Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    เมื่อสิบปีที่แล้วคุณทำอะไรกันอยู่ครับ

    เมื่อสิบปีที่แล้วคุณทำอะไรกันอยู่ครับ

    คือว่าวันนี้ไม่รู้เป็นไรว่างงานมากมายเลยนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย
    นึกย้อนไปถึงวันวานยังหวานอยู่ 555 ว่ามีอะไรเข้ามาในชีวิตบ้าง ก็นั่งนึกๆไปเรื่อย
    เลยนึกไปถึงเรื่องเมื่อตอนสิบปีที่แล้ว ว่าสิบปีที่แล้วผมทำไรอยู่ คิดๆไป เออ มันผ่านไปตั้งสิบปีแล้วเหรอนี่
    นานเหมือนกันนะ แต่คิดอีกที เฮ้ย เร็วเหมือนกันอ่ะ
    สิบปีที่แล้วก็คือ พ.ศ.2540 สินะ ตลอดทั้งปีนั้นมีเรื่องหลายๆเรื่อง พอนึกถึงก็ เฮ้ยมันสิบปีแล้วเหรอ
    ผมยังจำได้ดีเมื่อสิบปีที่แล้ว ผมยังเด็กอยู่เลย เพิ่งเข้าวัยรุ่นตอนต้นด้วยซ้ำ(ตอนนี้ก็ยังวัยรุ่นอยู่นะ 555)

      ผมก็เด็กบ้านนอกคนหนึ่ง ที่มีโอกาสมากกว่าเพื่อนที่อยู่บ้านนอกด้วยกัน ได้เข้ามาเรียนหนังสือในตัวเมือง
    โฮ่ มันเป็นอะไรที่ต้องปรับตัวเหมือนกันนะในตอนนั้น กับสถานที่ใหม่ๆ และกับการไม่รู้จักใครเลย
    เวลาเรียนก็สนใจบ้างเล่นบ้าง เวลาสอบไม่เลย ไม่เคยอ่านหนังสือเลยครับ แต่ก็สอบได้ ได้ดีด้วย
    นอกจากเรื่องเรียนแล้ว ก็มีเรื่องอื่นๆหลายเรื่องแต่ที่พอจะคิดถึงเสมอๆก็คงจะเป็นเรื่องสนุกๆมากกว่านะ
     
      ปีนั้นเป็นปีที่เศรษฐกิจของไทยตกต่ำสุดขีด(สนุกตรงไหนฟะ) เงินบาทลอยตัว คนตกงานกันมากมาย
    แต่ผมไม่รู้เรื่องอะไรหรอกเศรษฐกิจมันจะเลวร้ายขนาดไหน เด็กอย่างผมก็ไม่เดือดร้อนเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว
    พูดไปชีวิตผมก็ปกติดีไม่ขาดเหลืออะไรเลยในตอนนั้นอ่ะ ตูก็เล่นไปวันๆตามประสาเด็กละว้า 555
    ข้าวยากหมากแพงคือไร ไม่รู้จัก

      ปีนั้น ผมได้ดูหนังเรื่อง จักรยานสีแดง ที่คุณมอส ปฏิภาน กับ คุณทาทา ยัง แสดงนำ
    ผมชอบหนังเรื่องนี้มากเหตุผลนั่น ไม่มีครับอยากรู้ต้องไปดูเอง แต่ว่าชอบมากกๆ
    ยังไม่พอ เพลงประกอบภาพยนตร์ ที่ชื่อเหมือนชื่อหนัง คือเพลง จักรยานสีแดง ก็ทำให้ผมชอบเข้าไปอีก จนได้รู้ว่า
    วงดนตรีที่เล่นเพลงนี้คือ วง LOSO นั่นเอง ซึ่งผมไม่รีรอที่จะไปซื้อมาเก็บไว้1ม้วน
    ตอนนั้นจะฟังเพลงต้องซื้อเทปครับเพราะที่บ้านไม่มีเครื่องเล่นซีดีและแผ่นซีดีก็แพงมากกก ไม่เคยมีด้วย
    แล้วเพลงนั้นก็ฮิตทั่วบ้านทั่วเมือง.................เอ๊ะหรือมันฮิตแต่แถวบ้านตูฟะ
    (สมัยนั้นเพลงของ LOSO นี่ดังมากๆ ยิ่งปี 2541 นี่โลโซ ชุดเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ ดังมากมาย ยอดขายล้านตลับ...พี่ผมบอก)
    แล้วผมก็เล่นกีต้าร์เป็นแต่ไม่ใช่เพราะ LOSO นะ เพราะวง คาราบาว ต่างหาก อิอิ

