PANTIP.COM : A6064974 ความเหงาและความเข้มแข็งเชิงเปรียบเทียบ ระหว่างตัวละครหญิง และ ชาย ใน รักแห่งสยาม []

ความคิดเห็นที่ 13

อีกนิด กับข้อสงสัย ว่า จูน กระซิบอะไรกับกร ในฉากโรงพยาบาล :

เรื่องนี้ ต้องขอบอกว่า ผมจิ้นเองล้วนๆ แต่ว่าจิ้นจาก เรื่องที่ปูมา

1.ฉากตอนกรเจอจูนในครั้งแรกและจูนนั่งดูกรทานข้าว กรถามจูนว่า ไม่ไปเรียนหรือลูก? เชื่อว่ามันเป็นความคิดพื้นฐานว่า การศึกษาคือสิ่งที่สำคัญ และเป็นสิ่งที่เราต้องให้ลูกของเรา (แต่กรก็ยังไม่กินยาจนจูนต้องหลอกให้กินจะได้หายเพื่อที่จะได้ไปเรียนต่อ)

2.ผึ้งที่ดิ้นรนจากน้ำแดงแก้วนั้น หลายๆคนอาจจะมองว่าเป็นการดิ้นรนและต่อสู้เพื่อที่จะมีชีวิตรอด ผมว่าจริงๆมันมีอะไรลึกซึ้งกว่านั้นนิดหน่อย แสงที่แยงตา ตอนจูนจะปิดผ้าม่าน เปรียบเหมือนได้แสงสว่างทางความคิด ปิ๊งๆ แบบอิคคิวซัง ผึ้งจู่ๆจะบินมาในห้องพิเศษในโรงบาลได้ไง? ทำไมถึงเป็นน้ำแดง? เค้าบอกว่าน้ำแดงช่วยบำรุงตับเสริมสร้างอินซูลิน พวกของหวานๆโดยเฉพาะน้ำหวานเนี่ยดูดซับง่าย ช่วยบำรุงและเยียวยาพวกเป็นโรคตับแข็งได้ ถ้าคนเป็นแอลกอฮอลลิสซึ่มเนี่ย จนเป็นโรคตับแข็ง (แข็งไปแล้ว80%) หยุดทานเหล้าทันที อาจตับวายตายได้นะคับ ต้องค่อยๆลดปริมาณแอลกอฮอล์ ซึ่ง เข้าใจว่าผึ้งก็กินน้ำหวานให้กรเห็น ให้กรเห็นว่าแม้จะเสี่ยงจมน้ำหวานตาย แต่ก็คุ้มค่ากับสิ่งที่ได้มา ให้กรสู้ต่อไป อย่าได้อายผึ้งตัวน้อยๆอย่างมัน ดังนั้น ตรงจุดนี้มี สัญลักษณ์สามสิ่งคับ
1.แสงสว่างที่แยงตา = ปัญญาที่เกิดขึ้นพร้อมที่จะเผชิญหน้าและแก้ไข
2.น้ำหวานสีแดง = พลังร้อนแรงแห่งชีวิตที่พร้อมจะสู้ต่อไป
3.การหนีรอดของผึ้งน้อย = จุดเล็กๆในชีวิตที่ต้องกลับไปแก้ไขและก้าวข้ามไปให้ได้

3.แล้วพลอยก็กระซิบ (อะไรก็ไม่รู้) ซึ่งพี่มะเดี่ยววางกับดักไว้ให้เรามานั่งสงสัย ซึ่งจริงๆแล้วมันก็คือ สิ่งที่จูนกำลังพยายามไปให้ถึง คือการเดินทางไปท่องเที่ยวและทำงานในต่างประเทศ ไปขุดทองนั่นล่ะคับ จูนน่าจะบอกว่าให้กระเข้มแข็งและ รักษาสุขภาพให้ดี เพราะจูนจะไปเรียนต่อแล้ว ให้กรดูแลตัวเองให้ถึงวันที่จูนจะกลับมา

4.แล้วจูนก็มาคุยกับสุนีย์ ว่าการที่มีจูนอยู่ ดูเหมือนกรจะดีขึ้นทางด้านจิตใจ และ ร่างกายกรไม่ และจูนก็รู้ตัวดีว่า การเสแสร้งทำแบบนี้ มันทำได้ไม่ตลอดหรอก สักวันความจริงก็ต้องเกิดขึ้น เพราะมันไม่ใช่รักจัง และเพราะกรยังทานเหล้าอยู่ ดังนั้น ถ้าจูนหลอกกรให้หยุดเหล้า เพื่อจะได้รอดูความสำเร็จของจูน กรน่าจะทำ เพราะตั้งแต่ต้น กรตามใจลูกตลอด และที่กรเป็นคนติดเหล้าแบบนี้ก็เพราะการจากไปของ แตง
ดังนั้น กรน่าจะเลิกเหล้าได้อีกที ด้วยการ จากไปของแตง(จูน) แต่จากไปเพื่ออนาคต ให้ กร อยู่อย่างมีความหวัง ดูแลตัวเอง รอวันจูนจะกลับมา และเวลาก็จะช่วยเยียวยา และให้สติกับกรเอง

5.กรถามกับจูนตอนที่จูน บอกว่าต้องไปทำธุระแล้ว แสดงว่า จูนต้องบอกว่าไปที่ไกลๆแน่ๆ(เรียนต่อเมืองนอก) ถึงถามว่า คริสมาสต์ จะมาไหม ซึ่ง จูนไม่ตอบแล้วก็ยิ้ม พร้อมกับเดินจากไป พี่มะเดี่ยว วางกับปริศนาไว้เต็มๆ ซึ่งมีเหตุผลไม่กี่อย่าง ที่พ่อแม่จะอนุญาตให้ลูกไปไกลจากอกตน และการศึกษา เพื่ออนาคตก็เป็นเหตุผลต้นๆ ของหนึ่งในนั้น และน่าจะเป็นเหตุผลที่เพียงพอ ที่กรจะยอมให้จูนไปโดยไม่ห่วง ทั้งๆที่เพิ่งจะได้กลับมาอยู่พร้อมหน้ากันแท้ๆ จุดสังเกตุฉากนี้คือ :
ทำไม สุนีย์ ถึง มองอยู่ห่างๆ ตลอด? ไม่เข้าไปนั่งเฝ้ากรใกล้ๆให้จูนเฝ้ากรตอนสุนีย์กลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้า และเจอโต้ง มาถึงอีกทีก็ยืนห่างๆอย่างห่วงๆ ตรงจุดนี้ แสดงให้เห็นถึงว่า สุนีย์ อยากเห็นทุกๆคนในสายตา พร้อมกันหมด ไม่อยากให้ใครหายไปจากทัศนวิสัยของเธออีกแล้ว เลยต้องถอยมาห่างๆ เพื่อจะได้มองเห็นทุกคนได้อย่างชัดเจน ตอนนี้สุนีย์ สิ้นสงสัยในตัวจูนแล้ว เพราะร่วมทุกข์กันมาทั้งคืน ไม่งั้นไม่กล้าฝากสามี แล้วกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและรอโต้งหรอก ตอนนี้เธอยอมรับแล้วว่า จูนเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเธอ ที่เธอต้องดูแล แต่ตัวจูนเองก็รู้อยู่แก่ใจว่า เป็นแบบนี้ไปไม่ได้ตลอด สักวันความจริงต้องเปิดเผย ความหลอกลวงยิ่งทำให้คนอ่อนแอ

6.กรกลับมาบ้านอีกที และพบความจริงว่า สุนีย์ กินข้าวต่อจากตัวเองตลอด ถ้าจะทำให้สุนีย์ ได้กินอะไรที่ดีๆ ตัวเองต้องกินข้าวให้หมด และทานยา เพื่อทำให้ตัวเองหลุดพ้นจากการเป็นตัวถ่วง พร้อมที่จะกลับมาสู้ชีวิตต่อไปเพื่อครอบครัว แล้วกรก็กินข้าวทั้งน้ำตา

