ความคิดเห็นที่ 1 สุภาพชายพาเดือนแรมและคุณเพ็ญมาเยี่ยมคุณพจน์ คุณนายเรไรขอบอกขอบใจสองแม่ลูกที่ช่วยให้เลือดและมาเยี่ยมคุณพจน์ แต่ตรงกันข้าม พอคุณพจน์ตื่นขึ้นมาเห็นหน้าสองแม่ลูกก็ถามอย่างไม่พอใจว่า “นี่พวกเธอเข้ามาทำไม?” ไม่ว่าคุณนายเรไร แน่งน้อยหรือสุภาพชายจะอธิบายอย่างไร คุณพจน์ก็ไม่ยอมฟัง จนนบบอกว่า “คืออย่างนี้ครับ คุณอาต้องผ่าตัดด่วน ซึ่งการผ่าตัดครั้งนี้ต้องใช้เลือดมาก แต่พวกเราไม่มีใครที่มีกรุ๊ปเลือดเหมือนคุณอาเลยนอกจากเดือนเท่านั้น เดือนก็เลยให้เลือดคุณอา” ฟังแล้วคุณพจน์ทำหน้างง ๆ เถียงว่า “เป็นไปได้ยังไง?” “ผมก็สงสัยเหมือนกัน” มาโปรดรีบบอก “อาจารย์หมอเกริกเกรียงไกรที่รักษาคุณพ่อก็อยากจะคุยกับคุณพ่อเรื่องนี้เหมือนกัน คุณพ่อพร้อมที่จะคุยกับอาจารย์หมอมั้ยครับ?” คุณพจน์พยักหน้า แต่พอไปติดต่อพยาบาลที่ห้องหมอเกริก พยาบาลบอกว่าหมอไม่อยู่ ไม่ทราบไปไหน พวกเรากำลังตามหาตัวอยู่เหมือนกันเพราะอาจารย์ต้องผ่าตัดคนไข้เย็นนี้ ดังนั้น นบกับสุภาพชายและมาโปรดจึงพากันกลับ บอกว่าแล้วจะติดต่อกลับมาใหม่ สามหนุ่มต่างก็ร้อนใจเพราะมีเรื่องจะคุยกับหมอเกริก แต่ต่างคนก็ยังไม่บอกว่าจะคุยเรื่องอะไรกัน ========== กลับเข้าบ้าน กลีบผกาจัดแจงเผาเสื้อผ้าเปื้อนเลือดของตนทำลายหลักฐานที่มีรอยมือข่วนและเจ็บข้อมือจากการต่อสู้กัน จึงคิดจะไปหายายอุ่นเอายาแก้เคล็ด แต่พอไปถึงห้องยายอุ่นกลับไม่เจอตัว เห็นแต่หม้อต้มยาใบใหญ่ตั้งอยู่ พอตักดมก็รู้ว่า มัเป็นยาพิษแบบเดียวกับที่ต้มให้นายหมายกิน กลีบผกาสงสัยว่า ยายอุ่นต้มยานี้ให้ใครกิน ทันใดนั้นเอง กลีบผกาได้ยินเสียงหนึ่งฤทัยร้องกรี๊ดขึ้น จึงรีบวิ่งกลับไป ยายอุ่นถือถ้วยชาเข้าไป เห็นหนึ่งฤทัยกำลังกรีดร้องว่า ผีนังเจิมมาหลอก จึงรีบบอกให้กินชานี้เสีย แล้วผีจะไม่มาหลอก ขณะที่หนึ่งฤทัยกำลังจะกินยานั้นเอง กลีบผกาเข้ามาพอดี ร้องห้ามไว้ไม่ให้กิน หันไปเล่นงานยายอุ่นว่าจะฆ่าลูกตน ยายอุ่นเปิดเผยตัวเป็นศัตรู ประกาศจะล้างแค้นแทนนังเจิมหลานสาวของตน เลยถูกกลีบผกากระโจนเข้าใส่ ตบตีกันนัวเนีย กลีบผกาแย่งมีดจากยายอุ่นได้ พอเงื้อจะแทงก็ถูกยายอุ่นถีบกระเด็นแล้ววิ่งหนี กลีบผกาไล่ตามไปจนถึงบ่อน้ำ ในที่สุด ยายอุ่นก็ถูกกลีบผกาผลักตกบ่อน้ำตาย พอดีหนึ่งฤทัยวิ่งมาถึง กลีบผกากอดลูกไว้ พูดอย่าง:-)มเกรียมว่า “ต่อไปก็ไม่มีใครรู้ความลับของเราอีกแล้วนะลูก” สองแม่ลูกมองลงไปในบ่อน้ำอย่างสะใจ ========== จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ 16 พ.ค. 50 03:23:03 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนอวสาน (15 พฤษภาคม) การหายตัวไปของหมอเกริกทำให้ปัญหาเรื่องอุบัติเหตุที่หัวหินของคุณพจน์อึมครึมขึ้นมาอีก มาโปรดก็ร้อนใจเรื่องกรุ๊ปเลือดที่เป็นปริศนา ทีแรกก็ไม่ยอมบอกใคร แต่พอนบเกลี้ยกล่อมก็ยอมบอก จนหลายวันผ่านไป ตำรวจจึงพบศพหมอเกริกถูกฝังอยู่ที่ริมถนนเปลี่ยว สุภาพชายเห็นสร้อยข้อมือที่ขาดหล่นอยู่ เอขาแอบเอาใส่กระเป๋า พลางสั่งจ่า “จ่า แจ้งญาติพี่น้องของผู้ตาย แล้วจัดการส่งศพไปชันสูตรหาสาเหตุการตาย” ฝ่ายกลีบผกาไปรับนายลอยออกจากโรงพยาบาล สบายอกสบายใจว่า ความลับของตนถูกปิดฉากลงแล้วพร้อมกับการตายของหมอเกริก แต่ถ้าคุณพจน์พูดมากถามมาก ตนก็ยังมีรากราคะที่จะช่วยแก้ปัญหาได้ ========== ศพของหมอเกริกถูกนำมาที่โรงพยาบาล นบ สุภาพชาย เดือนแรม คุรเพ็ญและมาโปรดมาดูศพหมอเกริกกันอย่างใจหายโดยเฉพาะมาโปรดถึงกับรำพึงเสียงเครือว่า อาจารย์เกริกไม่น่าอายุสั้นอย่างนี้เลย ส่วนเดือนแรมก็ประณามคนทำว่า ทำไมถึงใจคอโหดเหี้ยมอย่างนี้ “การตามหาคนผิดก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของตำรวจ พวกเราฝากความหวังไว้กับนายนะชาย” นบเอ่ย “ฉันจะทำทุกอย่างให้ดีที่สุด” สุภาพชายสัญญาหนักแน่น “พี่ชายว่าจะเกี่ยวกับเรื่องที่เรากำลังตามหาอยู่หรือเปล่าคะ?” เดือนแรมถาม “พี่คิดว่าน่าจะเกี่ยวข้องกันไม่มากก็น้อย เพราะก่อนเกิดเหตุมาโปรดอยากคุยกับหมอเกริกเรื่องกรุ๊ปเลือด แต่หมอเกริกขอคุยกับอาพจน์ก่อน แต่ยังไม่ทันที่จะได้คุย หมอเกริกก็ถูกฆ่าซะแล้ว” นบถามว่าเป็นการฆ่าปิดปากใช่ไหม สุภาพชายคาดว่าน่าจะเป็นอย่างนั้น ========== คุณพจน์นอนหน้าตาอิดโรยอยู่บนเตียง โดยมีคุณนายเรไรและแน่งน้อยเฝ้าอยู่อย่างใกล้ชิด คุณพจน์ถามถึงกลีบผกากับหนึ่งฤทัยว่า ตั้งแต่ตนฟื้นขึ้นมา ยังไม่เห็นหน้าสองคนนี้เลย คุณนายพูดให้คุณพจน์ได้สบายใจว่า กลีบผกาดูแลหนึ่งฤทัยที่ไม่ค่อยสบายอยู่ที่บ้าน “ป่วยครั้งนี้ ผมสังหรณ์ใจยังไงไม่รู้” คุณพจน์ปรารภกับคุณนาย “มีอะไรเหรอตาพจน์?” “ผมบอกไม่ถูกครับคุณแม่ บ้านเราทำไมมีแต่เรื่องวุ่นวายไม่รู้จบสิ้น” น้ำเสียงคุณพจน์บอกถึงความหนักใจ แม้คุณนายจะเงียบ แต่ความจริงแล้วหนักใจยิ่งกว่าคุณพจน์เสียอีก ========== จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ 16 พ.ค. 50 03:23:57 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ด้วยเรื่องที่ยังค้างคาใจอยู่หลายอย่าง วันนี้นบจึงไปหาเดือนแรมที่เรือนเพื่อขอคุยด้วย ถามตรง ๆ ว่าเรื่องที่เดือนแรมอยากคุยกับหมอเกริกนั้นเกี่ยวกับกลีบผกาใช่ไหม ถึงจุดนี้แล้ว เดือนแรมไม่คิดจะปิดบังอะไรนบอีก ถามเขาว่าจำเรื่องจดหมายที่เราทะเลาะกันได้ไหม แล้วเล่าว่า “จดหมายฉบับนั้นบอกว่า ลุงหมายเป็นสามีของคุณผกา แล้วพี่นบก็ไม่ใช่หลานของคุณผกา แต่พี่นบอาจจะเป็นลูกของคุณผกากับลุงหมาย” “แล้วไง?” นบถามหน้าเคร่งเครียดจนเดือนแรมไม่กล้าพูดต่อ เขาจึงบอก “พูดมาเถอะ ถึงขนาดนี้แล้ว อย่าปิดบังพี่อีกเลย” “เดือนก็ไม่รู้หรอกนะคะว่าเรื่องจริงคืออะไร แต่จากจดหมายฉบับนั้นยังบอกอีกด้วยว่า คุณผกาลักลอบเป็นชู้กับลุงประพืดแล้วก็นายลอย” นบถามว่า แล้วหมอเกริกเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ด้วย เดือนแรมจึงเล่าต่อไปว่า หมอเกริกรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับคุณพจน์ที่หัวหิน ตนกับสุภาพชายจึงอยากคุยด้วย เห็นนบก้มหน้าอย่างกลัดกลุ้มสับสน เดือนแรมกุมมือเขาอย่างปลอบใจก่อนจะเล่าต่อไปว่า “คุณโปรดเองก็อยากคุยกับหมอเกริกเรื่องกรุ๊ปเลือดของลูก ๆ ที่ไม่มีใครเหมือนคุณพจน์เลยสักคน ส่วนเดือนก็อยากคุยกับหมอเกริกเรื่องอุบัติเหตุที่หัวหิน เพราะทุกอย่างล้วนเกี่ยวข้องกับคุณผกาทั้งนั้น แต่แล้วจู่ ๆ หมอเกริกก็ถูกฆ่า” “ถ้าน้าผกาเป็นต้นเหตุของเรื่องทุกอย่าง พี่ก็จะยอมเป็นคนเนรคุณ” นบตัดสินใจครั้งสำคัญในชีวิต หลังจากนั้น นบไปบอกสุภาพชายว่า เดือนแรมาเล่าทุกสิ่งทุกอย่างให้เขาฟังหมดแล้ว บอกสุภาพชายว่า “ฉันจะช่วยนายกับเดือนแรมค้นหาความจริงทั้งหมด” ========== วันต่อมานบกับสุภาพชายไปที่ตลาด เจอกลอยกับทองศรีนั่งขายขนมอยู่ จึงเข้าไปถามหาประพืด ทองศรีบอกว่าขังไว้ที่บ้านเพราะไม่ค่อยไว้ใจว่าจะมีใครมาทำอะไรประพืดอีก จากนั้น นบกับสุภาพชายจึงไปหาประพืดที่บ้านเช่าของทองศรี บอกเรื่องหมอเกริกถูกฆ่า สุภาพชายถามว่า “น้าประพืดรู้อย่างนี้แล้ว น้าจะบอกความจริงเกี่ยวกับอุบัติเหตุที่หัวหินได้หรือยัง?” ประพืดนิ่งคิดไปครู่ใหญ่ จึงหยิบจดหมายใส่ซองเรียบร้อยแล้วส่งให้สุภาพชาย “ผมเขียนเล่าทุกอย่างไว้ในนี้หมดแล้วครับ” ========== >>>>> จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ 16 พ.