 |
มีดหมอ และมีดเดินป่า (ดาบเดินป่า) ของบุญคำ กับ จัน
---------------บุญคำ---------------------
1. มีดหมอ ดาบหัวตัด ยาวขนาดช่วงแขน มีฝัก
ดงมรณะ 2 บทที่ 46 หน้า 2231 (คุณสหายน้อย)
บุญคำ---มีดหมอลงอาคม (เคยอ่านเจอว่าเป็นดาบหัวตัด)
....เหวี่ยงไรเฟิลขึ้นบ่า กระชากมีดหมอลงอาคมอันยาวขนาดช่วงแขนออกจากฝักไม้ แล้วจบเหนือหัวพึมพำสวดท่องคาถา...
ดงมรณะ 4 บทที่ 60 หน้า (คุณเป๋าฯ)
"รพินทร์วางไรเฟิลลง ดึงมีดโบวี่ประจำตัวออกจากเอวมาถือกระชับไว้มั่น บุญคำกับแงซาย ฝากปืนไว้กับคณะนายจ้างเช่นกัน บุญคำนั้นชักมีดหมออันเป็นดาบหัวตัดของแกขึ้นมาจบเหนือหัว ส่วนแงซายถอดมีดซุยออกจากฝักอย่างใจเย็น"
วิเคราะห์ >> บุญคำใช้มีดหมอเป็นดาบหัวตัด
2. มีดเดินป่า (ในความคิดผมน่าจะระหว่างอีเหน็บใหญ่ กับ สปาร์ต้า)
ไพรฯ 2 บทที่ 14 (คุณMera)
ไอ้แหว่งกับโขลงของมันคงติดตามอย่างกระหายเลือด เข้ามาวนเวียนล้อมกอไผ่ที่เขาหลบกำบังอยู่ และเฝ้ากันอยู่ที่นั่นเป็นเวลากว่าชั่วโมงเต็ม ก่อนที่จะนำโขลงผละจากไป เมื่อเห็นว่าพวกมันไปไกลแล้ว เขาจึงใช้มีดเดินป่าที่ยังขัดติดหลังอยู่ ค่อยๆ ลิดหนามไผ่ออกมาได้อย่างยากเย็น
บุญคำใช้มีดเดินป่า (...แต่จะหมายถึงเล่มเดียวกับมีดหมอด้วยรึเปล่า)
อาถรรพณ์ 2 บทที่ 108 หน้า 5865 (คุณvivee)
แกตอบเฉื่อยๆ เอามีดเหน็บสับกิ่งไม้เล่น ดารินถอนใจออกมาอย่างโล่งอก มองขึ้นไปบนที่พัก ซึ่งอยู่ไม่ห่างนักแล้วก้าวไปตบไหล่เหี่ยวๆ แต่แข็งแกร่งของตาพรานเฒ่า
วิเคราะห์ >>> มีดเหน็บของบุญคำ น่าจะคนละอันกับมีดหัวตัด
ป่าโลกล้านปี 1 บทที่ 128 (คุณเป๋าฯ)
ตัวเขาเองและคณะนายจ้างอีกสี่คน ปลดไรเฟิลออกจากไหล่เดินรายล้อมไว้ พร้อมที่จะปะทะและสกัดกั้นได้ทันที ในกรณีที่อาจมีสัตว์ร้ายชนิดใดจู่โจมพรวดพราดเข้ามา ตัวพรานใหญ่เองมือหนึ่งถือไรเฟิลอีกมือหนึ่งถือมีดเดินป่ายาว ที่ยืมมาจากบุญคำ
วิเคราะห์ >> พรานใหญ่เองมือหนึ่งถือไรเฟิลอีกมือหนึ่งถือมีดเดินป่ายาว ที่ยืมมาจากบุญคำ แสดงว่าบุญคำมีมีดเดินป่ายาวอีก 1 อัน
จากคุณ :
ฟองฟ้า ละอองเมฆ 
- [
7 มิ.ย. 50 13:08:55
]
|
|
|
|
|
|
