ความคิดเห็นที่ 1 ข้อมูลครับ จากคุณ : naikay - [ 27 ส.ค. 50 15:40:06 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เพิ่มเติมข้อมูลของคุณ naikay นะคะ... เลขบทและเลขหน้าตามตารางที่คุณ naikay โพสต์ไว้ เป็นเวอร์ชั่นของ ณ บ้านวรรณกรรม ปกเขียว ฉบับรวมพิมพ์ครั้งที่ 4 ปี 2547 ค่ะ จากคุณ : vivee (vivee_t) - [ 27 ส.ค. 50 16:00:57 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แบ่งกลุ่ม กันได้ ตามนี้ครับ 1. กลุ่มงูใหญ่ PYTHON   -  งูเหลือม  งูหลาม 2. กลุ่มงูเล็ก COLUBRID งูเขียว  งูสามเหลี่ยม 3. กลุ่มมีพิษ ELAPIDAE  งูเห่า งูเห่าเผือก งูเห่าดง งูเห้าหม้อ  งูจงอาง 4. กล่มมีพิษ VIPERIDAE งูกะปะ งูกะปะไฟ 5. สัตว์ ครึ่งบก ครึ่งน้ำ   กบ  กบเทียน คางคกภูเขา เขียด ปาด 6. สัตว์เลือดเย็น  ตะกวดดง ตัวเงินตัวทอง  กิ้งก่า กิ้งก่าดง ตุ๊กแกดง 7. จรเข้    จระเข้  ตะโขง 8. เลื้อยคลาน  ตะขาบ  ทาก  เต่าภูเขา สรุปได้ 8 กลุ่ม ครับ รายชื่อ ผู้ช่วยเหลือ ครับ  ขอขอบคุณ ล่วงหน้าครับ งุเหลือม     คุณ  polscicumu กบ           คุณ    ปฏิทิน คางคกภูเขา    คุณ  Yo_JungZ กลุ่ม 3 elapidae  คุณ thanapatpp ตะกวด , เต่าภูเขา  คุณ jerry forever กลุ่มมีพิษ ELAPIDAE  งูจงอาง  งูเห่า  คุณ ศิษย์ระพินทร์ มาช่วยอีก 1 คนครับ ตะขาบ  คุณ ศิษย์ระพินทร์ จระเข้  ตะโขง  คุณ jerry forever แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 50 12:13:42 แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 50 14:32:58 แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 50 13:06:55 แก้ไขเมื่อ 28 ส.ค. 50 10:13:49 จากคุณ : naikay - [ 27 ส.ค. 50 16:37:16 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เอ๋... แล้วไอ้ตัวที่อยู่บนหัวปู่อุปฯอ่ะ ไม่เอามารวมด้วยเหรอ?? ตกลงคนนึงรับงานยังไงอ่ะ งงๆอ่ะ คุณนายเคอธิบายนิดนึงจิ . . . . . จากคุณ : ฟาฬ - [ 27 ส.ค. 50 17:17:58 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ทำไมฟาฬไปว่าปู่อุปฯที่รักของหลานเช่นนั้น (ปู่ขา... หลานว่าเจ้าฟาฬลามปามปู่มากถึงมากที่สุดเลยค่ะปู่ขา...) หาว่าปู่เป็นเฒ่าหัวงู ไม่เว้นเด็กหรือหญิงแก่ หาว่าปู่เป็นเฒ่าลามก  หาว่าหัวปู่มีแต่งู ทำไมฟาฬเล่นถึงหัวปู่เลยอ่ะ ทำไม ทำไม ไม่เข้าใจ ทำไมอ่ะ...5555555!!! จากคุณ : เมย์32 - [ 27 ส.ค. 50 19:43:24 ]

ความคิดเห็นที่ 6 งูเหลือม (Reticulated Python) อาณาจักร Animalia ไฟลัม Chordata ชั้น Reptilia ชั้นย่อย Lepidosauria อันดับ Squamata อันดับย่อย Serpentes วงศ์ใหญ่ Henophidia วงศ์ Pythonidae ชื่อสามัญ : Reticulated Python (Regal Python) ชื่อวิทยาศาสตร์ : Python reticulatus      จัดอยู่ในไฟลัมสัตว์มีแกนสันหลัง ชั้นสัตว์เลื้อยคลาน เป็นงูขนาดใหญ่ ลำตัวยาวเฉลี่ยประมาณ 1 - 5 เมตร จัดเป็นงูที่ยาวและใหญ่ที่สุดในโลก มีปากขนาดใหญ่และฟันแหลมคม ขากรรไกรแข็งแรงมากและสามารถถอดขากรรไกรในการกลืนเหยื่อที่มีขนาดใหญ่ได้ เกล็ดบริเวณลำตัวตั้งแต่ปลายหัวจรดปลายหางมีสีเหลืองหรือสีเหลืองปนน้ำตาล พื้นของตัวสีน้ำตาลแดง มีลายแบ่งเป็นวงมีหลายสี ที่บริเวณส่วนหัวมีเส้นศรสีดำจนเกือบถึงปลายปาก หัวเด่นแยกออกจากคออย่างชัดเจน ปลายหางยาวแหลม เกล็ดเรียบเรียงเป็นแถวได้ระหว่าง 69 ถึง 74 แถวที่บริเวณกลางลำตัว เกล็ดทวารเป็นแผ่นเดี่ยว มีเดือยสั้น 1 คู่โผล่ออกมา มีอวัยวะรับความร้อน (Pits) ที่ขอบปากบนและล่าง ใต้ท้องสีขาว มีลวดลายเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวคือ มีเกล็ดสีดำเรียงตัวกันเป็นแถวซิกแซกเป็นวงค่อนข้างมีระเบียบ ภายในเกล็ดสีดำมีเกล็ดสีเหลืองเป็นขอบในและมีเกล็ดสีเหลืองบนเทาอยู่ภายใน เกล็ดบริเวณใต้ท้องมีสีครีมหรือเหลืองอ่อน     งูเหลือมนั้นจัดในอยู่ประเภทงูไม่มีพิษ เลื้อยช้าๆ และอาจดุตามสัญชาติญาณเมื่อมีศัตรู ออกหากินกลางคืน หากินทั้งบนบกและในน้ำ อาศัยนอนตามโพรงดินโพรงไม้ในที่มืดและเย็น หลาย ๆ วันจึงจะออกหากินครั้งหนึ่ง งูเหลือมกินสัตว์แทบทุกชนิดโดยมักดักซุ่มรอเหยื่อบนต้นไม้ เมื่อได้จังหวะจะทิ้งตัวลงมารัดเหยื่อยจนขาดอากาศหายใจ มีสีและลายกลืนไปกับธรรมชาติ สืบพันธุ์คล้ายงูหลาม แต่มีระยะฟักไข่ 3 เดือน ลูกงูที่ออกจากไข่มีความยาวประมาณ 55 เซนติเมตร กินสัตว์ขนาดเล็ก เช่น นก หนู หรือสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดกลางเช่น เก้ง สุนัข กระต่าย หนู ไก่ เป็ด นก อาศัยอยู่ได้ในป่าทุกประเภท ชอบอาศัยในที่ชื้น พบได้ทั่วทุกภาคของประเทศไทย ประเทศพม่า ประเทศมาเลเซียและประเทศสิงคโปร์ ปัจจุบันเป็นสัตว์ป่าคุ้มครอง ตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พุทธศักราช 2535 เครดิต; http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%87%E0%B8%B9%E0%B9%80%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B8%A1 แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 50 19:54:06 จากคุณ : polscicmu - [ 27 ส.ค. 50 19:48:16 ]

ความคิดเห็นที่ 7 รูปงูเหลือมครับ พอดีพอจะช่วยหาให้ได้แต่ข้อมูลและรูปอะครับ ไม่มีหนังสืออยู่ในมืออะครับ หวังว่าคงมีประโยชน์ครับ จากคุณ : polscicmu - [ 27 ส.ค. 50 19:49:36 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ^ ^ เอ่อ...ตกลงพี่เมย์มาช่วยแก้ตัวให้ปู่ฯ จริงๆ ใช่ไหมครับ จากคุณ : บุรุษพเนจร - [ 27 ส.ค. 50 19:50:11 ]

ความคิดเห็นที่ 9 รูปนี้สยองหน่อยนะครับ มันกินคนได้ด้วยอ่า ไม่น่าเชื่อแต่ก็เป็นไปแล้วครับ ใครเห็นว่าไม่เหมาะก็แจ้งลบได้นะครับ แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 50 20:01:08 จากคุณ : polscicmu - [ 27 ส.ค. 50 19:51:32 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เป็นกำลังใจให้นะคะ แบบว่า....กะเหรี่ยงก็จะเอาตัวไม่รอดแล้ว แหะๆ จากคุณ : เ จ้ า ตั ว ร้ า ย - [ 27 ส.ค. 50 19:54:25 ]

ความคิดเห็นที่ 11 หง่ะ รูป#9 สยองมาก จากคุณ : เ จ้ า ตั ว ร้ า ย - [ 27 ส.ค. 50 19:55:23 ]

ความคิดเห็นที่ 12 งูเหลือมครับ จากคุณ : polscicmu - [ 27 ส.ค. 50 19:55:38 ]

ความคิดเห็นที่ 13 รูป คห 9 สยองไปหน่อยครับ ผมว่าเอาออกดีกว่าครับ จากคุณ : ChocolateMousse - [ 27 ส.ค. 50 19:59:16 ]

ความคิดเห็นที่ 14 งูเหลือมสักรูป จากคุณ : polscicmu - [ 27 ส.ค. 50 20:00:29 ]

ความคิดเห็นที่ 15 อ่าครับ ผมลบเลยแล้วกันนะครับ ดูรูปแบบปกติๆ กันดีกว่านะครับ จากคุณ : polscicmu - [ 27 ส.ค. 50 20:02:44 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ลิงค์ที่น่าสนใจเกี่ยวกับเต่าภูเขาชนิดหนึ่งครับ http://www.wcsthailand.org/2006/Asian_Giant_Tortoies_18_05_2006.html จากคุณ : ChocolateMousse - [ 27 ส.ค. 50 20:03:23 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขออยู่กลุ่มที่ ๕ ก็แล้วกัน แต่ขอเลือก  "กบ"  อย่างเดียวนะครับ ก็แบ่งสันปันส่วนให้เพื่อน ๆ บ้าง ร่วมด้วยช่วยกันครับ ดูเนื้องานแล้ว ค่อนข้างกินฝืด อีกอย่างผมถนัดวิชาเกินมากกว่าวิชาการซะด้วย สองอาทิตย์เหรอครับ ไม่รีบก็ดีครับจะได้มีเวลาเจาะลึกล้วงข้อมูลให้ละเอียด ก็ยังพอมีเวลาทำงานบ้าง อู้งานบ้างล่ะครับ จากคุณ : ปฏิทิน - [ 27 ส.ค. 50 20:04:21 ]

ความคิดเห็นที่ 18 งูเหลือมนี่ตัวใหญ่จิงๆเลยอ่าครับ จากคุณ : polscicmu - [ 27 ส.ค. 50 20:05:07 ]

ความคิดเห็นที่ 19 :-)ูเหลือมและไข่น้อย จากคุณ : polscicmu - [ 27 ส.ค. 50 20:07:57 ]

ความคิดเห็นที่ 20 หวังว่าคงมีประโยชน์สำหรับผู้อื่นที่มาทำต่อนะครับ พอดีตอนนี้ผมไม่มีหนังสืออยู่ในมืออะครับ คงช่วยได้เท่านี้ครับ แก้ไขเมื่อ 27 ส.ค. 50 20:18:23 จากคุณ : polscicmu - [ 27 ส.ค. 50 20:16:14 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาขอความรู้หน่อนค่ะ คืออยากทราบว่า น้องเหลือม กะ น้องหลามต่างกันยังไงอ่ะคะ จากคุณ : iamchula - [ 27 ส.ค. 50 21:41:26 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เห็นรูป คห 20 เขี้ยวน่ากลัว ปากกว้างมากๆ อึ๋ย คืนนี้ฝันว่างูรัดแน่ๆ เลย ฮือๆๆๆๆ จากคุณ : ภคิน - [ 27 ส.ค. 50 22:54:34 ]

ความคิดเห็นที่ 23 งานนี้ขอผ่าน ขอให้กำลังใจอย่างเดียวนะคะ เค้ากลัวอ่ะ จากคุณ : Die unendliche Geschichte - [ 27 ส.ค. 50 23:06:58 ]

ความคิดเห็นที่ 24 1.ชื่อ งู หรือ สัตว์เลื้อยคลาน  - คางคกภูเขา 2.สายพันธุ์ วงษ์ตระกูล หรือชื่อเรียกอื่นๆ ชื่อเรียกท้องถิ่น   2.1 การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์       อาณาจักร   Animalia       ไฟลัม        Chordata       ชั้น    Amphibia       อันดับ    Anura       วงศ์    Bufonidae       สกุล    Bufo       สปีชีส์    B. asper         2.2 ชื่อท้องถิ่น : จงโคร่ง,กง,หมาน้ำ   2.3 ชื่อสามัญ   :  Giant Asiatic Toad หรือ                           Malayan Giant Toad หรือ                             River Toad   2.4 ชื่อวิทยาศาสตร์ :  Bufo asper   Gravenhorst, 1829 3.ลักษณะ ถิ่นที่อยู่ วงจรชีวิต  การดำรงชีวิต ฯลฯ   3.1 ลักษณะ : เป็นคางคกที่มีขนาดใหญ่ที่สุด ความยาวจากปลายจมูกถึง         ก้นประมาณ 215 มิลลิเมตร ลำตัวป้อม มีแนวสันนูนเหนือจมูก ตา         ถึง Tympanum สีเดียวกับหัวและลำตัว ไม่มีสันนูนยาวบนกระหม่อม         ต่อม Parotids มีลักษณะกลมขนาดเล็ก ลำตัวสีน้ำตาลเข้ม หรือสี         น้ำตาลเทา ท้องสีขาวออกน้ำตาล มีตุ่มนูนทั่วร่างกาย ระหว่างนิ้วเท้า         มีพังผืด 3 ใน 4 ส่วนของนิ้ว มีปุ่มบนฝ่าเท้าหน้าและฝ่าเท้าหลังขาละ         2 ปุ่ม    3.2 ถิ่นที่อยู่ : บนก้อนหินบริเวณน้ำตกและลำธาร    3.3 วงจรชีวิต การดำรงชีวิต :         ฤดูกาลผสม อยู่ประมาณ เดือนมิถุนายน - พฤศจิกายน         โดยเริ่มจับคู่ ตั้งเเต่ช่วงหน้าฝน จนไปถึงต้นหน้าหนาว การผสมพันธุ์         เป็นแบบภายนอก อันเป็นลักษณะ ของสัตว์ประเภท กบ คางคก         โดยตัวเมีย จะปล่อยไข่ออกมา แล้วตัวผู้ จะปล่อยน้ำเชื้อ ออกมา         ผสม ไข่แต่ละใบ มีวุ้นหุ้มอยู่คล้ายเม็ดสาคู ส่วนสีดำ ที่เห็นนั้น เป็น         ส่วนที่เรียกว่า ส่วนชีวิต ( Animals Hemisphere) มีปริมาณ 2 ใน 3         ของฟองไข่ ในการวางไข่แต่ละครั้ง จะมีจำนวนมาก 4. อ้างอิง ดงมรณะ เล่ม 4 บทที่ 59 หน้า 3024        ยาสะกดทำให้หลับไหล    อ้างอิง ดงมรณะ เล่ม 4 บทที่ 60 หน้า 3031        เหมือนกลิ่นผมหรือกระดูกไหม้    ข้อมูลเพิ่มเติม  เชื่อกันว่า ( ในบางท้องถิ่น ) หากนำเอา หนังจงโคร่ง       ที่ตากแห้ง มาเผาไฟ จะมีฤทธิ์เป็นยารม ทำให้หลับได้ แต่ความจริง       ยังไม่มีใคร สามารถยืนยันได้ โดยทั่วไปแล้ว ไม่สามารถออกฤทธิ์       รุนแรงได้ แต่ถ้าสูดดม ในปริมาณมาก อาจมีอันตรายได้                นอกจากนี้ ยังมีคนบางพวก ที่เอาหนังของ จงโค่รงตากแห้ง       หั่นฝอย ผสมกับใบยาสูบ มวนเป็นบุหรี่สูบ ทำให้เมา ในทำนองเดียว      กับ กัญชา ในประเทศไทย มีนักสูบหนังจงโคร่ง อยู่บ้าง แต่ในประเทศ      ฟิลิปปินส์นั้น เป็นที่นิยมมาก จนกลายเป็น ของต้องห้าม 5. แหล่งข้อมูลอ้างอิง http://siamensis.org/webboardold/webboarddetail.php?id=927 http://th.wikipedia.org/wiki/จงโคร่ง http://kanchanapisek.or.th/kp14/project_dev/project_area/Ratburi/animal_page3.php?animalid=199&page=0 http://www.xaap.com/thai/resource/article/main_list_article.asp?catid=569&rid=1181 จากคุณ : Yo_JungZ - [ 27 ส.ค. 50 23:50:41 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ภาพประกอบจาก http://www.ranong.go.th/phasangfun/webboard/view.php?No=286 มีข้อมูลเพิ่มเติมภายในเว็บด้วยค่ะ จากคุณ : Yo_JungZ - [ 27 ส.ค. 50 23:54:57 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ข้อแตกต่างกันของงูเหลือมกับงูหลามค่ะ 1.ชื่อเรียกทั้งทาง สามัญ และ ทางวิทยาศาตร์ที่ต่างกัน 2.งูหลามนั้นมีขนาดใหญ่กว่างูเหลือม แต่งูหลามนั้น ลำตัวสั้นกว่างูเหลือม 3.ที่หัวของงูหลามนั้น มีลักษณะเป็นจั่วลูกศรสีขาว ซึ่ง งูเหลือมจะออกสีดำ (แค่สีก็ต่างแล้ว) 4.งูหลามจะไม่ดุเท่างูเหลือม และ งูหลามจะไม่หากินในน้ำ ซึ่ง งูเหลือมนั้น จะหากินทั้งบนบกและในน้ำ 5.งูหลามนั้นจะไม่พบในภาคใต้ แต่งูเหลือมนั้นสามารถพบได้ทั่วทุกภาคของประเทศ 6.งูหลามจะใช้เวลาในการฟักไข่ 2 เดือน ซึ่ง งูเหลือม ใช้เวลา 3เดือน 7..งูหลามนั้นมีพฤติกรรมการหากินต่างจากงูเหลือมตรงที่ ไม่ชอบขึ้นต้นไม้และลงไปหากินในน้ำ ข้อมูลนี้จากเวปชุมชนคนรักเพชรพระอุมาค่ะ http://www.petchprauma.com/modules.php?name=News&file=article&sid=20 จากคุณ : ง่วงแต่ไม่ยอมนอน - [ 28 ส.ค. 50 02:52:01 ]

ความคิดเห็นที่ 27 รูปแบบ ก็เหมือนโอจิครับ คือ ช่วยกันรับงาน เป็นแบบ ทั้ง กลุ่ม ไปได้ครับ เพราะการค้นหา ตามที่ แบ่ง ได้ 8 กลุ่ม น่าจะได้ ข้อมูล ที่ ใกล้เคียง หรือ อยู่ด้วยกัน ตามสายพันธ์ หรือใครจะแยกเดียว หาเป็นตัวไปเลย ก็ได้ ครับ เพียงแต่ รบกวน ช่วย UPDATE เป็นระยะ ๆ ด้วยครับ ขอขบคุณ ครับ และ ผมได้ แยกรายชื่อรับที่ กลุ่ม  ใน คห.  3 ข้างบน  ครับ จากคุณ : naikay - [ 28 ส.ค. 50 10:05:29 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เข้ามาให้กำลังใจ นะคะ เพราะว่า ไม่ชอบงู เลยอ่ะค่ะ เป็นความ สัตย์จริง ฮือ  ๆ ๆ  ไม่ว่ากันนะเพื่อน ๆ จากคุณ : wynterblue - [ 28 ส.ค. 50 11:23:59 ]

ความคิดเห็นที่ 29 น้องกบ กับ น้อง หอยทาก................. ไม่ได้ช่วยอะไรกับเค้าได้เลย  เจ้าสองตัวนี้ จากคุณ : walnutsoda - [ 28 ส.ค. 50 12:58:02 ]