ค. 50 03:24:26 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนอวสาน (16 พฤษภาคม) สุภาพชายกับนบเอาจดหมายไปนั่งอ่านเงียบ ๆ ที่ใต้ร่มไม้ใกล้บ้านทองศรีนั่นเอง “เดือนเมษายน ปี 2485 นั้นคุณพจน์ประสบอุบัติเหตุรถคว่ำที่หัวหิน ครั้งนั้นคุณพจน์ได้รับบาดเจ็บสาหัสที่บริเวณช่องท้อง ต้องได้รับการผ่าตัดใหญ่ ผลการผ่าตัดครั้งนั้น คุณหมอเกริกเกรียงไกร สุริยา ท่านได้บอกกับคุณผกาว่า คุณพจน์เป็นหมัน จะไม่สามารถมีลูกได้อีก ผกาตกใจมาก เพราะถ้าคุณพจน์ไม่มีลูก ทรัพย์สมบัติทุกอย่างย่อมตกเป็นของคุณเพ็ญกับลูก ผกาจึงออกอุบายใส่ร้ายคุณเพ็ญว่าคบชู้กับนายหมาย จนคุณเพ็ญถูกไล่ออกจากบ้านไห เดือนแรมต้องถูกตราหน้าว่าเป็นลูกชู้ หลังจากนั้น ผกากับผมซึ่งเป็นคนสนิทของคุณพจน์ก็ลักลอบได้เสียกัน ในที่สุดเราก็มีลูก แต่ผกาไม่ได้หยุดอยู่ที่ผม ผกายังลักลอบได้เสียกับนายลอยจนมีลูกอีกคน ซึ่งเด็กแต่ละคนที่เกิดกับผกาไม่ใช่ลูกของคุรพจน์ศิรินทร์แม้แต่คนเดียว” สุภาพชายกับนบนิ่งอึ้งกับความจริงที่รับรู้ โดยเฉพาะนบที่แม้จะรู้อะไรมาบ้างแต่ก็ยังทำใจไม่ได้ ถามประพืดว่า “นี่คือสาเหตุที่หมอเกริกถูกฆ่าตายใช่มั้ยครับ?” “อีกอย่างที่ผมไม่เคยบอกให้ใครรู้ก็คือ ผมเองก็เคยถูกส่งไปฆ่าหมอเกริกแต่ไม่สำเร็จ” ประพืดสารภาพ “แล้วเด็ก ๆ ที่บ้านโภคาชยาธรเป็นลูกใครกันบ้างล่ะครับ?” สุภาพชายถาม ประพืดถอนใจหนักหน่วง ก่อนจะพูดออกตัวว่า “อย่าให้ผมพูดมากกว่านี้เลย ผมไม่อยากให้เด็กที่ไม่รู้เรื่องต้องมามีตราบาปเพราะผม ปล่อยให้ความลับมันตายไปกับผมเถอะ” นบกับสุภาพชายสบตากันอย่างหนักใจ เพราะในที่สุดก็ยังรู้ความจริงไม่หมดสักที ========== เมื่อยังรู้ความจริงไม่หมด นบจึงไปหานายหมายที่รักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล นายหมายกำลังอยู่ในความเศร้าโศกเสียใจอย่างมากกับการจากไปของหมอเกริก แต่ไม่คิดจะพึ่งใครอีกต่อไปแม้แต่นบกับสุภาพชายที่เป็นคนพาเขาเข้าโรงพยาบาล นบไปถามนายหมายว่า เข้าไปหากลีบผกาในห้องทำไม เห็นกลีบผกาบอกว่าไปขโมบของ นายหมายอ้ำอึ้งแล้วปฏิเสธว่า ไม่ได้ทำอย่างนั้น นบเห็นท่านายหมายจะไม่ยอมพูดความจริง จึงยกคดีทำร้ายร่างกายคุณพจน์เมื่อหลายปีก่อนขึ้นมาขู่ นายหมายก็ยังนิ่ง สุดท้ายนบขจึงบอกว่า ถ้านายหมายเลือกที่จะไม่พูด ตนก็คงต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ของตำรวจ แล้วเดินออกไป “เพื่อตัวนบกับมาโปรด พ่อพูดไม่ได้จริง ๆ” นายหมายรำพึง กลั้นสะอื้นอย่างเจ็บปวดใจ เวลาเดียวกัน สุภาพชายก็เอาสร้อยข้อมือที่เก็บได้ให้จ่าเอาไปสืบดูว่า ซื้อจากร้านไหน จ่าสืบแล้วรู้ว่าเป็นสร้อยที่สั่งทำ จึงต้องสืบต่อไปอีกว่าใครเป็นคนสั่งทำ ส่วนเรื่องเจิมนั้น อาทิตยืหน้าคงได้ผลตรวจลายนิ้วมือ ========== นอกจากนี้ บุคคลที่เกี่ยวข้องกับคดีเจิมยังมีธำรงอีกคน สุภาพชายไปดักพบธำรงเพื่อขอคุยด้วย ธำรงรู้ว่าเขาเป็นตำรวจจึงปฏิเสธ สุภาพชายจึงใช้ไม้แข็งเชิญไปโรงพัก เพราะเดือนแรมแจ้งความว่าถูกเขาดักฉุด ธำรงจึงต้องยอม กว่าจะรีดเอาความจริงจากธำรงได้ สุภาพชายก็ต้องทั้งหว่านล้อมทั้งขู่ ยกเอาหลักฐานต่าง ๆ มามัดตัว จนในที่สุดธำรงก็ยอมรับว่าดักฉุดเดือนแรมจริง ส่วนเรื่องคุยอะไรมีลับลมคมในกับหนึ่งฤทัยนั้น สุภาพชายถามว่าจะพูดความจริงหรือจะยอมติดคุก “คืองี้ครับ .” ธำรงกลัวจนหัวหด รีบเล่าลนลาน “ผมไปหาหนึ่งที่บ้าน พอดีเจิมเห็น หนึ่งเลยขู่ไม่ให้เจิมบอกใคร แต่เจิมทำท่าว่าจะไม่ยอม หนึ่งกับเจิมเลยทะเลาะกันใหญ่โต ผมได้ยินด้วยนะครับว่าหนึ่งขู่จะฆ่าเจิม ผมก็เลยเอามาขู่หนึ่งต่อสนุก ๆ แต่จริง ๆ แล้ว ผมไม่รู้หรอกว่าหนึ่งเกี่ยวข้องกับการตายของเจิมหรือเปล่า?” ฟังจากธำรงแล้ว สถภาพชายเตือนเขาว่า ต่อไปเขาต้องเลิกยุ่งเกี่ยวกับหนึ่งฤทัยและคนในบ้านนั้น ซึ่งธำรงก็รับปากโดยไม่ลังเลเพราะเขาเองก็เข็ดเขี้ยวแล้วเหมือนกัน “คนที่มีเหตุจูงใจฆ่าเจิมได้คือหนึ่งงั้นเหรอ?” สุภาพชายได้เบาะแสเพิ่มเติม เขาจึงโทรศัพท์หานบทันที บอกว่าอยากได้ลายมือของหนึ่งฤทัยที่ติดอยู่กับของใช้ เพราะธำรงสารภาพว่า หนึ่งฤทัยทะเลาะกับเจิมในวันเกิดเหตุ นบรีบหาช่องทางเอาลายมือของหนึ่งฤทัย สบโอกาสเมื่อหนึ่งฤทัยออกไปหากลีบผกาที่ห้องเพราะไม่กล้านอนคนเดียว เอาหวีที่หนึ่งฤทัยใช้ประจำหลบออกมาได้หวุดหวิดอย่างเฉียดฉิว แล้วรีบเอาไปให้สุภาพชายที่โรงพัก “ขอโทษที่ทำให้นายลำบากใจนะนบ” สุภาพชายเอ่ยอย่างรู้ใจนบที่ต้องมาจับผิดคนในครอบครัว “นายคงจำได้ ฉันพูดเสมอว่า ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อความถูกต้อง ถ้าหนึ่งทำผิดจริง หนึ่งก็ต้องได้รับโทษ” นบตอบขรึม ๆ แล้วเดินลงจากโรงพักไป สุภาพชายมองตามหลังเพื่อนรักไปอย่างเห็นใจ ========== จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ 16 พ.ค. 50 03:24:55 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คุณพจน์ออกจากโรงพยาบาล กลับมาถึงบ้านก็รับรู้ปัญหาเรื่องวุ่นวายต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น ก็รู้สึกไม่สบายใจ กลีบผกาพยายามกลบเกลื่อนเรื่องนายลอยว่าเป็นคนช่วยชีวิตตน จนคุณพจน์บอกว่า ถ้าเช่นนั้นก็ต้องตบรางวัลให้ ทำให้กลีบผกาเบาใจที่อย่างน้อยที่สุดก็ยังมีคุณพจน์ที่เข้าข้างตนอยู่ ส่วนเดือนแรม หลังจากให้เลือดคุณพจน์แล้ว เธอปลื้มปิติที่อย่างน้อยเธอก็มีเลือกกรุ๊ปเดียวกับคุณพจน์ แสดงว่าเธอไม่ใช่ลูกชู้อย่างที่ถูกกล่าวหาและคุรเพ็ญก็ไม่ได้เป็นคนชั่วอย่างที่ทุกึคนเข้าใจ เธอมั่นใจยิ่งขึ้นว่า สักวันหนึ่งความจริงทุกอย่างจะต้องปรากฏออกมา หนึ่งฤทัยยังถูกประสาทหลอนว่าผีเจิมมาหลอกและในระยะหลังยังมีผียายอุ่นเพิ่มมาอีกคน หวาดผวาจนต้องวิ่งไปกอดคุณพจน์ ขอให้ช่วยด้วย บอกว่าผีเจิมกับยายอุ่นจะฆ่าตน ทำให้กลีบผกายิ่งร้อนใจ กลัวความลับเปิดเผย ต้องตวาดหนึ่งฤทัยให้หยุดและแก้ตัวกับคุรพจน์ว่า ลูกเพ้อเพราะพิษไข้ อย่าถือสาอะไรเลย คุณนายเรไรเป็นห่วงอาการของหนึ่งฤทัยที่นับวันยิ่งรุนแรวมากขึ้น เสนอให้นิมนต์พระมาทำบุญบ้านดีไหม เพราะตั้งแต่นกแสกบินมาเกาะที่บ้านวันนั้น บ้านเราก็มีแต่เรื่องไม่หยุดหย่อน คุณแม่ฟังแม่พูดแล้วนิ่งคิดถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ อย่างใคร่ครวญ รำพึงด้วยสีหน้าเศร้าหมองว่า . “มันอาจจะไม่เกี่ยวกับนกแสกก็ได้ครับแม่ มันอาจจะเกิดเพราะความมักมากของผมเอง” ========== นายลอยติดตามสังเกตความเคลื่อนไหวของคนในบ้านอย่างใกล้ชิด บอกกลีบผกาว่า ตนไม่ไม่ไว้ใจคุณนายเรไรที่อาจพูดอะไรกับคุณพจน์ได้ กลีบผกาปลอบใจนายลอยว่า ถ้ายังกังวล ตนจะทำพิธีบูชารากราคะอีกก็แล้วกัน นบกลับไปหานายหมายที่โรงพยาบาลอีกครั้ง ปรากฏว่านายหมายออกไปแล้ว โดยที่ผู้ป่วยไม่ได้แจ้งว่าใครมารับตัวไป คนที่มารับตัวนายหมายไปคือชัยนั่นเอง นายหมายบอกชัยว่าตนไม่ต้องการอยู่ที่บางเลนอีกแล้ว ถ้าไม่มีตนสักคน เรื่องต่าง ๆ ก็คงจะจบลงได้ด้วยดี เหตุนี้เอง นายหมายจึงหายไปจากโรงพยาบาล โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าหายไปไหน นบไปบอกข่าวนี้แก่สุภาพชายที่โรงพัก สุภาพชายยอมรับว่าตนไม่ได้ติดตามเรื่องนายหมายแต่กำลังยุ่งกับคดีหมอเกริกเพราะผู้ใหญ่สั่งมา แล้วขอร้องนบให้มาเล่นเกมโปลิศจับขโมยให้หน่อย ========== แผนเล่นเกมโปลิศจับขโมยเริ่มขึ้นเมื่อสุภาพชายไปเยี่ยมคุณพจน์ แล้วเอาสร้อยข้อมือที่เก็บได้ออกมาให้กลีบผกาดู พูดออกตัวว่า มันเป็นสร้อยข้อมือเก่าแก่ ตนดูมาออกว่าเป็นของสมัยไหน กลีบผกาเห็นสร้อยข้อมือก็ตกใจหน้าเผือด นึกไม่ออกว่าไปตกอยู่ในมือของสุภาพชายได้อย่างไร ว้าวุ่นใจจนอดทนอยู่ตรงนั้นไม่ได้ ทำทีปวดหัวแล้วขอตัวไปพัก “ได้มาจากไหนเหรอคะคุณชาย?” คูณนายเรไรสนใจ “จากที่เกิดเหตุคดีหมอเกริกน่ะครับ สงสัยฆาตกรจะทำตกไว้” กลีบผกาแอบได้ยินยิ่งแทบหัวใจจะวาย แต่ก็ยังปลอบใจตัวเองว่า สุภาพชายอาจไม่รู้ว่าเป็นของตนก็ได้ แต่หารู้ไม่ว่า สุภาพชายเอาสร้อยข้อมือนี้ไปที่ร้านทำทองเก่าแก่แห่งหนึ่ง โชคดีที่เถ้าแก่จำได้ว่าเป็นฝีมือของตนเองและคนว่าจ้างให้ทำก็คือกลีบผกา ภรรยาของคุณพจน์ศิรินทร์นั่นเอง ========== นบร่วมมือกับสุภาพชาย หาทางเข้าหว่านล้อมกลีบผกา โดยยกเอาข้อกฎหมายมาเล่าแบบสบาย ๆ แต่แทงใจดำคนฟังว่า ระยะนี้กลีบผกาดูเครียด ๆ แล้วโยงไปถึงสุภาพชายว่ากำลังเครียดเหมือนกัน เห็นว่าคดีหมอเกริกกับเจิมจวนสรุปสำนวนได้แล้ว พูดแล้วแอบสังเกตเห็นกลีบผกาเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด นบทำไม่รู้ไม่ชี้ เล่าไปเรื่อย ๆ “รอแต่ผลพิสูจน์หลักฐานจากทางกรุงเทพ นี่ถ้าผมเป็นฆาตกร ผมคงยอมรับไปนานแล้ว หลักฐานมัดแน่นตัวซะขนาดนั้น ถ้ายอมรับผิด ศาลยังลดหย่อนโทษให้ แต่ถ้ายังดันทุรัง ความผิดฐานฆ่าคนตายนี่ จำคุกยี่สิบปีเชียวนะครับ” ========== >>>>> จบของวันนี้จ้า โปรดติดตามตอนต่อไป ใกล้จบเต็มที่แล้วค่ะ น่าจะอีกวันสองวันนี้แหละค่า เพราะเนื้อเรื่องเหลือไม่มากแล้วค่า จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ 16 พ.ค. 50 03:26:04 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ไว้จะไปไล่อ่านตั้งแต่แรกนะคะคุณแม่...วันนี้ขอตัวไปกินยานอนก่อนค่ะ//จุ๊บ จากคุณ : roungtawan - [ 16 พ.ค. 50 04:38:03 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สนุกมากเลยค่ะ ใกล้จบแล้ว เข้มข้นมากเลย ขอบคุณคุณแม่มากนะคะ^^ จากคุณ : Little Dreamer - [ 16 พ.ค. 50 08:27:59 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เห็นบอกว่ตอนอวสาน โธ่ นึกว่าจะจบแล้ว อิอิ จากคุณ : ขอเวลา - [ 16 พ.ค. 50 10:52:25 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ลุ้นแทบตายเลยขอบคุณนะคะ จะรอทุกวันเลยนะคะ จากคุณ : Path_T_T (Path_T_T) - [ 16 พ.ค. 50 12:30:50 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตอนใหม่มาแล้วค่า จากคุณ : frau - [ 16 พ.ค. 50 21:26:05 ]