ความคิดเห็นที่ 1 มีพระเอกน่ารักๆแบบทาคุยะไงอิอิ จากคุณ : smap - [ 28 ต.ค. 50 21:30:14 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ให้ไล่เรียงจริง ก็เป็นร้อยข้อเลยละ ของเรายังห่างจากเค้าเป็นสิบๆ ปีจริงๆ จากคุณ : กร (Mr.GentleBoy) - [ 28 ต.ค. 50 21:45:29 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ^แต่สิบปีที่ผ่านมาละครไทยตอนนี้กับสิบปีที่แล้วยังไม่ค่อยจะเปลี่ยนไปเลย ยี่สิบปีจะตามทันป่าวก็ไม่รู้นะคะ 555 เราว่ามันมีข้อที่ต่างกันมากจริงๆ เค้ามีความคิดสร้างสรรค์กว่า ของไทยมีรูปแบบเดียว คือนางเองพระเองตัวร้าย แล้วก็ เราว่าบางบทเค้าอาจไม่กล้าให้มี คนดูอาจไม่ดูถ้าไม่ใช่แนวน้ำเน่าก็ได้ (ขนาดเรื่องที่เอามาฉายเมืองไทยส่วนใหญ่ยังเป็นแนวรักๆเลย) หรือไม่ก็ พวกเรื่องอย่าง forbiden love อย่างเงี้ย ไม่รอดฝีปากเจ๊เบียบแน่ แล้วนักแสดงที่เป็นวัยรุ่นมาหวังโดนคนดูวิจารณ์แหงๆ ตามสไตล์คนไทยบางกลุ่มที่ได้แต่วิจารณ์คน หรือถ้าจะทำแบบ iryu มีหวังโดนคนดูใจแึคบด่าอีกว่าคนจะหาความบันเทิงไม่ใช่จะเรียนเป็นหมอ เหอๆๆ แต่เราว่าอย่างของคนไทยทำไม่ได้หรอกพวกนี้ ฝีมือไม่ถึงอ่ะ มีหวังได้ดูการผ่าตัดหัวใจพลาสติกที่ส่งไฟก็เห็นได้ว่าข้างในมันโปร่งกับเลือดน้ำแดงเฮลบลูบอกอ่ะ ไหนจะเรื่องมุมกล้องอีก ของญี่ปุ่นทำออกมาได้เหมือนถ่ายภาพยนตร์เลย ของไทยน่ะเหรอ...สักแต่จะถ่าย ให้เสร็จๆไป มีอีกเยอะค่ะพูดไม่ไหว จากคุณ : RabuRetta - [ 28 ต.ค. 50 22:34:17 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่ได้เจอกันนานนะคะ อิๆ -เนื้อเรื่องดีๆ ไม่มีเลย ที่ดีๆก็ไม่ชอบเอามาทำกัน - บทค่ะ บทอ่อนมาก ไม่มีความเนียน และแยบยล รู้อะไรก็บอกหมดอย่างที่ว่า บางทีบทประพันธ์ดีๆ ก็เอามาเปลี่ยนใหม่ซะจนหมดความน่าสนใจไปเลย - การแสดงค่ะ ยังขาดความเป็นธรรมชาติ บางทีชอบเอาขนบลิเกมาใช้ ทำหน้าตาท่าทางได้เหนือมนุษย์ปกติเค้าทำกัน - ฉาก เสื้อผ้า เครื่องแต่งกาย ไม่สมจริง ขัดกับความเป็นจริง โบ๊ะหน้าหนามากเกินจำเป็น - มุมกล้อง การจัดแสง ไม่ปราณีตเลย เอาแค่ให้นางเอกหน้าไม่ดำได้ก็บุญแล้ว (ฮา...) สรุปแล้วทำไม่ได้ทุกด้านเลยสินะ 555+ จากคุณ : tor_toey - [ 28 ต.ค. 50 22:44:26 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เอาเรื่องข้อแตกต่างที่คุณต่อพงษ์เขียนไว้มาให้อ่านครับ  อันนี้แกเขียนถึง Nodame เคยไหมครับที่นั่งดูคอนเสิร์ตของนักร้องไทย จะเป็นฟรีคอนเสิร์ต หรือ จะไม่ฟรีก็แล้วแต่ แล้วเกิดคำถามขึ้นมาขณะที่ดูคนร้องเพลงเหล่านั้นกำลังครวญคราง              คำถามก็คือ ข้อแตกต่างของความเป็นมือสมัครเล่นกับมืออาชีพต่างกันตรงไหน?              สำหรับบรรดานักร้องไทยที่ออกเทปกันเป็นว่าเล่น อาจจะบอกว่านักร้องอาชีพก็คือ นักร้องที่สามารถหาเงินได้จากการขายเทป ขายซีดี หรือ ขายหน้า ขายตา เมื่อสามารถหาเงินได้คุณก็นับว่าเป็นมืออาชีพแล้ว              แต่ถ้าคำถามนี้ไปถามบรรดาตัวละครต่างๆ ในซีรี่ส์ญี่ปุ่นเรื่องเยี่ยมมากๆ ที่ชื่อว่า Nodame Cantabile คำตอบน่าจะอยู่ที่ว่า              "คุณต้องทำให้มัน 'มากกว่า' การเล่นดนตรีเพื่อให้ตัวเองมีความสุข คุณต้องทำมากกว่านั้น คุณต้องฝึกฝนมากกว่านั้น คุณต้องพยายามให้มากกว่านั้น และเพื่อให้กลายเป็นมืออาชีพ คุณจะต้อง 'ชน' กับดนตรีตรงๆไม่มีการประนีประนอมเพื่อให้ได้มา"              และสุดท้ายก็คือ คุณต้องจริงใจกับดนตรีกันหน่อย!!              ผมเองชีวิตนี้ดูหนังมาเยอะมากๆ ในจำนวนเหล่านั้นเป็นหนังที่เกี่ยวกับประวัตินักดนตรีก็เยอะ โดยเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับดนตรีคลาสสิก แต่เชื่อหรือไม่ว่า ละครชุดจากญี่ปุ่นเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เมื่อดูจบทุกตอนแล้ว มันจะทำให้คุณวิ่งไปหาแผ่นเพลงซีดีคลาสสิกมานั่งฟังกันไปทุกคราว              ถ้าโหมโรงเป็นหนังที่ทำให้คุณอยากฟังเสียงระนาด Swing Girl ก็เป็นภาพยนตร์ที่ทำให้คุณอยากฟังแจ๊สยุคบิ๊กแบนด์ ขณะที่ Nodame Cantabile ก็เป็นซีรี่ส์ที่ทำให้คุณอยากเป็นเจ้าของร้านขายเพลงคลาสสิก เพราะคุณจะได้ฟังมันอย่างไม่รู้เบื่อ              ไม่เจอมานานแล้วครับที่หนังสามารถเลือกเพลงคลาสสิกมาได้เข้ากับเรื่อง...และที่สำคัญหนังแสดงให้เห็นถึงพลังแห่งเสียงเพลงที่สร้างปราฏิหาริย์ให้แก่ตัวละครในเรื่องได้นับครั้งไม่ถ้วน              เมื่อผมดูจบชุดแล้วก็เกิดความฝันว่า หนังชุดเรื่องนี้มันจะไปผ่านตาผู้บริหารโทรทัศน์สักช่อง แล้วมันจะดลใจให้เขาเหล่านั้นซื้อมันมาฉายให้คนไทยดูกันมากๆ กว่านี้ จะเป็นกุศลต่อตัวเองและต่อลูกหลานคนไทยอีกมาก              พูดก็พูดนะครับ ซีรี่ส์ญี่ปุ่นนั้นกลับไม่เป็นที่รู้จักในเมืองไทยเท่าไหร่นัก ต่างไปจากซีรี่ส์เกาหลีซึ่งฮิตกันเหลือเกิน ส่วนตัวผมชอบซีรี่ส์ญี่ปุ่นและมีข้อสังเกตเอาไว้ว่า เนื้อหาส่วนใหญ่ของซีรี่ส์เหล่านี้แม้จะเบาสมองบ้าง ฮาบ้าง ไปตามวิธีการนำเสนอ แต่แก่นของเรื่องที่แท้จริงที่เคียงคู่ไปกับเรื่องของความรัก กลับเป็นเรื่องของการต่อสู้ในหน้าที่การงานเป็นหลัก ความรักกลับเป็นเพียงแค่ผงชูรสเท่านั้น มิใช่เมนูหลักของซีรี่ส์เหล่านี้เลย              เชื่อหรือไม่ครับบรรดาซีรี่ส์เหล่านี้ไม่ว่าจะเป็น Attention Please (เรื่องของการฝึกฝนตนให้เป็นแอร์โฮสเตจ) My Ex-Boy Friend (เรื่องของการสู้เพื่อกระตุ้นยอดขายพนักงานห้างสรรพสินค้า) Good Luck (กว่าจะมาเป็นนักบิน) Engine (เรื่องของนักแข่งรถ) Pride (เรื่องของนักฮอคกี้) Sapuri (เรื่องของสาวนักโฆษณาที่ฝันจะขึ้นมาสู่ตำแหน่งสูงสุดในบริษัท) Hero (เรื่องของอัยการ) Top Caster (เรื่องของนักข่าว) Aoi Nurse (เรื่องของพยาบาลสาวที่ต้องการพิสูจน์ตัวเอง) Beautiful Life (เรื่องของช่างตัดผมกับบรรณารักษ์ขาพิการ) ฯลฯ              เรื่องทั้งหมดนี้แสดงภาพพระเอกกับนางเอกจูบกันน้อยมาก จับมือถือแขนก็น้อยมาก ฉากที่จะไปเดินไร้สาระช็อปปิ้งกันแทบไม่มี ฉากที่พระเอกกับนางเอกจะมีเวลาว่างมาไล่จีบกันหรือต่อล้อต่อเถียงกันก็ไม่มี ไม่มีนังตัวร้ายประเภทไม่รู้มรึงจะกรี๊ดให้หูแตกอะไรนักหนา ไม่มีฉากที่นังตัวร้ายพยายามใช้เซ็กส์ไปล่อให้พระเอกมาติดกับ ไม่มีฉากที่พระเอกจะต้องหึงและงอนอย่างไรเหตุผล ไม่มีฉากประเภทที่นางเอกปากกล้าท้าทายพระเอกขณะที่เมาจนกระทั่งโดนข่มขืน(ในสภาพที่ตื่นขึ้นมาก็จำอะไรไม่ได้) ไม่มีฉากที่นางเอกต้องจำยอมรับรักพระเอก เพียงเพราะ ดันมีไอ้ตัวมารหัวขนมาโผล่ในท้อง ไม่มีคนใช้ประเภทสาระแน และไม่มีคุณหญิงแม่ที่นั่งเชิดเสียจนน่าตบกระโหลก!!              คือความไร้สาระและการขายฝันที่อยู่ในขนบธรรมเนียมและประเพณีของละครไทยนั้น มันไม่ไปปรากฏอยู่ในซีรี่ส์ญี่ปุ่นเหล่านี้เลย แต่ก็แปลกอีกเหมือนกันที่เนื้อหาที่เกี่ยวกับเรื่องงานเป็นหลักนั้นกลับตรึงให้เราติดหนับกับการไล่ชมกันชั่วโมงต่อชั่วโมงได้อย่างไม่เบื่อ รู้สึกว่าดูแล้วได้ความรู้ รู้สึกว่ารู้แล้วไม่เสียดายเวลา และมีคุณค่าพอที่จะนั่งดูมัน และเมื่อไปไล่เช็กดูเรตติ้งของละครเหล่านี้ ปรากฏว่าก็ฮิตกันทั้งสิ้น              ดูแล้วก็ฝันนะครับว่า เมื่อไหร่ละครไทยจะเลิกขนบธรรมเนียมเก่าๆ ที่เคยปฏิบัติอย่างต่ำก็ 30 ปีนี้แล้วนำพาคนดูไปสู่ยุคใหม่กันบ้าง เพราะในความจริงแล้วละครทีวีก็สามารถที่จะทำให้คนฉลาดขึ้นได้ และประเทศที่เจริญแล้วหลายประเทศเขาก็ผลิตซีรี่ส์ที่ดูแล้วฉลาดๆ ออกมาให้คนดูได้เสพกัน ญี่ปุ่นนั้นไม่ต้องพูดเพราะเยอะเหลือเกิน อเมริกาก็มีละครไพรม์ไทม์อย่าง C.S.I, House, ER,West Wing, The Practice และอีกมาก              แต่ของไทยกี่ปีกี่ชาติก็ยังอุดมไปด้วยความด้อยปัญญาเช่นเดิม              คำถามคือทำไมคนทำละครบ้านเรา คนคุมทีวีบ้านเรา และนายทุนในบ้านเราถึงยินดีที่จะเห็นคนไทยซึมซับความเขลาเบาปัญญาแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ              ใครก็ได้ช่วยตอบหน่อยครับว่าทำไม ? Credit : http:ager.co.th/Entertainment/ViewNews.aspx?NewsID=9500000056697 จากคุณ : beos - [ 28 ต.ค. 50 23:07:31 ]

ความคิดเห็นที่ 6 man  มันเป็น Script ของ Mr.Fusion เหรอเนี่ย ส่วนอันนี้แกเขียนถึงเรื่อง Engine ครับแต่ก็มีประเด็นของละครไทยอยู่ด้วย Engine ความบ้า ความรักและการรู้แจ้ง(1)/ต่อพงษ์ โดย ต่อพงษ์ 5 สิงหาคม 2550 05:24 น. มีท่านผู้อ่านอยากจะให้แนะนำซีรี่ส์ดีๆ ของญี่ปุ่นอีกเรื่อยๆ จนทำให้ผมอดแปลกใจไม่ได้ว่า ทำไมถึงได้มีพลังเงียบที่สนอกสนใจละครจากเมืองปลาดิบมากขนาดนี้นะครับ ส่วนหนึ่งก็คงเพราะ ซีรี่ส์ของไทยที่คนเราควรจะต้องดูนั้นไม่เคยมีใจจะพัฒนาให้มันดีขึ้น เหมือนกรณีที่เขาจะจัดเรตของรายการโทรทัศน์นั้น ก็ปรากฏว่ามีเสียงคัดค้านจากหมู่คนทำทีวีเมืองไทย โดยเฉพาะคนทำละครว่าเป็นการปิดกั้น และทำให้เนื้อหาของละครนั้นน่าเบื่อ สำหรับผู้กำกับที่เริ่มต้นจากตำแหน่ง ‘เด็กยกไฟในกองถ่าย’ นั้น ผมว่าถ้าจะมีทัศนคติในทำนอง “ไม่ยอมใฝ่ดีกว่าที่เป็น” ก็ไม่น่าจะแปลกใจอะไร เพราะเขาตกอยู่ในกับดักของวัฒนธรรมน้ำเน่าของเรื่องขายฝันแบบไทยไปเรียบร้อยแล้ว แต่สำหรับผู้กำกับที่จบเมืองนอกเมืองนาแบบหนูบอย ถกลเกียรติ วีรวรรณ นั้นผมออกจะเสียใจกว่า เหตุเพราะแกดูฉลาดและดูดีมาก เมื่อครั้งประกาศตัวเองว่าเป็นนักทำละครหนุ่มจากเมืองนอกที่เสียเวลาไปร่ำเรียนศาสตร์ด้านนี้มาจริงๆ แต่เวลาก็พิสูจน์แล้วว่า สุดท้ายแกก็ลงมาลุยในระดับละครที่น้ำเน่า ไร้สติ และอุดมไปด้วยเจตนาที่จะทำให้สังคมเสื่อมลงอย่างที่เห็นๆ กันอยู่ สิ่งที่สงสัยก็คือ เวลาคนทำละครไทยคิดจะทำละครดีๆ ที่มีเนื้อหาจรรโลงโลกในด้านบวกนั้น มันยากนักหรือ? เพราะตัวอย่างของซีรี่ส์ในโลกอีกเยอะที่แสดงให้เราเห็นว่า ละครจรรโลงสังคมและสร้างทัศนคติที่ใฝ่ดีนั้นมันสามารถทำขึ้นมาได้จริงๆ...