ความคิดเห็นที่ 30 รูป คห 29 ดูสีส้นสดใสเหมือนของเล่นเหลือเกิน ปากมันยิ้มด้วยสิ ของจริงป่าวครับนี่ จากคุณ : เขียดน้อย (KideOnline) - [ 28 ส.ค. 50 13:26:06 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ผม ขอ 3. กลุ่มมีพิษ ELAPIDAE  งูเห่า งูเห่าเผือก งูเห่าดง งูเห้าหม้อ  งูจงอาง เดียว เอา งูจงอาง มา ให้ ดู นะ งูจงอาง (King Cobra) จัดอยู่ในไฟลัมสัตว์มีแกนสันหลัง ชั้นสัตว์เลื้อยคลาน เป็นงูพิษขนาดใหญ่ โดยทั่วไปมีความยาวเฉลี่ยประมาณ 2.5 - 4 เมตร [1]จัดเป็นงูพิษที่มีขนาดยาวที่สุดในโลก ซึ่งตัวที่ยาวเป็นสถิติโลกมีความยาวถึง 5.59 เมตร เป็นงูจงอางไทย ถูกยิงได้ที่จังหวัดนครศรีธรรมราช พ.ศ. 2467[2] น้ำหนักประมาณ 6 - 10 กิโลกรัม มีลูกตาดำและกลม หัวใหญ่กลมทู่ สามารถแผ่แม่เบี้ยได้เช่นเดียวกับงูเห่า ลำตัวเรียวยาว ว่ายน้ำเก่ง มีหลายสีแต่โดยทั่วไปจะมีสีน้ำตาลแดงอมเขียว ท้องมีสีเหลืองจนเกือบขาว มีสีแดงเกือบส้มที่บริเวณใต้คอ มีพิษร้ายแรงแต่ไม่เท่างูเห่า มีผลทางระบบประสาท (Neurotoxin) ที่รุนแรง พิษของงูจงอางสามารถทำให้คนหรือสัตว์ตายได้ เนื่องจากปริมาณพิษที่ฉีดออกจากเขี้ยวพิษมีมาก งูจงอางมีนิสัยค่อนข้างดุร้าย แต่ถ้าไม่จวนตัวหรือถูกรุกรานก่อนจะไม่ทำร้าย อาหารของงูจงอางคืองูอื่น ๆ ที่มีขนาดเล็กกว่า และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็กเช่น หนู กบ ตะกวด งูจงอางจัดอยู่ในสกุล Ophiophagus เป็นสกุลของงูพิษที่มีผลต่อระบบประสาท มีรากศัพท์จากภาษาละตินมีความหมายว่า "กินงู" ซึ่งหมายความถึงการล่าเหยื่อของงูจงอาง เพราะงูในสกุลนี้ กินงูอื่นเป็นอาหารและมีเพียงชนิดเดียวคืองูจงอาง พบในประเทศไทย ประเทศอินเดีย ประเทศพม่า ประเทศอินโดนีเซีย และประเทศมาเลเซีย สำหรับประเทศไทยมีมากในป่าจังหวัดนครสวรรค์ เพชรบูรณ์ และนครราชสีมา และในป่าทุกภาค แต่ชุกชุมทางภาคใต้มากที่สุด[3] ปัจจุบันเป็นสัตว์ป่าคุ้มครอง ตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พุทธศักราช 2535 แก้ไขเมื่อ 28 ส.ค. 50 16:38:53 จากคุณ : thanapatpp - [ 28 ส.ค. 50 13:31:26 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ลักษณะทั่วไป งูจงอางเป็นงูพิษที่มีลักษณะหัวกลมมน เกล็ดบริเวณส่วนหัวใหญ่ มีเขี้ยว 2 เขี้ยวที่ขากรรไกรด้านบน หน้าตาดุดัน จมูกทู่ มองเผิน ๆ คล้ายกับงูสิงดง ที่บริเวณขอบตาบนมีเกล็ดยื่นงองุ้มออกมา ทำให้หน้าตาของงูจงอางมองดูแลดูดุและน่ากลัว ส่วนบริเวณท่อนหางจะมีลักษณะคล้ายคลึงกันมากที่สุด มีม่านตากลม ลำคอมีขนาดสมส่วน ลำตัวขนาดใหญ่เรียวยาว แผ่แม่เบี้ยได้เช่นเดียวกับงูเห่า งูจงอางที่ยังไม่โตเต็มวัย จะมีขนาดลำตัวเท่ากับงูเห่าดงแต่จะยาวกว่า ทำให้คนทั่วไปที่พบเห็นและไม่เคยเห็นงูจงอางมาก่อน จะเข้าใจผิดว่าเป็นงูเห่าและเรียกว่างูเห่าดง ตามปกติจะหากินที่พื้นดินแต่ก็สามารถขึ้นต้นไม้ได้อย่างคล่องแคล่ว เป็นงูที่ใช้วิธีการฉกกัดและรัดเหยื่อไม่เป็น ซึ่งไม่สมกับขนาดของลำตัวที่เพรียวยาว ปกติจะเลื้อยช้าแต่จะมีความว่องไวและปราดเปรียวเมื่อตกใจ ถ้าพบเจอสิ่งใดแล้วไม่หยุดชูคอขึ้น จะเลื้อยผ่านไปเงียบ ๆ แต่ถ้าขดตัวเข้ามารวมเป็นกลุ่มแล้วยกหัวสูงขึ้น แสดงว่าพร้อมจู่โจมสิ่งที่พบเห็น[4] เวลาเลื้อยหัวจะเรียบขนานไปกับพื้น แต่เมื่อตกใจหรือโกรธสามารถยกตัวขึ้นชูคอได้สูงประมาณ 1 ใน 3 ของขนาดความยาวลำตัว เทียบความสูงได้ในระดับประมาณเอวของคน จังหวะที่ยกตัวชูสูงขึ้นในครั้งแรกจะมีความสูงมากและค่อย ๆ ลดลงมาอยู่ในระดับปกติตามเดิม ไม่ส่งเสียงขู่ฟ่อ ๆ เมื่อมีสิ่งใดเข้าใกล้เช่นเดียวกับงูเห่า ที่สามารถพ่นลมออกจากทางรูจมูกซึ่งเป็นเอกลักษณ์พิเศษเฉพาะของงูเห่า[5] แผ่แม่เบี้ยได้เหมือนงูเห่าแต่จะแคบและไม่มีลายดอกจันที่บริเวณศีรษะด้านหลัง มีลายค่อนข้างจางพาดตามขวาง มีลักษณะเป็นบั้ง ๆ แทน[6] งูจงอางเป็นงูพิษที่สามารถต้านทานพิษงูชนิดอื่น ๆ ได้อย่างดีเยี่ยม เช่น งูเห่า งูกะปะ เมื่อเกิดการต่อสู้และถูกกัดจะไม่ได้รับอันตรายจนถึงตาย แต่จะกัดและกินงูเหล่านั้นเป็นอาหารแทน งูจงอางมีเกล็ดพิเศษบนศีรษะจำนวน 1 คู่ อยู่บริเวณด้านหลังของเกล็ดกระหม่อม (Parietals) มีชื่อเรียกว่า Occipitals ซึ่งจะมีเฉพาะงูจงอางเท่านั้น มีถิ่นอาศัยอยู่ในป่า ไม่ปรากฏว่าพบตามสวนหรือไร่นา ทำรังและวางไข่ประมาณปีละครั้ง ครั้งละประมาณ 20 - 30 ฟอง ชอบทำรังในกอไผ่ กกและฟักไข่เองจนกว่าลูกงูจะเกิด งูจงอางมีพฤติกรรมการฉกกัดแบบติดแน่น ไม่กัดฉกเหมือนงูเห่า จึงกัดแล้วจะย้ำเขี้ยว (lock jaw) น้ำพิษมีสีเหลืองและมีลักษณะเหนียวหนืด พิษงูทำลายประสาทเช่นเดียวกับงูเห่าแต่เกิดอาการเร็วและรุนแรงกว่า เนื่องจากมีน้ำพิษปริมาณมากเพราะงูจงอางมีขนาดโตกว่างูเห่า ผู้ถูกกัดจะมีอาการหนังตาตก ขากรรไกรแข็ง พูดไม่ชัด กลืนน้ำลายไม่ได้ แน่นหน้าอก ตาพร่า อ่อนเพลีย เป็นอัมพาต อาจตายเพราะการหายใจล้มเหลว [7] พิษของงูจงอางมีมากถึง 10 เท่าของงูเห่า ทำให้เกิดอัมพาตของกล้ามเนื้อ ที่อันตรายคือกล้ามเนื้อที่ใช้หายใจหยุดทำงาน ดังนั้นหากถูกกัดจะถึงแก่ความตายอย่างรวดเร็วภายในเวลาไม่ถึง 30 นาท จากคุณ : thanapatpp - [ 28 ส.ค. 50 13:34:13 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ขนาดและรูปร่าง งูจงอางมีลักษณะและรูปร่างที่เหมือน ๆ กัน คือมีขนาดของลำตัวใหญ่และยาว จะแตกต่างกันเพียงเล็กน้อยในเรื่องของขนาด ซึ่งเกิดจากจากวิวัฒนาการของสายพันธุ์และธรรมชาติเป็นผู้กำหนด งูจงอางเป็นงูพิษที่มีขนาดใหญ่ มีตากลมสีดำใช้สำรวจหาเหยื่อที่อยู่ในระยะไกลได้ ซึ่งการที่งูจงอางมีขนาดใหญ่ สาเหตุหลักเนื่องมาจากต้องการอาหารในการดำรงชีพมาก แต่มีข้อจำกัดด้วยขนาดตัวที่มีขนาดใหญ่ ทำให้การล่าอาหารในบางครั้งอาจเป็นไปด้วยความยากลำบาก และในเรื่องการปรับอุณหภูมิในร่างกายความใหญ่ของร่างกายทำให้ต้องใช้เวลาในการปรับอุณหภูมิเป็นเวลานาน รวมทั้งพฤติกรรมการล่า หาอาหาร และสืบพันธุ์ สามารถขึ้นต้นไม้และอาศัยความเร็วในการจู่โจมเหยื่อ โดยใช้หางในการเกาะเกี่ยวต้นไม้ ทำให้สามารถห้อยตัวลงไปดึงกิ้งก่าหรือนกจากต้นไม้ได้ [แก้] สีสันของเกล็ด สีเกล็ดของงูจงอาง สีเกล็ดของงูจงอาง งูจงอางมีหลายสี เกล็ดของงูจงอางจะเปลี่ยนสีโดยขึ้นอยู่กับสภาพภูมิประเทศและถิ่นที่อยู่อาศัย โดยปกติทั่วไปจะเปลี่ยนสีสันของเกล็ดได้เล็กน้อย ให้กลมกลืนกับสภาพภูมิประเทศและสิ่งแวดล้อม เพื่อเป็นการอำพรางตัวเองและเหยื่อหรือศัตรู ส่วนมากเกล็ดจะมีสีน้ำตาลอ่อน เหลืองอมน้ำตาล น้ำตาลแก่อมดำ เทาอมดำ เขียวมะกอก ขาวครีมอมเหลืองอ่อน และขาวงาช้างเป็นสีสันของเกล็ดมาตรฐานของงูจงอาง[12] บริเวณท้องของงูจงอางจะเป็นสีอ่อน มีขอบเกล็ดสีดำลักษณะเป็นปล้องขาว มองคล้ายเส้นเล็ก ๆ ตามขวางอยู่ที่บริเวณเกล็ด เป็นระยะตลอดทั่วทั้งลำตัว ตามปกติถ้าไม่สังเกตจะมองไม่ค่อยเห็น นอกเสียจากเวลาโกรธหรือแผ่แม่เบี้ย ทำให้ลำตัวพองและขยายเกล็ดออกมา หรือเวลากลืนกินเหยื่อจนเกล็ดบริเวณท้องขยายออกจนเห็นได้ชัด ตามปกติปล้องสีขาวนี้จะสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนในงูจงอางตัวอ่อนที่มีขนาดเล็ก งูจงอางเพศผู้จะมีสีสันที่แตกต่างจากงูจงอางเพศเมีย ตามปกติจะมีสีส้มแก่พาดขวางบริเวณใต้ลำคอ รอบขึ้นมาจนถึงบริเวณลำคอแล้วค่อย ๆ จางลงจนกลายเป็นสีเหลืองอ่อน เรียกกันตามภาษาชาวบ้านว่างูคอแดง ซึ่งจะไม่มีในงูจงอางเพศเมีย ซึ่งจะมีสีเหลืองอ่อนจนซีด สีสันของเกล็ดไม่สวยสดและเข้มเหมือนกับงูจงอางเพศผู้ ซึ่งจะมีสีเหลืองอ่อนบริเวณใต้คางและริมฝีปากล่าง ส่วนงูจงอางเพศเมียจะมีสีขาวครีม และเมื่อขดตัวตามธรรมชาติ สีสันของเกล็ดในส่วนอื่น ๆ จะมองไม่ค่อยเห็น แต่จะสามารถสังเกตเห็นสีขาวบริเวณใต้คางได้อย่างชัดเจน จากคุณ : thanapatpp - [ 28 ส.ค. 50 13:36:08 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ถิ่นอาศัยและการล่าเหยื่อ งูจงอางเป็นงูป่าโดยกำเนิดอย่างแท้จริง โดยจะอยู่กันเป็นคู่ อาศัยอยู่ในระดับสูงกว่าน้ำทะเลได้ถึง 2,000 เมตร บนภูเขาหรือในป่าไม้ งูจงอางจะอาศัยอยู่ในแหล่งน้ำลำธาร ตามบริเวณซอกหินหรือในโพรงไม้ หรือในป่าไผ่ทึบที่มีไผ่ต้นเตี้ย ๆ จำนวนมาก รวมทั้งในบริเวณป่าไม้ที่มีความชื้นแฉะที่มีความอบอุ่น และมีต้นไม้สูง ๆ หนาทึบ แต่ไม่ใช่ป่าดงดิบที่ไม่ค่อยมีแสงสว่างส่องลอดผ่านมาสู่พื้นดิน และอากาศอบชื้น งูจงอางสามารถขึ้นต้นไม้ได้เป็นอย่างดีและรวดเร็ว แต่ตามปกติแล้วมักจะอยู่ตามพื้นดินมากกว่าอยู่บนต้นไม้ งูจงอางเป็นงูที่ออกล่าเหยื่อได้ทั้งในเวลากลางวันที่มีแสงแดดไม่ร้อนจัดมากนัก และในเวลาพลบค่ำ โดยจะเลื้อยออกไปหาเหยื่อตามถิ่นอาศัยที่มีอาหารชุกชุม อาหารหลักของงูจงอางคืองูชนิดอื่น ๆ เช่น งูทางมะพร้าว งูสิงหางลายหรือแม้กระทั่งงูเหลือมตัวเล็ก ๆ ที่มีขนาดไม่โตนัก นอกจากจะกินงูด้วยกันเองแล้ว ในบางครั้งงูจงอางอาจจะกินสัตว์จำพวกตะกวด กิ้งก่า ตุ๊กแก ตัวเงินตัวทอง เป็นอาหารอีกด้วย หรือแม้ในบางครั้งงูจงอางก็กินลูกงูจงอางด้วยกันเอง เคยมีผู้ยิงงูจงอางเพศผู้ได้ และเมื่อผ่าท้องออกพบลูกงูจงอางอยู่ในนั้น แสดงว่างูจงอางกินแม้กระทั่งงูจงอางด้วยกัน เพียงแต่ยังเล็กอยู่เท่านั้น แต่เมื่อโตเต็มวัยก็ยังไม่เคยพบว่างูจงอางกินงูจงอางด้วยกันเอง[14] การล่าเหยื่อของงูจงอางจะใช้วิธีซุ่มรอคอยเหยื่อในสถานที่ที่เหยื่ออาศัยอยู่ เมื่อเหยื่อเลื้อยหรือผ่านเข้ามาในบริเวณที่งูจงอางซุ่มดักรอคอย จะพุ่งตัวเข้ากัดที่บริเวณลำคอของเหยื่ออย่างรวดเร็ว แล้วจับกินเป็นอาหาร งูจงอางสามารถกลืนเหยื่อที่มีขนาดใหญ่กว่าตัวของมันเองได้ทั้งตัว โดยเริ่มการบริเวณศีรษะของเหยื่อ ค่อย ๆ ขยอกเข้าไปในปากจนกระทั่งหมด และหลังจากการล่าเหยื่อเสร็จสิ้นลง งูจงอางจะต้องหาแหล่งน้ำเพื่อดื่มน้ำหลังจากที่กินเหยื่อเรียบร้อยแล้ว จากคุณ : thanapatpp - [ 28 ส.ค. 50 13:43:12 ]

ความคิดเห็นที่ 35 งู จงอาง จากคุณ : thanapatpp - [ 28 ส.ค. 50 13:49:54 ]

ความคิดเห็นที่ 36 งูจงอาง th.wikipedia.org/wiki/งูจงอาง แก้ไขเมื่อ 28 ส.ค. 50 13:51:31 จากคุณ : thanapatpp - [ 28 ส.ค. 50 13:50:10 ]

ความคิดเห็นที่ 37 งูจงอาง  ( Dendraspis  Hannah จึงมักเรียกชื่อกันผิดๆ งูจงอางมีชนิดเ ยว แต่เรียกชื่อผิดเพี้ยนกันไปตามภาษาท้องถิ่น ตามขนาดอายุ และสี ทำให้เข้าใจกัน ว่า มีงูจงอางหลายชนิด เท่าที่เรียกกันมีดังนี้ งูจงอาง                     ภาคกลางทั่วๆไป งูเห่าดง          งูจงอางวัยรุ่นที่มีขนาดเท่างูเห่า     ทั่วๆ ไป งูเห่าฮ้อม                           ภาคเหนือ งูบอง (งูกระบอง) หมายถึงงูขนาดใหญ่ที่ยังไม่มี ชื่ออย่างอื่น     ภาคใต้ งูบองลูกหวาย        งูจงอางวัยรุ่น                ภาคใต้ งูบองหลา       งูจงอางขนาดใหญ่               ภาคใต้ อูลาร์สะลอ        งูจงอาง                อิสลามปัตตานี    คำว่า หลา  เพี้ยนมาจากภาษาอิสลามปัตตานี  คือ  สะลอ    งูบองหลา-อูลาร์สะลอ    เป็น งูบองสะลอ    ภาคใต้ ชอบตัดคำหน้าเหลือเป็น  งูบองลอ  พูดยากจึงเพี้ยนเป็น   งูบองหลา จากคุณ : thanapatpp - [ 28 ส.ค. 50 14:03:03 ]

