ความคิดเห็นที่ 1 รอดจากฝรั่งเศสค่ะ แต่ไม่รอดจากอังกฤษ สุดท้าย จีนต้องเสีย เกาะฮ่องกงให้อังกฤษเช่า จากสนธิสัญญานานกิงค่ะ ถ้าจำไม่ผิดจะ 99 ปีนะคะ แล้วก็ต้องเสียมาเก๊าให้โปรตุเกส (น่าจะใช่) เช่าด้วยค่ะ แต่จำไม่ได้แล้วว่าใช่ชื่อสนธิสัญญาอะไรนะคะ แต่รู้สึกว่ากับฝรั่งเศสไม่โดนเลยค่ะ หลังจากนั้นจีนก็ปิกประเทศ แล้วมาเปิดประเทศอีกทีในช่วงสมัยของประธานาธิบดี เติ้งเสี่ยวผิง ค่ะ ผิดถูกประการใดขออภัยไว้ ณ.ที่นี้ด้วยนะคะ จากคุณ : เฉินฉูฉู่ - [ 10 ก.ย. 50 18:23:00 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณค่ะ... งั้นถ้าคิดอีกแง่หนึ่ง ถ้าจีนไม่ปิดประเทศ..ป่านนี้.. คงถูกหั่นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยแล้วมัง จากคุณ : มอร์ฟีน - [ 11 ก.ย. 50 13:34:50 A:202.91.18.204 X: TicketID:146799 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เซี่ยงไฮ้ เคยถูกแบ่งให้แปดประเทศเ่ช่า จากคุณ : ฉั่วเป่งใช้ - [ 11 ก.ย. 50 13:55:58 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอบยากจังเลยค่ะ ขออนุญาตนำข้อความที่เรียบเรียงแล้วจากเวบ http://www.thaichinese.net มาตอบแล้วกันนะคะ ขั้นแรก ขอปูพื้นฐานเรื่องสภาพการณ์ภายในจีนช่วงก่อนหน้าการเข้ามาของตะวันตกก่อน และตามด้วย สภาพการณ์ในช่วงแรกๆของการเข้ามาของตะวันตกค่ะ ==================================== ประวัติศาสตร์จีนยุคก้าวสู่จีนยุคใหม่-การท้าทายจากอำนาจตะวันตก ======================================   ความมั่งคั่งสมบูรณ์โดยไม่ต้องเพิ่งพาคนอื่นของจีนนับตั้งแต่ราชวงศ์หมิงเป็นต้นมา ทำให้ชนชั้นปกครองจีนไม่เคยปรับเปลี่ยนทัศนะคติ ความเชื่อในลัทธิข่งจื่อแนวใหม่  ทำให้ประเทศจีนเชื่อโดยไม่ต้องถามหาเหตุผลว่าวัฒนธรรมและความเจริญของตนเองยิ่งใหญ่ และประเทศจีนก็เป็นประเทศศูนย์กลางของโลกที่เจริญยิ่งใหญ่เช่นกัน  ฉะนั้นการตั้งสมมุติฐานแตกต่างจากความเชื่อ การเสนอนวัตกรรม การแนะนำปรับความสัมพันธ์กับต่างชาติล้วนถูกมองเป็นสิ่งที่เหลวไหล และล้มล้างความเชื่อ ราชวงศ์ชิงจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องเผชิญหน้า กับอำนาจท้าทายของตะวันตกที่มาจากทางทะเล จีนเชื่อว่าตนเป็นศูนย์กลางของโลก ดังจะเห็นได้จากคำว่า จงกั๋วที่แปลว่าประเทศจีนนั้น แปลตรงตัวได้ว่า ประเทศศูนย์กลาง ในศรรตวรรษที่ 19   แรงกดดันจากภายในประเทศเริ่มจากปัญหาทางเศรษฐกิจ เนื่องจากขณะนั้นประชากรจีนมีอยู่ 300 ล้านคน แต่ประเทศไม่มีอุตสาหกรรมหรือการค้าเพียงพอที่จะรองรับแรงงานที่มีอยู่ การไม่มีที่ดินทำกิน การฉ้อราษฏร์บังหลวง ล้วนก่อความไม่พอใจและทำให้เกิดการลุกฮือในหลาย ๆ จุดของประเทศ สมาคมลับเช่น สำนักบัวขาวหรือไป๋เหลียนเจี้ยว ในทางเหนือ สมาคมฟ้าดินหรือเทียนตี้ฮุ่ย ในทางใต้ ได้ก่อตั้งขึ้นมาเพื่อต่อต้านและโค่นล้มราชวงศ์ชิง การท้าทายจากอำนาจตะวันตก ในที่สุดประเทศจีนก็หลีกหนีไม่พ้นที่จะต้องเผชิญกับอำนาจทางตะวันตกดั่งเช่นประเทศในเอเชียทั้งหลาย  โปรตุเกสเป็นชาติแรกที่เข้ามาและวางรากฐานที่มาเก๋าและผูกขาดการค้าต่างประเทศของจีนทั้งหมดที่ท่าเรือกว่างโจวหรือกวางเจาหลังจากนั้นตามมาด้วยสเปน อังกฤษและฝรั่งเศส การค้าต่างประเทศในสมัยนั้น ยังไม่มีกฏหมายที่ยึดปฏิบัติเป็นมาตรฐาน ยังคงใช้วิธีปฏิบัติที่สืบเนื่องกันมาเป็นร้อย ๆ ปี ขณะเดียวกันราชวงศ์ชิงเองมีทัศนะที่ไม่มีความจำเป็นต้องเพิ่งพาต่างประเทศ จึงเพิกเฉยต่อคำเรียกร้องของประเทศตะวันตกที่ทำข้อตกลงทางการค้าที่เสมอภาคกัน อย่างไรก็ตาม รา่ชวงศ์ชิงกับให้อภิสิทธิแก่ประเทศรัสเซีย เนื่องจากเกรงด้านความปลอดภัยทางเหนือที่พระเจ้าซาร์ได้ส่งกำลังเข้ามารุกรานแถบไฮหลงเจียง จนพ่ายแพ้แก่รัฐเซีย และได้เซ็นข้อตกลง Nerchinsk (Treaty of Nerchinsk)ในปี 1689 และข้อตกลงKiakhta (Treaty of Kiakhta)ในปี 1727 ซึ่งล้วงเป็นข้อตกลงที่ทางจีนเสียเปรียบ ประเทศตะวันตกที่เหลือจึงต้องติดต่อค้าขายเฉพาะที่เมืองท่ากว่างโจวโดยผ่านตัวแทนที่ได้รับการแต่งตั้งเพียงไม่กี่ราย นอกจากสาเหตุด้านการค้าแล้ว ในศรรตวรรษที่ 13 เป็นต้นมายังมีปัญหาด้านศาสนา เมื่อศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาธอลิคพยายามเข้าเผยแพร่ในประเทศจีน จนถึงศรรตวรรษที่ 19 ยังมีคนเพียงไม่กี่แสนคนเท่านั้นที่หันมานับถือศาสนาคริสต์  แต่ส่วนใหญ่นับถือนิกายเยซูอิตส์ (Jesuits) นิกายเยซูอิตส์เข้ามาโดยการทุ่มเทให้ความรู้กับวิธีการทำปฏิทิน  ภููมิศาสตร์ คณิตศาสตร์ แผนที่ ดนตรี ศิลปะ สถาปัตยกรรม ตลอดจนการทำปืนใหญ่ แนวทางของเยซูอิตส์พยายามปรับให้เข้ากับวิถีชีวิตของชาวจีน และได้รับการประนามจากผู้นำศาสนาในปี 1704 ว่าเป็นการทำลายลัทธิข่งจื่อโดยเฉพาะในการกราบไหว้บรรพบุรุษ เหตุการณ์นี้ทำให้ความ เคลื่อนไหวของคริสเตียนอ่อนแอลงอย่าวรวดเร็ว --------------------------------------------------------------------- credit to thaicniese.net แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 50 16:36:38 แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 50 15:01:56 จากคุณ : แมวจรจัด - [ 11 ก.ย. 50 14:59:35 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ต่อมาก็คือสภาพการณ์ในการเข้ามาท้าทายของมหาอำนาจตะวันตกต่อจีนชาติแรก คืออังกฤษ และเป็นที่มาของการสูญเสียฮ่องกงไปจากมาตุภูมิถึงหนึ่งร้อยปี =============================== ประวัติศาสตร์จีนยุคก้าวสู่จีนยุคใหม่-สงครามฝิ่น =================================   สงครามฝิ่น (ค.ศ. 1839-1842) ในระหว่างศรรตวรรษที่ 18 ชา ซึ่งเป็นเครื่องดื่มชนิดใหม่สำหรับโลกตะวันตกเป็นที่ต้องการอย่างมหาศาลในตลาดยุโรปและอเมริกา ขณะเดียวกัน ความต้องการผ้าไหมจีนและเครื่องปั้นดินเผาจีน  ก็มีความต้องการอย่างต่อเนื่อง แต่ประเทศจีนซึ่งยังมีกำลังผลิตไม่เพียงพอต่อความต้องการ จึงทำให้พ่อค้าตะวันตก ซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาวอังกฤษเกิดความไ่ม่พอใจ  เพื่อแก้ปัญหาดังกล่าว ชาวอังกฤษจึงหาวิธีทำการค้าใหม่โดยการนำสินค้าไปแลกเปลี่ยนกับวัตถุดิบในประเทศอินเดียและประเทศแถบเอเชียอาคเนย์ แล้วนำวัตถุดิบมาผลิตเป็นสินค้ากึ่งสำเร็จรูปไปขายในกว่างโจว ต้นศตวรรษที่ 19 ฝ้ายดิบและฝิ่นดิบจึงเป็นสินค้าหลักที่นำเข้าสู่กว่างโจว แต่เนื่องจากประเทศจีนมีกฏหมายห้ามนำเข้าฝิ่น ทางอังกฤกจึงนำเข้าอย่างลับ ๆ โดยผ่านพ่อค้าจีนบางคนที่เห็นแก่ได้หรือผ่านข้าราชการที่โกงกิน หลังจากรัฐบาลชิงประสบความล้มเหลวในการรณณรงค์ต่อต้านฝิ่น จึงได้ แต่งตั้งหลินเจ๋อสู (ค.ศ. 1785-1850) ไปกว่างโจว  เพื่อปราบปรามเส้นทางลำเลียงฝิ่น  หลินประกาศให้ผู้ที่ครอบครองฝิ่นให้เอาออกมามอบให้ทางการภายในสามวัน เมื่อพ้นกำหนดจึงได้เข้ายึดคลังสต๊อกฝิ่นจากพ่อค้าคนจีน  และเข้าล้อมชุมชนชาวต่างชาติเพื่อเข้ายึดฝิ่นของชาวอังกฤษจำนวนถึง 20,000 ลังและเผาทิ้งทั้งหมด ชาวอังกฤกไม่พอใจอย่างมาก  รัฐบาลอังกฤกจึงส่งเรือรบ 40 ลำ พร้อมด้วยกำลังทหารกว่า 4000 นายเข้าตีประเทศจีนจากปากอ่านจูเจียง จากการที่รัฐบาลชิงไม่ได้เตรียมการสำหรับสงคราม   และประเมินกำลังฝ่ายตรงข้ามต่ำเกินไป   รัฐบาลชิงจึงพ่ายแพ้ และถูกบังคับเซ็นสนธิสัญญาหนานจิง ในปี 1842 ซึ่งเซ็นบนเรือรบของอังกฤษ บังคับให้รัฐบาลจีนยกเกาะฮ่องกงให้อังกฤษ บังคับให้เปิดเมืองท่า 5 แห่งให้กับอังกฤษ บังคับให้เก็บภาษีเพียง 5 เปอร์เซ็น ให้สิทธิสภาพนอกอาณาเขตให้กับอังกฤษ และชดใช้ค่าปฏิกรรมสงครามจำนวนมาก และยังบังคับให้เปิดช่องให้สิทธิพิเศษแก่อังกฤษ  ถ้าหากจีนสิทธิพิเศษใด ๆ แก่ประเทศอื่นในขณะนั้นหรือในอนาคต จะต้องให้แก่อังกฤษด้วย  สนธิสัญญานี้ชาวจีนเรียกว่า “ความอัปยศแห่งชาติ” และเป็นเหตุนำสู่การสงคราม การรุกรานและสุดท้ายเกิดสนธิสัญญาอัปยศแก่ต่างชาติต่อ ๆ มา credit to thaichinese.net แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 50 16:39:32 แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 50 15:07:09 จากคุณ : แมวจรจัด - [ 11 ก.ย. 50 15:05:36 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ยังไงก็โดนลบแฮะ งั้นเอาลิงค์ตอนนี้ไปกดอ่านเองแล้วกันนะคะ ประวัติศาสตร์จีนยุคก้าวสู่จีนยุคใหม่-กบฏไท่ผิง (1851-1864) http://www.thaichinese.net/History/Modern/Taiping/taiping.html กล่าวโดยสรุปของปลายยุคราชวงค์ซิงคือจีนสูญเสียเวียดนามเหนือหรืออันหนานให้ฝรั่งเศสหลังพ่ายแพ้สงครามแก่ฝรั่งเศสในปี 1884-1885 อังกฤษเข้าครอบครองพม่า เสียซินเจียงให้กับรัสเซียหลังจากที่รัสเซียได้ยึดที่ลุ่มไฮหลงเจียงไปแล้ว ญี่ปุ่นเองก็เข้ายึดครองไต้หวันหลังจากที่จีนพ่ายแพ้สงครามทางทะเลกับญี่ปุ่น และญี่ปุ่นยังถือโอกาสเข้ายึดครองเกาหลีและแมนจู ในปี 1898 อังกฤษได้ขอเช่าเกาะฮ่องกง 99 ปีจากจีน ประเทศตะวันตกที่เหลืออย่างเยอรมัน ฝรั่งเศส เบลเยี่ยมต่างได้ครอบครองพื้นที่ในสิทธิสภาพนอกอาณาเขต เท่ากับว่าประเทศจีนถูกแบบแยกโดยที่รัฐบาลชิงอ่อนแอเกินที่จะทำอะไร แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 50 16:41:36 จากคุณ : แมวจรจัด - [ 11 ก.ย. 50 15:43:01 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เท่ากับว่า ในช่วงปลายราชวงค์ซิง หรือในช่วงสมัยของพระนางซูสีไทเฮา จีนถูกแบ่งแยกจากนักล่าอาณานิคมตะวันตกอย่างหนัก อาจจะเรียกได้ว่า ถูกรุมทึ้งเลยทีเดียว พระนางซูสีนั้นดำรงตำแหน่งอยู่ในช่วงฮ่องเต้ถึงสามองค์ด้วยกันโดยคอยชักใยอยู่เบื้องหลัง เท่ากับว่า ตอบคำถามแรกไปได้แล้วนะคะ ว่าจีนรอดพ้นจากตะวันตกในช่วงพระนางได้อย่างไร คำตอบคือ รอดก็เหมือนไม่รอดค่ะ เพราะจีนในตอนนั้น เรียกได้ว่าไร้ศักดิ์ศรีใดๆในเวทีโลก ถูกแบ่งแยก และแตกกันเองภายใน แม้แต่ในสวนสาธารณะเขตเช่าของชาวต่างชาติในดินแดนจีน ยังมีป้ายประกาศ "ห้ามสุนัขและคนจีนเข้า" (แต่มีหนังสือเรื่องเกี่ยวกับพระนางเร็วๆนี้เหมือนกันที่ออกมาเขียนเหมือนจะแก้ต่างว่าพระนางไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เราเคยรู้ๆกันมา หากแต่ถูกเสริมแต่งเอาจากนักเขียนที่เข้าใจภาษาจีนผิดๆ และการใส่ร้ายป้ายสีกันในวงการเมืองจีนในขณะนั้น - ฟังหูไว้หูนะคะ) คำถามข้อต่อไป แต่ก่อนจะเข้าสู่ยุคเหมา ต้องผ่านการหล่มสลายของราชวงค์ซิงและการก่อตั้งยุคสาธารณรัฐก่อนค่ะ เหนื่อยหรือยัง ================================= ประวัติศาสตร์จีนยุคก้าวสู่จีนยุคใหม่-ปฏิรูปสู่การปฏิวัติ  =================================== ร้อยวันแห่งการปฏิรูป ใน 103 วันนับตั้งแต่วันที่ 11 มิถุนายน