยขนาดนั้นน่ะ หรือว่าคุณน้อยเป็นลูกของพี่?” กลอยถามตรง ๆ ตรงเสียจนประพืดตอบไม่ออก ========== >>>>> ตอนที่ 21 (14 พฤษภาคม) เรื่องกรุ๊ปเลือดของลูก ๆ ที่ต่างจากพ่อแม่เป็นเรื่องใหญ่ที่มาโปรดคิดไม่ตก คิดจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ เมื่อแน่งน้อยรู้ว่าน้องชายคิดสงสัยอะไรอยู่ จึงชวนกันไปขอคำตอบจากหมอเกริกเกรียงไกรซึ่งเป็นอาจารย์ของมาโปรด ฝ่ายหมอเกริกซึ่งจำคุณพจน์ไม่ได้ แต่เมื่อได้ยินคนรอบข้างคุยกันถึงความแคลงใจในเรื่องกรุ๊ปเลือดที่ต่างกันของลูก ๆ คุณพจน์ ก็ถามอย่างสนใจ พอรู้ว่าเป็นเรื่องของคุณพจน์ศิรินทร์ หมอกฌจำได้ว่าเป็นคนไข้ของตนเมื่อยี่สิบปีก่อนที่ประสบอุบัติเหตุร้ายแรงจนมีลูกต่อไปไม่ได้ หมอเกริกติดใจสงสัยกว่าใคร ๆ ไม่แน่ใจว่าตนวินิจฉัยผิดหรือเกิดปาฏิหาริย์อะไรขึ้น จึงโทรศัพท์ไปขอแฟ้มประวัติผู้ป่วยที่ชื่อพจน์ศิรินทร์ โภคาชยาธร มาดูอีกครั้ง เมื่อนายหมายรู้เรื่องนี้จากหมอเกริก เขาตกใจมาก นั่งทบทวนเหตุการณ์เมื่อยี่สิบปีก่อนที่ตนเคยเข้าหากลีบผกา เทียบอายุของมาโปรดแล้วพอดีกัน นายหมายก็ถึงกับหนาว “รึว่า . มาโปรด ?” คิดได้แค่นั้น นายหมายก็อยู่นิ่งไม่ได้แล้ว ลุกพรวดออกจากห้องไปทันที ========== หนึ่งฤทัยกลัวความผิดจนประสาทหลอน คิดว่ามีผีเจิมคอยหลอกหลอนอยู่ตลอดเวลาจนไม่กล้าอยู่คนเดียว กลีบผกาตะล่อมถามจนหนึ่งฤทัยยอมรับว่า ตนเป็นคนฆ่าเจิม ยายอุ่นถือถ้วยชาจะมาให้กลีบผกาพอดีก็ได้ยินเข้า ยายอุ่นแค้นใจมาก พูดกับตัวเองว่า “ฉันจะแก้แค้นพวกมันอย่างสาสม นังเจิม” กลีบผกากล่อมจนหนึ่งฤทัยยอมกลับไปนอนห้องตัวเอง นายลอยจึงเข้ามาหากลีบผกา พอรู้ว่าลูกตัวเองกลัวผีนังเจิม นายลอยก็นึกถึงพระดีที่เพิ่งได้มา กลีบผกาบอกให้ไปเอามาให้หนึ่งฤทัยเสีย จะได้หายหลัว พอนายลอยออกไปและกลีบผกาปิดประตูเท่านั้น นายหมายก็โผล่พรวดขึ้นมาทางหน้าต่าง ชูมีดวาววับ ขู่ว่า “คราวนี้ถ้าแกไม่บอกความจริงกับฉัน ฉันเชือดคอแกแน่!” จากท่าทางขึงขังและมีดในมือนายหมาย ทำให้กลีบผกายอมรับว่า นบเป็นลูกของนายหมายจริง ๆ และมาโปรดก็เป็นลูกของนายหมายด้วย ขณะที่นายหมายกำลังตะลึงกับความจริงจากปากของกลีบผกานั้นเอง ก็ถูกเธอผลักจนล้ม เป็นจังหวะที่นายลอยเปิดประตูเข้ามาพอดี พอเห็นนายหมายล้ม มีดตกอยู่ข้างตัว นายลอยก็กระโดดเข้าคว้ามีดแทงนายหมายไม่ยั้ง นายหมายรวบรวมสติและกำลังผลักนายลอยกระเด็น หัวกระแทกโต๊ะเลือดอาบ แล้วนายหมายก็กระเสือกกระสนกระโดดหน้าต่างหนีไป “ช่วยด้วย ๆๆๆๆๆ ขโมยเข้าบ้าน ช่วยด้วย” กลีบผการ้องโวยวาย แน่งน้อยกับมาโปรดวิ่งเข้ามา เห็นนายลอยอยู่ในอ้อมกอดของกลีบผกาก็ยืนดูเฉย กลีบผกาตวาดว่ายืนเฉยทำไม ทำไมไม่มาช่วย มาโปรดตอบอย่างเย็นชาว่า ตนจะไปตามขโมยและวิ่งออกไป แน่งน้อยจึงวิ่งตามไปด้วย “ไอ้โปรด ไอ้ลูกบ้า!” กลีบผกาด่าตามหลังอย่างโกรธจัด ========== จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ 14 พ.