ความคิดเห็นที่ 38 งูจงอาง ชื่อสามัญ              King Cobra ; Naja  Hahhah ชื่อวิทยาศาสตร์      Dendraspis  Hannah  ,  Ophiophagus Hannah ชื่อสกุล                 Dendraspis Fitzinger อยู่ในวงศ์              Elapidae Boie งูในสกุลนี้มีชนิดเดียวเท่านั้น คือ    งูจงอาง  ( Dendraspis  Hannah ) เป็นงูพิษร้ายแรงที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลก มีพิษประเภททำลายระบบประสาท เป็นงู ที่มีชื่อเสียงโด่งดังที่กล่าวขวัญถึงกันอยู่เสมอ เช่น หน่วยทหารไทยในเวียดนาม  ที่ชื่อ  “ จงอางศึก “ (Queen Cobra) ซึ่งลือ กระฉ่อนไปทั่วโลก ทั้งมักมีข่าวเล่าลือถึงอภินิหารแปลกๆ กันอยู่บ่อย ๆ แต่คนส่วนมาก ไม่ค่อยรู้จักหรือเคยเห็นตัวจริงกันนัก จึงมักเรียกชื่อกันผิดๆ งูจงอางมีชนิดเดียว แต่เรียกชื่อผิดเพี้ยนกันไปตามภาษาท้องถิ่น ตามขนาดอายุ และสี ทำให้เข้าใจกัน ว่า มีงูจงอางหลายชนิด เท่าที่เรียกกันมีดังนี้ งูจงอาง                                                                                                ภาคกลางทั่วๆไป งูเห่าดง                      งูจงอางวัยรุ่นที่มีขนาดเท่างูเห่า                                   ทั่วๆ ไป งูเห่าฮ้อม                                                                                             ภาคเหนือ งูบอง (งูกระบอง)         หมายถึงงูขนาดใหญ่ที่ยังไม่มี ชื่ออย่างอื่น                    ภาคใต้ งูบองลูกหวาย             งูจงอางวัยรุ่น                                                         ภาคใต้ งูบองหลา                  งูจงอางขนาดใหญ่                                                   ภาคใต้ อูลาร์สะลอ                งูจงอาง                                                                 อิสลามปัตตานี    คำว่า หลา  เพี้ยนมาจากภาษาอิสลามปัตตานี  คือ  สะลอ    งูบองหลา-อูลาร์สะลอ    เป็น งูบองสะลอ    ภาคใต้ ชอบตัด คำหน้าเหลือเป็น  งูบองลอ  พูดยากจึงเพี้ยนเป็น   งูบองหลา        ลักษณะ  เป็นงูขนาดใหญ่ ยาวโดยเฉลี่ย 12 ฟุต ตามสถิติที่ ดร. สมิทธ์  เคยได้จากนครศรีธรรมราช  เมื่อหลายสิบปีมาแล้ว ยาวถึง 18 ฟุต ข้าพเจ้าเคยได้ตัวที่ใหญ่ที่สุด และเตยเลี้ยงไว้ 14 1/4 ฟุต   เป็นงูตัวเมีย หากเป็นงูตัวผู้ที่มีขนาดโตเท่ากัน  จะ ยาวกว่านี้  สำหรับงูตัวผู้เคยได้ยาว 13  ฟุต   งูที่มีขนาดยาวกว่านี้หายาก   งูจงอางเป็นงูพิษหัวกลม  เกล็ดบนหัวใหญ่  หน้าตาดุ จมูกทู่ ดูเผินๆ คล้ายงูสิงดง แต่ตามันเล็กกว่า  มีเกล็ดขอบตาบนยื่นงองุ้มออกมาทำให้ดูหน้าดุ  น่ากลัว  ส่วนท่อนหางคล้ายกัน มากที่สุด ม่านตากลม คอสมส่วน ลำตัวใหญ่ เรียวยาว ลักษณะที่สำคัญของงูจงอาง ก็คือ  มันแผ่พังพานหรือแผ่แม่เบี้ยได้เหมือน งูเห่า  งูจงอางวัยรุ่นที่มีขนาดลำตัวเท่างูเห่า งูจงอางจะยาวกว่า คนที่ไม่เคยเห็นงูจงอางมาก่อนเข้าใจว่าเป็นงูเห่า เลยถือโอกาส เรียกเป็นงูเห่าดงไปเลยก็มี    เมื่อมันแผ่พังพานดูสวยสง่างามมาก สวยกว่างูเห่า พังพานมันไม่กลมอย่างงูเห่า แต่มันแผ่กว้างแล้วเรียวยาวลงมาตามลำคอ มองดูคล้ายกับพญานาค ( ตามมโนภาพ ตัวจริงข้าพเจ้าไม่เคยเห็น )  ก็งูจงอางนี่แหละที่ชาวอินเดียเรียกว่า “นาคา“ ซึ่งหมายถึง “นาค“ หรือ พญานาค ก็คืองูจงอางนั่นเอง งูจงอางมันทำเสียงขู่ ฝอ ๆ  ได้คล้ายงูเห่า  เมื่อเวลามันโกรธหรือตกใจ  มันมีเขี้ยวพิษ ใหญ่   แต่สั้นไม่ยาวโง้ง  เหมือนงูกะปะ อยู่หน้าขากรรไกรบนคู่หนึ่ง ฝังซ่อนอยู่ในเหงือกเช่นเดียวกัน    สี  งูจงอางมีหลายสี แล้วแต่ภูมิประเทศ ถิ่นที่อยู่อาศัย งูจงอางเปลี่ยนสีได้เล็กน้อย เพื่อให้กลืนเข้ากับธรรมชาติที่แวดล้อม เพื่อพรางเหยื่อ  งูจงอางหรือศัตรู ส่วนมากมีสีน้ำตาลอ่อน เหลืองอมน้ำตาล น้ำตาลแก่อมดำ เทาอมดำ เขียวมะกอก ขาวครีม อมเหลืองอ่อน และขาวงาช้าง  เป็นสีพื้น  ส่วนที่ท้องอ่อนกว่านี้ ขอบเกล็ดดำ  มีปล้องขาวเป็นเส้นเล็กลายขวาง  อยู่ที่หนัง ระหว่าง เกล็ดเป็นระยะตลอดลำตัว ตามปกติมองไม่ค่อยเห็น นอกจากเวลามันพองขยายเกล็ดออก  เวลามันกลืนเหยื่อจน ท้องกาง แต่ปล่องขาวนี้จะเห็นได้ชัดในงูตัวอ่อน   งูตัวผู้จะม็เป็นงูชนิดต่าง ๆ ส้มแก่ พาดขวางใต้คอรอบขึ้นมาจนถึงบนคอ แล้วค่อยๆจางลงเป็นสีเหลืองอ่อน ซึ่งชาวบ้านมัก พูดว่าคอแดง คือมองเห็นเป็นสีแดงไป  หากเป็นงูตัวเมีย จะมีสีเหลืองอ่อนซีด ไม่สวยสดสีเข้มเหมือนตัวผู้ ใต้คาง ริมฝีปาก ล่าง ตัวผู้จะมีสีเหลืองอ่อน ตัวเมียสีขาวครีม เมื่อมันนอนขดอยู่ตามธรรมชาติ ส่วนอื่นๆ มักมองไม่ค่อยเห็น แต่สังเกตเห็นได้ จากสีขาวใต้ตางของมันนี่เอง    ตามธรรมชาติของสัตว์ทั่วๆไป ตัวผู้ต้องสวยกว่าตัวเมีย เช่น เป็ด ไก่ นก ฯลฯ ตลอดจนถึงสัตว์ใหญ่ เช่น ช้าง กวาง กระทิง วัว ควาย ฯลฯ แม้กระทั่งงูตัวผู้สวยกว่าตัวเมียทั้งนั้น ทั้งนี้ก็เพื่อล่อให้ศัตรูหลงใหลในตัวผู้เสีย ตัวเมียจะได้มีเวลาทันหลบหนี ภัยอันตรายให้อยู่รอด เพื่อขยายพันธุ์สืบต่อไปได้ แต่มาคนนี่ซิ! ทำไมจึงเห็นตัวเมีย  (ผู้หญิง) สวยกว่าตัวผู้  (ผู้ชาย)  ไปได้ก็ ไม่ทราบ แต่ในแง่ของนักธรรมชาติวิทยา  ต้องถือว่าผู้ชายสวยกว่าผู้หญิง (ไม่ทราบว่าจะมีใครเห็นด้วยหรือไม่)   สำหรับตัวอ่อน ลูกงูจงอาง เมื่ออกจากไข่ใหม่ ๆ สีเขียวแก่จนเกือบดำ มีลายขวางเหลืองอมขาวเป็นปล้องไปตลอดตัว มีขนาด โตเท่านิ้วมือ ยาวเรียวประมาณ  50 – 60 ซม. ดูคล้ายกับงูเขียวดอกหมาก  (งูก้านพร้าว) ที่สุด   หากไม่เคยรู้จักมาก่อน  จะไม่ ทราบว่า เป็นลูกงูจงอาง แต่ลักษณะที่สำคัญคือ มันดุมาก เมื่อมีอะไรผิดแปลกมันแผ่แม่เบี้ยอยู่ตลอดเวลา เตรียมพร้อมที่จะฉก กัดได้ทันที และพิษของมันก็ทำให้คนถึงตายได้  งู เมื่อลอกคราบใหม่ ๆ สีอ่อนสดใสเป็นมันเลื่อมระยับ  ต่อมาสีค่อย ๆ แก่จน คล้ำ ด้าน เกล็ด  ที่ตาจะฝ้าขาวมัว แล้วก็ลอกคราบใหม่อีก เป็นเช่นนี้ตลอดไป     นิสัย   เป็นงูหากินกลางวัน โดยเลื้อยออกไปหาเหยื่อตามถิ่นที่มีอาหารชุกชุม มีตะกวด ซึ่งเป็นของโปรดปราน นอกนั้น ก็เป็น งูชนิดต่าง ๆ งูจงอางเป็นงูกินงู ชอบอยู่ตามป่าเชิงเขาใกล้หมู่บ้านที่มีอาหารชุกชุม มันขึ้นต้นไม้ได้เก่ง แต่มันรัดไม่เป็น ไม่สม กับตัวของมันที่มีรูปร่างเรียวยาว เมื่อเวลามันเลื้อย หัวมันเรียบไปตามพื้น แต่เวลามันตกใจหรือโกรธ มันจะยกหัวชูคอ หรือยก จวักแผ่แม่เบี้ยตามปกติได้สูงถึง 1/4  ของความยาวของมัน  แต่จังหวะที่มันพุ่งยกจวักขึ้นครั้งแรกสูงกว่านี้  แล้วลดลงมาอยู่ใน ระดับปกติตามเดิม    งูจงอางมันสามารถต้านทานพิษงูชนิดอื่นๆได้ คือ งูเห่าหรือ งูกะปะกัด มันไม่ตายและไม่เป็นอันตราย แต่มันกลับกินงูเหล่านั้น เสียเลย งูจงอางเวลามันออกไข่ มันจะทำรังโดยใช้ขดของมันกวดพื้นในกอไผ่ (ไผ่คาย) ให้ลึกเป็นหลุมเป็นแอ่งเท่ากับขนาดขด ของมัน แล้วใช้ใบไผ่แห้งรองพื้น วางไข่เสร็จแล้ว ใช้ใบไผ่แห้งปิดทับอีกชั้นหนึ่ง แล้วมันนอนขดทับรังเฝ้าอยู่ตลอดเวลาโดยไม่ ยอมออกไปหาอาหาร มันออกไข่ครั้งละ  40 -50  ฟอง ในตอนต้นฤดูร้อน ในราวเดือน มี.ค .– เมย. และฟักออกเป็นตัวอ่อนใน ตอนต้นฤดูฝน ในราวเดือน มิย.- ก.ค. เปลือกไข่นิ่ม ไม่ติดกันเป็นแพอย่างไข่งูกะปะ ฟองโตประมาณ 3.50 – 6.00 ซ.ม.รูปร่าง เรียวเล็กกว่าไข่เป็ดเล็กน้อย ลูกงูเมื่อออกจากไข่ใหม่ๆ ข้าพเจ้า เคยวัดได้ยาว 54 ซ.ม. มันแผ่แม่เบี้ยได้เลย สามารถกัดสังหาร เหยื่อหรือศัตรูได้ทันที    ชาวบ้านส่วนมากมักเข้าใจว่า  งูจงอางมันร้องกะต๊าก ได้เหมือนไก่เวลาออกไข่  แต่ไม่มีเสียงก็อก ๆ  มีแต่เสียง ต๊าก - ต๊าก เฉยๆ เท่านั้น เมื่อข้าพเจ้าสอบถามคนที่บอกเล่า พยายามเฟ้นเอาความจริงเข้า แต่ไม่มีใครกล้ายืนยัน  เพียงแต่ได้ยิน ได้ฟัง เขาเล่าต่อๆ กันมา ก็เลยชื่อฝังใจกันอย่างผิดๆ ข้าพเจ้าเข้าใจว่า  ครั้งแรกคงมีชาวบ้าน ได้ยินเสียงไก่กระตากในกอไผ่ แล้ว คงด้อมเข้าไปเพื่อยิงไก่ เลยเจอะเข้ากับงูจงอาง เพราะไก่ตกใจงู กะต๊ากแล้วหนีไป เจอแต่งู เลยเข้าใจว่างูกะต๊าก   ข้าพเจ้าเคยไปล่างูจงอางเฝ้าไข่ถึงในรัง 4 ครั้ง ด้วยกัน แต่ไม่เคยได้ยินมันกะต๊ากเลย แล้วก็สั่งพวกชาวบ้านริมป่า คนงาน สวนยาง เหมืองแร่ ว่าเมื่อได้ยินเสียงกะต๊ากในกอไผ่แล้ว ให้มาบอกข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะเข้าไปดูเองว่ามีงูวางไข่อยู่จริงหรือไม่ แต่ก็ไม่เห็นมีใครมาบอก นับแต่นั้นมา ก็ไม่มีใครพูดถึงเรื่องนี้อีกเลย     ชาวบ้านยังกล่าวกันอีกว่า มันผลัดกันเฝ้าไข่ เวลาตัวเมียไม่อยู่ ตัวผู้จะมาเฝ้าแทน ข้าพเจ้าประสบมา 3 ครั้งแล้ว ไม่เคย เห็นตัวผู้ ข้าพเจ้าล่างูจงอางมา 22 ตัวแล้ว ทั้งจับเป็นและจับตาย (โปรดดูรายละเอียดในเรื่อง  “ งูจงอางกับข้าพเจ้า  “ ใน “พิมพ์ไทยหลังข่าว “ ฉบับที่ 615- 621 วันที่  30 พ.ย. 12 - 30  ม.ค . 13 )     เหยื่อและศัตรู   ตะกวดเป็นของโปรดที่สุด นอกนั้นมีงูทุกชนิด ส่วนศัตรูนั้น เมื่อยังเป็นไข่อยู่ แม่ของมันเฝ้าดูแลรักษาและ ไข่ถูกปิดคลุมด้วยใบไผ่ซ่อนอยู่ในรัง จึงปลอดภัยจากศัตรูทุกชนิด เมื่อเป็นตัวอ่อนหรือวัยรุ่น มีพังพอน เป็นตัวสำคัญ นอกนั้น ก็มีพวก ชะมด อีเห็น และ เหยี่ยวรุ้ง เป็นต้น งูจงอางมักมีเห็บเกาะกัดดูดเลือดกินอยู่เสมอ เกือบทุก ๆ ตัว      ประโยชน์และโทษ   ประโยชน์ของมันรู้สึกว่ามีน้อยกว่าให้โทษ มันกำจัดงูอื่น ทุกชนิดรวมทั้งงูพิษที่กัดคนตาย แต่งูพิษที่ กัดคนตาย  ก็ยังมีประโยชน์ที่มันช่วยกำจัดหนู ทั้งมันก็กำจัด งูที่มีประโยชน์ต่อมนุษย์เสียอีก คือจำพวกงูกินหนู ทั้งนี้มันเป็นไป ตามกฎแห่งความสมดุลทางธรรมชาติ  มีแต่มนุษย์เท่านั้น  ที่ทำให้กฎแห่งความสมดุลทางธรรมชาติต้องเสียไป    จึงเกิดความ วุ่นวายขึ้นอย่างที่เห็นกันในปัจจุบันนี้     ถิ่น   งูจงอางมีทั่วไปทุกภาคในประเทศไทย นอกไทยมีในอินเดีย  เว้นลังกา  พม่า  อินโดจีน  จีนใต้ มาเลเซีย  หมู่เกาะ อินโด – ออสเตรเลีย และเกาะลูซอนในฟิลิปปินส์    งูจงอางกัดมีอาการเช่นเดียวกับงูเห่ากัด คือมีอาการปวดแต่เพียงเล็กน้อย  ชาที่บริเวณแผลบวม ต่อมารู้สึก วิงเวียน คลื่น เหียน ง่วงนอน หนังตาหนัก ขากรรไกรแข็ง หายใจอีดอัดแน่นหน้าอก กลืนน้ำลายไม่ลง อัมพาต ชีพจรอ่อน แล้วตายในที่สุด ภายใน 10 – 60 นาที ทั้งนี้แล้วแต่ ตำแหน่งแผลที่ถูกกัด หรือปริมาณน้ำพิษที่เข้าสู่ร่างกาย  ถ้าถูกงูจงอางกัดจะตายเร็วกว่า เพราะน้ำพิษของงูจงอางมากว่างูเห่าหลายเท่า  แม้ว่าพิษงูจงอางจะอ่อนกว่าพิษงูเห่าในปริมาตรเท่ากัน  แต่เขี้ยวใหญ่กว่า แผลใหญ่กว่า ตำแหน่งที่กัดสูงกว่างูเห่า คนส่วนมากใม่ค่อยกล้าเข้าป่า เพราะกลัวงูจงอาง กลัวอภินิหารความดุร้ายของมัน ที่กล่าวกันมาจนเกินความจริง มีโอกาสน้อยมากที่มันจะกัดได้ ไม่ค่อยเจอเสียด้วยซ้ำไป      งูจงอาง ไม่ค่อยปรากฏว่ามันกัดใครง่าย ๆ นอกจากเวลามันตกใจ  จวนตัวหรือกำลังไล่เหยื่อ คนที่ถูกงูจงอางกัดจริง  ๆ   มีน้อยมาก ส่วนมากเป็นงูวัยรุ่นทั้งสิ้น  งูจงอางวัยรุ่นมักดุร้าย  ปราดเปรียว   มีอะไรนิดหน่อยจะแผ่แม่เบี้ยทันที   ซึ่งเป็น ธรรมชาติของสัตว์ทั่ว ๆไป ตลอดจนถึงมนุษย์พวกวัยรุ่น มักกำแหงอวดอ้าง ชอบก่อเรื่องทะเลาะวิวาท  พาลหาเรื่องชกต่อย ตีรันฟันแทง ยิงปืน ขว้างระเบิดขวดกันอยู่เสมอ ซึ่งผิดกันกับงูจงอางขนาดใหญ่  วัยแก่ ชอบอยู่อย่างสงบ ไม่ดุร้าย  ไม่แผ่ แม่เบี้ยง่าย ๆ เลื้อยไปอย่างช้า ๆ ด้วยอาการสงบ มาจาก http://www.geocities.com/panyo43/snake-list/king-cobra.html แก้ไขเมื่อ 28 ส.ค. 50 15:06:17 จากคุณ : thanapatpp - [ 28 ส.ค. 50 14:46:25 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ชื่อวิทยาศาสตร์     Calloselasma rhodostoma (Boie, 1827) ชื่ออื่น ๆ                 Malayan Pit Viper, งูกะบา, งูเห่ากะบา วงศ์งูกะปะ             Viperidae ลักษณะทั่วไป  ลำตัวอ้วนสั้น หัวรูปสามเหลี่ยมใหญ่ชัดเจน คอคอด หางเล็ก เกล็ดบนหัวมีขนาดและรูปร่างแตกต่างกัน ลำตัวสีน้ำตาลอมเทามีลายรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนสีน้ำตาลปนดำเรียงเป็น 2 แถว ข้างลำตัว โดยปลายแหลมด้านหนึ่งจดกับแนวเกล็ดกลางลำตัว หัวสีน้ำตาลเข้ม มีแถบสีดำพาดจากตามาถึงมุมขากรรไกร ริมฝีปากบนสีขาวนวล ท้องสีขาวนวล มีลายจุดเล็ก ๆ เกล็ดลำตัวเรียบ เกล็ดกลางลำตัว 23 แถว เกล็ดปิดทวาร 1 เกล็ด นิเวศวิทยา  มักพบถูกรถทับตายบนถนน พบหากินตามพื้นดินในเวลากลางคืน ดุโดยเฉพาะหากเจอแสงไฟ จะฉกทันที เวลาเจอคนหรือรู้ว่ามีคนมาจะไม่เลื้อยหนี แต่จะขดตัวเป็นวงเตรียมพร้อมจะฉกกัดได้ ทันที พบในพื้นที่ป่าเต็งรัง และป่าดิบแล้ง การกระจาย  ไทย ลาว กัมพูชา เวียดนาม มาเลเซีย และทางตะวันตกของอินโดนีเซีย(ชวา) สถานภาพ  ไม่มีรายงานการใช้เป็นอาหาร ไม่ถูกจัดเป็นสัตว์ป่าคุ้มครองตาม พ.ร.บ.สงวนและคุ้มครองสัตว์     ป่า พ.ศ. 2535 จากคุณ : thanapatpp - [ 28 ส.ค. 50 15:17:49 ]

ความคิดเห็นที่ 40 งูกะปะ(Malayan pip viper) ชอบอาศัยอยู่ตามพื้นดินใต้ใบไม้แห้งๆ ในสวนยางทางภาคใต้ ลำตัวเป็นลายพรางซ่อนตัวได้ดีตามพื้นดิน มีพิษร้ายแรงมาก ออกหากินตอนกลางคืน เวลาเดินไปในที่รกต้องระวังให้ดี มันไม่หนีคน ไม่ตื่นคน คล้ายงูแมวเซา จากคุณ : thanapatpp - [ 28 ส.ค. 50 15:30:49 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เอ๋... แล้วไอ้ตัวที่อยู่บนหัวปู่อุปฯอ่ะ ไม่เอามารวมด้วยเหรอ?? บนหัวปู มัน "นาคปรก" ต่างหาก ไม่ใช่ งู จากคุณ : thanapatpp - [ 28 ส.ค. 50 15:45:58 ]

ความคิดเห็นที่ 42 งูเห่าเผือก จากคุณ : thanapatpp - [ 28 ส.ค. 50 16:01:18 ]

ความคิดเห็นที่ 43 งูเห่าเผือก 2 มา จาก http://www.bikeloves.com/board_misc/topic_view.php?qID=208 แก้ไขเมื่อ 28 ส.ค. 50 17:30:14 แก้ไขเมื่อ 28 ส.ค. 50 16:34:32 จากคุณ : thanapatpp - [ 28 ส.ค. 50 16:09:37 ]

ความคิดเห็นที่ 44 งูเห่า (Naja Kaouthia) เป็นงูพิษขนาดกลาง จัดอยู่ในสกุลที่มีชื่อสามัญว่า Cobra ซึ่งเป็นสกุลของงูพิษที่เรียกได้ว่า เป็นที่รู้จักกันอย่างดีที่สุดในประเทศไทย พิษมีฤทธิ์ทำลายระบบประสาทที่รุนแรง และเป็นสาเหตุที่ทำให้คนไทยเสียชีวิตจำนวนมาก เพราะถูกงูเห่ากัดมากกว่างูพิษในสกุลอื่น ๆ มีหลากหลายทางสีมาก (Variety) เช่น ดำ น้ำตาล เขียวอมเทา เหลืองหม่น รวมทั้งสีขาวปลอดทั้งลำตัว ที่เรียกว่า งูเห่านวล หรือ งูเห่าสุพรรณ (Naja kaouthia var. suphanensis Nutaphand, ค.ศ. 1986) มีทั้งที่มีลายตามตัว และไม่มีลาย ไม่มีดอกจัน งูเห่า เป็นงูที่จัดอยู่ในงูที่อันตราย มีนิสัยดุร้ายเช่นเดียวกับงูจงอาง ฉกกัดเหยื่อเมื่อเกิดอาการตกใจ มักทำเสียงขู่ฟู่ ๆ โดยพ่นลมออกจากทางรูจมูกจึงได้ชื่อว่า งูเห่า เป็นงูที่มีพิษร้ายแรง มีร่องและรูทางออกของน้ำพิษทางด้านหลังของเขี้ยวพิษ เขี้ยวพิษขนาดไม่ใหญ่นักซึ่งผนึกติดแน่นกับขากรรไกรขยับไม่ได้ นอกจากเขี้ยวพิษแล้วอาจมีเขี้ยวสำรองอยู่ติด ๆ กันอีก 1 - 2 อัน ที่ขากรรไกรล่างไม่มีฟัน งูเห่าเมื่อโตเต็มวัย มีความยาวประมาณ 120-150 เซนติเมตร เมื่อเทียบตามส่วนแล้วงูเห่าสามารถแผ่แม่เบี้ยได้กว้างที่สุดกว่าชนิดอื่น ยกตัวชูคอแผ่แม่เบี้ยได้สูงที่สุดประมาณ 1 ใน 3 ของความยาวลำตัว เกล็ดบนหัวมีขนาดใหญ่[1] พบในภาคกลางได้แก่ สมุทรปราการ นนทบุรี ปทุมธานี อยุธยา นครนายก อ่างทอง สิงห์บุรี ลพบุรี สระบุรี นครปฐม ในทุกพื้นที่ แม้แต่กระทั่งในสวนหรือพงหญ้าในเมือง [แก้] ลักษณะทั่วไป หัวมีลักษณะกลมเรียว หางเรียวยาว เราสามารถแยกเพศของงูเห่าได้จาก หัว และ แม่เบี้ย เช่น งูตัวผู้ หัวจะทู่ใหญ่ แม่เบี้ยจะแผ่กว้างเป็นวงกลม ส่วนตัวเมีย หัวจะหลิม ปลายจมูกเรียว แม่เบี้ยแคบกว่าตัวผู้ และมีลักษณะเป็นวงรี หรือใหญ่ช่วงตอนบน แล้วค่อยๆ เรียวเล็กลงมา ในตอนล่าง การเคลื่อนไหวปกติจะเลื้อยไปช้า ๆ ค่อนข้างว่องไว เมื่อตกใจจะชูคอขู่ แผ่แม่เบี้ย ขู่เสียงดังฟ่อ ๆ จาก การหายใจแรง และฉกกัด เมื่อถูกตัว หรือ มาใกล้ชิดตัว ชอบอยู่ตามพื้นดิน อาหารโดยปกติของงูเห่า คือ หนู นก หรือ สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็กหรือสัตว์เลื้อยคลานหรือแม้กระทั่งงูด้วยกันบางชนิดที่มีขนาดเล็กกว่า งูเห่า จัดเป็นงูพิษที่มีอันตรายมากที่สุดของประเทศไทย มีพิษร้ายแรงที่สุด ทำลายระบบประสาท ผู้ถูกกัด จะ เป็นอัมพาตต่อระบบหายใจ และกล้ามเนื้อต่าง ๆ โดยปกติจะไม่จู่โจมมนุษย์ก่อน หากไม่ถูกรบกวน งูเห่า ยังมีชื่อเรียกต่าง ๆ อีกว่า " งูเห่าหม้อ " หรือ " งูเห่าดง " เป็นต้น จากคุณ : thanapatpp - [ 28 ส.ค. 50 16:51:12 ]

ความคิดเห็นที่ 45 1.ตะกวด(มีชื่อเรียกเป็นภาษาอีสานว่า " แลน ") : Varanus bengalensis ตะกวด (Bengal monitor) จัดอยู่ในไฟลัมสัตว์มีแกนสันหลัง ชั้นสัตว์เลื้อยคลานชนิดหนึ่ง มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Varanus bengalensis bengalensis - รูปร่างคล้ายตัวเงินตัวทอง โดยผู้คนมักจำสับสนกับตัวเงินตัวทอง แต่ตะกวดมีขนาดเล็กกว่าตัวเงินตัวทองมาก อีกทั้งสีสันของตะกวดจะมีสีน้ำตาลหรือสีดำ ซึ่งแตกต่างจากตัวเงินตัวทองที่มีสีเหลืองผสมอยู่เป็นลาย - อีกทั้งอุปนิสัยมักจะไม่ค่อยอาศัยอยู่ใกล้แหล่งน้ำหรือชอบว่ายน้ำหรือหากินในน้ำเหมือนตัวเงินตัวทอง และไม่ดุร้ายเท่า - ตะกวดมักอาศัยบนต้นไม้ ปีนต้นไม้เก่ง ว่ายน้ำและดำน้ำไม่เก่งเท่าตัวเงินตัวทอง ชอบนอนผึ่งแดดตามกิ่งไม้ แต่หากินตามพื้นดิน มักอาศัยอยู่ตามป่าโปร่งมากกว่าป่าทึบ   - ตะกวดกินไก่ นก ปลา กบ เขียด หนู กินได้ทั้งของสดและของเน่า - ตะกวดจะโตเต็มที่เมื่อมีอายุ 3 ปี วางไข่ครั้งละ 20 ฟองในฤดูฝน ฟักออกเป็นตัวง่าย ออกไข่ในหลุมดิน เช่นเดียวกับตัวเงินตัวทอง สถานภาพปัจจุบัน     เป็นสัตว์ป่าคุ้มครอง ตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พุทธศักราช 2535 สถานที่ชม      สวนสัตว์ดุสิต อนึ่ง ตะกวด ยังมีชนิดแยกย่อย (Subspecies) อีกชนิดหนึ่ง โดยมีลวดลายมากกว่า มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Varanus bengalensis nebulosus (Gray, ค.ศ. 1831) http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%95%E0%B8%B0%E0%B8%81%E0%B8%A7%E0%B8%94 เมนูเปิบพิศดารตะกวด "สมัยเด็กๆป่ายังทึบ จะมีคนเข้าป่าไปจับตะกวดป่ามาขาย ตัวละร้อยบาท ซื้อมาแล้วล่ามไว้ ตกเย็นหามือสังหารมาทุบหัวตะกวดให้ตาย แล้วชำแหละออกเป็นท่อนๆ เอาไปย่างไฟให้หอม ขูดหนังที่ไหม้ ล้างให้เกลี้ยงเกลา...ตำพริกแกงแดงเอง ...มีมะพร้าวแก่ที่เก็บมาจากสวนผูกไว้เป็นกองๆใต้ถุนบ้าน ปอกเปลือกผ่าแล้วนำมาขูดกับกระต่าย คั้นเอาหัวกะทิมาเคี่ยวกับพริกแกงให้แตกมันย่อง เอาเนื้อตะกวดลงไปเคี่ยว เติมน้ำปลาน้ำตาล หางกะทิ ตั้งไฟรุมๆ เคี่ยวไปจนเนื้อนุ่มซึมซับน้ำแกงได้ที่แล้ว เด็ดยอดมะขามอ่อนหน้าบ้านมาใส่...แกงที่ได้จะมีรสชาติหวานมัน เค็ม ตัดด้วยรสเปรี้ยวอ่อนๆของใบมะขาม....เนื้อตะกวดชุ่มน้ำแกงรสชาติเหมือนกิงแกงกะทิไก่บ้านเลย " http://topicstock.pantip.com/chalermkrung/topicstock/2006/07/C4550545/C4550545.html แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 50 14:38:20 แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 50 14:28:59 จากคุณ : jerry forever - [ 28 ส.ค. 50 17:14:43 ]

ความคิดเห็นที่ 46 2.Varanus bengalensis bengalensis จากคุณ : jerry forever - [ 28 ส.ค. 50 17:18:52 ]

ความคิดเห็นที่ 47 3. Varanus bengalensis nebulosus ชนิดแยกย่อย (Subspecies) อีกชนิดหนึ่ง โดยมีลวดลายมากกว่า จากคุณ : jerry forever - [ 28 ส.ค. 50 17:20:14 ]

ความคิดเห็นที่ 48 1. ได้มา 1 พันธุ์ของเต่าบกหรือเต่าภูเขาค่ะ เต่าหก (Asian Giant Tortoise/ Manouria emys ) เป็นเต่าบกหรือเต่าภูเขาขนาดใหญ่ เมื่อโตเต็มที่กระดองส่วนบนยาวถึง 60 เซนติเมตร ลักษณะเด่นของเต่าหกคือมีเดือยยื่นออกมาจากขาหลังทั้งสองข้างทำให้ดูเหมือนมีหกขาอันเป็นที่มาของชื่อเรียกในภาษาไทย เต่าหกจัดเป็นสัตว์ที่ถูกคุกคามในระดับโลก สหภาพสากลว่าด้วยการอนุรักษ์ (IUCN) จัดให้เป็นสัตว์ที่มีแนวโน้มใกล้สูญพันธุ์ (Vulnerable) เต่าหกยังถูกจัดให้อยู่ในบัญชีสัตว์ป่าใกล้สูญพันธุ์ของไทย และเป็นสัตว์ป่าคุ้มครองตามพ.ร.บ.สงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ.2535 แม้เต่าหกจะมีขอบเขตการกระจายพันธุ์ค่อนข้างกว้างขวาง โดยพบบริเวณป่าบนภูเขาตั้งแต่ภาคเหนือ ภาคตะวันตก ลงไปถึงภาคใต้ แต่ก็เป็นสัตว์ป่าที่มีโอกาสพบเห็นได้น้อยตลอดพื้นที่การแพร่กระจาย       การสำรวจสัตว์ป่าในอุทยานแห่งชาติแก่งกระจานในช่วงต้นปีที่ผ่านมาถึงจะมีการพบเห็นเต่าหกอยู่บ้างแต่เต่าส่วนใหญ่ที่พบมีพฤติกรรมเก็บตัวไม่ค่อยมีการเคลื่อนไหว ต่างจากการสำรวจครั้งล่าสุดซึ่งนอกจากจะพบเห็นเต่าหกค่อนข้างชุกชุมแล้ว เต่าหกที่พบแต่ละตัวค่อนข้างตื่นตัวและเคลื่อนไหวมากเป็นพิเศษ เหตุผลสำคัญที่คงจะเป็นแรงผลักดันให้เต่าหกพากันเคลื่อนที่มากเป็นพิเศษในช่วงนี้น่าจะเป็นเพราะอยู่ในช่วงฤดูผสมพันธุ์ (ข้อมูลจากศูนย์เพาะเลี้ยงหลายๆแห่งระบุว่าเต่าหกมักจะผสมพันธุ์กันระหว่างเดือนเมษายน-พฤษภาคม) เต่าผู้รักสันโดษจึงต้องพากันออกตามคู่ ซึ่งคงจะเป็นงานที่ไม่ง่ายเลยกับการออกตามหาเพศตรงข้ามในผืนป่าใหญ่อย่างแก่งกระจาน       บริเวณที่ทีมสำรวจได้พบเห็นเต่าหกส่วนใหญ่จะอยู่บนเขา มีลักษณะเป็นป่าดิบที่มีไม้ไผ่ขึ้นปะปนซึ่งถือว่าเป็นถิ่นที่อยู่อาศัยหลักตามธรรมชาติของเต่าหก และบริเวณที่ทีมสำรวจพบเต่าหกกำลังผสมพันธุ์กันนั้นเป็นบริเวณโป่งดินขนาดใหญ่ที่ค่อนข้างชื้นแฉะ ดินอ่อนนิ่มและบางแอ่งมีน้ำขัง เนื่องจากฝนที่เริ่มตกลงมาอย่างหนักในช่วงนี้ ลักษณะพื้นที่ดินนิ่มที่มีน้ำขังเล็กน้อยและบริเวณใกล้ลำห้วยที่มีน้ำไหลตื้นๆ ก็เป็นอีกแหล่งหนึ่งที่มักพบเห็นเต่าหกได้เช่นกัน http://www.wcsthailand.org/2006/Asian_Giant_Tortoies_18_05_2006.html จากคุณ : jerry forever - [ 28 ส.ค. 50 17:27:46 ]

ความคิดเห็นที่ 49 2. เต่าภูเขา : เต่าหก ลักษณะจำเพาะ : 1. กระดองส่วนบกกลมมีสีน้ำตาลเข้มหรือสีดำ 2. มีเดือยจำนวนมากบริเวณขาหลังส่วนบน 3. กระดองส่วนล่างบริเวณใต้คอยื่นไปด้านหน้า 4. แผ่นเกล็ด 2 แผ่นเหนือหาง 5. กระดองส่วนบนยาวเต็มที่ 60 เซนติเมตร ขอบเขตการกระจายในภาคพื้นที่ทราบ: ประเทศไทย: พบบริเวณเทือกเขาและพื้นที่ป่าบนภูเขาทางภาคเหนือ ตะวันตกและภาคใต้บนแผ่นดินใหญ่ ขอบเขตการกระจายในบริเวณอื่นๆ ที่ทราบ: บังคลาเทศ อินเดีย (ตอนตะวันออกเฉียงเหนือ) อินโดนิเซีย (สุมาตราและกะลิมันตัน) มาเลเซียและเมียนมาร์ แหล่งที่อยู่อาศัย: อยู่บนบก ป่าดงดิบ ณ ความสูงปานกลางและต่ำ อาหาร: กินทั้งพืช ใบไม้ เห็ด หน่อไม้ กอกล้วย และลูกมะเดื่อ กฎหมายคุ้มครอง: CITES Appendix II พระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พ.ศ. 2535 ของประเทศไทย สถานภาพเชิงอนุรักษ์: IUCN Red list ปี 2539: มีแนวโน้มใกล้สูญพันธุ์ (Vulnerable) บัญชีแดงสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ของประเทศไทย:เสี่ยงต่อการสูญพันธุ์ (Vulnerable) จากคุณ : jerry forever - [ 28 ส.ค. 50 17:30:31 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ลองเข้าไปสอบถามข้อมูลจาก www.siamensis.org น่าจะมีคนช่วยในเรื่องข้อมูลได้ครับ จากคุณ : อีกาตัวดำๆ - [ 28 ส.ค. 50 17:30:52 ]

ความคิดเห็นที่ 51 3.เต่าภูเขา : เต่าหก จากคุณ : jerry forever - [ 28 ส.ค. 50 17:31:11 ]

ความคิดเห็นที่ 52 4.เต่าภูเขา : เต่าหก อุ๊ย ทำอะไรกันน่ะ !!! เอิ๊กๆๆ จากคุณ : jerry forever - [ 28 ส.ค. 50 17:31:44 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ห้องนี้ทำงานกันคึกคักดี แวะเข้ามารายงานตัวรับทราบแล้วครับ ขณะกำลังทำงานอยู่อย่างขมักเขม้น เก่งครับเห็นเสร็จแล้วนำมาส่งกันหลายราย ค้นหา ไปเจอแต่กบสุวนันท์ เข้าให้ เลยเถลไถลไปอ่านดู ยังไม่ได้หาข้อมูล กบ ตัวจริง ดูพระเอกกบของเรา มาลงให้ดูแก้ขัดไปพลาง ๆ ก่อนนะครับ http://sukumal.net/i_story/kaeru_oji/kaeruosama01.html จากคุณ : ปฏิทิน - [ 29 ส.ค. 50 19:47:27 ]

ความคิดเห็นที่ 54 มาคราวนี้ ค่อนข้างจะเงียบ สงสัยงูจะกินอิ่มเกินไปเลยนอนหลับ ก็แวะเข้ามารายงานความคืบหน้า เดี๋ยวจะของกระทู้จะคิดว่าเบี้ยวงาน แหะ แหะ ก็ไปค้นอีกรอบ บังเอิญเจอโฆษณาชิ้นหนึ่ง เป็นเพลงเก่า เข้ากับสมัยเพชรพระอุมา อยากทราบก็ตามลิ้งค์ข้างล่างครับ http://www.ee43.com/content/topic/273.html เสาร์อาทิตย์นี้ลุยหาขุดกบให้อย่างเต็มที่ครับ จากคุณ : ปฏิทิน - [ 31 ส.ค. 50 18:41:21 ]

ความคิดเห็นที่ 55 งูจงอาง ลักษณะทั่วไป     เป็นงูพิษที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลก หัวกลมทู่ใหญ่ แผ่แม่เบี้ยได้ ไม่มีลายดอกจันอย่างงูเห่า แต่ทำเสียงขู่คล้ายงูเห่า ลำตัวเรียวยาว เป็นงูสีน้ำตาลแดงอมเขียวเป็นส่วนมาก สีอื่นมีบ้าง ท้องของงูจงอางเหลืองเกือบขาว ใต้คอมักมีสีแดงหรือส้ม       ถิ่นอาศัย, อาหาร     พบในไทย อินเดีย พม่า อินโดจีน มาเลเซีย สำหรับประเทศไทยมีมากในป่าจังหวัดนครสวรรค์ เพชรบูรณ์ และนครราชศรีมา     งูจงอางชอบกินงูเป็นๆ มาก นอกจากนี้มี หนู กบ ตะกวด พฤติกรรม, การสืบพันธุ์     เป็นงูที่มีนิสัยดุ ปกติเลื้อยช้า แต่ว่องไวปราดเปรียวเมื่อตกใจ จะชูคอขึ้นสูงแค่เอวประมาณ 1 ใน 3 ของความยาวลำตัว แผ่แม่เบี้ย ขู่ฟ่อ ๆ เมื่อเข้าใกล้ มักอาศัยอยู่ในป่า ปกติไม่ปรากฏพบตามเรือกสวนไร่นา เป็นงูที่รู้จักทำรังวางไข่ งูจงอางมีพฤติกรรมการกัดแบบติดแน่น ไม่กัดฉกเหมือนงูเห่า พิษงูจงอางจะทำลายประสาทเหมือนพิษงูเห่า แต่เกิดอาการเร็วและรุนแรงกว่า เนื่องจากมีน้ำพิษปริมาณมาก (มีตัวโตกว่างูเห่า)     งูจงอางวางไข่ปีละครั้ง ประมาณ 20-40 ฟอง ชอบทำรังในกอไผ่ งูจงอางจะกก และฟักไข่เอง จากคุณ : ศิษย์รพินทร์ - [ 1 ก.ย. 50 23:19:09 ]

ความคิดเห็นที่ 56 งูเห่าหม้อ ชื่อไทย : งูเห่าหม้อไทย หรืองูเห่าไทย ชื่อสามัญ : Siamese Cobra หรือ Monocled Cobra ชื่อวิทยาศาสตร์ : Naja kaouthia (Lesson, 1831) ลักษณะ : ความยาวจากปลายจมูกถึงปลายหางประมาณ 1 เมตร ม่านตากลม ลำตัวมีสีหลากหลายแตกต่างกัน ตั้งแต่สีน้ำตาลเหลือง น้ำตาลอ่อน ถึงสีดำ แม่เบี้ยเป็นลายวงแหวน 1 วงสีขาวขอบสีน้ำตาลเข้ม เกล็ดลำตัวเรียบ เกล็ดรอบคอ 27 แถว หรือมากกว่า เกล็ดกลางตัว 21-23 แถว เกล็ดรอบตัวบริเวณก่อนถึงช่องเปิดทวาร 13-15 แถว เกล็ดหัวตา 1 คู่ เกล็ดหางตา 3 คู่ ไม่มีเกล็ดระหว่างเกล็ดจมูกกับเกล็ดหัวตา เกล็ดริมฝีปากบน 7 คู่ เกล็ดตำแหน่งที่ 3 และ 4 อยู่ติดกับตา เกล็ดริมฝีปากล่าง 7-8 คู่ มีเขี้ยวบนขากรรไกรบนด้านหน้า มีพิษร้ายแรง วางไข่ครั้งละ 15-30 ฟอง ระยะฟักไข่นาน 50-60 วัน ถิ่นอาศัย : มักอาศัยบนพื้นดิน แต่สามารถว่ายน้ำและขึ้นต้นไม้ได้ การแพร่กระจาย : ทั่วประเทศไทย แต่ละตัวมีสีแตกต่างกันมาก บางตัวสีน้ำตาล บางตัวสีน้ำตาลเข้ม น้ำตาลแกมเหลือง สีดำหรือบางตัวสีขาว ในป่าพรุพบตัวสีดำมากกว่าอื่นๆ ลายบนคอเป็นรูปดอกจันมีทั้งจุดเดียวหรือสามจุดในวงกลมสีขาว รอบตัวมีเกล็ด ๒๑ แถว พบในนาข้าวที่อยู่ชิดขอบป่าพรุ เป็นงูพิษอันตราย หากินเวลากลางคืน กินนกน้ำ หนู กิ้งก่า กบ และปลาเป็นอาหาร ที่มา : สัตว์ป่าในพรุโต๊ะแดง โดยศูนย์วิจัยและศึกษาธรรมชาติป่าพรุสิรินธร อำเภอสุไหงโก-ลก จังหวัดนราธิวาส จากคุณ : ศิษย์รพินทร์ - [ 1 ก.ย. 50 23:27:51 ]

ความคิดเห็นที่ 57 งูสามเหลี่ยม (Bungarus fasciatus) งูชนิดนี้แนวกระดูกสันหลังของมัน ยกตัวเป็นสันสูง ทำให้ลำตัวของมันดูเป็น รูปสามเหลี่ยมตลอดตัว สีตัวเป็นปล้องดำสลับเหลืองตลอดตัว ขนาดของปล้องสีดำและสีเหลือง ใกล้เคียงกัน ปลายหางทู่เหมือนกับว่าหางกุด รอบตัวมีเกล็ด ๑๕ แถว ชอบอาศัยอยู่ในบริเวณที่มีความชื้นสูง เช่นตามที่ลุ่มใกล้ แหล่งน้ำ ในตอนกลางวันงูชนิดนี้จะค่อนข้างเฉื่อยชา แต่จะว่องไวปราดเปรียวในตอนกลางคืน เป็นงูที่พบ ชุกชุมได้ทุกภาคของประเทศไทย เป็นงูพิษอันตราย หากินเวลากลางคืน มีกิ้งก่า กบและงู ชนิดอื่นๆเป็นอาหาร ตัวเมียออกไข่ครั้งละ ๔ ถึง ๑๔ ฟอง จากคุณ : ศิษย์รพินทร์ - [ 1 ก.ย. 50 23:50:52 ]

ความคิดเห็นที่ 58 งูหลาม    สัตวเลื้อนคลาน Bivitattus Python(Burmese Python)   ชื่อทางวิทยาศาสตร์: Python molurus bivitattus ลักษณะทั่วไป     เป็นงูที่มีขนาดใหญ่มาก ลำตัวอ้วนสั้น หางสั้นไม่ยาวเหมือนงูเหลือม สีและลายผิดกับงูเหลือม ลายที่หัวผิดกับงูเหลือมอย่างเห็นได้ชัด มีแถบสีขาวจากบริเวณริมท้ายทอยต่อจากลำตัวมาจรดกันที่ปลายจมูก มีลักษณะรูปหน้าจั่วลายศรที่หัวสีขาว       ถิ่นอาศัย, อาหาร     มีทุกภาคในประเทศไทย ยกเว้นภาคใต้แถบติดต่อมาเลเซีย     งูหลามกินสัตว์ เช่น เก้ง กระต่าย หนู เป็ด ไก่ นก พฤติกรรม, การสืบพันธุ์     อุ้ยอ้าย เลื้อยช้า ไม่ดุนัก เป็นงูเชื่องช้าและไม่มีพิษ ไม่ค่อยขึ้นต้นไม้ ไม่ออกหากินไกลจากโพรงที่อยู่นัก คอยนอนดักจับสัตว์ที่เผลอเดินเข้ามาใกล้กิน ไม่ชอบลงหากินในน้ำ     งูหลามออกไข่ครั้งละประมาณ 40 ฟอง ระยะฟักเป็นตัวประมาณ 2 เดือน มีอายุยืนประมาณ 15 ปี จากคุณ : ศิษย์รพินทร์ - [ 1 ก.ย. 50 23:57:06 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ตะขาบ (Centipedes) ตะขาบ จัดอยู่ใน Class Chilopoda เป็นสัตว์ขาข้อที่พบได้ในเขตร้อนชื้น อาศัยอยู่บนบก ตะขาบมีขนาดความยาวของลำตัวตั้งแต่ 3 - 8 cm. ขนาดใหญ่ที่สุดคือชนิด Scolopendra heros มีความยาว 8 - 10 " ลำตัวแบนราบ มีปล้อง 15 - 100 ปล้อง แต่ละปล้องมีขา 1 คู่ ส่วนหัวแยกจากลำตัวชัดเจน มีหนวด 1 คู่ โดยมีเขี้ยวพิษ 1 คู่ ซึ่งดัดแปลงมาจากปล้องแรกของลำตัว เขี้ยวพิษเชื่อมต่อกับต่อมพิษ เมื่อกัดเหยื่อจะปล่อยพิษออกมา ทำให้เหยื่อเจ็บปวด และเป็นอัมพาต ตะขาบวางไข่ในที่ชื้นหรือต้นพืชหญ้า ใช้เวลาในการเจริญเติบโตนาน ลอกคราบ 10 ครั้ง ตัวเต็มวัยมีอายุ 3 - 5 ปี ในเวลากลางวันจะซ่อนอยู่ในที่เย็นๆ ใต้ก้อนหิน ออกหาเหยื่อในเวลากลางคืน กินแมลงเป็นอาหาร เมื่อถูกตะขาบกัดจะพบรอยเขี้ยวสองรอย ลักษณะเป็นจุดเลือดออกตรงบริเวณ ที่ถูกกัด พิษของตะขาบทำให้มีการอักเสบ ปวดบวมแดงร้อน ชา เกิดอัมพาต ตรงบริเวณที่ถูกกัด ในบางรายอาจมีอาการแพ้ หรือกระวนกระวาย อาเจียน หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ มึนงง ปวดศีรษะ อาจมีการติดเชื้อแบคทีเรียแทรกซ้อนตรงบริเวณที่ถูกกัด อาจเป็นแผลไหม้อยู่ 2-3 วัน การรักษา อาการพิษของตะขาบทำได้โดยการทำแผลให้สะอาด ให้ยาแก้ปวด อาจให้ยาปฏิชีวนะ และวัคซินป้องกันโรคบาดทะยัก จากคุณ : ศิษย์รพินทร์ - [ 2 ก.ย. 50 00:03:29 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ตะขาบยักษ์อะเมซอน จากคุณ : ศิษย์รพินทร์ - [ 2 ก.ย. 50 00:04:27 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบคุณทุกท่านอีกครั้งครับ และมี ใครจะ ลองจับ จระเข้ -ตะโขง มั๊ยครับ จากคุณ : naikay - [ 2 ก.ย. 50 14:36:14 ]

ความคิดเห็นที่ 62 1. ตะโขง, จระเข้ปากกระทุงเหว วงศ์ CROCODYLIDAE Tomistoma schlegelii (S.Muller, 1838) ลักษณะ : จระเข้ขนาดใหญ่อีกชนิดหนึ่งของไทย ที่มีส่วนปากยาวเรียวกว่าจระเข้ชนิดอื่นๆ มาก ขนาดใหญ่ที่สุดยาวถึง 5 เมตร แต่โดยทั่วไปมีขนาดโดยเฉลี่ย 3.5-4 เมตร อุปนิสัย: กินปลาและสัตว์มีกระดูกสันหลังหลายชนิดเป็นอาหาร ตะโขงโตเต็มที่เมื่อมีอายุได้ 4.5-6 ปี การผสมพันธุ์ตะโขงจะสร้างเป็นรังใบไม้แห้งกองสูงขึ้นมาบนบริเวณที่สูงจากระดับน้ำในบึงในช่วงฤดูแล้ง หลังจากที่ไข่ฟักตัวเป็นระยะเวลานาน 2.5-3 เดือน ลูกตะโขงจะฟักออกมาในฤดูฝน จำนวนไข่ที่วางต่อครั้งมีจำนวน 20-60 ฟอง   ที่อยู่อาศัย : ตะโขงอาศัยอยู่ในแม่น้ำ และบึงหนองน้ำจืดที่มีบริเวณติดต่อกับแม่น้ำ บางครั้งพบออกมาอาศัยอยู่ในบริเวณน้ำกร่อย เขตแพร่กระจาย : พบในประเทศอินเดีย ออสเตรเลีย นิวกินี และประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ สถานภาพ: จัดเป็นจรเข้ที่หายากมากที่สุดของไทย เท่าที่มีรายงานพบในระยะหลัง มาจากอุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน จังหวัดเพชรบุรี เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าเขาบรรทัด จังหวัดพัทลุง และเขตห้ามล่าสัตว์ป่าพรุ จังหวัดนราธิวาส แต่ละแห่งพบเพียง 1-2 ตัวเท่านั้น ตะโขงได้รับการคุ้มครองเป็นสัตว์ป่าคุ้มครองประเภทที่ 1 และอนุสัญญา CITES จัดไว้ใน Appendix 1 สาเหตุของการใกล้สูญพันธุ์: ประชากรตะโขงในประเทศไทยจัดว่าเป็นพวกที่อยู่ตอนเหนือสุดของเขตแพร่กระจายตามธรรมชาติ จึงมักจะเป็นสัตว์ที่หายากอยู่แล้ว การล่าตะโขงอย่างหนักและระยะฟักไข่ที่นานผิดปกติจึงง่ายต่อการถูกสัตว์ผู้ล่าหลายชนิดเข้าทำลาย ทำให้จำนวนประชากรในธรรมชาติลดลงไปเรื่อยๆ จากหนังสือ : พืชและสัตว์ที่ใกล้จะสูญพันธุ์ในประเทศไทย http://www.prc.ac.th/tree_an_teen/t_schlegelii.htm จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 10:16:28 ]

ความคิดเห็นที่ 63 2. จระเข้ จระเข้และตะโขงที่พบในประเทศไทย 1. จระเข้น้ำจืดหรือจระเข้พันธุ์ไทย (Freshwater or Siamese Crocodile, Crocodylus siamensis) ถิ่นกำเนิด เวียดนาม เขมร ลาว ไทย กะลิมันตัน ชวา และมีในสุมาตรา ลักษณะ เป็นจระเข้ขนาดปานกลาง ค่อนมาทางใหญ่ (3-4 เมตร) มีเกล็ดท้ายทอด ชีววิทยา จระเข้ถึงวัยเจริญพันธุ์เมื่ออายุ 10-12 ปี วางไข่ครั้งละ 20-48 ฟอง ระยะเวลาฟักไข่นาน 68-85 วัน เฉลี่ยราว 80 วัน ดุพอสมควร ชอบอยู่และหากินเดี่ยว 2. จระเข้น้ำเค็มหรือจระเข้ปากแม่น้ำ (Saltwater or Esturine Crocodile, Crocodylus porosus) ถิ่นกำเนิด ศรีลังกา ตะวันออกของอินเดีย บังคลาเทศ พม่า ไทย เวียดนาม มาเลเซีย อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ และออสเตรเลีย ชอบอยู่ตามปากแม่น้ำที่เปิดออกทะเลและป่าชายเลน ลักษณะ เป็นจระเข้ขนาดใหญ่ที่สุด มีรายงานพบว่า ยาวถึง 9 เมตร ไม่มีเกล็ดท้ายทอย ชีววิทยา เพศผู้ถึงวัยเจริญพันธุ์เมื่ออายุ 16 ปี หรือยาวประมาณ 3.2 เมตร ส่วนเพศเมียคือ 10 ปี และ 2.2 เมตร ตามลำดับ วางไข่ฤดูฝน ครั้งละ 25-90 ฟอง เฉลี่ย 50 ฟอง ระยะเวลาฟักไข่นาน 80 วัน มีนิสัยดุร้าย ไม่ชอบอยู่เป็นฝูง 2. ตะโขงหรือตะโขงมลายู (False Gharial หรือ Malayan Gharial, Tomistoma shlegelii) ถิ่นกำเนิด ตอนใต้ของประเทศไทยและในคาบสมุทรมลายู สุมาตรา กะลิมันตันและบอร์เนียว อาศัยตามน้ำกร่อย และป่าชายเลน   ลักษณะ ขนาดปานกลาง ความยาวประมาณ 2.80-3.0 เมตร ปากแหลมเรียวยาวมาก แต่ไม่มีก้อนเนื้อตอนปลายจมูก เช่น ตะโขงอินเดีย มีแถบสีดำพาดขวางลำตัวและหาง   ชีววิทยา ตะโขงเพศเมียถึงวัยเจริญพันธุ์เมื่ออายุ 5-6 ปี หรือความยาว 2.5-3.0 เมตร ทำรังโดยพูนดินและวัชพืชขึ้นบนชายฝั่ง วางไข่ครั้งละ 20-60 ฟอง ในฤดูแล้ง ระยะฟักไข่ราว 2.5-3 เดือน ออกเป็นตัวประมาณต้นฤดูฝน การขยายพันธุ์ในที่กักขังหรือเพาะเลี้ยงยังไม่ประสบความสำเร็จ จระเข้ที่ใช้เป็นสัตว์เศรษฐกิจ จระเข้ที่นำมาเลี้ยงเป็นสัตว์เศรษฐกิจของประเทศไทยนั้นมีอยู่ 2 ชนิด คือ จระเข้น้ำจืด หรือ จระเข้พันธุ์ไทย จระเข้น้ำเค็ม หรือ จระเข้ตีนเป็ด หรือไอ้เคี่ยม สำหรับประเทศไทยแล้วนิยมเลี้ยงจระเข้น้ำจืด หรือจระเข้พันธุ์ไทยมากกว่าจระเข้น้ำเค็ม ทั้งนี้อาจเนื่องมาจากเหตุผลดังต่อไปนี้ พันธุ์จระเข้น้ำจืดหาง่ายกว่าพันธุ์จระเข้น้ำเค็ม ทั้งนี้เพราะมีฟาร์มที่เลี้ยงขายลูกจระเข้น้ำจืดอยู่หลายแห่ง จระเข้น้ำจืดเลี้ยงให้ลูกเร็วกกว่า คือ เริ่มเมื่ออายุ 10-12 ปี ส่วนจระเข้น้ำเค็มจะเริ่มเจริญพันธุ์ในตัวผู้เมื่ออายุ 16 ปี และตัวเมียที่อายุ 10 ปี มีการนำลูกจระเข้น้ำจืดจากประเทศเพื่อนบ้านเข้ามาเลี้ยง จึงนับเป็นอีกแหล่งที่คอยสนับสนุนเรื่องพันธุ์มากขึ้น ผู้คนเชื่อว่าจระเข้น้ำเค็มต้องเลี้ยงด้วยน้ำเค็มเท่านั้นจึงหันมาเลี้ยงพันธุ์น้ำจืดซึ่งหาแหล่งน้ำง่ายกว่า แต่ความเป็นจริงแล้วจระเข้น้ำเค็มสามารถเลี้ยงได้ในเป็นอย่างดีในน้ำจืด พ่อแม่พันธุ์จระเข้น้ำเค็มมีน้อย ทั้งนี้เพราะในอดีถูกล่าและส่งหนังออกขายยังต่างประเทศเป็นส่วนใหญ่ เนื่องจากตลาดโลกนิยมหนังจระเข้พันธุ์น้ำเค็มมาก การสืบพันธุ์ของจระเข้ จระเข้เพศเมีย อวัยวะสืบพันธุ์ แบ่งได้เป็น 2 ส่วนใหญ่ๆ คือ รังไข่ รังไข่จระเข้มีจำนวน 2 อัน รูปร่างรีและแบนสีขาว เนื้อค่อนข้างแน่นแข็ง ติดอยู่ใกล้กับไตทั้ง 2 ข้าง โดยแขวนลอยใต้กระดูกสันหลังส่วนเอว เมื่ออยู่ในฤดูผสมพันธุ์ รังไข่จะขยายตัวและมีถุงไข่อ่อนอยู่บนผิวเป็นจำนวนมาก ท่อนำไข่ ท่อนำไข่ของจระเข้ ได้แก่ ส่วนที่เห็นเป็นท่อแบนๆ รูปตัววาย (Y) แยกเป็น 2 ปีก ัถัดจากรังไข่ทั้งสองข้าง ท่อนำไข่จะเปิดออกสู่บริเวณช่องขับถ่ายร่วม ด้านล่างของลำตัวตรงตำแหน่งโคนหางของจระเข้ จระเข้เพศผู้ อวัยวะสืบพันธุ์ แบ่งได้เป็น 3 ส่วนใหญ่ๆ คือ อัณฑะ อัณฑะของจระเข้มีจำนวน 2 อัน อยู่ในช่องท้องบริเวณใกล้กับไตซึ่งติดอยู่ด้านหลัง มีหน้าที่ผลิตน้ำเชื้อ (อสุจิ) ท่อนำน้ำเชื้อ เป็นท่อที่ต่อจากอัณฑะมายังอวัยวะเพศในช่องขับถ่ายร่วม ทำหน้าที่เป็นทางขนส่งน้ำเชื้อจากอัณฑะเพื่อออกผ่านทางอวัยวะเพศขณะผสมพันธุ์ อวัยวะเพศผู้ มีลักษณะเป็นแท่งยาวปลายแหลมขยายออกเล็กน้อย โดยมีรอยคอดก่อนถึงส่วนขยาย มีร่องเปิดด้านบน เพื่อให้น้ำเชื้อซึ่งผ่านมาจากท่อนำน้ำเชื้อไหลออกขณะทำการผสมพันธุ์ โดยปกติแล้วอวัยวะเพศผู้จะพับซ่อนตัวอย่างในช่องขับถ่ายร่วม และจะโผล่ออกมาเมื่อถึงเวลาผสมพันธุ์เท่านั้น สรีรวิทยาการสืบพันธุ์ จระเข้น้ำจืดพันธุ์ไทย มีฤดูผสมพันธุ์ราวเดือนพฤศจิกายน โดยจระเข้เพศเมียจะถึงวัยเจริญพันธุ์ที่อายุระหว่าง 7 ถึง 11 ปี (เฉลี่ยราว 9-10 ปี) ทั้งนี้มีการเปลี่ยนแปลงทางสรีรวิทยาของระบบสืบพันธุ์คือ รังไข่ก่อนถึงฤดูผสมพันธุ์จะมีการสร้างไข่ซึ่งอยู่ภายในถุงไข่ ขึ้นเป็นเม็ดกลมๆ จำนวนมากบนรังไข่ทำให้ดูว่ารังไข่เหมือนพวงองุ่น เริ่มขยายตัวและมีไข่เกิดขึ้นประมาณ 8-12 ฟองต่อหนึ่งข้าง เมื่อจระเข้ทำการผสมพันธุ์กันแล้วไข่ที่ตกจากรังไข่ลงมาอยู่ในท่อนำไข่ซึ่ง ณ จุดนี้ เชื้อจากจระเข้เพศผู้ที่เข้ามาผท่านทางอวัยวะเพศของตัวเมียเคลื่อนเข้าสู่ท่อนำไข่ทั้งสองข้าง ทันทีที่ไข่สุกตกมาพบตัวเชื้อก็จะเกิดการปฏิสนธิขึ้น ซึ่งไขที่ผสมแล้วเหล่านี้จะคงอยู่ในท่อนำไข่ทั้งซ้ายขวาตลอดไปจนถึงระยะเวลาวางไข่ จากนั้นจะมีการพัฒนาไข่ขาวออกมาห้อมล้อมไข่และในระยะสุดท้ายจึงมีการพัฒนาเปลือกไข่ห่อหุ้มชั้นนอกสุด ขณะเดียวกันตัวอ่อนของจระเข้ก็เริ่มมีการพัฒนาตัวโดยการแบ่งเซลล์ขึ้นมา จากการศึกษาพบว่าน้ำเชื้อของจระเข้เพศผู้สามารถเข้าไปรอการตกไข่ของตัวเมียในรังไข่ได้นานตั้งแต่ 1 เดือน ถึง 1 เดือนครึ่ง แม่จระเข้ที่ตั้งท้องแล้วจะเริ่มหาและทำการพูนดินตลอดจนวัสดุต่างๆ เป็นรัง โดยจะวางไข่ประมาณเดือนมีนาคม และเมษายน ทันทีที่ไข่ออกมาจากตัวแม่จระเข้แล้ว ตัวอ่อนภายในไข่จะขยับตำแหน่งมาอยู่บริเวณที่สูงสุดหรือเหนือสุดของไข่แดงไม่จมอยู่ด้านล่างหรือทางต่ำ ซึ่งจะคงอยู่ ณ ตำแหน่งนี้ตลอดไป ขณะที่ฟักไข่นั้นจะไม่มีการขยับตัวเลย ไข่จระเข้ที่ออกมาใหม่ๆ จะมีเปลือกที่ค่อนข้างโปร่งแสง แต่ภายในวันเดียวจะพบว่ามีแถบสีขาวทึงแสงผ่านบริเวณเหนือตำแหน่งที่ตัวอ่อนอยู่แล้วค่อยๆ ขยายวงกว้างออกเป็นแนวโอบลงมา 2 ข้างของไข่ ระยะก่อนฟักออกเป็นตัวเปลือกแข่จะค่อนข้างบางลงกว่าเดิม ทั้งนี้เนื่องจากมีการดึงแคลเซี่ยมจากเปลือกไข่ไปใช้พัฒนาโครงสร้างของจระเข้ ด้วยสาเหตุนี้ลูกจระเข้จึงสามารถเจาะเปลือกไข่ออกมาได้ง่ายขึ้น และก็ยังมีอวัยวะช่วยเจาะเปลือกอีกอันหนึ่งซึ่งเรียกว่า "ฟันเจาะไข่" เป็นอวัยวะที่งอกออกมาจากผิวหนังบริเวณเหนือปาก ใช้เจาะเปลือกไข่ให้เป็นรู จากนั้นอวัยวะนี้ก็จะหายไปในภายหลัง การกำหนดเพศของจระเข้ จระเข้เป็นสัตว์เลื้อยคลานที่มีการกำหนดเพศในระยะเป็นตัวอ่อนด้วยอุณหภูมิ จากการทดลองและวิจัยพบว่า ถ้าอุณหภูมิฟักไข่ที่ 30 องศาเซลเซียสหรือต่ำกว่า ลูกจระเข้ที่ออกมาส่วนใหญ่จะเป็นเพศเมีย หากอยู่ระยะหว่าง 32 ถึง 33 องศาเซลเซียส ส่วนใหญ่จะเป็นเพศผู้ แต่ถ้าประมาณ 31 องศาเซลเซียสแล้ว ปริมาณลูกจระเข้ที่ออกมาจะมีสัดส่วนเพศผู้และเพศเมียเท่าๆ กัน http://www.vet.ku.ac.th/library-homepage/db_directory/exotic/reptile/crocodile/croc.htm ปล. แวะมาแปะข้อมูลจากเว็บต่างๆที่หาได้นะคะ อาจจะ copy มาให้เลย ไม่มีเวลาเรียบเรียง หรือสรุปเป็นบทความเดียวน่ะค่ะ จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 10:26:40 ]

ความคิดเห็นที่ 64 3. ตะโขงหรือตะโขงมลายู (False Gharial หรือ Malayan Gharial, Tomistoma shlegelii ลักษณะและอุปนิสัย  ลักษณะจะแตกต่างจากจระเข้ทั่วไป ปากยาวเรียว ดูเผิน ๆ คล้ายตะโขงอินเดียแต่ตะโขงอินเดียปากยาวกว่ามาก ส่วนอวัยวะภายในอื่นๆ บางอย่างของตะโขงไทย กลับมีลักษณะคล้ายไปทางจระเข้ธรรมดา นักสัตวศาสตร์จึงจัดให้อยู่ในวงศ์จระเข้  และจากลักษณะปากที่เรียวยาวแหลมมองดูคล้ายตะเกียบ ชาวบ้านจึงเรียกว่า จระเข้ปากกระทุงเหว  เวลาจับปลาจะใช้วิธีพุ่งเข้าคีบเหยื่อเหมือตะเกียบ  โตเต็มที่ยาวประมาณ 5.5 เมตร หรือ 16 ฟุต มีลายและหนังเป็นสีน้ำตาล ถิ่นกำเนิด:  ตอนใต้ของประเทศไทยและในคาบสมุทรมลายู สุมาตรา กะลิมันตันและบอร์เนียว อาศัยตามน้ำกร่อย และป่าชายเลน ลักษณะ ขนาดปานกลาง ความยาวประมาณ 2.80-3.0 เมตร ปากแหลมเรียวยาวมาก แต่ไม่มีก้อนเนื้อตอนปลายจมูก เช่น ตะโขงอินเดีย มีแถบสีดำพาดขวางลำตัวและหาง ชีววิทยา : ตะโขงเพศเมียถึงวัยเจริญพันธุ์เมื่ออายุ 5-6 ปี หรือความยาว 2.5-3.0 เมตร ทำรังโดยพูนดินและวัชพืชขึ้นบนชายฝั่ง วางไข่ครั้งละ 20-60 ฟอง ในฤดูแล้ง ระยะฟักไข่ราว 2.5-3 เดือน ออกเป็นตัวประมาณต้นฤดูฝน การขยายพันธุ์ในที่กักขังหรือเพาะเลี้ยงยังไม่ประสบความสำเร็จ แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 50 10:49:00 แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 50 10:28:35 จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 10:27:56 ]

ความคิดเห็นที่ 65 รายชื่อฟาร์มผู้เพาะเลี้ยงและจำหน่ายผลิตภัณฑ์จากจระเข้ 1.บริษัท ฟาร์มจระเข้และสวนสัตว์สมุทรปราการ จำกัด   555 หมู่ 7 ถนนท้ายบ้าน ต.ท้ายบ้าน อ.เมือง จ.สมุทรปราการ 10180 โทร.0 – 2703 – 4891 – 5 , 0 – 2703 – 5144 – 8 2.บริษัท จระเข้ทองการเกษตร )ประเทศไทย จำกัด  164 ซอยสุขุมวิท 53 ถนนสุขุมวิท คลองเตย กรุงเทพฯ 10110 โทร. 0 – 2392 – 3823 แฟกซ์ 0 – 2391 – 8895 3.บริษัท เวนเจอร์เทค มาร์เก็ตติ้ง จำกัด    10/26 ซอยพหลโยธิน 5 ถนนพหลโยธิน สามเสนใน พญาไท กรุงเทพฯ 10400 โทร.0 – 2619 – 7524 แฟกซ์ 0 – 2619 – 7000 4.ทองพา เสือศิริ   203 ม.1 บ้านไผ่สีทอง ต.วังน้ำเย็น อ.บางปลาม้า จ.สุพรรณบุรี 72150   โทร. 0 – 3541 – 6475 5.บริษัท ศรีราชาฟาร์ม (เอเชีย)จำกัด   336 ม.6 ต.สุรศักดิ์ อ.ศรีราชาฟาร์ม จ.ชลบุรี 20110   โทร. 0 – 3833 – 8101 แฟกซ์ 0 – 3833 – 8421 6.กัมปนาทฟาร์ม   110/1 ม.6 ต.หนองบัว อ.บ้านแพ้ว จ.สมุทรสาคร 74120    โทร. 0 – 1986 – 9299 7.บริษัท ฟาร์มจระเข้สวนสัตว์รีสอร์ท ชลบุรี จำกัด  อ.หนองใหญ่ จ.ชลบุรี 20150 8.บริษัท ฟาร์มจระเข้พัทยา จำกัด   อ.เมืองพัทยา จ.ชลบุรี 20150 9.ฟาร์มจระเข้วสันต์  อ.วัดสิงห์ จ.ชัยนาท 17120 10.ฟาร์มจระเข้สามพราน   อ.สามพราน จ.นครปฐม 73110 จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 10:29:23 ]

ความคิดเห็นที่ 66 " สำหรับประเทศไทย ในปี พ.ศ. 2519 มีการค้นพบกรามจระเข้ขนาดยักษ์ ที่จังหวัดหนองบัวลำพู สันนิษฐานว่าเป็นบรรพบุรุษของตะโขง และในปี พ.ศ. 2523 ที่อำเภอภูเวียง จังหวัดของแก่น ก็ยังได้ค้นพบกระดูกจระเข้น้ำจืดโบราณอีกด้วย ในอดีตจระเข้ในธรรมชาติยังคงมีกระจัดกระจายอยู่เป็นจำนวนมากในเขตเมืองร้อนทั่วโลก การออกล่าฆ่าจระเข้เดิมทีก็เพื่อขจัดภัยที่อาจก่อให้เกิดอันตรายแก่ผู้คนและสัตว์เลี้ยง ซึ่งการล่าจระเข้อยู่ในวงจำกัด ไม่กระทบกระเทือนจำนวนจระเข้ในธรรมชาติมากนัก ต่อมาในศตวรรษที่ 20 ได้มีการส่าจระเข้ เพื่อรองรับความต้องการของผู้บริโภคในปริมาณที่สูง ทำให้จระเข้ในธรรมชาติลดลง และอาจสูญพันธุ์ได้ ถ้าไม่มีการเพาะขยายพันธุ์เพื่อทดแทนส่วนที่หายไป " จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 10:31:32 ]

ความคิดเห็นที่ 67 จาก: http://www.nicaonline.com/articles9/site/view_article.asp?idarticle=187 จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 10:34:57 ]

ความคิดเห็นที่ 68 คุณประโยชน์ของจระเข้ จระเข้ถือเป็นสัตว์เศรษฐกิจมากกว่า 60 ปีแล้ว โดยที่จระเข้จะถูกนำมาแปรรูป หนังจระเข้ได้กลายเป็นสินค้าที่มีชื่อเสียง รวมทั้งเนื้อจระเข้ที่นำมาบริโภคจนเป็นที่นิยมของชาวเอเชีย โดยเฉพาะชาวจีน ตามประวัติศาสตร์จีนกว่า 2,000 ปีมาแล้ว ที่ชาวจีนบริโภคเนื้อจระเข้ ปัจจุบันได้มีการวิเคราะห์เนื้อจระเข้ พบว่ามีคุณค่าทางโภชนาการดังตารางที่ 1 ตารางที่ 1 เปรียบเทียบคุณค่าทางโภชนาการของเนื้อจระเข้กับเนื้อสัตว์ชนิดต่าง ๆ ----------------------------------------------------------------                โปรตีน (%) | ไขมัน (%) | พลังงาน (แคลอรี) ---------------------------------------------------------------- เนื้อจระเข้    21.1             1.9                   102 เนื้อวัว        19.3             16.0                  221 เนื้อหมู       20.8             18.5                  250 เนื้อไก่       20.2             10.2                  173 จากตารางที่ 1 พบว่า เนื้อจระเข้มีโปรตีนสูง ไขมันต่ำ ผู้ที่เคยบริโภคเนื้อจระเข้กล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า รสชาติดี โดยเฉพาะเนื้อบริเวณโคนหางชื่อเรียกว่า "บ้องตัน" เป็นเนื้อส่วนที่อร่อยมากที่สุด และราคาแพงที่สุดด้วย (แพงกว่าเนื้อบริเวณอื่น ๆ) โดยมีความเชื่อว่า การบริโภคเนื้อจระเข้จะทำให้กลไกการทำงานของร่างกายดีขึ้น และสร้างภูมิคุ้มกันต่อโรคภัยไข้เจ็บ เนื่องจากเนื้อจระเข้มีคุณสมบัติในการเป็นยารักษาโรค โดยใช้เป็นส่วนประกอบผสมกับตัวยาสมุนไพรเพื่อใช้รักษาโรคหอบหืด โรคภูมิแพ้ และโรคเบาหวาน ตลอดจนช่วยบำรุงเลือดลม ทำให้กระดูกและเอ็นแข็งแรง ช่วยปรับสภาพความสมดุลของร่างกาย และยังช่วยให้อายุยืนด้วย สำหรับคนส่วนใหญ่มักเข้าใจว่า จระเข้จะมีประโยชน์เฉพาะส่วนหนังเท่านั้น แต่แท้จริงแล้วทุกส่วนของจระเข้สามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้ เช่น กระดูกและฟัน ใช้เป็นส่วนผสมของยากวาดคอเด็ก ไขมัน นำไปใช้เป็นน้ำมันทาถูนวด สำหรับแก้รอยฟกช้ำ น้ำร้อนลวกไฟลวก ตลอดจนใช้ทำยารักษาโรคผิวหนังและแผลสด อุ้งมือและอุ้งเท้า นำมาตุ๋นทำเป็นอาหารบำรุงสุขภาพ ช่วยป้องกันโรคตับแข็ง และช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของไต มังกรตุ๋นโสม (อวัยวะเพศจระเข้เพศผู้) สรรพคุณช่วยบำรุงไต และเสริมสร้างสมรรถภาพทางเพศคงความเป็นหนุ่มสาวอยู่เสมอ ไข่จระเข้ มีคุณสมบัติช่วยป้องกันความดันโลหิตสูง โรคเบาหวาน โรคตับ โรคความจำเสื่อม และช่วยชะลอความแก่ เลือดจระเข้ นำมาตากแห้ง ทำเป็นผงรักษาโรคมะเร็งได้ การนำเนื้อจระเข้มารับประทาน จะช่วยป้องกันโรคที่อาจจะเกิดขึ้นดังกล่าว และทำให้ร่างกายได้รับคุณค่าทางอาหารสูงสุด สำหรับกระแสการรับประทานเนื้อจระเข้ในประเทศไทยเกิดขึ้นสองครั้งด้วยกันคือ ในช่วงปี พ.ศ. 2533 ซึ่งเป็นยุคเศรษฐกิจกำลังเฟื่องฟูมาก คนมีฐานะดีจะสรรหาอะไรแปลก ๆ มารับประทานกัน ส่วนครั้งที่สองคือ ในช่วงปี พ.ศ. 2539-2540 เกิดมีปัญหาเรื่องโรควัวบ้า กับโรคไข้หวัดไก่ คนเลยเริ่มมอง ๆ กันว่า ถ้าไม่รับประทานเนื้อสัตว์สองชนิดนี้แล้ว จะรับประทานเนื้ออะไรทดแทน ทำให้เนื้อจระเข้เข้ามามีบทบาทในการบริโภคเช่นกัน ในปัจจุบันได้มีบริษัทแห่งหนึ่งผลิตเนื้อจระเข้เพื่อจำหน่าย โดยใช้จระเข้อายุ 3-4 ปี ซึ่งยังไม่มีฮอร์โมนเพศ นำเนื้อจระเข้สดแช่แข็งจำหน่าย ซึ่งเป็นเนื้อจระเข้น้ำจืดจากฟาร์มเพาะเลี้ยงที่ได้รับการรับรองจากกรมประมง และจดทะเบียนกับ CITES โดยเนื้อจระเข้นี้ จะถูกนำมาแช่แข็งในอุณหภูมิ -18oซ. และบรรจุด้วยระบบสุญญากาศ จึงสะอาดปลอดภัยสามารถนำไปประกอบอาหารได้โดยไม่เสียคุณค่าทางโภชนาการ วางจำหน่ายในห้างสรรพสินค้าบางแห่งในกรุงเทพมหานคร โดยบรรจุแพ็คละ 250 กรัม และ 500 กรัม อย่างไรก็ตาม เนื้อจระเข้ถือเป็นอาหารที่มีประโยชน์ต่อสุขภาพ ทั้งด้านคุณค่าทางโภชนาการและทางการแพทย์ที่หลายคนอาจมองข้าม ซึ่งบางครั้งอาจเป็นเรื่องแปลกใหม่สำหรับคนไทยในการบริโภคเนื้อจระเข้ แต่เมื่อได้ศึกษาลงไปจะเห็นว่า เนื้อจระเข้มีคุณประโยชน์นานัปการที่เป็นเหตุผลที่ทำให้ชาวไทยอาจจะหันมารับประทานเนื้อจระเข้กันมากขึ้นในอนาคตอันใกล้นี้   ถ้าคณะเดินทางทราบข้อมูลนี้ รับรองในตอนที่เจอจระเข้พวกนั้นไม่รอดแน่ๆ ค่ะ โดยเฉพาะตาบุญคำแกคงกิน "มังกรตุ๋นโสม" เพลินไปเลยล่ะค่ะ 5555 แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 50 13:33:31 จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 10:42:30 ]

ความคิดเห็นที่ 69 จากเขาดิน 1.เต่ายักษ์ จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 11:01:40 ]

ความคิดเห็นที่ 70 จากเขาดิน 2. ตะโขง จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 11:02:07 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ตะโขงหรือตะโขงมลายู (False Gharial หรือ Malayan Gharial, Tomistoma shlegelii ผิดรูปค่ะ เอาใหม่.... แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 50 11:20:27 จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 11:19:11 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ... จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 11:22:56 ]

ความคิดเห็นที่ 73 อ้าวรูปไม่ขึ้น อีกที... จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 11:25:11 ]

ความคิดเห็นที่ 74 Super Croc One of the top predators of the dinosaur era in Africa was a creature that looks like today's crocodiles. Two years ago, a team of scientists from the University of Chicago found the most complete skeleton to date of what they call "SuperCroc." The dinosaur is now on display in Chicago. จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 14:10:14 ]

ความคิดเห็นที่ 75 Its head was two meters long. Its body was about 12 meters long and weighed nearly eight metric tons. Its real name is Sarcosuchus imperator, which means, "flesh crocodile emperor," but Chicago paleontologist Paul Sereno calls it SuperCroc. He and his team found it in Niger two years ago. SuperCroc is the most complete skeleton found to date about 50 percent. Paul's wife and colleague, Gabrielle Lyon, says her team's discovery is helping researchers learn more about its size, eating habits, and habitat. จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 14:13:22 ]

ความคิดเห็นที่ 76 The flesh model of SuperCroc takes center stage in the Project Exploration exhibit The Science of SuperCroc, pictured here in Leiden, The Netherlands. จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 14:15:00 ]

ความคิดเห็นที่ 77 Sarchosuchus imperator (“flesh crocodile emperor”) grew to 40 feet long and weighed eight tons. “SuperCroc,” as it is known, is the largest crocodile ever discovered. จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 14:18:12 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ตะกวด จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 14:43:58 ]

ความคิดเห็นที่ 79 1.(เพิ่มเติม) จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 14:54:02 ]

ความคิดเห็นที่ 80 2.(เพิ่มเติม) จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 14:54:45 ]

ความคิดเห็นที่ 81 3.(เพิ่มเติม) จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 14:55:28 ]

ความคิดเห็นที่ 82 4.(เพิ่มเติม) จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 14:56:36 ]

ความคิดเห็นที่ 83 5.(เพิ่มเติม) จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 14:58:28 ]

ความคิดเห็นที่ 84 6.(เพิ่มเติม) จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 14:59:24 ]

ความคิดเห็นที่ 85 7.(เพิ่มเติม) Varanus flavescens รูปร่างคล้ายตัวเงินตัวทองและตะกวดทั่วไป - แต่มีนิ้วเท้าที่สั้น และพื้นลำตัวสีเหลือง - อีกทั้งมีพฤติกรรรมไม่ชอบอาศัยอยู่ใกล้แหล่งน้ำหรือที่ชื้นแฉะเหมือนตัวเงินตัวทอง โดยจะอยู่เฉพาะที่แห้งแล้งหรือพื้นทราย - มีขนาดประมาณ 70-100 เซนติเมตร - วางไข่จำนวน 30 ฟอง ใช้เวลาฟักเป็นตัวราว 149-155 วัน แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 50 15:10:03 จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 14:59:59 ]

ความคิดเห็นที่ 86 Credit ข้อมูลเพิ่ม 1-7 จาก http://www.doonokthai.com/modules.php?name=News&file=article&sid=27 จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 15:02:00 ]

ความคิดเห็นที่ 87 มังกรโคโมโด : สัตว์เลื้อยคลานสายพันธุ์เดียวกับตะกวด - ตะกวดสายพันธุ์ใหญ่ที่สุดของโลก - มีความว่องไวและจมูกดี - มีความยาวสูงสุดราว 3 เมตร หนัก 90 กิโลกรัม - โดยปกติแล้วมันจะกินของเน่าเหม็นเป็นอาหาร อย่างไรก็ตามมันเป็นนักฉวยโอกาสที่กินทุกอย่างซึ่งตัวมันเองมีความสามารถล่ามาได้เช่นกัน " เกิดเหตุสุดสลดในอินโดนีเซีย หลังมังกรโคโมโด ซึ่งเป็นสัตว์เลื้อยคลานสายพันธุ์เดียวกับตะกวดที่อยู่ในอุทยานแห่งชาติ เข้าเล่นงานเด็ก 8 ขวบจนเสียชีวิต เด็กรายนี้ถูกมังกรโคโมโดทำร้ายในวันเสาร์(2) ขณะที่กำลังเข้าห้องน้ำในอุทยานตะกวดแห่งชาติ ที่ตั้งอยู่ทางตะวันออกของกรุงจากาตาร์ เมืองหลวงของอินโดนีเซีย ราว 1,500 กิโลเมตร ขณะที่เจ้าหน้าที่อุทยานเปิดเผยว่า "ตัวมังกรโคโมโดกัดที่บริเวณสะเอวของเด็ก สะบัดและลากเขาไปมา ขาขวาของเด็กเป็นแผลถลอกน่ากลัวมาก" ระหว่างเด็กน้อยผู้เคราะห์ร้ายถูกสัตว์เลื้อยคลานชนิดนี้ทำร้าย คุณลุงของเขาที่อยู่บริเวณใกล้เคียง พยายามขว้างก้อนหินใส่เพื่อไล่มันไป อย่างไรก็ตามช้าเกินไป เนื่องจากเด็กเสียเลือดมากและเสียชีวิตในอีกครึ่งชั่วโมงให้หลัง เจ้าหน้าที่อ้างว่าหายากมากที่มังกรโคโมโดจะทำร้ายคน แม้ว่าในต้นเมษายน จะเป็นช่วงเวลาที่สัตว์ชนิดนี้อันตรายมากที่สุดก็ตาม พร้อมกับระบุว่าก่อนหน้านี้ในอุทยานเคยมีเหตุการณ์ในลักษณะดังกล่าว แต่นักท่องเที่ยวได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น " จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 15:06:06 ]

ความคิดเห็นที่ 89 เต่าภูเขา (เพิ่มเติม) : Asian tortoise (Manouria emys) Also known as: Asian giant tortoise, black giant tortoise, Asian brown tortoise, Burmese brown tortoise, Burmese mountain tortoise and six-legged tortoise - This tortoise is the largest inhabiting Asia, and the fourth largest in the world. Two subspecies are currently recognised: M. e. emys is commonly known as the Asian brown tortoise, and is characterised by a light to dark brown upper shell (carapace); while M. e. phayrei is commonly known as the Burmese brown tortoise, and is larger and darker in colour, having a charcoal to black upper shell (carapace). - The forelimbs have five large claws and are covered on the front with large, heavy, overlapping scales. By contrast, the hindlimbs end in four pointed claws and bare a conspicuous cluster of very large tubercular scales on the thigh either side of the tail. These are so large that the species is sometimes referred to as the six-footed tortoise. จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 15:24:52 ]

ความคิดเห็นที่ 90 2. Asian-tortoise จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 15:26:15 ]

ความคิดเห็นที่ 91 3. Asian tortoise on leaf litter จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 15:27:33 ]

ความคิดเห็นที่ 92 เต่าเหลือง,เต่าเทียน(เต่าขี้ผึ้ง)   สัตวเลื้อนคลาน Elongated Tortoise   ชื่อทางวิทยาศาสตร์: Indotestudo elongata   --------------------------------------------------------------------------- ลักษณะทั่วไป     เป็นเต่าค่อนข้างเล็ก หนักประมาณ 2 กิโลกรัม กระดองโค้งสูงพอสมควร ทั่วตัวมีสีเหลืองเป็นส่วนใหญ่ มีแต้มสีดำบ้างประปราย ขอบกระดองของบางตัวมีสีเหลืองใสดูคล้ายขี้ผึ้ง บางคนจึงเรียกเต่าชนิดนี้ว่า “เต่าเทียน” ขาหน้ามีเกล็ดใหญ่ ๆ อยู่ด้านบน ขาหลังสั้นทู่ ขาหน้าและขาหลังไม่มีพังผืดระหว่างนิ้ว แต่มีนิ้วแข็งแรงมาก       ถิ่นอาศัย, อาหาร     เต่าเหลืองพบในอินเดีย พม่า อินโดจีนและมาเลเซีย สำหรับประเทศไทยพบทุกภาค     เต่าชนิดนี้กินผักทุกชนิด รวมทั้งหัวเผือก ผลไม้ และหอยต่าง ๆ พฤติกรรม, การสืบพันธุ์     เป็นเต่าชอบอยู่ในป่า บนที่ราบสูง หรือบนภูเขา ไม่ชอบแช่น้ำ ชอบที่เย็นและมีความชื้นสูง ชอบปีนป่าย       สถานภาพปัจจุบัน     เป็นสัตว์ป่าคุ้มครอง ตามพระราชบัญญัติสงวนและคุ้มครองสัตว์ป่า พุทธศักราช 2535 สถานที่ชม      สวนสัตว์ดุสิต สวนสัตว์เชียงใหม่ สวนสัตว์นครราชสีมา จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 17:03:37 ]

ความคิดเห็นที่ 93 เต่าหกเหลือง : Brown Asian Giant Tortoise   ชื่อทางวิทยาศาสตร์: Manouria emys   ------------------------------------------------------------------------ ลักษณะทั่วไป     เป็นเต่าขนาดใหญ่ แต่เล็กกว่าเต่าหกดำเล็กน้อย ลักษณะของกระดองก็โค้งสูงเหมือนเต่าหกดำ แต่สีอ่อนกว่าเป็นสีน้ำตาล มีเกล็ดที่ขาหลังและมีเดือยเหมือนกับเต่าหกดำ แต่มีสีออกเหลืองเหมือนขี้ผึ้ง       ถิ่นอาศัย, อาหาร     พบในมาเลเซีย สุมาตรา สำหรับประเทศไทยพบทางภาคใต้ เช่น แถวจังหวัดระนอง นครศรีธรรมราช     เต่าหกเหลืองกินพืชผัก ผลไม้ หัวเผือก หัวมัน Iรวมทั้งหอยต่าง ๆ และทากก็กินเหมือนกัน พฤติกรรม, การสืบพันธุ์     ชอบดอนที่มีความชื้นสูง ดินแห้งแข็งไม่ชอบ ชอบขุดหลุมซุกตัวเองอยู่ในดิน หรือแอ่งดินที่มีน้ำขัง ชอบอยู่ตามภูเขา ตามพื้นราบไม่ค่อยพบ ถ้าเลี้ยงบนพื้นซีเมนต์ต้องมีน้ำให้ตลอดเวลา เพื่อให้ตัวเปียกชื้น เต่าหกนี้ถ้าเลี้ยงให้ถูกวิธีจะมีอายุมากกว่า ๑๐๐ ปี     วางไข่ครั้งละประมาณ 30 ฟอง สถานที่ชม      สวนสัตว์เปิดเขาเขียว จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 17:11:34 ]

ความคิดเห็นที่ 94 เต่าหกดำ : Burmese Black Tortoise(Black Asian Giant Tortoise)   ชื่อทางวิทยาศาสตร์: Manouria emys phayrei   --------------------------------------------------------------------------- ลักษณะทั่วไป     เป็นเต่าที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในเอเชีย กระดองยาว ๒ ฟุต หนัก ๓๐ -๔๐ กิโลกรัม มีสีดำหรือน้ำตาลดำ กระดองโค้งสูงมาก ขาหน้าด้านบนมีเกล็ดใหญ่ ๆขาหลังสั้นทู่มีเล็บกลมใหญ่ มีเดือยอยู่ระหว่างขาหลังกับหางข้างละอัน เดือยมีกระดูกอยู่ข้างใน สำหรับใช้ยันพื้นดินเวลาปีนขึ้นที่สูงจึงดูคล้ายมีขาเพิ่มอีก ๒ ขา เป็นหกขา จึงเรียกว่า “เต่าหก” ถิ่นอาศัย, อาหาร     พบในพม่า อัสสัม สำหรับประเทศไทยพบทางตอนเหนือ และทางด้านตะวันตก เช่น จังหวัด ตาก กาญจนบุรี และพบตามเทือกเขาตะนาวศรีจากเหนือจรดใต้     อาหารของเต่าหกดำได้แก่ พืชผัก ผลไม้ หัวเผือก หัวมัน รวมทั้งหอยต่างๆ ทากก็กินเหมือนกัน พฤติกรรม, การสืบพันธุ์     ชอบดินที่มีความชื้นสูง ดินแห้งแข็งไม่ชอบ ชอบขุดหลุมซุกตัวเองอยู่ในดิน หรือแอ่งดินที่มีน้ำขัง ชอบอยู่ตามภูเขา ตามพื้นราบไม่ค่อยพบ ถ้าเลี้ยงบนพื้นซีเมนต์ต้องมีน้ำให้ตลอดเวลา เพื่อให้ตัวเปียกชื้น เต่าหกนี้ถ้าเลี้ยงให้ถูกวิธีจะมีอายุมากกว่า ๑๐๐ ปี     วางไข่ครั้งละประมาณ 50 ฟอง สถานที่ชม      สวนสัตว์ดุสิต สวนสัตว์เปิดเขาเขียว สวนสัตว์เชียงใหม่ สวนสัตว์นครราชสีมา จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 17:12:57 ]

ความคิดเห็นที่ 95 เต่าดาวพม่า(อังกฤษ:Burmese star tortoise ,ชื่อวิทยาศาสตร์ Geochelone platynota) - เป็นเต่าบกที่มีขนาดลำตัวยาวประมาณ 11 นิ้ว - มีลวดลายบริเวณกระดองหลังเป็นรูปดาว - ความเข้มของสีกระดองจะผันแปรไปตามสภาพแวดล้อม - มีช่วงวัยเจริญพันธุ์ 10-15 ปี ฤดูผสมพันธุ์อยู่ในช่วงฤดูฝน มักวางไข่ใต้พื้นทรายหรือทรายที่ปนดิน ระยะเวลาฟักไข่ 130-148 วัน - มีถิ่นอาศัยในป่าผลัดใบ ป่าดิบแล้ง ทุ่งหญ้าทางตอนเหนือของประเทศพม่า อาหารที่เต่าดาวพม่าชอบคือ ผักชนิดต่างๆ อาทิ คะน้า กะหล่ำปลี ผักโขม ตำลึง หน่อไม้ และมะเขือเทศ ปัจจุบันเต่าดาวพม่าได้ถูกขึ้นบัญชีอนุสัญญา CITES ห้ามล่า ห้ามซื้อขายในตลาดค้าสัตว์ ทำให้เต่าดาวพม่าเป็นสัตว์เฉพาะถิ่นและเป็นสัตว์หายาก ในประเทศไทยสวนสัตว์นครราชสีมา หรือสวนสัตว์โคราช ที่สามารถเพาะขยายพันธุ์ เต่าดาวพม่า ได้เป็นครั้งแรกในโลก จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 17:22:04 ]

ความคิดเห็นที่ 96 ไม่รู้ข้อมูลพอจะใช้ได้หรือป่าวคะ ยังต้องการข้อมูลในส่วนไหน ตรงไหนที่ยังขาดอีกรบกวนแจ้งด้วยนะคะ จะได้หาเพิ่มเติมให้ค่ะ :) อาจจะไม่ได้เรียบเรียงมาให้ คงมีเพิ่มเติมมาเป็นระยะๆนะคะ - สรุปข้อมูลสุดท้ายวันไหนคะ ในกลุ่มที่ 6. สัตว์เลือดเย็น (ตะกวดดง ตัวเงินตัวทอง  กิ้งก่า กิ้งก่าดง ตุ๊กแกดง) พอจะหาช่วยได้หมดค่ะ ยกเว้น "ตุ๊กแกดง" นะคะ ไม่สามารถจริงๆ T_T กลัวตุ๊กแกง่ะ แก้ไขเมื่อ 05 ก.ย. 50 18:09:07 จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 17:34:51 ]

ความคิดเห็นที่ 97 กิ้งก่า - สัตว์ในวงศ์กิ้งก่าจัดเป็นสัตว์เลื้อยคลานกลุ่มที่ใหญ่ที่สุด มีจำนวนประมาณ 3,700 ชนิด เป็นสัตว์ที่อยู่ในไฟลัมคอร์ดาตา (Phylum Chordata) คลาสเรปทิเลีย (Class Reptilia) พวกเดียวกับจิ้งจก ตุ๊กแก เต่า จระเข้ งู จิ้งเหลน - กิ้งก่าส่วนใหญ่จะมีสีน้ำตาลหรือเขียว บางครั้งก็มีสีค่อนข้างเหลือง ขาว หรือเขียวอ่อน มันสามารถเปลี่ยนสีตัวได้ตาม อุณหภูมิของอากาศ หรือแสงสว่าง โดยถ้าอุณหภูมิลดลง กล่าวคือ อากาศหนาวเย็น กิ้งก่าจะมีสีอ่อนกว่าเวลาที่มีอุณหภูมิสูงขึ้น หรืออากาศร้อน เพราะผิวของกิ้งก่ามีหลายชั้น ซึ่งแต่ละชั้นจะมีสีต่างๆ กัน โดยจะมีเซลล์สีอยู่ในทุกชั้น ชั้นในสุดจะมีสีดำ นอก จากนี้กิ้งก่ายังมีความสามารถพิเศษ คือ มีเซลล์ประสาทควบคุม การขยายตัวและหดตัวของเซลล์สี เมื่อเซลล์สีดำขยายตัว ออกจากผิวหนังจะเกิดการผสมเข้าด้วยกัน ทำให้เซลล์อื่นเข้มขึ้น - กิ้งก่าอาศัยอยู่ในถิ่นเกือบทุกสภาพ ยกเว้นในมหาสมุทรและดินแดนใกล้ขั้วโลกเหนือ - มังกรโคโมโดเป็นกิ้งก่าที่ใหญ่ที่สุด และตุ๊กแกจิ๋วเป็นกิ้งก่าที่เล็กที่สุด บางตัวยาวไม่ถึง 2 เซนติเมตร กิ้งก่าทั่วไปอย่างเช่นกิ้งก่าอิกัวน่า มีลักษณะลำตัวเพรียว หางยาว ขาแผ่ออกทางด้านข้าง และเท้ามี 5 นิ้ว อย่างไรก็ตามอาจมีความผิดแผกแตกต่างไปได้หลายอย่าง เช่น จิ้งเหลน มักมีลำตัวยากมากแต่ขาสั้น เวลามันเคลื่อนที่ไปตาม ดินโปร่งจะดูเหมือนกับว่ามันเลื้อยไปโดยไม่ต้องออกแรงเลย ส่วนกิ้งก่างูยิ่งคล้ายงูมาก เพราะมีขาคู่หน้า มีแต่ขาคู่หลังเป็น แผ่นแบนเล็ก ๆ กิ้งก่าหลายชนิดรวมทั้งกิ้งก่างูสโลว์เวอร์มนั้นขาได้หดหายไปในช่วงของวิวัฒนาการ กิ้งก่าตัวเมียส่วนใหญ่ออก ไข่เหมือนกับสัตว์เลื้อยคลาน 0. ตะกองหรือกิ้งก่ายักษ์ (Physignathus cocincinus) จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 17:52:45 ]

ความคิดเห็นที่ 98 1. กิ้งก่าป่า ตัวออกสีคล้ำๆ เกาะต้นไม้เพื่ออาบแดดเป็นเวลานานหลายนาที จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 17:53:40 ]

ความคิดเห็นที่ 99 2.1 กิ้งก่าเขาสั้น(Acanthosaura cracigera) โดยปกติก็ไม่ค่อยหนีคนอยู่แล้ว บ่อยครั้งที่พบอาศัยในรูใต้ดิน แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 50 17:55:33 จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 17:55:08 ]

ความคิดเห็นที่ 100 2.2 กิ้งก่าเขาสั้น(Acanthosaura cracigera) เจ้าตัวนี้ เป็นลูกกิ้งก่าเขาสั้น(Acanthosaura crugicera) เมื่อโตขึ้น จะมีเขาที่หลังตาโผล่ขึ้นมาจนดูแล้วเหมือนมังกรเลย..ลายที่ลำตัวก็จะสวยมากๆ แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 50 17:59:33 แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 50 17:58:25 จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 17:57:19 ]

ความคิดเห็นที่ 101 3. กิ้งก่าแก้ว(Calotes emma) เกาะกิ่งไม้.. จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 17:57:56 ]

ความคิดเห็นที่ 102 4. กิ้งก่าเขาสั้น(ที่เขายาวมาก)(Acanthosaura crucigera) จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 18:00:24 ]

ความคิดเห็นที่ 103 กิ้งก่าแก้ว จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 18:01:24 ]

ความคิดเห็นที่ 104 กิ้งก่าเขาเล็ก จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 18:02:15 ]

ความคิดเห็นที่ 105 กิ้งก่าเขาหัวแดง จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 18:02:56 ]

ความคิดเห็นที่ 106 กิ้งก่าเขาแก้ว จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 18:04:45 ]

ความคิดเห็นที่ 107 กิ้งก่าเขาหนามสั้น จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 18:05:30 ]

ความคิดเห็นที่ 108 กิ้งก่าอีกัวน่า ไม่เอาดีกว่าค่ะ แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 50 18:07:17 จากคุณ : jerry forever - [ 3 ก.ย. 50 18:06:29 ]

ความคิดเห็นที่ 109 โห...เป็นกำลังใจให้ครับ  ข้อมูลเพียบเลย  นายเคสู้ๆ  อิอิ จากคุณ : โอจิ (Oji_yoyo) - [ 4 ก.ย. 50 20:21:26 ]

ความคิดเห็นที่ 110 ตระกูล ตุ๊กแก ยังไม่มาครับ จากคุณ : .. (naikay) - [ 5 ก.ย. 50 12:24:59 ]

ความคิดเห็นที่ 111 มาให้กำลังใจทีมงู&สัตว์เลื้อยคลานค่ะ ข้อมูลเพียบเลย   จากคุณ : vivee_t - [ 5 ก.ย. 50 15:23:46 ]

ความคิดเห็นที่ 112 เก่งจัง คุณ jerry forever   ขยันสุดๆ... จากคุณ : Yamashiro - [ 6 ก.ย. 50 21:23:30 ]

ความคิดเห็นที่ 113 ผม ขอ โทษ ด้วย ไม่ได้ เข้าเน็ต หลาย วันนะ ครับ มี ครบ ยังครับ ขาดอะไร อีก จะ ได้ หา ให้ ต่อ นะ ครับ จากคุณ : thanapatpp - [ 6 ก.ย. 50 22:49:23 ]

ความคิดเห็นที่ 114 เก่งจัง คุณ jerry forever   ขยันสุดๆ... จากคุณ : Yamashiro  - [ 6 ก.ย. 50 21:23:30 ]     --------------------------------- ขอบคุณที่ชมค่ะคุณ Yamashiro  :) ช่วงไหนว่างๆก็ search ข้อมูลตามเนตนี่ล่ะค่ะ พยายามจะช่วยเท่าที่จะช่วยได้นะคะ พอทำแล้ว ทำให้รู้สึกเหมือนได้มีส่วนร่วมในหนังเรื่องนี้ด้วย ^_^ รักเพชรพระอุมามากๆ ค่ะ ในกลุ่มที่ 6. สัตว์เลือดเย็น (ตะกวดดง ตัวเงินตัวทอง  กิ้งก่า กิ้งก่าดง ตุ๊กแกดง) หาข้อมูลมาได้หมดแล้วค่ะ ยกเว้น "ตุ๊กแกดง" ไม่สามารถจริงๆ T_T แค่เห็นรูปก็ขนลุกเกรียวแล้ว ปรื๋ออออออ คงต้องรออาสาสมัครท่านต่อไปมาช่วยค่ะ..... แก้ไขเมื่อ 07 ก.ย. 50 17:54:39 จากคุณ : jerry forever - [ 7 ก.ย. 50 13:05:57 ]

ความคิดเห็นที่ 115 เป็นไปได้มั้ยคะว่า "ตุ๊กแกดง"  ก็คือ "ตุ๊กแกป่า" (ดง=ป่า) ถ้าเป็นตุ๊กแกป่า จากที่หาใน google จะมีอยู่หลายพันธุ์ ส่วนในบทประพันธ์พูดถึง "ตุ๊กแกดง" อยู่ตอนเดียว คือ ไพรมหากาฬ บทที่ 15 หน้า 659 ซึ่งได้ยินแต่เสียงร้อง "...เสียงหมาป่าเห่าหอนแว่วมาแต่ไกล สลับกับเสียงนกที่หากินกลางคืน และตุ๊กแกดง ซึ่งมักจะร้องอยู่ไม่เลือกเวลา..." จากคุณ : vivee_t - [ 7 ก.ย. 50 16:27:21 ]

ความคิดเห็นที่ 116 เผลอแป๊บเดียวก็ใกล้จะครบ ๑๕ วันแล้ว แวะมาบอกว่าไม่ได้เบี้ยวงานแต่อย่างใดครับ คิดว่าอาทิตย์นี้คงได้ข้อมูลอย่างแน่นอน วันจันทร์จะนำมาส่ง แต่ขอเผื่อไว้ก่อน ไม่เกินวันอังคาร มีข้อมูลมาส่งอย่างแน่นอนครับ ตอนนี้ดูรูปของจริงกันก่อน บอกไว้ว่า กบตัวนี้ ๓ กิโล (ถ้าใครไม่เชื่อ ไว้วันเอารายงานมาส่งจะได้เฉลยให้ทราบครับ) จากคุณ : ปฏิทิน - [ 7 ก.ย. 50 20:47:11 ]

ความคิดเห็นที่ 117 ก็พึ่งจะมีโอกาสโผล่หน้าเข้ามารายตัว ข้อมูลส่วนมากได้มาจากหนังสือการเลี้ยงกบเป็นส่วนใหญ่ ต่อไปคงจะเปลี่ยนกิจการเป็นพ่อค้ากบไปซะแล้ว อ้อ! ก่อนจะอ่านวิชาการที่ปวดเศียรเวียนเกล้า ขอเฉลย กบนา ที่นำมาโชว์ตัวที่นำมาบอกว่า ๓ กิโล ความจริงกบตัวนี้หนักแค่ครึ่งกิโลกรัม ราคาตัวละ ๕๐ บาท ที่ว่า ๓ กิโล หมายถึงระยะทาง ไปกลับ ๓ กิโลเมตร ใช้น้องสาวซื้อให้ ดีที่ขี่รถไปซื้อ ไม่ได้เดินไปครับ หลังจากเป็นนายแบบให้เสร็จสิ้น ก็ได้ปล่อยไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ(ปล่อยลงที่ไหนฟามลับครับ)                      ขาวจั๊วะน่าเจี๊ยะไหมจ๊ะ จากคุณ : ปฏิทิน - [ 11 ก.ย. 50 21:29:35 ]

ความคิดเห็นที่ 118 กบ (Frog) เป็นสัตว์สี่เท้าจำพวกสะเทินน้ำสะเทินบก หรือเรียกได้อีกชื่อหนึ่งว่าสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ กบจัดอยู่ในวงศ์รานิดี (Ranidae) สกุลรานา (Rana)                ชีววิทยาและสรีรวิทยาของกบ กบเป็นสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ(สะเทินบกสะเทินน้ำ) มีวิวัฒนาการมาจากสัตว์น้ำพวกปลา สามารถหายใจได้ ๒ ทาง ได้แก่ทางปอด และทางผิวหนังของลำตัว สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้ทั้งบนบกและในน้ำ และสามารถปรับสีผิวให้กลมกลืนกับสภาพแวดล้อมได้ดี                 การแยกเพศกบ         สามารถสังเกตได้จากลักษณะภายนอกต่อไปนี้ ๑. เยื่อหู(วงแก้วหู) กบเพศผู้จะมีเยื่อบุหูขนาดใหญ่กว่าตาของมัน เพศเมียมีเยื่อบุหูเล็กกว่าตา ๒. กล่องเสียง กบเพศผู้จะพบกล่องเสียง(มีลักษณะเป็นแก่นกลม ๆ)อยู่ใต้คางทั้งสองข้าง ๓. ใต้คาง ในฤดูกาลสืบพันธ์ของกบ บริเวณตั้งแต่ริมฝีปากข้างล่างลงมาถึงใต้คางของกบเพศผู้จะมีสีเหลืองเข้ม ๔.ส่วนท้อง ตามปกติแล้วกบเพศเมียจะมีความกว้างของลำตัวมากกว่ากบเพศผู้โดยเฉพาะในฤดูกาลสืบพันธุ์ นอกจากนี้ในช่วงฤดูดังกล่าว พบว่าบริเวณข้างลำตัวของกบเพศเมียจะมีลักษณะสากมือ คล้ายเอามือจับกระดาษทราย ๕.ขนาดลำตัว กบรุ่นเดียวกัน กบเพศผู้จะมีขนาดเล็กกว่ากบเพศเมีย (จากหนังสือ" คู่มือการเลี้ยงกบเป็นการค้า" ของ ศุภชัย ชาติวรกุล ๒๕๓๗) จากคุณ : ปฏิทิน - [ 11 ก.ย. 50 21:34:43 ]

ความคิดเห็นที่ 119 ลักษณะทั่วไปของกบ                                     ส่วนหัว หัวของกบจะมีลักษณะเป็นรูปสามเหลี่ยมติดอยู่กับลำตัวไม่มีคอ ส่วนหัวประกอบด้วยส่วนต่าง ๆ ดังนี้ ๑ ปาก ปากของกบมีลักษณะกว้างมากตามแนวขอบของหัว เมื่ออ้าปากก็จะเห็นช่องปากอยู่ภายใน ในระหว่างขากรรไกรบนกับขากรรไกรล่าง ขากรรไกรบนมีฟันซี่เล็ก ๆ เรียงกันอยู่เป็นแถว และส่วนหน้าของเพดานจะมีฟันซี่เล็ก ๆ อีกชุดหนึ่ง ซึ่งฟันทั้งสองชุดนี้ ไม่ได้ใช้สำหรับเคี้ยวอาหาร แต่ใช้ประโยชน์ในการป้องกันไม่ให้อาหารที่เข้าปากแล้วหลุดไปจากปากได้ ถัดจากช่องปากเข้าไปจะเห็นเป็นช่องแคบ ๆ เรียกว่าคอหอย ซึ่งติดอยู่กับหลอดอาหาร ด้านล่างจะมีรูเปิดข้างละ ๑ รู รูนี้ติดต่อระหว่างจมูกกับช่องปาก ในการสูดอากาศหายใจ ที่โคนขากรรไกรแต่ละข้าง จะมีรูเปิดที่ติดต่อระหว่างหู ส่วนกลางกับคอหอย สำหรับช่วยปรับความดันทั้งสองด้านของแก้วหูให้เท่ากัน ที่พื้นของช่องปาก จะมีลิ้นขนาดใหญ่ลักษณะแบนโดยโคนลิ้นจะยึดติดอยู่กับพื้นปาก ปลายลิ้นอยู่ด้านใน ซึ่งสามารถตวัดออกมานอกปากได้ ปลายลิ้นเป็นแฉก และเคลื่อนไหวได้รวดเร็ว บนผิวลิ้นจะมีตุ่มปรับรสและมีน้ำเมือกเหนียว ๆ เพื่อใช้ในการจับแมลงเป็นอาหาร ๒ ตา ตากบมี ๑ คู่ ค่อนข้างโต มีลักษณะโปนออกมากลมเหมือนกับลูกฟุตบอล สามารถที่จะมองเห็นในมุมกว้าง มีเปลือกตาปกคลุม โดยเปลือกตาล่าง จะโปร่งใสมีลักษณะเป็นเยื่อบาง ๆ ใช้สำหรับปิดตาขณะว่ายน้ำ และช่วยทำให้ตาชื้นขณะอยู่บนบก ตาของกบมองเห็นได้ดีในที่มืด โดยเฉพาะในเวลากลางคืน เมื่อตากระทบแสงไฟ จะเห็นเป็นสีแสดเป็นประกาย(เขียด มี สีเขียว) สำหรับในเวลากลางวัน หรือเวลาที่มีแสงสว่างมาก ๆ จะมองเห็นได้ไม่ไกล หนังตามี ๓ ชั้น ๓ จมูก กบไม่มีดั้งจมูกจะมีรูจมูก ๒ รู บริเวณเหนือปาก ทะลุเข้าไปในช่องปากสำหรับให้อากาศภายนอกเข้าไปสู่ปาก เพื่อใช้ในการหายใจ รูนั้นสามารถที่จะเปิดปิดได้ ภายในรูจมูกจะมีอวัยวะที่ทำหน้าที่ในการรับกลิ่นอยู่ ๔ หู กบไม่มีใบหู ดังนั้นถ้าลองลอกผิวหนังที่หูออก จะเห็นเยื่อบาง ๆ ปิดขึงอยู่ภายในเยื่อนี้คือเยื่อแก้วหู หูของกบมีอยู่ สองส่วน คือ หูส่วนกลาง และหูส่วนใน แต่จะไม่มีหูส่วนนอก หูส่วนกลางนั้น สามารถมองเห็นได้จากภายนอก ซึ่งมีลักษณะเป็นแผ่นวงกลมบาง ๆ อยู่ ถัดจากตาไปทางด้านหลังเล็กน้อย หูของกบมีหน้าที่ ๒ อย่างคือ รับความสั่นสะเทือนของคลื่นเสียง และควบคุมการทรงตัวของร่างกาย                            ส่วนลำตัว ลำตัวของกบจะประกอบด้วยส่วนต่าง ๆ ดังนี้ ๑ ลำตัว  ทีบนหลังจะมีปุ่มสองปุ่ม โดยอยู่ประมาณกึ่งกลางของลำตัว กบตัวเมียลำตัวจะมีลักษณะพองออก บริเวณท้องจะกว้างกว่าส่วนอื่น ๆ ส่วนตัวผู้ลำตัวจะคอดเล็ก ทั้งนี้เพราะในช่องท้องของกบตัวเมียจะมีไข่อยู่เต็ม มีช่องทางออกของเสียทุกอย่าง และมีเซลล์สืบพันธุ์อยู่ด้วย ๒ ขา กบมีขาหรือรยางค์ ๔ ขาหรือ ๒ คู่ คือ ขาคู่หน้าและขาคู่หลัง โดยขาหน้าค่อนข้างสั้น มีไว้เพื่อใช้พยุงร่างกายส่วนหน้า ส่วนขาหลังจะยาวและแข็งแรงเพื่อใช้ในการกระโดด ขาหน้าหรือแขน แบ่งออกได้เป็นส่วนของต้นแขน แขนข้อมือ และฝ่ามือ มีนิ้ว ๔ นิ้ว ส่วนนิ้วหัวแม่มือจะมีลักษณะเป็นตุ่มเล็ก ๆ อยู่ภายใน ในกบตัวผู้จะสังเกตเห็นได้ชัดเจนเมื่อเข้าฤดูการผสมพันธุ์ จะมีนิ้วด้านในใหญ่เพื่อใช้ในการจับตัวเมียขณะผสมพันธุ์ ขาหลังของกบประกอบด้วยโคนขา หน้าแข้ง ข้อเท้า และฝ่าเท้า มีนิ้วเท้าอยู่ ๕ นิ้ว นิ้วหัวแม่เท้าของกบจะมีลักษณะสั้นกว่านิ้วอื่น ๆ ในระหว่างนิ้วเท้าแต่ละนิ้วจะมีแผ่นหนังบาง ๆ เชื่อมต่อติดกันเพื่อใช้ประโยชน์ในการว่ายน้ำ                                           หนังกบ ผิวหนังของกบมีลักษณะบางอ่อนนุ่มเรียบไม่ขรุขระยึดติดกับร่างกายเป็นบางจุดเท่านั้น หนังกบจะไม่ติดกับกล้ามเนื้อทั้งหมด ผิวหนังของกบจะชื้นและลื่นเนื่องจากกบมีเมือกมาหล่อเลี้ยงให้ชุ่มชื่นอยู่เสมอ เมือกเหล่านี้ถูกสร้างมาจากต่อมเมือกในหนังชั้นหนังแท้ ผิวหนังของกบทำหน้าที่ป้องกันเชื้อโรคช่วยในการหายใจ และดูดซึมน้ำ เพราะกบไม่กินน้ำ ผิวหนังกบประกอบด้วย ๒ ชั้นด้วยกันคือ ผิวหนังชั้นนอก หรือหนังกำพร้า และผิวหนังชั้นในหรือหนังแท้ ผิวหนังชั้นนอกประกอบด้วยเซลล์รูปร่างแบน จะหลุดออกมาเป็นระยะ ๆ เซลล์ที่หลุดออกไป จะมีเซลล์ใหม่สร้างขึ้นมาแทน ส่วนเซลล์ที่หลุดออกมาแล้ว กบจะกินกลับเข้าไป ที่ผิวหนังชั้นนอกนี้จะมีเม็ดสีกระจายทั่วไป สามารถทำให้เห็นลำตัวของกบเป็นสีต่าง ๆ โดยทั่วไป แล้วบนผิวหนังของกบจะมีสีเหลืองปนแดง สีน้ำเงินหรือเทา สีน้ำตาลหรือดำ สีทั้ง ๓ ชนิดจะเรียงกันอยู่ จากชั้นบนรอบผิวหนัง ไปยังชั้นล่างตามลำดับ ซึ่งทำให้กบสามารถเปลี่ยนสีใด้ และมีสีเขียว แต่ถ้าอยู่ในฤดูผสมพันธ์ ตรงริมฝีปากล่างของตัวผู้ จะมีสีเหลืองเข้ม บางส่วนอาจมีสีส้มจาง ๆ ในช่วงที่มีการเร่งเร้าทางเพศ สีบนลำตัวอาจปรากฏเป็นสีเหลืองอ่อน ๆ หรือมีสีเข้มกว่าเพศเมีย การที่กบสามารถเปลี่ยนสีผิวได้ จะช่วยป้องกันอันตรายจากศัตรูได้วิธีหนึ่ง การเปลี่ยนของสีผิวนี้เกิดจากการกระจายของตัวเม็ดสี ซึ่งถูกควบคุมด้วยระบบประสาทอัตโนมัติ และฮอร์โมนจากต่อมไต้สมอง ผิวหนังชั้นใน ประกอบด้วยเซลล์ ๒ ชั้น ชั้นบนอยู่กันอย่างหลวม ๆ ชั้นที่อยู่ลึกลงไปเซลล์จะอยู่กันแน่นซึ่งประกอบด้วยกล้ามเนื้อเรียบ ผิวหนังชั้นในจะมีต่อมเมือกต่อมพิษเส้นเลือดฝอย และเส้นประสาทอยู่เส้นเลือดฝอยที่มีอยู่มากมาย ทำหน้าที่ในการแลกเปลี่ยนก๊าซระหว่างผิวหนังกับอากาศภายนอก ส่วนต่อมเมือกเล็ก ๆ มากมายเหล่านี้ จะขับเอาเมือกออกสู่ผิวหนัง เพื่อช่วยป้องกันการสูญเสียน้ำ ป้องกันศัตรู และลดความเสียดทานขณะว่ายน้ำ สำหรับต่อมพิษ จะมีจำนวนน้อยกว่า ซึ่งต่อมเหล่านี้จะขับเอาน้ำสีขาวขุ่นออกมาเพื่อรบกวนศัตรู จากคุณ : ปฏิทิน - [ 11 ก.ย. 50 21:43:19 ]

ความคิดเห็นที่ 120 พันธุ์กบ กบที่พบในประเทศไทยขณะนี้มีอยู่หลายชนิดเช่น กบนา กบจาน กบน้ำเค็ม กบทูด กบขายาว กบหูใหญ่ กบแขนต่อม กบหัวโต กบหงอน กบปักษ์ใต้ กบเกาะช้าง กบหนังตาพับ กบป่าฝน กบหลังลายเอียง กบเขาหลังเขียว กบข้งลายขีด กบห้วยลายจุด กบหัวแข็ง กบท่าสาน กบตะนาวศรี กบดีดหูดำ ฯลฯ และกบจากต่างประเทศเช่นกบบูลฟร็อก                                               กบนา เป็นกบขนาดกลางตัวที่โตเต็มที่ยาวประมาณ 5 นิ้ว ขนาดประมาณ 6 ตัวต่อ 1 กิโลกรัม ผิวสีน้ำตาลปนดำ สีอาจจะแตกต่างกันบ้างเล็กน้อยตามแหล่งที่อยู่อาศัย ลักษณะโดยทั่ว ๆ ไป ที่สังเกตได้คือขาหน้าและขาหลังมีขนาดยาวปานกลาง ส่วนนิ้วมีแผ่นหนังระหว่างนิ้วเกือบสุดปลาย ปลายนิ้วไม่มีแผ่นยึดเกาะ ปลายนิ้วเท้ามีปุ่มเล็กน้อย ไม่มีปุ่มที่กระดูก ฝ่าเท้า ด้านหลังมีแถบสีดำขาดเป็นตอน ๆ ประมาณ 10 แถว ขอบในดวงตาแคบกว่าเปลือกตาบน บริเวณหัวและลำตัวส่วนหลังมีสีน้ำตาล ขามีลายพาดขวาง มีสีน้ำตาลตลอด ใต้คางมีจุดเด่นสีเทา แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 50 21:50:17 จากคุณ : ปฏิทิน - [ 11 ก.ย. 50 21:45:52 ]

ความคิดเห็นที่ 121 กบจาน เป็นกบขนาดกลางค่อนข้างใหญ่ ตัวที่โตเต็มที่ หนักประมาณ 200 กรัม ลำตัวยาว 5 นิ้ว หรือมีขนาดประมาณ 6 ตัวต่อ 1 กิโลกรัม ผิวมีสีน้ำตาล ปนเขียว สีอาจจะแตกต่างกันบ้างตามแหล่งที่อยู่อาศัย ลักษณะโดยทั่ว ๆ ไปสังเกตได้ คือ ขาหน้าสั้นอยู่ระหว่างไหล่กับตา ปุ่มกระดูกเท้าล่างไม่แหลมคม มีสีคล้ำและ มีลายพาดสีจาง ๆ ตรงริมฝีปาก ใต้คางอาจมีจุดหรือลายริ้วตรงคอหอย ด้านหลังมี สีเขียวอมน้ำตาล มีจุดสีดำเป็นจำนวนมาก จากคุณ : ปฏิทิน - [ 11 ก.ย. 50 21:54:48 ]

ความคิดเห็นที่ 122 กบบูลฟร็อก เป็นกบที่มีขนาดใหญ่ที่สุดมีถิ่นกำเนิดอยู่ทางตะวันตกของภูเขาร็อกกี้ ในประเทศสหรัฐอเมริกา โตเต็มที่มีน้ำหนักมากกว่า 1 กิโลกรัม ขึ้นไป ตัวโตมีความยาวถึง 8 นิ้ว ลำตัวกว้าง ส่วนหัวสีเขียว ส่วนหลังมีสีน้ำตาลเขียวส่วนท้องมีสีขาวเหลืองผิวหนังขรุขระ มีปุ่มขนาดเล็กๆ อยู่ที่ส่วนหลัง ไม่มีสันข้างตัวแต่จะมีสันตรงด้านหลังของแก้วหู ที่ขามีจุดสีน้ำตาลประปรายบางท้องที่อาจมีสีคล้ำ หรือดำ กบตัวผู้จะไม่มีถุงลม แต่มีกล่องเสียงสามารถ ส่งเสียงร้องดังไปได้เป็นระยะไกลคล้ายเสียงวัว จากคุณ : ปฏิทิน - [ 11 ก.ย. 50 21:57:16 ]

ความคิดเห็นที่ 123 กบทูต กบทูตหรือกบดง ทางภาคเหนือเรียกว่า กบภูเขาหรือเขียดเลว ชาวม้งเรียกกบชนิดนี้ว่า กางยู่ ซึ่งแปลว่ากบวัว ชาวกระเหรี่ยงเรียกตามชาวม้ง แต่เป็นชื่อไทยคือเรียกว่า กบวัว กบทูตเป็นกบที่มีขนาดใหญ่ที่สุดเท่าที่พบในประเทศไทย เท่าที่พบในภาคเหนือตัวใหญ่ที่สุด มีน้ำหนักถึง ๓ กิโลกรัม กบชนิดนี้พบมากในจังหวัดทางภาคเหนือ เช่น แม่ฮ่องสอน ตาก และเชียงราย นอกจากนี้ยังพบอาศัยอยู่ตามป่าทั่วไปมีลักษณะเป็นป่าดงดิบ มีภูเขา ลำธาร (ความคิดเห็นของผมคิดว่าน่าจะเป็นตัวนี้แหละที่ร้องในเพชรพระอุมา สำหรับพันธุ์กบมีมาก แต่ไม่สามารถหารูปมาลงได้ คงว่าเรื่องอื่นต่อไปครับ) จากคุณ : ปฏิทิน - [ 11 ก.ย. 50 22:04:00 ]

ความคิดเห็นที่ 124 รูปภาพลักษณะต่าง ๆ ภายนอกของกบ                           ข้อมูลจำเพาะ กบเป็นสัตว์มีกระดูกสันหลังที่มีวิวัฒนาการมาจากสัตว์น้ำ กล่าวคือ ในช่วงแรกที่เป็นลูกอ๊อด ต้องอาศัยอยู่ในน้ำและหายใจทางเหงือก ต่อมามีการเจริญเติบโตขึ้นมาจะมีการเปลี่ยนแปลงของร่างกาย โดยหางของลูกอ๊อดจะหดหายไป พร้อมกับมีขาเจริญขึ้นมาแทน จากระยะนี้กบก็จะสามารถขึ้นมาอาศัยอยู่บนบก กระโดดไปไหนมาไหนได้ และมีระบบการหายใจเปลี่ยนมาเป็นทางปอดกับทางผิวหนัง กบเป็นสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำชนิดหนึ่งที่สามารถมีชีวิตได้ทั้งในน้ำและบนบก กบชอบอาศัยอยู่ใกล้ ๆ แหล่งน้ำ หรือบริเวณที่มีความชื้นพอเหมาะ                          ภาพวงจรชีวิตของกบ จากคุณ : ปฏิทิน - [ 11 ก.ย. 50 22:08:31 ]

ความคิดเห็นที่ 125 การผสมพันธ์วางไข่ กบจะพบมากในช่วงฤดูฝน เนื่องจากเป็นระยะการผสมพันธ์วางไข่ ปกติแล้วถ้ากบอาศัยอยู่แหล่งใด ก็มักจะผสมพันธ์วางไข่อยู่แหล่งน้ำใกล้ ๆ นั้น กบจะมีความรู้สึกไวต่อการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อม และเลือกหาแหล่งผสมพันธุ์วางไข่ได้ดี เช่นรู้ว่ามีการเปลี่ยนแปลงของปริมาณน้ำ อุณหภูมิ และแสง รู้ว่ามีสาหร่ายและพันธุ์ไม่มาก หรือรู้ว่าเป็นแหล่งน้ำที่มีไอออน พวกโปแตสเซี่ยมและคาร์บอเนตมากหรือน้อย โดยเฉพาะในแหล่งน้ำที่มีไอออน พวกโปแตสเซี่ยมและคาร์บอเนตมากแล้ว   กบจะเลือกเป็นแหล่งผสมพันธุ์วางไข่ เพราะจะช่วยกระตุ้นให้กบวางไข่ได้ดี ตำแหน่งที่กบจะผสมพันธุ์วางไข่นั้น จะเป็นบริแวณชายน้ำตื้น ๆ โดยน้ำลึกประมาณ ๑ ถึง ๘ นิ้ว ที่มีพันธุ์ไม้น้ำขึ้นหนาแน่นพอสมควร หรือที่ซอกมุมใดมุมหนึ่งของแหล่งน้ำนั้น แม้ที่โล่งแจ้งกบก็ผสมพันธุ์วางไข่ได้เช่นกัน โดยธรรมชาติ กบจะผสมพันธ์วางไข่ในช่วง ๑ ถึง ๓ วันแรก หลังฝนตก เมื่อใดที่ฝนตกลงมา ทั้งกบตัวผู้และกบตัวเมียจะออกจากแหล่งหลบซ่อนสู่ที่โล่งแจ้งในช่วงกลางคืน กบตัวผู้จะส่งเสียงร้อง โอ๊บ โอ๊บ เพื่อเรียกหาคู่ ส่วนกบตัวเมียก็ส่งเสียงร้อง แอ๊บ แอ๊บ ขานรับเป็นครั้งคราว เมื่อกบทั้งสองมาพบกัน กบตัวผู้ก็จะไล่เวียน หรือเกี้ยวพาราสีไปมาอยู่ครู่หนึ่ง ถ้ากบตัวเมียพร้อมที่จะรับการผสมพันธุ์ วางไข่ได้ ก็จะยอมให้กบตัวผู้ขึ้นขี้หลัง โดยเอาขาหน้าโอบรัดกบตัวเมียไว้ จากนั้นก็จะกระโดดเคลื่อนที่ด้วยกันเป็นคู่ สักครู่ใหญ่ก็หยุดอยู่กับที่ ต่อจากนี้แล้วกบตัวผู้ก็จะเอาขาที่กอดรัดกบตัวเมียอยู่แล้วรัดให้แน่นกระชับยิ่งขึ้น พร้อมกับกดตรงส่วนสะโพกลงให้แน่นชิดกับช่องเพศของกันและกัน โดยกบตัวเมียก็จะตอบสนองกิจกรรมนี้ด้วย กบตัวเมียก็จะปล่อยไข่ออกมาขณะเดียวกันกบตัวผู้ก็จะปล่อยน้ำเชื้อออกมาผสมทันที การปล่อยไข่และน้ำเชื้อจะเกิดขึ้นหลาย ๆ ครั้ง จนกว่าจะสิ้นสุด ภายในเวลาประมาณ ๒ ชั่วโมง ในช่วงตอนเช้ามืดจนถึงสาย ไข่กบที่ถูกปล่อยออกมานี้ จะมีลักษณะแตกต่างไปจากลักษณะของไข่คางคกคือไข่คางคกจะติดกันเป็นสายยาว ส่วนไข่ของกบจะกระจัดกระจายกันอยู่ตามผิวน้ำเป็นชุด ๆ ไข่ชุดใดที่ถูกปล่อยในคราวเดียวกันเป็นจำนวนมาก มักจะจมลงสู่พื้น เพราะมีน้ำหนักมาก สำหรับไข่ที่ได้รับการผสมกับน้ำเชื้อแล้ว ก็จะฟักเป็นตัวอ่อนและพัฒนาเจริญเติบโตเป็นลูกอ๊อด ลูกกบ และกบที่โตเต็มวัย พร้อมที่จะผสมพันธุ์วางไข่ในเวลาต่อไป                                    อาหารของกบ โดยธรรมชาติแล้วกบจะกินอาหารเฉพาะที่มีชีวิตและเคลื่อนไหวได้แล้วเท่านั้น อาทิเช่นแมลง กุ้งปลา แม้แต่พวกเดียวกันก็กินกันเอง(กบตัวใหญ่จะกินกบที่ตัวเล็กกว่า) ในการจับกินอาหารของกบหากเป็นแมลงที่บินอยู่หรือเกาะอยู่บนกิ่งไม้ใบไม้ ในระยะที่กบจะกระโดดถึง กบก็จะกระโดดงับจับแมลงนั้นกินเป็นอาหาร แต่ถ้าหากเป็นลูกกบ ลูกเขียด หรือแมลงที่อยู่กับพื้นหรืออยู่ไม่ไกลเกินไป กบจะค่อย ๆ คลานเข้าไปหาเหยื่อให้ได้ระยะก่อน จึงกระโดดงับจับกินเป็นอาหาร อย่างไรก็ตามกบก็ยังมีศัตรูมากมายเช่นกันได้แก่ นก งู และโรคพยาธิเบียดเบียนเช่นเดียวกับสัตว์อื่น ๆ                                        กบจำศีล ในช่วงฤดูหนาวถึงฤดูร้อน เป็นช่วงที่สภาพภูมิอากาศแห้งแล้ง และอาหารของกบขาดแคลน เราจะไม่พบกบมากเท่าใดนัก เนื่องจากเป็นช่วงที่กบจำศีล กบจะขุดรูฝังตัวอยู่ในดิน ให้ลึกลงไปในแนวดิ่งที่ทำมุมกับปากรูประมาณ ๔๕ องศา และลึกตั้งแต่ ๗ ถึง ๓๕ เซนติเมตร รูที่ขุดส่วนปากรูลงมาจะเล็กและแคบ แต่บริเวณก้นรูจะเป็นหลุมกว้างขนาดใหญ่พอดีกับขนาดของกบที่อาศัยอยู่ ก่อนที่กบทุกตัวจะจำศีล กบจะกินอาหารอย่างเต็มที่เพื่อสร้างสมไขมันให้เพียงพอเสียก่อน แล้วจึงขุดรูลงไปจำศีล คือจะเก็บตัวหมอบอยู่ในรูเฉย ๆ ใช้พลังงานเฉพาะหายใจเท่านั้น โดยได้พลังงานจากไขมันที่สะสมไว้ในร่างกายเลี้ยงชีวิตไปตลอดช่วงจำศีล กล่าวกันว่ากบสามารถจำศีลได้ทั้งบนบกและในน้ำ สำหรับการจำศีลบนบกกบจะเลือกที่ร่มเย็นพอสมควรเป็นแหล่งจำศีล ในบางครั้งกบก็จะเลือกบริเวณที่มีดินแตกระแหงเช่นกัน เพราะเมื่อมีฝนตกลงมาดินบริเวณดังกล่าวจะมีความอ่อนและร่วน ง่ายต่อการดิ้นตะเกียกตะกายขึ้นมาสู่พื้นภายนอกเพื่อหาอาหารกินและผสมพันธุ์วางไข่ตามธรรมชาติสืบไป           แหล่งข้อมูลที่ได้มาจาก หนังสือ “การเลี้ยงกบ” ชูศักดิ์  แสงธรรม หนังสือ  “การเลี้ยงกบ” พงษ์พันธ์ อินทราวัฒน์ ๒๕๓๙ หนังสือ “คู่มือการเลี้ยงกบเป็นการค้า” ของ ศุภชัย ชาติวรกุล ๒๕๓๗ http://www.fisheries.go.th/cf-chan/Paper/seminar/seminar-dof-48-abs/other-animal/p11.htm http://www.nareerat.ac.th/~poungpen/flog/ft2.html http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%9A#.E0.B8.A5.E0.B8.B1.E0.B8.81.E0.B8.A9.E0.B8.93. E0.B8.B0.E0.B8.97.E0.B8.B2.E0.B8.87.E0.B8.81.E0.B8. B2.E0.B8.A2.E0.B8.A7.E0.B8.B4.E0.B8.A0.E0.B8.B2.E0.B8.84 แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 50 22:25:23 จากคุณ : ปฏิทิน - [ 11 ก.ย. 50 22:19:32 ]

ความคิดเห็นที่ 126 ง่ำๆๆ อยากกินกบทอดกระเทียมมมมมมมม ทอดจนเหลืองได้ที่ เคี้ยวดังกรุบกรอบ หอมกลิ่นกระเทียม น้ำยายไหยยยย   ฮี่ๆๆๆๆ จากคุณ : jerry forever - [ 14 ก.ย. 50 16:37:12 ]