อย่าง Nodame Cantabile นั่นไง ผมว่าคนทำละครไทยพวกนี้คล้ายๆ กับมีปัญหาในเรื่องโลกทัศน์และทัศนคติ ที่ว่าประเด็นดีๆ ไม่สามารถนำมาสร้างให้ออกมาสนุกๆได้ เพราะยังคิดอยู่ว่า ละครน้ำเน่าพวกนี้ ถึงที่สุดแล้วกคนทำดีก็ได้ดี คนทำชั่วก็ถูกลงโทษเสมอ ขอโทษนะครับ ไอ้ตัวอย่างของ ‘การทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว’ นั้น คุณมาสรุปเอาหลังจากที่อีชั่วและไอ้เวรตะไลในเรื่องทั้งหลายอาละวาดจนหนำใจมาแล้ว 15 ตอน แล้วคุณก็มาสรุปว่า ‘ทำดีได้ดี’ ใน 3 ฉากสุดท้าย...ถามว่ามันน่าเชื่อถือหรือไม่กับสิ่งที่คุณพยายามจะเล่า ที่มันกว่านั้น บางครั้งพวกคนทำละครก็สรุปความดีและความชั่วจากการเสวยสุขของนางเอกในบั้นปลายว่า สุดท้ายก็ได้แต่งงานกับพระเอกและไปอยู่กันกันในบ้านหลังใหญ่ ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วจุดเริ่มต้นของความสุขนั้นมาจากการประกอบอาชญากรรมทางเพศอย่างการข่มขืนนะครับ ดูพระเอกอย่างคุณภาคย์ข่มขืนดาวพระศุกร์จนป่องสิครับ...บัดซบไหมละ? ที่สำคัญก็คือ ทัศนคติแบบไอ้คุณภาคย์นี่มีอยู่ในละครไทยกันเยอะมาก และถูกใช้เป็นทางออกของพระเอกที่จะให้บทเรียนและชีวิตที่สมหวังของนางเอกผู้แสนดีบ่อยไป ลองนึกย้อนดูซิครับว่า นางเอกที่ถูกพระเอกข่มขืนจนสุดท้ายรักกันนั้นมีเยอะแค่ไหน? ผมจำไม่ได้ว่าดาวพระศุกร์นั้นสร้างมากี่รอบ แต่ผมว่าความเชื่อแบบคุณภาคย์มันมีอิทธิพลต่อสังคม และเป็นการวางยาพิษให้แก่สตรีไทยต้องอันตราย เพราะเราคงไม่ปฏิเสธอีกเหมือนกันว่า มีไอ้หนุ่มจำนวนมากไปไล่ข่มขืนสาว โดยมีข้ออ้างว่าที่ทำลงไปก็เพราะรัก ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้ว เขาลงมือข่มขืนเพียงเพื่อให้สาวยอมเป็นของตัวเอง...ตามแบบของพระเอกในละครน้ำเน่าไทยทั้งสิ้น ข้อสรุปในทำนองนี้หรือที่จะทำให้คนไทยเชื่อเรื่องทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว? .......... “คนมักจะบอกว่า ครอบครัวเป็นสมบัติที่ดีที่สุดที่คนเราพึงจะมี แต่สำหรับคนที่ไม่ครอบครัวละ พวกเขาจะทำยังไง ไม่ค่อยจะมีใครพูดถึงใช่ไหมละ?” (ครูเอ็นโซ่ : Engine 18-04-2005) นี่คือประโยคเด็ดมากที่ปล่อยออกมาในตอนแรกของซีรี่ส์เรื่องเยี่ยมของญี่ปุ่นที่เคยผ่านตาผมไปเมื่อปีที่แล้ว Engine คือละครญี่ปุ่นที่น่าจดจำอีกเรื่องหนึ่งที่ยกเรื่องของครอบครัว และนำเสนอผ่านเรื่องราวของนักแข่งรถตกอับที่ต้องกลับมาซุกหัวนอนอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าซึ่งเขาเคยเติบโต ที่อยากจะพูดถึงเรื่องนี้นอกจากเพลงประกอบที่ไพเราะ 3 เพลงหลักแล้ว ผมว่ามันเป็นการนำเสนอที่ฉลาดมากที่เอาประเด็นทางครอบครัวมานำเสนอในอารมณ์ขำๆ สะอาดๆ และที่สำคัญเมื่อดูจบทุกตอนมันทำให้เรานึกถึงความโชคดีที่เรายังมีครอบครัวอยู่!! เรื่องแบบนี้ความจริงละครไทยก็มีครับ แต่ปีหนึ่งจะทำกันซักเรื่อง แต่ที่สำคัญเขาต้องทำออกมาให้โฉ่งฉ่าง มีตัวละครเป็นการ์ตูน มีอะไรที่มันสุดโต่งที่จะทำให้เรารู้ว่ามันเป็นละค้อน...ละคร แล้วก็ดูเพื่อความบันเทิงเอาจริงๆ ไม่ได้ดูจบแล้วกลับไปคิดต่อหรือกระตุ้นต่อมครอบครัวแบบนี้ นี่อาจจะเป็นข้อแตกต่างระหว่างละครไทยกับญี่ปุ่นตรงที่ประเด็นเดียวกันแต่ของเขาทำออกมาแล้วเราเชื่อว่ามันจริง แต่ของไทยเรา...เมื่อดูจบแล้วเราเชื่อว่ามันเป็นละครจริงๆ Credit : http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=iamzeon&month=23-09-2007&group=29&gblog=12 จากคุณ : beos - [ 28 ต.ค. 50 23:11:30 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ฉากนางเอกขอพระเอกแต่งงานใน love revolution ชาตินี้คงหาไม่ได้จากละครไทยนะ คาดว่า จากคุณ : tokei/tookei - [ 29 ต.ค. 50 00:49:25 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เห็นด้วยกับค.ห. 1 และดีใจที่ได้พบญาติในค.ห. 4 (อิอิ) บทความของคุณต่อพงษ์นี่ชัดเจนมากเลยค่ะ วันก่อนดูเบื้องหลังซีรี่ส์ coffee prince ของเกาหลี จริงๆไม่ได้ชอบเรื่องนั้นมากมายแต่จากการทำงานเบื้องหลังของทุกคนแล้ว รู้สึกว่าพวกเค้ากำลังทำงานศิลปะอยู่เหมือนกัน รู้สึกว่าคิดเยอะ และใส่ใจรายละเอียดกับการคิดทุกกระบวนการในการสร้างตัวละครให้ดูเป็นมนุษย์ ทั้งๆที่เค้ายอมรับว่าเรื่องเค้าที่จริงเป็นแนวเพ้อฝันแต่เค้าพยายามทำให้มันดูจริง ที่สำคัญเรารู้สึกว่างานไอเดียดีไซน์ทุกอย่างในเรื่องนั้นมันหล่อหลอมรสนิยม ให้กับคนดูได้   ละครไทยไม่เห็นหล่อหลอมรสนิยมอะไรให้คนดูเลย วันก่อนอ่านบทสัมภาษณ์ของคนไทยที่ทำ animation ที่ฮอลลีวู้ดในมติชน เค้าบอกว่า "ประเทศที่เจริญแล้วเค้าไม่เดือดร้อนเรื่องความเป็นอยู่อีกต่อไป ดังนั้นจึงหันมาใส่ใจศิลปะ  ต้องการความมีมิติลึกซึ้งทางอารมณ์และความรู้สึกบ้าง เพราะเรื่องปากท้องนี่หาเลี้ยงตัวกันได้อยู่แล้ว  การเลือกจะเสพศิลปะก็คือ การโหยหาความลึกซึ้งทางอารมณ์และความรู้สึก อู้ว..ไปๆมาๆแล้วเลยมีสาระเหมือนกันนะเนี่ย แต่จริงๆแล้วมันเริ่มมาจากรู้สึกว่าทำไมดูละครไทยแล้วไม่ touch เข้าไปใน ส่วนลึกก็ไม่รู้   และสงสัยด้วยว่าเมื่อไหร่จะมีช่องทางเล็กๆในฟรีทีวี ให้เรามีละครไทยแบบไม่กระแสหลักก็ได้แต่มีซักเรื่องที่ทำให้พวกเราเกิด ความรู้สึกอินแบบที่ดูซีรี่ส์ญี่ปุ่นได้   ฉายซัก 5 ทุ่มวันศุกร์ก็จะรอดูนะ อยากดูเบื้องหลังละครไทยแล้วได้ความรู้สึกเจ๋งเหมือนที่ดูใน CP บ้าง จากคุณ : Stay alivE - [ 29 ต.ค. 50 00:56:44 ]

