ความคิดเห็นที่ 1
วาดจันทร์มาทานข้าวตามคำเชิญของอู๋ แม้สายตาของพงศ์พญาจะสงบนิ่ง แต่วินตาก็เห็นแววตาปรารถนาลึกซึ้งซ่อนอยู่ วินตาแทบจะคลุ้มคลั่ง เมื่อกลับถึงบ้านเธอคิดถึงภาพนกตัวใหญ่กางปีกร่อนเหนือท้องทะเล นกที่มีดวงตาดุดันคมกริบ ประหนึ่งพญาครุฑ เธอรู้ว่าตัวเธอเท่านั้นที่สามารถใช้ภาพนี้หวนกลับไปทำร้ายวาดจันทร์ได้ ภาพที่พิสุทธิ์ศิลปินผู้เขียนตั้งชื่อว่า "โอบมหานที เธอจึงขอซื้อภาพนั้น สุดท้ายวินตาไม่ได้รูปภาพนั้น เธอจึงยิ่งโกรธวาดจันทร์
เธอเล่าให้พ่อฟังว่าพบผู้ชายที่ใช่แล้ว พิสุทธิ์จะบอกได้อย่างไรว่า สังหรณ์ใจว่าหนทางความรักของเธอเป็นหนทางที่มืดสนิท ไม่มีแสงสว่างใด ๆ ที่ปลายทางเลย
วันต่อมาพงศ์พญาพาวาดจันทร์ไปหาแม่ของเขา วินาทีที่เธอสบตาบุญนารี เธอสะท้านไปด้วยความเกลียดชัง อย่างอยากจะฆ่าให้ตาย ที่ประหลาดคือบุญนารีสื่อถึงความรู้สึกเหล่านั้น เธอกลับหวาดกลัววาดจันทร์โดยไม่มีสาเหตุ เมื่อวาดจันทร์พบนายแพทย์ปรากรม ผู้เป็นพ่อกลับพูดคุยอย่างดี จนปรากรมคิดว่าบุญนารีหวงลูกชาย แต่บุญนารีรู้ดีว่าไม่ใช่ รอยเขียวช้ำบริเวณข้อมือ เกิดขึ้นหลังจากวาดจันทร์จับข้อมือพยุงให้เธอเดิน ทันทีนั้นเธอเก็บความรู้สึกนี้ไว้อย่างมิดชิด เพื่อความสุขของลูก แต่ความรู้สึกรักใครถ้าเป็นไปได้ เธออยากให้วินตาแทนที่วาดจันทร์ ความต้องการของบุญนารี ไม่มีมีวันเป็นความจริง เพราะทั้งคู่โหยหา ซึ่งกันและกัน นี่ไม่ใช่ความรักธรรมดา แต่เป็นสัญญาณบางอย่างจากอดีต ชาติไกลโพ้น ที่ไม่ใช่มีแค่วาดจันทร์ แต่บุญนารีและวินตาเกลียดวาดจันทร์ ที่สำคัญวาดจันทร์กลัววินตา ด้วยโดยเฉพาะเมื่อเห็นเล็บยาวจนงุ้มทาเล็บสีแดงสด วาดจันทร์เห็นครั้งใด เหมือนมีใครมาขย้ำจิก กรีด จนไปทั่วตัว ที่น่าแปลกคือพงศ์พญาเองก็รู้สึกเช่นกันเมือเห็นเล็บสีแดงของวินตา
สัญญาณลึกลับอีกอย่างคือวาดจันทร์เข้าวัดไม่ได้ เธอจะร้อนรุ่ม ส่วนพงศ์พญาจะรู้สึกสุขสงบ อาบด้วยความสุขที่เกิดขึ้นในใจ ถ้าความรุ้สึกนี้เกิดขึ้นจากผลกรรมเก่าในอดีตชาติ พงศ์พญาและวาดจันทร์ก็คือคนเผ่าเดียวกันและต่างไปจากวินตา ที่แน่นอน ทั้งสองเป็นศัตรูกัน ถ้าเช่นนั้นอะไรเล่าคือเหตุผลที่ทำให้วินตาเกลียดวาดจันทร์ แต่รักพงศ์พญา อย่างไรก็ตามทั้งสามคนไม่แน่ชัดกับความรู้สึกดังกล่าวรู้แต่เพียงว่าเป็นอะไรที่ลาง ๆ ในใจ
จากคุณ :
แม่เอเธนส์ (frau)  
- [
16 พ.ค. 50 20:17:18
]
|
|
|
... เข้ามาดู