| ชอบสรพงษ์-นันทนา (71 คน) |
|
 |
|
| ชอบบิณฑ์--ชุติมา (24 คน) |
|
 |
|
| ชอบโจ นินนาท-ตอง (7 คน) |
|
 |
|
| ชอบเคน ธีรเดช-เชอรี่ (32 คน) |
|
 |
|
|
จำนวนผู้ร่วมโหวตทั้งหมด 134 คน |
ผมว่าสังคมไทยสมัยนี้กับสมัยก่อนไม่เหมือนกันครับ ถ้าให้คนโบราณสมัยที่นิยายเรื่องนี้ออกใหม่ๆ วิเคราะห์เรื่อง แผลเก่า เขาจะมองอีกแง่ไปเลย คือมองเรียมในทางที่ไม่ดี หลายใจ มีพระเอกอยู่แล้ว ทำไมยังนอกใจไปชอบหนุ่มเมืองกรุงรูปงามอีก ดูจากเพลง เรียมจะโดนว่าแต่ต้นเพลงเลย ว่าเป็นคนผิด คนไม่ดี
เรียมเหลือทนแล้วนั่น ขวัญ ของเรียม .....
หวนคิดผิดแล้วขมขื่น ฝืน ใจเจียม .....
เคยโลมเรียม เลียบฝั่ง มาแต่หลัง ยังจำ.....
ส่วนนายขวัญ จะถูกยกย่องว่ารักเดียวใจเดียว มั่นคง น่าชื่นชม โดยที่บางครั้งก็เกรียนไปเผารง เผาเรือ คู่หมั้นนางเอก รวมทั้งฆ่าไอ้จ้อย คนที่มาติดพันนางเอกตาย ทำไมไม่เห็นมีใครว่าขวัญบ้างละ คนอ่านคงจะเห็นใจพระเอกที่หน้าท่วมเลือดไปปาดต้นไทรกับต้องตายอย่างอนาถในตอนท้ายในน้ำหรือเปล่าครับ เลยกลายมาเป็นสงสารแทนที่จะเกลียดพระเอกซะงั้น ทั้งที่พระเอกก็ทำผิดมาเยอะ อย่างไม่น่าอภัยเหมือนกันล่ะ (แต่พระเอกก็ไม่ได้เลวมากมาย เพราะเป็นคนตรง คนซื่อ บ้ารัก เลยถึกๆ เถื่อนๆ ทำอะไรไร้สมองบางครั้ง)
ที่เรียมถูกมองไม่ดี เพราะสังคมไทยสมัยก่อนน่ะ ผู้หญิงหลายใจ รักเผื่อเลือก ถือว่าผิดมหันต์นะ แต่ผมกลับเห็นตรงข้ามกับคนอื่น ผมว่าเรียมมีสิทธิเลือกครับ เลือกใครก็ได้ที่ไม่ใช่นายขวัญอ่ะครับ เพราะเขาเป็นผู้หญิง แล้วก็สวย ได้รับการศึกษาจากพระนคร ก็น่าจะมีสิทธิเลือกผู้ชายรวยๆ หล่อๆ ดีดีมาแต่งงานด้วย
ลองเป็นสมัยนี้ผู้หญิงอย่างเรียม ถือว่าธรรมดามากเลย ในการที่คบผู้ชายทีละ 2 คน แล้วตัดสินใจเลือกคนที่ดีที่สุด โดยทิ้งอีกคนหนึ่งที่เคยรักมาก่อน เพราะเห็นว่าชายคนนั้นมีคุณสมบัติไม่เหมาะสม (เช่น ขวัญที่หล่อ แต่จน แถมบางครั้งขี้โมโห ไร้เหตุผล ผู้ชายแบบนี้ ผู้หญิงไม่เลือกก็ได้นี่ ) สมัยนี้สิทธิชายหญิงเท่าเทียมกันแล้ว แต่สมัยก่อนผู้หญิงต้องรักเดียวใจเดียว เรียมเลยถูกมองในแง่ไม่ดีไป สมัยก่อนผู้หญิงไทยถูกกดดันเรื่องในสังคมทั้งในเรื่องความรัก การวางตัว การมีคู่ครอง จนกลายเป็นเรื่องน่าเศร้า
เช่นคุณหญิงกีรติ จาก ข้างหลังภาพ ใจจริงรักพระเอกมาก แต่สังคมไทยมักไม่ยอมรับให้ผู้หญิงที่มีอายุมากกว่าแต่งงานอยู่กินกับผู้ชายที่มีอายุรุ่นลูกรุ่นหลานหรอก มันน่าเกลียด (คุณหญิงอายุมากกว่านพพรตั้ง 12 ปี) ถึงจะยุคนี่ก็เหอะครับ ถ้าเราเห็นผู้หญิงที่เป็นหม้าย อายุมากๆ แต่งกับผู้ชายอายุน้อยๆ สังคมไทยก็ยังมองว่ารับไม่ค่อยได้ครับ แต่ถามว่าแต่งได้ไหม (ก็ได้) แต่สังคมรอบข้างจะมองคุณหญิงกีรติว่ายังไง ที่เคยมีสามีมาก่อน พอสามีตาย แล้วมาชอบพระเอกที่อายุน้อยกว่ามาก คิดแค่นี้ก็สงสารนางเอกสุดหัวใจแล้วละครับ
ครูศรีบูรพา แต่งเรื่องนี้เพราะ ต้องการให้สังคมไทยเห็นความลำบากในการวางตัวของกุลสตรีไทย ก่อนยุค 2475 (สมัยก่อนการเปลี่ยนแปลงการปกครอง) คุณหญิงกีรติเป็นตัวแทนของสังคมเก่า จารีตเก่าๆ ที่ยึดติด ส่วนนพพรเป็นตัวแทนของคนในสังคมใหม่ ความคิดเปลี่ยนแปลงง่ายดายรวดเร็ว เพียงแค่เจอผู้หญิงใหม่ๆ หรือได้รับอะไรใหม่ๆ มาก็สามารถหลุดจากสังคมเก่าได้ทันที ตามประโยคที่คุณหญิงบอกว่า
"เธอทำถูกแล้ว นพพร ที่สามารถถอนตัวออกมาได้จากความหลังเก่าๆ และหลุดพ้นจากความทรมานได้ แต่คนโง่ๆ บางคน ทำไม่ได้อย่างเธอ"
จะเห็นว่าขนบโบราณนั้นผู้หญิงเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด ทั้งผู้หญิงที่อยู่ในสังคมระดับชั้นสูงอย่างคุณหญิงกีรติที่ต้องระมัดระวังในการวางตัว เป็นกุลสตรีทุกกระเบียดนิ้ว รักใคร ไม่สามารถเปิดเผยได้ เพราะถ้าเปิดมากไป สังคมไทยจะมองผู้หญิงในแง่ไม่ดี คุณหญิงกีรติจึงจำเป็นต้องอดทน อดกลั้นความรู้สึกที่มีต่อชายที่รัก และทุกข์ทรมานอย่างน่าสงสารที่สุด แล้วก็ได้รับความเห็นอกเห็นใจจากผู้อ่านไปตามจุดประสงค์ของคนแต่ง
ผมว่าสังคมไทยเป็นสังคมที่ปากอย่างใจอย่างครับ ปากก็บอกให้สิทธิผู้หญิงเท่าชายทุกเรื่อง แต่พอดำเนินชีวิตจริงๆ ในสังคมแล้ว มีเรื่องที่ผู้หญิงจะต้องเสียเปรียบอีกเยอะครับ ทั้งขนบธรรมเนียม ประเพณี และวัฒนธรรม
การมองผู้หญิงผ่านวรรณกรรมไทย ก็เหมือนมองภาพรวมของผู้หญิงไทยในยุคก่อนและยุคนี้ครับ เสียเปรียบอยู่ยังค่ำนั่นแหละ ไม่ว่าจะยุคไหนก็ตาม
ไม่ใช่อะไรหรอก คือวันนี้ ผมไปเรียนเขียนนิยายกับครูนักเขียนคนหนึ่ง เขาให้วิเคราะห์เรื่อง แผลเก่า แล้วผมวิเคราะห์แบบขัดใจคุณครู เลยโดนเหงกกระโหลกไปหลายที เพราะคุณครูของผม เห็นใจพระเอกขวัญมากกว่าเห็นในนางเอกเรียม แต่ผมมองว่าเรียมน่าสงสารที่ต้องยอมให้ทุกคนกดขี่ ไม่ว่าจะเป็นพี่ชาย (อ้ายเริญขี้เมา) หรือแม้แต่แม่ของตัวเอง ที่ตีตรวนข้อเท้าลูกสาว เพียงเพราะไปเลือกผู้ชายที่แม่ไม่ชอบ หรือแม้แต่ตาเรือง (พ่อเรียม) ที่ทำผิดแล้ว ไปโกงที่นาพ่อพระเอก แต่จะให้พ่อพระเอกยอมแพ้ความเรื่องรุกที่นา สรุปแล้วนางเอกต้องยอมคนในบ้านทุกคน ละว่างั้น ยอมแม้กระทั่งให้แม่ขายตัวเอง ส่งพระนครไปเป็นคนใช้เศรษฐี ในราคาไม่กี่อัฐ เพื่อแลกกับการหลุดจำนำที่นา เรียมจึงเป็นคนน่าสงสารสำหรับผม ไม่ใช่ผู้หญิงหลายใจ อย่างที่คนอ่านพยายามจะยัดเยียด
**วกมาถึงหนังหน่อย ชอบบทประพันธ์เรื่อง "แผลเก่า" มาก เลยติดตามดูทุกเวอร์ชั่น ทั้งของบิณฑ์ บันลือฤทธิ์ โจ นินนาท สรพงษ์ เคน ธีรเดช
บิณฑ์ บันลือฤทธิ์ที่ตรงตามบทประพันธ์ในแง่ของรูปลักษณ์ และหน้าตา คือล่ำ มีกล้าม ผิวคล้ำหล่อแบบชายไทยแท้ เสียงห้าว กังวาน แววตาแฝงความซื่อสัตย์ บิณฑ์ ได้ใจไปเต็มๆ
ส่วน เคน ธีรเดช ผมก็ดู เคนมาดสำอางค์ไปหน่อย ไม่ใช่อ้ายขวัญ ในแบบของผม แต่ก็พอไปได้ ฉากสาบานรักหน้าต้นไทรให้นางเอกฟัง เคนเล่นได้ดีมาก สีหน้าจริงจัง ทำผมน้ำตาไหลเลยแต่ยังไงก็สู้นพพร เรื่อง ข้างหลังภาพ ไม่ได้ ผมว่าเคน ถอดแบบ นพพร มาทุกกระเบียดนิ้วเลย
พี่เอก สรพงษ์ ดูในโรงไม่ทัน แต่มาดูตอนโตในงานรำลึกหนังเก่าครับ คนนี้ไม่ค่อยหล่อ แต่ในแง่ของอารมณ์ พี่เอกได้เต็ม 10 ครับ เป็นอ้ายขวัญโดยเลือดเนื้อเชื้อไขเลย ส่วนฉากคร่ำครวญคิดถึงคนรักของขวัญผ่านเสียงขลุ่ยนั้นไม่ต้องพูดถึง พี่เอกเล่นดีมาก มันหวิวมากเลย
(ซึ่งปัจจุบันเวอร์นี้หาดูยากแล้ว เพราะเป็นหนังไทยลายคราม ที่ขึ้นหิ้งไปแล้ว เป็นหนังของหอภาพยนตร์อนุรักษ์ด้วย คุณเชิด ทรงศรี ผู้กำกับก็เสียชีวิตแล้วด้วย เชิด ทรงศรี เป็นคนที่ทำหนังไทยแนวนี้ได้ละเอียดมากๆ ครับ น่าเสียดายท่านจัง ผมจะมีโอกาสได้ดูแผลเก่า ฉบับที่ทำได้ดี ทำแล้วขนลุก ตรงตามบทประพันธ์ เหมือนที่คุณเชิด ทรงศรี ทำไว้อีกไหม พี่เอกเล่นได้ดีมากถึงมากที่สุด ยายผมบอกว่า ทำให้คนดูในโรงสมัยก่อน ประทับใจมาก จนถึงกับร้องไห้โฮออกมากลางโรง ในฉากที่พระเอกพูดว่า
"เจ้าฆ่าพี่แท้ เจ้าฆ่าผัว เรียมเอ๋ย เจ้าฆ่าผัวของเจ้าด้วยมือคนอื่น พี่รักเจ้าด้วยใจซื่อ แผลเก่าของพี่ เป็นแผลรัก แผลรอนังเรียม แผลใหม่นี้เป็นแผลจากของกรูเพราะมรึงชัง"
น้ำเสียงของพี่เอก เศร้า กังวาน จนคนดูขนลุกเยือก และอินมากๆ ครับ เวอร์นี้จึงถูกยอมรับว่าเป็น แผลเก่า ที่ดีที่สุด เพราะพระเอกเล่นได้ดีมาก ส่วนนางเอกนันทนา เงากระจ่าง ก็พอแกล้มเป็นเรียมไปได้เหมือนกัน แต่ไม่รู้เป็นไง ผมชอบเชอรี่ เข็มอัปสร มากกว่า ตอนสลัดรักอ้ายขวัญ เชอรี่ เล่นแล้วแววตาไม่ร้าย ไม่ดุดุน เท่านันทนา เงากระจ่าง แต่ผมก็ชอบ อาจจะเป็นเพราะไม่ชินกับแอคติ้งนางเอกรุ่นเก่ามั้งครับ
เวอร์ชุติมา นัยนา 10 กว่าปีก่อน ผมก็ชอบครับ อันนี้ช่อง 7 ทำ ฉากลงตายในคลอง พี่เอ้เล่นได้ดีเหมือนกัน ส่วนพระเอก เป็น บิณฑ์ เพราะคิดว่าในยุคนั้น คงหาใครที่เหมาะสมเท่าบิณฑ์ไม่ได้อีกแล้ว จะเอาฉัตรชัยมาเล่น ก็ไม่ได้อีก เพราะนั่นเขาขาว ตี๋ มาดคุณชาย เลยได้เล่นเรื่อง "แต่ปางก่อน" แทน
สำนวนที่ครูก้านแต่ง ช่างเป็นสำนวนที่อ่านแล้วกินใจเหลือเกินครับ อ่านที่รอบก็ไม่เบื่อ เหมือนภาษาของท่านมีความขลัง ความศักดิ์สิทธิอยู่ในตัวอักษร ที่เขียน ส่วนอันนี้เป็นบทบรรยายที่ผมชอบครับ กินใจเหลือเกิน
เรียมเศร้า คิดแล้วยิ่งเศร้า เจ้าขวัญใช่อื่นไกลเลยแม้จะเปนชาวไร่ชาวนา
มันก็รักจริง หัวใจรักของมันหลักแหลมแก่กล้า มิเพราะมันรักหรือพี่เริญกับ
พ่อจึงอยู่โดยสวัสดิ์ ส่วนนายจ้อยต้นเรื่องถูกฟันอย่างหนำใจ เรียมคิดขน
ลุกขนพองถึงคืนหลัง ๓ ปโน้น ขวัญมอมหน้าตัดฝาเข้าไปในโรงนา มันมา
หาด้วยความรักที่ซื่อสัตย์ ฝ่าอันตราย แล้วเธอเล่า ขณะนั้นรู้สึกเช่นไร รัก
มัน-หลงมัน โธ่--เอ๋ย ขวัญ_เอ๋ย ฉันผิดเสียแล้วที่หลอกลวงทรมานให้
คอยฉันจนป่านนี้ โอ้_พี่ขวัญ ฉันผิดลึกนัก ฉันลืมแผลเก่าของฉันเพราะ
กรุงเทพแท้ๆ กรุงเทพฯให้ความเพลิดเพลินซึ่งฉันไม่เคยพบเลยในทุ่งบ้าน
เรา ฉันหลับอยู่ทุ่งบางกะปิตั้งแต่เกิดมาจนรุ่นสาว และฉันก็เสียสาวเพราะ
ขวัญของฉัน_ฉันมาตื่นเอาในกรุงเทพฯเพียง ๓ ปีเท่านั้นฉันก็ลืมที่นอน
ซึ่งหลับอย่างแสนสบายมาแต่เล็ก ฉันกำลังหลับอยู่กลางพระนครเมื่อ ๓ ปี
มานี้ และก็บางกะปินี่เองที่ปลุกให้ฉันตื่นรู้จักบ้านเกิดเมืองนอนของฉันอีก
ครั้งหนึ่งเมื่อกลับจากบางกะปิ เมื่อกลับจากเธออย่างหญิงเจ้าเล่ห์ นาย
ขวัญ_พี่ขวญ บางกะปิของเราปลุกฉันตื่นแล้ว บางกะปิของเราทุกหย่อม
หญ้า วังน้ำนั่นสุขกว่ากรุงเทพฯเป็นไหนๆ"
เรียมเอ๋ย เจ้าจะกลับบางกอกเสียแล้ว อ้ายหนุ่มบางกอกกำลังพาเจ้าไป
