พอดีรู้มาก่อนคร่าวๆ แล้วอ่ะครับว่าหนังเรื่องนี้จะแอบ Y (เลยเป็นเหตุผลหลักให้ต้องรีบไปดู) แต่ไม่คิดเลยว่ามันจะ YYY มากมายขนาดนี้ o_O
จนดูจบต้องขอเปลี่ยนชื่อหนังเป็น "รัก(โคตรY)แห่งสยาม" เพราะว่ามีฉากกุ๊กกิ๊กๆ น่ารักๆ ให้คอยลุ้นกันตลอดเรื่อง
ทั้งโอบไหล่ ซบอก นอนร่วมเตียงกัน จ้องตาหวานตอนกินข้าว กินไอติมถ้วยเดียวกัน (น่าจะป้อนกันด้วยนะ) ส่ง mssg หวานๆ หากัน
โดนเพื่อนแซวเวลาคุยกัน พูด "จ้ะ" ใส่กันทางโทรศัพท์ ร้องเพลงรักให้กัน และที่สำคัญมี "ดูดปาก" กันด้วยอ่ะ
(รอบที่ผมดูได้ยินเสียงสาวๆ กรี๊ดกร๊าดตลอด เวลาเจอฉากอย่างว่า แล้วก็มีเสียงผู้ชายวี๊ดวิ้วด้วย ตอนแรกนึกว่าเป็น sound effect ของหนังซะอีก อิอิ)
ผมไม่ได้คาดหวังว่าหนังจะต้องจบแบบ "happy ending" ผมเพียงแค่รู้สึกและเชื่ออยู่ลึกๆ ว่า คำตอบที่มิวได้รับ ไม่น่ามีเหตุผลพอให้เป็นแบบนั้นได้จริงๆ
หรือไม่รู้ว่าเป็นที่ผมเองแอบลำเอียงมากไปหรือเปล่า? ถึงได้รู้สึกไม่พอใจที่เรื่องต้องจบแบบ "ไม่ค่อย happy" แบบนั้น
ก็ในเมื่อคุณพี่มะเดี่ยวเล่นเขียนบทซะถูกใจคอ Y ขนาดนั้น (แถมคัดเลือกนักแสดงหน้าตาชวนเคลิ้มตามสุดๆ )
แล้วทำไมถึงมา "หักอก" คนดูเอาซะดื้อๆ ในตอนจบได้ซะล่ะคุณพี่? ฮือ.. ฮือ..
ไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วมันก็เป็นแค่ความต้องการของผู้กำกับ (จอมซาดิสซ์) ที่อยากเห็นคนดู "อกหัก" รึเปล่า?
ถึงได้เขียนบทให้น้องโต้งต้อง "กัดฟัน" พูดกับน้องมิวในตอนจบออกไปแบบนั้น..
ไม่รู้เพื่อนๆ รู้สึกเหมือนผมไหม? ตลอดทั้งเรื่องดูเหมือนโต้งจะแสดงออกอย่างชัดเจนว่าตัวเค้านั้น "แคร์มิว" มากขนาดไหน
ผมรู้สึกเหมือนโดนผู้กำกับ "แกล้ง" เมื่อได้ฟังเหตุผลของนายโต้งที่บอกกับนายมิวหลังจากที่ถูกถามเป็นครั้งที่สองว่า
"แล้วโต้งคิดยังไงล่ะที่ได้ฟังเพลงนี้?"
"เราคงคบมิวแบบแฟนไม่ได้ .. แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเราไม่ได้รักมิวนะ" โต้งตอบ
หมายความว่าไงเหรอครับ? ผมรู้ว่าเรื่องนี้โต้งกำลังเรียนรู้ชีวิตและความต้องการของตัวเองไปพร้อมๆ กับคนดู
โดยที่ในตอนแรก "โต้งไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร และ ไม่รู้จริงๆ ว่าตัวเองเป็นอะไร?"
แต่แล้ว.. หญิงไม่ใช่เหรอ ที่เป็นคนบีบคั้น และยอมเสียสละ(หน้าอก)ตัวเอง เพื่อให้โต้งได้รู้ว่าตัวเองไม่ใช่ "ไบ" (โต้งไม่มีอารมณ์ทางเพศกับผู้หญิง)
แต่แล้ว.. แม่โต้งไม่ใช่เหรอ ที่ยื่นตุ๊กตาผู้หญิง และตุ๊กตาซานต้า(ชาย) ให้โต้งเลือก และโต้งก็เลือกตัวหลัง (ถ้าโต้งเป็น "ไบ" โต้งต้องหยิบทั้งคู่ อิอิ)
และ.. ใช่มิวรึเปล่า ที่ทำให้โต้งรู้สึก "รัก" ตลอดมา (ตั้งแต่เด็ก) รู้สึกตื่นเต้น + ส่งยิ้มหวานให้กันเวลาเจอหน้า เวลามีปัญหาก็คอยโทรหาตามตื้อตลอด
พอรู้ว่าหนีหน้าก็ตามไปหาไปง้อเค้าถึงหน้าบ้าน แบบนี้แล้วยังจะ "ไม่ให้" หมายความว่า "โต้งอยากคบมิวเป็นแฟน" อีกเหรอครับ?
(ก็ในเมื่อสุดท้าย โต้งเค้าก็รู้จักตัวเอง และยอมรับในความเป็นตัวเองดีแล้วนี่ครับ แล้วผู้กำกับมีเหตุผลอะไรที่ "มีน้ำหนัก" ครับ ทำให้ โต้ง "ไม่อยาก" คบมิวเป็นแฟน?
ทั้งที่ทั้งคู่ก็แสดงความรักที่ "ลึกซึ้ง" ต่อกันตลอดทั้งเรื่องขนาดนั้น??)
ผมบอกได้เลยว่าหนังไทยเรื่อง "รักแห่งสยาม" เป็นหนังที่ผม "รู้สึกดีมากที่สุดในชีวิต" หลังจากที่เคยได้ดูมา
ถึงแม้ว่าตอนจบ จะทำให้ต้องรู้สึก "ผิดหวัง" อย่างแรง .. เพราะเราไม่เชื่อว่ามันจะเป็นแบบนั้นไปได้
หรืออาจเป็นเพราะที่ มัน "ควร" จะเป็นแบบนั้น มันถึงได้ "ต้อง" ออกมาเป็นอย่างนั้น
ถึงผมจะไม่ชอบ.. แต่ผมก็ยอมรับว่าเมื่อดูจบแล้ว มันช่างเป็น "หนังรักที่สมบูรณ์" (ที่ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ)
โต้งและมิวยังเด็ก (รวมทั้งหญิงและโดนัท) ถึงความรักครั้งแรก(รุ่น)จะไม่สมหวัง แต่พวกเค้าก็จะเติบโตและได้เรียนรู้จากความเจ็บปวด
เมื่อเวลาผ่านไป ทั้งคู่ก็อาจจะได้คบใครอีกหลายๆ คน
แต่ถ้ามันเป็นอย่างนึงอย่างที่ผมคิด และเรื่องราวของสองคนนี้ผูกพันธ์ลึกซึ้งกันมาตั้งแต่ยังเด็ก
ผมรู้สึกเห็นใจ "มิว" มากกที่สุด เพราะความรัก(ที่ไม่สมหวัง)ครั้งแรก นั้นย่อมลึกซึ้ง เจ็บปวดมาก และยาวนาน เสมอ
ส่วน "โต้ง" ก็อาจจะน่าสงสารกว่า ถ้าหากตัวเค้าเองต้องมารู้ตัวในภายหลังว่า "เค้ารักมิวมากที่สุด และน่าจะยอมคบเป็นแฟนด้วยตั้งแต่ตอนที่ยังมีโอกาส"
ผมถึงได้บอกไง ไม่รู้ว่า "ผู้กำกับเค้าแกล้ง" (น้องโต้ง) รึเปล่า?? อิอิ
แก้ไขเมื่อ 22 พ.ย. 50 22:06:09