Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    กาษานาคา จากหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ ฉบับวันที่ 29 พฤษภาคม - 10 มิถุนายน{แตกประเด็นจาก A5452717}

    ขอโทษหลาย ๆ ค่าที่มาแปะให้ช้ งานยุ่งมากกกกกกกกกค่า ส่วนรักเธอทุกวันจะมาแปะให้พรุ่งนี้ค่ำ ๆ ค่ะ จุ๊บ ๆ

    =========================

    ตอนที่ 10 (29 พฤษภาคม)

    วันต่อมา วินนี่วางแผนให้สองเพื่อนซี้เอาสุนัขตัวเล็กน่ารักไปให้พงศ์พญาเลี้ยง เมื่อพงศ์พญาอุ้มสุนัขตัวนี้มาที่บ้านวาดจันทร์ เธอก็หน้างอไม่พอใจบอกให้เขาเอาไปคืนเพื่อนซะ แต่เขาอยากได้ เราจะไปซื้อตัวใหม่ด้วยกัน แล้วเธอจะช่วยเลี้ยง แต่พงศ์พญาเกรงใจเพื่อน เพราะรับปากแล้วว่าจะเลี้ยงให้ วาดจันทร์เลยฮึดฮัดระแวงว่าสุนัขตัวนี้เป็นของวินนี่ ยังไงก็ไม่ยอมไม่ให้เลี้ยงไว้เด็ดขาด

    ขณะเดียวกัน วินนี่อยู่กับเพื่อนทั้งสอง เธอมั่นใจว่าแผนสำเร็จ พงศ์พญากับวาดจันทร์มีปัญหาด้วยเรื่องสุนัขตัวนี้จริง ๆ วาดจันทร์ยื้อยุดจะเอาไปคืนอู๋กับอี๋ให้ได้ แล้วทำกรงสุนัขหลุดมือ จนถูกพงศ์พญาต่อว่า ก่อนจะคว้ากรงเดินหน้าตึงออกไป

    วาดจันทร์เคืองแค้นวินนี่ ไม่ช้าก็ไปปรากฏตัวหน้ารั้วบ้านวินนี่ ต่อว่าทำไมต้องให้อู๋กับอี๋เอาลูกสุนัขไปทำให้เธอกับพงศ์พญาทะเลาะกัน วินนี่กลับหาว่าวาดจันทร์ทำตัวเองพงศ์พญาไม่รักผู้หญิงใจอำมหิตกับลูกหมาตัวเดียวแน่ วาดจันทร์โกรธ ตวาดว่าไม่จริง พงศ์รักเธอ รักที่สุดด้วย
    "แต่พงศ์รักฉันก่อน"  วินนี่โต้
    "ไม่ คุณพงศ์รักฉัน รักก่อนที่จะมาเจอแก แกทำให้คุณพงศ์หนีฉันไปได้"
    "อยากเจ็บอีกใช่มั้ย "  วินนี่จับข้อมือวาดจันทร์บีบพร้อมประกาศว่า " ฉันชนแก ชนะทุกชาติทุกภพ "
    วาดจันทร์ตาเขียววาบ ปะทะกับตาสีแดงของวินนี่
    "ไปซะ ไปจากพงศ์ ชาตินี้พงศ์เจอฉันก่อน ไปซะนังปีศาจ"
    "ไม่ คุณพงศ์รักฉัน"  วาดจันทร์กัดฟันอดทน พลันชุดที่วินนี่ใส่กระพือเหมือนปีกนก ลมแรงหมุนใบไม้ปลิว วาดจันทร์ ถึงกับร่วงลงหมดแรง วินนี่ตามเข้ามาราวกับนกโผจะจิกวาดจันทร์ต้อนหันหลบแล้วไถตัวหนี ข้างลำตัวและแขนครูดกับพื้นซีเมนต์จนได้แผล วินนี่แสยะยิ้มแล้วหัวเราะสะใจ
    "แกหนีฉันไม่พ้นหรอก วาดจันทร์ พรุ่งนี้แกต้องเจ็บเจ็บกว่าที่ฉันเคยเจ็บ ฉันจะทำให้พงศ์เกลียดแก เกลียดที่สุดในชีวิต"

    ********************

    เช้าอีกวัน พงศ์พญาตื่นมาก็พบว่าลูกสุนัขตายเสียแล้ว ถามบุญนารีว่าก่อนเขาตื่นมีใครมาที่นี่หรือเปล่า บุญนารียังไม่ทันตอบ พงศ์พญาที่คิดไปถึงวาดจันทร์ก็เดินลิ่วๆ ออกไป...