เที่ยวชมทุ่งชมนาและอีกครู่หนึ่งมันก็จะพรากเจ้าให้จากพี่ไป ใจหาย_เรียม
พี่ใจหายนัก เมื่อวันวานเรายังเล่นน้ำอยู่ด้วยกันแสนสบายเป็นสุขแท้ เมื่อ
มองค้นตามทุ่งโล่งไม่พบ เจ้าขวัญก็หันเข้าพึ่งลำน้ำซึ่งกำลังไหลเป็นเกลียว
มันคิดว่าจะเปนตายร้ายดีอย่างไรก็ต้องขอพบหน้าเจ้าเรียมก่อนที่จะกลับ
บางกอกให้ได้ คำบอกเล่าของเจ้ารอดเมื่อครู่นี้ทำให้เจ้าขวัญนึกไปว่า พวก
บางกอกเอาอำนาจเข้าบังคับคนรักของมัน เออ_เรียม พี่ก็ได้ลั่นปากไว้แล้ว
ว่าพี่จะต้องเปนผีเสียก่อนมันจึงจะขืนใจเจ้าไปจากพี่ได้ เรียมเอ๋ย-พี่ไม่
ยอมพี่ยอมมันไม่ได้เปนแท้ พี่เกิดมาบางกะปิ จากต้นน้ำนี้ถึงปลายน้ำโน้น
ทุ่งนี้สุดโน้นทุกๆแห่งที่ฝ่าตีนอ้ายขวัญเหยียบมาแล้วจะยอมให้ใครมาลบ
หน้าไม่ได้เปนอันขาด
มันถอนมีดที่ปักไว้ข้างตัวผลุนผลันลงคลองดาเพียงอึดใจเดียวก็เข้าเนื้อนา
ตาเรือง หัวใจสบถสาบาลด้วยความแค้นไปตลอดกาล"
ส่วนประโยคนี้เป็นประโยคที่ผมชอบส่วนตัวครับ คัดมากจาก นิยายนั่นแหละ (ครูก้าน ไม้ เมืองเดิม)
"มรึงไม่ใช่นักเลงหรอกวะอ้ายเริญ ยิ่งอ้ายจ้อยหมาเลย ลูกผู้ชายที่ไหนวะ...เขาจะถีบ กรูกำลังกราบตีนพ่อมรึงอยู่...แล้วก็ล้อมฟันเอา ถุ้ย !! อ้ายเสียชาติเกิด" แล้วมันก็หัวร่อเสียงก้องสนั่น โมโหถึงขีดคล้ายคนบ้า
ที่ชอบประโยคนี้ เพราะเห็นด้วยกับพระเอก นักเลงจริงน่ะ เขาไม่ลอบฟัน ไม่ลอบกัดลับหลัง พระเอกนี่เป็นลูกผู้ชายตัวจริงเลย แมนมากๆ แต่ผมไม่ชอบนิสัยมุทะลุ ขี้พาล ไร้เหตุผล เอาแต่ใจของอ้ายขวัญครับ
ถึงจะเป็นพระเอกก็มีข้อเสียนะ โกโบริ จาก คู่กรรม ดีแค่ไหนก็มีข้อเสีย (อ่อนไหว อ่อนแอเกินไป ทำอะไรไม่คิด รักนางเอกมากไป จนทำให้ฮิเดโกะไม่เห็นคุณค่าครับ นึกจะไปบางกอกน้อยก็ไป ทั้งที่รู้ว่าไปแล้วตายแน่ ไม่คิดถึงลูกในท้องของอังศุมาลิน)
ส่วนนพพร จาก ข้างหลังภาพ ไม่ต้องบอก ผู้ชายคนนี้ข้อเสียในตัวมากมาย ทั้งอ่อนไหว โลเล ผิดคำพูดกับนางเอก ทำร้ายใจนางเอก สารพัดที่นพพรจะทำ แต่ก็แปลกที่เป็นชายในฝันในนิยายของสาว อาจจะเป็นเพราะนพพรเป็นคนพูดจาไพเราะ อ่อนหวาน เป็นสุภาพบุรุษ เลยทำให้สาวๆ ที่อ่านประทับใจ ถึงแม้จะเป็นคนที่จิตใจไม่มั่นคง เช่น ตอนที่พูดกับหญิงกีรติ ว่า "เธอรักคู่หมั้นของเธอหรือเปล่านพพร" คุณหญิงถาม แล้วดูพระเอกตอบนะ.....
"เรามีเวลาพบกันน้อย แต่เราต่างก็มีความพอใจในกันตามสมควร ผมหวังว่า เราจะรักกันได้ เมื่อได้แต่งงานอยู่กินกันแล้ว....."
อ่านแล้วหมั้นไส้พระเอกจริงๆ นึกในใจ เป็นคุณหญิง จะชกนพพรให้หน้าหงาย ถ้าไม่รักเขาแล้ว ให้ความหวังคุณหญิงของผมที่เขามิตาเกะ ทำไมนะอ้ายนี่ ทำให้คุณหญิงเสียใจ ไม่ยอมกินยา จนตายไป....
พระเอกนิยาย ที่ผมชื่นชม ต้องอโณทัย จาก "เลือดขัตติยา" เป็นคนพูดจริง ทำจริง ให้เกียรตินางเอก ใจเข้มแข็ง องอาจ สมทหาร ยอมถูกประหารโดยไม่ต้องใช้ผ้าปิดตา ใจเด็ดสมเป็นลูกผู้ชายแท้ สะใจดี
*เอาเป็นว่า "แผลเก่า" คุณประทับใจ เวอร์ไหนมากสุด โหวตครับ แล้วถ้าเอากลับมาทำอีก อยากให้ใครเล่น
ยังไงก็ต้องสร้างอีกอยู่แล้ว เพราะบทประพันธ์นี้เป็นอมตะ ยังไงชั่วชีวิตนี้ คงได้ดูอีกหลายเวอร์แน่ เหมือนมังกรหยกอ่ะครับ สร้างแล้วสร้างอีก เพราะยังได้รับความนิยมอยู่
*พระเอกอยากได้ ผู้พันเบริ์ด เป็นอ้ายขวัญ ล่ำดีครับ
**ส่วนนางเอกเรียม ขอเป็น จุ๋ย วรัทยา ละกัน หน้าไทยดี
น่าเสียดาย pantip น่าจะใส่เพลงได้ งั้นจะได้ฟังแบบจะจะเลย
ขออัพเดทเพลงครับ ไปค้นมา
เพลง ขวัญเรียม ไก่ พรรณนิภา (คนนี้ร้องได้ดีที่สุด)
http://www.sarnfun.net/myplaylist.php?play=2&sname=3356
เพลง ขวัญเรียม เพ็ญศรี พุ่มชูศรี (ต้นฉบับ)
http://www.sarnfun.net/myplaylist.php?play=2&sname=2397
เพลง รอยแผลเก่า นิค นิรนาม (นิดร้องใช้ได้ แต่ผมไม่ค่อยชอบเสียงแบบนี้ ผมชอบต้นฉบับเสียงทูล ทองใจ เสียงมันนุ่มลึก คม บาดใจกว่า แต่หาเพลงครูทูล ไม่เจอครับ)http://www.sarnfun.net/myplaylist.php?play=2&sname=3714
เพลง ขวัญเรียม อ๊อด รณชัย และ อัจฉรพรรณี (พร้อมเสียงขลุ่ยอันหวิวยะเยือก ร้องใช้ได้เลยครับ)
http://www.sarnfun.net/myplaylist.php?play=2&sname=2396
เพลง แสนแสบ ชรินทร์ นันทนาคร
http://www.sarnfun.net/myplaylist.php?play=2&sname=2541
เพลง แสนแสบ อ๊อด คีรีบูน
http://www.sarnfun.net/myplaylist.php?play=2&sname=1433
ขอบคุณเวปไซด์ http://www.sarnfun.net ที่ช่วยอนุรักษ์เพลงไทยเก่าๆ ครับ
แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 50 21:32:28
แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 50 21:25:58
แก้ไขเมื่อ 08 ส.ค. 50 17:05:17
แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 50 04:25:49
แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 50 03:43:59
แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 50 02:59:36
แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 50 02:56:24
แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 50 02:51:13
แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 50 02:47:21
แผลเก่า เรียมผิดจริงเหรอครับ ที่นอกใจแฟน ไม่ใช่เพราะผู้หญิงมีสิทธิเลือก คนรัก เหรอ
ความคิดเห็นที่ 1
) อาจจะกลายเป็นมิติใหม่ ของวงการเลยนะ แบบว่า ออกแนวLolita รักเด็กตามเทรนด์เลย