ความคิดเห็นที่ 1 ******************************************** ณ บ้านพักชายทะเลที่หัวหิน อันเป็นบ้านของกานต์พ่อของกะรัต สาวสวยรวยเสน่ห์ เก๋ เปรี้ยว เก่ง และมั่นใจตัวเองอย่างมาก กานต์กับดำรงผู้เป็นทั้งญาติและหุ้นส่วนในการทำธุรกิจ ยืนอยู่ที่ระเบียงมองไปที่ชายหาด ซึ่งกะรัตในชุดกางเกงขาสั้นจู๋เสื้อสายเดี่ยวเว้าลึก เดินเล่นอยู่ที่นั่น "ยู้ฮู คุณพ่อ คุณอา" กะรัตโบกมือทักทายอย่างร่าเริง "น่าสงสารลูกกะรัต แกยังไม่รู้ตัวว่าจะได้มาพักที่บ้านหลังนี้เป็นครั้งสุดท้าย" กานต์สีหน้าเศร้าหมอง "กานต์นี่นายยังไม่ได้บอกหลานกะรัตเรื่องขายบ้านพักชายทะเลหลังนี้หรือ" ดำรงถาม "ชั้นไม่กล้าบอกลูก กลัวลูกตกใจเสียขวัญ แกเคยมาพักที่นี่ตั้งแต่เกิดแกรักที่นี่มาก แกคงรับไม่ได้ถ้ารู้ว่าชั้นต้องขายบ้านหลังนี้ เพราะกิจการของพ่อแกขาดทุนย่อยยับ" "ชั้นบอกแล้วไงว่าจะช่วยกู้สถานการณ์ให้แกเอง" "แกช่วยชั้นกู้มาตลอดยี่สิบกว่าปีที่เราทำงานร่วมกันชั้นทำให้แกย่ำแย่หมดตัวตามไปด้วยขอโทษด้วยนะดำรง" ดำรงยิ้มเจ้าเล่ห์แต่พูดดีว่าเรา เป็นเพื่อนตายกันสบายก็สบายด้วยกันลำบากก็ต้องลำบากด้วยกัน กานต์ขอบใจและเอ่ยปากฝากลูกสาวด้วยถ้าเกิดเขาเป็นอะไรไป "พูดบ้าๆพูดแช่งตัวเอง" ดำรงทำเสียงตำหนิเพื่อน กะรัตวิ่งกลับมาหาทั้งสอง ตรงเข้าไปกอดและหอมแก้มกานต์ ถามฉอเลาะว่าคุณพ่อกับคุณอาคุยอะไรกันซีเรียสเชียว ทั้งสองคนตอบพร้อมกันว่าเปล่า แล้วกานต์ก็เปลี่ยนเรื่องถามว่ากะรัตคอยอ้อมขวัญอยู่ไม่ใช่หรือไปคอยต่อเถิดตนกับดำรงจะไปพบ... "เพื่อนที่โรงแรมข้างๆนี่เองเย็นนี้เราไปทานข้าวกันที่นั่นนะหลานสาว" ดำรงรีบพูดต่อจากเกษม "กะรัตกับอ้อมขวัญจะไปทานที่ซีฟู้ดที่เขาตะเกียบคุณอากับคุณพ่อไม่ต้องห่วงนะคะ" กะรัตบอกอย่างร่าเริงแล้ววิ่งไปเดินเล่นที่ชายหาด ooooooo นำแสดงโดย เขมนิจ  จามิกรณ์ รับบทเป็น กะรัต จากคุณ : ลูกโป่งสีน้ำเงิน - [ 29 มิ.ย. 50 14:13:34 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ที่บ้าน "จตุทยา" บ้านพักของเรืองรองอยู่ติดๆกับ บ้านพักของกานต์ เรืองรองมีลูกชายสองคน คือ นิพนธ์ กับชัย นิพนธ์เป็นลูกติดพ่อที่กำพร้าแม่ตั้งแต่อายุได้ เพียง 3 ขวบ เรืองรองเลี้ยงมาเหมือนลูกตัวเอง และต่อมาเธอก็มีลูกของตัวเองคือชัยเธอรักและปฏิบัติต่อลูกทั้งสองคนเหมือนกัน แต่สมศักดิ์ผู้เป็นสามีสงสารนิพนธ์ที่กำพร้าแม่จึงเลี้ยงอย่างตามใจจนลูกเหลิงวันนี้สามแม่ลูกมาพักผ่อนกัน ชัยไปเดินเล่นที่ชายทะเล โบกมือทักทายแม่กับพี่ชายที่อยู่ระเบียงบ้านพัก "ยู้ฮู้ คุณแม่พี่นิพนธ์" เรืองรองกับนิพนธ์โบกมือตอบชัย แล้วเรืองรองก็ถามนิพนธ์ว่า "นิพนธ์ ลูกไม่ไปช่วยคุณพิทักษ์เขาคุยเรื่องซื้อบ้านข้างๆนี่หรือ" "ม่ายละครับปล่อยคุณพิทักษ์เขาโชว์ฟอร์มไปเถิดครับ เขาทั้งเก่งทั้งไว้ใจได้ว่าแต่คุณแม่จะซื้อไปทำอะไรครับ บ้านเราก็มีอยู่แล้ว" "คุณพิทักษ์เขาแนะนำให้ซื้อไว้ทำกำไร หรือไม่ก็ทำคอนโดขายไม่มีคุณพิทักษ์สักคน กิจการของเราคงจะแย่ ขาดคนดูแลที่ดี" เรืองรองเอ่ยอย่างชื่นชมมาก "ก็เพราะเขาดีอย่างนี้ ผมถึงเบาใจ" นิพนธ์ฉวยโอกาสหาความชอบธรรมให้ตัวเอง "เลยไม่ยอมช่วยงานของครอบครัวนายชัยก็ไม่ยอมเลิกเรียนสักที นี่ก็จะไปอีกสี่ปี" "ผมเป็นพวกพอเพียงไงครับคุณแม่ ผมไม่โลภมากเท่าที่คุณแม่เลี้ยงผมมาตั้งแต่สามขวบผมได้ทุกอย่างที่อยากได้ ผมมีความสุขล้นเหลือพอแล้ว ผมรักคุณแม่จริงๆ" เรืองรองยิ้มอ่อนโยนเตือนเขาว่าสมบัติทั้งหมดที่คุณพ่อหาไว้ให้เขากับชัย เขาก็น่าจะสนใจดูแลบ้าง นิพนธ์ก็บ่ายเบี่ยงเกี่ยงให้ชัยกลับมาดูแลไปเต็มๆ ในอีกสี่ปีข้างหน้า ส่วนตัวเขา ขอดูแต่สาวๆ เรืองรองบ่นอย่างเอ็นดูว่า ชัยก็เอาแต่เรียนแถมปิดเทอมยังไม่ชอบกลับบ้านอีกส่วนนิพนธ์ก็เอาแต่กิ๊กพวกสาวๆ แต่ไม่ยอมแต่งงานกับใครสักคน ตนอยากมีหลานแล้ว นิพนธ์โยนกลองวุ่นวายว่าให้แม่ไปรอเอาหลานจากชัยเถอะ "พูดถึงชัยหรือฮะแม่ พี่นิพนธ์" ชัยวิ่งกลับมาหาทั้งสองได้ยินชื่อตัวเองแว่วๆ เลยถามเล่นๆ นิพนธ์บอกชัยว่าแม่อยากได้หลาน แล้วยุชัยให้ช่วยทำส่งมาให้แม่เลี้ยงสักคน ชัยหัวเราะบอกว่าตนยังไม่ปิ๊งใคร "เป็นตุ๊ดหรือไง หรือว่าเป็นเกย์กับนายอนุชา" เรืองรองหยอก "ไอ้ชามันได้ยินเข้าขำตายเลยคุณแม่ ไม่เอาละ ผมขอตัวไปรอไอ้ชามันก่อน นัดมันไว้จะไปกินซีฟู้ดที่เขาตะเกียบ" "พี่จะไปกินที่โรงแรม แถวนั้นสาวๆตรึม" นิพนธ์ยิ้มกริ่ม "แม่กินที่บ้าน ใครจะไปไหนก็ไป" เรืองรองมีความสุขกับการอยู่บ้านมากกว่าสองหนุ่มกอดหอมแม่คนละข้างแล้วผละไปนิพนธ์ไปโรงแรม ส่วนชัยไปเดินเตร่ที่ชายหาดรออนุชา ooooooo นำแสดงโดย ธาวิน  เยาวพลกุล  รับบท  ชัย จุตทยา จากคุณ : ลูกโป่งสีน้ำเงิน - [ 29 มิ.ย. 50 14:18:13 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เย็นแล้ว กะรัตได้รับโทรศัพท์จากอ้อมขวัญ บอกว่าตนอยู่ที่เขาตะเกียบแล้ว กะรัตบอกให้เพื่อนรอที่นั่นตนกำลังเดินไปเหมือนกันระหว่างนั้นมีวัยรุ่นสองคนเดินตามและมองกะรัตตา เป็นมัน ทั้งสองคุยกันว่า ท่าทางกะรัตเป็นสาวมั่นสุดๆ แล้วชวนกันลองไปทาบดูเผื่อติดแล้วทั้งสองก็เดินตามไปกะรัตรู้ตัวแต่ทำเป็นไม่สนใจ ทำเป็นไม่กลัวเดินไปเรื่อยๆอย่างมั่นใจ เวลาเดียวกัน ชัยก็ได้รับโทรศัพท์จากอนุชาเหมือนกันเขาถามย้ำอีกทีว่า "อะไรนะไอ้ชา ตกลงแกจะไปรอชั้นที่เขาตะเกียบ แกขี้เกียจเดิน โอเค ชั้นจะเดินไปหาแก" แล้วชัยก็เดินเลียบชายหาดไปสบายๆ ooooooo เวลาเดียวกัน กานต์กับดำรงไปพบพิทักษ์ ณ โรงแรมที่นัดกันไว้ พิทักษ์สบตาดำรงยิ้มให้กันก่อนเอ่ยอย่างมีโอ้อวดว่า "ถ้าจะขายด่วนกันแบบนี้คงมีแต่ผมเท่านั้นที่หาคนซื้อด่วนให้ได้" จากนั้นจึงมีการต่อรองราคากัน พิทักษ์เสนอขึ้นก่อนให้ร้อยล้าน กานต์บอกว่าราคาจริงๆนั้นร้อยยี่สิบล้าน "ของร้อนมันก็แบบนี้แหละนายอย่ามาคิดราคาสมัยนี้สิ คิดสมัยที่พ่อนายซื้อมาล้านเดียวดีกว่า" ดำรงแทรกขึ้น เมื่อกานต์ตอบตกลง ดำรงแจกแจงต่อไปว่า "ให้ค่านายหน้าคุณพิทักษ์ห้าเปอร์เซ็นต์ค่าโอนจ่ายคนละครึ่งถูกไหมคุณพิทักษ์" พิทักษ์ตอบรับทันทีว่าถูกต้อง ตนจะรายงานเจ้านาย พรุ่งนี้จะวางมัดจำสิบเปอร์เซ็นต์เป็นเงินสิบล้านบาท "ตกลงเลยนะกานต์" ดำรงรวบรัด "ตกลง" กานต์ตอบ แล้วขอตัวไปคุยโทรศัพท์เพราะกะรัตโทร.เข้ามา เมื่อเหลือกันอยู่สองคน พิทักษ์กับดำรงจึงตกลงเรื่องผลประโยชน์กันอย่างเปิดเผย พิทักษ์บอกว่าเขาจะบอกเจ้านายว่าซื้อมาร้อยยี่สิบล้าน "บวกกับค่านายหน้าอีกห้าล้านเราสองคนมีเงินลงทุนบริษัทดีและพีของเรา โดยไม่ต้องชักเนื้อตั้งยี่สิบห้าล้าน" ดำรงกระหยิ่ม "พี่ดำรงมีหน้าที่สูบทางคุณกานต์ ผมมีหน้าที่สูบทางคุณเรืองรอง มาสร้างกิจการใหญ่ของเราสองคน" พิทักษ์ฝันเฟื่อง พอดีรัชนีสาวสวยท่าทางสะอิ้งเดินเข้ามานั่งแนบชิดพิทักษ์และยิ้มหวานทักทายดำรง "ตามสบายพิทักษ์ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ไปสนุกกันตามประสาหนุ่มสาวเถิด" ดำรงบอกพิทักษ์อย่างรู้ใจกัน แล้วตัวเองก็นั่งยิ้มกริ่มกับตัวเลขเงินที่ได้มาอย่างสบายๆ ooooooo ที่แท้กะรัตโทร.ไปบอกกานต์เรื่องถูกสองหนุ่มตามมาเมื่อคุยกับพ่อแล้ว เธอบอกว่าไม่ต้องห่วง เพราะเห็นเขาตะเกียบอยู่ข้างหน้าแล้วให้พ่อไปทานข้าวกับเพื่อนเสียไม่ต้องห่วงตน วัยรุ่นหนุ่มสองคนเดินตามมาครู่หนึ่งก็เข้าไปทักทายถามว่าจะไปไหน กะรัตตอบอย่างมั่นใจตัวเองว่าจะไป เขาตะเกียบ สองหนุ่มโมเมว่าตนจะไปทางนั้นเหมือนกันขออนุญาตเดินไปด้วยกัน เธอก็ตอบอย่างผ่าเผยว่า "เชิญตามสบายค่ะ" เลยกลายเป็นสามคนเดินไปด้วยกัน ชัยกำลังมุ่งหน้าไปทางเขาตะเกียบ โผล่มาเจอสามคนเดินอยู่ข้างหน้า เขามองหญิงสาวรูปร่างดีมากเดินอยู่กับชายหนุ่มสองคน เขามองไล่จากหัวลงมาจนถึงน่องเรียวงามอดชมไม่ได้ว่า "ผู้หญิงไทยสมัยนี้ขาสวยจริงๆ" ooooooo จากคุณ : ลูกโป่งสีน้ำเงิน - [ 29 มิ.ย. 50 14:21:19 ]

ความคิดเห็นที่ 4 กานต์กลับไปนั่งกินข้าวกับดำรง นั่งคำนวณตัวเลข ที่จะได้จากการขายบ้านริมทะเล หักค่าใช้จ่ายต่างๆแล้ว เหลือไม่พอที่จะเอาไปไถ่ถอนบ้านที่กรุงเทพฯ ซึ่งยังติดจำนองอยู่ "พอที่จะเอาไปใช้หนี้และปรับปรุงกิจการของเราไหม" กานต์ถาม "ก็ครือๆนะแต่คงไม่พอเอาไปไถ่ถอนบ้านของนายที่กรุงเทพฯที่จำนองไว้" กานต์ตัดสินใจให้เอาเงินไปลงทุนก่อน มีกำไรแล้วค่อยมาไถ่ถอนบ้านเพราะอยากเก็บไว้ให้กะรัต "นายคิดถูกแล้วหลานกะรัตเกิดที่นั่น เธอควรได้เป็นเจ้าของบ้านหลังนั้น แต่ถ้านายอยากจะขาย นายขายให้เจ้านาย คุณพิทักษ์เขาอีกก็ได้" ดำรงกรุยทาง "ยังก่อนเอาไว้ให้มันถึงที่สุดก่อน ดำรง...พักนี้ชั้นห่วงกะรัตมากชั้นจะทำพินัยกรรม" "พินัยกรรม..." ดำรงทวนคำอย่างคิดไม่ถึง ก็ได้รับการพยักหน้ายืนยันจากกานต์ ooooooo สองหนุ่มเดินขนาบกะรัตคุยโน่นคุยนี่มาตลอดทางโดยที่กะรัตก็คุยด้วยแต่พอประมาณ แล้วจู่ๆทั้งสองก็ชวนลงเล่นน้ำกัน แล้วค่อยไปกินข้าวตนจะเลี้ยงเอง กะรัตตอบอย่างไม่แยแสว่าตนมีเงินเลี้ยงตัวเอง ทั้งสองก็เริ่มออกลายหาว่ากะรัต ไม่รังเกียจถึงได้เดินมาด้วยกันตั้งเป็นกิโล "ตอนแรกไม่ได้รังเกียจ แต่ตอนนี้เริ่มจะรังเกียจแล้ว ชั้นไม่ชอบใครมาเซ้าซี้" กะรัตเสียงแข็งขึ้น ทั้งสองยังไม่ยอมเลิกชวนไปคุยกันที่บ้านเมื่อถูกปฏิเสธก็หาว่ายักท่า กะรัตโมโหจึงไล่ไปให้ไกล ๆ กลับถูกมันทั้งสองดึงแขนกันคนละข้างลากเธอลงน้ำ กะรัตพยายามช่วยตัวเอง จึงดูเหมือนหนุ่มสาวหยอกล้อกัน "ผู้หญิงไทยสมัยสมัยนี้ ช่างกล้าควงผู้ชายทีละสองคน" ชัยซึ่งยังเดินตามมาอุทานอย่างเหลือเชื่อ แต่แล้วเหตุการณ์ไม่ได้เป็นอย่างที่ชัยคิด เพราะเมื่อกะรัตดิ้นหลุดมาได้ก็วิ่งขึ้นชายหาด คว้าไม้แถวนั้นได้ก็หวดรวดเดียวหัวแตกไปทั้งสองคน ชัยเห็นว่ามีเรื่องแน่จึงวิ่งเข้าไปห้าม บอกทั้งหมดว่ามีอะไรพูดกันดี ๆ ก็ได้ ก็ถูกวัยรุ่นสองคนไล่ไม่ให้มายุ่ง ตนแค่มาสนุกด้วยกัน แต่ตกลงราคากันไม่ได้แค่นั้นเอง "ไอ้บ้า พวกแกบ้าไปแล้ว" กะรัตด่าแล้วลุยใส่สองคนนั้นอีก ชัยพยายามดึงเธอไว้บอกสองคนนั้นให้ไปทำแผลเสีย "นังตัวแสบ" หนึ่งในสองด่ากะรัต ชัยมองหน้ากะรัตที่ยังถือไม้เงี้ออยู่ บอกว่า เธอทำพวกนั้นหัวแตก กะรัตสมน้ำหน้าแล้วมองเขาตาขวางถามว่าอยากหัวแตกอีกคนไหม "ทำร้ายร่างกายคนอื่นมันผิดกฎหมาย" ชัยเตือน กะรัตหันเดินไปทางเขาตะเกียบต่อ ในมือยังถือไม้ไว้ รู้สึกว่าชัยเดินตามจึงหันไปบอกว่าอย่าตามมานะ "ใครอยากตามเธอ หรือว่าชายหาดนี่เป็นของเธอ" ชัยตอบกวนๆ กะรัตหันขวับมา มือถือไม้ไว้แน่น เห็นชัยมองตัวเองที่เปียกปอน มองไล่ลงมาทีละส่วน...ทีละส่วนก็โกรธจัด "อย่ามามองชั้นนะ" "แต่งตัวยั่วยวนชวนให้คนมองมากพอแล้วยังเปียกน้ำซะขนาดนี้ มีหรือใครเห็นแล้วจะไม่อยาก...เอ้อ... ไม่หวงเนื้อหวงตัวแบบนี้หนักใจแทนพ่อแม่เธอจริงๆ" ชัยพูดจากความรู้สึกที่เห็นการแต่งตัวของเธอ และคำพูดของวัยรุ่นเมื่อครู่ กะรัตเขวี้ยงไม้ใส่หน้าชัยโครม แล้ววิ่งเร็วราวกระต่ายป่าบ่ายหน้าไปทางเขาตะเกียบ ปล่อยชัยให้เอามือกุมหน้า ทรุดนั่งลงที่ชายหาดนั่นเอง ooooooo จากคุณ : ลูกโป่งสีน้ำเงิน - [ 29 มิ.ย. 50 14:26:04 ]

ความคิดเห็นที่ 5 พิทักษ์พารัชนีเปิดห้องพักโรงแรมอยู่ด้วยกัน เขาบอกเธอว่ากลับไปจะพาไปหาคุณเรืองรอง ฝากให้ทำงานที่บริษัทเอสเอสโฆษณา อย่างที่เธอต้องการในตำแหน่งผู้ช่วยของตน พูดเป็นนัย ตาวาวว่า จะให้เป็นผู้ช่วย ช่วยทุกอย่าง รัชนีดีใจกับตำแหน่งพิเศษนี้ ถามว่าคุณเรืองรองจะรับตนหรือพิทักษ์รับรองว่ารับแน่เพราะตั้งแต่สามีคุณเรืองรองเสียไป ไม่มีใครดูแลงานนอกจากตน สิ่งที่รัชนีสนใจกว่าเรื่องงานคือ ลูกชายสองคนของ คุณเรืองรองที่พิทักษ์เล่าว่า คนโตไม่สนใจอะไรนอกจากผู้หญิง คนนี้เอาแต่เบิกเงินใช้มั่วไปหมด ตนก็หลับหูหลับตาจ่ายมั่วไปเหมือนกัน จะได้ไม่มีปัญหาเวลาที่ตนมั่วขึ้นมาบ้าง ส่วนลูกชายคนเล็กนั้นบ้าเรียน กับบ้าเที่ยวเมืองนอกปิดเทอมก็ไม่ยอมกลับบ้าน นี่ก็ได้ยินว่ากลับมาแต่ไม่ยอมมาออฟฟิศไปหาเพื่อนเหมือนกัน "แปลกนะคะถ้ารัชนีเป็นเจ้าของบริษัท รัชนีจะดูแล เอาใจใส่เงินของบริษัททุกบาททุกสตางค์ไม่ให้กระเด็น" "แต่ที่นี่ผมอยากให้รัชนีช่วยผมดูแลเงินของบริษัททุกบาททุกสตางค์ ไม่ให้กระเด็นออกมา" "เงินที่กระเด็นออกมาเข้ากระเป๋าใครหรือคะ" "ฉลาดอย่างนี้อย่ามาแกล้งถาม" พิทักษ์โอบกอดเธอไว้อย่างหิวรัก รัชนีกอดตอบซบอกเขา ต่างหวังผลประโยชน์จากกันและกัน ooooooo ที่ร้านอาหารเขาตะเกียบนั่นเอง อ้อมขวัญกับอนุชาบังเอิญเข้าร้านเดียวกัน และต่างก็หมายตาโต๊ะเดียวกันอีก แต่พอถามกันแล้วต่างก็ยังไม่ได้จอง จึงคิด จะเสียสละให้อีกฝ่าย เพราะต่างก็มากันสองคนและเพื่อนก็กำลังมาที่นี่เหมือนกันด้วย ครู่เดียวโทรศัพท์ของทั้งสองก็ดังขึ้นพร้อมกันเหมือนนัดฟังปลายสายแล้วต่างก็หน้าตาตื่นเต้น บอกกันอย่างมีน้ำใจดีต่อกันว่า "เพื่อนชั้นไม่มาแล้วค่ะ" "เพื่อนผมก็ไม่มาแล้วครับ" แล้วต่างก็ขอตัว แต่พออ้อมขวัญผละไป อนุชาก็เรียกไว้อย่างสนใจ แต่เธอออกไปแล้ว อนุชาจึงออกไปบ้าง อ้อมขวัญไปเจอกะรัตในสภาพเปียกปอน เธอกำลังซื้อชุดเพื่อเปลี่ยนอยู่ที่ร้าน "กะรัต ตายจริง" อ้อมขวัญอุทานกับสภาพของเพื่อน "ยังอยู่ ยังไม่ตาย" กะรัตตอบเพื่อน หันไปบอกกับคนขายขอเปลี่ยนชุดหน่อย แล้วชวนเพื่อน "ไปอ้อมขวัญ ไปเปลี่ยนชุดก่อน แล้วจะเล่าให้ฟัง" ooooooo อนุชาพาชัยไปทำแผลที่คลินิกแล้วพากันเดินคุยออกมา ต่างพูดถึงผู้หญิงที่ตนเจอ ชัยสบถว่าผู้หญิงคนนั้นสงสัยสติไม่ดี สงสัยจะรับวัฒนธรรมด้านเสื่อมมาเยอะ ตนอุตส่าห์ไม่ไปเที่ยวยุโรปกับเพื่อน แต่กลับมาเที่ยวเมืองไทยสองวันแรกก็เจอดีแล้ว "อย่างชั้นต่างหากที่เรียกว่าเจอดี แต่อย่างแกนั่นแหละเจอร้าย อยากรู้จังว่าเธอชื่ออะไร" อนุชายังประทับใจอ้อมขวัญ "อย่าพล่าม หิวข้าวจนตาลายแล้ว ไปหาข้าวกินกันเถอะไอ้ชา" ooooooo กะรัตกับอ้อมขวัญไปนั่งกินข้าวที่ร้านริมถนน พอฟังกะรัตเล่าเรื่องที่ไปตีหัวผู้ชายแตกรวดเดียวสามคน อ้อมขวัญถามว่าทำไมถึงดุนัก กะรัตชี้แจงว่า สองคนแรกนั่นทำเพื่อป้องกันตัว แต่คนหลังนี่ทำเพราะมัน กวนประสาท ซ้ำยังไปเชื่อสองคนแรกนั่นด้วยว่าตนเป็น ตัวแสบ ร้ายกว่านั้นคือสายตาที่มองตนตอนเปียกน้ำนั้นเหมือนจะมองทะลุเข้าไปถึงข้างในเสื้อเลย อ้อมขวัญถามเพื่อนว่าแต่งตัวโป๊ไปหรือเปล่า กะรัตเถียงว่าไม่โป๊ ถ้าอยู่หน้าบ้านตนจะใส่บิกินี่ด้วยซ้ำ "แต่แกใส่แล้วมันสวยเพราะแกหุ่นดี ชั้นเป็นผู้หญิงยังอยากมอง แล้วทำไมผู้ชายมันจะเมิน" "มันมองแบบไม่มีมารยาท" กะรัตยังไม่หายเคือง "ผิดกับชั้น คนที่ชั้นเจอมีมารยาทมาก" อ้อมขวัญทำหน้าเคลิ้ม แต่พอเพื่อนเตือนว่าเลิกคิดดีกว่า แค่เจอแล้วผ่าน "นั่นสิ ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป" อ้อมขวัญพูดอย่างเสียดาย แล้วทั้งสองก็กินข้าวกันเงียบๆ ขณะนั้นเอง ชัยกับอนุชาเดินผ่านมา ทั้งสองคุยกันโดยไม่เห็นสองสาวนั่งกินข้าวอยู่ "อยากเจอยัยนั่นอีกสักที จะถามว่าทำไมน่าเกลียดนัก" ชัยบ่นๆ "อยากเจอเธอคนนั้นอีกที จะถามว่าชื่ออะไร" อนุชายังเคลิ้มถึงเธอคนนั้น ooooooo วันต่อมาพิทักษ์เอาค่ามัดจำสิบล้านมาให้กานต์ กานต์รับไปดูทักท้วงว่านั่นไม่ใช่ลายเซ็นของเจ้านายเขา พิทักษ์บอกว่า เจ้านายของเขามอบอำนาจให้เขา เซ็นทุกอย่างในบริษัทมานานแล้ว ดำรงยังรับรองว่าพิทักษ์ เป็นคนซื่อสัตย์เจ้านายไว้ใจมาก กานต์จึงไม่ติดใจสงสัย พิทักษ์ยังถามถึงบ้านที่กรุงเทพฯ ว่าถ้าจะขายให้บอกเจ้านายตน กานต์บอกว่ายังก่อน "ทราบว่าคุณกานต์มีลูกสาวใช่ไหมคะ" รัชนีถามขึ้น "ครับ ตอนนี้ออกไปขับรถเที่ยวกับเพื่อน" กานต์ตอบ แล้วรับสัญญาจะซื้อจะขายจากพิทักษ์ "ผมขอตัว ผมจะกลับกรุงเทพฯไปรอจัดการเรื่องการซื้อขายให้เรียบร้อย" กานต์เศร้าไปถนัดกับการที่ต้องสูญเสียบ้านที่หัวหินไป ดำรงปลอบใจว่าของมันจำเป็นต้องเสีย ก็ต้องเสียวันหลังหาใหม่ได้ "ชั้นจะเขียนพินัยกรรมให้ลูก เกิดชั้นตายไปมันจะได้ไม่วุ่นวาย" กานต์บอกดำรงอีกครั้ง ooooooo จากนั้นกานต์ก็เขียนพินัยกรรมเอาให้ดำรงดู ในพินัยกรรมเขียนยกสังหาริมทรัพย์ทุกชนิด และอสังหาริมทรัพย์ทุกชนิดให้กะรัต ทั้งในปัจจุบัน และที่จะมีในอนาคตหลังจากทำพินัยกรรม ในพินัยกรรมยังเขียนว่า "ในการจัดการมรดกของข้าพเจ้า หลังจากที่ข้าพเจ้าถึงแก่ความตาย ก่อนที่บุตรสาวของข้าพเจ้าจะอายุครบยี่สิบปีบริบูรณ์ ขอให้นายดำรง ชลาลัยพิจารณ์ เป็นผู้จัดการมรดก จนกว่าบุตรสาวของข้าพเจ้าจะมีอายุครบยี่สิบปีบริบูรณ์" ดำรงยิ้มในหน้าเมื่ออ่านข้อความนี้ และเมื่ออ่านพินัย-กรรมจบ ดำรงพูดให้กำลังใจกานต์ว่า "แกรอบคอบมากเกินไปนิด ชั้นมั่นใจว่าแกต้องอายุยืนจนเห็นหลานของแกแน่ๆ" "ก็ไม่แน่ ชั้นห่วงกะรัต กลัวลูกจะลำบาก กลัวญาติคนอื่น จะมาวุ่นวายกับมรดกของลูก และคนที่ชั้นไว้ใจมากที่สุดคือแกชั้นรู้ว่าแกจะกู้คืนกิจการของชั้นกลับมาได้" "ขอบใจมาก" ดำรงยิ้มกริ่ม OOOOOOOOOOOOOOOO จากคุณ : ลูกโป่งสีน้ำเงิน - [ 29 มิ.ย. 50 14:33:07 ]

ความคิดเห็นที่ 6 วันนี้กะรัตกับอ้อมขวัญไปชมพิพิธภัณฑ์ตำหนักมฤคทายวันที่หัวหิน หลังจากเดินดูครู่หนึ่งตกลงแยกย้ายกันดูตามความชอบ นัดพบกันในอีกหนึ่งชั่วโมงที่หน้าประตู วันเดียวกัน ชัยกับอนุชาก็ไปเที่ยวชมที่เดียวกัน ชัยตื่นเต้นกับพระราชวังที่งดงามและความรู้อีกมากมายตกลงกับอนุชาว่าต่างคนต่างดู อีกชั่วโมงมาเจอกันที่ประตู เมื่อชมครบชั่วโมง กะรัตเดินมาเจอประตูเกิดลังเลเพราะมีประตูหลายประตู เลยยืนงงๆ ชะเง้อหาอ้อมขวัญ เวลาเดียวกัน ชัยมาถึงประตูเดียวกัน เขาไม่ลังเล ยืนรออนุชาตรงประตูนั้นพลางชะเง้อหาอนุชาว่ามาหรือยัง ทั้งสองชะโงกชะเง้อมาจ๊ะเอ๋กันพอดีหน้าเกือบชนกัน ต่างตกใจ ฝ่ายหนึ่งร้อง "ว้าย" อีกฝ่ายร้อง "เฮ้ย" กะรัตเมินหน้าจากชัยอย่างชิงชัง แต่ชัยไม่เมิน หากแต่จ้องมองเธอแต่หัวจดเท้าตามเคย "มองอะไรไม่ทราบ มารยาททรามจริงๆ" กะรัตด่าก่อน "มองว่าวันนี้เธอแต่งตัวยั่วผู้ชายอีกหรือเปล่า" ชัยกวนประสาทตามเคย ทั้งสองต่อปากต่อคำเล่นลิ้นกวนประสาทกันตามเคย จนต่างได้รับโทรศัพท์จากเพื่อน จึงแยกกันด้วยความหวังว่าจะไม่ต้องมาเจอกันอีก ooooooo เมื่อกลับถึงกรุงเทพฯ พิทักษ์พารัชนีไปฝากงานกับเรืองรองสำเร็จ เรืองรองขอบใจพิทักษ์ที่คอยหาคนดีๆมาช่วยกันทำงานให้บริษัท เพราะพิทักษ์คุยอวดไว้ว่า รัชนีฝีมือพอๆกับโชติเลยทีเดียว พอดีโชติเข้ามา เขาสวัสดีเรืองรอง พิทักษ์แนะนำว่านี่คือรัชนีผู้ช่วยอีกคนของตนที่เคยบอกให้ฟัง โชติแสดงความยินดีที่ได้ร่วมงานกัน "ขอให้ช่วยกันผลิตผลงานดีๆให้บริษัทรุ่งเรืองยิ่งๆขึ้นไปนะรัชนี โชติ คุณพิทักษ์" เรืองรองฝากความหวังทั้งสามรับคำพร้อมกัน แล้วรัชนีกับพิทักษ์ก็สบตากันอย่างสมใจที่ได้ทำงานตำแหน่ง ดีในบริษัทใหญ่ ooooooo วันนี้กานต์จะเดินทางไปเชียงใหม่โดยทางรถเพราะจะแวะไหว้พระที่สุโขทัยด้วย กะรัตกอดพ่อ ขอให้เดินทางดีๆ ให้โทร.มาหาทุกวัน "พ่อจะโทร.หาลูกทุกวัน" กานต์รับปากลูกแล้วเดินออกไป ดำรงมองกะรัตนัยน์ตาแฝงความต้องการ เขารับอาสาจะไปส่งเธอที่มหาวิทยาลัย กะรัตขอขับไปเอง แล้วสวัสดีลา ดำรงกุมมือเธอไว้อย่างเอ็นดูแต่มีอารมณ์แอบแฝง ซึ่งกะรัตไม่เฉลียวใจ ooooooo จากคุณ : ลูกโป่งสีน้ำเงิน - [ 29 มิ.ย. 50 14:41:18 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ระหว่างทางที่กะรัตขับรถไปมหาวิทยาลัยนั้น รถเธอตามรถตู้คันที่ชัยกำลังบ่ายหน้าไปสนามบินสุวรรณภูมิ เพื่อเดินทางท่องเที่ยวในเวลาที่ปิดเทอมทันใดนั้น รถตู้จะเลี้ยวขวากะทันหันโดยไม่เปิดไฟเลี้ยว ทำให้กะรัตขับชนท้ายอย่างจัง "ยิ่งจะรับไปกันอยู่ ลงไปดูสินายประสานถ้าไม่มีอะไรก็เลิกราต่อกันไป"/ ชัยบอกคนขับรถ ไม่ทันที่นายประสานจะลงไป กะรัตในชุดนักศึกษาก็ปราดมาถึง เปิดประตูรถตู้ เปิดฉากเล่นงานก่อน "ขับรถแบบไหนไม่ดูกฎจราจร จะเลี้ยวขวาไม่ยกเลี้ยวให้สัญญาณ" ชัยเห็นกะรัตเต็มตา เขารีบเบนตัวหลบลงไปที่พื้นเบาะหลังอย่างไม่อยากมีเรื่องด้วย ได้ยินกะรัตบอกนายประสานให้เรียกเจ้านายมาตกลงกัน ชัยจึงกดโทรศัพท์เข้ามือถือนายประสาน พูดเบาที่สุด "ชั้นหลบอยู่ที่พื้นเบาะหลัง ชั้นไม่ต้องการเจอผู้หญิงประสาทนั่นนายให้เบอร์อู่ซ่อมรถของบ้านเรากับยัยนั่นไว้ บอกให้เอารถ ไปตีราคา ลงไปดูข้างล่างปิดประตูรถด้วยเร็วที่สุดนะ" นายประสานลงไปทุ่มเถียงกับกะรัตพอเป็นพิธีแล้วก็มอบบัตร ประจำตัวประชาชนให้เธอไปเป็นประกัน กลับมาบ่นกับชัยว่า "สวยๆ ไม่น่าดุเลย" "น่าเกลียดแถมงก" ชัยด่าซ้ำ พอตกลงกันได้ กะรัตขับรถตามรถตู้ไป ชัยมองจากกระจก ส่องหลังเห็นเธอขับฉวัดเฉวียนแซงไปแซงมาก็ส่ายหน้าขำๆ "ดูขับรถเข้าสิกว่าจะถึงมหาวิทยาลัย สงสัยจะชนดะไปตามทางเป็นสิบคัน" ooooooo เป็นเวลาที่รถตู้ของกานต์ซึ่งขับอยู่บนเส้นทางไปเชียงใหม่ชนประสานงากับรถบรรทุกที่สี่แยก เขาเสียชีวิตทันที ขณะกะรัตกำลังเล่าอย่างพออกพอใจที่ขับรถชนท้ายเขาแล้วยังเรียกร้องความเสียหายได้อีกนั้น ดำรงก็ไปหาที่มหาวิทยาลัย แจ้งข่าวร้ายว่าคุณพ่อเธอเสียแล้วกะรัตรู้สึกเหมือนโลกมืดลงในฉับพลัน เพราะชีวิตเธอเหลือพ่อเพียงคนเดียวเท่านั้น... วันต่อมา ดำรงเอาพินัยกรรมของกานต์ให้ดูกะรัตไม่มีกะจิตกะใจจะอ่าน "คุณอาอ่านให้กะรัตฟังเถิดค่ะ กะรัตไม่อยากอ่านไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น" กะรัตพูดอย่างหมดอาลัยตายอยาก ดำรงแอบยิ้มอย่างสมหวัง ooooooo (ติตตามตอนต่อไป เร็ว ๆ นี้จ้า) จากคุณ : ลูกโป่งสีน้ำเงิน - [ 29 มิ.ย. 50 14:44:14 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ว้าว เริ่มสนุก อิอิ จากคุณ : ^_^ เขี้ยวแก้ว ^_^ - [ 29 มิ.ย. 50 16:17:06 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แตกกระทู้จ้า จากคุณ : ลูกโป่งสีน้ำเงิน - [ 29 มิ.ย. 50 22:02:42 ]