      ปีนั้นมีการ์ตูนใหม่หลายเรื่องเหมือนกันนะครับ ที่จำได้และผมชอบก็มีเรื่อง
    l's เรื่องนี้คนวาดนี่(แกคงชอบเหมือนผมและผู้ชายทั้งโลก)
    แกวาดผู้หญิงได้น่ารักมากถูกใจวัยสะรุ่น แต่พระเอกนี้ซื่อ แล้วก็บื้อจริงๆ
    YU-GI-OHเกมกลคนอัจฉริยะ เป็นการ์ตูนที่แปลกแหวกแนวมากในช่วงนั้น เอาการ์ดมาสู้กันซะงั้นแต่ผมชอบนะ บลูอายฯ
    SHAMAN KINGราชันย์แห่งภูต เรื่องนี้แทบไม่น่าเชื่อว่าตอนจบเรื่องนี้จะ.........
    One Peice เรื่องนี้มันทุกตอน  ท่าจะเป็นเรื่องยาววและเป็นเรื่องเดียวที่ผมยังติดตามอยู่
    แหงละก็เรื่องที่กล่าวมาข้างต้นจบหมดแล้วนี่ แต่เรื่องนี้10ปีแล้วยังไม่จบเลย กะหากินเรื่องเดียวว่างั้น อ.โอดะ

      ปีนั้นพวกดารงดารานี่ผมไม่ค่อยรู้จักหรอกครับ พี่สาวผมชอบซื้อหนังสือพวกวัยรุ่นๆมาอ่าน
    เเละก็ชอบพูดถึงคนนั้นคนนี้ ผมก็ เออ...เหรอ...อืม แล้วไงล่ะ
    เพราะส่องกระจกทีไรก็คิดว่า เฮ้ย เรานี่มันก็ละม้ายคล้าย ธรรม์ โทณะวนิก นี่หว่า
      แต่ก็ต้องขออภัยด้วยนะครับที่เอา คุณธรรม์ มาเปรียบเทียบ เพราะ เขาเสียชีวิตไปแล้วก่อนหน้านี้สองปี(ปี2538)
    ที่จำได้คือเขาเสียชีวิตตรงกับวันเกิดผมพอดี

      ปีนั้นเรื่องเพลงนี่ก็ชอบฟังเพลงของวงบ้านเรานี่แหละครับ คาราบาว นี่ชอบมากๆ
    หินเหล็กไฟ ไฮ-ร็อค LOSO  Y NOT 7  FLY เอม็อบ
    มิคกี้ ฯลฯ เพลงตามกระแสของวัยรุ่นละครับ
    เพลงต่างประเทศนี่ไม่รู้จักหรอก

      ปีนั้น เรื่องความรักเหรอ ยังไม่มีหรอกครับผมยังเด็กอยู่เลยวิ่งเล่นไปวันๆ แถมที่โรงเรียน
    ม.ต้น ก็เป็นชายล้วนด้วย เวรกรรมจริงๆ
    ม.ปลาย กลับเป็นสหศึกษาคือมี ผู้หญิง อ้าวเวร ไม่เข้าใจเหมือนกัน ไรว้าเนี่ย สุดท้ายก็เข้าใจแล้วว่า
    ทำไม ม.ต้น ถึงเป็นชายล้วน เพราะว่ามีอีกโรงเรียนหนึ่งเป็นร.ร.หญิงล้วนนั่นเอง
    แต่ร.ร.นั้น ม.ปลาย มีผู้ชายด้วย ส่วน ม.ต้นเป็นหญิงล้วน ซึ่งมันจะตรงกันข้ามกับ ร.ร.ของผม ปริศนากระจ่างแล้ว
    ไม่งั้นคนจะแห่กันมาเรียนที่ ร.ร.ผมกันหมด เพราะ ร.ร.ผมดังมากและเป็นร.ร.ประจำจังหวัด 5555 ภูมิใจ

      ปีนั้นผมไม่รู้จักหรอก คอมพิวเตอร์เป็นยังไง อาจจะเคยเห็นแวบๆหน้าตาคล้ายทีวีมั้ง
    ทั้งที่นั่นมันคือจอมอนิเตอร์ 555 แต่ไม่เคยได้สัมผัส แล้วที่ ร.ร.ก็มีให้เรียนเฉพาะ ม.ปลายละมั้ง
    ม.ต้นไม่มีวิชาคอมฯ จริงๆนะครับไม่มีวิชานี้เลย ซึ่งผมไม่สนใจอยู่แล้วไอ้เครื่องที่ว่านี้
    เพราะใช้ไม่เป็น ใช้ทำไม ทำอะไรได้ ไม่รู้เลยจริงๆ บ้านนอกมากตอนนั้น

      ปีนั้นผมได้รู้จักกับเครื่องเกม Playstation (Ps) โอ้วว มันเป็นอะไรที่สุดยอดมาก
    ย้ำนะครับว่าสุดยอดมากๆๆ กับการได้เล่นเกมภาพ 3D เพราะเคยเล่นแต่ FC กับ SFC
    เกมแรกที่ได้สัมผัสของ Ps ก็คือเกม โทชินเด็น โอ้ว คุณพระช่วย มันยอดเยี่ยมมาก(ตอนนั้น)
    ซึ่งทำให้ผมกับเพื่อนโดดเรียนไปเล่นที่ร้านเกมทุกวัน (อ้าวไม่ดีนะครับอย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง)
    แอบไปเล่นเกมที่ร้านเกมทุกๆวัน จนวันนึงไม่มีตังค์เล่น จึงพูดกับเพื่อนว่า
    " เฮ้ย เราจะเสียเงินค่าเช่าเวลาไปทำไมทุกๆวันวะ ชั่วโมงนึงก็แพง "(ชม.ละ40 บ.)
    เพื่อนก็บอก " งั้นเมิงก็ซื้อดิ " (อ้าวทำไมต้องกรูวะ หะ)
    ผมเลยตัดสินใจ ขอให้แม่ซื้อให้ แต่....เปล่าประโยชน์ครับ แม่ผมปฏิเสธทันควัน (แม่บอกเอามะเหงกมั้ยจ๊ะลูก)
    ผมเลยตัดสินใจ(อีก) ตูจะเก็บเงินซื้อเอง (โดยไม่บอกใคร)
    ก็เลยไปทำงานพิเศษ รับจ้างทุกอย่าง + เก็บเงินค่าขนมอันน้อยนิด + แอบจิ๊กเงินแม่(เลวจริง) + ฯลฯ
    คือพยายามหาเงินมาเก็บไว้ให้ได้ละครับ  จนกระทั่งฝันที่เป็นจริงครับ ผมจำได้แม่นเลยว่าเป็นเวลา5เดือน
    ที่ผมเก็บเงินได้มากพอที่จะซื้อไอ้เครื่องเกมส์นั่นได้
    ราคา 8,000 บ. กับเครื่อง Ps เมื่อสิบปีที่แล้ว ที่จังหวัดผม  โห เป็นเงินที่มากที่สุดในชีวิตตอนนั้นเลยที่เก็บสะสมได้
    ผมดีใจมาก ว่าจะได้มีเครื่อง PS เล่นแล้ว แต่พอเอาเข้าจริงผมคิดอยู่หลายตลบ
    ว่าจะซื้อดีไหม นั่งเด็ดกลีบกุหลาบทีละกลีบ  ซื้อ - ไม่ซื้อ - ซื้อ - ไม่ซื้อ - ซื้อ..........
    คิดอยู่หลายวันเพราะเสียดายตังค์เหมือนกัน จนสุดท้าย
    ไม่ทันจะได้ซื้อครับ วันหนึ่งแม่ผมก็มาเจอเงินจำนวนนี้ และสอบสวนผมยกใหญ่ ว่า
    ไปมีเงินมากมายขนาดนี้ได้ไง ผมก็อ้ำๆอึ้งๆ ไม่รู้จะว่าไงดีเพราะว่า
    ว่าจะแอบไปซื้อโดยไม่ให้ที่บ้านรู้
    แต่สุดท้ายผมก็เลยเล่าให้แม่ฟังทุกอย่างว่าผมไปทำอะไรมาถึงมีเงินมากขนาดนี้ เท่านั้นแหละครับ
    แม่ก็เงียบไป และแม่ก็พูดมาประโยคหนึ่ง ในตอนนั้นซึ่งผมยังจำได้ถึงวันนี้ แม่ผมพูดว่า
     " โถ ลูก ทำไมต้องทำขนาดนั้น ถ้าอยากได้มาก ทำไมไม่บอกแม่  แม่จะซื้อให้ "
    แค่นั้นแหละครับ พอแม่พูดจบเท่านั้นแหละครับ น้ำตาผม...ไหลอาบแก้มเลย
    เพราะอะไรไม่รู้ จะใช่ว่าดีใจที่จะได้ Ps หรือว่าเพราะน้ำเสียงของแม่ในตอนนั้น
    มันบ่งบอกว่าแม่น่ะรักลูกนะ...อืมอธิบายไม่ถูกครับ หรืออะไรก็ไม่ทราบ แต่มันกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่จริงๆ
    ผมงี้ร้องไห้เลย แล้วแม่ก็กอดผม น้ำตาผมงี้ ไหลยิ่งกว่าท่อปะปาแตกอีก  T T

    แล้วแม่ก็พาผมไปซื้อ Ps ในวันนั้นเลย  ^____^




    แต่ผมก็ร้องไห้ในใจ เพราะเงินที่แม่จ่ายนั้น คือเงินเก็บผมอ่า แงแง 8พันตู


    ครับ เรื่องมันผ่านมาแล้วสิบปี แต่สำหรับผมมันก็เหมือนเพิ่งเกิดเมื่อไม่นานมานี่เอง
    แล้วคุณล่ะ เมื่อสิบปีที่แล้ว คุณทำอะไรอยู่ครับ เล่าให้ฟังบ้างสิ

    จากคุณ : นายเจียมตัว - [ 8 ต.ค. 50 13:27:08 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom