ขอบคุณทุก ๆ คนมากนะคะที่เป็นห่วง ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจที่ส่งมาให้นะคะ ขอบคุณมากจริง ๆ
ขอบคุณกอล์ฟ (arecey) มากนะคะ ที่อุตส่าห์ตั้งกระทู้บอกข่าวแฟน ๆ ละครให้ ตามลิงค์นี้
http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A5391421/A5391421.html
ขอบคุณน้องบุ๋ม (chocolove) ที่เข้าไปแจ้งข่าวบอกในกระทู้ให้ค่ะ
ขอบคุณคุณนัท (ขอเวลา) คุณบุ๋ม (tharinee_bum ) แคท (Dolcecoucou) ที่จะพยายามช่วยเหลือเรืองโปรแกรมต่าง ๆ ขอบพระคุณมากค่า
ขอบคุณทุก ๆ กำลังใจที่ส่งมาทางหลังไม ค์ นะคะ
หลังจากแผ่นดินไหวเมื่อวันอังคารที่ผ่านมา (8 พ.ค. 50)
ก็ส่งผลทำให้คอมมีปัญหาเปิดไม่ได้มาหลายวัน เหงามากค่ะ ชีวิตแทบจะแดดิ้น อิอิ
วันนี้ก็เลยลองมาเปิดดู พอเห็นเปิดได้ดีใจมากเลยค่ะ ก็เลยคิดว่าจะมาโพสให้ได้เท่าที่คอมจะอำนวยนะคะ
ปุ๊กมีเรื่องอยากจะรบกวนถามและขอความช่วยเหลือค่ะ คือเนื่องจากว่าคอมพิวเตอร์โน้ตบุคเครื่องที่ใช้อยู่นี้ มักจะมีปัญหาบ่อย ๆ คือบางทีก็เปิดไม่ได้ บางทีก็เปิดไปแล้วก็จะดับระหว่างที่กำลังบู๊ทเครื่องอยู่
หรือไม่ก็บางทีก็ดับไปเฉย ๆ ในระหว่างที่กำลังใช้งาน ไม่สามารถเอาแน่นอนได้ ทีนี้ก็เลยคิดว่าจะไปใช้คอมของสามีแทน แต่ก็มีแต่ที่เป็นภาษาญี่ปุ่นทั้งนั้นเลย
ส่งผลให้ปุ๊กไม่สามารถพิมพ์ไทยได้ ทำได้แค่เพียงแต่อ่านเท่านั้น และก็โพสละครไม่ได้ด้วยค่ะ แงๆๆๆๆๆๆ
คือถ้าใครพอจะมีความรู้ด้านคอมพิวเตอร์ หรือมีโปรแกรมพอจะสงเคราะห์ได้ ปุ๊กขอรบกวนได้โปรดช่วยแนะนำและช่วยเหลือด้วยนะคะ ขอความกรุณาจริง ๆ
คนไกลบ้านจะทำอะไรก็แสนจะลำบาก อีกทั้งด้อยปัญญาเรื่องคอมอีกต่างหาก ฮือๆๆๆๆๆๆๆ
ขณะที่กำลังโพสอยุ่นี้ก็คือใช้คอมของตัวเองอยู่นะคะ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะเกิดปัญหาอีกเมื่อไหร่ เพราะเป็นบ่อยมาก ๆ ค่ะ
ส่วนเหตุการณ์เรื่องแผ่นดินไหวที่ผ่านมา มันเป็นอะไรที่น่ากลัวมากกกกกกกกกกกก ทั้ง ๆ ที่ปุ๊กเองก็เจอมาหลายครั้งแล้วนะคะ แต่มันก็ไม่เคยรุนแรงเท่าครั้งนี้มาก่อนเลย
เหตุเกิดตอนประมาณสามทุ่มหนึ่งนาทีค่ะ ตอนนั้นกำลังนั่งอยู่หน้าคอมพอดี ซักแป๊บก็เริ่มรู้สึกว่าเกิดแผ่นดินไหวแล้ว แต่ตอนแรกมันยังเบา ๆ ไหวไม่แรง ก็รีบพิมพ์มาบอกในชอทบ๊อก
จากนั้นก็เริ่มไหวแรงขึ้นเรื่อย ๆ ข้าวของหล่นกระจัดกระจาย เตียงนอนใหญ่ ๆ นะคะเคลื่อนที่ไปมาเองได้อ่ะ คือมันไหวแรงมากจนน่าตกใจ และที่สำคัญไม่สามารถทรงตัวให้ลุกขึ้นยืนได้ เพราะมันจะล้มลงมาค่ะ เนื่องจากมันไหวแรงมากนั่นเอง
วินาทีนั้นก็พยายามที่จะจับของที่อยู่ใกล้มือไม่ให้มันหล่นลงมา แต่ก็นะมีแค่สองมือจับได้เท่านั้น ทีไม่ได้จับก็หล่นลงมา ฮือๆๆๆๆ เสียดาย หล่นมาต่อหน้าต่อตาเลย
จนในที่สุดรู้สึกว่าเริ่มแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ ก็เลยตัดสินใจออกไปนอนกบ้านดีกว่า ที่บ้านก็มีกันสามคน คือปุ๊ก สามี และคุณแม่สามี อายุ 85