7.สุนีย์ตามหาชิ้นส่วนของเกมส์ที่ จูนทิ้งไว้ ซึ่งจูนก็จบแบบว่า ไม่ใช่คนที่คุณคิด ให้ครอบครัวคุณดูแลกันดีๆ ถึงแม้จะรักกันมากไป จนทำผิดไป ประมาณรักมากจนทำร้ายกันเอง พ่อแม่รังแกฉัน อะไรประมาณนี้ แต่มันก็ยังดีกว่า คนที่ไม่เคยทำอะไรเพื่อความรักเลย เหมือนที่จูน ไม่เคยทำอะไรเพื่อ พ่อแม่ตัวเองเลย เพราะท่านได้เสียไปก่อนที่จะเห็นความสำเร็จของจูน ซึ่งจูนก็ยังสานฝันตัวเองไม่ได้ แล้วก็เป็นรูป 1 ใบ ที่จูนกำลังสื่อให้สุนีย์ เข้มแข็ง และพยายามอยู่กัน สามคนให้ได้ ดูแลกันให้ดีๆ ตรงนี้เอง กรก็เดินเข้ามา แล้วถามว่ารูปอะไร และเป็นครั้งแรก ที่กรถามสุนีย์จากประโยคย้ำคิดย้ำทำเดิมๆ ว่า เค้าไปแล้วใช่ไหม? และสุนีย์ ก็ตอบไปตามความทรงจำซึ่งเป็นความจริงว่า แตงเป็นคนถ่ายให้และกรก็ดีใจมากที่แตงถ่ายรูปเป็น ถึงจุดนี้ สุนีย์ก็หันมาหากร และมองตากัน พร้อมกับดีใจ ที่เห็นสามีของตัวเอง กลับมาเป็นคนเดิม แล้วก็กอดกันร้องไห้ทั้งคู่ ตรงนี้ ซึ้งครับ ผมอ่านออกแค่นี้ แต่มันเป็นอะไรที่เคลียร์ ปัญหาและความทุกข์ของทั้งคู่ไปหมดเลย ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสประมาณนั้น

8.โต้งกลับมา สุนีย์กำลังนั่งทบทวนและรอลูกชาย โต้งถามถึงจูน แม่ลูกกอดกันเพื่อให้รู้ว่าเราเหลือกันและกันแล้ว พ่อนอนยิ้มพริ้มอย่างมีความสุข เป็นครั้งแรก ที่โต้งเห็นพ่อหลับไปด้วยรอยยิ้ม

9.พลอยซื้อตั๋วเดินทาง พร้อมเดินทางต่อไป ไม่ใช่ตั๋วที่ตัวเองพยายามหามาทั้งชีวิต(ตอนนี้ทำให้ผมนึกถึงเพลง Ticket มากๆ) แต่เป็นตั๋วรถทัวร์ ที่มีที่นั่งให้ตัวเอง back at once เพราะพลอยคิดได้ว่า สิ่งที่ตัวเองทำมาตลอดนับตั้งแต่หนีออกจากบ้าน มันไม่ได้เกิดประโยชน์อะไรขึ้นเลย ทำต่อไปก็ไม่มีคนมาชื่นชมกับความสำเร็จ เธอยอมที่จะกลับไปเพื่อรำลึกถึงอดีตเผื่อว่าอาจจะมีอะไรที่เธอสามารถทำให้ดีขึ้นได้ พ่อแม่เธอตายเพราะอะไร เธอพร้อมจะกลับไปค้นหาคำตอบให้ตัวเอง อย่างน้อยๆญาติพี่น้องเธอก็น่าจะมีบ้างล่ะ

::: โทษทีนะครับ ออกทะเลไปหน่อย แต่เป็นเรื่องที่นึกได้แล้วอยากแชร์ความรู้สึกอะคับ :::

จากคุณ : packpackz - [ 27 พ.ย. 50 02:25:50 A:124.120.161.249 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15

อรุณสวัสดิ์คับ ขอจิ้นอีกนิด กับบางคนที่สงสัยว่า สุนีย์ และกร ทำงานอะไร
มิว อยู่กับใคร :

สุนีย์ : ไม่ใช่เจ้าหน้าที่ของรัฐ หรือ พนักงานบริษัท ระดับล่างแน่ๆ และที่ทำงานกับบ้านต้องใกล้กันมากๆ สังเกตุได้จาก สุนีย์จะย้อนกลับมาจัดสำรับกับข้าวให้กร หลังจากส่งโต้งไปเรียน ประมาณ07.35จะเป็นเวลานั่งมองอาหารเช้าของกร และ 12.00 เป๊ะๆ ก็จะกลับเข้ามาอีกที พร้อมกันอาหารชุดใหม่ ซึ่งแกงตอนก่อนกรจะเดินไปดูสุนีย์ทานข้าวแข็งๆกับไข่พะโล้เย็นๆมีไอร้อนๆขึ้นด้วย สามีกินกับข้าว2อย่าง เมียไข่พะโล้เย็นๆไขขึ้น1อย่าง ( ซึ่งจุดนี้ผมไม่เข้าใจว่าทำไมสุนีย์ ไม่เวฟ???) ดังนั้นขอฟันธงว่า สุนีย์ เป็นเจ้าของกิจการซึ่งอยู่ใกล้บ้านมากๆ หรือไม่ก็ ระดับหัวหน้างานสุดๆในองค์กร แต่ถ้าเป็นหัวหน้างาน ก็ต้องมีกลับช้า หรือสัมนามั่งล่ะ แล้วใครจะหาข้าวให้คุณกร กิน ดังนั้น ผมจึงคิดว่า น่าจะหนักไปทางเจ้าของกิจการซึ่งอยู่ใกล้บ้านครับ