ค. 50 06:21:06 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขณะที่มาโปรดกับแน่งน้อยวิ่งออกมานั้น สุภาพชายขับรถมาส่งนบพอดี เห็นนายหมายวิ่งเลือดโชกออกมาหมดสติที่สนามก็วิ่งไปดู จำได้ว่าเป็นนายหมายจึงพาตัวส่งโรงพยาบาล ครู่ใหญ่ หมอออกมาบอกว่าคนไข้เสียเลือดมาห ต้องได้รับเลือดด่วน ถามว่าใครมีเลือดกรุ๊ปเอบ้าง “ผมครับ” มาโปรดกับนบตอบพร้อมกัน หมอจึงพาทั้งสองเดินเข้าไปด้านใน “ไม่มีใครมีเลือดเหมือนคุณพจน์สักคน แต่จู่ ๆ เจ้านบกับมาโปรดกลับมีเลือดเหมือนลุงหมาย คุณน้อยว่าแปลกมั้ย?” สุภาพชาบถามแน่งน้อยที่นั่งอยู่ด้วยกัน แน่งน้อยตัดสินใจบอกว่า สำหรับนบคงไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะตนได้ยินนายหมายกับคุณเพ็ญคุยกันว่า นบเป็นลูกของกลีบผกา แต่ตนไม่กล้าบอกเพราะกลัวนบจะเสียใจที่เป็นลูกของกลีบผกา “ทำไมคุณน้อยพูดอย่างนั้น?” สุภาพชายถาม “พี่ชายลืมไปแล้วเหรอคะว่าคุณแม่ปิดบังความจริงมาตลอด คุณแม่ไม่เคยยอมรับว่าพี่นบเป็นลูก ถ้ามีแม่แล้วต้องถูกทอดทิ้ง น้อยว่าปล่อยพี่นบเป็นลูกกำพร้าเหมือนเดิมดีกว่าค่ะ” ========== ครู่หนึ่ง นบกับมาโปรดเดินออกมาจากห้องบริจาคเลือด สุภาพชายจึงขอตัวกลับก่อน พรุ่งนี้ค่อยเจอกันใหม่ ขณะที่ทุกคนกำลังจะแยกย้ายจากกันนั้นเอง กลีบผกาก็เดินอ้าวเข้ามาขวาง สั่งห้ามนบ มาโปรดและแน่งน้อยเข้าบ้านฐานไปเข้าข้างนายหมายที่เป็นหัวขโมย สามหนุ่มสาวมองหน้ากัน  แล้วตัดสินใจไปอยู่บ้านคุณนายเรไรผู้เป็นย่า ซึ่งก็ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นจากคุณนาย รุ่งขึ้น เดือนแรมยังคงทำอาหารไปให้ทั้งสามที่เรือนบ้านเดือนเต็มดวง คุณนายถามว่ามีอะไรบ้าง “มีต้มส้มใบมะขาม แกงแค ลวกผักโขมกับน้ำพริก อาหารพวกนี้ช่วยป้องกันเรื่องไข้หวัดค่ะ” เดือนแรมแจงสรรพคุณ “แล้วไม่มีอาหารแก้ช้ำใจเหรอ?” คุณนายถามหน้าตาย “ทำไมเหรอคะ?” เดือนแรมพาซื่อ “ก็เด็กพวกนี้น่ะสิ ต้องการยาแก้ช้ำใจ” พูดจบคุณนายก็หัวเราะขำ ๆ ทำให้บรรยากาศคลายเครียดลง เดือนแรมยิ้มอ่อน ๆ อย่างเข้าใจความรู้สึกของทุกคน นบเดินลงมาส่งเดือนแรม เธอถามถึงอาการของนายหมายว่าเป็นอย่างไรบ้าง นบจึงชวนไปเยี่ยมด้วยกัน เดือนแรมบอกว่า สุภาพชายออกเวรแล้วจะมารับตนและแม่ไปเยี่ยมคุณพจน์แล้วจะเลยไปหาหมอเกริกด้วย “เดือน ตอนที่เดือนคุยกับหมอเกริก พี่ขออยู่ฟังด้วยนะ” นบขอ “ได้สิคะพี่นบ ถึงตอนนี้เดือนก็ไม่มีอะไรต้องปิดบังพี่นบอีกแล้ว” เดือนแรมตอบด้วยความเต็มใจ ========== กลีบผกาว้าวุ่นใจมากที่ความลับของตนกำลังจะถูกแฉออกมาจากปากของหมอเกริก นายลอยรับอาสาจะจัดการกับหมอเกริกให้ ขอแต่ให้เธอทำตามแผนของเขาเท่านั้น ครู่เดียว กลีบผกาก็โทรศัพท์นัดสมคิด เรียกให้มาพบนายลอยที่โรงพยาบาลบางเลน ส่วนที่หน้าห้องของคุณพจน์ พอหมอเดินมา ทุกคนก็เดินเข้าไปถามอาการของคุณพจน์ด้วยความห่วงใย “ตอนนี้อาการของคุณพจน์ไม่มีอะไรน่าห่วงแล้ว พักฟื้นอีกสอวสามวันก็กลับบ้านได้” หมอเกริกบอกแล้วฝากกับนบว่า