    พิสุทธิ์เห็นแผลที่แขนวาดจันทร์เข้าก็คาดคั้นว่าไปทำอะไรมา แม้ลูกปฏิเสธว่าไม่มีอะไร ไม่เจ็บ ไม่ต้องเป็นห่วงแต่พิสุทธิ์รู้ดีว่าลูกเจ็บมาก ดึงตัวมากอดไว้ในอก
    "พ่อจ๋า ทำไมจันทร์ถึงต้องแพ้มัน ทั้งๆ ที่จันทร์มีคุณพงศ์ แต่จันทร์ยังกลัว กลัวจะแพ้มันอีก"
    "จันทร์ได้เจอคุณพงศ์แล้วนะลูก"
    "คุณพงศ์จะไม่หนีจันทร์ไปไหนอีกใช่มั้ยจ๊ะพ่อ คุณพงศ์รักจันทร์ที่สุด"
    พิสุทธิ์ลูบผมปลอบ พอวาดจันทร์เห็นพงศ์พญาเดินเข้ามา เธอผละจากอกพ่อ ยิ้มหวานทักทายเขาทันที
    "คุณพงศ์ขา คุณพงศ์มาหาจันทร์"
    พงศ์พญาไหว้พิสุทธิ์ ซึ่งเขารับไหว้แล้วเดินผ่านออกไป จากนั้นพงศ์พญาก็เอาเรื่องวาดจันทร์ จับไหล่บีบพร้อมกล่าวหาว่าเธอฆ่าหมาของเขา วาดจันทร์ปฏิเสธยังไงเขาก็ไม่เชื่อ เพราะเมื่อวานมีเธอคนเดียวที่เกลียดมัน วาดจันทร์น้ำตาคลอ พยายามท้วงเขาว่ามีคนอยากให้เราทะเลาะกัน เขากลับเสียงเขียวให้เธอเลิกโทษคนอื่นสักที ว่าแล้วผลุนผลันออกไปโดยที่วาดจันทร์อ่อนล้าตามไม่ไหว ทรุดลงหมดสติไป

    เวลานั้นเอง วินนี่ อู๋และอี๋ มาที่บ้านพงศ์พญา ช่วยบุญนารีขุดหลุมฝังศพสุนัข วินนี่ที่ยืนห่างจากทุกคนแอบพึมพำขออโหสิกรรมที่ต้องใช้แกเป็นเครื่องมือ...

    หลังจากพงศ์พญากลับไปแล้ว พิสุทธิ์กับนรวิชญ์ต้องช่วยกันเยียวยาวาดจันทร์ นรวิชญ์สงสารที่ความรักทำให้เธอเสียใจจนล้มป่วย และบอกพิสุทธิ์ว่า ถึงรู้ว่าจะเจ็บปวดทุรนทุรายเพราะรักวาดจันทร์ แต่เขาก็จะดูแลเธอไปจนกว่าเธอจะแต่งงานกับผู้ชายที่เธอรัก
    "แต่จันทร์แต่งไม่ได้ จันทร์จะตาย"
    "คนเราไม่สำคัญว่าจะอยู่หรือตาย หรือว่าคุณอาไม่รู้จักคุณจันทร์ครับ คุณจันทร์เธอมีชีวิตเพื่อคุณพงศ์ทุกลมหายใจเธอรักผู้ชายคนนี้ ถ้าให้เธอมีชีวิตอยู่โดยไม่มีคุณพงศ์ ผมว่าคุณจันทร์ต้องตายทั้งเป็น"
    พิสุทธิ์ฟังแล้วนิ่งอึ้งไปด้วยความหนักใจ...

    ********************

    ข้างฝ่ายพงศ์พญา เมื่อกลับไปถึงบ้านก็ใช้สติทบทวนสิ่งที่วาดจันทร์พูด สักครู่เขาก็เดินลิ่วออกจากบ้าน ขับรถมุ่งหน้าไปหาเธออีก เป็นเวลาที่วาดจันทร์ตื่นแล้วดื้อรั้นกับนรวิชญ์จะไปหาเขาพอดีพงศ์พญาเห็นวาดจันทร์กำลังใช้พลังทำร้ายนรวิชญ์จนลุกไม่ขึ้น เขาร้องห้ามเสียงหลง แล้วช่วยพยุงนรวิชญ์ลุกดันออกไปนอกห้อง
    "ออกไปก่อน คุณนรวิชญ์ รีบไป"
    วาดจันทร์ขยับจะตามนรวิชญ์ไปอีก พงศ์พญาแตะไหล่ขอร้องเมื่อเธอทำท่าไม่เชื่อ เขาจึงตาเขียวใส่
    "ผมบอกว่า อย่า"
    "แต่จันทร์เกลียด"
    "เกลียดก็ห้ามทำร้าย ได้ยินมั้ย จันทร์ อย่าทำบาป"
    "จันทร์จะบาป คุณพงศ์อย่าห้าม"
    วาดจันทร์โกรธจัดจนพงศ์พญาสู้พลังไม่ไหว กระเด็นไปชนขาโต๊ะ ของหล่นใส่หัว วาดจันทร์ถึงได้สติ วิ่งเข้าไปประคอง... เวลานั้นวินนี่รับรู้ได้ด้วยกระแสจิต เธอเจ็บใจแทบคลุ้มคลั่งที่ความรักความผูกพันของทั้งคู่ไม่มีใครแทรกกลางได้
    หลังจากสงบสติอารมณ์กันได้แล้ว ต่างฝ่ายต่างผลัดกันยาทา พงศ์พญากำชับว่าวันหลังจันทร์อย่าทำคนอื่นอีกวาดจันทร์รับปาก แต่ขอยกเว้นนรวิชญ์ไว้คน เพราะเขาชอบมาป้วนเปี้ยน มาพูดจาน่ารำคาญ เธอไม่ชอบ
    "ไม่ชอบก็ต้องทนนะจันทร์ คุณนรวิชญ์เค้าห่วงจันทร์ จันทร์ไม่รับความปรารถนาดี ไม่เป็นไร แต่อย่าถึงขั้นทำร้ายเค้า ผมไม่อยากเห็นจันทร์เป็นคนไม่เกรงกลัวบาป"
    วาดจันทร์สะบัดหน้า เดินหนีไปด้วยอารมณ์ขุ่นมัวพงศ์พญาตามออกมาถึงสวน ทักท้วงให้รับปากก่อน วาดจันทร์ยิ่งพลุ่งพล่าน รอบตัวมีแสงสีเขียวเปล่งประกาย
    "จันทร์ไม่รับปาก"
    "จันทร์ ผมขอนะครับ" เขาโอบเธอไว้อย่างอ่อนโยนอารมณ์จึงสงบลง พร้อมกับแสงสีเขียวหายไป "ผมอยากให้ทุกคนรักจันทร์ของผม จันทร์ของผมดีที่สุด"
    วาดจันทร์ยิ้มพอใจ ขอให้เขาพูดอีกครั้ง พงศ์พญาจึงย้ำอีกว่า  "จันทร์ของผม"
    "จันทร์ของคุณพงศ์จริงๆ เหรอค่ะ "
    "แต่เรายังไม่ได้แต่งงานกัน"  พงศ์พญามีอาการอึกอักทันที  "จันทร์ไม่ได้ทวงนะคะ คุณพงศ์คงรู้ว่าผู้หญิงทุกคนอยากได้อะไรจากผู้ชายที่เรารัก"  
    "ครับ การแต่งงาน"
    "การให้เกียรติค่ะ ถ้าคุณพงศ์แต่งงานกับจันทร์ แสดงว่าคุณพงศ์ให้สัญญาสุภาพบุรุษต่อหน้าครอบครัวจันทร์ ว่าคุณพงศ์จะดูแล จะไม่ทิ้งจันทร์ของคุณพงศ์"
    "ของเวลาผมอีกนิดนึงนะครับ"
    "งั้นระหว่างรอ เราไปหาอะไรทำเพลินๆ กันก่อนนะค่ะ"
    วาดจันทร์ยิ้มบางๆ พงศ์พญาค่อยใจชื้นที่ไม่โดนรุกเร้า