กร : เป็นสถาปนิกครับ ผมสังเกตุจากบ้านเก่า ทั้งบนฝาผนัง รูปต่างๆ การจัดเครื่องเรือนในบ้าน การใช้ไลท์ติ้งในบ้าน และน่าจะเปิดบริษัทเป็นของตัวเอง รับเหมางานเอง แต่กรกับสุนีย์ น่าจะทำงานที่เดียวกันแน่ๆ เพราะมีรถคันเดียว ตั้งแต่ฮอนด้าร์CRV จนมาถึง โตโยต้า Wish รถสองคันนี้ เป็นสัญลักษณ์ แสดงให้เห็นว่า ทั้งคู่ให้ความสำคัญกับครอบครอบ เพราะเป็นรถครอบครัว ครับ ถ้าแตงยังอยู่ อาจจะซื้อรถตู้ไว้ขนหลานๆ เพราะหวังกับโต้งไม่ได้แล้ว ชาตินี้ไม่มีลูกแน่ๆ เพราะเมียโต้งอาจจะไม่มีมดลูกครับ เอิก เอิ้ก

**ข้อสังเกตุอีกนิด สมัยก่อน กรดื่มเหล้าเบนมอร์ขวดละ350 แต่หลังๆนี่ ล่อแบ๊คเรเบิ้ล ล่อสวิงเลย ใครซื้อให้กินเนี่ย? แล้วออกไปซื้อตอนไหน? นี่ยังไม่ถามถึงที่มาของเงินที่เอาไปซื้อเหล้าขวดละเป็นพันนะ เพราะเห็นแต่สุนีย์เตรียมกับข้าวและยาให้กรทาน ไม่เคยเห็นเตรียมเหล้าให้เป๊กเลย สมัยตอนยังทำงานได้ ท่าทางจะเม้มเงินไม่ให้เมียรู้ไว้เยอะ(ฮา) แอบย่องไปซื้อเซเว่นหน้าปากซอย ตอนลูกเมียไม่อยู่ แต่ก็ยังดีนะครับ ยังแอบๆดื่ม ไม่ทำตัวเป็นขี้เหมายำเปถึงขั้นหมดสภาพความเป็นคน

มิวอยู่กับใคร? : หลังจากอาม่าตายแล้ว มิวน่าจะอยู่คนเดียวครับ คนที่เป็นป้า ในตอนเริ่มเรื่อง ไม่ได้เป็นญาติโกโหติกามิวแต่อย่างไร เป็นเพียงแม่บ้านที่ถูกจ้างมา ที่มาดูแลมิวและอาม่า สังเกตุได้จาก แทนตัวเองว่า "ป้า" ซึ่ง มิวเป็นครอบครัวคนจีน น่าจะเรียกป้าคนนั้นว่า "อาโกว" จะตั่วโกว หรือโซ้ย โกว ก็แล้วแต่ ดังนั้นหมดอาม่า มิวอยู่คนเดียวตั้งแต่ ม.2(อายุ14) ซึ่ง ขอบอกเลยว่าสุดๆ ดูแลตัวเองมาตลอด จริงๆผมว่าเค้าน่าจะเป็นคนเข้มแข็งนะ ไม่น่าโดนความเหงาทำร้ายได้เลย ผมละแปลกใจกับบุคคิลที่ซ่อนความซับซ้อนของมิวจริงๆ มิวเลือกที่จะอยู่บ้านนี้เพราะรอวิญญาณอาม่ากลับมา กลัวอาม่าเหงา เหมือนที่อาม่า รออากง มันเป็นการส่งต่อทางความคิดครับ เป็นเรื่องของการถ่ายทอดอุดมการณ์ มิวอยู่กับอาม่าตลอด จึงซึมซับเรื่องพวกนี้ไว้ได้มาก พรสวรรค์ทางดนตรี ของมิวก็คาดว่าได้อาม่าคนนี้ล่ะเป็นคนสอน ดังนั้นอาม่าเป็น Idol ของมิวเลยละคับ มิวไม่ไปอยู่กับป๊า เพราะกำลังช่วงวัยรุ่น ขี้เกียจปรับตัวกับครอบครัวใหม่ของป๊า และความผูกพันแทบไม่มี
ดังนั้น เด็กที่ขาดต้นแบบของเพศพ่อ จึงซึมซับและรับไปเต็มๆกับความอ่อนโยนของเพศแม่จากอาม่า ผมว่าจากจุดนี้ล่ะครับที่ทำให้มิวเป็นสมาชิกY สังเกตนะครับ พวกYเนี่ย มีไม่น้อยเลยที่เป็นหัวหน้างาน ประธานนักเรียน หัวหน้ากลุ่มในการทำกิจกรรม มีความกล้าแสดงออก ดูอย่างมิว เป็นนักร้องนำของวง เป็นคนแต่งเพลงของวง ขาดมิววงก็เป๋นิดๆ และดูได้จากที่เพื่อนๆเกรงใจมิว ไม่กล้าพูดว่ามิวเป็นY เข้าทำนอง รู้แต่ไม่พูด มิวน่าจะมีอธิพลต่อเพื่อนๆในห้องและในกลุ่มมิใช่น้อย ไม่งั้นโดนล้อกระจายแล้ว มีแต่เอ็กซ์ เพื่อนที่สนิทสุดในห้องของมิว ที่กล้าแหย่ๆมิวเรื่องนี้ เข้าใจว่าเอ็กซ์น่าจะเป็นไบ(ฮา) เพราะเอ็กซ์บอกว่า อย่าคิดว่าไม่มีใครเข้าใจมรึง(กูก็เข้าใจเพราะกรูก็เป็นครึ่งๆ)(ฮา) เอาเป็นว่า มิวน่าจะไม่เป็นหนุ่มYขี้เหงานะครับ มีทั้งดนตรี มีทั้งเพื่อนรัก ดังนั้นมิวแกล้งเหงาคับเพื่อแอบแซ่บโต้ง ถ้าจะเหงาจริงๆ มันก็แค่แอบเหงา ของพี่หอย ไม่ใช่เหงาเพราะไม่มีอะไรในชีวิตจริงๆ แบบคนไม่เหลืออะไรเลย คนเหงากว่ามิวมีอีกเยอะ อย่างจูนซิใช่เลย มิวเป็นพวกโลกส่วนตัวสูง สร้างกำแพงหนา และหลอกตัวเองคับ ทั้งหลาย ทั้งปวง เพราะกลัวการสูญเสีย และความพลัดพราก ข้อนี้ง่ายๆ ให้เข้าวัดฟังธรรม จะได้ปลงตก ไม่กล้าก็ไม่ได้ ไม่เดินก็ไม่ถึง เกิดเป็นมนุษย์ต้องครบรสครับ จริงๆเค้าน่าจะเข้าใจเรื่องการพลัดพรากตั้งแต่เด็กแล้วนะ สูญเสียแม่ พลัดพรากจากพ่อ และมองอาม่าที่เฝ้าคิดถึงอากงตลอด อาจจะเป็นเพราะไม่อยากสูญเสียอะไรอีกแล้ว หรือ เพราะ ไม่เข้าใจโลกที่ผ่านมากันแน่ เพราะยังมีแอบไปดีดเปียนโน แล้วถามวิญญาณอาม่าว่า "ทำไมนะอาม่า ทำไม" ถ้าอาม่าตอบมาได้ คงตอบว่า "เพราะเพื่อนทำตัวเพื่อนเอง" (ฮา) (คราวหน้าคราวหลังไปจูจุ๊ฟกันที่ลับตาคนนะ ความจะได้ไม่แตก ในห้องนอนห้องน้ำก็ได้ แต่อารมณ์อาจจะประมาณว่า ถ้าไม่จุ๊ฟตอนนี้ กรูอดแด๊กไอ่โอ้แน่ๆ ได้กับได้ เอาว่ะ วิน วิน)

ไหนๆก็ไหนแล้ว ขอโต้งสักนิดนะคับ ว่าด้วยเรื่อง ทำไมโต้งถึงเบนไปทางYได้ ในทัศนะของกระผม : ถูกเลี้ยงมาด้วยความกดดันและความคาดหวัง ของแม่ครับ ท่ามกลางศาสนาและคำสอนที่เคร่งและตรง คาดว่าสมัยก่อนตอนอยู่ครบหน้ากัน นอกจากนำสวดก่อนทานอาหารแล้ว อาจจะเข้าโบสถ์วันอาทิตย์ด้วย(เคยฟังมาว่าในศาสนาคริส การเป็นเกย์ เป็นความผิดบาปเพราะเกย์เคยทำพระเจ้าเสียใจ) เพศแม่มีความโดดเด่นในครอบครัวโต้งอย่างเด่นชัด จนพ่อเกือบกลายเป็นแค่สัญลักษณ์ไป เช่นแม่ดุโต้งกะอีแค่หมากฝรั่ง ถ้าดุว่าให้คายก่อนทานข้าวจะไม่ว่าเลย นี่ดุว่า เคี้ยวทำไม เดี๋ยวติดคอตาย ไข่ในหิน สปอยด์สุดๆ ลูกเลยกลายเป็นคุณหนูไป แล้วพอเจอโดนัท หนังปูให้เห็นตั้งแต่ชอตแรกเลย ว่าไม่ได้ใส่ใจกับแฟนที่สวยราวเทพธิดาของตน อาจจะเพราะว่าโดนัทเจ้ากี้เจ้าการเหมือนแม่ตัวเอง ที่ทนคบเพราะเพื่อนบอกว่าสวยๆ เหมือนได้เพรชระดับสิบๆกระรัตมาแต่ไม่ได้ใส่เพราะไม่ชอบที่ครอบครองเพราะมันมีค่าในสายตาคนอื่น จริงๆชอบนิล มากกว่า ไรประมาณนี้ พอมาถึงจุดนี้เลยอยากชี้ให้เห็นโดยสังเขปว่า มีประมาณ 4ประเด็นในเรื่อง ที่ทำให้ สองหนุ่มนี้ เป็นYไป
1.โดนสิ่งแวดล้อมที่เติบโตมากระทำ (รวมบรรยาศพาไปด้วย)
2.ยีนส์ XY28 เรื่องของ(พันธุ)กรรมเป็นตั้งแต่เกิด(ฮา)
3.มีIdolและแบบอย่างเป็นเพศแม่
4.เบื่อเพศแม่เพราะโดนกดขี่และขีดกรอบจากเพศแม่
แต่สำหรับโต้ง เชื่อเหลือเกินว่า ตอนแรกก่อนเจอมิว โต้งยังแค่ไม่อยากมีฟงมีแฟนทั้งนั้น อยู่กับเพื่อน เตะบอล ใช้ชีวิตวัยรุ่นไปวันๆ แต่พอเจอมิวอีกครั้ง พร้อมกับเรื่องดีๆทั้งหลายที่มิวทำให้ ( เก็บรูปไว้เอย ตุ๊กตาที่เคยให้ไปเอย แต่งเพลงให้เอย แล้วก็ไม่งี่เง่าเอย) อะไรพวกนี้ที่ทำให้โต้งสับสน และเผลอตัวไปครับ อาจจะเป็นเรื่อง ของการเปลี่ยนแปลงของวัย การข้ามวัย coming of age นิดๆ แต่ให้เลือกว่า ผู้หญิงสวยที่เอาแต่ใจ กับผู้ชายน่ารักๆที่เราไว้ใจและเอาใจเรา ไม่ต้องถึงขั้นคบเป็นแฟน แค่คบหารู้จัก คุณจะเลือกใคร? ดังนั้น โต้งเข้าข่ายข้อ4แต่ไม่ถึงกับเป็นไปตามข้อ4ทั้งหมด แต่โต้งน่าจะรักมิวไปแล้ว ดูๆจากหนังที่สื่อให้เราเห็น มันไม่ใช่คามใคร่แน่นอน เพราะไม่งั้นน่าจะขึ้นห้องฟาดกันแระ ดังนั้นโต้งน่าจะ 4 + 1 โดนกดดันแล้วเจอบรรยากาศเป็นใจ (ฮา)
:::เขียนขำๆ เช้านะครับ แชร์ความคิด ฮิ ฮิ อีกมุมที่คุณไม่ได้มอง :::

จากคุณ : packpackz - [ 27 พ.ย. 50 07:23:16 A:124.120.162.156 X: ]