ตอนที่ออกนอกบ้าน พวกเราสามคนต้องค่อย ๆ คลานกันออกไปนะคะ เพราะว่ายืนไม่ได้เนื่องจากทรงตัวไม่ได้ค่ะ ความแรงของแผ่นดินไหว ไหวจนพวกเรากล้วบ้านจะพังกันเลยทีเดียว
เราได้ยินแต่เสียงของหล่นแตก แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย นาทีนั้นต้องเอาชีวิตให้รอดก่อน พอออกกันมานอกบ้านได้ เนื่องจากมันมืด พวกเราก็ได้แผลกันมาคนละเล็กละน้อย
ที่บ้านเลี้บงสัตว์พวกกระต่าย แมว นก ไก่ (เลี้ยงขายค่ะ) สัตว์เลี้ยงทั้งหลายส่งเสียงร้องกันระงม ได้ยินเสียงกรงสัตว์เลี้ยงต่าง ๆ หล่นลงมา ที่เลี้ยงกระต่าย แมว และนก จะสร้างเป็นบ้านสองชั้นค่ะ กระต่ายอยู่ชั้นหนึ่ง ส่วนชั้นบนมีสองห้อง คือห้องแมว และห้องนก
บ้านของกระต่าย แมว นก ไหวสั่นเห็นเลยค่ะว่ามันโยกไปมาได้ ฮือๆๆๆๆๆ น่ากลัวมากเลย ก็ไม่รู้แผ่นดินไหวนานเท่าไหร่ แต่พวกเราก็รอกันจนกว่าจะไม่ได้ยินเสียงของหล่น จึงค่อยกลับเข้าไปในบ้าน
ระหว่างที่อยู่นอกบ้านก็ได้แต่ยืนสวดมนต์ขอให้บ้านและข้าวของ รวมทั้งสัตว์เลี้ยงต้องเป็นอะไรมากเลย สวดมนต์อยู่อย่างนั้น เพราะไม่รู้จะทำอะไรได้ดีไปกว่านี้ ยืนมองดูบ้านตัวเองสั่นไปมา คิดแล้วก็ยังเสียวอยู่เลยนะเนี่ย
พอเข้ามาในบ้านเรียบร้อย สภาพที่เห็นคือข้าวของกระจัดกระจาย ล้มระเนระนาด เหมือนพึ่งผ่านศึกสงครามอย่างไงอย่างงั้นเลย แต่ดึกแล้วพวกเราก็เลยรีบเข้านอน เอาไว้ค่อยจัดข้าวของวันรุ่งขึ้นดีกว่า
สามีปุ๊กก็รีบไปดูสัตว์เลี้ยงทั้งหลาย โชคดีที่กรงที่มันหล่นลงมาเป็นกรงที่ไม่มีเจ้าสัตว์น้อยอยู่ ไม่งั้นก็คงจะเจ็บกันน่าดู โล่งใจมาก ๆ ที่สัตว์น้อยทังหลายปลอดภัย แต่ก็มีอาการตกใจบ้าง
เช้าวันต่อมาก็มาเก็บข้าวของที่แตกหักเสียหาย ก็มัวแต่รีบเก็บไม่ทันได้มอง ว่ามือซ้ายโดนแก้วบาด แล้วก็มีพวกเศษแก้วเล็ก ๆๆๆ เข้าไปในฝ่ามือ แต่ก็คิดว่าคงเป็นเศษทรายอะไรพวกนี้ก็เลยไม่ได้สนใจค่ะ
แต่สักพัก โอว้...................ทำไมมีเลือดหยด เลยหงายฝ่ามือซ้ายขึ้นมาดู ก็เจอเศษแก้วชิ้นเล็ก ๆๆๆๆ เต็มมือ คนเรานี่ก็แปลกนะคะพอไม่เห็น ไม่เจ็บ แต่พอเห็นเท่านั้นแหละ ความเจ็บมาจากไหนไม่รู้
รีบเดินไปบอกสามี จากนั้นก็ไปโรงพยาบาลกันค่ะ แก้วบาดตั้งแต่ง่ามนิ้วโป้งกับนิ้วชี้ มาจนถึงกลางฝ่ามือซ้ายค่ะ เจ็บมากเลย แต่ที่เจ็บกว่าก็คือตอนที่คุณหมอต้องมานั่งคีบเศษแก้วเล็ก ๆ ออกจากฝ่ามืออ่ะ โหยยยยยย อันนั้นเจ็บมากกกกกกกก จนต้องร้องไห้เลยง่ะ ไม่องไม่อายมันแล้ว เศษแล้วมันเยอะมาก ๆ ประมาณสิบกว่าชิ้น แต่ชิ้นเล็ก ๆ นะคะ เอาออกเองไม่ได้เพราะมันเข้าไปข้างในมือ ต้องให้หมอเอาออกให้เท่านั้น ฮือๆๆๆๆๆ
จากนั้นก็ฉีดยากันบาดทะยัก แล้วหมอก็ทำแผลให้ ตอนนี้ก็ยังเจ็บอยู่ค่ะ มันยังตึง ๆ บวม ๆ ก็ทำอะไรค่อนข้างลำบากเล็กน้อย
ขอโทษนะคะ แหะ แหะ เขียนมาค่อนข้างยาว ก็อยากจะมาบอกเล่าถึงสาเหตุที่หายไป และไม่ได้มาโพสละคร หากต้องหายไปอีก ก็หมายความว่าคอมพิวเตอร์มีปัญหานะคะ
แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 50 07:00:18