    ********************

    แต่แล้วในวันรุ่งขึ้น วาดจันทร์พาพงศ์พญาไปดูการ์ดและของชำร่วย พอกลับถึงบ้านเธอก็ลองปั้นเทียนที่ผสมสีให้เป็นรูปเหมือนพญานาคเพื่อจะทำเป็นของชำร่วยที่มีความหมาย แล้วบังคับให้พงศ์พญาทำด้วยพอเขาปฏิเสธ ไม่ถนัดงานแบบนี้ เธอก็อารมณ์เสีย แล้วพาลน้อยอกน้อยใจเรื่องแต่งงานที่เขาไม่ยอมกำหนดสักที
    เมื่อซักถามถึงเหตุผล แล้วได้รับคำตอบจากเขาว่า อยากซ่อมวัดให้เสร็จก่อน วาดจันทร์ตาเขียวปั้ด มือกำมีดผลไม้เกร็ง
    "จันทร์กำลังโกรธ เอาไว้คุยกันวันหลังดีกว่า"  เขาทำท่าจะออกไป วาดจันทร์น้ำตาคลอ ตัวสั่นมีดตกจากมือ  "จันทร์ จันทร์เป็นอะไร"
    "เหตุผลของคุณทำให้จันทร์เสียใจ"  วาดจันทร์เดินตัวปลิวออกไป พงศ์พญาได้แต่มองตาม หนักใจ
    ส่วนที่บ้านวินนี่ อู๋กับอี๋แอบนินทาว่าวินนี่กำลังสับสนแบบคนกำลังจะเสียของรัก ซึ่งอี๋อยากให้เธอตัดใจ เพราะยังไงก็ไม่มีทางที่จะแย่งชิงพงศ์ออกมาจากจันทร์ได้ เห็นๆ อยู่ว่าเขารักกันแทบตาย แต่ยังไงสองพี่น้องก็สงสารวินนี่ที่อุตส่าห์รักพงศ์มาตั้งสิบกว่าปี...

    คืนนั้น พงศ์พญาขับรถมาจอดหน้าบ้านวาดจันทร์ในสภาพคนคิดไม่ตก อยากจะลงไปหา แต่ภาพวันที่วาดจันทร์ทำไม่ดีกับแม่ของเขา ทำให้ต้องยับยั้งชังใจ...

    คืนเดียวกัน พิสุทธิ์บอกยายสำเนียงว่าพรุ่งนี้จะกลับหนองคาย ยายยังไม่อยากให้รีบกลับ กลุ้มเรื่องวาดจันทร์ที่จะอายุสั้น พิสุทธิ์จึงแนะนำให้ไปหาหลวงตาปุ่น ให้ช่วยอีกที ถ้าวาดจันทร์รับฟังหลวงพ่อสักนิด
    ก็คงจะเข้าใจ แล้วทำอะไรให้ดีขึ้นได้ ลำพังเราพูด เขาคงไม่เชื่อ

    ครั้นรุ่งเช้า ยายจึงไปวัด แล้วไปพบบุญนารีนั่งอยู่ก่อนแล้ว หลวงพ่อมองโยมทั้งสองที่ต่างมาขอคำปรึกษาเรื่องคนที่ตัวเองรักมากที่สุด ยายอยากรู้หลวงพ่อจะช่วยอะไรวาดจันทร์ได้บ้าง ขณะที่บุญนารีบอกว่าพงศ์พญากำลังสับสนอยากให้หลวงพ่อช่วยแนะนำ
    "ลูกชายของโยมบุญนารี หนทางข้างหน้าเค้ามีแสงสว่างเจิดจ้ารออยู่ เพียงแต่ตอนนี้กรรมทำให้ชะงักชั่วคราว แต่เค้าก็มีใจที่สงบนะ ไม่ทุรนทุราย เค้าพยายามทำใจอยู่ว่างั้นเถอะ เค้าก็กำลังสับสนพอสมควร พยายามจะไปสู่หนทางที่สงบไม่ช้าไม่นานหรอก จวนจะถึงเวลาแล้ว"

    ********************

    จากคุณ : frau - [ 12 มิ.ย. 50 04:14:06 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom