Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    ANTM8 [EP.2 : SLAP HERS, SHE Russian PET’s TEACHER] *recap*

    จาซลีนเดินกลับเข้ามาในบ้าน ด้วยกำลังใจที่เพิ่มพูน คำชมจากไทร่าไม่เพียงพอที่จะเก็บไว้ชื่นชมเพียงคนเดียว แม่ที่รออยู่ที่บ้าน คือปลายทางที่กระเป๋าแห่งความสุขจะหอบไปเยี่ยม
    ในขณะที่กระเป๋าของซาแมนต้า คือความกังวลใจ และความกดดันที่ยืนอยู่กลางทางแยก เมื่อปรารถนาวัยใสอยากคว้าชัย แต่ส่วนลึกภายในกลับไม่แน่ใจในสิ่งที่กำลังทำพ่อของเธอได้แต่คอยให้กำลังใจลูกสาว และคอยย้ำเตือนให้เธอรู้ ถึงตัวตน บ้านเกิด

    วันต่อมา
    กระเป๋าของทุกคนจัดเตรียมในตอนเช้า สาวๆเช๊คคอซอง และตัดผมให้สั้นเท่าติ่งหู
    อ่อ ไม่ใช่ซิ ถึงเราจะไปโรงเรียนกัน แต่ไมได้ไปเรียนกันจริงๆซักหน่อย

    จดหมายของไทร่านำสาวๆ มายังสถานศึกษาระดับเตรียมอุดม แน่นอนล่ะ นี้คืออเมริกัน ไม่มีฝ่ายปกครองตัวโหดคอยเอาไม้บรรทัดวัดผมนักเรียนหญิง หรือคอยแจกบัตรสาย
    สาวๆ เดินลัดไปยังสนามฟุตบอลหลังโรงเรียน วงดุริยางค์กำลังเดินสวนสนาม ตรงเข้ามา พร้อมมิสเจย์

    เห็นหน้ามิสเจย์ ถ้าเป็นนอกรายการ ทุกคนคงนึกว่า กำลังเดินอยู่ในซอยนานา แต่ในรายการ นั้นหมายถึงคุณกำลังจะเดิน หรือเดินอยู่บนรันเวย์
    แน่นอนมิสเจย์เตรียมบททดสอบให้สาวๆฝึกปรือเป็นนางพญารันเวย์เรียบร้อยแล้ว เธอกล่าวขึ้นว่า วงดุริยางค์ที่ขนมานั้น ไม่ใช่เพียงแค่ออกมาเดินสวนสนาม หรือแค่ก่อเสียงอึกทึกไล่หมาที่ชอบมาขี้แถวโกลว์ฟุตบอล แต่เป็นการแสดงให้เห็นถึงความพร้อมเพรียง ในการเดินเป็นหมู่คณะ บางครั้งการเดินแบบ เราก็ไม่ได้ออกมาเดินอยู่คนเดียว แต่อาจเดินเป็นเซททีละ 2 หรือ 3 คน ดังนั้นพวกเธอควรรู้วิธีการเดินให้สวยเด่นทั้งปลีกส่ง และเป็นแพกเกจ
    สาวๆเปลี่ยนเป็นชุดพละเด็กมัธยม
    มิสเจย์พาพวกเธอทั้ง 12 ออกมาตรงลานมาราธอนข้างๆ แล้วจึงให้ทุกคนลองเดินให้ตรงตามเส้นลู่วิ่ง พวกเธอแต่ละคนก็ทำกันไปต่างๆนานา ภาพรวมยังโอเค มีซาร่าที่บ่นๆว่า มีปัญหากับส้นสูงนิดหน่อย เลยถอดทิ้งซะเลย
    เจย์พัฒนาบทเรียนไปอีกกระบวนท่า ด้วยการให้เดินแบบ ตอง วอร์ค โดยจัดขบวนแห่ (ระหว่างนั้น มีฝูงเครื่องร่อน บินผ่าน เจย์จึงชี้ให้ดู เป็นการเปรียบเปรยถึงการทำงานแบบแพกเกจ และการแปรกระบวนทัพ - - มันจ้างมาป่ะว่ะ หรือบังเอิญ) เจย์ให้ทั้งสามเดิน และเมื่อถึงตรงกลางของรันเวย์ คนตรงกลางให้หยุดโพสท์ ส่วนซ้าย ขวา เดินต่อไปโพสท์ แล้วจึงกลับมายังตรงกลางรันเวย์ ทิ้งให้คนกลางเดินไปสุดรันเวย์ แล้วโพสท์ จากนั้นจึงสวนกลับ ....สาวๆต่างก็ทำได้ไม่ค่อยดี คงเพราะจำบล๊อกตัวเองไมได้ เดินชนกันเป็นส่วนใหญ่ ขนาดคนพิมพ์ยังงงๆเลยว่า มันต้องเดินไปตรงไหนบ้าง

