PANTIP.COM : A6021985 ขอกลอนที่คริสเขียนในถ้ำทีคับจำไม่ได้ [เพชรพระอุมา]

ความคิดเห็นที่ 11

.... แงซายร้องขึ้น ในคืนที่พ่อพรานใหญ่พลาดท่าให้แก่มารยาหญิงของคุณหญิงดาริน ทำให้ต้องอุ้มคุณหญิงเข้าไปส่งถึงเตียงนอน

.... ออกมาก็ได้เสียงเพลงนี้ ดังมาจากร่างของใครคนหนึ่งนอนพิงล้อเกวียนที่โคนต้นกร่างใหญ่ริมกองไฟ

"ความกลมกลึงแห่งวงพระจันทร์ ความคดเคี้ยวแห่งเถาไม้เลื้อย
ความเกาะเกี่ยวแห่งเถาวัลย์ ความหวั่นไหวแห่งยอดหญ้า
ความอ้อนแอ้นแห่งใบอ้อ ความยียวนแห่งดอกไม้
ความเบาแห่งใบพฤกษ์ ความคมแห่งตาเนื้อ

ความแจ่มใสแห่งดวงตะวัน น้ำตาแห่งหมอก
ความแปรปรวนแห่งกระแสลม ความใจเสาะแห่งกระต่าย
ความโอ่ลำพองแห่งนกยูง ความอ่อนละมุนแห่งนอ่อนของวิหค
ความแกร่งแห่งเพชร ความหวานแห่งน้ำผึ้ง

ความดุร้ายแห่งพยัคฆ์ ความอบอุ่นแห่งเปลวเพลิง
ความเยือกเย็นแห่งหิมะ ความพูดมากอย่างนกกระจอก
ความครวญครางแห่งนกเขา งูพิษ!
สูเจ้าจะรู้หรือไม่ว่า สรรพสิ่งเหล่านี้รวมระคนกันเข้าแล้ว คือ สัตว์แสนสวยชนิดใด?"

.... แล้วพรานใหญ่ก็ได้ยินแว่วมาอีก เป็นถ้อยคำคล้ายๆจะแปลออกมาได้อีกดังนี้

"ประหนึ่งน้ำค้างที่เกาะอยู่บนกิ่งใบพฤกษา ครั้นยามดึกก็เนืองนองมากมายปานจะรองดื่มให้ฉ่ำทรวงได้ แต่พอรุ่งแจ้งแสงปัจจุสมัยส่อง น้ำค้างก็ย่อมจะละลายเหือดหายไป น้ำใจนาง ก็เปรียบฉะนั้น!"

เพชรพระอุมา เล่ม 5 (ดงมรณะ-1)หน้า 1852-1853

จากคุณ : Akanema - [ 21 พ.ย. 50 22:07:02 ]