 |
ANTM8 [EP.08 : reneessance ] *recap*
นักแสดง
วิทย์หนี้ รับบทเป็น วิทย์เทลววววว์
จาเอล รับบทเป็น จาเอล
จาซลีน รับบทเป็น จาซลีน
เรเน่ รับบทเป็น เนเน่
ดิออนิ รับบทเป็น บราวน์
นาตาชา รับบทเป็น นาธา
บริททานี้ รับบทเป็น บริท
โอเค นักแสดงเตรียม stand by ได้แล้วน่ะครับ อีก 5 นาที ม่านจะเปิดแล้วน่ะครับ
โชคดีทุกคนน่ะครับ ขอให้ขาหัก
ตามปกติหลังจากการตัดสินที่แสนตึงเครียด ทุกคน โดยเฉพาะ รองบ๊วย มักจะวิพาท์กการตัดสินอย่างเคร่งเครียด....คงไม่ผ่อนคลายเลยสำหรับ วิทย์เทลลลว์ ที่ต้องตกเป็นสองคนสุดท้ายอีกครั้ง เธอผนึกลมปราณอย่างแน่วแน่ว่า สัปดาห์นี้คงต้องเค้นเอาทุกอย่างออกมาใช้แล้ว
รถเทียบท่าบ้านพัก
หนึ่งในคุณแม่ ที่พึ่งให้กำเนิดความสว่างแก่ตัวเอง เนเน่ เดินไปเปิดที่บันทึกเสียง เพื่อฟัง กำลังใจ ของเธอ ในยามที่ชีวิตรอบข้างอ้างว้าง
จาซลีนให้ความเห็นว่าการพูดเปิดอกกับองค์ไทร์ ช่วยทำให้สถานการณ์เครียดๆระหว่าง เนเน่กับคนอื่นคลี่คลายและสงบเจี๋ยมมากขึ้น
ตัวอย่างของสภาวะที่แวดล้อมด้วยความอบอุ่น คือ เมื่อ เนเน่ ทำช๊อกโคลาสร้อนๆ ให้ (เอออ เธอก็บอกว่าทำน่ะ แต่จะให้คนอื่นกินรึเปล่าไม่แน่ใจ)
แต่ที่แน่ใจได้ว่าความอบอุ่นมาเยือนแล้วจริงๆ คือ เตียงของจาเอล เจ้าของเตียงพบ จดหมายขอโทษ เนเน่ วางไว้ เธออ่านและแปะมันที่หัวเตียง "ฉันก็งงกับเนเน่น่ะ เธอเล่นละครเก่งจะตาย แต่ก็เอาเถอะ บางทีเธออาจจะอยากขอโทษจากใจจริงก็ได้นิ"
ตามสัญญาที่ให้ไว้กับบริททาหนี้ องค์ไทร์จัดแจงส่ง คริสเทียน มาร์ก ช่างผมแห่งรายการ มาสังคายนาศรีษะหนูบริท ก่อนที่จะโดนยกฟ้องกันทั้งรายการ ฐานปล่อยปะละเลยสภาพหนังศรีษะผู้ร่วมแข่งจนอักเสบ ผมร่วง.....บริทดีใจที่ทำพิธีล้างป่าช้าบนหัวได้สำเร็จ เธอจะได้ไม่ต้องทนบ่นเจ็บจากผีร้ายที่สูบหนังหัวกินจนถลอก.....วิทย์เทลลลลลว์ที่ดูอยู่ ก็แอบเหน็บๆ "วุ้ย จะบ่นไรหนักหนา กะอีแค่วิกผืนเดียว ดูฉันซิ เย็บมาเหมือนกัน ไม่เห็นจะเจ็บจะแสบไรเลย"
เหอๆๆๆ วิทย์จ๋า งไม่เคยได้ยิน สำนวน กะโหลกบางตายช้า กะโหลกหนาตายก่อน รึไงจ้ะ
หนาแบบเย็บแล้วไม่รู้สึกเนี้ย สงสัยได้ตายเร็วๆนี้แน่
จดหมายของการ WORKSHOP เดินทางมาถึง คลี่อ่าน จึงพบข้อความ
"ไม่ว่าจะทำอะไร จงอย่าเป็นตัวเอง"
สาวๆสมองกล ตีความในตดรวดเดียว มันต้องเป็นการแสดงแน่ๆ
วิทย์เทลลลว์ถึงกับดีใจ ไขมันออกมาแดนซ์ชะชะช่า ว่ะฮ่ะฮ้า นี้แหละคืองานถนัดตรู ต้องคว้าชัยชนะมาเสริมเครดิตตัวเองให้ได้เลย
สองคุณแม่ยังสาว ในสถานการณ์เดียวกันคือ คิดถึงลูก นาธา และบราวน์ ผลัดกันโทรศัพท์ไปหาลูก ต่างฝ่ายต่างก็คิดถึงทายาทตัวน้อย สำหรับบราวน์เธอบอกว่า ความคิดคะนึงหา นี้แหละคืออุปสรรคตัวบะเอ๊กของงานทั้งหมดเลย
วันรุ่งขึ้น สาวๆเดินทางด้วยรถส่วนตัว ไปยังโรงละครแห่งนึงในตัวเมือง
ถูกต้อง แน่นอน แน่ละ ใช่เลย ตรงเผง อยู่แล้วล่ะ แต่งหน้า เดินแบบ ก็ทำไปแล้ว จะเหลืออะไร ถ้าไม่ใช่การแสดง (เหรอ การฝึกสัมภาษณ์ อีกอัน) แต่ ณ บัดนี้ที่พวกเธอยืนอยู่ คือโรงละครเวที
Tia Mowry นักแสดงชื่อดัง ดังอยู่ในช่อง CW มาเป็นเทรนเนอร์ให้สาวๆในสัปดาห์นี้ ทุกคนดูตื่นเต้นที่พบกับเธอ ซึ่งความจริงก็พบกันไปก่อนหน้าในตอนที่แล้ว ณ งานปาร์ตี้ สวยใสไม่ไร้สมอง
เทียร์ เริ่มให้สาวๆ ละลายพฤติกรรม ปล่อยความกล้า บ้าให้เต็มเหนี่ยว ด้วยการให้เลืกหมวกที่แขวนอยู่
แล้วจากนั้น ต้องแสดงท่าทาง ประกอบคำพูด โดยสื่อถึงคาแรกเตอร์หมวกที่ใส่
นาธา เธอเลือกหมวกแม่มด ไม่มีอะไรจะเล่นไปได้มากกว่า ทำเสียงแหลมแบบ แม่มดแก่ๆ ในนิทานก่อนนอนอีกแล้ว "แย๊กๆๆๆๆๆ ฉันอยากจะเป็น อเม๊ริ๊ก้า เน๊ก ต๊อป โมเดน แยีกๆๆๆๆๆ" เทียแนะให้ นาธา ใช้ภาษากายในการสื่อสารให้มากกว่านี้
บราวน์ เธอเลือกหมวกทรงจานผี แบบคุณนายชมชนบท เธอเอ๋อเล้กน้อย เพราะไม่รู้จะแสดงอะไรดี เทียร์เลยแนะให้เป็นสาวสวยย่ำชนบท.....บราวน์จึงเริ่มแอ๊ค "อัลลาบาม่านี้ฮ้อนนนนนนจิงๆนะฮ้าาาา"
วิทย์เทลว์ กับแนวเดิมของเจ้าหล่อน (ใครที่คิดว่าหล่อนโพสเก่ง ขอแย้งด้วยลำไส้ใหญ่ตัวเองว่า ชีกเโพสแต่ท่าเดิมๆ) หมวกลายเสือ - - หึหึ นั้นไงว่าแล้ว โพสเซ้กซี่ เริ่มจากเอามือไปจับหน้า จับแก้ม แล้วก็ทำปากจิกๆ ....วุ้ย อีหรอบเดิม แต่นั้นแหละ สำหรับคนที่ไม่เคยเห็นแบบ เทียร์ นี้ก็คือสิ่งที่ผ่าน ใช้ได้ เพราะคนที่ยั่วย้วนมักจะทำแบบที่วิทย์เทลวววทำน่ะแหละ
บริท กับหมวกตัวตลก เธอกล้า และกระโดด และกลิ้งแบบตัวตลกในละครเช๊คสเปียร์ เทียร์ชมว่า บริทกล้าที่จะทำตัวให้ดูตลก
จาเอล กับหมวกราชินี (ราชินีปลวก?) เธอเชิ่ดหน้า หรี่ตา แบบพวกคนเจ้ายศเจ้าอย่าง "ฉันต้องชนะ"
เนเน่ กระเทาะด้านเศร้า ด้วยหมวกแบบหญิงชราขายไม้ขีดไฟ เธอเดินไปแบบเป๋ๆ ลูบกายไปมา ราวกับเผชิญลมหนาวเดือน 11 กลางถนน "ฮือๆๆๆ ฉันไม่ยากตกรอย" น้ำเสียงเศร้า และสีหน้าที่กลัวจะตกรอบจริงๆ ส่งผลให้เนเน่แสดงออกมาได้น่าดึงดูด เทียร์ขอชมชื่น
ปิดท้ายด้วยจาซลีน เธอเลือกหมวกขนนกสีม่วง ที่ขับความเป็นกะเทยชาช่าดิว่าออกมา ตามสเต๊ปคุณเธอ คือเดินออกมาขาไหว้ ตูดบิด เหมือนบวงสรวงวิญญาณม้า อรนภา "อร๊ายยยย ฉันต้องชนะซิย่ะ เพราะอีชะนีพวกน้านนนน มานไม่มีน้ำย๊าซ์พอว"
หลังจากผ่านกรรมวิธีหมวกคัดสรรไป เทียร์ก็ยื่นบทละครให้
ภายในเวลาสองชั่วโมง ฉันอยากให้คุณจำบทตัวละคร สามตัวนี้ให้ได้น่ะค่ะ ท่องบทให้แม่น ไม่แม่นไม่เป็นไร แค่จำแอ๊คชั่น ความต้องการ แล้วเล่นให้ได้ก็พอ โชคดีน่ะค่ะ
สาวๆต่างก็ว้าวุ่น ที่ต้องจำบทให้ได้ ภายใต้เวลา 2 ช
บทแรกเป็นบทนางแบบรันทด เน่าเสียยิ่งกว่า คลองแสนแสบไหลลงรัฐสภา บราวน์กล่าว
ฉันจะจำบทที่สองได้ไงหนอ เป็นบทนางแบบเจ้ายศเจ้าอย่าง นาธาประหม่า
ส่วนบทสุดท้ายเป็นบทนางแบบโก๊ะๆ ฉันว่าฉันทำได้แน่ๆ วิทย์เทลลลลว์ มั่นใจ
หลังจากเข็มยาวเวียนว่ายมาบรรจบเลข 12 เป็นหนที่สองนับตั้งแต่ประกาศิตได้พรั่งออกจากปากยัยเทียร์ 12 นักแสดงฝึกหัด ก็ก้าวเท้าเข้าสู่โรงละคร เตรียมพร้อมที่จะแสดงตามโจทย์ที่ได้รับมอบหมาย กรรมการตัดสินวันนี้เป็นชายหนุ่มร่างจ้อย หัวหยอย เปโดร นักแสดงจากเรื่อง นโพเลียน ไดนาไมค์
ม่านเปิด เริ่มองค์กับนางแบบชีวิตอนาถา - - เธอเกือบจะเข้ามาเดินแบบไม่ทัน เพราะรถติด เธอร้องไห้คร่ำครวญ ฟูมฟาย
ฮือๆๆๆ ฉันเสียใจ แต่รถติดมาก ทุกอย่างๆ เนเน่เดินเข้ามาอย่างร้อนรน เสียงร่ำไห้ สะอึกอยู่ในคอ เธอพยายามฝืนกลั้นหายใจแล้วอธิบายถึงความผิดพลาด รถติด มาก ฉันไม่รู้จะทำไง เปรโดที่เป็นคนคอยรับรีแอ๊ค มองหน้าเธอในฐานะ ผู้จัด ด้วยสายตาตำหนิ ถึงความไร้ระเบียบ เนเน่อาลัยต่อชะตา ทรุดก้มหน้า เอามือปิดสะอื้นด้วยความสำนึก.......
ซักพัก จากสาวจ้าวน้ำตา ก็เปลี่ยนมาเป็น ดิว่าผู้จองหอง ให้ตายเถอะ ฉันรู้แล้วเคอะ ว่าต้องแต่งหน้า จาซลีนหยิบอายชะโดมาถูตาอย่างเมามันส์ แล้ว............... เธอก็หลุดจากวงโคจร เพราะลืมบท จาซลีนซุกหน้าน้ำดอกไม้ ไว้ไม่ให้กลั้นหัวเราะ เพราเธอหลุดไปจากสถานะอารมณ์ตัวละครเรียบร้อยแล้ว .....ซักพักกับบทนางแบบเบ๊อะบ๊ะ เปรโดในบทผู้จัด ก็เรียกนางแบบ เอาล่ะไปเดินได้แล้ว
นี้ต้องเป็นสุดยอดนางแบบแน่ๆเลย ทุกคนต่างก็เดินออกไปแบบโลดลิ่ว ติ้วๆ
มีนาธาที่เดินออกไปแบบตัวโคร่งๆ ขำๆ เหมือนจะไปคุ้ยขยะหลังตลาด
หลังจากผ่านบททดสอบแล้ว เปรโดก้เลือกผู้ชนะ ของวันนี้ที่เค้าระทับใจ
เนเน่นั้นเอง ในที่สุดก็ชนะบ้างล่ะ เนเน่ได้เลือกเพื่อนคนนึง เธอจมอยู่ในความคิดนานพอควร อาจจะเป็นการตัดสินใจเลือกคนมารับรางวัลร่วมนานที่สุด เพราะเธอไม่รู้จะเอกใครเนื่องจาก ฝ่ายค้านยังไม่ไว้วางใจเธอน่ะ แต่ เมื่อนึกย้อนถึงคำพูดคนๆนึง
เธอชอบกัดคนนู้นที คนนี้ที ฉันจะเชื่อใจเธอได้ไง ...........ใช่ เธอเชื่อใจฉันได้แน่ๆ
บราวนด์
บราวน์ทำหน้าตกใจ ยิ่งกว่ารู้ว่า จตุคามที่ห้อยอยู่เป็นของปลอม ฉันเนี้ยน่ะ ให้ตายเถอะ ใครจะเชื่อ แต่บราวนด์ก็เดินไปรับของรางวัล ซึ่งมันเป็นแค่ เสื้อยืดตัวจ้อย สีชมพู่ เขียนคำว่า ฉันโหวตบราวน์ และเนเน่
อารมณ์สองสาวสะดุด เหมือนแผ่นเสียงตกร่อง แต่พวกเธอก็รับไว้ ในใจคงคิดว่า ไม้ถูพื้นที่บ้านคงได้เวลาเปลี่ยนผ้าแล้วมั้ง
วันรุ่งขึ้น จาเอลรู้สึกดี กับการพัฒนาตนไปในทางที่ผ่องของเนเน่ รวมทั้งตัวเนเน่ที่อารมณ์ดีกับเพื่อนในบ้าน
ปิ๊งป๊อง ดูซิใครมา คงจะไม่ใช่พนักงานกิฟฟารีน มาหาลูกค้าแบบตาแว่นในโฆษณาหรอกน่ะ
โอ๊ะ โอ๋ เอาเสื้อยืดไปถูพื้นได้เลย เพราะนี้ซิคือรางวัลจริงๆที่เนเน่ และดิออนิจะได้รับ
ครอบครัวของเธอมาเยี่ยม แพ๊กเนเน่ ห่อมาจากฮาวาย ลูกผัวตัวหล่อ เดินทางมาแบบหนุ่มชาวเกาะ เนเน่เข้าทักทายยอดพธู ด้วยความรัก เธอพาลูกชาย ที่ชื่อ ทรอย ไปคลานบนรันเวย์ ถ้าหนุเดินแบบนี้ ป้าเจย์ต้องจับตุ๋ยแน่เลยลูก เนเน่แหย่ลูก
บราวน์ผงะเมื่อเห็นสภาพเกศานังหนูยุ่งเป็นทรงจามรีโดนขมขื่น เธอจัดการสางหัวลุกทันที ต๊าย พี่ฉันทำไรกับหัวหลานตัวเองนิ จาเอลพาแม่บราวน์สุดเปรี้วไปเดินเล่น เจาะปากด้วยซิคุณ....อันที่จริงเดินเล่นก้ไม่ถุกนักหรอก เพราะแม่บราวนด์นั้นเคลื่อนที่ด้วยรถเข็น ผัวเก่าแม่โกรธที่แม่จะไปแต่งงานใหม่ เค้าเลยยิงแม่ แม่ฉันเลยอัมพาฒกินอย่างที่เห็นอ่ะ ครอบครัวพร้อมหน้า แม่ลุกใล้ชิด สะเทือนใจคุณแม่หมีขาวนาธามาก เวลาที่เธอเห็นเนเน่เล่นกับลูก ก้อดไม่ได้ที่จะนึกถึงลูกสาวตัวน้อยของเธอ
น้ำตาแห่งความคิดถึงกลั่นตัวขึ้น หยดลงที่หูโทรศัพท์ แม่คิดถึงหนูน่ะ พูดกับแม่หน่อยซิ
จากคุณ :
AguileraAnimato 
- [
22 ส.ค. 50 19:40:22
]
|
|
|
|
|
|
