ความคิดเห็นที่ 155
ขออณุญาตเอามาแปะ จากไดส่วนตัวของพี่แอนโอฮะ
อ่านแล้วประทับใจนัก
ได้ไปอ่านมาแล้วรู้สึก โอ้ววว อาราชินี่ดังจริงๆแฮะ และคอนปีที่ผ่านมาผู้ชายก็ไปดูเยอะขึ้นจริงๆ ไม่ว่าที่ไหน เดี๋ยวนี้ภาพเด็กผู้ชายมาดูด้วยกันเยอะขึ้น ที่ฮิโรชิม่า ทั้งสองวันก็มีเด็กผู้ชายมายืนขอตั๋ว ตอนแรกก็คิดว่า เฮ้ย ลูกลุงดาฟุยะป่าว 55 แต่พอดูใกล้ๆ อุ ใส่ริสแบนด์อาราชิด้วยแฮะ (คอนวัน) ท่าทางจะเป็นอาราชิแฟนจริงๆ แล้วก็มีป้าใจดีขายบัตรให้เค้าด้วยล่ะ โครตโชคดี แล้วเค้าก็ได้เข้าไปดูเองจริงๆ ไม่ได้เอาไปขาย
ที่อิชิกาว่า ก็มีลุงๆ ไปดูกะครอบครัว โอจังส่งผ้าให้ลุงด้วย ^^ พอดีไปอ่านที่คุณ HUXLEY แปลเอาไว้ถึง fanman ของอาราชิ อีกคนนึงชื่อคุณ Billy Morokawa อายุ 49 ปี เป็นทั้งนักดนตรี,นักเขียน,นักจัดรายการวิทยุ,บางทีก็เป็นนักแสดง แล้วก็เป็นโปรดิวเซอร์ เคยเป็นนักดนตรีร็อคในยุคปี 83 ด้วย :D ชอบอาราชิได้เพราะลูกสาว และภรรยาที่เป็นแฟนอาราชิ เค้าอัพในบล็อคของเค้าถึงคอนเสริต์อาราชิครั้งแรก มาดูความคิดของผู้ชายที่ได้ไปดูอาราชิมากันบ้างเนาะ คนนี้เป็นแฟนมัตสึจุนล่ะ
Credit : Huxley's VOX m(_ _)m
ในที่สุดผมก็ได้ไปดูคอนเสริต์อาราชิ!
มันเยี่ยมมากๆ มากกว่าที่ผมคาดหมายไว้เยอะ! จริงๆ นะ มันสุดยอดไปเลย! ผมประหลาดใจสุด ๆ! ผมเกือบร้องไห้ในเพลง ฮาดาชิ โนะ มิไร แล้วก็ซากุระซาเกะ!
อะไรที่ทำให้อาราชิทำให้คนอายุเกือบ 50 อย่างผมนี่เกือบร้องไห้?
พอมองย้อนกลับไป ผมจินตนาการไม่ออกเลยว่าจะได้มายืน อยู่ในคอนเสริต์ของกลุ่มจอนนี่ส์ไอดอลจริงๆ แต่ตอนนี้ ความรู้สึกของผมต่อพวกเค้า เทียบเท่าได้กับที่ภรรยาและลูกสาวของผมรู้สึกทีเดียว
พวกเค้าพูดในระหว่างคอนเสริต์ "วันนี้ที่นี่มีท่ามกลางผู้ชมมีผู้ชายมากมายเลย" ถูกต้องเลยล่ะ พวกเค้าเป็นไอดอลกรุ๊ปเมื่อมีผู้ชายมาดูเค้าก็คงยินดีมาก
พวกเค้าแต่ละคนมีคาแร็กเตอร์ที่ให้ความรู้สึกเหมือนกันอย่างนึง คือความสนิทกันมากๆ ด้วยความบริสุทธิ์ใจอย่างเต็มที่ พูดง่ายๆ ทั้งห้าคนนี้ "NICE GUYS" มากๆ
นั่นแหละทำให้เค้าดูแตกต่างไปจากจอนนี่ส์กรุ๊ปอื่นๆ และดึงดูดแม้กระทั่งผู้ชายอย่างผม บทสัมภาษณ์และคอมเมนท์ต่างๆ พิสูจน์เรื่องนี้ได้ดี
พวกเค้าไม่ใช่แค่ "ลูกผู้ชาย"ธรรมดาๆ แต่พวกเค้าแมนจริงๆ พวกเค้าทำให้หลงเสน่ห์ด้วย "ความใจดีและความน่าเอ็นดู" ที่ผู้ชายทุกคนควรมี เหมือนไม่มีอะไรแตกต่างไปจากปกติ พวกเค้าเพิ่มความเซ็กซี่ลงไปด้วย ส่วนนี้ทำให้เป็นการรวมกันอย่างมีพลังยิ่งใหญ่
ทั้งๆ ที่เค้าเป็นไอดอล แต่เค้าก็ยังไม่แสดงออกให้รู้สึกแบบนั้น พวกเค้าเหมือนน้องชายที่น่ารักข้างบ้าน เป็นความรู้สึกง่ายๆ ยอดเยี่ยมจริงๆ
พอมาถึงจุดนี้ พวกเค้าควรจะแชร์ความยากลำบากของเค้าบ้าง แต่พวกเค้าไม่เลย มันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเค้าจะไม่น่ารักกับแฟนๆ ในวันนั้น ผมคุ่นคิดถึงวันนั้น ในช่วงกลางคอนเสริต์ ตอนที่หน้าอันสวยงามของ มัตสึโมโตะ จุนซามะ จู่ๆ ก็ปรากฎขึ้น ใกล้กับเลนส์แว่นของผม!
ผมเข้าข้างตัวเองนะ
ทั่นั่งของผมคือเลขที่ 80 ของแถวหนึ่งชั้นสอง บล็อคเหนือ มัตสึโมโตะซามะ จู่ๆก็ขึ้นมาตรงนั้น ขึ้นรถเล็กๆ มา ภรรยาของผมร้องอุทาน "ปาป๊า~ดูสิ!!!!" แล้วทันใดนั้นผมก็ถอดแว่นออกอย่างรวดเร็ว และมัตสึโมโตะซามะก็อยู่ตรงหน้าผม ท่ามกลางแสงไฟ ความห่างระยะของเรา เชื่อไหมว่า แค่ 30 เซ็นติเมตร 30 เซ็นเท่านั้น คุณจะเชื่อไหม
อ่า..คนอื่นๆ ก็ช่วยกันทำอะไรสักอย่างอย่างรีบด่วน ใจผมนั้นเด้งไปไกลแล้ว เท่าที่ผมทำได้ทั้งหมดคือตบมือในขณะที่จ้องมองใบหน้าอันสวยงาม ที่ร้องเพลงในขณะอยู่บนรถนั่น
ควรจะทักออกไปไหมว่า "สวัสดี" หรือ "เป็นยังไงบ้าง" อะไรประมาณนั้น ไม่หรอก ผมดีใจที่ไม่ได้ทำไปแบบนั้น(ถ้าผมทำภรรยาและลูกสาวของผมคงอกสั่นขวัญแขวนแน่)
มัตสึโมโตะซามะ ด้วยบางอย่างการแสดงออกของเค้าดูงง หรือลำบากใจ ตอนที่อยู่ตรงหน้าชายแก่อย่างผม.....ผมสงสัยว่า..เค้าจะเกลียดผมตอนนั้นรึเปล่านะ
พอมาคิดอีกที นี่เป็นครั้งแรกที่ผมชอบศิลปินชายนอกเหนือไปจาก Elvis! สำหรับผมแล้วน่าประหลาดใจมาก
แล้วทำไมผมถึงชื่นชอบมัตสึโมโตะซามะละเนี่ย....?? ผมพยายามหาคำตอบนั้น ผมคิดจะไปคอนเสริต์พวกเค้าอีกครั้ง! แล้วก็ดูDVD ของพวกเค้า!แล้วก็ฟังเพลงของพวกเค้า!
จากคุณ :
*Lucky-Man*
- [
3 ต.ค. 50 11:25:37
A:58.8.122.129 X: TicketID:153568
]
|
|
|