ถึงวันที่ 21 กันยายน 1898 จักรพรรดิกวางซู่  (1875-1908) แห่งราชวงศ์ชิงได้มีคำสั่งให้ปฏิรูปเพื่อจุดมุ่งมายก่อความเปลี่ยนแปลงทางสังคม และสถาบันต่าง ๆ ความพยายามนี้ได้สะท้อนแนวคิดของพวกนักวิชาการหัวก้าวหน้าที่มีความมั่นใจในราชสำนัก ที่ต้องการสร้างความก้าวหน้าอย่างเร่งด่วน เพื่อความอยู่รอดของประเทศ แนวคิดนี้ได้รับอิทธิพลจากความสำเร็จของประเทศญี่ปุ่นที่ปรับประเทศสู่ความทันสมัย ประเทศจีนประกาศการปฏิรูปครั้งนี้เนื่องจากต้องการสร้างประเทศให้ทันสมัยมากว่าการก้าวสู่ความเข้มแข็งเท่านั้น นั่นคือนวัตกรรมใหม่ ๆ จะต้องมาพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงทางสถาบันและปรัชญาทางการเมือง คำสั่งสำหรับการปฏิรูปนั้น รวมถึงการปราบปรามการฉ้อราษฏร์บังหลวงปฏิรูปการศึกษา ระบบการสอบข้าราชการ ระบบกฏหมาย โครงสร้างทางรัฐบาล การป้องกันประเทศ การบริการไปรษณีย์ นอกจากน้้้นยังพยายามปฏิรูปสู่ความทันสมัยในด้านการเกษตร การแพทย์ อุตสาหกรรมเหมืองแร่ และส่งเสริมการศึกษาแนวปฏิบัติแทนที่แนวทางข่งจื่อแนวใหม่ ราชสำนักยังวางแผนส่งนักศึกษาไปศึกษาในต่างประเทศในเบื้องต้นเพื่อสังเกตและศึกษาทางเทคนิค แต่แนวคิดการปฏิรูปก็ถูกคัดค้านโดยกลุ่มอนุรักษ์ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นพวกแมนจู  ซึ่งแย้งว่าการประกาศการปฏิรูปนี้มันเร็วเกินไป ควรจะทำอย่างค่อยเป็นค่อยไป ซึ่งฝ่ายหลังนี้ได้รับการสนับสนุนจากฝ่ายอนุรักษ์นิยมสุดขั้วอย่างนักฉวยโอกาสหยวนซื่อข่าย (1859-1916)   และพระนางฉือสี่หรือซูสีไทเฮาซึ่งได้วางแผนยึดอำนาจจากจักรพรรดิหัวใจนักปฏิรูปในวันที่ 21 กันยายน 1898 และว่าราชการแทน ความล้มเหลวในการปฏิรูปนำไปสู่การประหารชีวิตผู้นำการปฏิรูป 6 ราย ผู้นำสำคัญอีกสองรายหนีไปอยู่ต่างประเทศคือ คังโหย่วเหวย  (1858-1927) และเหลียงฉี่เชา (1873-1929) ไปก่อตั้งสมาคมป่าวฮ๋วงหรือพิทักษ์ราชา แต่ก็ไม่สามารถรักษาสถาบันไว้ได้ หลังจากการปฏิรูปล้มเหลว กลุ่มนักอนุรักษ์ได้ให้การสนับสนุนอย่างลับๆแก่กลุ่มต่อต้านชาวต่างชาติและพวกคริสต์เตียน ซึ่งสมาคมลับที่รู้จักรกันดีคือยี่เหอถวน  หรือที่รู้จักรสำหรับชาวตะวันตกว่านักมวยซึ่งมาจากชื่อเดิมว่ายี่เหอฉวน (หรือฉวนหมายถึงกำปั้น) ปี 1900 พวกนักมวยปักธงทั่วภาคเหนือของประเทศจีน  เผาทรัพย์สินของชาวคริสต์ ฆ่าคนจีนที่นับถือศาสนาคริสต์ เดือนมิถุนายน 1900 พวกนักมวยเข้าปิดล้อมเขตยึดครองของชาวต่างชาติในกรุงปักกิ่งและเทียนจิง เหตุการณ์นี้ทำให้ชาติต่าง ๆ รวมตัวกัน 8 ชาติเข้าบดขยี้ ราชสำนักชิงประกาศสงครามต่อผู้รุกรานและถูกตีพ่ายอย่างง่ายดาย รัฐบาลถูกบังคับให้จ่ายค่าปฏิกรรมสงคราม ให้ประหารชีวิตข้าราชการชั้นสูง 10 รายและคนอื่น ๆ อีกหลายร้อยคน  อนุญาตให้ต่างชาติมีกองกำลังทหารในประเทศจีนได้ ตามข้อตกลงใน The Protocol of 1901 ทศวรรษต่อมา ราชสำนักทำการปฏิรูปในหลาย ๆ ด้าน เช่นยกเลิกอุตสาหกรรมที่ล้าสมัย ระบบการสอบแบบแนวทางชองข่งจื่อ  ปรับระบบการศึกษา การทหารซึ่งใช้รูปแบบของประเทศญี่ปุ่น ทดลองระบบรัฐสภาและใช้ธรรมนูญการปกครอง  แต่ก็ทำอย่างเสียมิได้ มรรคผลที่เป็นรูปธรรมจากการทำการปฏิรูปในครั้งนี้คงการจัดตั้งกองทัพสมัยใหม่ ซึ่งเป็นช่องทางก่อให้เกิดระบบขุนศึกขึ้นมา การปฏิวัติสู่สาธารณะรัฐในปี 1911 ความล้มเหลวจากการปฏิรูปของผู้กุมอำนาจ ความพ่ายแพ้ของพวกนักมวย  ได้กระตุ้นความคิดของชาวจีนจำนวนมากว่าการเปลี่ยนแปลงที่จะเป็นไปได้คือ การปฏิวัติอย่างถอนรากถอนโคนด้วยการล้มล้างระบบเก่าให้สิ้นซากและสร้างสรรค์ระบบใหม่ขึ้นมาแทนซึ่งก็ยังคงยึดตามแบบของญี่ปุ่น ผู้นำการปฏิวัติคือซุนยี่เซียน (1866-1926) นักเคลื่อนไหวต่อต้านราชวงศ์ชิง ได้รับความนิยมเพิ่มขขึ้นอย่างต่อเนื่องในหมู่ชาวจีนโพ้นทะเล นักศึกษาต่างแดนโดยเฉพาะในญี่ปุ่น ในปี 1905 ซุนได้ก่อตั้งสมาคมถงเหมิง ในโตเกียวร่วมกับฮ๋วงซิง (1874-1916) นักเคลื่อนไหวปฏิวัติชาวจีนที่ได้รับความนิยมอย่างสูงในญี่ปุ่น มารับหน้าที่เป็นรองหัวหน้า การเคลื่อนไหวได้รับเงินสนับสนุนจากชาวจีนโพ้นทะเลและด้านการทหารได้รับการสนับสนุนจากเจ้าหน้าที่ทางทหารภูมิภาคและนักปฏิรูปบางคนที่หนีออกจากประเทศจีนหลังจากล้มเหลวจากการปฏิรูปร้อยวัน  ปรัชญาการปฏิวัติของซุนคือลัทธิสามประชานิยม คือประชาชาติ ประชาธิปไตยและประชาชน การปฏิวัติของซุนเริ่มขึ้นที่หวู่ชาง มณฑลหูเป่ย ในวันที่ 10 ตุลาคม 1911 การก่อการขยายตัวอย่างรวดเร็วสู่เมืองต่าง ๆ สมาชิกของสมาคมถงเหมิงลุกขึ้นมาก่อการพร้อมกันทั่วประเทศ ในตอนปลายเดือนพฤศจิกายน 15 จังหวัดจากทั้งหมด 24 จังหวัดได้ประกาศอิสระภาพจากราชวงศ์ชิง หนึ่งเดือนต่อมา ซุนเดินทางกลับจากอเมริกาซึ่งได้ไปรับบริิจาคจากชาวจีนโพ้นทะเล  และชาวอเมริกันที่เห็นใจการทำงานของซุน วันที่ 1 มกราคม 1912 ซุนจัดตั้งรัฐบาล  และเข้ารับเป็นประธานาธิบดีชั่วคราวที่หนานจิง แต่อำนาจในปักกิ่งยังคงอยู่ในมือของหยวนซื่อข่าย ขุนศึกที่เข้มแข็งที่่สุด ณ เวลานั้น เพื่อป้องกันการเกิดสงครามกลางเมือง และการแทรกแซงจากต่างประเทศ ซุนจึงยอมทำตามข้อเรียกร้องของหยวน  ที่จะรวมประเทศจีนภายใต้การนำของหยวนในกรุงปักกิ่ง ในวันที่ 12 กุมภาพันธ์ 1912 จักรพรรดิ์องค์สุดท้ายของแมนจู ผู่หยี ได้สละราชบัลลังก์  ในวันที่ 10 มีนาคม หยวนซื่อข่ายได้สาบานเข้ารับเป็นประธานาธิบดีของสาธารณะรัฐจีน credit to ThaiChinese.net แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 50 16:44:07 แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 50 15:57:56 จากคุณ : s (แมวจรจัด) - [ 11 ก.ย. 50 15:53:52 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อือ โดนลบอีกแล้ว ไม่รู้ว่าคำไหนผิดนะเนี่ย หงุหงิ เอาเป็นว่า ดูสภาพการณ์ของจีนในยุคเริ่มต้นของ สาธารณรัฐได้ที่ http://www.thaichinese.net/History/Republic/republic.html ซึ่งจะมีปรากฏเรื่องของ การก้าวเข้ามาของพรรคคอมมิวนิสต์และการก้าวเข้ามาสู่เวทีการเมืองจีนของเหมา เจ๋อ ตุง จะเห็นได้ว่า เป็นเรื่องราวที่เกิดในช่วงต้นปี 1900 ซึ่งเป็นช่วงเวลาสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง (1914 -1918) และสงครามโลกครั้งที่สอง (1939 - 1945 บางคนนับตั้งแต่ 1937 ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของสงครามโลกครั้งที่สองฝั่งเอเชีย โดยนับจากสงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่สอง) ทำให้อาจจะกล่าวได้ว่า ช่วงเหมาก้าวเข้ามามีบทบาทในเวทีการเมืองจีนช่วงแรกนั้น ฝรั่งกำลังตีกันเองอยู่ มีก็แค่ภัยจากญี่ปุ่นที่อยู่ใกล้ตัว ซึ่งก็ยึดครองดินแดนบางส่วนของจีนเอาไว้ด้วยในช่วงนั้น ส่วนช่วงที่เหมาก้าวขึ้นมาเป็นประธานพรรคคอมมิวนิสต์ ซึ่งเริ่มตั้งแต่ปี 1945 - 1976 นั้น ก็เป็นช่วงสงครามเย็น ซึ่งก็ไม่มีฝรั่งที่ไหนมาตั้งหน้าตั้งตาล่าอาณานิคมกันอีกแล้วค่ะ นอกจากแข่งกันเบ่งกันเองภายในสองค่าย อันประกอบด้วย ค่ายโลกเสรีที่นำโดยสหรัฐฯและโลกยุโรปตะวันตก และค่ายสังคมนิยม ที่นำโดยสหภาพโซเวียต จีน และโลกยุโรปตะวันออกนั้นเองค่ะ (หลังๆเริ่มรวบรัด เพราะขัดใจที่ถูกลบค ห อ่ะ -"-) หวังว่าจะทำให้เข้าใจได้ไม่มากก็น้อยนะคะ แต่ต้องขอบคุณ ThaiChinese.net ที่รวบรวมข้อมูลไว้ด้วยค่ะ เพราะแมวเอง ถ้าจะให้เรียบเรียงเป็นเรื่องเป็นราว อาจจะต้องขออนุญาตหลบไปนั่งทำสักสัปดาห์เลยทีเดียว แฮะๆ อีกอย่าง ถามแถวนี้ไม่ผิดค่ะ แต่ว่า ถ้าถามแถวๆห้องสมุด น่าจะได้เรื่องมากว่านะ แถวนั้นเค้าเก่งประวัติศาสตร์กันอย่างเซียนค่ะ แฮะๆ แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 50 16:32:18 จากคุณ : แมวจรจัด - [ 11 ก.ย. 50 16:29:11 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณค่ะๆๆๆๆๆ พูดได้คำเดียว .........ขอบคุณค่ะ............ แถมได้รู้เวบที่เกี่ยวข้องเป็นของแถม จากคุณ : มอร์ฟีน - [ 11 ก.ย. 50 19:40:42 A:202.91.19.206 X: TicketID:146799 ]