ความคิดเห็นที่ 9 โอ้... ค.ห. 7  ฉากนั้นเนี่ย  เราร้องไห้จะเป็นจะตายเลยล่ะ ตกใจด้วยไม่นึกว่านางเอกจะพูดออกไป คุณหมอเคียวโกะพูดบนดาดฟ้าใช่มั้ยนั่น ยังจำเพลงๆนั้นได้อยู่เลย จากคุณ : Stay alivE - [ 29 ต.ค. 50 00:59:05 ]

ความคิดเห็นที่ 10 5555+ มาหาญาติ พี่สาวหนูหาย ใครเห็นช่วยบอกด้วยว่าน้องพี่ให้อภัยแล้ว กลับมาเต้อ เอาหล่ะ เข้าเรื่องๆ จริงๆคิดว่าไม่ใช่คนไทยทำไม่ได้หรอกค่ะ น่าจะไม่คิดจะทำมากกว่าเพราะไม่โดนใจตลาด หรือทำออกมาก็อาจจะโดนบ่นว่าไปเลียนแบบเขามาอีกก็ได้ จะว่าไปละครญี่ปุ่นตอนนี้ขุดการ์ตูนมาทำเป็นว่าเล่นเลยนะคะ ไม่ว่าจะเป็นHANAKIMIที่น้องชุน(ของลูลู่ > <)เล่น Iryu หรือ yukan clubตอนนี้ แต่ที่มันต่างจากละครไทยก็ตรงที่ถึงมันจะover actingไปบ้างเพราะมันเป็นการ์ตูน แต่ว่า่มันก็สัมผัสอารมณ์ืแล้วเข้าถึงจิตใจของคนดูได้ตรงเป้า มันแฝงความอบอุ่นใจยังไงบอกไม่ถูกแบบที่หลายท่านบอกเลยค่ะ ้ แต่จะว่าละครญี่ปุ่นไม่น้ำเน่าเลยก็ไม่ได้ ใครอยากรู้ ลูลู่แนะนำว่าไปดูุJoteiสิคะท่าน หึๆๆ เรื่องนี้หนูโรซ่ากะคุณชายโชตะเล่นค่ะ คันปากอยากเล่า ใครนะช่างคิดพล็อต เหตุผลอีกอย่างที่ละครไทยทำไม่ได้แบบญี่ปุ่นคือ ละครไทยไม่มีที่รักของลูลู่เล่นนี่นา T ^ T พูดถึงเกาหลีนิดหน่อย วันนี้ลูลู่นั่งดูcoffee princeทั้งวันเลย หลังจากไม่ได้ดูละครเกาหลีมานาน กลับมาดูอีกครั้งช่วงแรกๆเลยรู้สึกมึนงงกับการถ่ายแบบเกาหลีเล็กน้อย แต่พอปรับความรู้สึกได้ ก็เริ่มคิดได้อีกครั้งว่าละครเกาหลีนี่มันสนุกบนความเจ็บปวดอย่างนี้นี่เอง เป็นความรู้สึกที่ลืมเลือนไปนาน ก็เวลาดูทีไร ฉากพระเอกนางเอกหรือพระรองที่น่าสงสารพลาดรักนั่นมันทำให้ปวดใจจี้ดๆๆๆ ยังไงบอกไม่ถูก > < แต่ก็ชอบ เค้าชอบความเจ็บปวดT ^ T  อีกอย่าง คุณน้องที่ทำงานในร้านอ่ะ น้องที่ดูplayboyนั่นน่ะ น่าร้ากกกก > < (ลูลู่เข้าโหมดแม่ยกอีกแล้ว หึหึหึ) เคยดูสัมภาษณ์ของผู้จัดละครไทยท่านหนึ่ง จำได้ลางๆเพราะนานแล้ว มีคำถามว่าจะทำอย่างไรเพื่อสู้ละครเกาหลีที่กำลังดังในบ้านเรา ท่านตอบว่าก็ไม่ทำยังไงหรอก เราก็มีเอกลักษณ์ของเราแต่อาจเพิ่มมิติให้ตัวละครขึ้น เช่นทำให้พระเอกเป็นคนมีอารมณ์อ่อนไหวมากขึ้น ประมาณว่าให้พระเอกร้องไห้แข่งกะพระเอกเกาหลีได้ประมาณนั้น ม่ายน้า อย่าเอาพี่เคนมาร้องไห้น้ำตาตกนะ ลูลู่รับไม่ได้ เห็นแล้วจะร้องไห้ตาม T ^ T แต่ว่าละครไทยเรื่องสุดท้ายที่ดูจบไปที่ชอบมากๆ ถึงไม่ค่อยจะถูกใจรุ่นลูกเล็กน้อย(แต่ลูลู่ชอบนุ่นนะ)คือเรื่องเมื่อดอกรักบานค่ะ พี่ชายน่ารักดี ชอบ แค่นี้แหล่ะ จบ~~ จากคุณ : ลูลู่เอง (nicipuki) - [ 29 ต.ค. 50 03:01:19 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โย่ มาตามหาญาติเช่นกัน แหม เห็น topic แล้วคัน แต่ยุ่งอ่ะ ยังมะมีเวลาพิมพ์ เอาเป็นว่ามาหวัดดีกันก่อนแล้วกันนะ ปล.ลาล่าดู Iryu หรือยังล่ะ เรื่องนั้นอึ้้งทั้งเรื่องเลยนะ แบบว่าเรื่องจริงต้องผ่าตัดให้เสร็จภายในสิบนาที แต่มานยืนอึ้งมองหน้ากัน build อารมรณ์ teamwork อยู่ประมาณ 30 วินาทีต่อคนได้ แต่อีกอย่างที่ทำให้ละครญี่ปุ่นน่าดูคือการแข่งขันที่นี่มันสูงมากนะ ถ้าไม่สามารถจับความสนใจคนดูได้เค้าก็จะเปลี่ยนช่อง เลยทำให้การเขียนบทจะต้องจับอารมณ์คนดูให้ได้มากที่สุด โฆษณาให้น้อยหน่อย แล้วเค้าไม่มีคลิป lead เข้าออกโฆษณาด้วยนะ ดูโฆษณาอยู่เฉยๆ หนังมาเมื่อไหร่ไม่รู้ตัวเลย อย่างที่เราเคยคุยกันว่า คนดูมันคนละกลุ่มกันนั่นแหละลาล่า คนญี่ปุ่นคงไม่ใช่พวกที่เปิดทีวีไปทำอย่างอื่นไปด้วยเหมือนอย่างกลุ่มเป้าหมายละครไทย เฮ้อ ต้องไปเรียนแล้วจ้า ไว้คุยกันใหม่นะ คิดถึงมาก จุ๊บจุ๊บ ปล.ลูลู่ บ้านเราได้แมวใหม่แล้วนะ ชื่อโป๊ปโปะ ขี้อ้อนมากๆเลย จากคุณ : booklovers - [ 29 ต.ค. 50 06:05:13 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ซีรี่ย์ญี่ปุ่นก็ทำอย่างละครไทยไม่ได้เหมือนกัน 555 เป็นเพราะตลาดบ้านเรายังไม่ต้องการ  คนผลิตละครเลยไม่คิดจะทำ แต่ปัจจุบันคนไทยชอบดูซีรี่ย์เกาหลีมากขึ้น  อาจจะทำให้เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีก็ได้ จากคุณ : ชาโลเร่ - [ 29 ต.ค. 50 07:16:43 ]

ความคิดเห็นที่ 13 สิ่งที่ผมไม่ค่อย (ย้ำ ว่าไม่ค่อย) ได้รับจากละครไทย เหมือนดู J-series คือ                           "สาระ"  และ "ความสนุก" จากคุณ : n I n E b A n K y - [ 29 ต.ค. 50 09:15:54 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เราคิดว่า เป็นเพราะ "วัฒนธรรมการบันเทิง" ของไทยและญี่ปุ่นต่างกัน เรียกว่าถ้าเป็นอาหาร ก็ต่างกันตั้งแต่วัตถุดิบยันเครื่องปรุง เลยแตกต่างกันอย่างช่วยไม่ได้ ความรู้สึก สนุก และ เข้าใจ สิ่งที่เป็น มหรสพการบันเทิง ของแต่ละชาติก็มีพื้นฐานมาจากวัฒนธรรมของชาตินั้นๆ นั่นแล เช่น ไทยก็มาจากลิเก จากละครรำ จีนก็มาจากงิ้ว ญี่ปุ่นเอง ก็มีการแสดงพื้นบ้านหลายอย่างที่เติบโตมาเป็นการแสดงร่วมสมัยเหมือนกัน ที่นี้ผู้บริโภคในสังคมนั้นๆ ส่วนใหญ่ก็ยังติดกับภาพมหรสพแบบเดิมๆ ถ้าแหวกเกินไป แนวเกินไป คนดูที่ไม่มีความเข้าใจ ไม่มีความสนใจ ก็จะอึ้ง ทึ่ง และพาลเปลี่ยนช่อง เลิกดูได้โดยง่าย - -" แล้วละครจะทำขายใครล่ะ ก็เจ๊งดิ่ (ไม่ว่าจะเป็นของชาติไหนๆ ก็มีละครที่เจ๊งเหมือนกันนะ) คนที่ดูดราม่าญี่ปุ่นแล้วสนุก ก็เป็นคนกลุ่มหนึ่งที่มีความรู้ความเข้าใจ แต่คนที่ดูละครไทยแบบไท๊ยไทยสนุกก็มีอยู่ และมากกว่าด้วย ---> ความนิยมของตลาดเมืองไทยเป็นแบบนี้ ความนิยมของตลาดญี่ปุ่น ตลาดเกาหลีเป็นแบบนั้น ของจีนก็เป็นอีกแบบ แต่จะคล้ายกันมากน้อยก็อีกเรื่อง ทั้งหมดก็มาจากพื้นฐานทางวัฒนธรรมของคนที่นั่น ซึ่งก็จะค่อยเปลี่ยนไปตามกระแสโลก เพราะงั้น อะไรที่ละครญี่ปุ่นทำได้ แต่ละครไทยทำไม่ได้ (หรือไม่ทำ) ก็น่าจะเป็น "สิ่งที่ขายไม่ได้ในตลาดคนดูละครไทย" ละมั้ง จริงๆ คนไทยที่ทำได้มีนะคะ มีเยอะด้วย ไม่ใช่ว่าคนไทยไม่มีความคิดหรือความสามารถ เพียงแต่มันขายในตลาดใหญ่ไม่ได้ ทำแล้วไม่มีกำไร เจ๊ง ตาย ก็คงต้องรอกันจนกว่าสังคมไทยจะหันมาบริโภคเรื่องราวแบบที่เล่าในดราม่าญี่ปุ่นนั่นแหละ ปล. จริงๆ ละครฝรั่งที่น้ำเน่าเข้าขั้นก็มีเยอะอยู่นา อย่าง เมล โรส เพลซ เงี้ย สุดยอดของความเน่าเลยอ่ะ ในความรู้สึกเรานะ - -" จากคุณ : เด็กหญิงสระบัว - [ 29 ต.ค. 50 09:46:49 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ไม่กรี๊ดไงที่ญี่ปุ่นทำได้แต่ละครไทยทำไม่ได้ แต่ไม่ชอบละครญี่ปุ่นตอนจบชอบมาร่ำลากันทีละคน ซึ้งก็ซึ้งนะ แต่มันก็เน่าอ้วกแตกมากเลยอ่ะ ยิ่ง my boss my hero กับ hana kimi โห กว่าจะลากันจบ อ้วกไปสามถัง จากคุณ : นักแปลเท้าปุย - [ 29 ต.ค. 50 09:54:49 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เห็นด้วยกับคุณ เด็กหญิงสระบัวค่ะ สิ่งหนึ่งที่เป็นปัจจัยสำคัญคือสิ่งที่เรียกว่า cross culture นี่แหละ วัฒนธรรมต่างกันนี่ก็ส่วนหนึ่ง แล้วที่แตกต่างกันอีกอย่างก็คือสภาพเศรษฐกิจสังคมในปัจจุบันมันไม่เอื้อให้เราเสพอะไรในรูปแบบศิลปที่ละเมียดละไม คนเราต้องอยู่ดีกินดีก่อนค่ะจึงจะมาสนใจเรื่องบันเทิง เรื่องศิลปะซึ่งเป็นเรื่องรองมาจากการดำรงชีวิตของคน นอกจากนั้นอีกตัวแปรที่สำคัญน่าจะเป็นเรื่องการศึกษาด้วย จริง ๆ ณ วันนี้ที่มีกระทู้แบบนี้ประปรายขึ้นมาก็บ่งบอกได้ไม่ใช่น้อยว่า cross culture เริ่มมีการเคลื่อนตัวเข้าหากัน วัฒนธรรมที่แตกต่างก็ค่อย ๆ เหลือช่องว่างน้อยลงก็เนื่องมาจากวิทยาการเทคโนโลยีต่าง ๆ โดยเฉพาะ internet ที่ทำให้เราเสพความบันเทิงได้เกือบทุกรูปแบบ ละครจะเอาชาติไหนมีหมด bittorent ช่วยคุณได้(ฮา) โลกที่เคยกลมมันก็ชักจะแบนขึ้นทุกทีเมื่อมี internet ก็เหมือนเราอยู่ในระนาบเดียวกัน วันที่ละครไทยจะมีลักษณะเป็นสากลก็คงต้องรอให้ปัจจัยตัวแปรต่าง ๆ ที่กล่าวไว้ข้างต้นได้เปลี่ยนแปลงซะก่อน ทั้งรสนิยม ความเป็นอยู่ และ การศึกษา เมื่อไหร่ที่ประเทศไทยมองโลกเป็นแนวระนาบได้อย่างประเทศที่พัฒนาแล้วนั่นแหละค่ะ ปล. ว่าไปละครฝรั่ง ญี่ปุ่น เกาหลี เรื่องน้ำเน่ามันก็มีหมดน่ะแหละค่ะ เพียงแต่โปรดัคชั่นมีความแตกต่างกับของไทย จากคุณ : kimutaku - [ 29 ต.ค. 50 10:03:04 A:58.9.125.157 X: TicketID:138974 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เรื่องความงามของภาพ โทนสีสวยครับ ส่วนเรื่องอื่นๆอาจจะทำได้แต่ไม่ทำ(ซึ่งก็มีผลลัพธ์คล้ายกับ ทำไม่ได้ นั่นแหละครับ)เพราะมันขายไม่ค่อยได้ในไทย จากคุณ : Zelda - [ 29 ต.ค. 50 10:28:42 A:203.113.77.68 X: TicketID:137780 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ^ ^ ^ นอกเรื่องนิดนึง คุณ kimutaku ครับ upload  clip can u keep the secret ใหม่ยังครับ อยากได้จังครับ load มา แล้ว 2 อันแรก อยากได้ครบไตรภาคครับ จากคุณ : n I n E b A n K y - [ 29 ต.ค. 50 10:30:58 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อัพอยู่ค่า แหม...มีทวง ๆ เมื่อวานนี้หลุดไป 3 รอบเลยไปทำอย่างอื่นก่อน เดี๋ยวไปแปะทู้ love genฯ นะคะ มัตจังตอนเด็ก ๆ น่ารักเนาะ จากคุณ : kimutaku - [ 29 ต.ค. 50 10:36:00 A:58.9.125.157 X: TicketID:138974 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เรียบร้อยแล้วค่ะเชิญคุณ n I n E b A n K y ที่กระทู้ love gen เลยค่ะ จากคุณ : kimutaku - [ 29 ต.ค. 50 11:59:19 A:58.9.125.157 X: TicketID:138974 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คิดคล้ายๆ จขกท แหละ ที่เด่นๆอย่างนึงคือ ละครญี่ปุ่นจะเดาเนื้อเรื่องยาก และจบแบบไม่เป็นสูตรสำเร็จ (หรือเป็นสูตรสำเร็จของเขาก็ไม่รู้ที่จะจบแบบเหมือนจะมีต่อทุกที) ละครไทยเดาง่าย และขาดความสมจริงในหลายๆฉาก ละครญี่ปุ่นมีหลากหลายแนวกว่า นิสัยตัวละครจะมีความลึกกว่า จากคุณ : นางาเสะจัง - [ 29 ต.ค. 50 12:08:32 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ที่เค้าว่ากันว่าคนไทยไม่มีการศึกษาอันนั้นมันก็จริงส่วนนึงล่ะครับ ( เห็นกระทู้ข้างนอก ) แต่ก็ไม่ถูกเสียทีเดียว คนไทยส่วนใหญ่จะวิเคราะห์ไม่เป็นเลยไม่รู้ว่าละครที่ดูอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันมันบั่นทอนตัวเองและสังคมขนาดไหน ( ยิ่งกว่าคุโรมาตี้อีก ) ฉะนั้นไม่ต่างกันเลยว่าคนที่ได้รับการศึกษาหรือคนที่จบป.ตรีเพราะท้ายที่สุดแล้วคนกลุ่มนี้ก็เป็นลูกค้ากลุ่มใหญ่ที่คนทำละครนำเสนอผลงาน  ระบบการศึกษาท่องจำแบบนกแก้วนกขุนทองเป็นคำจำกัดความที่ดีของเรื่องนี้ครับ อาจจะทำให้คนกลุ่มรับไม่ได้เมื่อมันต้องรับอะไรที่เค้าคิดว่ามันดูลำบาก มันย่อยยาก ต้องตีความหลายตลบกว่าจะเข้าใจ สารคดีหรือรายการให้ความรู้ในเมืองไทยมันก็จำกัดอยู่ในเฉพาะวงแคบ ๆ ลองดูง่าย ๆ ก็ได้ครับโต๊ะเฉลิมไทยเองจริง ๆ คนใ้ช้ทั่ว ๆ ไปก็น่าจะระดับ ป.ตรีทั้งนั้นแต่ว่าข่าวหรือกระทู้เรื่องรถอะไรนั่นอาทิตย์ก่อนก็กระหน่ำกันทั้งวัน ( ทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเองเลย )หากคนกลุ่มนี้จะชอบละครน้ำเน่าก็ไม่แปลกล่ะครับ  น้ำเน่าก็เน่าซะสนิท ตลกก็ไม่มีสาระอะไรเลย ถ้าเทียบกับการ์ตูนอย่าง Kamen Rider ในยุคหลัง ๆ ที่จับตลาดกลุ่มผู้ใหญ่แล้ว Kamen Rider ยังมีสาระมากกว่าซะอีกครับ ( เหลือเชื่อใช่มั้ยแต่มันเป็นเรื่องจริงนะ ) ขี้เกียจพิมพ์แย้ว  เอ้อ แล้วก็อีกอย่างดนตรีประกอบ ผมเชื่อว่าเพลงประกอบเมืองไทยไม่ลงทุนทำถึงขั้นเป็น OST แบบญี่ปุ่น อย่างดีก็คือแต่งแล้ววนใช้ไปในละครของค่ายตัวเอง ที่แย่กว่านั้นคือการนำดนตรีหรือ Sound Effect ของต่างประเทศเข้ามาใช้ กระทั่งเกมก็ยังไม่เว้นครับ ( ผมเล่นเกมบ่อย  ขนาดว่าไม่ได้ดูละครไทยก็ยังได้ยินเพลงของเกมที่เคยเล่นดังมาจาก TV ประจำ) จากคุณ : beos - [ 29 ต.ค. 50 12:13:48 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คิดเหมือนเพื่อนๆ นึกออกอีกนิดนึง ที่ต่างกันคือ ละครญี่ปุ่น ตัวแสดงเลือกตามความเหมาะสม ตัวพระเอกเรื่องหนึ่ง อาจเป็นแค่ตัวรอง หรือตัวประกอบในอีกเรื่องหนึ่งก็ได้ ดาราใหญ่อาจออกฉากเดียวก้ได้ แต่ของไทย ส่วนมากพระเอกจะไม่เล่นบทตัวรองหรือตัวประกอบซักเท่าไหร่(ถ้าชื่อเสียงยังไม่ตก) จากคุณ : L.I.R.A. - [ 29 ต.ค. 50 12:44:05 ]

ความคิดเห็นที่ 24 โอ้โห.. ตอนนี้เป็นยุ้ย ญาติเยอะซะแล้ว  วิเคราะห์เจาะลึกกันมากๆเลยค่ะ   ดีใจที่ได้เจอญาติที่พลัดพรากไปนาน (ปานแดงรูปท่านจิ๊เป็นพยานได้555) เรื่องแนวตลาดและระบบธุรกิจของไทยเป็นเหตุผลที่เข้าใจได้ค่ะ คงไม่ได้คิดจะเปลี่ยน แต่อยากหาว่าความรู้สึกแบบไหนที่มันขาดหายไป จากเวลาดูละครไทยในฐานะที่เป็นคนดู   จำกัดความไม่ค่อยถูกเหมือนกัน เพราะวัดจากฟีลลิ่งที่ได้จากการดูล้วนๆ 5555 แต่อยากพยายามสำรวจว่าคนชอบซีรี่ส์ญี่ปุ่นโหยหาความรู้สึกแบบไหนกันนะ?? มานั่งรำลึกถึงความรู้สึกของการติดซีรี่ส์ญี่ปุ่นตั้งแต่เด็ก สมัย Tokyo Love Story ฉายทางช่อง 3 โน่นแน่ะ ตอนนั้นดูละครไม่ได้คิดว่าดูเพราะเป็นญี่ปุ่นนะคะ เพราะตอนนั้นยังเด็กอยู่  รู้แต่ว่าเวลาดูแล้วทำไมมันสนุกลืมหายใจยังงี้ แต่ละวันหลังเลิกเรียนแทบจะวิ่งเข้าบ้านมาเกาะจอ ไม่อยากพลาดมันซักนาที   เพราะรู้ว่าอะไรก็เกิดขึ้นได้ในละครญี่ปุ่น พอรู้ว่าเข้าเบรคสุดท้ายก็จะหงุดหงิดงุ่นง่าน แต่เป็นคนไม่อ่านการ์ตูนนะคะ  อ่านการ์ตูนก็ไม่เป็นแบบนี้ บางเรื่องของญี่ปุ่นก็ไม่เป็นค่ะ  แต่ส่วนมากเรื่องที่ทำให้เกิดอาการแบบนี้ได้ ก็มักจะเป็นซีรี่ส์ญี่ปุ่นทุกที   เกาหลี ฮ่องกง ไต้หวันก็ยังทำให้รู้สึกไม่ได้เท่านี้ ถ้าจะสรุปว่าซีรี่ส์ญี่ปุ่นเล่นกับอารมณ์และความรู้สึกของคน(ทั้งตัวละครและคนดู) ได้ดี จะพูดยังงี้ได้รึเปล่าเอ่ย  ทั้งเรื่องเพลงที่โหมและเลี้ยงเข้ามาถูกจังหวะ แม้แต่เสียงรถไฟที่วิ่งผ่านในเวลาที่ตัวละครเงียบพูดไม่ออก หรือเสียงจั๊กจั่นแว่วๆมามันก็กุมความรู้สึกของคนดูได้ อารมณ์แบบนางเอกหั่นผมพระเอกทิ้งใน Love Gen เนี่ย สุดยอดเลยนะ เสียงกรรไกรตอนตัดฉับนั้นยังจำได้อยู่เลย  ช่างเปิดตอนแรกได้เจ๋งอะไรยังงี้เนี่ย ขอบคุณทุกความเห็นนะคะ  ห้องบันเทิงซากูระนี่วิเคราะห์เจาะลึกกันเก่งจริงๆค่า จากคุณ : Stay alivE - [ 29 ต.ค. 50 14:19:27 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อันแรกที่นึกออกคือพล็อตค่ะ ละครญี่ปุ่นรวมถึงละครฮ่องกงด้วยบางเรื่องเน้นเจาะลึกถึงอาชีพต่างๆเช่น กู๊ดลัค อาชีพนักบิน แอทเทนชั่น พลีส เป็นแอร์โฮสเตส ฮีโร่เน้นอัยการ อิริว เป็นหมอผ่าตัดหัวใจ แต่ละครไทยทำไม่ได้ไม่รู้ทำไม เท่าที่จำได้มีอยู่เรื่องเดียวคือเหตุเกิดทีส.น.เป็นเรื่องของตำรวจเมื่อหลายปีก่อน อ้อ อีกเรื่องคือครูพันธุ์ใหม่ จิตพิสัยเดือดที่ก๊อปจีทีโอมาล่าสุดนี่เห็นมีของเอ็กแซกท์ตอนแรกดีใจเห็นตัวละครเอกแต่งชุดนักบินกับแอร์ นึกว่าจะเน้นอาชีพที่ไหนได้ดูชื่อเรื่องแล้วเปลี่ยนใจ สงครามนางฟ้าส่อแววชิงรักหักสวาทเหมือนเดิม อันนี้อันหนึงละที่ละครไทยยังทำไม่ได้ อย่างที่สองคือบทละครค่ะ เท่าที่ดูละครญี่ปุ่นจะให้ความเคารพบทประพันธ์ดั้งเดิมมาก ถึงแม้ว่าจะดัดแปลงบ้างแต่เนื้อหาส่วนใหญ่จะเหมือนเดิม ยกตัวอย่างโนดาเมะ แต่ละครไทยบางเรื่องแทบเอามาแต่ชื่อเรื่องกับชื่อตัวละคร นอกนั้นเอามายำใหม่หมด ดูไปก็บ่นไป หนักสุดก็เลิกดูไปเลย สรุปคือบทละครที่ละครไทยยังขาดความเคารพในบทประพันธ์ดั้งเดิมอยู่ อย่างที่สามคือความสมจริง อย่างบางเรื่องตัวละครต้องป่วยหนักอย่างเรื่องวันลิตร นางเอกป่วยก็แต่งหน้าก็หน้าซีดจริงๆ แต่ของไทยขนาดนอนป่วยหรือนอนหลับก็ยังแต่งหน้าซะหนาเลย อย่างที่สี่คือละครญี่ปุ่นไม่ค่อยมีฉากเลิฟซีน ตัวอิจฉา คนใช้ประจบสอพลอแต่ละครไทยมีหมดทุกอย่างที่ว่ามา จริงๆแล้วที่เขียนมานี่ไม่ใช่ว่าละครไทยทำไม่ได้ อาจจะทำได้แต่มันอาจจะมีปัจจัยหลายอย่างที่ไม่สามารถเอื้อให้ทำได้ อย่างเช่นทำไปแล้วคนส่วนใหญ่อาจจะไม่ยอมรับก็เป็นได้น่ะ จากคุณ : Meritiana (Meritiana) - [ 29 ต.ค. 50 15:09:06 ]

ความคิดเห็นที่ 26 สงครามนางฟ้า นำมาจากเรื่องจริง ๆ ของสมาชิกท่านหนึ่งในพันทิบนี่แหละค่ะ เขียนเป็นหนังสือขายด้วย ชื่อเรื่องว่า ชีวิตรันทด โดย คุณแอร์กี่ เป็นกระทู้แนะนำในห้องสวนลุมฯอยู่หลายเดือนมาแล้วค่ะ ช่วงใกล้ ๆ กับเรื่องของคุณ เซ็งเป็ด ในประเด็นเรื่องการศึกษานี่ ไม่ได้หมายความถึงระดับการศึกษานะคะ แต่ หมายถึงคุณภาพของการศึกษาด้วยล่ะค่ะ โดยส่วนตัวแล้วก็ยังมองถึงความเป็นอยู่ในยุคปัจจุบันเป็นหลักล่ะค่ะ ข้างยากหมากแพงแบบนี้ คนมักอยากหลบหนีจากความเป็นจริงที่เจ็บปวด(selfdefense machanism) ความบันเทิงแบบไทย ๆ ก็ตอบสนองตรงจุดนี้ได้ ดูไปจะคิดอะไรมากมายก็เอาสนุก และ สุดโต่งให้เฮกันมัน ๆ แต่ดูละครญี่ปุ่นคิดเยอะค่ะ ดูแล้วไม่รู้จะเชียร์ใครอะไรยังไง ไม่ได้ทำให้เราลืมสภาพความเป็นจริงที่เกิดขึ้น บทละครของไทยยังไม่เห็นเรื่องใดที่ลงลึกถึงแก่นของอาชีพแบบที่คุณ Meritiana ได้กล่าวไว้ ละครไทยเห็นส่วนมากนักธุรกิจ ถ้าเป็นอาชีพอื่นก็เอาพอผ่าน ๆ ไม่ใช่ใจความของเรื่อง ละครญี่ปุ่นมีตัวเอกสารพัดอาชีพ และ ส่วนใหญ่จะเป็นมนุษย์เดินดินกินเงินเดือนธรรมดาไม่ใช่มหาเศรษฐีพันล้านร้อยล้าน พล็อตเกี่ยวกับการแก้แค้นวิบากกรรมมาแต่ชาติปางไหนก็หายาก ตัวร้ายตัวดีก็แบ่งแยกได้ลำบาก เราจะเห็นได้ว่าตัวละครต่างมีเหตุผลในการกระทำของตัวเองอย่างชัดเจนและเป็นเหตุเป็นผลกัน จริง ๆ ก็อยากเห็นละครไทยลงลึกเป็นซีรีย์แนวอาชีพเหมือนกันนะคะ จากคุณ : kimutaku - [ 29 ต.ค. 50 15:35:48 A:58.9.126.57 X: TicketID:138974 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ละครญี่ปุ่น สนุก น่าติดตามได้ ไม่จำเป็นต้องมี นางเอก พระเอก ตัวร้าย วิ้ดว้าย ทุกเรื่อง ไม่ต้องมีเนื้อเรื่องแบบความรัก โกรธและก็ง้อ วนไปวนมา ไม่ต้องจบแบบแฮปปี้ แต่ละครไทย โดยรวม ไม่สามารถขาดสิ่งเหล่านั้นได้ จากคุณ : ari1019 - [ 29 ต.ค. 50 15:37:48 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เอางี้แล้วกันค่ะ เมื่อวานดูช่อง 3 เห็นปล่อยโฆษณาละครเรื่องใหม่ของแอน ทองประสม ดูจากโฆษณาแล้ว พอจะเดาเรื่องได้ เนื้อเรื่องก็ยังไม่ไปไหน จากละครที่ผ่านมาเป็น 10 ปี แต่คิดว่ายังไงก็คงฮิต คนดูส่วนใหญ่ก็ชอบแนวนี้ ดูได้จากสาวๆ ในที่ทำงาน อย่างอาทิตย์ที่ผ่านมา ก็เห็นคุยกันแต่ topic of the town เรื่องนั้น หรืออย่างเรื่องละคร ที่ผ่านเข้าหูบ่อย พระเอกนางเอกได้กันหรือยัง ไม่ต้องมีเนื้อหาสาระอะไรทั้งสิ้นหรอกค่ะ ความต้องการของตลาดเป็นตัวกำหนดผู้ผลิต เพราะฉะนั้นละครไทยคงไม่ไปไหนล่ะค่ะ ละครญี่ปุ่นแบบน้ำเน่า ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มี แต่เน่าคนละแบบน่ะค่ะ แล้วก็งาน production ก็เนี้ยบมากกว่ากันเยอะ จากคุณ : ก - [ 29 ต.ค. 50 16:13:08 A:58.147.48.115 X: TicketID:046716 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เห็นด้วยกับหลายๆ ความคิดเห็น ขอเพิ่มอีกประเด็นก็คือ ละครญี่ปุ่นจะเลือกนักแสดงทีมีอายุจริงตรงกับอายุของตัวละคร ทำให้ดูไม่ขัดตา ไม่เหมือนละครไทย ที่บางคนอายุเลยวัยกระโปรงบานขาสั้นไปนานแล้ว แต่ก็ยังมาแต่งชุดแบบนี้ในละครอยู่ จากคุณ : TKandOV - [ 29 ต.ค. 50 17:03:27 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ที่บ้านก็ดูละครไทยค่ะ(แต่เราดูน้อยมาก) เด็กๆที่บ้านเค้าจะนั่งดูกับย่า เด็กๆเค้าตั้งข้อสังเกตว่า -ทำไมละครไทยมีแต่คนรวยกับคนจนคนแบบเราไม่มีเหรอ -ละครบ้านเราทำไมต้องมีนางร้ายมากรี๊ดๆด้วย -คนไทยรวยไปไหนมาไหนขับรถตลอดเลย สงสัยขึ้นรถเมล์ไม่เป็น -ทำไมคนยังไม่แก่เท่าไรแต่เล่นเป็นพ่อ-แม่ล่ะ -ทำไมจะนอนแล้วแต่ปากแดงขนตาเด้ง จริงแล้วไม่เกี่ยวอะไรเลย เรื่องที่ซีรี่ย์ญี่ปุ่นทำได้แต่ละครไทยไม่ได้คือ ฝนตกแต่นักแสดงไม่เปียก แต่ฝนที่ตกก็ดูสมจริงมากๆๆ ปกตินั่งจะนั่งดูซีรี่ย์กับเด็กๆที่บ้าน อ่านทันมั้งไม่ทันมั้งต้องมาอธิบายกันไป จากคุณ : อาขิ - [ 30 ต.ค. 50 02:35:57 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ละครญี่ปุ่น ไม่เเต่งหน้าจัด บ้านเรา ขนาดตอนเข้านอนเเต่งหน้าเข้มมากๆ จากคุณ : bigwores - [ 30 ต.ค. 50 08:38:26 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ญี่ปุ่น - นางเอกสู้กับนางรอง (ส่วนใหญ่มีแต่นางรอง ไม่ค่อยมีนางร้าย) ด้วยความสำเร็จเรื่องการงาน ไทย - นางเอกมักจะถูกนางร้ายตบตี แต่นางเอกผู้อ่อนแอมักจะชนะ เพราะพระเอกสงสาร เห็นใจ ญี่ปุ่น - ตัวละครส่วนใหญ่ ขึ้นรถเมล์หรือรถไฟใต้ดิน ไทย - ตัวละครส่วนใหญ่ต้องขับรถหรูๆ แพงๆ เวลาขับมาส่งนางเอก พระเอกต้องลงมาเปิดประตูให้นางเอกด้วย (อย่าว่าแต่ในละครเลย ในชีวิตจริงยังไม่เคยเห็นเลย) จากคุณ : ตุ๊กตาไขลาน - [ 30 ต.ค. 50 11:48:43 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ละครญี่ปุ่นส่งสัญญาณทีวีระบบดิจิตอล ละครไทยเมื่อไรจะมีส่งแบบดิจิตตอลบ้างอ่ะ จากคุณ : LittleSister - [ 30 ต.ค. 50 19:59:40 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ส่วนตัว รำคาญ เสียง กรี๊ดของละครไทยมากมาย ตัวเองไม่ดู แต่ได้ยินเพราะที่บ้านดู เราอยู่หน้าคอม ดู แต่ เกาหลี กับ ญี่ปุ่น ฝรั่ง บ้างเล็กน้อย ดู ซี่รี่ส์ ญี่ปุ่น -เกาหลี ได้รมณ์กว่าเยอะ ฉากที่ เงียบ ไม่มีคำพูดใดๆยังทำให้เราน้ำตาไหลได้ แต่ละครไทย เราไม่เคย เป็นความคิดส่วนตัว จากคุณ : เซ็งจิต - [ 31 ต.ค. 50 11:31:10 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ละครไทย ขาดความละเอียด และอารมณ์ ตัวอย่างชัดๆ ก็พวกฉากทิ้งไว้ให้คิด   ถ้าบังเอิญหรือจงใจใส่มาจะถูกรุมถามว่า หมายความว่าไง ๆๆๆๆ อันนี้โดนมากะตัวเอง -_________-''' เอาเป็นว่ากลุ่มคนดูละครมีพื้นฐานความต้องการต่างกันโดยสิ้นเชิงแล้วกัน ไม่มีใครผิดถูกหรอกมั้ง ยังไงการตลาดก็ต้องอิงคนหมู่มากเป็นหลัก ชอบแบบไหนก็หันไปดูแบบที่ชอบแล้วกัน สบายใจทั้ง 2 ฝ่าย จากคุณ : MOMIJI_99 - [ 31 ต.ค. 50 15:58:14 ]

ความคิดเห็นที่ 36 พรพระเอกไทยไม่ค่อยฉลาด ค่อนข้างไปทางโ ง่ พระเอกjp ไม่ค่อยงี่เง่า  อย่าง lair game งี๊ เราว่าเค้าหล่อที่ความฉลาดเลย แถมทั้งเรื่อง พระเอก นางเอก แทบไม่โดนเนื้อตัวกันเลย(แอบเซ็ง) จากคุณ : poohmai (poohmai) - [ 2 พ.ย. 50 11:00:01 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เดี๋ยวนี้พระเอกไทยก็เริ่มพัฒนาทางอารมณ์แล้วนะ ไม่ใช่โง่อย่างเดียว วันก่อน ดูอั้มอธิชาติเล่นช่อง3.น่ะ น้ำตาร่วงเผาะๆ แทบทุกฉากเลย 555++ จากคุณ : วัตถุ22ให้ความหวานแทนน้ำตาล - [ 5 พ.ย. 50 16:54:18 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ไทย ส่วนใหญ่ ขาว-ดำ ดี-ชั่ว ญี่ปุ่น สีเทา ไม่มีดีจนเหลือเชื่อ ไม่มีชั่วจนไร้เหตุผล จากคุณ : laruku_poy - [ 7 พ.ย. 50 20:40:00 ]

ความคิดเห็นที่ 39 สิ่งที่ญี่ปุ่นมี ไทยไม่มี 1. ละครญี่ปุ่น ถ้าพระเอกเป็น hair stylist พระเอกต้องไปฝึกตัดผมให้ได้เหมือนจริง ถ้าพระเอกเป็นคอนดัคเตอร์ก็ต้องฝึกฝนจนเล่นได้"สมจริงมาก" ละครไทย-พระเอกเป็นนักธุรกิจที่วันๆไม่เคยติดต่องาน ไม่เคยรับโทรศัพท์เอง ไม่เคยไปขายงานลูกค้า 2. ละครญี่ปุ่น จะเน้นความฝัน ความมุ่งมั่น การเคารพให้เกียรติในการเลือกหนทางชีวิตของตัวเอง ละครไทย วันๆตัวละครไม่มีไรทำนอกจากแก้แค้น ด่าทอ ตบตี แย่งผัวแย่งเมีย คนใช้นินทานาย คนขับรถคอยยุ่งเรื่องเจ้านาย ไม่มีหน้าที่ให้ทำกันรึไง 3. ละครญี่ปุ่น นางเอกก็มีเป้าหมาย มีความพยายาม พระเอกก็มีเป้าหมาย มีความพยายาม ละครไทย ชีวิตไม่มีเรื่องอื่นใดให้สนใจนอกจากเรื่องรักๆใคร่ๆ 4. ละครญี่ปุ่น แม้พระเอกนางเอกอาจไม่เก่งเทพมาตั้งแต่เกิด แต่ก็พยายามต่อสู้ดิ้นรนทุกวิถีทางที่จะ"ทำให้ดีขึ้น พยายามให้มากขึ้น" ละครไทย พระเอกไรง่ะ โง่หูเบาคอด นางเอกก็..ยอมคอดๆ นางอิจฉาก็นิสัยแย่คอด ดูละครไทยเยอะๆ จิตใจจะเจริญแน่นอนเลย จากคุณ : ผึ้งน้อยเผาพอแระ - [ 7 พ.ย. 50 20:46:49 A:58.8.130.99 X: TicketID:158229 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ความจจริงเมืองไทยก็มีอยู่ค่ายหนึ่งนะคะที่ทำละคร แนว อาชีพ ความฝัน กันตนาไงคะ รู้สึกจะนานมาแล้วเกี่ยวกับกีฬา วอลเลย์บอล จำชื่อไม่ได้ค่ะ หรือการเชียร์ แต่น้อยค่ะไม่ค่อยละเมียดละไมเหมือนญี่ปุ่น แต่ก็ถือว่าเค้าพยายาม(แต่น้อยไปหน่อย) แล้วก็ชอบอีกค่าย บรอดคาซน่ะค่ะ น้องใหม่ร้ายบริสุทธิ์ ถือว่าเป็นละครน้ำดีนะคะ (เพลงเพราะด้วย) ละครแต่ละตอนของเค้า ตามกระแสของประเทศดีค่ะ จากคุณ : นาดัน (นาดัน) - [ 12 พ.ย. 50 15:00:02 ]