PANTIP.COM : A5448438 ก๊วยเซียงรู้ำได้อย่างไร จอมยุทธอินทรีย์ใส่หน้ากากครับ [บันเทิงแดนมังกร]

ความคิดเห็นที่ 10

ข้อความนี้ตัดตอนมาจาก"เอี้ยก่วยเจ้าอินทรี" เล่ม4บทที่ 35ตอน"เข็มทองทั้งสามแทนคำมั่น" เป็นตอนที่ก๊วยเซียงได้รับเข็มทองของเซียวเล้งหนึ่งจากเอี้ยก่วยมาสามเล่มและขอให้เอี้ยก่วยปลดหน้ากากเพื่อเผยโฉมหน้าที่แท้จริง

ก๊วยเซียงกล่าวว่า
"ท่านล่วงรู้ทั้งสิ้น แต่แสร้งเป็นไม่รู้จักข้าพเจ้า วันแรกที่ข้าพเจ้าถือกำเนิดมา ท่านก็อุ้มข้าพเจ้าใช่หรือไม่"
เอี้ยก่วยเคลิบเคลิ้มเลื่อนลอย ไม่ตอบคำถามของนาง เงยหน้าขึ้นกล่าวว่า
"เมื่อสิบหกปีก่อน วันที่ยี่สิบสี่เดือนสิบ หาญสู้กับกิมลุ้นก๊กซื้อที่เมืองเซียงเอี๊ยง เล้งยี้โอบอุ้มทาริกานั้น..."

ก๊วยเซียงไม่เข้าใจว่าเอี้ยก่วยกล่าวอันใด ได้ยินในดงไม้บังเกิดเสียงปะทะอาวุธดังออกมา สร้างความร้อยรุ่มใจอยู่บ้าง กริ่งเกรงเจ้เจ๊ถูกเซียนค่างแปดมือและพวกทำร้าย จึงกล่าว
"ตั่วกอกอ ข้าพเจ้าต้องไปแล้วจริงๆ"
เอี้ยก่วยพึมพำว่า
"วันที่ยี่สิบสี่เดือนสิบๆ ช่าวรวดเร็วนัก เกือบสิบหกปีแล้ว"
เอ่ยถึงตอนนี้พลันรู้สึกตัว อุทานดังอากล่าวว่า
"ท่านคิดไปแล้ว อืมม์...เมื่อถึงวันที่ยี่สิบสี่เดือนสิบของปีนี้ ท่านจะจุดธูปบนบานศาลกล่าว อธิฐานตั้งความหวังต่อฟ้าสามประการ"
เขาจำได้ว่านางเคยบอกว่าขณะที่จุดธูปบนบานศาลกล่าวจะอธิษฐานให้เขากับเซียวเล้งนึ่งได้พบกัน

ก๊วยเซียงกล่าวว่า
"ตั่วกอกอ หากภายภาคหน้าข้าพเจ้าคิดขอร้องท่านสามประการท่านยินยอมรีบปากหรือไม่?"
เอี้ยก่วยกล่าวเป็นมั่นเป็นเหมาะว่า
"ขอเพียงกระทำได้ ยินดีปฏิบัติตามคำสั่ง"
พลางล้วงกล่องใบเล็กๆ จากอกเสื้อเปิดฝากล่องออก คีบเข็มทองซึ่งเซียวเล้งนึ่งใช้เป็นอาวุธลับออกมาสามเล่มยื่นส่งต่อก๊วยเซียงกล่าวว่า
"ข้าพเจ้าพอพบเห็นเข็มทองนี้ เท่ากับพบหน้าท่าน หากท่านไม่สามารถมาพบกับข้าพเจ้าด้วยตนเอง ก็ไหว้วานคนถือเข็มทองถ่ายทอดคำสั่ง ข้าพเจ้าจะกะทำให้แก่ท่าน"
ก๊วยเซียงกล่าวว่า
"ขอบคุณท่านมากแล้ว"
พลางยื่นมือรับเข็มทองมา กล่าวว่า
"ข้าพเจ้าขอบอกความหวังประการแรกก่อน"

จากนั้นคืนเข็มทองเล่มแรกให้แก่เอี้ยก่วย กล่าวว่า
"ข้าพเจ้าต้องการให้ท่านปลดหน้ากากลงมา ชมดูโฉมหน้าแท้จริงของท่าน"
เอี้ยก่วยยิ้มพลางกล่าวว่า
"เรื่องนี้ออกจะสะดวกง่ายดายเกินไป ข้าพเจ้าเพราะไม่ต้องการพบคนรู้จัก จึงสวมหน้ากากไว้ ท่านใช้เข็มทองเล่มหนึ่งตามใจตัวเอง ใยมิใช่น่าเสียดายยิ่ง
ปากกล่าววาใจในใจครุ่นคิด
"เราเมื่อออกปาก ก็ไม่สามารถคืนคำ ท่านถือเข็มทองนี้ ต่อให้สั่งเรากระทำเรื่องยากลำบากเทียมฟ้า เราก็ถือเป็นภาระที่ปฏิเสธไม่ได้ ไฉนบอกให้เรากระทำเรื่องเล็กน้อยที่ไม่มีความสำคัญเช่นนี้"

ก๊วยเซียงกล่าวว่า
"หากกระทั่งโฉมหน้าแท้จริงของท่าน ยังไม่ได้พบเห็น ไหนเลยถือว่ารู้จักท่าน นี่หาใช่เรื่องเล็กน้อยไม่"
เอี้ยก่วยกล่าวคำว่าตกลงยกมือซ้ายปลดหน้ากากที่สวมบนใบหน้าลงมา
ที่เบื้องหน้าสายตาของก๊วยเซียงปรากฏเป็นเค้าใบหน้าอันซูบสดใสคมคาย คิ้วเรียวจรดจอน ดวงตาเป็นประกายใบหนึ่ง เพียงแต่สีหน้าขาวซีดลักษณะอิดโรยอยู่บ้าง เอี้ยก่วยเห็นนางเหม่อมองเขาอย่างตะลึงตะลาน สีหน้าผิดปรกติธรรมดาอยู่บ้าง จึงยิ้มเล็กน้อยกล่าวว่า
"เป็นไรหรือ?"

ก๊วยเซียงหน้าแดงวูบหนึ่ง กล่าวเสียงแผ่วเบาว่า
"ไม่มีอันใด"
ในใจกลับครุ่นคิด
"คิดไม่ถึงท่านหล่อเหลาถึงเพียงนี้"
นางระงับสติแล้วส่งเข็มเงินเล่มที่สองให้แก่เอี้ยก่วยกล่าวว่า
"ข้าพเจ้าจะบอกความหวังประการสองแล้ว"
เอี้ยก่วยยิ้มเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า
"ท่านผ่านไปอีกหลายปี ค่อยบ่งบอกยังไม่สาย โกวเนี้ยน้อยเอาแต่ตั้งความหวังราวกับทารกเยาว์วัย"

ดังนั้นไม่ยื่นมือรับเข็มไว้ ก๊วยเซียงยัดเยียดเข็มทองเข้ามาในเงื้อมือเอี้ยก่วยกล่าวว่า
"ความหวังประการสองของข้าพเจ้าคือ วันที่ยี่สิบสี่เดือนสิบของปีนี้ซึ่งเป็นวันเกิดข้าพเจ้า ขอให้ท่านมายังเมืองเซียงเอี๊ยงพบกับข้าพเจ้า สทนากับข้าพเจ้าซักครู่หนึ่ง"
นี่แม้ยุ่งยากกว่าความหวังประการแรกอยู่บ้าง แต่ยังแฝงความเป็นารกเยาว์วัยกว่าเดิม
เอี้ยก่วยยิ้มพลางกล่าวว่า
"ข้าพเจ้ารับปาก นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอันใด เพียงแต่ข้าพเจ้าพบกับท่านคนเดียว ไม่ขอพบกับบิดามารดาและเจ้เจ๊ท่าน"

ก๊วยเซียงแย้มยิ้มตอบ กล่าวว่า
"นี่ย่อมแล้วแต่ท่าน"
พลางใช้มือเรียวงามขาวผ่องคีมจับเข็มทองเล่มที่สามสะท้อนประกายใต้แสงจันทร์กล่าวว่า
"ส่วนความหวังประการสาม..."
เอี้ยก่วยสั่นศรีษะเล็กน้อย ครุ่นคิดขึ้น
"เราเอี้ยก่วยไหนเลยรับปากผู้คนโดยง่ายดาย? โกวเนี้ยน้อยไม่รู้จักหนักเบา ยึดถือคำรับรองของเราเป็นเช่นเครื่องเล่น"

เห็นใบหน้าก๊วยเซียงพลันแดงซ่านวูบหนึ่ง กล่าวอย่างยิ้มแย้มว่า
"ตอนนี้ข้าพเจ้านึกความหวังประการสามไม่ออก วันหน้าค่อยบอกต่อท่าน"
กล่าวพลางหมุนตัวพุ่งฝ่าเข้าดงไม้ ร้องเรียกว่า
"เจ้เจ๊ เจ้เจ๊"
นางเร่งรุดไปตามเสียงอาวุธปะทะกัน เห็นก๊วยพู้กำลังต่อสู้กับเซียนค่างแปดมือและปีศาจหัวโตอย่างดุเดือด ฮ้วงเจ่งกองกับเจ้าทรงพลังจับอาวุธชมดูอยู่ด้านข้าง ดังนั้นก๊วยเซียงร้องว่า
"เจ้เจ๊ ข้าพเจ้ามาแล้ว หลายท่านนี้ล้วนเป็นสหายที่ดี"

ก๊วยพู้ฝึกปรือยอดฝีมือ ภายใต้คำชี้แนะของบิดามารดา กอปรกับเยลุกชี้ผู้เป็นสามีก็เป็นยอดฝีมือแห่งยุค ผลจากการฝึกซ้อมทุกวัน เปรียบเทียบกับเมื่อสิบกว่าปีก่อน ย่อมมีความรุดหน้าอย่างใหญ่หลวง เพียงแต่นางใจร้อนรนสัมผัสเพียงผิวเผินก็ยุติ ไม่ยอมทุ่มเทความเพียรพยายามเข้าศึกษาค้นคว้า ดังนั้นบิดามารดาและสามีล้วนเป็นผู้เชี่ยวชาญในเชิงบู๊ นางเองเพียงมีฝีมืออยู่ระดับสองและสาม ยามนี้ภายใต้การกลุ้มรุมจู่โจมของเซียนค่างแปดมือและปีศาจหัวโต เริ่มไม่อาจรับมือได้ ขณะกระวนกระวายใจ พลันได้ยืนเสียงร้องเรียกของม่วยม่วย จึงตวาดว่า
"ม่วยม่วยรีบมา"

(May the Spoil be with you)
ชอสปอยล์จงสถิตย์อยู่กับท่าน

ป.ล.ขอแก้ไขคำและสระที่สะกดผิดครับ
แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 50 17:02:22

จากคุณ : เจไดหนุ่ม - [ 27 พ.ค. 50 15:32:13 ]