>_<
หมื่นคำย้ำเสียดาย คนใกล้..เคยร่วมทาง
เรือรักกลับอัปปาง เวิ้งว้างฝันสลาย
ใคร่คิดหวนเคียงหมอน ร้าวรอนแทบมลาย
แต่มันเป็นไปไม่ได้ ผ่านไปแล้วอนิจจา
โอ้ ว่าชะตารัก ชักนำให้พบหน้า
สองเราเคยฟันฝ่า ร่วมตายมาด้วยใจ
เวลาไฉนพราก ให้จำจากตลอดไป
น้ำตาแทนอาลัย สิ้นใจ..ยังไม่เจ็บเพียงนี้
ก่อนเราเคยมีอุดมการณ์ สู้หักหาญทัพไพรี
บัดนี้ไม่เหลือแม้นาที ที่โหยหากันและกัน
จากเมือง สู่ป่า สู่ฝัน
ร้อยพันเรื่องราวอ่อนไหว
ที่สุดเฉกเช่นฟางกลางไฟ
หายไปลับไม่กลับมา
ลาก่อนสหาย...
ถึงแม้นไม่จากกันนิรันดร์ไป
แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 50 04:00:04
แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 50 23:06:26
แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 50 23:04:35
แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 50 16:34:40
แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 50 13:29:35