ความคิดเห็นที่ 1 ขอตอบสั้นๆละกัน ว่าผมคิดไม่เหมือนกับ จขกท. คับ จากคุณ : dragonite - [ 27 ก.ค. 50 23:17:05 ]

ความคิดเห็นที่ 2 บทความนี้แต่เดิมเป็นภาษาอังกฤษใช่มั้ยคะ เพราะถ้าเป็นภาษาไทย รู้สึกหลายคำหลายประโยคที่จขกท.ใช้จะแปลกๆ และมีวงเล็บมากเกินความจำเป็น ส่วนประเด็น ดูเหมือนจงใจหาเหตุผลเพื่อกล่าวอ้างมากเกินไปหน่อย สรุปคือ เราไม่ค่อยเห็นด้วยอะค่ะ จากคุณ : ayanami rei2 - [ 28 ก.ค. 50 00:27:22 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อ่านแล้วเหมือนจะเข้าใจสิ่งที่จขกท.พยายามสื่อค่ะ แต่โดยความเห็นส่วนตัว essay นี้ไม่ผ่านเพราะ argument อ่อนเกินไป ผู้เขียนยังเคี้ยวข้อมูลไม่ละเอียดพอค่ะ   เอาง่ายๆ คุณจขกท.พลาดไปตรงที่แฮร์รี่ไม่มี status เพราะไม่ใช่ pure-blood ก็จริง แต่แฮร์รี่ไม่จนค่ะ เข้าข่ายรวยเลยล่ะ จะเทียบว่าแฮร์รี่เป็นพวก new rich? ก็ไม่เชิง เพราะตระกูลพอตเตอร์เป็น pure-blood (ที่น่าจะสืบสายไปได้ไกลทีเดียว) ฝ่ายแม่ Evans น่ะไม่ใช่ แต่ทั้งสองฝ่ายก็ไม่จนนะคะ เรามองว่าป้าเจเคผู้เขียนพยายามนำเสนอความ "กลัว" ค่ะ นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้แฮร์รี่โดน mistreated จากญาติที่ไม่มีเวทมนตร์ คนเรากลัวสิ่งที่ตัวเองไม่่รู้หรือไม่เข้าใจ (fear of the unknown) เช่นเดียวกับ Discrimination ทั้งหลายแหล่บนโลก เช่นกลุ่มคนเกลียดเกย์ ส่วนใหญ่เป็น Homophobe อันเกิดขึ้นก็เพราะความกลัว ความไม่เข้าใจนี่แหละ และนั่นทำให้เราทำร้ายคนที่ต่างจากเรา (อันนี้ต้องไปอ่านเล่ม 7 ค่ะ อาจจะเข้าใจมากขึ้น ไม่อยากพิมพ์ตรงนี้เกรงจะสะปอย) เรามองอีกว่าผู้เขียนต้องการส่งเสริมคุณค่าของมิตรภาพและความรักในหมู่เพื่อนพ้องอย่างยิ่งยวด แม้เขาจะต่างจากเราก็ตาม ยกตัวอย่างทั้ง The Trio และ The Marauders นั้นมาจากสถานะที่ต่างกันไปคนละแบบแต่เป็นเพื่อนตายถวายชีวิตให้กันได้โดยไม่มีใครมาสนใจว่า ณ โมเม้นท์นั้นเธอเป็นใครมาจากไหน อย่างแฮร์รี่เป็นลูกครึ่ง รอนเป็นเลือดแท้ เฮอร์ไมโอนี่เป็น muggle-born พ่อแม่ของเฮอร์ไมโอนี่ที่เป็นมนุษย์ธรรมดาก็ไม่ใช่คนเลวร้าย หรือทำให้เฮอร์ไมโอนี่โตมาเป็นเด็กมีปัญหา แม้ว่าจากปากคำของเฮอร์ไมโอนี่ ดูเหมือนพ่อแม่จะไม่ค่อยเก็ทว่าโลกเวทมนตร์คืออะไร แต่ผู้อ่านเห็นว่า พ่อแม่เฮอร์ฯรับสิ่งที่ลูกเป็นได้ และนั่นแหละคือสิ่งที่ผู้เขียนต้องการสื่อ (นี่ก็อีกข้อหนึ่งที่ทำให้ argument ของจขกท.ตกไป)  หรืออย่างซีรีอัสที่เป็น pure-blood สลิธิรินทั้งบ้านก็ยังอุตส่าห์ผ่าเหล่าเป็นกริฟฟินดอร์คนเดียวในตระกูล (กระทั่งลูปินยังเป็น werewolf หรือเพ็ตติกรูว์ที่หมองที่สุดใเมื่ออยู่ในกลุ่มสี่สหายเจิดจ้า ฮา) ในตอนท้าย เจเคยังตอกย้ำอีกว่า สิ่งที่เราเลือกกระทำใส่คนอื่นๆจะส่งผลกับเราในท้ายที่สุด เป็น action-reaction ดังนั้นถ้าทำดีกับคนอื่นก่อน เราก็จะได้รับผลดีตอบกลับมาด้วยเช่นกัน อะไรประมาณนั้น (จุดนี้เด่นชัดมาก แล้วป้าเจเคก็สรุปอีกที ย้ำแล้วววย้ำอีกในเล่ม 7) สรุปว่า essay หัวข้อนี้ คุณจขกท.ต้องแก้อีกเยอะเลยค่ะ ;) จากคุณ : scarborough - [ 28 ก.ค. 50 00:32:08 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เห็นด้วยกับทุก Rep ครับผม จขกท มองไม่เห็นมิตรภาพต่างเพศ หรือ ต่างชั้นกัน(ในเรื่อง)ได้อย่างไร เท่าที่อ่านมา ผมว่าคนในเรื่องมีจิตใจที่งดงามพอนะครับ ถ้าจิตใจแย่มาก ๆ แม้เป็นเลือดสีเดียวกัน ก็คงยากที่จะยอมรับได้ตามปกติละครับ ป.ล.อีกอย่างบทความนี้จะส่งไปลงวารสารใน หรือต่างประเทศครับ เห็นใช้สองภาษาปนกัน มากไปหน่อยนึง จากคุณ : P Q BOY - [ 28 ก.ค. 50 01:11:00 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มีความรู้สึกเหมือนกับว่า จขกท. ไม่ได้เข้าใจถึงเรื่องราวในหนังสือเท่าไหร่ แค่อ่านเรื่องมาผ่านๆแล้วก็วิเคราะห์เป็นตุเป็นตะโดยมีการตั้งธงไว้ล่วงหน้าแล้วก็ตัดตอนข้อมูลมาเฉพาะที่เข้ากับธงของตัวเอง สิ่งที่ทำให้ผมเข้าใจแบบนั้นก็คือ ในบทวิเคาระห์สั้นๆเท่านี้ จขกท. กลับนำเสนอข้อมูลที่ไม่ถูกต้องในหลายจุด ซึ่งมันทำให้ผู้อ่านคิดไปได้ว่า จขกท. ไม่รู้จริง ยกตัวอย่าง - mud-blood ไม่ได้หมายถึงลูกผสม พวกลูกผสมคือ half-blood ส่วน mud-blood หมายถึงพวกที่เกิดจากคนธรรมดา(muggle)โดยไม่มีสายเลือดของพ่อมดอยู่เลย - พ่อของมัลฟอยด์ไม่ได้มียศฐาบรรดาศักดิ์อะไร เป็นแต่เพียงคนรวยที่ชอบทำบุญเอาหน้าและเป็นหนึ่งในคณะกรรมการโรงเรียนเท่านั้นเอง - ตระกูลพอตเตอร์จัดว่าเป็นตระกูลที่มีฐานะดีตระกูลหนึ่ง แฮรี่ได้รับมรดกตกทอดมาจากพ่อแม่มากมาย เพียงแต่แฮรี่ไม่นำออกมาใช้เท่านั้นเอง ดังนั้นการบอกว่าแฮรี่ไม่มีอำนาจเงินจึงดูจะไม่ถูกต้องนัก เอาแค่นี้ก็แล้วกัน แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 50 01:17:24 จากคุณ : Domingo - [ 28 ก.ค. 50 01:11:19 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณนะครับ ที่เข้ามาให้ความเห็น คุณ ayanami ครับ จริงครับ บทความนี้ผมทำเป็นภาษาอังกฤษแต่เดิม เพราะตั้งใจจะส่งไปตีพิมพ์ที่นี่ (เมกา) และเวลา quote คำหรือประโยคจากหนังสือ ก็เอาจากภาษาอังกฤษครับ ส่วนคุณ scarborough ครับ ขอบคุณจริงๆครับสำหรับ คำแนะนำ ผมอาจจะตัดทอนบทความไปบ้าง เพราะเกรงว่าจะยาวเกินไป เหตุผลสนับสนุนมันเลยหดๆหายๆ สิ่งที่ผมต้องการจะสื่อคือ โรลลิ่ง นั้น "ไม่เนียน" ในการลดทอนความแตกต่างทางด้านเชื้อชาติ ชาติพันธ์ เผลออาจจะทำให้ความแตกต่างนั้นมากไปอีก เช่น ตัวละครที่ต่างชาติ ต่างพันธ์ มีให้เห็นน้อย หรือ ถ้ามีก็ไม่ได้เป็น "ตัวเอก" ตัวละครส่วนใหญ่ anglo-centric เช่น Angelina Johnson เป็นคนดำคนหนึ่งที่เล่นในเกมควิชดิช แต่เชื้อชาติของเธอนั้นก็ไม่ได้กระจ่างจนถึงเล่ม goblet of fire หรือ โรลลิง ก็ไม่ได้กล่าวถึงเชื้อชาติของ Lee Jordan ที่มีผมทรงเดรดลอค (ซึ่งน่าจะเป็นผมที่คนดำไว้กัน) ให้ผู้อ่านได้เดาเอาเอง หรือแม้แต่ Cho Chang ซึ่งแฮรรี่ตกหลุมรัก เพราะเป็น "very pretty" (girl) นั้น ก็น่าจะเป็นคนจีน (เดาจากชื่อ) แต่โรลลิงก็ไม่ได้บอกอะไรมากนักนอกเหนือจากนี้ นักวิชาการหลายท่านดูว่า color-blind attitude แบบนี้เป็นแบบผิวเผิน เพราะว่า แทนที่โรลลิงจะกล่าวถึงการ celebrate differences ให้ชัดเจน กลับกลายเป็นว่าการที่เธอไม่ได้กล่าวถึงที่มาที่ไป หรือ ความแตกต่างในเชิงลึก หากแต่ทำโดยผิวเผิน เป็นการฝังกลบความแตกต่าง (dismiss differences) ไปเสีย และเป็นการไม่ยอมรับความแตกต่างทางสีผิว ลักษณะทางกายภาพ หรือ ชาติพันธ์เหล่านั้น (นั่นคือ การหลบเลี่ยงที่จะกล่าวถึงความแตกต่างเหล่านี้ มันเหมือนเอาความแตกต่างไปหลบๆ แอบๆ ไว้ แทนที่จะเผชิญกับมัน) หรือ แม้แต่การใช้สัญลักษณ์ของโรลลิงในการบรรยายตัวละครก็เป็นการใช้แบบ "ตามน้ำ" คือ ใช้แบบ stereotype ทั่วไป เช่น ขาว ความสว่าง หรือ บลอนด์ เป็นสัญลักษณ์แห่งตัวละครเอก หรือเด่น ตัวละครฝ่ายดี ส่วนความมืด เป็นฝ่ายเลว หรือ ตัวละครรองๆ หรือ ตัวละครที่มีความ "ผิดปรกติ" ในด้านใดด้านหนึ่ง เช่น ดัมเบิลดอร์ มีชื่อเเรกคือ อัลบัส เป็นภาษาละตินว่า ขาว เป็นสัญลักษณ์ของฝ่ายดี ส่วน Snape มีผมดำ จมูกโค้งเว้า เป็นลักษณะของคน "ยิว" หรือแม้แต่ตัว กอบลิน ซึ่งเปิดธนาคารก็มีหนวดแหลม ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ใน Jewish representationเช่นกัน หรือ แม้กระทั่ง แฮกริด ก็มีรูปร่างท้วมใหญ่ ผมดำ ก็กลายเป็นตัวละครรอง ที่ต่างจากครูคนอื่นๆที่ฮอควอร์ท และไม่ค่อยมีสมองเท่าไร (จากกรณีที่ไม่สามารถรักษาความลับของ Fluffy หมาเฝ้ายามในตอน sorcerer's stone) หรือแม้กระทั่งการ represent พวก ปิศาจต่างๆ ซึ่งถือได้ว่าพวกนี้มีตำแหน่ง เป็นพวกชนชั้นรอง ในโลกเวทมนต์ ไม่ว่าจะเป็น werewolf หรือ elves หรือ Lupin (และแฮกริด) ที่ จะต้องปกปิด identity ของตัวเองให้มากที่สุด เพราะฉะนั้น จึงเป็นเหตุผลที่ผมคิดว่า โรลลิง "ไม่เนียน" ในการสมานฉันท์ความแตกต่างระหว่าง กำเนิด ชาติพันธ์วรรณา ของตัวละคร และโครงสร้างเรื่องครับ จากคุณ : kridsauw (krisdauw) - [ 28 ก.ค. 50 01:13:00 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณครับคุณ PQ boy และ Domingo ผมไม่ได้มองไม่เห็นถึงมิตรภาพท่ามกลางความต่างกัน  แต่ผมต้องการพูดว่า ถึงแม้จะมีมิตรภาพท่ามกลางความต่างกัน โรลลิงก็ยังมองข้ามจุดบางจุดที่ทำให้ความต่างกันนั้นเด่นขึ้นต่างหาก คุณ Domingo ครับ คำว่า mud-blood ผมรวมไปถึงแฮรรีด้วย เพราะว่า อย่างที่ผมเรียน Hagrid พูดกับแฮรรี่ว่า "you don't have to be 'pure' blood to do it" และ harry เป็น part wizard, part muggle (ทางฝ่ายแม่)  แล้วอย่างนี้จะไม่ใช่ลูกผสมหรือพันธ์ทางได้อย่างไร (ผสมสายพ่อมดครึ่ง คนธรรมดาเสี้ยว) ส่วนที่ผมพูดว่าแฮรรี่ไม่มีฐานะ เพราะว่าจากการ represent ของโรลลิงเอง (ถึงแม้ว่าจะมีทองเก็บอยู่ในธนาคารกริงกรอท) เช่น แว่นตาที่ดูเก่าล้าสมัย การแต่งตัว ทรงผม หรือแม้แต่การได้ไม้กวาดวิเศษรุ่นล่าที่ต้องมีผู้บริจาคให้ (donor) แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 50 01:29:29 จากคุณ : krisdauw (krisdauw) - [ 28 ก.ค. 50 01:27:14 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ^ ^ เรื่องอื่นไม่ขอพูดละกัน เพราะขี้เกียจพิมพ์ยาว แต่เรื่อง mudblood เนี่ย ผมว่าคุณ Domingo อธิบายไว้ชัดเจนแล้วนะคับ พวกนักเวทย์ในเรื่อง ไม่ได้มีเฉพาะ mudblood กับ pure-blood เท่านั้นนะคับ !!! มี half-blood อยู่เต็มไปหมด รวมถึง Harry รวมถึง Voldy ด้วย mudblood = muggle-born ใช้เฉพาะกับคนที่มีพ่อแม่เป็น muggle ทั้งคู่เท่านั้นคับ !!~ จริงๆแล้วในสังคมนักเวทย์ในเรื่องเนี่ย half-blood เยอะที่สุดนะคับ เพราะ half-blood ไม่ได้หมายถึงแค่ว่ามีพ่อหรือแม่เป็น muggle เท่านั้น ถึงแม้ในเรื่องจะใช้ในความหมายนี้ค่อนข้างเยอะและบ่อยเพราะตัวเด่นเป็นแบบนี้ก็เหอะ แต่จริงๆแล้วหมายถึงผู้ที่มีสายเลือด muggle ในรุ่นบรรพบุรุษทางสายเลือดปนอยู่ในเลือดของพวก wizard ด้วย และถึงแม้จะบอกว่า จะตีความเอา Harry ไปรวมอยู่ใน mudblood เพราะให้ตีค่าไว้เท่ากัน อันนี้ผมก็ไม่เห็นด้วยอยู่ดี ตลอดเรือ่งก็จะเห็นได้ว่ามันอยู่คนละระดับกัน 3 สามสายเลือด และแม้แต่ที่ Voldy มีอำนาจ ก็มิได้กำจัด half-blood ออกไปแต่อย่างไร ถึงแม้ว่าตัวเค้าเองจะยกย่อง pure-blood มากแค่ไหนก็ตาม ส่วนเรื่องที่ว่าเจเคกีดกันเชื้อชาติ ก็อย่างที่บอกแต่แรกว่าไม่เห็นด้วย นักวิจารณ์คนอื่นจะว่าไงก็แล้วแต่ แต่การตีความของผมไม่เห็นไปในทางนั้นคับ แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 50 02:02:22 จากคุณ : dragonite - [ 28 ก.ค. 50 01:45:49 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตอบ จขกท โดยปกติมักจะไม่ค่อยตอบกระทู้เท่าไหร่มักจะเป็นพวกแอบอ่านอย่างเดียว แต่.....กระทู้นี้ขอตอบค่ะ สืบเนื่องจากที่ จขกท ขึ้นต้นไว้..... ตอนนี้เนื่องจากเป็นปิดภาคเรียนที่อเมริกา และผมไม่มีสอน จึงมีเวลาว่างมา sketch บทความสั้นๆ เพื่อที่จะพัฒนาต่อไปเป็นบทความที่ยาวกว่าและส่งไปลงวารสารวรรณกรรมวิจารณ์อันใดอันหนึ่ง   เห็นว่าพันธ์ทิพย์มีกลุ่มย่อยแฮร์รี่ เลยอยากให้เพื่อนๆมาช่วยออกความเห็นว่าเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยอย่างไรครับ - ตอบ - ไม่เห็นด้วยกับ "บทความ" ที่กล่าวมาค่ะ....เริ่มตั้งแต่การแบ่งวรรณะของบุคคลผู้อ่านหนังสือ "วรรณกรรมเด็ก ชุด แฮร์รี่" ว่ามีเพียงชนชั้นกลางบนและกลางล่าง ....(มีกลาง..ตรงกลาง ..ด้วยมั้ยเนี่ย) คือโดยส่วนตัวไม่อยากให้บทความที่จะลงวารสารวรรณกรรมวิจารณ์อันใดอันหนึ่ง ต้องเสมือนใส่ความรู้สึกที่เป็นด้านเดียวแบบนี้ แบบอ่านปุ๊บสะดุดเลยว่า .. คนนี้ต่อต้าน..(ขอโทษที่ต้องใช้คำนี้ค่ะ..) เพราะถ้าคุณคิดจะทำบทความที่เสนอแนวคิด มุ่งเน้นการสร้างสรรค์ ไม่ควรที่จะทำให้ ผู้อ่านรู้สึกถึงความต่อต้านนั้น ส่วนในเรื่องประเด็นที่หยิบยกมากล่าวอ้างก็ดูเหมือนข้อมูลไม่"ปึ้ก"พอ นะคะ มีหลายจุดที่แสดงข้อมูลที่ผิดพลาดไป ในตวามเห็นส่วนตัว มีความรู้สึกว่า ผู้แต่ง (เจเค) ต้องการสื่อให้เด็กและเยาวชน (ถ้านับว่าเป็นหนังสือสำหรับเด็กอะนะ) รับรู้ถึงว่า ไม่ว่าคนเราจะมีชะตากรรมที่เลวร้ายอย่างไร ก็ไม่ได้เป็นเหตุผลให้คนๆ นั้นจะคิดในแง่ดีกับชีวิตไม่ได้มากกว่า เป็นการเปรียบเทียบระหว่าง ตัวเอกของเรื่อง ซึ่งก็คือ แฮร์รี่ และ โวลเดอร์มอร์ และที่สำคัญ..ความรัก และมิตรภาพ เป็นสิ่งที่ควรยกย่อง  และสุดท้าย ไม่ใช่ว่าเราถูกเลือกมาเพื่อเป็นอะไร แต่เราเลือกที่จะเป็นสิ่งนั้น (ยอมรับสิ่งที่ต้องเป็น) ได้หรือเปล่าต่างหาก โดยสรุป.....ตั้งแต่อ่านวรรณกรรมชุดนี้มา ไม่รู้สึกเลยว่าวรรณกรรมชุดนี้เหยียดชาติพันธุ์อะไรตรงไหนเลยอะ เลย งง งง งง งง จนต้องลุกมาตอบกระทู้ได้ยาวอย่างนี้ เฮ้อ...เหนื่อย... จากคุณ : M_anyape - [ 28 ก.ค. 50 02:07:45 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แก้แล้วนะครับคุณ dragonite ขอบคุณครับ  (แต่ยังไง my argument still stands---that Harry is not pure blood) ส่วนคุณ m-anyape ครับ วรรณกรรมวิจารณ์ทางวิชาการ คือไม่ได้มุ่งจะ "ต่อต้าน" แต่มุ่งที่จะชี้นำให้เห็นถึงลักษณะบางประการที่คนทั่วไปอาจจะไม่เห็นชัดเจนต่างหาก เหมือน essay ที่เขียนโดย Lippi-Green ว่า หนังการ์ตูนดิสนีย์ทุกเรื่อง (สโนไวท์ ฯลฯ) นั้นมีเนื้อหาที่จะสอนให้เด็กๆ discriminate  (คนทั่วไปคงมองไม่เห็นกระมัง)  ถ้าสนใจจะอ่านก็ลองๆไปหาดูได้นะครับ Rosina Lippi-Green. "English With An Accent" จากคุณ : texanprofessor (krisdauw) - [ 28 ก.ค. 50 02:24:47 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ท่านผู้เขียนลองถอยมาสามก้าวครับ แล้วมองเข้าไปอีกที ผมอ่านที่เขียนมา เหมือนกับสภาวะกับสาระมันปนๆกันยังไงแปลกๆ ว่าสิ่งที่เจเคพยายามจะสื่อออกมาในประเด็นเรื่อง racism อย่างไร 1. สภาวะเบื้องต้นของวรรณกรรม เจเคสร้างระบบสังคมในHarry Potter โดยสะท้อนจากความเป็นจริงในสังคม ซึ่งการแบ่งแยก การเหยียด ...และความรังเกียจเป็นเรื่องปกติ แต่สิ่งที่เขียนออกมาไม่ใช่การรังเกียจฝ่ายใดฝ่ายเดียว แต่เป็นการรังเกียจซึ่งกันและกันของทั้งสองฝ่าย แน่นอนว่าเนื้อเรื่องที่มุ่งเน้นไปเรื่องโลกของเวทย์มนตร์ มันก็ต้องเทน้ำหนักของเรื่องและความเห็นไปทางด้านโลกเวทย์มนตร์ซะเยอะกว่า ผลก็คือ เราเห็นประโยคเหยียดมนุษย์มากมายตลอดทั้งเรื่อง แต่ในขณะเดียวกัน ในฝั่งของมนุษย์เองก็ตั้งข้อรังเกียจโลกเวทย์มนตร์ไม่ต่างกัน พ่อมดอาจดูถูกคนปกติเป็นพวกต่ำชั้น แต่คนทั่วไปก็ดูถูกพวกพ่อมดว่าเป็นพวกบ้า/ประหลาด นอกจากนี้ยังมี Subplot ของ การเขม่นกันระหว่าง 3 โรงเรียน ...ความขัดแย้งของก๊อบลินและพ่อมด.... เรื่องcentaur เหยียดมนุษย์ ซึ่งต่างก็เป็นความสัมพันธ์สองขั้ว มิใช่การเหยียดฝั่งเดียว ประเด็นนี้เป็นการสะท้อนสภาพสังคมของทั้งในหนังสือ และในโลกความเป็นจริง ว่าสิ่งที่เป็นอยู่คือความเข้าใจไม่ตรงกัน ความเชื่อที่ต่างกันของคนต่างกลุ่ม ไม่เชิงว่าเป็นการยกพวกหนึ่งเหนืออีกพวกหนึ่งฝ่ายเดียว ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ยังมีคนอีกจำพวกอย่าง อาเธอร์ วีสลี่ย์ ที่เห็นว่าคนธรรมดานั้นน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก ประเด็นนี้เป็นpositivity ในงานเขียน ผมจะไม่อธิบายมากเพราะ มันตรงๆตัวอยู่แล้ว ทั้งหมดนี้ คือ "สภาวะเบื้องต้นของวรรณกรรม" ไม่ใช่ "สารของวรรณกรรม" 2. สารของวรรณกรรม ในประเด็นเรื่อง racial discrimination นี่ท่านจขกท. ยกมานั้น ผมขอเริ่มต้นที่ตัวเอกของเรื่อง .....ผมคิดว่าสิ่งที่แฮรี่เป็นตัวแทน(representative)นั้นคือเป็นเสมือนตัวเชื่อมระหว่างเผ่าพันธุ์สองเผ่าพันธุ์ เป็นตัวเชื่อมโลกที่ไม่มีเวทมนตร์ข้องแวะ กับโลกเวทย์มนตร์เต็มสูบ ...และเป็นชนวนขัดแย้งระหว่างตัวละครอื่นๆ ที่มีความเห็นแตกต่างกัน ในเบื้องต้น แฮรี่มีเพื่อนสนิทอยู่ 2คน คือ เฮร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์ Muggle-Born 100% กับ รอน วีสลี่ย์ Pure Blood 100% ในขณะที่แฮรี่ คือ ลูกเสี้ยว ผู้โด่งดัง มีพ่อแม่เก่ง แต่ตัวเองไม่รู้เรื่องราวอะไรเลย จะเห็นว่า ตลอดทั้งเรื่อง ...บทบาทของแฮรี่อยู่ในฐานะเดียวกับผู้อ่าน ...คือผู้รับสารซะส่วนใหญ่ รอนกับเฮอร์ไมโอนี่ จะคอยอธิบายนู่นนี่ ให้แฮรี่ฟัง ....แต่ทั้งๆที่อธิบายเรื่องเดียวกัน ทั้งสองคนมักจะมีความเห็นที่ต่างกันอย่างสุดโต่ง รอนจะว่าไปก็อาจถือว่าเป็นพวกหัวโบราณอยู่ซักหน่อย เรียนรู้สภาพสังคมมาอย่างไรก็อย่างนั้น ในขณะที่เฮอร์ไมโอนี่ซึ่งเป็นหัวกบฏ จะตั้งคำถามกับทุกสิ่งที่เธอคิดว่าไม่สมเหตุสมผลในโลกเวทย์มนตร์ ตัวอย่างง่ายๆ ...เรื่องของเอลฟ์ประจำบ้าน รอนซึ่งอยู่ในโลกเวทย์มนตร์ที่มีความเข้าใจต่อเอลฟ์ประจำบ้านแค่เพียงผู้รับใช้ กับเฮอร์ไมโอนี่ที่เห็นว่า มันไม่ต่างอะไรกับแรงงานทาสเลย ซักนิดเดียว......ทั้งคู่ยกเหตุผลมาห้ำหั่นกันอย่างสนุก และจบที่ท้ายที่สุดคือการเป็นไทของด๊อบบี้ ...ดูเหมือนเรื่องเล็กใช่ไหมครับ.....เจเคยกประเด็นเรื่องนี้มาทำให้ผู้อ่านคำนึงถึงอย่างแยบยลในเล่มสุดท้ายครับ ...ไม่เรียกว่าแยบยลสิ ....เรียกว่า ทำให้นึกถึงอย่างเถรตรงเลยจะดีซะกว่า อีกเรื่องก็คือ เรื่องของมักเกิ้ล...มันเป็นการยากที่จะแสดงให้เห็นถึงความเข้าใจระหว่างมนุษย์กับพ่อมด เพราะทั้งเรื่อง....นับไปนับมามีมักเกิ้ลเด่นๆ แค่ 3 คน คือ พวกดัดลี่ย์...คนพ่อที่ปิดกั้นตัวเองเต็มที่....คนแม่ที่อยากเป็นเหมือนน้องแต่ทำไม่ได้ ....แลกลูกชายที่เหมือนเป็นbully typeธรรมดา แต่แอบมีน้ำใจอยู่มาก ทั้งสามคนมีผลต่อแฮรี่ คล้ายๆกับที่มีผลต่อท่านเจ้าของกระทู้...คือผ่านไปหกเล่มมุมมองของแฮรี่ต่อมนุษย์ ก็ไม่ได้ดีขึ้นเลย....จนกระทั่งเล่มเจ็ด ที่แฮรี่พบว่า บุคคลรอบข้างที่เขาคิดว่า ตื้นเขิน ต่างมีก็มิติและเหตุผลของตนเอง (ถึงแม้เรื่องของลุงเวอน่อนจะขาดไปก็ตาม) ถ้าถามกันตรงๆว่า แล้วสุดท้ายเรื่องของแฮรี่ พอตเตอร์ เดินทางไปไหนในเรื่องของ Racial discrimination.....ผมมองว่า เรื่องราวของ แฮรี่ พอตเตอร์จากปลายปากกาของ JK Rowling ไม่ได้เน้นไปที่ "การลด" Racial Discrimination แต่เป็น "การยอมรับ" ว่า Racial Discrimination มีอยู่จริง...ยากที่จะแก้ แต่ในฐานะของปัจเจกชนในสังคม มีสิทธิที่จะมีความเห็นที่แตกต่างจากขนบหรือที่คนรอบข้างเห็นซะมากกว่า ปล. แถมท้าย ...ในเรื่องบุคลิกของตัวละครใน Harry Potter นั้น เป็นบุคลิกแบบ Stereotypeที่เห็นตามนิยายทั่วไปครับ แต่ถูกนำมาเพิ่มมิติลงไป Dumbledore บุคลิก พระอาจารย์แบบยอดนิยม แต่มีความหลังที่ดำมืด Snape บุคลิก ตัวร้ายขี้อิจฉา (จะว่าJewish ก็โอเค) แต่มีความรักที่มั่นคงสุดๆ Drago Malfoy บุคลิกลักษณะ ตัวอิจฉาทั่วไป เย่อหยิ่ง จองหอง แต่มีความสับสนในอารมณ์และการตัดสินใจอยู่มาก เนื้อแท้แล้วเดรโกยังเห็น "ชีวิต" มีค่า ผมคิดว่าสิ่งที่ JK อยากจะสื้อก็คือ รูปกายภายนอกแบบหนึ่งแต่ภายในแต่ละบุคคลต่างมีเหตุผลของตัวเอง ซึงทั้งหมดนี้ นิยายยุคหลังๆหลายเรื่องก็พยายามเสนอประเด็นแบบนี้นะครับ ไม่ต่างกันหรอก แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 50 02:48:00 แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 50 02:47:20 จากคุณ : rynekel - [ 28 ก.ค. 50 02:40:54 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ^ ^ ^ ขอบคุณครับ ผมจะนำไปแก้ไขปรับปรุงครับ (ปล ยังไม่ได้อ่านเล่มสุดท้ายครับ) จากคุณ : texanprofessor (krisdauw) - [ 28 ก.ค. 50 02:44:41 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ^ ^ ยินดีครับ ผมก็ชอบอ่านแนวนี้อยู่แล้วล่ะ ถึงแม้จะมีความเห็นส่วนตัวว่า งานหลายๆชิ้น ค่อนไปในทางแค่ "หาเรื่องด่า" เท่านั้น ในฐานะผู้ที่อ่านได้แต่เขียนไม่ได้เรื่องอย่างผม ก็อยากจะอ่านงานที่มีการศึกษาชัดเจนน่ะครับ (ไม่ใช่แบบนันทขว้าง ที่ดูหนังไม่จบแต่ออกมาเขียนด่าแล้วนะครับ ^^) จะบวกจะลบแล้วแต่คนเขียน แต่ข้อมูลไม่ชัดหรือตัดต่อสาระ ไม่ชอบอย่างแรงครับ จากคุณ : rynekel - [ 28 ก.ค. 50 02:57:20 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่อ มาอ่านเพิ่มค่อยสว่างขึ้นมาหน่อยค่ะ งั้นลองตั้งคำถามในมุมกลับกันว่า Why do you celebrate the difference as if you've never known there's such a thing? ถ้าให้ตอบแบบกำปั้นทุบโต๊ะคอม เพราะเจเคเป็นคนอังกฤษค่ะ (ผึง!) การพยายามลดทอนความแตกต่างของเชื้อชาติหรือเชิดชูความแตกต่างทางชาติพันธุ์น่ะเป็น awareness ของอเมริกันเค้า (เอ้า จริงจังนะ) ไม่ได้เข้าข้างคนเขียนนะคะ (เดี๋ยวจะเข้าใจว่าปกป้องกันไปใหญ่ เราก็ยังรู้สึกว่าในหลายๆจุดแล้วป้าไม่ค่อยเนียนเลยจริงๆ แต่ส่วนดีนั้นก็มี) ป้าอธิบาย characteristic ไม่เก่ง หลายๆประเด็นก็ขบไม่แตกดี แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าป้าจะเป็นฆาตกรฝังกลบชาติพันธุ์ไปได้ เจเคไม่ได้เน้นย้ำถึงความต่างของตัวละครที่ "แตกต่าง" หลายๆตัวเช่น Lee Jordan หรือ Cho Chang อย่างที่คุณจขกท.ยกมา แต่ก็ไม่ได้เน้นย้ำถึงความเหมือนของตัวละครที่เหมือนๆกันอยู่ดีค่ะ (อธิบายยังไงดีหว่า) จริงอยู่ที่มี stereotype ให้เห็น แต่การพยายามวิ่งหนี stereotype ก็เป็นเรื่องตลก เราว่าหนังสือซีรีส์นี้เป็น pop-culture และร่วมสมัย แต่ก็ยังคงความเป็น fairy-tale แบบดั้งเดิม ปล. เห็นว่าคุณจขกท.ยก Rosina Lippi-Green ขึ้นมาละพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเรย...พาลให้นึกถึงลูกหมูสามตัวเวอร์ชั่น politically correct ที่ไม่เคยเข้าใจแล้วก็ไม่รู้ว่ามันจะช่วยลดทอน discrimination ลงได้อย่างไร อย่างที่คุณ rynekel ว่าล่ะค่ะว่าประเด็นของเรื่องไม่ได้อยู่ที่การลดทอน แต่เป็นการยอมรับว่ามันมีอยู่จริงต่างหาก น่าสังเกตอีกอย่างคือ Acceptance เป็นหนึ่งในประเด็นพื้นฐานของวรรณกรรมร่วมสมัยในปัจจุบันค่ะ การหลบเลี่ยงหรือลดทอนความจริงน่ะมันเอ้าท์ไปนานแล้น :D จากคุณ : scarborough - [ 28 ก.ค. 50 03:12:06 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ^ ^ ขอบคุณอีกครั้งนะครับ ที่ช่วยมาวิจารณ์มือใหม่อย่างผม จะนำไปปรับปรุงแก้ไข และค้นคว้าข้อมูลเพิ่มเติมครับ ผมคงต้องอ่าน lit criticism ของ pop culture อีกเยอะ เพราะว่าไม่ใช่ทางเชี่ยวชาญ ผมเชี่ยวชาญทางอังกฤษโบราณ (เช่น beowulf นู่น) คุณ scarborough ครับ ที่นี่ (เมกา) คำว่า mud people เป็น derogatory term for african-american people ครับ อาจจะเป็นไปได้ว่า โรลลิง ซึ่งเป็นคนอังกฤษ aware เลยนำคำนี้มาใช้ในกรณีคล้ายๆกัน จากคุณ : texanprofessor (krisdauw) - [ 28 ก.ค. 50 07:57:28 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตอบคุณ จขกท. จากประสบการณ์ส่วนตัวนะคะ เรามองว่าทางฝั่งอเมริกาน่ะ มี awareness ของ racial difference มากกว่าฝั่งยุโรป จากการที่ เจ เค โรลลิ่ง ไม่ได้ระบุลักษณะของตัวละครไว้ในหนังสือ แต่พอกลายเป็นภาพยนตร์แล้ว มีดาราที่เป็นเชื้อชาติผสมมาแสดงเป็นตัวละครนั้นแล้ว น่าจะเป็นการบอกได้ว่า ผู้เขียนไม่ได้สนใจรายละเอียดพวกนั้นเลย การที่ผู้เขียนไม่ได้ให้ความสำคัญตรงนั้นมาก ก็น่าจะสื่อว่าเรื่องตรงนั้น ไม่ได้เป็นประเด็นที่เค้าต้องการจะแสดงออก อย่างที่คนใน โต๊ะแฮร์รี่ หลายๆคนอธิบายแล้ว ว่าคนอ่านส่วนใหญ่ก็คล้อยตามว่าผู้เขียนไม่ได้เน้นเลย และคนที่อ่านก็ไม่ได้รู้สึกถึงการเน้นย้ำหรือดูถูกความแตกต่างด้านชาติพันธุ์ตรงนี้เท่าไรเลย แต่ในทางกลับกัน คนอ่านส่วนใหญ่กลับมองว่า ผู้เขียนต้องการนำเสนอความรักพวกพ้องในกลุ่มเพื่อนต่างหาก แม้ว่าในกลุ่มเพื่อนจะมีความแตกต่าง แต่ก็ยังคบกันได้ยาวนาน เช่นพวกรุ่นพ่อของแฮร์รี่ ส่วนการนำเสนอลักษณะนิสัยของเหล่าตัวร้าย ก็แสดงถึงการเหยียดหยามชาติพันธุ์กันบ้าง แต่ก็จะมีตัวละครฝ่ายดีๆ ในเรื่องแสดงอาการต่อต้านอยู่เรื่อยๆ ว่าเป็นเรื่องที่พวกเค้ารับไม่ได้ และตัวร้ายในรุ่นเด็กของเรื่อง ก็เป็นการแสดงออกของพฤติกรรมเด็กเกเรทั่วไป ที่คอยจะข่มขู่เด็กที่อ่อนแอกว่า ซึ่งตรงนี้กลับสร้าง awareness ให้กับสังคมอังกฤษ ให้พวกผู้ปกครองและบุคคลที่เกี่ยวข้องตื่นตัว ในการดูแลเด็กเสียอีก เพราะว่าตรงนี้ก็เป็นปัญหาสำคัญในระบบการศึกษาของหลายๆประเทศ เราว่าอยากให้คุณ จขกท. ไปอ่าน แฮร์รี่ ให้ละเอียดกว่านี้อีกหน่อย อยากจะให้จับประเด็นให้ลึก และมีนำหนักมากกว่าที่บอกมา เพราะว่าเป็นบทความทางวิชาการน่าจะมีเหตุผลที่หนักกว่าที่บอกมาซักหน่อย เพราะถึงแม้ว่าในเนื่อเรื่องจะมีการแสดงความแตกต่างเรื่องชาติพันธุ์อยู่ตลอด แต่สุดท้ายผู้เขียนก็ไม่ได้บอกว่า ความแตกต่างตรงนั้นมีค่าอะไรมาก การอยู่รวมกันอย่างสันติของทุกความแตกต่างที่ตัวละครฝ่ายดีพยายามทำต่างหากที่จะสร้างสันติยั่งยืนในสังคม ส่วนการพยายามแบ่งแยกหรือ เน้นความแตกต่างของฝ่ายไม่ดี  ก็เป็นเรื่องที่สุดท้ายก็พ่ายแพ้ไปตามระเบียบของ วรรณกรรมเด็กที่ Happy Ending ซึ่งสุดท้ายแล้ว ก็ยังเป็น Fairy Tale ในยุค Pop Culture อยู่ดี จากคุณ : Vipavadee - [ 28 ก.ค. 50 16:39:22 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อยากให้คุณ krisdauw ไปอ่านเล่มสุดท้ายก่อนนะคะ แล้วจะเห็นว่าตัวละครไม่ได้มีแค่ด้านเดียวอย่างที่เข้าใจ ^^ ส่วนเรื่องที่ไม่ได้เน้นว่าโชเป็นคนจีน ลีเป็นคนดำ มันก็ถูกแล้วหนิคะ จะเน้นความแตกต่างไปเพื่ออะไรกัน ในเมื่อเราก็มองว่าสีผิวอะไรก็คือคนเหมือนกัน จากคุณ : shory - [ 28 ก.ค. 50 22:18:52 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ลืมไปเรื่องนึงค่ะ argument ที่ valid ที่สุดน่าจะเป็นเรื่องของเจเค โรวลิ่งตัวจริงแทน ว่าจริงๆแล้วเธอเองเนี่ย ค่อนข้างแบ่งแยก อย่างที่เห็นได้ว่า เธอต้องการนักแสดงที่เป็น British เท่านั้นมาแสดงในหนัง.... จากคุณ : shory - [ 28 ก.ค. 50 22:28:47 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตอบกันไว้ดีจังครับ แต่ที่น่าสนใจ มากกว่าคือ ทำไม จขกท สนใจรายละเอียดตัวละคร และพฤติกรรมบางส่วน ที่ผู้เขียนไม่ได้จัดลำดับความสำคัญไว้ หรือมีก็น้อยเกินกว่าที่จะสมควรนำมาพูดถึง ทั้งวัฒนธรรมแบบสากลร่วมสมัยที่ จขกท อ้างอิง ยังมีอีกหลายรูปแบบที่น่าศึกษา และมีประเด็นที่น่าสนใจมากกว่าแยะครับ ไม่ว่าจะเป็นศิลปะสื่อผสม-ที่รวมเอาวรรณกรรมไว้ด้วย หรือแม้กระทั่ง วรรณกรรมชิ้นอื่น ๆ ที่น่าจะมีนัยยะสำคัญเชิงสาระ มากกว่านี้นะครับ ถ้าใครมัวไปวิจารณ์การ์ตูนวอลท์ดิสนีย์ ว่าเลือกจะรักจะชังอะไร โดยขาดการไตร่ตรองในการส่งสารนั้น   คงคล้ายกับการที่จะไปหาวิตามินในน้ำตาลน่ะครับ ถ้าไม่นับกรณีที่ต้องการตามกระแส เพื่อสร้างความน่าสนใจในเชิงการตลาด อีกอย่างการวิพากษ์วรรณกรรมเรื่องใดนั้น สมควรอย่างยิ่งที่จะต้องอ่านจบ โดยละเอียดและ ลงลึกพอเสียก่อนครับ ป.ล.มีข้อน่าสังเกตุบางประการ การใช้ภาษาอื่น แม้เป็นคำเฉพาะแต่หากมีการบัญญัติคำแปลไว้เหมาะแล้วก็ไม่น่ามองข้ามไป แปลได้ว่าผู้วิจัย ยังไม่ได้ทำการสำรวจข้อมูลอย่างพอเพียงสำหรับการนั้น ส่วนเรื่องความสมจริงในการคัดเลือกนักแสดงของผู้ประพันธ์นั้น ก็เป็นเรื่องปกติที่พึงคาดหมายได้อยู่นี่ครับ ^-^ แก้ไขเมื่อ 29 ก.ค. 50 02:05:10 แก้ไขเมื่อ 29 ก.ค. 50 02:02:22 จากคุณ : P Q BOY - [ วันอาสาฬหบูชา 01:56:44 ]

ความคิดเห็นที่ 20 คุณ คห.ที่ 18 เจ.เค. เค้าไม่ได้ระบุว่าจะต้องใช้แต่นักแสดงสัญชาติอังกฤษมาเล่นหนังแฮร์รี่นะคะ เค้าแค่ต้องการให้หนังเรื่องนี้เป็น production ภายในประเทศอังกฤษเท่านั้น ส่วนที่มีแต่นักแสดงสัญชาติอังกฤษ ก็เพราะทำตาม กม.ของอังกฤษ ที่เกี่ยวกับการสร้างหนัง เพราะที่อังกฤษ เค้ามี กม. คุ้มครองผู้สร้างหนังในประเทศ ถ้าทำตามได้ก็จะเข้าเกณฑ์ ของรัฐบาล ได้เป็นหนัง production อังกฤษแท้ๆ และจะมี priority ในการเข้าฉายก่อนหนังสัญชาติอื่นๆค่ะ และขอเติมที่เคยตอบคุณ จขกท นิดนึง ... เวลาอ่านแฮร์รี่ อยากให้คุณ จขกท อย่าคิดว่าตัวเองเป็นคนระดับครูบาอาจารย์น่ะ เพราะว่าอันนี้เป็นวรรณกรรมเยาวชน อยากให้ จขกท คิดแบบเด็กคนนึงที่ได้อ่านหนังสือชุดนี้ จากนั้นค่อยเอาสิ่งที่ได้จากหนังสือมาวิเคราะห์ ด้วยความรู้ในแบบผู้ใหญ่ คุณจะได้เห็นสิ่งที่ผู้เขียนต้องการจะสื่อจริงๆ เพราะหลายๆครั้งเราเห็นว่าผู้ใหญ่มาอ่านหนังสือเด็ก เอาความคิดแบบผู้ใหญ่มาตั้งป้อมไว้ สุดท้ายมันจะกลายเป็น bias ที่ทำให้คุณจับประเด็นของหนังสือไม่ได้ แนะนำว่า อ่านให้ละเอียด หาจุดวิเคราะห์ให้ดีๆ และขออวยพรให้เป็น essay ออกมาเจ๋งๆ เพราะหาคนไทยเขียน essay ทางวิชาการในวารสารเมืองนอกได้น้อยมาก ยังไงก็ขอให้โชคดีค่ะ จากคุณ : Vipavadee - [ วันอาสาฬหบูชา 15:53:13 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เราคิดว่าประเด็นสำคัญที่เจเคต้องการจะสื่อสารในซีรีย์แฮร์รี่ พอตเตอร์ นี่ก็คือ 1. 'คาแรคเตอร์' การยอมรับว่า ทุกคนนั้นมีหลายด้าน ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับมุมมองและข้อมูลของผู้รับสาร เช่น เสนป ตัวละครที่ก้ำกึ่งระหว่างฝ่ายร้าย (ในมุมมองของแฮร์รี่ที่ถ่ายทอดมาสู่ผู้อ่าน) และฝ่ายดี (เหตุการณ์ในท้ายเล่มของแต่ละเล่มในซีรีย์ มักจะย้ำเสมอว่า สิ่งที่เสนปทำลงไป เพราะเป็นคนเข้มงวด แต่เขาก็ทำทุกอย่างตามเจตนารมณ์ของดัมเบิลดอร์เสมอ) แต่เนื่องจากเรื่องนี้ถูกถ่ายทอดผ่านสายตาและความคิดของแฮร์รี่ พอตเตอร์ จึงทำให้มีข้อจำกัดในการรับสารอยู่ นั่นคือ อย่างน้อยถ้าจะวิเคราะห์ซีรีย์นี้ ควรจะอ่านให้ครบทั้งซีรีย์ก่อนค่ะ เพราะทั้ง7เล่มรวมกันถึงจะเป็นมุมมองทั้งหมดที่เจเคต้องการสื่อผ่าน แฮร์รี่ พอตเตอร์ ไปยังผู้อ่านเยาวชนทั้งหลาย 2. 'โลเกชั่น' ต้องการถ่ายทอดเรื่องราวของโลกเวทมนตร์ ในแง่มุมเดียวกับโลกปัจจุบันของเรา หรือในอีกแง่ คือการถ่ายทอดโลกปัจจุบัน ในแง่มุมที่เปลี่ยนให้แฟนตาซีมากขึ้น  ซึ่งในขณะเดียวกัน ก็สามารถตีความได้ว่า ไม่ว่าจะมีเวทมนตร์หรือไม่ สิ่งที่คุณทำต่างหากคือสิ่งที่บ่งบอกเนื้อแท้ของคุณ เวทมนตร์ไม่ได้บ่งบอกถึงสิ่งที่ควรยกย่อง ความสามารถที่เก่งการไม่ได้บ่งบอกถึงสิ่งที่ควรยกย่อง แต่อยู่ที่การกระทำและการตัดสินใจของบุคคลนั้น แม้ว่าจะไม่มีใครเห็นไม่มีใครรู้ แต่ว่าสักวัน ผลจากการกระทำของเรา จะมีความหมายและความสำคัญแน่นอน 3. 'สังคมโลก' ซีรีย์นี้เป็นการนำเสนอที่มุ่งเป้าหมายหลักไปยังกลุ่มเด็กและเยาวชน ซึ่งเป็นวัยที่กำลังเรียนรู้วิถีทางที่เติบโตมาเพื่อเป็นสมาชิกที่ดีของสังคม การมีเชื้อชาติแตกต่าง เผ่าพันธุ์ที่แตกต่าง เป็นการปูพื้นฐานว่า สังคมของเรา ไม่ได้มีแต่ คนเชื้อชาติเดียวกับเรา เรามีความแตกต่างมากมายบนโลกใบนี้ ที่สามารถค้นพบได้มากขึ้นในทุกๆหน้ากระดาษ ทุกๆครั้งที่มีปฏิสัมพันธ์ต่อสังคม ยังมีอีกหลายสิ่งที่รอคอยให้ค้นพบ ทำให้ผู้อ่าน ไม่ถูกจำกัดจินตนาการของตนเอง และสามารถยอมรับได้ง่ายว่า 'สิ่งที่ไม่รู้ไม่ได้หมายความว่ามันไม่มีอยู่' เป็นการส่งสารให้ผู้อ่านใช้ความยืดหยุ่นมากขึ้นในการรับสาร เมื่อเริ่มรู้จักกัน คนผิวดำก็เป็นแค่คนผิวดำ คนผิวขาวก็เป็นแค่คนผิวขาว คนผิวเหลืองก็เป็นแค่คนผิวเหลือง ต่อเมื่อรู้จักกันมากขึ้น รู้ว่านิสัยเป็นคนยังไง ที่บ้านเป็นยังไง มีความเป็นมายังไง คนที่มีผิวสีต่าง ๆ จึงค่อย ๆ พัฒนามามีหน้าตาและรายละเอียดที่ชัดเจนมากขึ้น เช่น คนผิวสีชื่อ A นิสัยไม่ค่อยดี แต่มีวินัยสูง ไม่เหมือนคนผิวสีชื่อ B ที่ถึงจะขี้เกียจกว่านิดหน่อย แต่คบง่ายกว่าเยอะ  ...เป็นต้น ชาติพันธุ์ ก็แค่หน้าตาภายนอก ความน่าคบอยู่ที่นิสัยต่างหาก (เด็กผิวขาว บ้านรวย พ่อแม่โก้หรูอย่าง เดรโก มัลฟอย กับ เด็กผิวสี กำพร้าพ่อ อย่างลี จอร์ดัน ) และเช่นกัน พ่อแม่จะเป็นไง ถ้าเราไม่ยอม เราก็เติบโตมาต่างจากที่พ่อแม่ต้องการได้ (เช่น ซิเรียส แบล็ค ที่ทั้งตระกูลอยู่ Slytherin แต่ตัวเองกลับภูมิใจมากที่อยู่ Gryffindor แถมยังเป็นหัวโจกฝ่ายดีที่สำคัญคนหนึ่งในเรื่องด้วย) ภูมิหลังที่ต่างกัน มีส่วนทำให้คนเราไม่เข้าใจกัน แต่หากมีการเปิดใจคุยกับจริง ๆแล้ว อาจจะพบทางประนีประนอมสำหรับทั้ง2ฝ่ายได้ (เช่น กรณีของรอนกับเฮอร์ไมโอนี กรณีเอลฟ์รับใช้) ก็แค่มุมมองของเราค่ะ จากคุณ : lumin - [ วันอาสาฬหบูชา 20:16:30 ]

ความคิดเห็นที่ 22 หวัดดีค่า คุณ คห. 20 อยากทราบว่า กม.ที่ว่ามานี้ชื่ออะไรคะ เพราะส่วนตัวไม่คิดว่ากม.แบบนี้จะสามารถมีในอังกฤษได้ เพราะจะขัดกับ EU law (Article 28 - Free movement of goods) ค่ะ (ยกเว้น ใช้ข้ออ้างตาม Article 30 EC ว่าด้วย national culture แต่ก็ยากนักที่จะหลุดได้เพราะ European Court of Justice โหด) .... แหะๆ พอดีเรียนกฎหมายอยู่อังกฤษอ่าค่ะ ^^' แล้วอีกอย่างหนังอังกฤษหลายเรื่อง ก็มีดาราชาติอื่นๆ เล่นเป็นตัวเอกด้วยซ้ำ อย่าง Sliding Doors (Gwyneth Paltrow - อเมริกัน), Vanity Fair (Reese Witherspoon - อเมริกัน), Becoming Jane (Anne Hathaway - อเมริกัน) แม้แต่แฮรี่เอง ผู้กำกับ 3 ภาคแรกก็ไม่ใช่คนอังกฤษ ดังนั้นถ้ากฎหมายระบุว่า Cast & Crew ต้องเป็นอังกฤษทั้งหมดถึงจะได้สัญชาติอังกฤษ แค่ผู้กำกับคนเดียวก็ไม่ผ่านแล้ว ที่เราอ้างมานั้นเราไม่ได้เดานะคะ เราเห็นทาง BBC ตอนแฮรี่เรื่องแรกออกมา แล้วเจเคให้สัมภาษณ์ค่ะ เธอพูดว่า เธออยากให้ cast ทั้งหมดเป็นอังกฤษล้วนๆ แบบนี้ต่อไป แม้เธอจะเสียดายที่ ผกก. (คริส โคลัมบัส) เป็นอเมริกันก็ตาม ... ไม่ได้บอกว่าเจเคไม่ดีนะคะ แต่บอกว่าลึกๆแล้วเจเคเองก็มีความรู้สึกรักชาติตัวเองและภูมิใจในความเป็นอังกฤษ และอยากให้หนังเรื่องนี้เป็น UK production ล้วนๆ..  ซึ่งถ้าจะมี argument อะไรสักอย่างที่ทำให้บทความของคุณ krisdauw นั้น valid ก็น่าจะเกี่ยวกับตัวเจ๊เอง เพราะในหนังสือนั้น...เราไม่คิดว่ามีค่ะ (ตามที่หลายๆคนได้บอกไปแล้วว่าการอธิบายสถานการณ์ ไม่ได้แปลว่าจะแฝงความคิดนั้นให้กับคนอ่าน) ซึ่งความรู้สึก nationalism นี้มันก็เกิดขึ้นกับทุกคนนั่นแหละ  อย่างถ้าท่านมุ้ยสร้างนเรศวร ก็คงไม่มีคนไทยคนไหนอยากเอาดาราเกาหลีมาแสดง แบบนั้นอยู่แล้วล่ะ หรืออย่างตอน Memoir of Geisha คนญี่ปุ่นก็ด่ากันจะตายว่าทำไมเอาจางซื่อยี่ กงลี่ ฯลฯ มาเล่น หน้าตาก็จีนๆ แต่ถ้าสมมติลองเอาอายูมิ ฮามาซากิมาเล่น หน้าเธอก็จีนไม่ต่างอะไรกัน แต่ว่าเป็นคนญี่ปุ่น อันนี้คนก็อาจจะด่าน้อยลงไป ...เราต้องการจะบอกว่า ความรู้สึก nationalist นี้จริงๆแล้ว ลึกๆ ก็เป็นคล้ายๆกับ discrimination กลายๆ ซึ่งแฝงอยู่ในตัวทุกคนอยู่แล้วนั่นแหละค่ะ ซึ่งใครจะยอมรับหรือไม่นั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง   เพราะถ้าถามเราเอง ซึ่งอยู่อังกฤษมานาน ส่วนตัวเราก็ prefer จะให้นักแสดงเป็นอังกฤษล้วนเหมือนกัน (แป่ว) จากคุณ : shory - [ 31 ก.ค. 50 00:51:48 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สวัสดีครับทุกคน มาตอบช้าไปหน่อย เพราะว่าช่วงนี้ยุ่งๆกับเรื่องวีซ่าทำงาน กับมีปฐมนิเทศน์อาจารย์ใหม่ ก็ขอบคุณทุกๆคนที่มาช่วยออกความเห็นนะครับ คุณ Vipavadee ครับ การที่ โรลลิงไม่ได้เน้น (หรือ ถ้าจะมองในแง่ร้ายหน่อยก็พูดได้ว่า ไม่สนใจที่จะ) บรรยายความแตกต่างทางเชื้อชาติของตัวละครหลายๆตัว เช่น Cho หรือ Lee อาจจะคิดกลับได้ว่า เนื่องจากผู้แต่งมีความเห็นที่ว่า ความแตกต่าง(ทางเชื้อชาติ) ไม่ได้สลักสำคัญอะไร หรือ แม้กระทั่ง เอาความแตกต่างไปฝังๆกลบๆไว้ หลีกเลี่ยงที่จะกล่าวถึง ถ้าคุณเคยดู Charlie and the Chocolate ของฮอลลีวูดล่าสุด (จอนนี่เดป) เห็นฉากนึงไหมครับที่ตัว Oompas-loompas ออกมาเต้น จะเห็นได้ว่า เอานักแสดงคนเดียวมาเต้น (ทำ special effects ให้มีหลายๆตัว) มีนักวิจารณ์ว่าไว้ว่า ในสายตาของพวก racist ทั้งหลาย คิดว่าคนเผ่าพันธ์อื่นๆหน้าตาเหมือนกันหมด (เหมือนอย่าง stereotype ที่ว่า คนดำหน้าตาเหมือนกันหมด) นั่นเอง เพราะฉะนั้น การที่โรลลิงไม่ได้พาดพิงถึงความแตกต่างทางเชื้อชาติ ทั้งๆที่เธอเน้นเหลือเกินเรื่องความแตกต่างทางด้านนี้ในเรื่องของสายพันธ์พ่อมดแม่มดว่าบริสุทธิ์หรือไม่เป็น issue ที่ทำให้เกิดเรื่องการผจญภัย และ ทำให้เกิดตัวละครเอกขึ้นมาด้วยซ้ำ ทำให้ผม argue ว่า เธอไม่ "เนียน" หรือ เรื่องนี้อาจจะเชื่อมโยงกับ ปัญหาภาคใต้ของไทยเรา  เช่น การที่รัฐบาลพยายามชี้แจงว่า "คนใต้ก็เป็นพี่น้องไทย เหมือนๆกับภาคอื่นๆ  เป็นคนไทยเหมือนกัน"   แต่คนใต้หลายๆคน (น่าจะส่วนใหญ่) อาจจะมองว่า เค้า "ไม่เหมือน"กับภาคอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องศาสนา หรือ ภาษา  เพราะฉะนั้น การที่รัฐบาลไม่ให้สำคัญกับความแตกต่าง แต่กลับมองว่าความแตกต่างไม่มีอยู่นั้น อาจจะเป็นก้าวที่พลาดไปของการแก้ปัญหา หรือเปล่า   เช่นเดียวกับ  ถึงแม้ แฮรรีพอตเตอร์ จะเสนอมุมมองที่ว่า ones who live peacefully with others will prevail, and ones who do not will perish (ไม่ทราบจะแปลไทยว่าอย่างไร) แต่ก่อนที่จะอยู่กับผู้อื่นอย่างสันติสุขได้นั้น คนๆนั้นต้อง first recognise the differences and treat them with respect ก่อน ไม่ใช่ว่ามองข้ามความแตกต่างนั้น แล้วคิดว่าทุกๆคนคงเหมือนกัน ไม่ใช่หรือ  Fairness doesn't mean treating everybody in the same manner, but it means recognizing each individual's differences and treat them accordingly. ต่างหาก ส่วนเรื่องการมองจากแง่มุมของเด็กและผู้ใหญ่ จริงๆครับมัน make a difference in your interpretation  แต่ต้องเรียนอย่างนี้ครับว่า จุดที่สำคัญของ literary interpretation คือ ถ้ามองจากแง่มุมที่ต่าง ผลลัพธ์หรือ interpretation (น่าจะ)ต่างกัน  แต่ว่าไม่มีอะไรที่ผิดหรือถูกครับ  what matters is เราได้แสดงการที่จะได้มาซึ่งคำแปลนั้นๆอย่างถูกหลักและมี evidence ประกอบครับ ยกตัวอย่างเช่น มีนักวิจารณ์มอง fairy tales เช่น ซินเดอเรลลาว่า มันไม่ใช่นิทานธรรมดา เเต่เป็นการเปลี่ยนแปลงทางจิตใจความเป็นจริงที่เด็กทุกคนต้องผ่าน คือ มันแสดงถึงปมอิดิพัส (oedipal) ที่เด็กทุกคนต้องผ่าน เวลาถูกพ่อแม่สั่งให้ทำอะไรหรือขัดใจ (เหมือนนางซินที่โดนสั่งให้ทำงานบ้าน) ฯลฯ (อ้างอิง Bruno Bettelheim) ส่วนคุณ P Q Boy ครับ ถ้าจะเปรียบว่า การวิจารณ์ของผมเป็นการหาวิตามินในน้ำตาล ผมขอเปรียบอย่างนี้ดีกว่าว่าเป็น การส่งสารว่า "น้ำตาล ถ้าเด็กๆทานมากไปอาจจะทำให้ฟันผุได้ ถึงแม้ว่าน้ำตาลนั้นจะมีประโยชน์ตรงที่ให้พลังงานเช่นเดียวกับคาร์โบไฮเดรต และร่างกายเราต้องการคาร์โบรไฮเดรตเยอะเหมือนกันต่อวัน" ยกตัวอย่างการ์ตูนดิสนีย์ (พากษ์อังกฤษเท่านั้น) แล้วกัน ลองสังเกตุดูว่า การ์ตูนดิสนีย์ทุกเรื่อง (เช่น สโนไวท์ ลิตเติลเมอร์เมท ฯลฯ) นั้น ใช้เสียงคนพากษ์ที่เป็น stereotypes ทั้งสิ้น เช่น ให้เสียงตัวละครเอก (พระเอก นางเอก) เป็นสำเนียง white, middle/upper class ส่วนตัวร้าย เป็นเสียง คนดำ เป็นเสียงพวกอพยพ (เม็กซิกัน) หรือเป็นสำเนียงต่างด้าว เมื่อเด็กๆบริโภคสื่ออย่างนี้เข้าไปมากๆ ก็น่าจะเป็นไปได้ที่เด็กจะคิดว่า คนดำ คือคนที่เลว หรือ คนที่มีสำเนียงต่างไป จะเป็นพวกโง่ๆ มันเหมือนกับหนังไทยเรา ที่มักจะให้ตัวละครตลก หรือคนใช้พูดเสียงเหน่อๆ ทำให้คน(ส่วนหนึ่ง) คิดว่าคนที่มีสำเนียงเหน่อน่ะ บ้านนอก โง่ ใช่ไหมครับ อันนี้ก็เป็นแค่ "แง่มุมหนึ่ง" ที่เราสามารถวิจารณ์ได้ จากอีกหลายๆแง่มุมที่คุณเสนอมาครับ ส่วนเรื่องคำแปล เนื่องจากผมไม่เคยอ่านฉบับภาษาไทย และผมเป็นนักแปลที่แย่ จึงไม่ทราบคำแปลไทยครับ และอย่างที่ผมได้กล่าวไว้ว่าผมจะเขียนไปลง journal ภาษาอังกฤษครับ ส่วนคุณ vipavadee อีกทีนะครับ ขอบคุณครับสำหรับคำอวยพร ถ้าไงเสร็จเป็นรูปร่างแล้วและเค้า accept ผมจะมาบอกอีกทีนะครับ จริงๆคนไทยเขียน journal article เยอะนะครับ สายมนุษยศาสตร์ก็มีบ้างเหมือนกันครับ ส่วนคุณ shory ครับ จริงๆผมไม่ได้ต้องการ argue ว่า โรลลิงนั้นได้ตั้งใจ (intentionally or purposefully) เผยแพร่ racial sterotype แต่ว่าผมแค่บอกว่า ถ้ามองจากบางแง่มุม ตัวละครน่าจะมีความหลากหลายมากกว่านี้ (ในด้านเชื้อชาติ) และหลีกเลี่ยงที่จะใช้ existing sterotypes ในการ represent ตัวละครหลายๆตัว (ไม่ว่าจะเรื่องการแต่งกาย ไม่ว่าจะเรื่องสีผม การบรรยาย ฯลฯ) ส่วนเรื่องของความต้องการของโรลลิงที่จะให้นักแสดงเป็นอังกฤษทั้งหมดก็น่าคิดนะครับ ก็น่าจะมองต่อไปอีกว่า (ถ้าเป็นกรณีภาพยนตร์) ถึงแม้จะเป็นคนอังกฤษทั้งหมด แต่ใช้สำเนียงหรือลักษณะการพูดที่เป็น stereotype หรือไม่ (เช่น Hagrid นั้น เวลาพูดจะต่างจากคนอื่นๆ เเละในหนังสือก็สะกดต่างไปเพื่อให้เห็นความแตกต่างของสำเนียงใช่ป่ะครับ) เพราะฉะนั้น เราสามารถที่จะกล่าวได้หรือไม่ว่า สำเนียงนี้สื่อถึงคนกลุ่มหนึ่ง (เช่น Cockney English speakers) ที่สามารถสื่อให้ผู้ชมรู้ถึงระดับสติปัญญา ฯลฯ ของ Hagrid (แต่น่าเสียดายที่ผมไม่ทราบว่าสำเนียงนี้เป็นสำเนียงอะไร) แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 50 15:49:25 แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 50 15:07:40 จากคุณ : krisdauw (krisdauw) - [ 1 ส.ค. 50 14:55:20 ]

ความคิดเห็นที่ 24 มันเหมือนเป็นปรัชญาอย่างหนึ่งนะคะ แม้แต่นักปรัชญาแต่ละท่านก็มีความคิดที่ไม่เหมือนกัน และเลือกที่จะตีความหมายแตกต่างกันไป   ในกรณีที่คุณkrisdauw กล่าวถึงคือ การยอมรับความแตกต่างทางชาติพันธุ์ที่แท้นั้น ต้องรู้สึกว่าพวกเค้าแตกต่างจากเราจริงๆ ถึงกระนั้นก็ยังให้เกียรติ หรือยอมรับด้วยความจริงใจได้  แต่มันจะแตกต่างกันตรงไหน หากบางคนจะคิดว่า ความแตกต่างทางชาติพันธุ์ไม่ใช่สิ่งสำคัญในการแบ่งแยกความเป็นมนุษย์ และมองข้ามความต่างนั้นโดยเห็นทุกๆคนเท่าเทียมกัน มันจะสำคัญยังไงในเมื่อที่แท้แล้ว 'สองความคิดนี้ ' มีจุดมุ่งหมายคือสิ่งเดียวกัน ในขณะที่ Harry Potter กำลังกลายเป็นวรรณกรรมชิ้นหนึ่งที่โด่งดังทั่วโลก  เราไม่เข้าใจว่าหากเจเคต้องตระหนักถึงสิ่งนี้ และใช้สมองครึ่งหนึ่งไปกับการคิดทบทวนว่าจะเพิ่มบทให้เชื้อชาติไหนดีถึงจะดูหลากหลาย  เธอจะสามารถเขียนอะไรต่อไปได้..  เพราะเสน่ห์ของนักเขียนคือความคิดที่อิสระ การจำกัดความเชื่อด้วยทฤษฎี หรืออคติใดๆก็ตาม ก็เหมือนกับการปิดกั้นจินตนาการของนักเขียนมิใช่หรือ  และที่สำคัญคือ ประเด็นของหนังสือเล่มนี้ไม่ได้อยู่ตรงที่ความสำคัญของเชื้อชาติค่ะ   เราคิดว่าประเด็นนี้น่าสนใจนะ แต่ค่อนข้างเลือกเรื่องผิดไปหน่อย  ไม่ใช่เพราะเป็นแฟนหนังสือ แต่ในฐานะที่ได้อ่านหนังสือเรื่องนี้ ทำให้รู้สึกว่า..มันไม่ใช่ประเด็น..เลยน่ะค่ะ  คิดกันอีกแง่ เพื่อนๆแฮรี่ที่เป็นคนชาติเดียวกันหลายๆคน(ยกเว้นรอน เฮอร์) ก็ไม่ได้มีบทบรรยายที่ลุ่มลึกมากไปกว่า โช แชง หรือโทมัส ดีนเลยนี่หน่า ส่วนเรื่องของ stereotype เรากลับคิดว่ามันเป็นสิ่งจำเป็นของการแต่งนิยายค่ะ จากคุณ : ayanami rei2 - [ 1 ส.ค. 50 19:53:06 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เรื่องที่ความแตกต่างในเชื้อชาตินั้นมีไม่เยอะ คาดว่า JK คง Assume น่ะค่ะ ว่า Hogwarts เป็นโรงเรียนในประเทศอังกฤษ ดังนั้นเด็กส่วนใหญ่ที่เรียนที่นี่ก็เป็นเด็กบริติชเกือบหมด เพราะถ้าดูจากภาคสี่แล้ว โรงเรียนสอนเวทย์มนต์ก็มีอยู่ทั่วยุโรป ทั้งที่ฝรั่งเศส โรมาเนีย ฯลฯ และก็คงจะสามารถ assume ได้ว่ามีอยู่ทั่วโลกด้วย เช่นอาจจะมีอยู่ในจีน ญี่ปุ่น ซึ่งเด็กก็คงถูกส่งไปโรงเรียนที่ใกล้ที่สุดมากกว่า (assume ว่าการเรียนการสอนเวทย์มนต์มีมานาน จนมีโรงเรียนมากมายทั่วโลก และพ่อแม่ไม่ได้บ้าเห่อส่งลูกเรียนนอกเหมือนสังคม muggle ทั่วไป)   ส่วนเรื่องที่ไม่ได้เน้นความแตกต่าง ของ cho กับ lee jordan คือเราคิดว่า สังคมอังกฤษไม่เหมือนกับสังคมอเมริกันนะคะ ถ้าดูสถิติการเหยียดผิว (นอกจากเรื่องของแขก - ซึ่งกลายเป็น issue เพราะเรื่องก่อการร้าย) นี่เรียกว่าน้อยมากๆ ในประเทศอังกฤษเมื่อเทียบกับอเมริกา  เพราะอย่างแรกคืออเมริกามีคนดำถึง 12% คนเอเชีย 6% และยังมีอเมริกาใต้อีกเท่าไหร่เราก็จำไม่ได้ค่ะ  ส่วนอังกฤษมีคนดำเพียงแค่ 2% และมีคนจีน 2% มีแขก 4% ...ถ้าเทียบดู จะเห็นได้ว่าอังกฤษมีชนกลุ่มน้อยเป็นสัดส่วนที่น้อยกว่าในอเมริกา และส่วนใหญ่อยู่ในเมืองใหญ่ค่ะ (เช่นลอนดอน) เพราะพวกนี้มาทำมาหากิน ไม่ค่อยอยู่บ้านนอก (ที่เต็มไปด้วยคนขาว conservative จัดๆ) กันเท่าไหร่ อังกฤษจึงไม่ได้มี KKK ไม่ค่อยจะมีพวก Red Neck มากเท่าไหร่ สังคมคนดำกับคนขาวในเมืองส่วนใหญ่ก็อยู่รวมกัน ไม่มี "ย่านคนดำ" เหมือนกับในอเมริกา (อาจจะมี "ย่านคนรวย" กับ "ย่านคนจน" อะไรแบบนี้แทน) ไม่มีโรงเรียนที่เต็มไปด้วยเด็กผิวสีโดยเฉพาะ และไม่ได้มีสิ่งที่เรียกว่า "สำเนียงคนดำ" หรือ "ดนตรีของคนดำ(แร็พโย่ว)" อะไรแบบนั้น ฯลฯ สรุปง่ายๆ คือที่อังกฤษ การแบ่งแยกส่วนใหญ่จะเกิดจากฐานะ มากกว่าสีผิวค่ะ จากคุณ : shory - [ 3 ส.ค. 50 20:29:56 ]

ความคิดเห็นที่ 26 จะเขียนวิจารณ์อะไร  ก็ช่วยตรวจสอบชื่อเฉพาะ  วิธีการสะกด  การออกเสียงให้ถูกต้องก่อนนะคะ  เป็นถึงอาจารย์ทั้งที ส่วนที่มาของชื่อ  ขอความกรุณราอย่าเดาส่งเดชค่ะ  เจเคสร้างที่มาของชื่อทุกชื่อไว้แล้ว  ถ้ามีเวลาก็กรุณาไปหามาประดับความรู้ด้วยก็ดีค่ะ   เรื่องอื่น ๆ ไม่ต้องพูดถึง  คุณยังอ่อนหัดกับการเขียนเรื่องแนวนี้มากค่ะ  เพราะคุณ  ไม่รู้จริง ถ้าจะวิจารณ์เชิงปรัชญา  ก็ควรจะกลับไปอ่านจนถ่องแท้แล้วค่อยมาเขียนดีกว่ามั้ยคะ เราเชื่อว่า  แฟน ๆ แฮร์รี่ในนี้หลาย ๆ คนเขียนวิจารณ์ได้ดีกว่านี้แน่นอนค่ะ จากคุณ : Synthia - [ 10 ส.ค. 50 01:27:51 ]