Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    @#@ สิ่งดีๆในชีวิต... เล่าเรื่องหนัง Always: Sunset on the Third street @#@

    ตีห้า ห้าสิบพอดี

    ...นอนไม่หลับครับ คิดอะไรไปเรื่อยๆเอื่อยๆ ยังไงไม่รู้ จนจะเช้าอยู่แล้ว เลยตัดสินใจว่าอยู่คอยพระอาทิตย์ขึ้นเลยละกัน...ไม่ได้ตื่นมาดูนานหนักหนาแล้ว

    พอคิดถึงพระอาทิตย์ ก็เลยคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา Always: Sunset on the Third Street หรือ ในชื่อไทยว่า ถนนสายนี้หัวใจไม่เคยลืม...พอคิดถึง ก็เลยอยากพูดออกมาดังๆน่ะครับ ถึงแม้ว่าชื่อเรื่องจะเป็นยามเย็น ไม่ใช่ยามเช้าอย่างตอนนี้ก็ตาม... จริงๆเรื่องนี้ผมก็ได้การแนะนำจากห้องเฉลิมไทยนี่เองแหละครับ วันนี้เลยมาเล่าสู่กันฟังบ้าง เผื่อมีใครยังไม่เคยดู

    Always หรือ Always Sunset on the Third street เป็นหนังที่เล่าถึงชีวิตของคนญี่ปุ่นกลุ่มหนึ่ง ที่อาศัยอยู่ในชุมชนแห่งหนึ่งในโตเกียวช่วงยุคหลังสงครามโลกครั้งที่สอง ...เนื้อเรื่องของหนังไม่ได้เล่าถึงบุคคลที่ยิ่งใหญ่ ที่จะเปลี่ยนวิถีชีวิตของคนทั้งประเทศ หรือ คนสำคัญคนใดๆเลย แต่กลับพูดถึง คนธรรมดาๆกลุ่มหนึ่งเท่านั้น

    คนเหล่านี้มีทั้ง นักเรียนสาวจากบ้านนอก ...ครอบครัวเจ้าของร้านซ่อมรถยนตร์เล็กๆ ...ประพันธ์หนุ่มตกอับ ...เจ้าของร้านอาหารสาวคนสวย ...เด็กน้อยที่กำพร้าพ่อแม่ ...คุณหมอร่างใหญ่ใจยักษ์(รึเปล่า) ...คุณป้าขายบุหรี่ ...และผู้คนอีกมากมาย ที่วนเวียนอยู่ในละแวกชุมชนแห่งนั้น

    หนังเล่าเรื่องของคนเหล่านี้ไปเรื่อยๆ โดยที่แต่ละตัวละครจะผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันไป ตัวหนังแทบจะไม่มีจุดไคล์แมกซ์ หรือจุดพลิกผันอะไรเลย เนื้อเรื่องต่างๆ ก็แทบจะเป็นเรื่องที่เราคาดได้ หรือรู้อยู่แล้วทั้งนั้น ...ก็แน่ล่ะครับ มันเป็นเรื่องของคนธรรมดานิ แต่ที่น่าแปลกก็คือ หนังที่เล่าเรื่องธรรมดาๆ ของคนธรรมดาๆ ที่แทบไม่มีฉากเร้าอารมณ์หรือฉากตื่นเต้นใดๆเลยนี้ กับเต็มเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกตลอดทั้งเรื่อง

    สิ่งหนึ่งที่เราจะรู้สึกได้จากหนั่งเรื่องนี้เลยคือคำว่า 'ความรัก' ...บรรยากาศที่อบอวลอยู่ในชุมชนแห่งนั้น มันเปี่ยมไปด้วยคำๆนี้จริงๆ ไม่ใช่แค่ความรักของชายกับหญิงเท่านั้น แต่เป็นความรักของครอบครัว ความรักระหว่างเพื่อน นายจ้างกับลูกจ้าง เด็กกับผู้ใหญ่ โอย...มากมายมหาศาล แต่ที่สนุกไปกว่านั้นก็คือ ในหนังทั้งเรื่อง เราจะได้ยินคำว่า 'รัก' แทบจะนับครั้งได้เลยทีเดียว ซึ่งต่างกับหนังอีกหลายเรื่องที่ใช้คำนี้อย่างฟุ่มเฟือยมหาศาล แต่กลับไม่ทำให้เราได้รู้สึกถึงคำว่ารักที่แท้จริงได้เลย

    ...ไม่รู้ว่าทำไม แต่รู้สึกว่าการบอกรักแบบนี้มันเป็นวิธีแบบตะวันออกจัง แล้วก็ช่างโรแมนติกเสียนี่กระไร ไม่ต้องพูดด้วยปาก ไม่ต้องส่งเสียงให้มันดัง รักก็คือรัก รู้กันได้ด้วยใจก็พอ

    อารมณ์ถวิลหาอาวรณ์ก็คืออีกสิ่งที่แฝงอยู่ตัวอยู่ในหนังทั้งเรื่อง ...ทั้งบรรยากาศที่อบอุ่น ความรู้สึกที่นุ่มนวล ความผูกพันในครอบครัว และในชุมชน ความตื่นเต้นยินดี และความเศร้าเสียใจ ...สิ่งต่างๆเหล่านี้ช่างชวนให้ติดค้างอยู่ในจิตใจ ในหนังตลอดทั้งเรื่องนั้น เราอาจไม่ได้หัวเราะจนปวดท้อง หรือร้องไห้จนปวดตา แต่เราจะมีทั้งรอยยิ้มน้อยๆ และน้ำตารินๆอยู่ตลอดเวลา ที่สำคัญก็คือ ภาพและความรู้สึกต่างๆที่ประทับใจอยู่ จนแม้กระทั่งเดินออกจากโรงแล้ว มันก็ยังลอยวนเวียนเป็นตะกอนเล็กๆแสนหวานในหัวใจของเรา...ราวกับจะเป็นเช่นนั้น ตลอดไป

    หกโมง สิบเอ็ดพอดี ตามเวลาของผม พระอาทิตย์ขึ้นไปเรียบร้อยแล้ว ฝันดีนะครับทุกคน

    ปล. เขียนไปแก้ไป จนหกโมงครึ่งแล้ว ไปแล้วจริงๆครับ
    ปล2. ยืม log in ของพี่มาใช้ เพราะไม่มีเป็นของตัวเองทั้งๆที่เข้ามาทุกวัน...(แสดงว่านิสัยแย่มาก เข้ามาอ่านอย่างเดียวเลย)...ไม่ว่ากันนะครับ

    แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 50 06:27:37

    แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 50 06:23:47

    แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 50 06:21:30

     
     

    จากคุณ : C-IXUS - [ 16 ต.ค. 50 06:12:28 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom