ความคิดเห็นที่ 1 รุ่งขึ้น อี๋กับอู๋จรลีมาหาวินนี่ถึงบ้านแต่เช้าเพราะเมื่อคืนวินนี่โทรไปหากำชับให้มา เธอกำลังมีความทุกข์แสนสาหัส เมื่อมาถึง วินนี่เล่าอย่างเจ็บแค้นวาดจันทร์ที่ทำให้พงศ์พญาหลงรักทั้งที่เพิ่งเจอกันได้ไม่นาน นั่นเพราะวาดจันทร์มีเวทมนตร์ มันไม่ใช่คน สองพี่น้องฟังแล้วเลิ่กลั่ก ครู่ต่อมาเมื่อวินนี่พาไปที่ห้องเก็บภาพโอบมหานที บอกว่าจะเอารูปนี้ไปคืน อี๋รีบท้วง เขาคงไม่คืนเงินหรอก วินนี่ถอนใจแรง ๆ ก่อนพูดว่า “รูปนี้จะทำลายชีวิตฉัน แกสองคนช่วยเอาไปให้ไกล ๆ ก่อนได้มั้ย?” “เฮ้ย ฉันจะเอาไปไหนล่ะ ไม่เอาหรอก” อู๋ร้อง “ช่วยแค่นี้ก็ไม่ได้ ไม่เชื่อเหรอว่า เพราะรูปนี้ ฉันอาจต้องตาย” “จะบ้าเหรอ พูดอะไรอย่างนั้น” อู๋ท้วงหน้าตื่น “จริง รูปนี้เป็นเครื่องมือของมัน ของอีนังวาดจันทร์ มันใช้รูปนี้มาฆ่าฉํน แกต้องเอาไปนะอี๋ เอาไป ได้ยินมั้ย ต้องเอาไป ก่อนที่อีนังวาดจันทร์มันจะทำได้สำเร็จ!” แล้ววันหนึ่ง บุรินทร์ก็ได้ต้อนรับนายสม ผู้ชายผอมเกร็ง ท่าทางมีภูมิ แต่งตัวสมถะแบบชาวบ้าน บุรินทร์เล่าเรื่องซื้อภาพโอบมหานทีมาหนึ่งล้านให้ฟัง นายสมฟังแล้วนิ่งไปชั่วครู่ก่อนจะบอกว่าขอไปดูรูปหน่อย เมื่อบุรินทร์พานายสมไปบ้านวินนี่ ก็พบว่าผนังที่เคยวางรูปว่างเปล่าเสียแล้ว “ไปไหน? วินนี่ไม่น่าเอารูปไปไหน พี่สมต้องเห็นตอนที่เขาอยากได้รุปนี้ ผมคิดว่าเขาจะเก็บรูปไว้ตลอดชีวิต” “รูปนี้เป็นของวินตา ไม่ไปไหนหรอก” “จริงหรือครับพี่สม?” “นี่คือรูปนกนะบุรินทร์ วินตากับนก จำวันที่ฉันบอกตอนวินตาเกิดไม่ได้หรือ?” เวลานั้นวินนี่กลับเข้ามาพอดี วินนี่น้ำตาซึมเมื่อถูกพ่อตำหนิว่ายอมแพ้ง่าย ๆ วินนี่ยอมรับว่าสู้ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ บุรินทร์ยิ่งไม่พอใจที่ลูกมีอำนาจอยู่ในมือแต่กลับเอาไปทิ้ง จากนั้นก็ให้นายสมซึ่งเป็นคนตั้งชื่อวินตามาบอกเล่าความจริง ลุงสมลำดับความตั้งแต่วินตาเกิด “วันนั้น ลุงบอกพ่อว่าลุงเห็นพลังอำนาจในตาของหนู ลุงตั้งชื่อหนูว่า วินตา นางวินตาตามตำนานเป็นแม่ของพญาครุฑเวนไตยผู้เป็นอมตะ ใครฆ่าไม่ตาย” วินนี่ครุ่นคิดตามขณะที่บุรินทร์แทรกเสริมขึ้นมา “รูปนั้นน่ะพี่สมคือรูปที่จะไปหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้วตลอดชีวิต ไม่มีใครจะวาดรูปอย่างนั้นขึ้นมาได้ พญานกในรูปนั้น พี่สมต้องเห็นเอง ผมคิดว่าคนที่วาดจะต้องมีอะไรบางอย่างบังคับให้เขาวาด วาดเพราะว่ามันจะต้องมาเป็นของลูก วินตารู้มั้ยว่าลุงสมรู้เรื่องแล้ว รู้มาก่อนนานมาก” วินนี่มองลุงสมอย่างเลื่อมใส บุรินทร์ถามลูกว่าเอารูปไปเก็บไว้ไหน วินี่อึกอักว่า ให้เขาไปแล้ว พ่อตกใจ ยังหวังว่ารูปอยู่ข้างบน วินนี่จึงสารภาพว่าให้เพื่อนไปแล้ว “ให้เพื่อน? ตอนลูกอยากได้จะเป็นจะตาย ให้พ่อทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้รูปมา แล้วให้เพื่อน ให้ไปเฉย ๆ หรือ รูปที่พ่อเสียเงินไปหนึ่งล้านนี่นะ ให้เพื่อน?” ลุงสมจับแขนบุรินทร์ที่โมโหเสียงลั่น พลางส่ายหน้า ไม่ให้เขาทำอะไรรุนแรง บุรินทร์ยังไม่คลายโกรธ แม้ลูกจะบอกว่ากลัวจึงให้เพื่อนไป ลุงสมต้องไกล่เกลี่ยให้วินนี่ไปเอารูปคืนมาเพราะรูปนั้นเป็นของหนู เขาต้องอยู่กับหนูไปตลอดชีวิต วินนี่รับปาก แต่นัยน์ตาเกิดคำถามหลายอย่าง “ได้รูปคืนมาแล้ว ลุงจะบอกหนูทุกอย่าง” บุรินทร์เดินมากอดลูก แล้วย้ำอ่อนโยน “ต้องเอารูปมา แล้วลูกจะไม่มีวันแพ้ผู้หญิงคนไหน ไม่มีวันแพ้ใครเลย จำไว้” “จริงหรือจ๊ะพ่อ?” “จริง ลุงรับรองโดยเฉพาะผู้หญิงคนนี้” ลุงสมเน้นเสียงแน่วแน่ ========== คุณยายโทรไปรายงานพิสุทธิ์ถึงพฤติกรรมไม่เหมาะสมของวาดจันทร์ที่ชอบกลับบ้านดึก ๆ ดื่น ๆ บ่อย ๆ แต่ไม่มีปัญญาเตือน บอกพิสุทธิ์เตือนกันเองเหอะหรือจะให้แม่พูดกับจันทร์เรื่องที่หลวงพ่อปุ่นบอกแม่ เรื่องนาคน่ะ พิสุทธิ์ขัดขึ้นทันที ขอร้องแม่อย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้เลย “ทำไมล่ะพ่อพิสุทธิ์ ไม่ห่วงลูกหรือ?” “แม่ถามผมอย่างนั้นทำไมครับ? ผมเป็นทุกข์แค่ไหนเรื่องจันทร์แม่ก็ทราบ ตั้งแต่จันทร์เป็นเด็กถึงเดี๋ยวนี้ ทุกอย่างมันไม่ธรรมดา” “ใช่ ทุกอย่างมันไม่ธรรมดา แต่พ่อพิสุทธิ์ทำเหมือนไม่มีอะไร แม่บอกแล้วนะ แม่ได้ยินมายังไง แม่ก็บอกแล้ว ทำไมถึงยังทำเฉย ไหนจะเรื่องนายพงศ์พญานี่อีก แม่ว่ามันจะไปกันใหญ่แล้วนา มาหากันทุกเช้า” พิสุทธิ์ยิ่งฟังยิ่งกังวลมากมาย หลังวางหูจากแม่แล้ว เขารีบโทรไปหานรวิชญ์ สั่งให้ไปหาวาดจันทร์ทุกเช้า แล้วถ้าอาถามอะไร ต้องตอบอาได้ทุกอย่าง วันเดียวกัน บุญนารีบอกสามีให้รับรู้ว่าวาดจันทร์เป็นผู้หญิงไม่หวงเนื้อหวงตัว วันก่อนก็กอดพงศ์พญาต่อหน้าเธอ หมอปรากรมกลับว่าสองคนนี้เป็นเนื้อคู่กัน เราจะขัดขวางยังไง เขาก็ต้องเป็นคู่กันอยู่ดี แล้วเตือนว่า ========== >>>>> จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ 22 พ.ค. 50 10:13:09 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนที่ 4 (19 พฤษภาคม) “บุญควรจะยินดีนะ ยินดีที่ลูกได้พบเนื้อคู่ของเขาแล้ว พ่อแม่ที่ลูกมีปัญหาคู่ครองน่ะ ทุกข์ที่สุดนะบุญ” “หมอคะ เขาเป็นคู่ของลูกชายบุญ แต่เขารังเกียจบุญ เขาพูดไม่ดีกับบุญ เขาจ้องบุญด้วยสายตาเกลียดชัง บุญถูกตัวเขาไม่ได้ มันร้อนไปหมด แล้วอย่างนี้หมอจะให้บุญยินดีที่จะได้เขาเป็นลูกสะใภ้เหรอคะ? บุญยังรับเขาไม่ได้และบุญจะพยายามอีกทางต่อไป” “อีกทาง?” “วินนี่ บุญอยากได้วินนี่เป็นลูกสะใภ้” แล้วคืนนั้น บุญนารีก็เดินหน้าขัดขวางวาดจันทร์ต่อไป เธอสั่งสำรวยเตรียมของสังฆทานสองชุดเผื่อวินนี่ด้วย พรุ่งนี้เช้าจะพาพงศ์พญาไปวัด “คุณพงศ์จะไปหาคุณจันทร์แต่เช้า สั่งให้เช็ดรถค่ะ” “ไม่หรอกสำรวย คุณพงศ์จะไปวัดกับฉัน เชื่อสิ คุณพงศ์ไม่เคยขัดถ้าเป็นเรื่องไปวัดน่ะ” บุญนารียิ้มมั่นใจ ========== ตอนที่ 5 (19 พฤษภาคม) รุ่งเช้า พงศ์พญาเตรียมตัวไปหาวาดจันทร์ แต่พอรู้ว่าแม่จะไปวัด เขาก็ไม่อาจปล่อยให้แม่กับสำรวยนั่งแท็กซี่ไปได้ เมื่อไปถึงวัด บุญนารีบอกให้ลูกอยู่กับแม่สักครู่ พงศ์พญาชอบวัดอยู่แล้วจึงไม่ขัดใจแม่ แต่คนที่กำลังฮึดฮัดขัดใจอยู่คือวาดจันทร์ เธอจัดอาหารรอเขาอยู่ที่ศาลาท่าน้ำ ขณะที่วินนี่ก็กระวีกระวาดจะตามไปวัดตามที่รับปากบุญนารีเอาไว้ บุญนารีกับลูกชายถวายสังฆทาน เสร็จแล้วบุญนารีกรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร ขอให้ลูกพ้นจากเคราะห์กรรมที่ติดตามมา ให้พบความสุข ส่วนพงศ์พญาขออโหสิกรรมและแผ่เมตตาให้กับทุกคนที่เกี่ยวข้อง วาดจันทร์รอไม่ไหวแล้ว เธอลุกพรวดเดินจากศาลาท่าน้ำมาที่บ้าน แล้วเจอนรวิชญ์เยี่ยมหน้ามาพอดี เธอไม่สบอารมณ์ ถามห้วน ๆ ว่ามาทำไม “อาพิสุทธิ์ให้ผมมา ไม่ได้บอกเหตุผล แต่ผมก็เต็มใจถึงเจ้าของบ้านจะไม่ค่อยยินดีนัก แล้วนี่แขกของคุณยังไม่มาอีกเหรอ?” วาดจันทร์หน้าคว่ำ ไม่พอใจมาก จากนั้นโทรเข้ามือถือพงศ์พญา พอรู้ว่าอยู่ที่วัดก็ยิ่งของขึ้น พงศ์พญาฟังน้ำเสียงก็รู้แต่ยังใจเย็น บอกว่ามาทำบุญ แล้วจะเอาบุญไปฝาก จะไปเดี๋ยวนี้ บุญนารีไม่อาจทัดทานพงศ์พญาไว้ได้ พอเขาพ้นไปครู่เดียว วินนี่ก็มาถึง บ่นพึมพำว่ารถติดมาก เมื่อบุญนารีบอกว่าพงศ์พญาไปหาวาดจันทรืแล้ว วินนี่นิ่งอึ้ง กัดปากแน่น จะตามไป บุญนารีจับแขนไว้ ให้เข้าไปในโบสถ์กับป้า ไม่ต้องตาม แล้วพงศ์จะมาเอง ส่วนที่บ้านวาดจันทร์ นวลรับคำสั่งมาเขิญนรวิชญ์กลับไป แต่นรวิชญ์ไม่ทำตาม อ้างว่าอยู่ตามคำสั่งของอาพิสุทธิ์ นวลอ่อนใจ ขอร้องอีก เพราะพงศ์พญาจะมาอยุ่แล้ว นรวิชญ์กลับบอกว่า “งั้นเหรอ? ก็ดีน่ะสิ อยากเจอ” “โธ่คุณวิชญ์ พี่นวลไม่กลัวอะไร กลัวตอนคุณจันทร์โกรธเท่านั้น” เมื่อพงศ์พญามาถึง เขาแวะทักทายคุณยายของวาดจันทร์พร้อมกับบอกว่าไปทำสังฆทานที่วัดมา สีหน้าคุณยายค่อยดีขึ้นหน่อย แต่แล้ววาดจันทร์ก็มารั้งพงศ์พญาออกไป คุณยายถึงกับรำพึงอย่างเป็นห่วง ไม่นึกว่าหลานจะรักเขามากมายอย่างนี้ วาดจันทร์ไม่ชอบที่นรวิชญ์ยังนั่งปั้นจิ่มปั้นเจ๋อ ออกปากไล่เขาก็ไม่ไป เธอจึงเป็นฝ่ายจะไปกับพงศ์พญาเอง “ไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้ครับ มารยาทของผู้มาเยือนไม่ควรหน้าด้านอยู่นานเกินครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้ สวัสดีครับคุณพงศ์พญา” “ครับ ๆ” “เผอิญผมมาตามคำสั่งคุณพิสุทธิ์ คุณพ่อของคุณจันทร์ก็เท่านั้น” นรวิชญ์ทิ้งท้ายก่อนไป วาดจันทร์แค้นใจ ขณะที่พงศ์พญาคิดไปถึงวันที่พิสุทธิ์พูดผ่านโทรศัพท์ ไม่ให้เขาโทรมาอีก เมื่อพูดให้วาดจันทร์ฟัง วาดจันทร์จึงว่าไม่เป็นไร ต่อไปเธอจะโทรหาเขาเอง พ่อไม่มีอิทธิพลกับเธอมากขนาดนั้น พ่อสั่งเธอไม่ได้ เธออยากทำอะไรก็จะทำ “ผมไม่อยากให้จันทร์ขัดแย้งกับคุณพ่อเลย ทำให้พ่อแม่เป็นทุกข์ บาปนะครับ” วาดจันทร์เดินเข้ามาหา สองแขนโอบรอบคอเขาอย่างรวดเร็ว “แต่พ่อสั่งจันทร์ไม่ให้รักคุณ คุณจะให้จันทร์เชื่อพ่อหรือคะ?” ชายหนุ่มส่ายหน้าช้า ๆ เอรำพึงเสียงหวานว่า “จันทร์อยากหยุดโลกไว้เดี๋ยวนี้ ตรงนี้” ========== จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ 22 พ.ค. 50 10:13:50 ]

ความคิดเห็นที่ 3 วินนี้ไปดูงานที่วัดอย่างเดียวดาย สอบถามเจ้าอาวาสถึงพงศ์พญา ซึ่งได้คำตอบว่า “เขาว่าเขียนแบบเสร็จแล้ว ตอนรอผลประมูลจะไม่มาสักเจ็ดวัน เขาไม่ได้บอกว่าจะไปไหน” วินนี่ฟังแล้วยิ่งขุ่น จากนั้นมุ่งหน้าไปหาสองพี่น้องเพื่อนสนิท บอกเล่าว่าพ่อโกรธมากเรื่องรูป วันนี้จึงจะมาเอาคืน อี๋กับอู๋ยินดีเป็นที่สุด ตามไปส่งให้ถึงบ้าน แล้วจัดวางเข้าที่เดิมอย่างเหมาะเจาะ “วินนี่ ของอะไรบางอย่างเขาก็มีที่ทางของเขาเอง รูปโอบมหานทีอยู่บ้านฉันเหมือนเอางานศิลปะที่ยิ่งใหญ่ไปไว้ในห้องน้ำ” “มีอีกเรื่องนึงนะอู๋” วินนี่เสียงเครียด อู๋เดาได้ทันทีว่าเป็นเรื่องพงศ์พญา “ใช่ พงศ์ไม่ไปทำงานมาหลายวันแล้ว เดาออกใช่ไหมล่ะว่าไปไหน ไปหาใคร” พงศ์พญาไปขลุกอยู่กับวาดจันทร์ทุกวัน พูดคุยหยอกล้อใกล้ชิด วันหนึ่งพายเรือเล่น แล้วไปติดฝน ต้องวิ่งไปหลบในกระท่อม ความใกล้ชิดทำให้ทั้งคู่แทบห้ามใจเอาไว้ไม่อยู่ แต่ทันใดนั้น นกตัวใหญ่ก็มาทำให้ทั้งคู่ต้องผละออกจากกัน วาดจันทร์เจ็บแผลที่ไหล่ ทั้งโกรธทั้งเกลียด คำรามอยากฆ่ามันให้ตาย ตายให้หมดโลก พงศ์พญาตกใจ รีบท่องศีลห้าข้อห้ามฆ่าสัตว์ให้ฟัง พลางปลอบโยนจนเธอสงบลงได้ “จันทร์ครับ ถ้าจันทร์เห็นนกอีก อย่ายุ่งกับเขา เลี่ยงซะนะครับ” วาดจันทร์สะบัดหน้า นัยน์ตาขุ่นขึ้นมาอีก “เขาจะได้ไม่ทำร้ายจันทร์ ผมไม่อยากให้จันทร์เจ็บ ผมสงสาร ถ้าเจ็บได้ ผมอยากเจ็บแทน” สายตาเธออ่อนลง เอนตัวเข้าไปชิด ซุกหน้าลงที่อกเขา “จันทร์รักคุณ รักมาก มาก มากที่สุด แปลกจริง ๆ คุณใช้เวทมนตร์อะไรมาสั่งจันทร์หรือเปล่าคะ?” “ผมกำลังจะถามจันทร์เหมือนกัน” ส่วนที่บ้าน นรวิชญ์มารอวาดจันทร์อยู่นานแล้ว สุดท้ายก็ต้องลาคุณยายกลับ ฝากคุณยายบอกธุระกับวาดจันทร์แทน พอเขาก้าวขาไปถึงหน้าบ้าน วาดจันทร์กับพงศ์พญาก็กลับมาพอดี วาดจันทร์เดินพรวด ๆ เข้ามาหา ทำมึนตึงใส่นรวิชญ์อีกตามเคย “มาทำไม?” “อาบอกว่าให้คุณรีบกลับหนองคาย มะรืนนี้จะมีเพื่อนอามาคุยปรึกษาเรื่องงานแสดงภาพเขียน” “ทำไมพ่อไม่บอกฉันเอง?” “ถามผมทำไม ถามอา ” นรวิชญ์ชะงัก วาดจันทร์เงยหน้าขวับ นัยน์ตาเกรี้ยวกราด จากนั้นพงศ์พญาก็เห็นทั้งคู่พูดคุยกัน สีหน้าท่าทางไม่สู้ดี เขาไม่ค่อยสบายใจ ถอยกลับไปนิดหน่อย ข้างฝ่ายวินนี่ หลังจากไปเอารูปโอบมหานทีจากบ้านเพื่อนกลับมาแล้ว เธอชวนอี๋ไปที่บ้านพงศ์พญา เมื่อรู้จากบุญนารีว่าพงศ์พญาไม่อยู่ วินนี่ยิ่งเครียดและแค้น มือกำแน่นจนบุญนารีรู้ได้ถึงความเสียใจ จึงเข้ามาปลอบด้วยความสงสาร “วินนี่เคยคิดว่าจะมาเป็นลูกสาวของคุณป้า จะมาดูแลคุณป้าให้เหมือนแม่ เพราะวินนี่ไม่มีแม่ แต่ต่อนี้ไป คุณป้าคงต้องเตรียมต้อนรับลูกสาวคนใหม่แล้วล่ะค่ะ” บุญนารีพูดไม่ออก อยากจะปฏิเสธ แต่รู้อยู่เต็มอกว่าขัดลูกชายได้ยาก “วินนี่ไม่เคยมีใครเลยนอกจากพงศ์ ตั้งแต่วินนี่เข้ามหาวิทยาลัยจนเรียนจบ จนเดี๋ยวนี้เกือบสิบปีแล้วสินะคะที่วินนี่รักพงศ์คนเดียว” “ใช่ เกือบสิบปีที่ป้าไม่เห็นว่าพงศ์จะมีใครนอกจากวินนี่” “แต่ พงศ์เขาไม่รักวินนี่” “พี่พงศ์เขาไม่เคยรักใครจนมาเจอ หยั่งกับคอยกันอยู่เลยแหะ” อี๋แทรกขึ้นมา วินนี่ไม่พอใจ ตวัดเสียงแหลมใส่เพื่อน “ไม่จริง ไม่จริง ได้ยินมั้ยอี๋ อย่าพูดอะไรอย่างนี้อีก เรื่องมันเกิดขึ้นเพราะนังวาดจันทร์มันทำ มันเล่นของกับพงศ์แน่ ๆ เชื่อวินนี่นะคะคุณป้า มันเป็นผี ปิศาจ มันไม่ใช่คน” บุญนารีนั่งเงียบกริบ หน้าไม่ดี นึกไปถึงคำพูดของสามีที่ว่า “เขาเป็นคู่กัน คู่แท้” วินนี่ชิงชังวาดจันทร์ ย้ำกับบุญนารีอีกว่า “นังวาดจันทร์มันเข้าวัดไม่ได้ จะทุรนทุรายเหมือนโดนไฟลวก ถ้าเราหลอกมันไปในวัด แล้วให้พงศ์เห็น พงศ์จะได้เชื่อ” “ทำยังไงจะพาเขาไปวัดได้ในเมื่อเขารู้อยู่แล้วว่าเขาเข้าไม่ได้” อี๋หนักใจ วินนี่รีบบอก คุณป้าต้องเล่นละคร บุญนารีถึงกับชะงักก่อนฟังรายละเอียดจากวินนี่ จากนั้นไม่นาน ทั้งสามคนพร้อมด้วยนกก็ไปถึงวัดที่อยู่ใกล้บ้านวาดจันทร์ แล้วเริ่มต้นให้บุญนารีโทรศัพท์หาพงศ์พญา บุญนารีรวบรวมความกล้า รับโทรศัพท์จากวินนี่แล้วเดินออก วินนี่กับอี๋สงสัย ถามเป็นเสียงเดียวกันว่า “ไปไหนคะ?” “ป้าต้องไปโทรข้างนอกวัด ในเขตพัทธสีมา ป้าไม่อยากผิดศีล” บุญนารีพูดจบก็เดินออกไปทันที วินนี่ยิ่งสักครู่แล้วดินแกมวิ่งจะตามไป “วินนี่ อย่าตามเลย คุณป้ารู้อยู่แล้วล่ะว่าต้องทำยังไง” “เห็นหรือเปล่าล่ะว่าคุณป้าน่ะลังเล ลังเล ไม่อยากทำ” “วินนี่ คนไม่เคยพูดโกหกนะ” “คนเราน่ะเพื่อลูกทำได้ทุกอย่าง จำไว้อี๋ ต้องทำได้ทุกอย่าง” ========== >>>>> ตอนที่ 5 (20 พฤษภาคม) บุญนารีใช้โทรศัพท์ของตัวเองโทรไปหาพงศ์พญา บอกว่าแม่อยู่วัด อยากทำบุญแต่ไม่ได้เอาเงินมา ให้เขามาหาแม่ที่สัดใกล้ ๆ บ้านวาดจันทร์ เมื่อลูกชายรับปากเรียบร้อยแล้ว บุญนารีจึงกลับเข้าไปในวัด ยื่นโทรศัพท์คืนวินนี่ วินนี่รับมากดตรวจสอบทันที “เอ๊ะ คุณป้าไม่ได้โทรนี่คะ?” “โทร ป้าใช่เครื่องป้า เดี๋ยวพงศ์รู้” วินนี่ไม่เชื่อ บุญนารีจึงยื่นโทรศัพท์ตัวเองให้ไปกดดูพร้อมกับให้เห๖ผลว่า “ไม่อย่างนั้น ป้าก็ต้องเอาเงินทำบุญจากวินนี่สิ จะต้องเรียกพงศ์ทำไม” วินนี่หน้าจ๋อยไปนิด แต่อีกอึดใจก็ยิ้มกระหยิ่ม “เดี๋ยวคอยดูนะ สนุกแน่!” เมื่อพงศ์พญาต้องไปหาแม่ที่วัด วาดจันทร์ไม่ชอบใจแต่ก็ขัดไม่ได้ เดินนำเขาไปทางท่าน้ำให้ใช้เรือ ซึ่งยายเห็นด้วยเพราะวัดอยู่ริมน้ำ ไปเรือจะเร็วกว่า แล้วจู่ ๆ ยายนึกได้ว่าป่านนี้หลวงพ่อน่าจะมาแล้ว จึงขอนั่งเรือไปด้วย เมื่อเรือแล่นมาถึงหน้าวัด ยายรู้แน่ว่าหลานสาวไม่เข้าวัดจึงขึ้นไปก่อน วาดจันทร์รีบกำชับให้ยายกลับเอง ส่วนพงศ์พญาให้ขึ้นไปเลย เธอจะรอรับที่นี่ พอถูกเขาคะยันคะยอให้ไปไหว้พระด้วยกัน เธอเริ่มหงุดหงิด เสียงไม่ดี จนเขานิ่วหน้าสงสัย “ทำไมล่ะครับ วันนี้เราไม่มีโปรแกรมไปไหน อยู่ที่นี่นาน ๆ ก็ได้ วัดนี้สวยจัง สงบร่มเย็น” “คุณพงศ์ รีบ ๆ ไปเถอะ จันทร์จะรอที่นี่” พงศ์พญาหน้าสลด ค่อย ๆ หันหลังเดินไป วาดจันทร์เอามือตีน้ำกระจาย ส่งเสียงฮึดฮัดในลำคอ ยายเข้ามาในโบสถ์และได้เจอหลวงพ่อปุ่นจริง ๆ บุญนารีนั่งอยู่มุมหนึ่งกับนก เธอพูดเบา ๆ ให้นกออกไปอยู่กับวินนี่ เหมือนจะเริ่มแผนที่วางกันไว้ พงศ์พญาสวนกับนกตรงทางเข้า เขาชะงักเล็กน้อยแล้วเบี่ยงตัวหลบเข้ามา ส่วนที่ท่าน้ำ วาดจันทร์เริ่มกระวนกระวาย ชะเง้อมองขึ้นมาเหงื่อเต็มหน้าเพราะแดดร้อนมาก เธอขยับตัวก้าวขึ้นศาลา พอพ้นบันไดมาเท่านั้น รู้สึกร้อนวูบวาบจนต้องหันหลังกลับลงไปในเรืออีก คนเรือถึงกับจ้องมองอย่างประหลาดใจ สุดท้ายต้องเลี่ยงหนีขึ้นท่าเข้าวัดไป เพราะเธอหน้าบึ้งขึ้นทุกที วักน้ำมาสะบัดใส่ตัวอย่างอารมณ์ไม่ดี วินนี่อยู่กับอี๋ พอเห็นนกออกมา วินนี่เรียกนกมาหา ส่งเงินให้ห้าร้อย กำชับว่าสั่งให้ทำอะไรต้องทำทันที นกรับคำยิ้มย่อง พลางก็ย้ำว่าพงศ์พญาเข้าไปในวัดแล้ว ยายแปลกใจที่พงศ์พญาเข้ามาในโบสถ์ ขณะที่หลวงพ่อปุ่นมองเขาอย่างตื่นตะลึง พงศ์พญากราบพระประธานด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข เสร็จแล้วขยับไปหาแม่ หยิบเงินใส่กระเป๋าให้ท่าน โดยไม่ทันสังเกตว่าในนั้นมีเงินอยู่แล้ว บุญนารีไม่ได้ตั้งหลัก หายใจไม่ทั่วท้องเหมือนกัน กลัวลูกจับได้ว่าโกหก จากนั้นพงศ์พญาซักแม่ว่ามาวัดนี้ได้อย่างไร ครั้นได้คำตอบว่ามากับวินนี่ที่ตอนนี้อยู่ข้างนอก เขาลุกพรวดออกไปทันที ขณะนั้นเองนกฉุดลากวาดจันทร์พ้นท่าน้ำมาในเขตวัดโดยวินนี่เป็นคนสั่ง อี๋เห็นอาการทุรนทุรายของวาดจันทร์แล้วอดสงสารไม่ได้ บอกให้วินนี่พอเถอะ “ไม่ เอาให้รู้กันไปเลยวันนี้ พาไปที่โบสถ์เลยนก ไปหาคุณพงศ์” พงศ์พญาวิ่งส่งเสียงมาแต่ไกล นกจึงปล่อยมือจากวาดจันทร์ วินนี่เข้ามาประกบพงศ์พญาทันที “พงศ์มาพอดี ดีจริง” “อะไรเนี่ยวินนี่ ทำอะไรคุณจันทร์?” “คุณจันทร์เป็นอะไรคะ คุณทุรนทุรายเหมือนจะขาดใจตายอย่างนั้นแหละ อยู่ที่ท่าน้ำก็ดูดี ๆ พอเข้ามาในเขตวัดก็เป็นเลย” วินนี่เย้ยอยู่ในที พอพงศ์พญาจะวิ่งเข้าหาวาดจันทร์ วินนี่ก็คว้าแขนไว้อย่างรวดเร็ว “อย่าพงศ์ อย่าเข้าไป เขาไม่ปรกตินะ!” พงศ์พญาสะบัดวินนี่อย่างแรง แล้วพรวดไปหาวาดจันทร์ ถามเธอว่าเป็นอะไรหรือเปล่า วาดจันทร์สูดหายใจเต็มแรง สัมผัสมือของเขาเหมือนมีพลังอย่างประหลาด “เปล่านี่คะ แค่เวียนหัวนิดหน่อยเท่านั้น” “นิดหน่อย นี่เมื่อกี้คุณทุรนทุรายเหมือนถูกไฟแผดเผาทั้งตัวเลยนะ ใคร ๆ ก็เห็น อี๋ นก เห็นหรือเปล่า?” วินนี่รุก สองคนยังนิ่ง วินนี่เลยแว้ดใส่นกให้ยืนยันกับพงศ์พญา ทันใดบุญนารีก็ก้าวเข้ามา ให้นกพูดความจริงมาเดี๋ยวนี้ วาดจันทร์หันขวับไปทางบุญนารี ดวงตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง แต่แล้ววาดจันทร์ก็ชะงักกึกเมื่อหลวงพ่อปุ่นท่องบทแผ่เมตตาดังมา ทุกคนยกมือไหว้ท่านอย่างพร้อมเพรียงยกเว้นวาดจันทร์คนเดียวที่ร้อนรนลงไปในเรือ แล้วเร่งพงศ์พญากลับ พงศ์พญาจึงลาแม่และให้ท่านกลับกับวินนี่ วินนี่มองเรือที่แล่นออกไปด้วยความผิดหวัง หลวงพ่อปุ่นเตือนสติให้วินนี่แผ่เมตตาให้ตัวเอง พร้อมกับท่องบทสวด วินนี่พูดไม่ออก ได้แต่ยินนิ่งงัน อีกครู่ก็เดินหน้าบึ้งตึงนำหน้าอี๋กับนกไปหน้าวัด เจ็บใจที่คราวนี้ไม่สำเร็จ แต่คราวหน้าต้องไม่พลาดแน่! ส่วนในโบสถ์ คุณบุญนารีนั่งอยู่ตรงหน้าหลวงพ่อปุ่น ยายนั่งไกลออกมาหน่อย บุญนารีไม่ได้สังเกตยาย คิดว่าเป็นคนมาไหว้พระ “โยมมีอะไรอยากรู้เกี่ยวกับวาดจันทร์ ถามอาตมามา” “ท่านจะตอบดิฉันได้ทุกเรื่องหรือคะ?” “ตัวโยม บุตรชายของโยมและวาดจันทร์มีพันธะผูกพันกันอยู่ อาตมาจำเป็นต้องบอกให้โยมรู้ไว้” “เพราะอะไรหรือเจ้าคะหลวงพ่อ?” “เพราะอาตมามีหน้าที่ทำให้คนคนหนึ่งต่อสู้กับกรรมเก่าเพื่อให้จบลงในชาตินี้” “หลวงพ่อ วาดจันทร์หรือเจ้าคะ? ตามพงศ์พญามาใช่มั้ยเจ้าคะ?” หลวงพ่อพยักหน้าน้อย ๆ ยายนั่งหน้าวิตก เป็นทุกข์ลึก ๆอยู่ข้างใน นอกจากนี้หลวงพ่อยังบอกอีกว่าเขามาจากที่เดียวกัน บุญนารีตระหนกตกใจ “เขาเป็นเนื้อคู่กันหรือเจ้าคะ?” “เขาเป็นคู่ผัวตัวเมียกัน เขาอยู่กันอย่างมีความสุข เป็นครอบครัวที่ดี แต่นาคตัวผู้ชอบและฝักใฝ่ธรรมะ ต้องการบวช นาคผู้หญิงเขาไม่ยินยอม เขาขัดขวาง แล้วรู้มั่ยใครเป็นคนพานาคผู้ชายมาบวชจนได้ จึงทำให้เขาโกรธ อาฆาตแค้นจนต้องตามมาทวงคืน?” “อาฆาตดิฉัน ดิฉันหรือเจ้าคะ?” “ใช่ เป็นโยมที่พาเขามาบวชเมื่ออดีตนานมาแล้ว” “อ้อ แล้วที่ว่ามาทวงคืนหมายความว่ายังไงเจ้าคะ?” “หมายความว่าทวงกลับไปภพเดิม” “แต่เวลานี้เขาคือลูกชายดิฉันนะเจ้าคะ” “ไม่สำคัญหรอกว่าชาตินี้เป็นใคร ผู้ที่ตามมาจากอีกชาติน่ะ จิตเขาแรงกล้ามาก” “หลวงพ่อเจ้าคะ ช่วบลูกชายดิฉันด้วย ดิฉันต้องทำอะไรบ้าง? บอกมาเถอะเจ้าค่ะ ดิฉันยินดีทำทุกอย่าง” “ทุกสิ่งในโลกนี้เป็นไปตามกรรม กฎแห่งกรรมมีอยู่แล้ว” บุญนารีพนมมือซบกราบกับพื้น วิงวอนจากหัวใจที่แทบจะขาด “ช่วยลูกชายดิฉันด้วย ช่วยด้วยเจ้าค่ะ เมตตาเขาด้วย อย่าให้วาดจันทร์เอาเขาไป อย่าเอาลูกชายดิฉันไป” เมื่อบุญนารีกลับไปบ้าน ได้เล่าเรื่องนี้ให้สามีฟังทั้งน้ำตา หมอปรากรมพลอยเศร้าไปด้วย มองภรรยาด้วยความสงสาร ========== จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ 22 พ.ค. 50 10:14:25 ]

ความคิดเห็นที่ 4 พงศ์พญายังอยู่กับวาดจันทร์ที่บ้านของเธอ คลอเคลียกันไม่ห่าง ทำให้ยายไม่สบายใจ ยิ่งได้รู้เรื่องราวในอดีตจากหลวงพ่อปุ่นมาด้วย ยายถึงกับอยู่ต่อไม่ได้ บอกนวลว่าจะไปหนองคาย จะไปพบพิสุทธิ์เพื่อพูดเรื่องสำคัญ แต่ไม่ทันที่ยายจะก้าวขาออกจากบ้าน ก็เห็นพิสุทธิ์เดินเข้ามา พิสุทธิ์เห็นรถไม่คุ้นตาจอดอยู่หน้าบ้าน ถามขึ้นมาว่ารถใคร สีหน้าของยายเป็นคำตอบชัดเจน พิสุทธิ์มองไปในบ้านแบ้วเลยไปทางท่าน้ำ จะเดินไป ยายรีบดึงมือไว้ “แม่ ผมรู้ว่าผมห้ามจันทร์ไม่ได้ แต่ผมห้ามผู้ชายคนนั้นได้” “แล้วจันทร์ล่ะ จันทร์จะเป็นยังไง จะยอมมั้ย?” พิสุทธิ์นิ่ง กัดกรามแน่น ยายบอกให้รู้ว่าหลวงพ่อปุ่นมาอยู่ที่วัด พิสุทธิ์รู้ทันทีว่าหลวงพ่อต้องบอกอะไรมาแน่ “มาทางนี้สิ แม่จะเล่าให้ฟัง ฟังแล้วพ่อพิสุทธิ์จะรู้ว่าไม่มีใครห้ามเขาได้ ไม่ว่าใครทั้งสิ้นก็ห้ามไม่ได้ พ่อพิสุทธิ์จะเอาใครมาแทรกแทนเขาไม่ได้ทั้งนั้น” ยายเดินนำพิสุทธิ์เข้าไปในสวน เล่าต่อว่าวาดจันทร์กับพงศ์พญาถูกกำหนดมาแล้วแต่ชาติปางก่อน เขาเป็นคู่กันในอดีต ตอนนี้สัญญาณต่าง ๆ แรงขึ้นเพราะเขาพบกันแล้ว นี่ขนาดวาดจันทร์ยังไม่รู้ ยังรักเขาขนาดนี้ รักทุกเราหายใจก็ว่าได้ นรวิชญ์รับรู้อยู่ห่าง ๆ มองไปทางท่าน้ำด้วยความสะเทือนใจ ข้างฝ่ายวินนี่กลับไปบ้านพร้อมอี๋กับอู๋ ยังร้อนรุมเหมือนไฟสุมหัวใจ กรีดเล็บสีแดงสดและว่าอยากออกไปจิกคน เพื่อนทั้งสองฟังแล้วสยอง อยากกลับบ้านเสียให้ได้ “พงศ์ต้องเป็นของฉัน จะเป็นของใครไปไม่ได้ ฉันไม่ยอม แกสองคนต้องช่วยฉัน จำไว้นะ ถ้าฉันต้องสูญเสียพงศ์ให้กับนังปิศาจนั่น ฉันต้องเป็นบ้า ฉันต้องเสียสติ ฉันต้องตาย” “วินนี่ จะบ้าเหรอ อะไรมันจะขนาดนั้น” “อี๋ เท่าที่อะไร ๆ มันเกิดขึ้นจนถึงขณะนี้ ฉันก็รู้สึกเหมือนเป็นบ้า เหมือนคนเสียสติ เหมือนฉันตายไปแล้วด้วยซ้ำ” วินนี่พูดจบ กระแทกตัวลงพิงพนักเก้าอี้อย่างแรง น้ำตาซึมเป็นทาง อี๋สงสารจับใจ อาสาจะช่วยพูดกับพงศ์พญาให้ว่าวาดจันทร์เป็นผี มันเข้าวัดไม่ได้ ขณะเดียวกัน พิสุทธิ์ขอร้องนรวิชญ์ที่กำลังจะลากลับว่า เขาต้องช่วยอาจนถึงที่สุด ถ้าไม่อยากเห็นวาดจันทร์ต้องพบกับความเศร้า ความสูญเสีย ความหวาดกลัวที่สุดในชีวิต แต่ยามนี้ นรวิชญ์ไม่แน่ใจเสียแล้วว่าจะช่วยได้ พิสุทธิ์หน้าตึง หันหลังเดินพรวด ๆ ไปทางท่าน้ำทันที ========== >>>>> ตอนที่ 5 (21 พฤษภาคม) วาดจันทร์ชะงักไปนิดหนึ่งที่เห็นพ่อมา แต่แล้วก็ทำคอแข็งเมื่อพ่อบอกว่าให้ไปบ้านลุงมลด้วยกัน วาดจันทร์ยืนยันว่าเธอไม่ว่าง พิสุทธิ์หมดความอดทน ขึ้นเสียงว่าต้องไปเดี๋ยวนี้ วาดจันทร์ไม่ลดละ สวนเสียงแข็งว่าไม่ไป ไม่ว่าง “ต้องว่าง เพราะคุณคนนี้กำลังจะกลับ กลับไปได้แล้ว กลับไป แล้วไม่ต้องมาอีก ไม่ต้องมาเหยียบที่นี่อีก หวังว่าคงมีสติดีพอที่จะฟังรู้เรื่อง” พงศ์พญาหน้าเสียมาก พูดไม่ออกตอบไม่ถูก ขณะที่นรวิชญ์ยืนสังเกตการณ์อยู่ห่าง ๆ สีหน้ากลัดกลุ้ม ไม่แน่ใจว่าใครจะหยุดวาดจันทร์ได้ พิสุทธิ์อารมณ์เสียหนักขึ่นเพราะวาดจันทร์ดื้อรั้น พงศ์พญาเป็นคนกลางต้องขอโทษ พร้อมยืนยันว่าไม่ได้มีเจตนาจะขัดใจ แต่เขารักวาดจันทร์จริง ๆ พิสุทธิ์ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ตวาดไล่ท่าเดียว พอพงศ์พญาขยับ วาดจันทร์ก็ถลาตามไปรั้ง พิสุทธิ์เหลืออด ลากลูกสาวไว้ ยายกับนวลได้ยินเสียงเอะอะ วิ่งหน้าตื่นเข้ามา แล้วก็ได้เห็นวาดจันทร์หมุนตัวเหวี่ยงพิสุทธิ์ก่อนจะเกิดการเผชิญหน้ากันด้วยอารมณ์รุนแรง ========== ตอนที่ 6 (21 พฤษภาคม) วาดจันทร์โกรธที่พ่อชกพงศ์พญาล้มไปหัวกระแทกพื้น เธอขยับตัวจะเข้าไปโรมรันพ่ออย่างลืมตัว กระทั่งยายส่งเสียงห้ามปราม เธอจึงหยุด แล้วถลาไปหาพงศ์พญาที่ยังลุกไม่ขึ้น จับศีรษะเขามาหนุนตัก เรียกที่ข้างหู พิสุทธิ์หน้าเครียด จะเอาเรื่องอีก “เชื่อแม่สักครั้งเถิดลูก” ยายขอร้อง วาดจันทร์หันไปมองยายจูงพิสุทธิ์ออกไป จากนั้นอีกครู่ นวลก็นำยาดมกับผ้าชุบน้ำใส่ขันมาให้วาดจันทร์ตามคำสั่งของยาย วาดจันทร์ขอทำให้เขาเอง จึงได้เห็นว่าบริเวณศีรษะมีเลือดไหล เธอตกใจ ประคองเขาเอาไว้ในอ้อมแขน แล้วจ้องมองไปที่พ่ออย่างแค้นเคือง วาดจันทร์พาพงศ์พญาไปโรงพยาบาล หมอว่าศีรษะไม่แตก ไม่ต้องเย็บ วาดจันทร์เถียงว่าเป็นไปไม่ได้ เลือดออกไม่น้อย จะไม่แตกได้ยังไง แต่หมอยืนยันคำเดิม วาดจันทร์ยังกังขา เถียงอีก ไปมาต้องการให้หมอทำ MRI สมอง “ไม่ต้องหรอกครับ เสียค่าใช้จ่ายโดยใช่เหตุ ผมไม่คิดว่าจะร้ายแรงขนาดนั้น ผมเช็กอาการขั้นต้นแล้วครับ” “ไม่ ฉันต้องการให้ทำ ฉันเป็นญาติคนไข้ ฉันมีสิทธิ์” หมอชักเหล่ ๆ วาดจันทร์ยังย้ำคำเดิมเพราะกลัวการมีอะไรคั่งในสมอง หมอถอนใจเฮือกก่อนรับคำว่าจะดูอีกที จากนั้นหันไปสั่งพยาบาลให้เตรียมพร้อม วาดจันทร์เข้าไปในห้องฉุกเฉิน กระซิบบอกพงศ์พญาที่นอนบนเตียงว่าหมอจะพาไปทำ MRI พงศ์พญาพูดเสียงแผ่วว่า ไม่ได้เป็นอะไร แค่มึน ๆ เท่านั้น เธอไม่ยอม ย้ำว่าต้องเช็ค วันนี้ไม่ทำก็ทำพรุ่งนี้ เธอจะอยู่กับเขาเอง ไม่ต้องกลัว “จันทร์ เชื่อผมสิ ผมไม่ได้เป็นอะไรจริง ๆ ไม่อยากนอนโรงพยาบาล” “หรือคะ? งั้นจันทร์จะพูดกับหมอ ให้เขาทำวันนี้” เธอจะผละไป เขาคว้าแขนไว้ “ไม่ได้หรอกครับจันทร์ เขามีระบบของเขา ไม่เป็นไร ทำก็ทำ” วาดจันทร์ยิ้มดีใจ ก้มลงแนบแก้มกับแก้มของเขาอย่างให้กำลังใจ “จันทร์ ฟังผมนะครับ จันทร์ไม่ต้องอยู่กับผมหรอก เดี๋ยวผมเรียกเด็กที่บ้านมา จันทร์กลับไปหาคุณพ่อ ไปพูดดี ๆ กับท่าน เพราะว่า ” “ไม่!” “จันทร์ ผมขอร้อง เชื่อผมเถิดนะครับ” “ไม่ค่ะ!” “ถ้าจันทร์ทำอย่างนี้ เรื่องของเราจะยิ่งยุ่งยากกว่านี้มาก” “ไม่ จันทร์จะอยู่ ไม่มีใครสำคัญเท่าคุณพงศ์ ยุ่งยากยังไงก็ช่างมัน” พงศ์พญามองวาดจันทร์ด้วยสายตาตำหนิ และว่าเรื่องนี้เขายอมเธอไม่ได้ วาดจันทร์น้ำตาคลอด้วยความเสียใจ แต่สีหน้ายังดื้อดึง พอดีพยาบาลเข้ามาบอกให้ไปเซ็นจองห้อง ต้องเลือกว่าจะอยู่ห้องราคาเท่าใด วาดจันทร์กลับตวาดไล่ไปให้พ้น พยาบาลถึงกับร้องเอ๊ะอย่างไม่พอใจ วาดจันทร์เลยจะเอาเรื่อง พงศ์พญาต้องบีบมือปราม แล้วตัดบทบอกให้พยาบาลทำเรื่องมา เดี๋ยวเขาเซ็นให้เอง เมื่อย้ายไปอยู่ห้องคนไข้แล้ว พงศ์พญาพยายามเกลี้ยกล่อมวาดจันทร์ให้กลับบ้านไปหาพ่อและพูดขอโทษที่เถียงท่าน “ถ้าจันทร์รักผม ต้องทำอย่างที่ผมบอก ผมจะไม่มีวันรักคนที่ไม่เคารพพ่อแม่ ไม่รักคนที่เถียงพ่อแม่หรือคนที่ทอดทิ้งพ่อแม่” วาดจันทร์ยังนิ่ง ไม่ปฏิเสธหรือตอบรับ “คนบางคนทำดีแสนดีกับคนอื่น แต่กับพ่อแม่ไม่เคยดีเลย จันทร์ครับ พ่อกับแม่ให้ชีวิต ถ้าไม่มีท่านก็ไม่มีจันทร์ ไม่ใช่แค่ให้เกิดเท่านั้น แต่เลี้ยงมาจนโต อบรมสั่งสอน ต่อไปจันทร์มีลูก จันทร์จะรู้ว่าไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ ที่คนเราจะยอมเสียทุกอย่าง เสียเวลา เงินทอง ความห่วงใย เหน็ดเหนื่อยมากมาย เพ่อจะเลี้ยงเด็กเล็ก ๆ คนหนึ่งให้เติบโตขึ้นมาเป็นคนที่ดี ผมรักคุณพ่อคุณแม่ผม รักมากกว่าที่ท่านรักผม ผมหวังว่าคนที่รักผมจะต้องรักพ่อแม่ผมด้วย แต่เห็นอย่างนี้ จันทร์คงไม่ใช่คน ๆ นั้น” วาดจันทร์น้ำตาทะลักทันที ใจเสียมาตลอดอยู่แล้ว “ผมจะไม่รักคนที่ไม่รักพ่อแม่ ถ้าจันทร์ไม่เชื่อผม เราจะไม่พบกันอีก” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับจ้องหน้าเธอจริงจัง เธอน้ำตาไหลพราก ใจหวิววับแทบขาด เขาสงสารแต่ก็ต้องแข็งใจ สุดท้ายเธอลุกขึ้น เดินออกประตูไปอย่างยอมแพ้ ========== จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ 22 พ.ค. 50 10:15:26 ]

ความคิดเห็นที่ 5 บุญนารีกำลังหารือกับปรากรมเรื่องที่รับรู้มาจากหลวงพ่อปุ่นซึ่งเธอไม่แน่ใจว่าวาดจันทร์จะรู้เรื่องราวในอดีตของเธอกับพงศ์พญาหรือเปล่า “หมอว่าไม่รู้ ไม่รู้ทั้งสองคนนั่นแหละ โดยเฉพาะที่เกี่ยวกับบุญ ถ้าวาดจันทร์รู้ว่าบุญเป็นคนพรากพงศ์มาจากเขาเมื่อเขาอยู่ในภพโน้น คิอว่าเขาจะไม่ชอบบุญแค่นั้นหรือ” “จริงด้วย บุญคิดว่าเขาคงฆ่าบุญได้” “เรื่องถึงฆ่ากัน เขาไม่กล้าทำหรอก เพราะเขาต้องรู้ว่าพงศ์รักพ่อแม่แค่ไหน แต่เรื่องอื่นไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร” ขณะเดียวกันนั้นเอง พิสุทธิ์ก็คุยกับยายของวาดจันทร์อยู่ที่บ้านเกี่ยวกับเรื่องนี้ “ถ้าสิ่งที่หลวงพ่อปุ่นบอกเป็นจริง เหตุการณ์ทุกอย่างจะเกิดขึ้นซ้ำรอย ผู้ชายคนนี้จันทร์รักเขามาก แต่ต่อไปเขาจะไปบวชแล้ว จันทร์จะหัวใจแตกสลายเหมือนกับที่เป็นในภพก่อน เป็นเหมือนที่วารีฝัน” “วารีฝัน ฝันว่าอะไรหรือ?” พิสุทธิ์เล่าให้ยายฟัง ที่วาดจันทร์ต้องให้ผ้ากาษากับคนที่เธอรักเพื่อให้เขาไปบวช ซึ่งเขามั่นใจว่า วาดจันทร์ต้องไม่ยอมและการขัดขวางคนจะบวชถือเป็นบาปขั้นตกนรกอเวจี “โธ่เอ๊ยจันทร์” ยายคราง “มิน่า จันทร์ถึงเกลียดวัด เกลียดพระเหลือเกิน” “โอ นี่หัวใจแม่ยังเต้นริก ๆ อยู่เลยนะ ตอนที่ฟังหลวงพ่อปุ่นพูดกับทางโน้นเค้า แม่จะเป็นลมเสียให้ได้” “หลวงพ่อบอกให้แม่ทำยังไงต่อไปครับ?” “ไม่บอกอะไรเพิ่มเติม แต่บอกเหมือนทุกครั้งว่า โน้มน้าวใจเขาให้สร้างกุศลให้มาก ๆ” “แม่ก็ทราบว่าเป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ตั้งแต่ชาติที่แล้ว มาถึงชาตินี้ ต่อไปอีกกี่ชาติกันเนี่ย อีกกี่ชาติที่จันทร์จะเป็นคนบาปอยู่อย่างนี้” พิสุทธิ์รำพันด้วยความเศร้าใจขณะที่ยายอึ้งไป น้ำตาซึม ========== ขณะที่วาดจันทร์ขับรถออกจากโรงพยาบาล นกตัวหนึ่งบินวนผ่านหน้ารถ เธอยกมือปัดป้องตามสัญชาตญาณ ทำให้รถแฉลบเข้าข้างทางจนต้องเบรกจอดสนิท เธอใจคอไม่ดี รีบโทรตามวิภาดามาพบ แล้วไปหาที่นั่งคุยกันในร้านอาหาร บอกเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่บ้าน “พ่อทำอย่างนี้เป็นศัตรูกันชัด ๆ” “นี่วาดจันทร์ ถ้าฉันมองเธออย่างชื่นชมว่าเธอเก่งมากเลยที่สามารถต่อสู้กับพ่อได้ ฉันก็เลวเต็มทน” “ทำไม? ถ้าเธอโดนแบบนี้ เธอจะยอมเหรอ?” “ไม่ยอม” “เห็นมั้ย?” “แต่ฉันจะไม่ประกาศว่าพ่อเป็นศัตรู เพราะถ้าเป็นศัตรูก็ต้องทำลายล้างให้ตายกันไปข้างหนึ่ง พ่อพิสุทธิ์รักเธอมากนะจันทร์” “แต่ทำไมต้องรังเกียจคุณพงศ์?” “นั่นแหละที่เธอต้องหาคำตอบให้ได้ พ่อพิสุทธิ์เคยขัดใจอะไรเธอมั่ง ไม่เคยเลยตั้งแต่เธอไม่มีแม่ แสดงว่าพ่อเค้าต้องมีเหตุผลอะไรบางอย่าง” “เค้าจะให้ฉันชอบผู้ชายอีกคน” “ใคร?” “เค้าชื่อนรวิชญ์ อย่าพูดถึงเค้าเลย ฉันไม่ชอบเค้าและไม่อยากฟังเหตุผลของพ่อ เพราะว่าเราต้องทะเลาะกันอีกแน่ ๆ” และเมื่อวาดจันทร์แยกจากวิภาดากลับไปถึงบ้าน เธอเฉยเมยหมางเมินกับพ่อ แทบไม่ฟังที่พ่อบอกให้กลับหนองคายพรุ่งนี้เพราะมีคนนัดคุยเรื่องงานไว้หลายคน ยายต้องช่วยวิงวอน วาดจันทร์ถึงยอมพูดด้วย บอกให้พ่อกลับไปก่อน แล้วเธอจะตามไป ========== >>>>> ตอนที่ 6 (22 พฤษภาคม) พิสุทธิ์ไม่ต่อความยาว คิดว่าลูกต้องทำตามที่พูด บอกกับยายว่า เรื่องพงศ์พญาขอให้ได้ห่างกันไปก่อน แล้วค่อยหาทางแก้ไขกันต่อไป วันเดียวกัน บุรินทร์กับสมเดินทางมาที่บ้านวินนี่ หลังทราบว่าสวินนี่ได้รูปโอบมหานทีกลับมาแล้ว พอได้เห็นรูปนี้ ลุงสมย้ำหนักแน่นว่า “วิน นะ ตา คือ นางพญาแห่งนกเพราะนางคือนางพญาครุฑ วินนี่ มาตรงนี้ ตั้งจิตให้นิ่ง ผสานตาของนกให้ตรงกับตาของเรา ทำใจให้เป็นหนี่งเดียวกับนก” วินนี่ฉงน มองหน้าลุงสม ซึ่งเขาพยักหน้าให้ทำตาม วินนี่จึงหลับตาลง ========== เช้าวันรุ่งขึ้น พิสุทธิ์มีความหวังว่าวาดจันทร์จะไปหนองคายพร้อมกัน ที่ไหนได้ เธอแต่งตัวเสร็จกลับบอกว่าไม่ได้ไปหนองคาย ว่าแล้วก็รีบร้อนไปขึ้นรถเลย พิสุทธิ์ถึงกับอึ้ง โกรธที่ลูกทำตัวเหมือนกับเด็ก ไม่มีความคิด ไม่ยับยั้งชั่งใจ วาดจันทร์มาถึงโรงพยาบาล พบบุญนารีอยู่ในห้องด้วย พอหมอนำผลตรวจที่ออกมาว่าพงศ์พญาเป็นปรกติดีทุกอย่างมาให้ วาดจันทร์กระวีกระวาดจะพาพงศ์พญากลับไปที่บ้านของเธอ “ผมว่าวันนี้ผมกลับบ้านก่อน แล้วจะโทรไปนัดนะ” พงศ์พญาเอ่ยนุ่มนวล “ทำไมคะ? พ่อกลับหนองคายไปแล้วค่ะ” “ไม่ใช่อย่างนั้น แต่ ” เขาชำเลืองมองแม่ “อ๋อ คุณแม่ไม่ให้ไปกับจันทร์หรือคะ ทำไม?” “เปล่า แล้วแต่พงศ์ แม่ไม่ได้ห้าม” “งั้นคุณพงศ์ไปบ้านจันทร์นะคะ” “จันทร์ครับ ผมควรจะกลับบ้านพร้อมคุณแม่ แล้วผมจะไปหาจันทร์ เชื่อผมนะครับ” วาดจันทร์เงียบงัน แล้วหันหลังเดินออกประตูไปโดยไม่ล่ำลาบุญนารี เมื่อพาลูกชายกลับถึงบ้าน บุญนารีไม่ให้นกคอยรับใช้ใกล้พงศ์พญา มอบหน้าที่ให้สำรวยคนเดียว นกเลยเกิดความสงสัย ตั้งท่าจะนินทาเจ้านาย แต่ถูกสำรวยเบรกเสียก่อน ส่วนวาดจันทร์ที่อารมณ์ไม่ดีกลับไปบ้าน เธอมีปากเสียงกับพิสุทธิ์อีกครั้ง พิสุทธิ์ไม่ชอบที่วาดจันทร์งมงายโง่เขลาเบาปัญญากับเรื่องรัก บังคับให้กลับหนองคายให้เร็วที่สุด ยังมีงานต้องรับผิดชอบ แล้ววานให้นรวิชญ์ขับรถไปส่ง วาดจันทร์กรี๊ดทันทีว่าอย่ามายุ่ง ไม่ต้องให้ใครมาวุ่นวาย ถ้ามาจะไล่ให้เปิดเปิงไปเลย พิสุทธิ์ไม่ฟัง หันหลังเดินออกไป นรวิชญ์ยืนแอบอยู่ไม่ไกล เดินเข้ามาสีหน้าเรียบเฉย วาดจันทร์ทำอย่างที่พูดทันที ตวาดไล่เขา ย้ำว่าเกลียด นรวิชญ์ยังใจเย็น อ้างคุณอาให้ขัยรถไปส่ง และเขาไม่อยากขัดคำสั่งท่าน “ไม่มีวันได้ขับรถฉันไปไหนทั้งสิ้น จำไว้!” “ครับ ถ้าอย่างนั้นผมก็ยอมรับว่าความต้องการของคุณสำคัญกว่าความต้องการของอา แม้ว่าอาจะห่วงคุณมากแค่ไหนว่าขับรถไปคนเดียว ก็ต้องปล่อยให้ห่วงไป” นรวิชญ์พูดจบ ก้มหัวให้นิด ๆ แล้วถอยออกไป วาดจันทร์มองตาม สีหน้าขุ่นมัวมาก เมื่อนรวิชญ์ไปถึงหน้าบ้าน พิสุทธิ์มาตบไหล่เบา ๆ บอกให้ไปพร้อมอา เดี๋ยวจะโทรไปจองตั๋ว แต่ยายสำเนียงท้วงว่าจะให้วาดจันทร์ขับรถไปคนเดียวแน่หรือ แม่กลัวไปเจอนกกลางทาง พิสุทธิ์นิ่งคิดก่อนตัดสินใจด้วยความห่วงลูก “ถ้าอย่างนั้น ผมต้องอยู่รอไปพร้อมจันทร์” “อามีนัดหลายคน เอาอย่างนี้ผมอยู่เอง คุณยายครับ คุณจันทร์จะกลับวันไหน คุณยายโทรบอกผมด้วย ผมจะหาวิธีไปด้วยให้ได้” “ต้องอย่างนั้นสิวิชญ์ ถ้าแกรักเขา แกต้องทำอย่างนี้” “ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าไม่มีประโยชน์” นรวิชญ์เสริมขึ้นเสียงเรียบ พิสุทธิ์เห็นใจ แต่ย้ำว่าถ้ารักจันทร์ ต้องทำเพื่อจันทร์ ครู่ต่อมา วาดจันทร์ให้นวลเตรียมของว่าง เย็นนี้จะมีแขก พอยายสำเนียงรู้ว่าหลานไม่คิดจะกลับหนองคายจึงต่อว่าอย่างไม่ชอบใจ แต่วาดจันทร์กลับไม่แยแส รอต้อนรับพงศ์พญาในเย็นนั้นเป็นอย่างดี พงศ์พญาขอให้เธอพาไปไห้ยายก่อนตามมารยาท วาดจันทร์ไม่ค่อยชอบแต่ขัดไม่ได้ พอไหว้เสร็จ เธอรีบคล้องแขนเขาพาเดินออกไปที่ศาลาทันที ขณะอิงแอบแนบชิดกันอยู่นั้น นกตัวใหญ่บินโฉบมา วาดจันทร์ตกใจ ขณะที่พงศ์พญากลัวตัวสั่นลนลาน วาดจันทร์ลุกขึ้นยืน ใจคิดสู้ นกใหญ่ก็ไม่ยอมถอย เข้าโรมรันทั้งจิกทั้งทึ้งจนวาดจันทร์ร้องโหยหวน สองมือปัดป้อง พยายามโต้แต่ไม่มีแรงต้าน เลือดสด ๆ ไหลออกมาเต็มหน้า ยายกับนวลวิ่งตามกันมา ถือไม้กวาดอันใหญ่ ฟาดนกเต็มแรง นกร้องโหยหวนคล้ายเสียงคนร้อง ตัวปลิวเคว้ง แว่วเสียงของลุงสมบอกให้กลับมา ทันใดวินนี่ที่นั่งหลับตาอยู่ต่อหน้าลุงสมกับบุรินทร์ก็ลืมตาพรวดขึ้น พอจะลุกก็เกิดเซ ร้องโอ๊ยแล้วล้มฮวบลง ลุงสมจึงว่าเพิ่งเริ่มต้น ต้องฝึกอีกมาก ที่ศาลาท่าน้ำ วาดจันทร์นั่งคุกเข่าเขย่าร่างพงศ์พญาที่นิ่งไป บอกให้นวลมาช่วยเขาก่อน ทั้งที่ตัวเองก็เลือดไหลย้อยตรงขมับลงมาจะเข้าตา นวลสงสัยพงศ์พญาเป็นอะไร เลือดไม่มี ไม่ได้ถูกนกจิกแต่หน้าซีดขาว เลยเดาว่าเป็นลม จะไปเอายามาให้ วาดจันทร์ก้มลงประคองหน้าเขา พอเลือดหยดแตะแก้มเท่านั้น พงศ์พญาก็ลืมตา ลุกพรวดเมื่อเห็นแผลที่หน้าของเธอ หันไปเห็นนวลมาพอดี รีบขอยากับผ้าพันแผล เขาจะทำแผลให้วาดจันทร์ก่อน ขณะที่พงศ์พญาทำแผลให้วาดจันทร์อย่างนุ่มนวลอ่อนโยน ยายแอบดูอยู่มุมหนึ่ง สีหน้าเป็นทุกข์เหลือคณา ========== จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ 22 พ.ค. 50 10:16:01 ]

ความคิดเห็นที่ 6 รุ่งขึ้น ยายสำเนียงแบกทุกข์ไปพบหลวงพ่อปุ่นที่วัด บอกเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับหลานสาว ก่อนจะรำพึงออกมาว่า “เขาทำกรรมเวรอะไรกับนกหรือเจ้าคะหลวงพ่อ?” “เขาเป็นนาค นาคกับนกเป็นศัตรูกันมาแต่ไหน ๆ แล้ว” “นาคต้องแพ้นกใช่มั้ยเจ้าคะ?” “เป็นอย่างนั้นแหละโยม” ยายสำเนียงก้มหน้าต่ำ ร้องไห้เงียบ ๆ ด้วยความสงสารหลาน “ทุกอย่างเป็นไปตามกรรมนะโยมสำเนียง ไม่มีใครฝืนชะตากรรมได้ บอกโยมวาดจันทร์ให้อยู่ใกล้ศาสนาให้มาก” “หลวงพ่อบอกว่า คนในอดีตชาติตามมา เขาจะมาทำร้ายจันทร์ใช่มั้ยเจ้าคะ ที่หลวงพ่อบอกว่าสัญญาณแรงขึ้นเพราะพบกับคนที่ตามมาจากอีกภพอีกชาติ เขาจะทำให้จันทร์เจ็บ ถึงตายมั้ยเจ้าคะ?” หลวงพ่อปุ่นหลับตานิ่ง ไม่ตอบ ยายหน้าซีดเผือด สั่นไปทั้งตัว ก้มลงกราบแล้วค่อย ๆ คลานออก ลุกขึ้นเดินไปอย่างหมดอาลัยตายอยาก แล้วหยุดชะงักเมื่อเห็นบุญนารียืนอยู่ บุญนารียกมือไหว้แต่ยายไม่รับไหว้ จ้องด้วยสายตาเสียใจแล้วเดินต่อไปเงียบ ๆ บุญนารีเข้ามากราบหลวงพ่อปุ่น พลางก็ถามว่าใครหรือคะ คำตอบคือยายของวาดจันทร์ ทำให้บุญนารีรีบเหลียวไปดูอีกที ทันได้เห็นหลังของยายก่อนพ้นประตูโบสถ์ไป “ท่านรู้มั้ยเจ้าคะว่าอิฉันเป็นแม่ของพงศ์พญา?” “คิดว่ารู้” บุญนารีครุ่นคิดและพึมพำด้วยความสงสัย “ทำไมยายของวาดจันทร์ไม่ชอบพงศ์ในเมื่อวาดจันทร์รักพงศ์และพงศ์ก็รักวาดจันทร์ เข้าใจอะไรผิดกันหรือเปล่า?” ยายสำเนียงกลับไปบ้าน ครุ่นคิดวิตก บ่นกับนวลว่าทำไมนกถึงไม่ทำร้ายพงศ์พญา ทำร้ายแต่จันทร์ นวลเปรยว่าเป็นเรื่องบังเอิญมั้งคะ ยายเถียงว่าไม่จริง ต้องมีสาเหตุ ว่าแล้วลุกขึ้น บอกนวลว่าจะไปซื้อของ ไม่นานนัก ยายสำเนียงก็บงการนวลให้เอาตาข่ายขึงจากมุมตึกไปต้นไม้ต้นหนึ่งและไปอีกต้นต่อกันไปเรื่อย ๆ กระทั่งเสร็จลง นวลถึงกับถอนใจ “เฮ้อ เสร็จแล้ว จะกันอยู่มั้ยเนี่ยคุณยาย?” ========== ในคืนนั้นเอง วินนี่นอนพลิกตัวอยู่บนเตียง รู้สึกเจ็บแปลบที่ไหล่จนร้องโอ๊ย อีกครู่เรียกปองมาทายาให้ ปองทาไปอดแปลกใจไม่ได้ ถามว่าไปโดนอะไรมา ไม่เห็นมีรอยอะไรเลย หรือว่าฝันไป “หยุด!” วินนี่ขึ้นเสียงจนปองตกใจ “ไม่ต้องถามอะไรอีก มีหน้าที่ทายาก็ทาไป” คราวนี้ปองเงียบสนิท วินนี่เหลือบชำเลืองไปที่ภาพโอบมหานที สีหน้าและแววตาเต็มไปด้วยความสะใจ ========== >>>>> จบของวันนี้จ้า โปรดติดตามตอนต่อไป จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ 22 พ.ค. 50 10:16:32 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณค้าบ คุณแม่ จากคุณ : arecey - [ 22 พ.ค. 50 15:47:32 ]

ความคิดเห็นที่ 8 . จากคุณ : Dolcecoucou - [ 22 พ.ค. 50 21:39:09 ]

ความคิดเห็นที่ 9 รออ่านอยู่นะคะ จากคุณ : lakornlism (luknum_kung) - [ 24 พ.ค. 50 18:08:25 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เข้ามาอ่านค่ะ.... จากคุณ : โอ้ย...แจ่ม - [ 25 พ.ค. 50 13:00:35 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตอนใหม่มาแล้วค่า จากคุณ : frau - [ 28 พ.ค. 50 04:24:36 ]