ถ้าคุณพจน์ตื่นเมื่อไร ให้บอกว่าหมอมีเรื่องขอคุยด้วย “อาจารย์ครับ ผมมีเรื่องจะปรึกษา” มาโปรดเดินตามไปขอคุยด้วย เมื่อไปถึงห้องพักของหมอ มาโปรดถามว่า “พ่อผมมีเลือดกรุ๊ปโอ แม่ผมก็เลือดกรุ๊ปโอ แต่ทำไมเลือดของผมแล้วก็พี่ ๆ ทุกคนไม่มีคนไหนตรงกับคุณพ่อคุณแม่ครับ?” หมอเกริกนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งจึงบอกว่า “เอาไว้ อาจารย์คุยกับคุณพ่อของเธอก่อนนะ อาจารย์จะให้คำตอบ” คำพูดและท่าทางเคร่งขรึมของหมอเกริก ทำให้มาโปรดยิ่งคิดหนัก ========== >>>>> จบของวันนี้จ้า โปรดติดตามตอนต่อไป จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ 14 พ.ค. 50 06:21:59 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณค่ะ กำลังสนุกเลย นึกถึงภาพหนึ่งฤทัยฆ่าเจิมออกเลย เพราะตัวน้องใหญ่มาก ยังสงสัยอยู่เรื่อยๆ ว่าทำไมแน่งน้อยไม่ถึงฆาตซะที โดนน้องหนึ่งตบตีตลอดทั้งเรื่อง อึดจริงๆ : P มุขกรุ๊ปเลือดฟังดูสมัยใหม่ไปนิดนะคะ พอนึกถึงว่าเป็นเรื่องย้อนยุค แต่ไม่ค่อยแน่ใจเรื่องวิทยาการแพทย์สมัยนั้นเท่าไหร่นัก อย่างน้อยก็ไม่มีตรวจ dna ละเนอะ จากคุณ : jorjor - [ 14 พ.ค. 50 11:26:56 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สมัยก่อนคงยังไม่มีความรู้เรื่องนี้จริง ๆ ไม่งั้นกลีบผกาคงเสร็จไปแล้วตั้งแต่ผลเลือดพ่อแม่กับลูกไม่เหมือนกัน เพราะถ้าคุณนายเรไรแกรู้ แกคงโวยไปแล้ว แต่อย่าว่างั้นงี้เลยค่ะ คุณแม่เองก้อคืนวิชาวิทยาศาสตร์ให้คุณครูไปนานแล้วค่ะ กร๊ากกกกกกกกกก จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ 14 พ.ค. 50 16:05:50 ]

ความคิดเห็นที่ 13 โอ๊ย...ลุ้นมากมาย ขอบคุณ คุณแม่เอเธนส์ด้วยค่า จากคุณ : เชอร์เบต จี๊ดด ด - [ 14 พ.ค. 50 22:29:18 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณค่า สนุกมากๆเลย^^ จากคุณ : Little Dreamer - [ 14 พ.ค. 50 23:54:47 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณครับ สนุกมากมาย จากคุณ : ลิงกินกะปิ - [ 15 พ.ค. 50 08:44:27 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : ครอบครัวโชกุน - [ 15 พ.ค. 50 09:11:59 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ^^  กำลังรออ่านอยู่เลย  สนุกมาก ๆ  ขอบคุณค่ะ จากคุณ : moonlit_memory - [ 15 พ.ค. 50 12:25:27 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตามมาอ่านด้วยคน จากคุณ : kitty_jeedy - [ 15 พ.ค. 50 12:29:42 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณมากมายค่ะ อยากอ่านต่ออยากรู้ๆๆ กำลังสนุกเลย เข้ามาเช็คทุกวันเลยอ่ะค่ะว่าจะมาละยัง ยังไงก็ขอบคุณนะคะคุณแม่เอเธนส์ ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : Path_T_T (Path_T_T) - [ 15 พ.ค. 50 14:35:35 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ตอนใหม่มาแล้วค่ะ จากคุณ : frau - [ 16 พ.ค. 50 03:17:09 ]