    เดินกันเสร็จ พวกเธอก็เข้าไปในโรงยิม กลางโรงยิมถูกตกแต่งให้เป็นเหมือนงานคืนสู่เหย้าสมาคมชาวไร่อ้อย แต่ตรงกลางเวที โด่ออกมาเป็น แคทวอร์ค อ่อ เดินแบบนิน่าเนอะ
    ชายร่างถึก ม่อต่อ หน้าแบบ ทิมเบอร์แลนด์เดินออกมา เค้าแนะนำตัว ว่าชื่อ เจค รอยแคมเบล เป็น ออแกไนซ์งานเดินแบบ วันนี้ทุกคนจะได้เดินแบบในธีมของงานพรอพกัน โดยเดินแบบ ตอง วอร์ค คนละสามชุด คุณนายพารากอน / คุณป้าเมอรี่คิง วังบูรพา / คุณย่าดิ โอลด์ สยาม

    หลังเวที นาตาชา สังเกตุถึงท่าเดินที่อาจนำหายนะมาเยือนจาเอลได้ จึงเตือนว่า จาเอล อย่าก้าวยาวน้าาาาา
    จาเอล ตอบกลับด้วยความเครียด หรือหมั่นไส้ความช่างเสือก ของนาตยา เลยบอกไปว่า บอกตัวเองก่อนเถอะย่ะว่าอย่าเดินเหยียบกระโปรงใครเข้า
    เรเน่ สอดส่ายตา หาจาซลีน พลางทำหน้าเหม็นเบื่อ จาซลีนที่ชอบคิดว่าตัวเองเดินแบบได้วิเศษวิโส

    งานพรอมเริ่มขึ้นแล้ว บรรดาเด็กมัธยมทั้งหลายต่างก็มาเกาะหน้าเวที ประหนึ่งวง so cool จะมาแสดงคอนเสิร์ทยังไงยังงั้น

    กับชุดวังบูรพา

    ซาร่า ดูสวยโดดเด่น ตามแบบฉบับ

    ในชุด ดิโอลด์ สยาม
    นาตาชาเดินพลาดตำแหน่ง
    ซาแมนต้าสวยด้วยใบหน้าที่เจิด
    เรเน่ยังคงอยู่ในระดับปานกลางถ้าวัดตามมาตรฐาน แต่ถ้าสำหรับคนดูด้วยกัน เธอสอบผ่าน

    ในเซทพารากอน
    ซาร่าทำรันเวย์เจิ่งนองด้วยน้ำนม ผลจึงทำให้ข้างล่าง น้ำสารพัดรั่วไหลแฉะไปหมด จากตาน้ำใต้สะดือพวกกลัดมันข้างล่าง ซาร่าได้แต่คิดว่า เธอต้องเดินต่อไป จะมาหยุดไม่ได้
    วิทย์นี้ และ จาซลีน เดินชนคนอื่นบ่อย ดูเหมือนว่าเธอเดินโดยไม่สนใจคนอื่น สำหรับวิทย์นี้อาจเป็นเรื่องปกติ เพราะตัวขนาดนั้น เดินไปไหน ก็คงไม่แปลกที่จะชนคน แต่จาซลีนกำลังเสียดุลตัวเอง
    เรเน่ เดินสังเกตุการณ์ รักษาระดับ ก่อนจะลงไปถากถางว่า พวกนั้นก็พวกอ่อนหัดทั้งนั้นแหละคุณขาาาาา
    บริททานี่ย์ได้รับคำชมดีเยี่ยม ทั้งใบหน้าที่อำนวย จรัสแสง และการเดินที่ไม่สนว่าตัวเองต้องเด่นคนเดียว แต่รักษษกราฟของกลุ่มให้คงตัว และการเนียนช่วยนางแบบคนอื่น การเร่งสปีดการเดิน ทำให้เธอได้รับรางวัลใน RC นี้ไป
    รางวัลก็น่ะ งานพรอมทั้งที นึกว่าจะสวมมงกุฏ ที่ไหนได้ แจกเป็นถ้วยรางวัลใหญ่ขนาดเอาไปรองโต๊ะสนุ๊กได้เลย แต่นั้นแหละ วัตถุอ่ะ ไม่สำคัญเท่าความรู้สึกดีๆที่ตัวเองได้พิสูจน์ความสามารถหรอก

    จาซลีนกลับมาถึงบ้านด้วยความรู้สึกบอบช้ำ เธอโทรศัพท์ไปหาแม่ แต่ในครั้งนี้ตะกร้าของเธอไม่ใช่ความสุขแล้ว เธอรู้สึกว่าเธอทำพลาด....ฟาลิเซียบอกกับคนอื่นว่า จาซลีนกำลังทำให้ตัวเองแย่แค่ไหน และการกระทำของเธอก็ส่งผลให้คนทั้งบ้านรู้สึกแย่ตาม กับความจริงที่ว่า ของแบบนี้มันก็มีขึ้นมีลงแหละน่า
    แต่จาซลีนคงหูอื้อด้วยน้ำหู น้ำตาพรางการมองเห็น เธอจึงนึกไปว่า โดนสาวๆทั้งบ้านนินทากาเล เธอจึงเทน้ำใส่แม่บอกว่า
    “ทนอีพวกนี้ไม่ไหวววววแล้ว เบื่ออีพวกแทงข้างหลังงงงงง”


    วันต่อมาพวกเธอเดินทางกลับไปยังโรงเรียนอีกครั้ง
    เพื่อเดินทางมาถ่ายแบบครั้งที่สอง

    วันนี้เจย์ อลเกซานเดอร์ จะพาพวกเธอย้อนความทรงจำสมัยเรียนมัธยม แต่ละคนย่อมมีบทบาทต่างกันไปในสมัยเรียน ภาพลักษณ์ ฉายา นี้คือแรงบันดาลใจในการถ่ายแบบวันนี้
    จาซลีน คุณจะได้เป็น เด็กแปลก
    เรเน่ – ตัวตลกประจำห้อง
    วิทย์นี้ – นังตัวแสบ
    ดิออนนิ - สาวขี้อิจฉา
    ไดอาน่า – ประธานนักเรียน
    ซาร่า – ดาวยั่ว
    จะเอว – หนอนหนังสือ
    แคสแสงดาว – เชียร์ลีดเดอร์
    ซาแมนธ่า – สาวฉาวโฉ่
    เฟลิเซีย – นักกีฬา
    นาตาชา – จอมประจบ
    บริททานี่ย์ - คนกล่าวคำปฏิญาณในวันรับเกียรติบัตร

    ก่อนจะไปทำผมเผ้าเต้าตุง ก็มี สาวคนนึง มาจาก บริษัทน้ำยาทำผม เฮอร์เบิ้ล แอซเซ่น ออกมา เจย์บอกว่าเธอจะมาให้คำแนะนำบำรุงผม และการทำผม ใช่ เธอให้คำแนะนำดีมากๆเลย “เฮอร์เบิ้ล แอคเซ่น เหมาะกับผมคุณน้องมากค่ะ” “ใช้เฮอร์เบิ้ล แอคเซนส์แล้วรถไม่ติด ขับรถชนคนตายไม่ติดคุก”

    ซาแมนต้า มีปัญหากับหัวข้อ เธอไม่รู้จะ ฉาวโฉ่ยังไง เธอยังยั่วไม่ค่อยเป็น จะทำไงดีน่ะ แถวนี้ก็ไม่มีร้านหนังสือด้วย ไม่งั้นจะได้หยิบก๊อปซิปสตาร์ มาเปิดดูหน้ายัยหยาด หรืออั้ม แล้วเลียนแบบซักหน่อย

    เรเน่รู้สึกแย่ใจ ที่ได้โจทย์เป็นอีบ้า งี่เง่า เธอปวดใจที่ต้องกลายเป็นตัวตลก กับชุดเปิ่นๆ ท่าโพสท์แหยงๆ “ฉันไม่เข้าใจเลย ทำไมเค้าชอบเลือกอะไรป่วงๆมาให้ฉันถ่าย ฉันอยากถ่ายแบบ ยัยซาแมนต้า อยากแรด อ่ะ ดูซิ ยัยนั้นก็ถ่ายไม่ได้ดีเลย เรื่องแรดๆทำเป็นไม่ถนัด มันต้องฉานนนซิ อยากแว๊นอ่ะ แว๊นนนนน ดูซิ อีซาร่าา กับจะเอว มันก็คอยมาดูตอนฉันถ่าย มันต้องเห็นแน่เลยว่าอีบ้านนอกแบบฮั้น ถ่ายท่าทุเรศ แล้วเหมือนแค่ไหน เจ็บใจน้ากกกก”

    นาตาชาเองก็แย่พอกัน เธอไม่รู้จะประจบยังไง เอ๋ ทำไงดีเนี้ย ขอตัวประกอบมาแต่งเป็นครูสังคม แล้วไปเลียหัวแม่ตรีนเค้า ยังง่ายกว่ามั๊ย นาตาชาเริ่มปวดใจ กับตัวเอง และการสื่อสารภาษาอังกฤษที่อ่อนหัดของเธอ “ฉันใช้ภาษาอังกฤษเยี่ยงคนอพยพ ฉันไม่ค่อยรู้แสลงอ่ะ ฉันไม่ค่อยเข้าใจอ่ะ กรี๊ดดดด”

    วันต่อมายังห้องตัดสิน
    ไทร่าแนะนำกรรมการ พร้อมเจค กรรมการรับเชิญ
    เอาล่ะ ตัดสินเลยดีกว่า

    จากคุณ : AguileraAnimato - [ 16 ก.ค. 50 10:07:02 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom