เพิ่งไปดูมาเมื่อวาน ระหว่างรอรอบตั๊ดสู้ฟุต คนดูค่อนข้างหนาตา แม้ว่าจะไม่เต็มโรงก็ตาม ใจชื่น อย่างน้อย ไม่ได้มีเราคนเดียวที่ตีตั๋วดูเรื่องนี้
เรื่องนี้เล่าเรื่องคณะวงดนตรีลูกทุ่งคณะ "ยอดรัก สลักใจ" โดยใช้ตัวละคร "สมหวัง" เป็นแกนของเรื่อง ให้เห็นเรื่องของคนที่ต้องการสร้างความฝันที่จะเป็นนักร้อง และผ่านเหตุการณ์ต่าง ๆ จนกระทั่งได้เป็นนักร้องสมใจ แต่ในการเล่าเรื่องจริงจะกระจายการเล่าไปที่ตัวละครอื่น ๆ ด้วย เรียกว่าเรื่องนี้เกือบ ๆ จะไม่มีนักแสดงนำ แต่นำเป็นทีม
(ส่วนต่อไปนี้ สปอยล์ เปิดเผยตอนจบจ๊ะ)
ตอนจบของหนัง ที่ใครหลายคนมองว่า จบแบบงง ที่ให้เกิดเหตุการณ์แบบเดจาวู คือ เหตุการณ์คล้าย ๆ กับตอนเริ่มเรื่อง โดยให้ชายคนหนึ่ง มาสมัครงานเช่นเดียวกับที่สมหวังเคยทำ และนางเอกเกิดปิ๊งหนุ่มหน้าใหม่ เหมือนกับที่เคยปิ๊งสมหวัง และเขี่ยกิ๊กเก่าไป....นางเอกเก๋ดี สมกับเป้นนางเอกหางเครื่องวงดนตรีลูกทุ่ง (ก็ชีวิตเห็นมาแบบนี้ตลอดชีวิตนี่นา)
มันสะท้อนให้เห็นวงจรชีวิตของคนวงดนตรีลูกทุ่งได้เป็นอย่างดี เช่นเดียวกับเหตุการณ์หรือเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยต่าง ๆ เกี่ยวกับการกินอยู่หลับนอน ความเชื่อ เพศสัมพันธ์ ของคนวงดนตรีลูกทุ่งที่ ผู้กำกับใส่ลงไป เชื่อได้ว่าผู้กำกับรู้จริงและออกจะหลงใหลบรรยากาศเหล่านั้นอย่างมาก มากพอจนกระทั่งเขารู้สึกอย่างเล่าชีวิตของคนดนตรีลูกทุ่งให้คนอื่น ๆ ฟัง เลยทีเดียว
คุณโน้ตเลือกเล่าชีวิตของวงดนตรีลูกทุ่ง ในแบบโลกนี้สีชมพู ทุกอย่างจึงหวานแหวว และสวยงาม แม้จะมีฉากที่ตัวละครต่างๆ ทะเลาะกันตลอดเวลา แต่เราก็รู้ว่า ตัวละครเหล่านั้นรักกัน และเป็นมิตรที่ดีต่อกัน
ส่วนที่ดีมากส่วนหนึ่งของหนังคือในส่วนของโทนของการแสดง ดูนักแสดงเป้นทีมเดียวกันมาก ไม่รู้สึกแปลกแยก อันนี้ต้องยกความดีให้ทั้ง กบ สุวนันท์ และ เต้ ปิติศักดิ์ ที่สลัดคราบดารา ออกมาเป้นชาวบ้านได้อย่างกลมกลืน กบ ดูเป็นสาวหางเครื่อง ที่ดูบ้าน ๆ ดี กิริยา ท่าทาง ดูเชื่อ แรก ๆ จะรู้สึกขัดตาว่าทำไมสุวนันท์ ต้องแอ๊บแบ้ว ผสมแก่นเซียวขนาดนั้น แต่พอดูไปเรื่อย ๆ กลับเห็นว่ากบกลมกลืนกับนักแสดงคนอื่น ๆ ได้อย่างดี ก็หนังกำลังเล่าเรื่องชาวบ้านอยู่นี่นา เต้ ก็ดูไอ้หนุ่มลูกทุ่งประมาณบุญชู แต่กะล่อนกว่ามาก
ฉากพรอดรักของสองพระนาง น่ารักดี บทสนทนา ไม่ได้พูดถึงความรักแต่พูดถึงการรับประทานอาหารรสเลิศในความรู้สึกของพวกเขา นั่นคือ ข้าวกับไข่ดาว แทน บทตรงนี้ ผู้วิจารณ์ชอบมาก เพราะมันสะท้อนให้เห็นเลยว่า ความสุขของคนจนก็แค่ได้มีข้าวกินอิ่ม และได้กินกับคนที่ตนรัก ก็สุขใจเหลือแสนแล้ว
แต่น่าเสียดาย ที่ใช้พวกเขาไม่ค่อยคุ้ม บทไม่เปิดโฮกาสให้ กบ ได้แสดงความสามารถมากนัก แต่ในฉากที่ กบ ได้เล่น เธอก็เล่นได้ดี คิดว่าคนรักกบไปดูแล้วคงไม่ค่อยอิ่มมั้ง
สำหรับนักแสดงคนอื่น ๆ ทำหน้าที่ของตัวเองได้ดี ตามบทที่ได้รับมอบหมาย ต้องชมว่าคุณโน้ตสร้างตัวละครได้น่ารัก และมีบทบาทให้พวกเขาเล่นกันพอสมควร
เพลงประกอบ ดูไพเราะ เข้ากับเรื่องได้ดี จะเวียนหัวหน่อยก็การกำกับภาพเวลามีฉากเวทีคอนเสิร์ต ที่วูบไหว ไปมา แม้วาจะตั้งใจให้ดูว่าเทคนิคเก่า ๆ เขาทำอย่างไรก็เถอะ ถ้าหนังเรื่องนี้ใช้วิธีการเล่าเรื่องด้วยภาพในวิธีที่ทันสมัยขึ้น อาจทำให้หนังน่าสนใจขึ้นอีกนิดก็เป็นได้
โดยรวม ๆ แล้ว อีส้มสมหวังก็เป็นหนังที่เทิดทูนชีวิตของคนวงดนตรีลูกทุ่ง ที่เล่าเรื่องได้จริงใจดี หนังสนุกสมอย่างที่ผู้กำกับต้องการ บรรยายกาศที่อบอวลไปด้วยความสุขใจที่ผู้กำกับหลงรักบรรยากาศวงดนตรีลูกทุ่งได้ส่งผ่านมาถึงผู้ชมจนรู้สึกได้
ถ้าตัดอคติเรื่องตลกกำกับหนัง หนังเรื่องนี้ก็เป็นสารคดีชีวิตของคนวงดรตรีลูกทุ่งไทย ที่น่าสนใจเรื่องหนึ่ง
แก้ไขชื่อพระเอก ตามที่คุณวรดา แนะนำ แต่ขออภัยแก้ไขชื่อกระทู้ไม่เป็นครับ แฮะๆ
แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 50 09:00:33
แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 50 08:57:52
อีส้มสมหวังกับความรู้สึกหวนคืนสู่อดีต
