ความคิดเห็นที่ 1 เชวงมารอไอริสาที่หน้าร้านพี่ปุ้ยซาลอน เห็นพนักงานปิดประตูร้าน เดินกลับบ้านด้วยกัน เชวงงงที่ไม่เห็นไอริสา เขาเดินเข้ามาด้อม ๆ มอง ๆ มนซี่บอกว่าร้านปิดแล้ว ถ้าจะมาตัดผมก็จะเปิดร้านให้โดยเฉพาะ และชวนเข้าทางประตูหลัง เชวงได้ยินแล้วสะดุ้งเฮือก สะบัดมือออกจากมนซี่และถามหาไอริสา มนซี่บอกว่าย้ายไปทำที่ร้านอื่นแล้ว ไอริสานั่งกินข้าวเหนียวส้มตำน้ำตกกับวาทินที่ร้านริมทาง วาทินเล่าเรื่องที่เขาไปตามสลัมแล้วโดนมองแปลก ๆ ให้ไอริสาฟัง หญิงสาวหัวเราะชอบใจ ถึงวาทินจะแต่งตัวปอน ๆ แต่หน้าตาผิวพรรณของเขาไม่ได้ปอนไปด้วยโดยเฉพาะกล้องตัวเบ้อเริ่มของเขานั้นเตะสายตาที่สุด ถ้าขืนใช้กล้องตัวนี้คงไม่ได้เข้าสลัมที่ไหนแบบเนียน ๆ ไอริสารับจะช่วย อยากไปดูสลัมที่ไหน เธอจะเป็นพี่เลี้ยงให้เอง คืนนั้น วาทินจึงโทรศัพท์ไปหาเชวง อยากให้เขาช่วยเรื่องงานเปิดตัวกาแฟ เชวงยินดีเต็มที่ไม่มีปัญหา แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไทวาทินถึงเปลี่ยนใจ ดักคอว่าจะเอาเวลาไปจีบน้องจี้เพชรคนนั้นหรือ วาทินบอกว่าเขาจะหาเวลาไปถ่ายรูปส่งประกวด เชวงค่อยสบายใจขึ้น ========== ย่านชุมชนอยู่อาศัย ผู้คนเดินกันพลุกพล่าน รถสองแถวจอดป้าย บรรดาชาวบ้านกระเตงลูกเด็กเล็กแดงลงจากรถ ในกลุ่มผู้โดยสารเหล่านี้มีไอริสากับวาทินอยู่ด้วย วาทินยังคงแต่งกายเหมือนเดิม เสื้อยืด กางเกงขาสั้น แต่ไม่มีกล้องตัวใหญ่แล้ว ขณะที่ไอริสาก็แต่งตัวแบบสบาย ๆ วาทินมองไปรอบ ๆ รู้สึกแปลกใจที่พอมากับไอริสากลับไม่มีใครสนใจเขา “แปลว่ารังสีความจนของฉันแผ่ซ่านข่มรัศมีความรวยของคุณซะมิดจนไม่มีใครเขารู้สึกอะไร” ไอริสาพูดติดตลก วาทินหันมามองอย่างพิจารณา “แต่เวลาผมมองคุณ ผมเห็นแต่ความสวย น่ารัก ข่มความสวยของผู้หญิงคนอื่นหมด” “เอาเหอะ ฉันไม่เคลิ้มหรอก อยากปล่อยมุกอะไรก็ว่ามา ฉันชักจะเริ่มชินกับมุกของคุณแล้ว” “ว้า ไม่ได้ผลแหะ ไม่เป็นไร ผมยังมีลูกเล่นมาใช้กับคุณอีกเพียบ” “ตกลงนี่จะมาจีบฉันหรือว่ามาถ่ายรูปกันแน่?” “มาถ่ายรูปเป็นงานหลักครับ” ไอริสาเดินนำ วาทินตามไป ทั้งสองเดินหายเข้าไปในซอยเล็ก ๆ แคบ ๆ ที่รถยนต์หมดสิทธิ์วิ่งผ่าน ไอริสาพาวาทินมานั่งกินก๋วยเตี๋ยวที่เพิงสังกะสี วาทินนั่งมองชีวิตความเป็นอยู่ของชาวบ้านละแวกนั้นไปด้วย ยกกล้องเล็งนั่นนี่ไปด้วย รู้สึกที่นี่ค่อนข้างพลุกพล่าน ดูเร่งรีบเกินไป “ไม่เป็นไร ยังมีสลัมอีกหลายที่” ไอริสาว่า ย่านสลัมแหล่งที่สอง วาทินติว่าผู้คนที่นี่ดูเชื่องช้าเกินไป มาถึงแห่งที่สามซึ่งได้รางวัลชุมชนแออัดดีเด่นสามปีซ้อน วาทินติว่าดูคล้าย ๆ จัดฉาก ไอริสาส่ายหน้า เดินออกไปซื้อยาแก้ปวดหัวมากิน ========== เชวงถือแฟ้มออกมาจากห้อง เดินเข้าไปคุยกับพนักงานคนหนึ่งที่หน้าโต๊ะของโรสพอดี โรสได้ยินเชวงพูดถึงรายชื่อสื่อวันงานเปิดตัว จึงรู้ว่าวาทินขอให้เชวงมาช่วยดูโปรเจกต์นี้ด้วย “ช่วยแค่ไหนคะ?” โรสสงสัย “ไม่ได้คุยกันชัดหรอกครับ แต่เท่าที่ดู ๆ ตอนนี้คงเกินห้าสิบเปอร์เซ็นต์แล้วล่ะครับ เอาง่าย ๆ วันนี้เขาก็ไม่มาทำงานอีกแล้ว ผมก็ต้องดูแลทุกอย่างแทนเขา” โรสไม่พูดอะไรอีก แต่ในใจเธอตัดสินใจอะไรบางอย่างได้แล้ว โรสเข้ามานั่งคุยกับคุณเจริญและคุณยุพา ยกมือไหว้ขอโทษและขอบคุณทั้งสองที่ให้โอกาสได้เรียนรู้งานที่นี่ “ไอ้เรื่องพระคุณอะไรน่ะไม่ต้องพูดถึงหรอก แต่หนูโรสจะไม่ทบทวนอีกสักทีเหรอจ๊ะไอ้เรื่องลาอ่งลาออกอะไรเนี่ย ทำไมปุบปับจัง?” คุณยุพาพยายามรั้งไว้ “โรสคิดทบทวนมาสักพักแล้วค่ะจึงตัดสินใจลาออกค่ะ โรสต้องเดินทางไปโน่นมานี่ คงไม่เหมาะที่จะทำงานประจำ” “เอาเถอะครับ ถ้าหนูโรสคิดดีแล้ว ลุงกับป้าก็คงจะไปทัดทานอะไรไม่ได้” โรสสัญญาว่างานเปิดตัว เธอยังคงเป็นพรีเซนเตอร์ให้เหมือนเดิม คุณเจริญได้ยินค่อยสบายใจขึ้น โรสยกมือไหว้ขอบคุณอีกครั้งก่อนขอตัวไป คุณเจริญกับคุณยุพาลุกขึ้นยืนส่งโรสออกไปนอกห้อง “เสียใจด้วยนะ ว่าที่ลูกสะใภ้ในฝันของเธอจากไปซะแล้ว” คุณเจริญเสียใจกับภรรยา คุณยุพาบ่นพึม “ฮึ ตาทินนะตาทิน มัวแต่ทำอะไรของเขา ปล่อยให้หนูโรสหลุดมือไปแบบนี้ได้” ========== จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ วันวิสาขบูชา 16:57:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ไอริสาพาวาทินมาเดินในย่านสลัมแห่งที่สี่ วาทินมองซ้ายมองขวาอย่างสนอกสนใจ ท่าทางบ่งบอกว่าพอใจที่นี่มาก มีกลุ่มวัยรุ่นสามสี่คนอยู่ห่างออกไป สะกิดกันเงียบ ๆ ให้ดูวาทิน สีหน้าแววตาที่มองวาทินมีความระแวงและไม่เป็นมิตร บ้านเพิงหลังหนึ่ง เนื้อที่คับแคบ มีส่วนต่อเติมยื่นเป็นระเบียงเล็ก ๆ มีราวตากผ้าอยู่ที่ระเบียงขณะเดียวกันก็ถูกใช้เป็นห้องครัวด้วย แม่บ้านกำลังทำกับข้าวโดยมีลูกสาววัยสิบขวบเป็นลูกมือ พ่อบ้านโผล่หน้ามาดู แอบหยิบอาหารไปชิมแต่ร้อนลวกปากจนร้องโอย แม่กับลูกสาวหันมาเจอก็หัวเราะขำ วาทินถ่ายภาพที่อบอุ่นน่ารักประทับใจได้ทันเวลา เขาพอใจกับสิ่งที่อยากได้แล้ว ชวนไอริสากลับทันที ระหว่างทางเจอวัยรุ่นกลุ่มนั้นมายืนดักหน้า คิดว่าเป็นนักข่าวที่มาแอบถ่ายพวกเขาไปลงหนังสือพิมพ์ และไม่เชื่อว่าถ่ายรูปไปประกวดอย่างที่วาทินว่า “ข้าว่ามันเป็นสายตำรวจแหง ๆ” วัยรุ่นคนหนึ่งบอกพรรคพวก วาทินเห็นท่าไม่ดี หันกลับ เจออีกสองคนมาดักอยู่ข้างหลัง ไอริสาจับมือวาทินและอาศัยไหวพริบพุ่งเข้าชนวัยรุ่นคนหนึ่งเซไปชนอีกคนหนึ่ง วิ่งแหวกวงล้อมหนีสุดชีวิต เห็นบ้านหลังหนึ่งเปิดหน้าต่างทิ้งไว้ ไอริสากระโดดพรวดเข้าไปทันที วาทินถลำเลยไปหลายก้าว รีบกลับมาโดดตามเข้าไป แล้วปิดหน้าต่างอย่างรวดเร็ว แก๊งวัยรุ่นตามมา วิ่งเลยไป ตอนที่ 8 (23 พฤษภาคม) วาทินกับไอริสาเข้ามาหลบในบ้านใครก็ไม่รู้ ไม่มีคนอยู่ ทั้งสองค่อย ๆ ผลักหน้าต่าง แง้มช้า ๆ ดูเหตุการณ์ภายนอก เห็นแก๊งวัยรุ่นเดินกลับมา วาทินกับไอริสารีบหดศีรษะเข้ามา ไอริสาบอกให้โทรแจ้งตำรวจแต่วาทินไม่ได้เอามือถือมา กลัวเป็นจุดเด่นเพราะราคาแพง “เวรกรรม แล้วเราจะออกไปยังไงเนี่ย?” ไอริสาวิตก “ใจเย็นสิครับ พวกมันก็ต้องทำมาหากินเหมือนกัน อีกสักพักก็คงจะไปส่งยาให้ลูกค้าหรือไม่ก็ไปรับยามาขายเพิ่ม คงไม่อยู่เฝ้าไปตลอดทั้งคืนหรอก” “ขอให้จริงเถอะ” “ต่อให้ไม่ไปหาลูกค้า อย่างน้อยที่สุดพวกมันก็ต้องกลับบ้านไปกินข้าวกันมั่งแหละ” ไม่ทันขาดคำวาทิน ประตูก็เปิดผลัวะ แก๊งวัยรุ่นห้าคนเดินเข้ามาต้มมาม่ากินกันโดยไม่รู้ว่าไอริสากับวาทินหลบอยู่หลังเตียง เชวงมาที่ร้านเตไลลา รู้จากพี่ปุ้ยว่าไอริสาลางานหนึ่งวันไปช่วยเพื่อนถ่ายรูปประกวด เชวงเจ็บใจที่วาทินหลอกให้เขาทำงานแล้วตัวเองหนีไปจีบไอริสา แก๊งวัยรุ่นกินอิ่ม นอนหลับไปสองคน ส่วนที่เหลือนั่งคุยกัน พวกมันดูนาฬิกา ได้เวลาแล้วก็ชวนกันออกไป ทิ้งเพื่อนสองคนที่หลับอยู่ไว้ วาทินกับไอริสาค่อย ๆ โผล่หน้าขึ้นมามอง ย่องออกจากที่ซ่อน วาทินตามไอริสาไปที่ตู้เสื้อผ้าพลาสติก หญิงสาวหยิบเสื้อยืดตัวหนึ่งโยนให้ วาทินถอดเสื้อของเขาแล้วสวมตัวใหม่ และหันไปทางอื่นเพื่อให้ไอริสาเปลี่ยนเสื้อผ้าบ้าง เธอถอดเสื้อออกแต่ยังไม่ทันได้สวมอีกตัว วัยรุ่นคนหนึ่งที่หลับอยู่ก็ตื่นขึ้นมา วาทินกับไอริสาตกใจ หลบพรวดมาอยู่ด้วยกันในซอกตู้เสื้อผ้าที่คับแคบ ทั้งสองแนบชิดติดกันจนแทบจะได้ยินเสียงหัวใจของอีกฝ่ายเต้น มองหน้ากัน ไอริสาอาย หลบสายตาวาทิน วัยรุ่นคนนั้นลุกเดินมาหยิบน้ำดื่มแล้วกลับไปนอนต่อ ไอริสากับวาทินรออยู่สักพักจึงค่อยโผล่หน้าออกไป วัยรุ่นทั้งสองหลับสนิท แข่งกันกรน วาทินรีบเขยิบออกห่างไอริสา วันรุ่นอีกคนไอแค้ก ๆ ทำท่าจะตื่น ไอริสากับวาทินรีบกลับเข้าไปอยู่ในท่าเดิม ปรากฏว่าพวกวัยรุ่นกลับหลับต่อ วาทินเขยิบออกมา ไอริสารีบสวมเสื้อ ทั้งสองค่อย ๆ ย่องผ่านวัยรุ่นที่หลับออกไป ป้าเข้ามาในห้องไอริสาเพื่อจะมาค้นดูว่าของขวัญที่หลานสาวถือเข้ามาวันก่อนคืออะไร แต่พอเห็นว่าเป็นตุ๊กตาตัวน้อยหมุนตัวรอบ ๆ พร้อมกับเสียงเพลงก็ผิดหวัง เอาไปจำนำก็คงได้ไม่เท่าไหร่ ลุงที่คอยดูต้นทางอยู่ข้างนอกนึกได้ว่าไอริสาไปเที่ยวกับแฟน กว่าจะกลับก็คงจะดึก จึงเข้ามาบอกป้าว่าไม่ต้องรีบ ค่อย ๆ หาอย่างอื่นไป เผื่อจะเจอของมีค่าซ่อนไว้อีก ป้าว่าจะไปมีอะไรได้ ปากพูดแต่มือก็ค้นไปทั่ว ไม่เจออะไร ลุงยืนดู เอามือเท้าผนังแล้วเกิดเลื่อนไปโดนปฏิทินข้างฝาหลุดลงมา เห็นซองพลาสติกที่ซ่อนอยู่ หยิบออกมาเปิดดูเป็นโฉนดและภาพสเตช์ที่พ่อให้ไอริสาไว้ ลุงเรียกป้ามาดู ทั้งสองตาโต รีบช่วยกันเก็บเข้าที่เดิม ดวงตาวาวด้วยความหวัง คุณยุพาได้รับการติดต่อจากโรงพยาบาล โทรมาตามวาทินที่ยังไม่ได้ไปฉีดยาตามนัด คุณยุพาเป็นกังวลกลัวว่าจะมีเรื่องไม่ดีกับลูก คุณเจริญปลอบใจภรรยาว่าอย่าเพิ่งคิดมาก อีกสักพักวาทินคงโผล่ไปหาหมอฉีดยาเอง ========== >>>>> จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ วันวิสาขบูชา 16:57:33 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนที่ 8 (24 พฤษภาคม) ไอริสากับวาทินเดินก้มหน้างุด ๆ มาตามทางเดินในสลัม เจอวัยรุ่นแก๊งเดิมตั้งวงดื่มเบียร์กันอยู่ วาทินจับมือไอริสาที่เย็นเฉียบด้วยความกลัวไว้ ทั้งสองพยายามเดินคุยกันเป็นปรกติเพื่อไม่ให้พวกมันสนใจ ยิ่งเดินเข้ามาใกล้แก๊งวัยรุ่น ไอริสาก็ยิ่งเข้ามาใกล้วาทิน “มันมองมารึเปล่า?” ไอริสากระซิบถามวาทิน “ไม่รู้ครับ ผมก็ไม่ได้มอง ช่างมันเถอะครับ ถ้ามันจำได้ก็ปล่อยให้มันวิ่งมาหาเราเอง เพียงแต่ว่า เราจะเลี้ยวซ้ายหรือเลี้ยวขวาดี?” ไอริสาจำไม่ได้ ทั้งสองเดินผ่านกลุ่มวัยรุ่นถึงสามแยก วาทินตัดสินใจพาไอริสาเลี้ยวไปทางซ้าย วัยรุ่นคนหนึ่งในกลุ่มมองตาม คลับคล้ายคลับคลาแล้วนึกออก บอกพรรคพวกให้รีบไปตามพวกมาช่วยกันล่า พวกที่เหลือจ้ำตามวาทินไป ถนนใหญ่อยู่ข้างหน้าลิบ ๆ วาทินกับไอริสาดีใจที่มาถูกทาง อารามดีใจไม่ทันระวังตัว จู่ ๆ วันรุ่นสองคนที่พูดโทรศัพท์เดินสวนมาก็ตรงเข้าล็อคคอ ตะโกนทักเหมือนเป็นเพื่อนกัน หยิบมีดสปาต้าออกมาขู่ หากโวยวายโดนเสียบแน่ แล้วพาวาทินกับไอริสาเดินย้อนกลับไป พร้อมกับหยิบมือถือมาคุยต่อ บอกพรรคพวกว่าได้ตัวแล้ว วาทินถีบคนหนึ่งกระเด็น ฉวยมือไอริสาวิ่งหนี แต่วัยรุ่นอีกคนเหนี่ยวคอเสื้อเขาเอาไว้ทัน วาทินโยนกล้องให้ไอริสารีบหนีไปก่อน แล้วขัดขาไอ้คนที่จะวิ่งตามไอริสาล้มคะมำ ไอริสาวิ่งหน้าตั้งไปปากซอย วัยรุ่นห้าคนตามมาสมทบกับเพื่อน สองคนวิ่งกวดตามไอริสาไป เกือบจะถึงป้อมตำรวจหน้าปากซอย ไอริสาถูกล็อคตัวเอาไว้ได้ วัยรุ่นเอามือปิดปากแล้วลากเข้ามุมมืด ตำรวจเดินผ่านมาพอดี วัยรุ่นตกใจปล่อยไอริสา ทำท่าจะวิ่งหนี “จับมันเลยค่ะ มันค้ายาบ้า จะข่มขืนฉันด้วย” ไอริสาขัดขาวัยรุ่นล้มป้าบกับพื้น พร้อมร้องบอกตำรวจ วาทินโดนยำอ่วมอยู่ในบ้านที่เขาซ่อนตัวทีแรก พวกวัยรุ่นห้าคนล้อมวงกันซ้อมให้บอกมาว่าเป็นใคร ตำรวจหรือนักข่าว วาทินบอกว่าเป็นช่างภาพ เลยโดนเตะโครมเข้าที่กลางลำตัวโทษฐานกวยโอ๊ย วัยรุ่นคนหนึ่งสงสัยว่าเพื่อนสองคนที่ไปตามจับตัวไอริสาทำไมยังไม่กลับมา ทุกคนกลัวว่าจะโดนตำรวจซิวตัวไปแล้ว เตรียมจะเผ่น คนหนึ่งชักปืนมายิงวาทินเพื่อเป็นการปิดปาก แต่วาทินไวกว่ากลิ้งหลบทัน พอจะยิงซ้ำอีกที ประตูบ้านก็ถูกถีบพัง ตำรวจนำกำลังบุกทลายเข้ามา พวกวัยรุ่นตกใจไม่กล้าขัดขืน ยอมให้จับกุมแต่โดยดี วาทินเป่าปาก ไอริสาเดินเข้ามาหา “วาทิน นี่พวกมันทำอะไรคุณมั่งเนี่ย?” “นิดหน่อยครับ ยังไหว” วาทินลุกขึ้นได้ ไอริสายิ้มโล่งออก เห็นแผลวาทินเลือดไหลซิบ ๆ ไอริสาหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดแผลให้ ไอริสาขอบคุณวาทินที่เสี่ยงชีวิตช่วยเธอเมื่อทั้งสองคนลงจากรถแท็กซี่ที่หน้าปากซอยบ้านไอริสา “ไม่ต้องขอบคุณผมหรอกครับ ที่คุณต้องมาตกอยู่ในอันตรายแบบนี้ก็เพราะผม” “ถึงอย่างนั้นก็เถอะ แต่คุณอาจจะตายก็ได้นะ” “ถ้าผมวิ่งหนีทิ้งคุณไป แล้วคุณเกิดเป็นอะไรขึ้นมา ให้ผมตายดีกว่า” “คุณชอบฉันขนาดนั้นเชียวเหรอ?” “ให้ผมพูดจริง ๆ ผมช่วยคุณตามความรับผิดชอบหรอกครับเพราะผมดึงคุณมาช่วยงาน ถ้าเป็นคนอื่น ผมก็คงจะทำแบบนี้เหมือนกัน” ไอริสาพยักหน้าเข้าใจ ดูหงอย ๆ ไปนิด หมุนตัวจะเดินจากไป แต่มีบางอย่างคาใจจนอดไม่ได้ หันกลับไปหาวาทิน “วาทิน ถามจริง ๆ คุณชอบฉันหรือเปล่าเนี่ย” “ครับ” “แล้วทำไมคุณไม่บอกว่าคุณเสี่ยวชีวิตเพราะชอบฉัน ถ้าได้ยินแบบนั้น ฉันอาจจะรู้สึกดีกว่านี้ก็ได้นะ” วาทินเดินเข้ามาใกล้ มองไอริสานิ่งแน่วแน่ “ริสา ผมอยากให้คุณรู้ไว้ว่า คุณเป็นคนพิเศษของผมที่ผมจะสละชีวิตให้ได้เสมอ ไม่ว่าจะในสถานการณ์ไหนก็ตาม” ไอริสาพูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง ก่อนจะทำหน้าแหวะ แล้วหมุนตัวเดินกลับไป แล้วยิ้มปลื้มออกมา ========== วาทินกลับเข้าบ้าน พ่อแม่รออยู่ด้วยความเป็นห่วงว่าไปโรงพยาบาลมาหรือยัง วาทินนึกขึ้นได้ว่าลืมไป คุณยุพาเห็นรอยฟกช้ำที่หน้าตาลูกชาย ตกใจว่าไปโดนอะไรมา “นิดหน่อยครับ” วาทินตอบแม่แล้วหน้ามืด ล้มกลิ้งฟุบลงกับพื้น คุณยุพากับคุณเจริญรีบเข้ามาประคองลูกชายไว้ ร้องเรียกเด็กให้มาช่วย ไอริสานอนบนเตียง ยังไม่หลับ มีแสงจากภายนอกส่องเข้ามาสลัว ๆ ไอริสาอดคิดถึงเหตุการณ์เมื่อกลางวันไม่ได้ตอนที่เธอและวาทินหลบอยู่ในซอกด้วยกันแบบแนบสนิทชิดใกล้ ไอริสาเขินตัวเอง ขณะเดียวกันก็รู้สึกอบอุ่นและอ่อนหวานยามที่คิดถึง วาทินนอนให้น้ำเกลือไม่ได้สติอยู่ในห้องผู้ป่วยที่โรงพยาบาล มีสีหน้าเหมือนอมยิ้มอยู่นิด ๆ เช่นกัน คุณยุพากับคุณเจริญคอยดูแลอยู่ใกล้ ๆ สงสัยว่าหมอให้ยาอะไร ลูกชายถึงอมยิ้มและก็ไม่น่านอนฝันดีอย่างที่หมอว่าเพราะน่วมขนาดนี้ “ร่างกายเขาก็แข็งแรงดี บอบช้ำภายนอกไม่มีปัญหาอะไรครับ ส่วนเรื่องโรคที่เป็นอยู่ก็ไม่ได้รุนแรงอะไร อย่าลืมมาฉีดยาแล้วก็ตรวจตามเวลานัด ภายในสองปีก็น่าจะหายเป็นปรกติ หมอขอตัวก่อนนะครับ สวัสดี” หมอเดินออกไปนอกห้อง ปล่อยให้คุณเจริญกับคุณยุพาอยู่ดูแลวาทินต่อไป เมื่อออกจากโรงพยาบาลวันรุ่งขึ้น วาทินตรงดิ่งไปที่ร้านขายอุปกรณ์ล้างอัดรูปทันที ขณะรอสินค้าและรอจ่ายเงิน วาทินโทรศัพท์หาเชวงฝากดูแลงานอีกวัน เชวงรับปากแต่ยังเคือง ๆ อยู่ “แกไปกับคุณริสามา นึกว่าฉันโง่หรือไงไอ้วาทิน หึ!” เชวงบ่นกับตัวเองหลังจากวาทินวางสายแล้ว วาทินเข้าห้องมืด จัดการล้างอัดรูป ดูรูปที่ถ่ายมาอย่างพอใจ บางรูปก็เป็นรูปที่เขาตั้งใจถ่ายประกวด บางรูปก็มีไอริสาติดอยู่ในรูปด้วยโดยที่เธอไม่รู้ตัวว่าโดนถ่าย วาทินยิ้มให้ไอริสาในรูป ========== มีนักข่าวสาวสวยจากหนังสือพิมพ์ธุรกิจฉบับหนึ่งมาขอเข้าพบ เชวงนึกว่าจะมาสัมภาษณ์เขาและรู้สึกเสียหน้าพอสมควรเมื่อนักข่าวสาวบอกว่าเธอได้สัมภาษณ์วาทินไปแล้วเมื่อวันก่อน วันนี้แวะเอาของที่ระลึกจากสำนักพิมพ์มาให้ พร้อมกับส่งหนังสือพอคเกตบุ๊คสามสี่เล่มผูกโบพอเป็นพิธีมาให้ เชวงแบะท่าให้สัมภาษณ์เต็มที่ถ้ามีข้อสงสัย โอ้อวดว่าตอนนี้เขาดูแลโปรเจกต์แทนวาทินอยู่ นักข่าวลังเลจากที่ทำท่าที่จะกลับก็เลยอยู่ต่อถามเรื่องการเปิดตัวสินค้าตัวใหม่ “บก. เหรอคะ? มินต์ได้ข่าววงในมาค่ะ เรื่องสินค้าตัวใหม่ของบลูกาแฟที่ยังปิดอยู่น่ะค่ะ ใช่ค่ะ ไม่มีฉบับอื่นได้ข่าวหรอกค่ะ เราได้อยู่คนเดียวเลยค่ะ เอ็กซคลูทีฟมาก ๆ” นักข่าวสาวคุยโทรศัพท์ด้วยท่าทางตื่นเต้นขณะเดินออกมาจากหน้าอาคารบลูกาแฟ เชวงดินเร่งรีบผ่านโถงลิฟต์ เจวาทินเดินออกมาจากลิฟต์พอดี ทักทาย “ไหนบอกไม่มาไง?” “ฉันอัดรูปเสร็จส่งไปแล้ว จะอู้ต่อก็ละอายใจ เลยมานี่ เป็นไงมั่ง?” “ก็ไม่มีอะไรมากแต่ก็ยังเหลืองานบางส่วนอยู่ดี กอง ๆ อยุ่บนโต๊ะฉัน แกเอาไปเคลียร์ต่อได้เลย ฉันต้องไปเข้าประชุมก่อน” “เออโชคดี ขอบใจนะโว้ย” เชวงเดินไปประชุม วาทินแยกไปยังห้องทำงานของเขา วาทินนั่งทำงานอย่างตั้งอกตั้งใจ ชดเชยที่เคยขี้เกียจ ทำงานจนมืดค่ำ ต้องสั่งพิซซ่ามากินไปด้วย ========== จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ วันวิสาขบูชา 16:58:03 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ไอริสามาถึงร้านตั้งแต่ห้างยังไม่เปิด เจอมนซี่นั่งรออยู่ มนซี่บอกว่าพี่ปุ้ยให้ย้ายมาช่วยทำงานที่นี่ ไอริสาดีใจโผเข้ากอดเพื่อนซี้ พี่ปุ้ยบอกไอริสาว่าเมื่อวานมีหนุ่มหล่อมาถามหา มนซี่สงสัยว่าจะเป็นคนเดียวกันกับที่ไปหาที่ร้าน ไอริสาหลุดปากว่าสงสัยจะเป็นเชวง มนซี่หูผึ่ง ถามทันทีว่าเชวงไหน ไอริสารู้ตัวรีบเฉไฉเปลี่ยนเรื่องพูดกับพี่ปุ้ยเรื่องต้องไปอบรมเทคนิคทำสีผมวันนี้ อยากให้มนซี่ไปด้วย มนซี่รู้แกว ไม่หลงกล เซ้าซี้ถามถึงเชวง ระหว่างเจ้าหน้าที่กำลังสาธิตผลิตภัณฑ์เส้นผมตัวใหม่มีพนักงานร้านเสริมสวยคนอื่น ๆ เข้าร่วมอบรมด้วย ไอริสากับมนซี่ดูไป เมาท์กันไปเบา ๆ ด้วย มนซี่ตื่นเต้นที่ไอริสากับเชวงเจอกันอย่างกับฉากในละคร พระเอกกับนางเอกหกล้มแล้วจุ๊บกัน ถึงไอริสาจะว่ามันเป็นแค่เหตุบังเอิญ แต่มนซี่ก็ว่าเชวงต้องคิดเหมือนเธอแน่ ๆ ไอริสากลุ้มใจ ไม่อยากให้เชวงคิดแบบนั้นกับเธอ แค่วาทินคนเดียว เธอก็สับสนจะแย่แล้ว มนซี่ถามว่าระหว่างสองคนนี้จะเลือกใคร ไอริสาตอบว่าไม่เลือกทั้งคู่ เธอยังไม่พร้อม ยังไม่อยากคิดเรื่องนี้ มนซี่ลอยหน้าหมั่นไส้ “เชอะ รอจนถึงวันที่แกคิดก็อาจจะไม่เหลือใครสักคน สุภาษิตไทยท่านก็สอนไว้ รักดีหามผัว รักชั่วหามคาน” ไอริสาหัวเราะคิก มนซี่แนะให้ประคองเกมไปเรื่อย ๆ ถ้าชายหนุ่มทั้งสองไม่รุกหนัก ไอริสาก็ไม่ต้องรีบร้อนปฏิเสธ ดู ๆ ไปทั้งสองคน ชีวิตจะได้มีทางเลือก ระหว่างนั้น เชวงก็มายืนชะเง้อ ๆ อยู่หน้าร้านเดไลลา พี่ปุ้ยสังเกตเห็นจึงเดินออกมาหา บอกว่าวันนี้ไอริสาไปอบรมทั้งวันคงไม่เข้าร้านแล้ว เชวงเดินจากไปด้วยความผิดหวัง ========== >>>>> ตอนที่ 8 (25 พฤษภาคม) ก่อนวันงาน ทีมออร์แกนไนเซอร์มาซักซ้อมความพร้อมกันบนเวทีในห้องจัดเลี้ยง ทั้งพิธีกร แดนเซอร์และโรสด้วย คณะผู้บริหารของบลูกาแฟมายืนดูอยู่ บรรยากาศสนุกสนานเหมาะกับคนรุ่นใหม่ คุณยุพาชื่นชอบมากถึงกับออกปากว่า วาทินทำได้ดีกว่าที่คิดไว้เสียอีก วาทินไม่ได้รับคำชมไว้คนเดียว เขาว่าทุกคนช่วยกันโดยเฉพาะเชวง เชวงเองก็รีบบอกว่าเป็นฝีมือวาทินเองล้วน ๆ พวกผู้บริหารมีการคอมเมนต์กับทีมออร์แกนไนเซอร์อยู่แถว ๆ หน้าเวที วาทินปลีกตัวเข้าไปคุยกับโรสที่หลังเวที หาโอกาสมาขอบคุณเธอที่มาช่วยเขาทำงานได้เยอะแม้จะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้น ๆ ก็ตามรวมทั้งการเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้งานนี้ด้วย วาทินคิดว่าจบงานนี้แล้ว เธอและเขาอาจจะไม่ได้เจอกันบ่อย ๆ อีก เขาพร้อมจะให้ความช่วยเหลือเธอเต็มที่ ขอให้บอกมา โรสประทับใจ เริ่มลังเลกับการที่ประเมินวาทินไปแต่แรก ========== ไอริสากับวาทินมานั่งกินข้าวเย็นกันในฟู้ดคอร์ทของห้าง วาทินชวนไอริสาไปงานเปิดตัวกาแฟตัวใหม่ของบลูกาแฟที่โรงแรมพรุ่งนี้เย็น ไอริสาตื่นเต้นที่มีโรสดาราคนโปรดมาร่วมงานด้วย หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว ไอริสาก็แยกกับวาทินกลับมาทำงานที่ร้านต่อต่อ เจอเชวงแถวหน้าร้าน เชวงบอกว่าพอดีผ่านมาแถวนี้เลยแวะมาทักทาย จะชวนไปกินข้าว ไอริสาก็เพิ่งกินมา ครั้นจะนัดพรุ่งนี้เย็น เธอก็มีนัดเสียแล้ว ระหว่างนั้น พี่ปุ้ยเดินออกมาหน้าร้าน ยกไม้ยกมือบอกไอริสาว่ามีลูกค้ารออยู่ ไอริสาขอตัวแล้วเดินเข้าร้านไป เชวงจ๋อย ========== จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ วันวิสาขบูชา 16:59:16 ]

ความคิดเห็นที่ 5 วันงาน ทุกอย่างถูกจัดเตรียมเรียบร้อย วาทินเดินดูความเรียบร้อย ไอริสากับมนซี่เดินเข้ามาในล๊อบบี้โรงแรม ไอริสาแต่งตัวค่อนข้างดีขณะที่มนซี่แต่งธรรมดา มนซี่บ่นกระปอดกระแปดที่ไม่รู้ล่วงหน้า แต่ก็โอ้อวดว่าตัวเองยังโชคดีที่ตัวเองหน้าตาดูเป็นคุณหนูลูกผู้ดีเก่า ไม่เช่นนั้นยามก็คงไม่ให้เข้างาน และสะดุดใจว่างานใหญ่อย่างนี้ ทำไมคนมาน้อยจัง เวลาเดียวกัน กลุ่มผู้บริหารของบลูกาแฟก็กำลังถกกันว่าเกิดอะไรขึ้น พวกสื่อทำไมมากันน้อยอย่างนี้ วาทินเองก็กำลังให้พีอาร์ไปเช็คดูว่ามีอะไรผิดพลาด กัญญาแดกดันว่าคงไม่ใช่ลืมส่งข่าว วาทินหันมามองกัญญาแต่ไม่ได้โต้ตอบ พีอาร์วิ่งกลับมาบอกว่าโทรไปเช็คกับสื่อแล้ว พวกเขาโกรธที่เราให้ข่าวฉบับอื่นไปก่อนเลยแอนตี้ไม่มากัน พร้อมกับโชว์หนังสือพิมพ์ธุรกิจฉบับหนึ่งที่ลงข่าวสินค้าตัวใหม่ละเอียดยิบ พวกผู้บริหารงง รีบเอาหนังสือพิมพ์ไปดู “เขาไปได้ข่าวมาจากไหนน่ะ?” วาทินถาม “แก้วโทรไปถามเขาแล้ว เขาไม่ยอมบอก แก้วรู้แต่ว่าคนที่เขียนข่าวน่ะชื่อมนต์ แก้วเคยคุยกับเขา เขา เอ่อ ” พีอาร์สาวอ้ำอึ้ง และเมื่อคุณเจริญบอกให้พูดออกมา เธอก็เลยเปิดปาก “แก้วรู้มาว่าคุณมินต์เขาเป็นเพื่อนโรงเรียนรุ่นเดียวกับคุณโรส แต่แก้วไม่ได้ว่าคุณโรสนะคะ” กัญญาได้ยินก็เดินลิ่วไปหลังเวทีทันที วาทินรีบตามไป คนอื่น ๆ เลยตามไปด้วย เชวงยืนอึ้ง รู้ว่าความผิดพลาดเกิดจากตัวเขาเอง กัญญาเดินหน้าบึ้งเข้ามาหาโรสที่กำลังแต่งหน้าทำผมรอขึ้นเวที โยนหนังสือพิมพ์ลงตรงหน้า พร้อมกับขอคำอธิบายที่โรสแอบไปให้ข่าวกับเพื่อนนักข่าว โรสมองหน้ากัญญาอย่างงงอยู่พักหนึ่งจึงค่อยเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น “คุณกัญญาหาว่าโรสเอาความลับของบลูกาแฟไปบอกนักข่าวเหรอคะ?” “ถ้าไม่ใช่คุณแล้วใครจะทำ บอกก่อนนะคุณโรส เราเสียหายหลายล้าน คุณต้องชดใช้ความเสียหายให้เราทุกบาททุกสตางค์” “โรสอึ้งกับคำพูดของกัญญา ทุกคนมองมาที่โรสเป็นตาเดียว เชวงยืนหน้าซีดไม่กล้าพูดอะไร (อี๋ ไอ้ป๊อดเอ๊ย ชิ!) “ผมว่าเรื่องนี้เราอย่าเพิ่งสรุปดีกว่าครับ” วาทินพูดขึ้น กัญญาหันขวับ “ทำไมจะสรุปไม่ได้ เรื่องนี้รู้กันอยู่ไม่กี่คน ถ้าไม่ใช่คุณโรสหรือจะเป็นพวกเรากันเอง?” วาทินเชื่อว่าโรสไม่เกี่ยวข้อง ตัวเขาเองก็เพิ่งให้สัมภาษณ์นักข่าวที่ชื่อมินต์ไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว และยืนยันว่าไม่ได้ให้ข้อมูลอะไรไป แต่จะบอกว่าไม่ใช่โรสคนเดียวที่พูดคุยกับนักข่าวนั่น เพราะฉะนั้นก็ไม่ควรจะกล่าวหาโรสแบบนี้ เจอวาทินแจกแจงเช่นนี้ทำเอากัญญาถึงกับพูดไม่ออก พิธีกรบนเวทีวิ่งมาบอกทุกคนว่าได้เวลาแล้ว คุณเจริญก็เลยบอกทุกคนว่าเรื่องนี้เอาไว้คุยกันทีหลัง ตอนนี้จัดงานแถลงข่าวให้เสร็จก่อน แล้วค่อยให้พีอาร์ส่งข่าวขอโทษตามไปทีหลัง พวกกลุ่มผู้บริหารจึงเดินออกไป งานแถลงข่าวจัดไปตามที่เตรียมการเอาไว้ งานออกมาเรียบร้อยสวยงามแม้จะมีนักข่าวมาน้อยก็ตาม งานบนเวทีจบ คนเริ่มทยอยกลับ ไอริสากับมนซี่ตื่นตาตื่นใจเพราะเพิ่งเคยมางานยิ่งใหญ่และเริ่ดขนาดนี้ มนซี่ชวนกลับพร้อมกับโชว์ของพรีเมี่ยมบลูลากูนอย่างดีอกดีใจ ไอริสาขอไปหาวาทินก่อน เธอเห็นเขาเดินแว้บไปทางหลังเวทีจึงเดินตามไป วาทินเดินเข้ามาหาโรสพร้อมกับขอโทษเธอเรื่องที่เกิดขึ้น โรสไม่ถือสา เธอว่าการเข้าใจผิดเกิดขึ้นได้เสมอ แต่การที่วาทินเชื่อใจและปกป้องเธอนั้นทำให้เธอรู้สึกดีมากและขอบคุณเขาจริง ๆ พลางยิ้มให้วาทินด้วยความปลื้มใจ ไอริสากับมนซี่ยืนมองอยู่ เห็นรอยยิ้มตราตรึงของโรสที่มอบให้วาทินอย่างชัดเจน ไอริสาหน้าบึ้ง สะบัดหน้าเดินกลับไป มนซี่โวยวาย ไหนบอกว่าจะมาคุยกับวาทิน พร้อมกับวิ่งตามไป =========== รุ่งขึ้น กัญญาโยนหนังสือพิมพ์หลายฉบับลงบนโต๊ะประชุม ไม่มีเล่มไหนลงข่าวบลูลากูนเลยสักฉบับและเกรี้ยวกราดในที่ประชุมว่าเป็นการจัดงานแบบตำน้ำพริกละลายแม่น้ำชัด ๆ ทุกคนเงียบกริบ ไม่มีใครพูดอะไร กัญญาชี้หน้าวาทินที่เขาเป็นคนรับผิดชอบโครงการนี้ ฉะยับว่ารู้ตัวหรือยังว่าอ่อนหัดมากจนปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนี้ “ผมได้คุยกับนักข่าวชื่อมินต์แล้ว” วาทินพูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง มองเชวงที่ก้มหน้าไม่กล้าสู้หน้าแวบหนึ่งก่อนจะพูดต่อ “เอาเป็นว่า ข่าวที่รั่วออกไปถือว่าอยู่ในส่วนที่ผมดูแล ผมจะรับผิดชอบเองครับ” “ง่ายดีเนอะ บอกตามตรงนะวาทิน เธอน่ะคิดผิดแต่แรกแล้วที่เข้ามาคุมโปรเจกต์นี้ ความสามารถเธอไม่พอที่จะมาทำงานความรับผิดชอบสูง ๆ แบบนี้หรอก” กัญญาเยาะหยัน เชวงกลัววาทินจะซัดทอด รีบพูดตำหนินักข่าวที่ทำเกินไป เผลอไม่ได้เป็นฉกข่าวไป กัญญาจึงถามลูกชายว่า ถ้าเป็นเขาแล้วจะเผลอไหม เชวงอ้ำอึ้งก่อนจะตอบว่าไม่แล้วก้มหน้างุดหลบหน้าวาทิน คุณเจริญเห็นวาทินยอมรับผิดแล้วก็พยายามพูดให้สถานการณ์ผ่อนคลายลง แต่กัญญากลับรุกหนักกัดวาทินไม่ปล่อย “เราจะปล่อยปละเรื่องนี้โดยไม่แก้ไขไม่ได้นะคะ เรื่องที่มีผู้บริหารอ่อนหัดแบบนี้น่ะ หรือเพราะว่าคุณวาทินเป็นลูกชายท่านประธาน เลยไม่มีใครกล้าเสนอให้ปลดคุณวาทิน?” คุณยุพาสวนทันที เสียงกร้าว “ก็ลองมีใครเสนอดูสิ หรือเธอจะเสนอ?” กัญญาเม้มปาก ไม่กล้าพูดอะไรอีก มองไปทางวาทิน “ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมขอพิจารณาตัวเองแล้วกัน” วาทินตัดบท คุณเจริญเห็นว่ายังไม่จำเป็น ความผิดพลาดของวาทินไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คนอื่นว่า แต่ก็อดตำหนิลูกไม่ได้ว่าเขาหละหลวมจริง ๆ เชวงนั่งเงียบอยู่นานมีข้อเสนอ คุณเจริญกับคุณยุพามองมาแบบขอฟังหน่อย “ความผิดพลาดของคุณวาทินมาจากประสบการณ์ในการบริหารงานที่ยังไม่มากพอกับตำแหน่ง ผมเลยเสนอให้ส่งคุณวาทินไปเป็นผู้อำนวยการส่วนภูมิภาคเพราะที่นั่นคุณวาทินต้องเรียนรู้งานหลายด้าน เหมาะกับการไปหาประสบการณ์ครับ” คุณเจริญกับคุณยุพาฟังข้อเสนอของเชวงแล้วมองหน้ากัน รู้สึกว่าไม่เลว ถามความเห็นของวาทินซึ่งเขาก็ไม่มีปัญหาแล้วแต่ท่านประธานคือคุณเจริญ คุณยุพาเอียงหน้ากระซิบกับสามีเบา ๆ เห็นดีด้วยกับการให้วาทินไปทำงานต่างจังหวัด อากาศบริสุทธิ์อาจช่วยให้อาการป่วยของลูกดีขึ้น คุณเจริญพยักหน้าคล้อยตาม ========== จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ วันวิสาขบูชา 17:00:04 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ตอนที่ 9 (25 พฤษภาคม) ไอริสาไม่ค่อยชอบใจที่วาทินพามาร้านอาหารหรูแต่วาทินเห็นว่าวันนี้เป็นโอกาสพิเศษ เขาบอกเรื่องที่บริษัทส่งเขาไปเรียนรู้งานที่ต่างจังหวัด วาทินผิดคาด คิดว่าไอริสาจะใจหายแล้วเหนี่ยวรั้งเขาไว้บ้าง เธอกลับเห็นด้วยกับการไปของวาทินและขอเป็นกำลังใจให้ “โธ่ แค่นั้นเองเหรอครับ?” “ค่ะ ถ้าอยากได้มากกว่านั้น น่าจะลองไปขอจากคุณโรสนะคะ” วาทินชะงักกึกด้วยความสงสัย ไอริสาหยิบรูปที่ตัดจาดหนังสือพิมพ์บันเทิงรายงัน เป็นรูปโรสกอดแขนวาทิน เขาอึกอักหาคำอธิบาย “องค์ประกอบใช้ได้ การถ่ายทอดอารมณ์ดีเยี่ยม พอจะส่งประกวดได้นะคะ” ไอริสาพูดด้วยหน้าตายิ้มแย้ม วาทินได้แต่นั่งกร่อย ========== เสียงโทรศัพท์ที่หัวเตียงดัง วาทินงัวเงียรับสาย คุณยุพาปลุกลูกชาย เร่งให้รีบอาบน้ำแต่งตัวลงมาข้างล่างเร็ว ๆ เพราะมีแขกมา วาทินลุกขึ้นนั้งแล้วค่อย ๆ เรียกสติ สงสัยว่าเป็นใคร =========== >>>>> ตอนที่ 9 (26 พฤษภาคม) คุณหญิงนรีนาถกับโรสเอาตะกร้าของขวัญที่มีของกินราคาแพง ๆ เพียบมาขอบคุณวาทินที่ช่วยโรสไว้เมื่อวันก่อน คุณหญิงบอกว่าโรสเป็นคนช่วยเลือกให้ทั้งหมด วาทินขอบคุณและจะเอาติดไปที่ไร่กาแฟด้วย โรสว่าถ้าว่างเธอจะขอตามไปเที่ยวบ้าง คุณหญิงพูดถึงลูกสาวว่าชอบเที่ยว เป็นพวกรักอิสระ รักศิลปะ คุณยุพาก็เลยให้วาทินพาไปดูรูปถ่ายในห้องทำงานของเขา โรสสนใจอยากดู แต่คุณหญิงแม่เป็นพวกวัตถุนิยม ขออยุ่คุยเรื่องเครื่องเพชรกับคุณยุพาดีกว่า วาทินพาโรสมาเยี่ยมชมห้องทำงานของเขา โรสเดินดูรูปถ่ายต่าง ๆ ที่มีอยู่เต็มทั้งบนโต๊ะ ตามผนัง ในลักษณะของคนที่ทำงานมากกว่า ไม่ได้ตั้งใจติดโชว์แบบแกลเลอรี โรสเองก็ไม่ได้ดูแบบผ่าน ๆ ท่าทางเธอสนใจและเข้าถึงศิลปะการถ่ายรูปจริง ๆ ดูไปคุยไป โรสเล่าว่าวันก่อนเข้าเว็ปไซต์ยูนิเซฟ เห็นชื่อวาทินเข้ารอบสุดท้ายด้วย วาทินเพิ่งรู้ เขาขอบคุณเธอที่เอาข่าวดีมาบอก โรสหยุดสายตาไปที่รูป ๆ หนึ่ง เป็นรูปไอริสาลอตที่วาทินถ่ายตอนเจอเธอครั้งแรก “สวยจังนะคะ ผู้หญิงคนนี้” “ครับ” โรสเดินดูต่อแล้วหยุดดูภาพชุมชนแออัดที่กอง ๆ อยู่ วาทินชี้แจงว่าภาพพวกนี้ถ่ายส่งไปประกวด โรสตาดี หยิบภาพหนึ่งที่ถูกทับขึ้นมาดู มีรูปไอริสาตอนกำลังกินหวานเย็นรถเข็นในสลัม เป็นคนเดิม วาทินบอกว่าเป็นคนที่พาเขาไปถ่ายรูปในสลัม โรสรู้สึกคุ้น ๆ หน้า ถามชื่อ เธอทวนชื่อไอริสาพร้อมกับบอกว่าชื่อเพราะดี ========== ไอริสาเดินออกจากบ้านผ่านร้านกาแฟในซอย เธอเข้าไปสั่งกาแฟเย็นและถามว่ามียี่ห้อบลูกาแฟไหม คนขายชงกาแฟให้ ไอริสาส่งเงินให้ ดูดกินอีกสองอึกแล้วพูดกับถุงกาแฟ “ขอให้ไปบลูกาแฟให้สนุกนะคะ” ส่วนวาทิน แต่งตัวเรียบร้อย เดินเข้ามาในห้องสตูดิโอ หยิบรูปไอริสารูปหนึ่งออกมาจากบอร์ด พร้อมกับพูด “ไปด้วยกันนะครับ” เอารูปใส่กระเป๋า เดินออกจากห้อง หยิบกระเป๋าเดินทางที่อยู่หน้าห้อง เดินออกจากบ้านไป รถโฟร์วิลวิ่งเข้ามาจอดหน้าอาคารสำนักงานท่ามกลางไร่กาแฟในหุบเขาเขียวชอุ่มชุมชื้น วาทินลงจากรถ คนขับรถรีบกุลีกุจอลงมาขนกระเป๋าให้ ปิยะศักดิ์ ผู้จัดการไร่ออกมาต้อนรับและพาวาทินไปนั่งรถกอล์ฟชมไร่กาแฟที่มีขนาดเกือบร้อยไร่ รถกอล์ฟจอดในจุดที่ค่อนข้างสง มองเห็นบริเวณไร่ได้ทั่วถึง ปิยะศักดิ์ให้รายละเอียดเกี่ยวกับไร่และผลผลิต สักพักก็เงียบไปเมื่อพบว่าวาทินไม่ได้อยู่ข้างกาย วาทินสนใจไปถ่ายรูปดอกไม้ที่อยู่ห่างออกไปหน่อยมากกว่า เมื่อถ่ายรูปเสร็จวาทินก็ขอโทษ และขอให้ปิยะศักดิ์พูดใหม่ ปิยะศักดิ์เต็มใจ ========== จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ วันวิสาขบูชา 17:00:33 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ไอริสากับมนซี่ทำงานไปคุยไปเรื่องที่จะไม่ได้เจอวาทินอีกนาน ไอริสาบอกว่าเธอเฉย ๆ เขาจะไปต่างจังหวัดหรือต่างประเทศก็ไม่มีผลอะไรกับเธอ มนซี่รู้ว่าเพื่อนปากแข็ง ต้องคิดถึงวาทินอยู่แล้ว ขนาดตัวเองยังคิดถึงเลย เตือนไอริสาว่าอย่าประมาท อยู่ไกล ๆ กันแบบนี้เข้าทำนองรักแท้แพ้ระยะทาง เกิดมีสาวไร่กาแฟชิดใกล้วาทิน ไอริสาก็วืดแน่ แต่ในทางกลับกันเกิดมีหนึ่มเดินห้างเข้ามาใกล้ชิดไอริสา วาทินก็คงวืดได้เหมือนกัน ไอริสาหัวเราะ ใครจะมาใกล้ชิดตน ห่างออกไป เชวงกำลังเดินตรงมาที่ร้าน โรสเดินชอปปิ้งกับเพื่อนไฮโซที่ห้างเอ็ม ถือถุงชอปปิ้งคนละใบสองใบ โรสชะงักเมื่อมองไปเจอเชวงยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่ที่ทางเดินหน้าร้านเดไลลา โรสจะเดินเข้าไปทัก แต่ต้องชะงักอีกทีเมื่อเห็นไอริสาเดินออกมาจากร้านมาหาเชวง โรสคุ้น ๆ หน้าและจำได้ในนาทีต่อมาว่าเคยเห็นไอริสาที่ไหน โรสถอยออกมา แอบจับตามองเชวงกับไอริสา เชวงยืนคุยกับไอริสาอยู่หน้าร้าน เขาจะชวนเธอไปกินมื้อเย็นแต่ไอริสาก็ยังไม่หิว เชวงก็เลยจะแวะมารับในอีกครึ่งชั่วโมง ไอริสานึกขึ้นได้ว่าเวลานั้นเธอมีนัดกับลูกค้า และรู้สึกเห็นใจเชวงจึงตกลงไปกินตอนนี้เลย แต่ขอชวนมนซี่ไปด้วย เชวงยิ้มดีใจ หลังจากกินอาหารที่ฟู้ดคอร์ทแล้ว เชวงเดินมาส่งที่หน้าร้าน โบกมือล่ำลากันก่อนเดินจากไป ไอริสาหันกลับเข้าร้าน เจอมนซี่ที่รอเมาท์อยู่ “นี่เหรอยะกิ๊กหล่อน เสียด๊าย เสียดาย หน้าตาก็ดูดี ฐานะก็พอใช้ แต่ทำไมถึงได้เป็นมนุษย์เพศชายที่น่าเบื่อเหลือแสนอะไรจะขนาดนี้ หาความเร้าใจอะไรสักนิดก็ไม่มี” “ฉันว่าเขาจริงใจแล้วก็ดูเป็นคนสุภาพนิสัยดี” ไอริสาพูดแก้ “คนดีที่น่าเบื่อน่ะยุคนี้ขายไม่ออกแล้ว เราต้องการคนเลวที่น่ารักย่ะ จะเจ้าชู้นิดติดกะล่อนหน่อยก็ไม่เป็นไร แต่เวลาอยู่ใกล้แล้วทำให้เราซู่ซ่าคาราโอเกะได้ นั่นแหละยอดชายในสเปกของสาว ๆ” “สเปกกะเทยสิไม่ว่า” “ปากดีนักนะแก ถ้าแน่จริงแกก็เอานายเชวงไปกอด แล้วยกคุณวาทินมาให้ฉันสิ” “พูดอย่างนี้แกคิดว่าคุณวาทินเป็นผู้ชายเลวเหรอ?” มนซี่ทำตาฉ่ำเมื่อพูดถึงวาทิน “เลวไม่เลวไม่รู้ แต่อยู่ใกล้แล้วซู่ซ่า หัวใจเต้นเป็นจังหวะปิ๊ดจำปิ๊ดปิ๊ดจ้ำปิ๊ด หรือแกเห็นว่านายเชวงนั่นดีกว่าก็ว่ามา” “ไม่ว่าอะไรทั้งนั้นแหละ ลูกค้ามาแล้ว ฉันไปทำงานก่อนล่ะ” ไอริสาตัดบท เดินไปตัดผมให้ลูกค้า โรสกับกอล์ฟยืนอยู่ห่าง ๆ ดูเชวงเดินอารมณ์ดีออกจากร้านเดไลลา พอเชวงไปสักพัก ทั้งสองก็หันกลับมามองไอริสาที่กำลังตัดผมให้ลูกค้าในร้าน กอล์ฟคิดว่าโรสชอบเชวง แต่เมื่อได้รับคำตอบว่าไม่ใช่สเปก กอล์ฟก็งงว่าแล้วเพื่อนตามมาดูทำไม ไม่เห็นมีอะไร สำหรับโรสแล้ว เธอสนใจช่างตัดผมมากกว่าและคงจะต้องพิสูจน์กันหน่อยพร้อมกับมองไปที่ไอริสา =========== ปิยะศักดิ์เอาแฟ้มต่าง ๆ มาให้วาทินศึกษา มีทั้งงบดุลบัญชี ผลการดำเนินงาน ผลประเมินการทำงาน ข้อเสนอปรับปรุง ฯลฯ และว่าถ้ามีอะไรสงสัยหรืออยากให้ช่วยก็บอกได้ วาทินรับมางง ๆ เปิดแฟ้มต่าง ๆ ดู เวลาต่อมา เมื่อปิยะศักดิ์เดินมาสั่งพนักงานในออฟฟิศที่มุมหนึ่งเสร็จแล้วกำลังจะเดินกลับที่พักของเขา ผ่านโต๊ะทำงานวาทินก็ไม่เห็นตัว ปิยะศักดิ์มองซ้ายมองขวาก็ไม่เจอ หันไปถามพนักงานคนหนึ่งที่อยู่ใกล้ ๆ จึงรู้ว่าวาทินหายไปเกือบชั่วโมงแล้ว ปิยะศักดิ์ขบคิดบางอย่างในใจแล้วยิ้มเล็กน้อย วาทินกำลังถ่ายรูปทิวทัศน์ที่สวยงามของไร่กาแฟยามพระอาทิตย์ลับเหลี่ยมเขา วาทินยืนดูวิว ดื่มด่ำกับความงามของธรรมชาติ เขาหยิบมือถือออกมาโทรหาไอริสาที่ร้าน บอกว่าวิวที่นี่สวยจนแอบหลบมาถ่ายรูปไม่ได้ และอยากให้ไอริสามาอยู่กับเขาตรงนี้ด้วย ไอริสาแกล้งพูดให้มารับ และถามเรื่องงานว่าได้เรียนรู้อย่างที่ตั้งใจหรือเปล่า วาทินเล่าว่ากำลังเริ่มต้น คนที่นี่น่ารักโดยเฉพาะผู้จัดการที่หมายถึงปิยะศักดิ์คงจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเขา เลยดูตั้งใจให้ความรู้เป็นพิเศษ ไอริสาฟังด้วยความสบายใจ นับเป็นโชคดีของวาทินที่ได้เจอคนดี บังเอิญพี่ปุ้ยกวักมือเรียกไอริสาว่ามีลูกค้า ไอริสาจึงขอตัว วาทินเองก็จะกลับไปทำงานเหมือนกัน ก่อนวางสายเขาบอกเธอว่าคิดถึง ไอริสารู้สึกอบอุ่นหัวใจ เดินไปหาลูกค้า วาทินหอบแฟ้มต่าง ๆ กลับมาศึกษาต่อที่บ้านพัก ปิยะศักดิ์แต่งตัวสีสันสดใสชวนไปท่องราตรีแก้เครียด เขารู้จักที่เที่ยวในเมืองเยอะแยะทั้งแบบบนดินและใต้ดิน แต่วาทินขอผลัดไว้ก่อน อยากอยู่ทำความเข้าใจกับเอกสารพวกนี้ก่อน และว่าแค่ธรรมชาติของที่นี่ก็สวยจนทำให้เขาประทับใจจนไม่อยากออกไปเที่ยวที่ไหนแล้ว “จริงสินะครับ ลืมไปว่ากำลังพูดกับหนุ่มกรุงเทพ คงเบื่อแสงสีเต็มทน ไม่เป็นไรครับ งั้นผมไม่กวนแล้ว แต่ถ้าเกิดเบื่อ ๆ อยากเปลี่ยนบรรยากาศก็บอกผมนะครับ” ปิยะศักดิ์จากไป วาทินกลับมานั่งอ่านแฟ้มต่อ ========== พี่ปุ้ยทั้งตกใจและปลื้มมาก ๆ เมื่อเงยหน้าเห็นโรสดาราดังเข้ามาเป็นลูกค้า โรสถามหาช่างชื่อไอริสา พี่ปุ้ยกุลีกุจอพาไปสระผมก่อน ไอริสาเดินเข้ามายกมือไหว้สวัสดีโรสที่สระผมเสร็จแล้วนั่งอยู่กับเก้าอี้ ถามว่าต้องการตัดทรงไหน จากนั้นไอริสาก็เริ่มทำงานของเธอ โรสมองไอริสาในกระจกเงาแบบพินิจพิเคราะห์จนไอริสารู้สึกตัว ทั้งสองสบตากันในกระจกเงา ไอริสายิ้มให้ โรสชวนคุย และรู้ว่ามีลูกค้าผู้ชายตัดผมกับไอริสามากเหมือนกันก็เลยลองถามหยั่งเชิง เทียบระหว่างหนุ่มออฟฟิศกับเจ้าของกิจการว่าไอริสาชอบผู้ชายทำงานแบบไหน ไอริสาตอบว่าชอบคนทำงานจริงจัง ไม่จำเป็นต้องเป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงอย่างที่โรสว่า ทำงานอิสระอะไรก็ได้ “เหรอคะ? พูดแบบนี้หรือว่าแฟนคุณริสาทำงานอิสระคะ?” “ริสายังไม่มีแฟนหรอกค่ะ” “จริงเหรอคะ? คุณริสาออกจะน่ารักอย่างนี้” โรสหยอด “คุณโรสอย่าว่าริสาย้อนเลยนะคะ แต่คุณโรสทั้งสวยทั้งน่ารักกว่าริสาตั้งเยอะ คุณโรสก็ยังไม่มีแฟนไม่ใช่หรือคะ?” โรสเงียบไปนิดหนึ่ง “ก็จริงค่ะ แต่นั่นเพราะโรสเป็นคนช่างเลือก หรือว่าคุณริสาก็มีหนุ่ม ๆ มารุมจีบจนเลือกไม่ถูกเหมือนกัน” “บอกตรง ๆ นะคะ ริสายังไม่คิดเรื่องนี้หรอกค่ะ ริสารู้ตัวว่ายังไม่พร้อม ริสามีอย่างอื่นที่ยากมาก ๆ ต้องทำ” “เหรอคะ? พอจะไบอกได้มั้ยคะว่าอะไร?” ไอริสาเลี่ยงไม่ตอบ โรสยิ้มและว่าไม่เป็นไร ออกตัวว่าแค่ชวนคุยสนุก ๆ เท่านั้นเอง กอล์ฟนั่งพิจารณาทรงผมของโรสแล้วก็อดชมฝีมือของไอริสาไม่ได้ โรสเล่าว่าได้คุยกับเจ้าของร้าน เขาว่าไอริสามีพรสวรรค์และเชื่อว่าจะไปได้อีกไกล ถึงจะเทียบกับตัวเองไม่ได้อย่างที่กอล์ฟว่า แต่โรสก็รู้สึกว่าไอริสาไม่ได้มีดีแค่ตัดผมเก่ง ========== >>>>> จบของวันนี้จ้า โปรดติดตามตอนต่อไป จากคุณ : แม่เอเธนส์ (frau) - [ วันวิสาขบูชา 17:01:14 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ใจจ้า รออยู่นานมาก อิอิ จากคุณ : Mr.Ouddy - [ 1 มิ.ย. 50 13:20:50 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณมากค่ะคุณแม่เอเธนส์ แต่ว่า....เเหมือนละครเรื่องนี้เป็นแค่ม้าตรีนต้นไงมะรู้อ่ะ สู้กาษานาคามะได้แฮะ จากคุณ : palmy_v1 - [ 2 มิ.ย. 50 12:21:20 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตอนใหม่มาแล้วค่า จากคุณ : frau - [ 12 มิ.ย. 50 20:40:44 ]