ความคิดเห็นที่ 2 ได้รู้ในสิ่งที่รัก... ตั้งแต่บรรทัดนี้เป็นต้นไปจะมีการ SPOILER เนื้อหาสำคัญของหนัง ...สำหรับใครที่ยังไม่ได้ดูและไม่อยากรู้เรื่องที่ผู้กำกับแอบๆเอาไว้ ก็ขอให้อย่าเพิ่งอ่าน แล้วข้ามไปที่ "จงรักที่จะเรียนรู้" (ความคิดเห็นที่ 4) เลยครับ ... (แต่จะว่าไปไอ้ที่ว่าแอบๆ เขาก็คงรู้กันหมดแล้วมั้ง อิอิ) ถึงมนุษย์เราอาจจะสามารถมีชีวิตอยู่อย่างสบายได้ด้วยการกินข้่าว การหาอะไรเข้าท้องให้เกิดกระบวนการสร้างพลังงานแก่อวัยวะในร่างกาย ...หากแต่ เราก็คงจะไม่มีทางอยู่รอดได้ ตราบใดที่อวัยวะส่วนสำคัญ ที่เรียกว่า หัวใจ ไม่มีความรักเป็นอาหารที่ช่วยเสริมสร้างภูมิคุ้มกันแก่ชีวิตที่หายใจได้ และก็เพราะ ความรัก คือ ยาใจที่ช่วยชูกำลังให้คนที่ได้กินอยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไป และความรัก ก็ยังคือ วิตามินที่ช่วยบำบัดทุกข์ บำรุงสุขให้กับทุกชีวิตที่ได้เสพติดมัน ...มิเช่นนั้นแล้ว มนุษย์ทุกคนจึงจำเป็นต้องมีความรัก เพื่อไว้คอยยึดเหนี่ยวหัวใจให้คงอยู่กับเราตลอดไปทั้งชีวิตนี้ที่ยังเหลืออยู่ สิ่งที่ผมคิดออกไปนั้น ไม่ได้อยากจะให้เกินเลยไปด้วยคำที่สวยหรูเหวินเว่อร์ เพราะถึงมันยังจะเป็นสิ่งที่ผมประดิษฐ์ฺประดอยขึ้นมาอย่างเจตนา แต่กับความตั้งใจที่จะพูด มันก็เป็นเฉกเช่นที่ รักแห่งสยาม ได้บอกกับเราเอาไว้ ในทุกๆเรื่องราว ทุกๆแง่มุม ที่หนังเสนอเอาไว้ตั้งแต่้ต้นจนจบเรื่อง... กับประเด็นหลักทั้ง 2 ส่วน ที่หนังดำเนินเรื่องราวให้ตีคู่เคียงขนานกันไปตลอดเวลาที่เรากำลังเอาสายตาจับที่จอหนัง ...มันต่างก็ล้วนเป็นประเด็นที่กำลังเป็นปัญหากับความรักของคนในสังคมปัจจุบัน แบบที่เรื่องบางเรื่องอาจจะมองดูเฟคเหมือนละครน้ำเน่า แต่มันก็คือความจริง และมันก็ไม่ใช่ละครที่ถูกจัดฉากเสียด้วย รักของวัยรุ่น...ใน รักแห่งสยาม 'โต้ง' และ 'โดนัท' ...ฉากรักของคนคู่นี้ อยู่ในช่วงที่กำลังเกิดภาวะสั่นคลอนในความเชื่อมั่น ...มันอาจจะเป็นไปด้วยเหตุผลง่ายๆที่คนทั้งสองไม่เข้าใจกันก็หนึ่ง แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นอีกหนึ่ง คือ การที่โต้งและโดนัทกำลังค้นหาตัวเอง และต่างค้นหาว่าความรักที่แท้จริงของเขาและเธอ มันเป็นอย่างไร ฝ่ายชาย ...คือ คนที่เงียบๆ ไม่ชอบทำตัวโอเว่อร์ และไม่มีความต้องการจะคอยประคบประหงม เอาอกเอาใจแฟนอะไรมากนัก ...เพราะเขาเชื่อมั่นว่า เขารักในแบบที่ตัวเขาเป็น คือวิธีการที่ดีที่สุดแล้วอันต่างกันกับฝ่ายหญิง ...ที่เธอไม่ชอบทำตัวเงียบๆ ออกจะแคร์กับการพรีเซนต์ตัวเองเหนือสิ่งอื่นใด (แคร์ไม่แคร์ วัดกันจากการได้รับตำแหน่ง สวยเลือกได้ ประจำโรงเรียน) แล้วที่สำคัญยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด ก็ยังจะต้องการความแคร์จากผู้ชายที่เธอคบหาอยู่ด้วยทุกคน โดยไม่สนว่าเขาคนนั้นจะใช้คำว่า แฟน ด้วยหรือไม่ก็ตามที ...ด้วยคุณลักษณะของคุณหนูไฮโซที่ยึดมั่นถือมั่นกับความเห็นแก่ตัวเองยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด ทำให้เธอรับไม่ได้กับวิธีการแสดงออกของโต้ง ที่ไม่เหมือนชายคนอื่นๆที่เธอแอบกิ๊กกั๊กด้วย 'ความแตกต่าง' ของคนคู่นี้ ทำให้เราได้รู้ว่า... 'การปรับตัวปรับใจเข้าหากันเป็นสิ่งที่สำคัญเหนือสิ่งอื่นใดในความรัก' เราคงเคยได้พบได้เห็นชีวิตคู่ของคนหลายต่อหลายคนต้องล่มสลายลง เพียงเพราะความไม่เข้าใจในกันและกัน เมื่อมีปัญหากันเมื่อไหร่ ก็ทำได้แต่โทษอีกฝ่าย ว่าเป็นผู้ผิด ไม่ได้ย้อนคิดถึงความเป็นจริงว่าคนผู้ว่ากล่าวนั้นเองก็มีส่วนสำคัญที่ทำให้เกิดความผิดขึ้นมา จนเมื่อสุดท้ายที่ความรักของทั้งสองคนไม่มีทางได้เคลียร์กันให้จบ เรื่องราวทุกอย่างที่ผ่านพ้นจึงจบความเข้าใจกันลงไปตรงที่การเลิกรา ...และนั่นจึงเป็นเรื่องของความแตกต่าง ที่หนักหนาสาหัสมากกว่าเรื่องอื่นใดในสารบบปัญหาความรัก ถึงผมจะรู้สึกรำคาญ และไม่ชอบอุปนิสัยอันดื้อดึงของโดนัท เฉกเช่นเดียวกับโต้ง ก็จริงเถอะ...แต่กระนั้น มันก็ถือว่าน่าเห็นใจเธออยู่้เช่นกัน ที่สิ่งที่เธอเป็น ไม่สามารถเข้ากันได้กับ สิ่้งที่โต้งเป็น หากเพียงถ้าเธอรู้จักจะปรับตัวปรับใจแก้ไขอะไรที่เธอเป็นให้มาจูนกันกับโต้งได้ ความรักของคนทั้งสองก็คงไม่จำเป็นต้องจบลงที่คำพูดอันชวนน่าหมั่นไส้ของโดนัทเช่นนั้นหรอก 'มิว' และ 'หญิง' ...ฉากรักของคนคู่นี้ ไม่ได้มีฉากที่ลึกซึ้งของคำว่า 'แฟน' จำกัดความเอาไว้ เฉกเช่นโต้ง กับ โดนัท ...แต่กระนั้นนี่ก็คืออีกแง่มุมของความรัก ที่คนหนึ่งต้องพยายามปกปิด ด้วยคำว่า 'แอบชอบ' ส่วนอีกคนก็คือผู้ที่โดนปกปิดไม่ให้รู้ว่า มีคนอีกคนที่แสดงออกด้วยคำว่า 'ห่วงใย' คอยเฝ้าจับตาดูอยู่อย่างชิดใกล้ ฝ่ายชาย ...คือ คนที่มีชีวิตอยู่เพียงตัวคนเดียว และชอบการอยู่กับตัวเองมาตลอดนับแต่วันที่เหลือเขาเป็นคนสุดท้ายในบ้านหลังที่เขาไม่เคยได้ย้ายจากไปไหน ...ตอนนั้นเขาก็คือเด็กผู้เดียวที่อยู่อย่างโดดเดี่ยวในละแวกบ้านที่ไม่มีเด็กวัยเดียวกับเขาอาศัยอยู่ (ตอนนั้นคือตอนที่โต้งย้ายบ้านออกไปแล้ว) และเขาก็ไม่เคยคิดบากบั่นจะไปหาใครคนอื่นมาเป็นเพื่อนของเขาอีกเลย (นอกเหนือไปจากโต้งเพียงคนเดียวเท่านั้น) แต่ในที่สุดแล้ว การเข้ามาสู่ละแวกบ้านเดียวกันแห่งนี้ของเด็กผู้หญิงที่รักการจะมีเพื่อน ก็ได้ทำการเปิดประตูต้อนรับให้เขาได้รู้จักกับการมีเพื่อนอีกครั้งหนึ่ง หากแต่ในความรักแบบเด็กร่วมหมู่บ้านของหญิง ก็มีความนัยซ่อนอยู่ ...นัยที่ว่าเธอรักเขาคนนี้มากกว่าคำว่า 'เพื่อน' โดยที่ มิว ก็ยังไม่เคยจะรู้ได้ว่า เขาคือคนที่หญิงห่วงใยยิ่งไปกว่าใครต่อใครที่เป็นเพื่อนเธอทั้งหมด แต่จนเมื่อเรื่องราวมันเดินหน้ามาจนถึงจุดที่ มิว ได้รู้จักความรักที่แท้จริงแล้ว ...เขาก็ได้พบความจริงที่แอบซ่อนไว้ และสิ่งที่ใจเขาปรารถนาอยู่นั้น ก็ย่อมไม่ใช่เด็กผู้หญิงคนแถวบ้าน ผู้ที่ปรารถนาเขามาตลอด คนนี้เป็นแน่แท้ ...และเพราะ มิว ก็ยังคงเห็นแก่คำว่า 'เพื่อน' มากกว่าคำอื่นใด เขาจึงได้มอบนิยามของคำว่า 'เข้ากันไม่ได้' เป็นเหมือนของรางวัลปลอบใจ แด่เพื่อนสาวที่ดีที่สุดเพียงคนเดียวของเขาผู้นี้   'ความเข้ากันไม่ได้' ของคนคู่นี้ ทำให้เราได้รู้ว่า... 'ความเป็นแฟน ย่อมไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่างของชีวิตที่อยากจะมีความรัก' มันก็อาจจริงอยู่ที่ว่า การที่มีคนที่เรารักและรักเรา เป็นสิ่งที่ดีที่สุัดที่ชีวิตเราควรจะหามาได้ แต่นั่นก็เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของการได้เกิดมาเป็นคน ที่ยังมีสิ่งอื่นให้เห็นว่าจำเป็นกว่ากันอีกมากมาย... อย่าลืมไปว่า บนโลกกลมๆใบนี้ก็ยังมีผู้คนอีกนับหลายแสนหลายล้าน ที่เขียนสถานะความเป็นโสดห้อยคอเอาไว้ให้เราได้เห็นกันไปทั่ว และผู้คนเหล่านั้นที่เป็นหนึ่งในนั้น ก็มีมากมายที่ไม่ได้เห็นสถานะความเป็นแฟน จะคือ สิ่งสุดท้ายที่ในชีวิตเขาจะต้องมีกันให้ได้ แน่นอนที่ผมเอง(ผู้มีประสบการณ์ในด้านนี้มาก่อนค่อนข้างโชกโชน) ย่อมต้องรู้สึกเจ็บปวดกระเทือนใจแทนตัวหญิง ในสิ่งที่เธอได้รับคืนมาเป็นรางวัลปลอบใจอยู่ ...แต่กระนั้น นั่นก็คือวิธีการสั่งสอนเตือนใจที่ดีที่สุดที่ผมเห็นควรด้วย นอกไปเสียจากมันจะทำให้เธอได้เติบโตขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งแล้ว ที่สำคัญกว่าอื่นใด ก็คือ นี่คือความรักครั้งแรกที่จะช่วยสอนสั่งเพาะบ่มความเป็นคนให้เข้มแข็งขึ้นในครั้งต่อๆไปที่เธอ(หญิง) หรือเรา(คนดูเอง)มีความรัก 'โต้ง' และ 'มิว' ...ฉากรักของคนคู่นี้ มีจุดเริ่มต้นมาจากความเป็นเพื่อน ...หนึ่ง คือ เพื่อนบ้าน , สอง คือ เพื่อนร่วมโรงเรียน ในวัยเด็กของพวกเขาทั้งสอง ...ความรักที่เขาและเขามีให้ต่อกัน ยังสามารถเรียกคำว่า เพื่อนสนิท ได้อย่างเต็มปากเต็มคำ ...เพื่อนสนิทที่คอยให้การช่วยเหลือกันและกัน ในเวลาที่อีกคนกำลังเดือดร้อน ...เพื่อนสนิทที่มีเวลาว่างเมื่อไหร่ ก็ต้องมานั่งขลุกมาเล่นสนุกตามประสาของเด็กผู้ชายที่ลิงโลด ...เพื่อนสนิทที่ไปไหนมาไหนด้วยกัน เพื่อนที่มีใครทำอะไร อีกคนก็ยินดีจะยอมทำตามโดยไม่อิดออด (ตัวอย่างในหนัง ก็คือ การแสดงละครเวที ...ที่มิว มีบทเด่น แต่กับ โต้ง เป็นแค่ตัวประกอบฉากซะงั้น) แต่เมื่อถึงวันที่พวกเขาได้เติบโตขึ้นมาเจอกับโลกใบที่ใหญ่และกว้างกว่าเคยมองเห็นในวัยเด็ก ...ความรักที่เขาและเขามีให้ต่อกัน ก็เหมือนจะมีเจตนาอะไรบางอย่างที่ทำให้คำว่า เพื่อนสนิท อาจจะมีคุณค่าน้อยเกินไปเสียแล้ว ถ้าจะไปกล่าวโทษถือผิดให้เป็นภาระของโลกใบนี้ที่นับวันก็ยิ่งทวีมีกลุ่มมีก้อนของคนสีม่วงมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว ก็นับว่าเป็นเรื่องที่ Non-sense มากกว่าจะ Make-sense ...แล้วกับ นิยามของความรักในวันนี้ มันก็ไม่ได้มีกฎเกณฑ์อะไรที่ตายตัวเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป ความรักที่คนสองคนมีให้ต่อกัน ไม่ได้มีข้อบังคับใดๆบีบให้ต้องเป็น ชาย กับ หญิง เพียงเท่านั้น ความรักของ โต้ง กับ มิว ยังนับว่าเป็นความรักที่บริสุทธิ์ และดูสดใสมากไปกว่า คำพูดของคนอื่นคนนอกที่ยัดเยียดว่า So-mom ...เมื่อลองได้หยิบเอากรณีของคนคู่นี้ไปเปรียบเทียบกับความเป็นจริงของสังคมสีม่วงในวันนี้แล้ว ก็จะยิ่งเห็นได้เด่นชัดที่ โต้ง กับ มิว ก็ยังคงห่างไกลซึ่งคำว่า So-mom อีกยาวไกล แต่ถึงมันจะยังคงความบริสุทธิ์ใสๆเช่นรักในวัยรุ่นใสๆ เอาไว้เช่นไรก็ตามที กับสุดท้ายแล้วในสายตาของคนอื่น(โดยส่วนใหญ่)ก็ยังคงเลือกจะมองความรักวิปริตเช่นนี้ เป็นเรื่องที่ทุเรศ เป็นการกระทำที่สิ้นคิด และยุว่าส่งเสริมการทำลายล้างวัฒนธรรมความเป็นคนให้เหลวแหลกขึ้นกว่าเดิม เพราะฉะนั้นแล้ว โต้ง กับ มิว ก็จึงไม่มีทางอาจหนีไปจากความเป็นจริงของสังคมที่ยัดเยียดให้เขาและเขาต้องจบลง ด้วยความเป็นเพื่อนสนิทเช่นที่เคยเป็นกันมา ได้เพียงเท่านั้น   'ความรักที่ไม่สมหวัง' ของคนคู่นี้ ทำให้เราได้รู้ว่า... 'สังคมนี้ยังคงต้องการความรักที่บริสุทธิ์แบบชายหนุ่มและหญิงสาว มากกว่าจะยอมยินดีเปิดช่องทางให้คนเพศเดียวกันชอบพอและเบี่ยงเบนกันเองได้' แม้ผมจะเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่เคยมีความคิดจะมีความรักแบบนี้เลย (อาจจะมีบ้างก็เฉพาะตอนที่หยอกล้อขำๆกับเพื่อนฝูงบ้าง ฮาๆกันไป) แต่กระนั้นผมก็ไม่เคยจะมีความคิดต่อต้านโดยใดๆ ...และถึงผมจะมีความยินดีเห็นดีเห็นงามด้วยแล้ว ก็คงมิอาจไปมีกำลังโต้เถียงขอความเรียกร้องใดๆ ให้คนทุกคนบนโลกเห็นดีเห็นงามในรักแบบนี้ดูบ้าง ...เพราะเรื่องแบบนี้ มันยังคงละเอียดอ่อน และเต็มไปความหวั่นไหว ที่ยิ่งพูดก็ยิ่งจะกลายเป็นการสร้างเครื่องหมายลบในใจมากกว่าเดิมเท่านั้น มิฉะนั้้นแล้ว ...เรื่องของวันเวลา จึงเป็นเรื่องที่ดีที่สุด ที่จะช่วยพิสูจน์ให้ใครต่อใครผู้นั้นได้เห็นกับ เรื่องบางเรื่อง มันก็ควรจะมองข้ามระบบระเบียบกันได้ ...ถ้าตราบใดที่ความรักแบบนี้ ไม่ได้ไปทำให้โลกใบนี้ต้องมีปัญหา (เฉกเช่นที่คนบางคนอาจกำลังทำอยู่ในวันนี้) ..อ่านต่อข้างล้างจ้า.. แก้ไขเมื่อ 28 พ.ย. 50 12:28:25 แก้ไขเมื่อ 28 พ.ย. 50 12:16:40 จากคุณ : OncE UPoN'-'a MaN - [ 28 พ.ย. 50 12:06:20 ]

ความคิดเห็นที่ 3 รักของผู้ใหญ่...ใน รักแห่งสยาม 'สุนีย์' ...ฉากรักของเธอคนนี้ เต็มไปด้วยความผิดที่เธอยินยอมปล่อยผ่านให้มันเกิดขึ้นมา... การหายตัวไปของ 'แตง' ลูกสาวคนโตของเธอ ทำให้ครอบครัวที่เคยอบอุ่น กลายเป๊นอีกหนึ่งครอบครัวที่จำทนอมเศร้าเพียงกับความทรงจำอันเลวร้ายของอดีต... สุนีย์ต้องแบกรับกับความรู้สึกที่ย่ำแย่ของสมาชิกแต่ละคนที่ต่อกันไม่ติด ทั้งๆที่อยู่บ้านหลังเดียวกัน ก็เหมือนไม่ใช่คนที่อยู่ในครอบครัวเดียวกัน สุนีย์ -> กร : พยายามทุกวิธีการที่จะทำให้กรเลิกเจ็บปวดกับความจริงอันเลวร้ายที่ตัวเขาก่อ เธอทำได้โดยไม่เคยสนว่าวิธีนั้น จะทำได้จริงหรือไม่ ...ทั้งๆที่จริงแล้ว เธอเองก็เลือกจะสนแต่การหลอกลวงตัวเองไปวันๆ กับการพร่ำบอกว่า แตง ทำตัวของตัวเองให้ต้องจากพวกเขาไป 'กร' ...ฉากรักของเขาคนนี้ เต็มไปด้วยความผิดที่เขาเป็นผู้เริ่มก่อโดยมิรู้ตัว... การหายตัวไปของ 'แตง' ลูกสาวคนโตของเขา ทำให้ความสุขที่เคยอบอวลในวันก่อน กลายเป็นวันแห่งความทุกข์ที่ไม่มีวันหยุดนักขัตฤกษ์... กรยังคงเจ็บปวดกับความคิดและการกระทำของเขา ที่มีส่วนทำให้สมาชิกคนหนึ่งในครอบครัวต้องลาลับ ไม่รู้จะกลับเมื่อไหร่ ...นอกเหนือไปจากความผิดติดตัว สิ่งที่เขาเหลืออยู่ในชีวิตนี้ก็มีเพียง 2 สิ่ง คือ เหล้า และอดีต เขาเลือกเหล้ามากกว่าเมีย และเลือกจะจมกับอดีตมากกว่าการอยู่กับปัจจุบันที่ วันนี้มันควรจะดีกว่าวันนั้น กร -> จูน : ความรู้สึกดีๆกลับคืนมา เมื่อเขาได้เจอหน้าลูกสาวที่เขารักและรู้ว่ายังมีชีวิตอยู่ ...หากแต่ในความจริงแท้ จูน ก็คือ คนอื่นที่ได้รับการว่าจ้างจากสุนีย์และคำขอร้องจากโต้ง ให้มาช่วยบั่นทอนความรู้สึกเศร้าของกรให้ลดน้อยถอยลงไป 'จูน' ...ฉากรักของเธอคนนี้ เต็มไปด้วยความผิดที่เธอไม่ได้ตั้งใจจะก่อ หากแต่เธอก็ล่วงเกินทำมันมานาน จนสุดท้ายก็กลายเป็นสิ่งที่สายเกินแก้ ...เธอเลือกจะเดินจากครอบครัวออกมา เพื่อเผชิญหน้ากับชีวิตอันน่าจะสุขสบายในเมืองใหญ่ จูนคาดหวังที่จะทำงาน งาน และงาน เพียงเพื่อหวังจะได้ส่งเสียเงินทองไปยังพ่อแม่ที่รอคอยการกลับไปของเธอ ...แต่เมื่อถึงวันนั้นจริงๆ จูนก็พบว่าไม่ได้มีใครต้องการจะรอคอยเธออีกต่อไปแล้ว และในวันนั้นก็คือ วันที่ทำให้วันนี้ เธอเลือกจะรักตัวเอง มากไปกว่าจะรักใครคนอื่นให้เท่าเทียมคนที่เธอเคยรัก จูน -> สุนีย์ : ถูกดึงเข้ามาเพื่อต้องการให้เปลี่ยนแปลงชีวิตของครอบครัวสุนีย์ให้ดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ ...หากแต่ในทางกลับกันแล้ว จูนกลับเป็นคนที่พยายามดึง สุนีย์ กร และโต้ง ให้กลับมามีความเป็นครอบครัวเดียวกันอีกครั้ง ...ซึ่งนั่นก็คงจะเป็นเพราะ ความผิดที่เธอเคยทำให้ครอบครัวตัวเองล่มสลายละมั้ง มันจึงเป็นเหมือนการได้รับโอกาสที่ดีที่จะช่วยแก้ให้ครอบครัวของคนอื่น กลับมาเป็นครอบครัวที่น่ารักเป็นที่สุดอย่างที่เธอพยายามพร่ำบอก เรื่องราวความรักที่เกี่ยวเนื่องกันของ คนทั้งสาม ทำให้เราได้รู้ว่า ...'ความผิด มันอาจจะได้ชื่อว่าเลวร้าย แต่กระนั้นมันก็ยังจะมีแง่มุมดีๆอยู่ในนั้นด้วยเช่นกัน หากแค่เราสามารถดึงเอาแง่มุมนั้นมาใช้ให้เป็นประโยชน์' ทุกๆอย่างบนโลกใบนี้ มันล้วนแต่มี 2 มุมด้วยกันทั้งนั้น ...ซึ่งในบางสิ่งที่คนมองว่าดี ก็อาจจะกลับกลายเป็นร้ายได้ถ้าเราใช้มันแบบผิดๆ และทางกลับกันกับบางสิ่งที่มันดูแย่ ก็ใช่ว่าจะแย่ไปซะหมด ตราบใดถ้าเราเอาสิ่งที่แย่เหล่านั้น มาแปรรูปให้มันเป็นสิ่งดีๆที่จะช่วยให้ชีวิตเจริญเติบโตขึ้นกว่าเดิม ยกตัวอย่างเช่น... สิ่้งที่สุนีย์ทำให้กร มันก็ยังอาจจะดูเป็นวิธีการที่เหมือนแก้ไขที่ปลายเหตุอยู่ แต่กระนั้นถ้ามันจะช่วยประคับประคองให้คนรักยังคงจะทนมีชีวิตอยู่ต่อไป มันก็ย่อมดีซะกว่าไม่ยอมทำอะไรเลย ...หรือกับสิ่งที่กรทำให้จูน ก็คือ การสร้างความรู้สึกดีๆที่ช่วยทดแทนความผิดครั้งอดีตที่เธอเคยทำให้พ่อแม่ต้องเจ็บช้ำ กับการได้อยู่ช่วยดูแลรักษา(ที่แลกด้วยอามิตสินจ้าง) นอกไปจากจะทำให้ กร มีชีวิตที่ดีขึ้น (และยังทันเวลาที่จะไม่ทำตัวเองให้ต้องตาย) จูนก็ยังได้ประโยชน์ที่ช่วยลบล้างที่เธอไม่ทันไปดูใจคนที่เธอรักที่สุดได้ทันเวลาเช่นกัน ...หรือกับสิ่งที่จูนทำให้สุนีย์ ที่เหมือนจะเป็นการก้าวก่ายคนอื่นก็เถอะ แต่ถ้าเธอก้าวก่ายแล้วทำให้ครอบครัวของคนอื่นกลับมาปรองดอง รักมั่น เช่นที่เคยเป็นได้ ก็คงจะดียิ่งซะกว่าการยุ่มย่ามแล้วสักแต่มาเอาประโยชน์เพื่อตัวเงินหรือตัวเองเพียงอย่างเดียว เฉกเช่นเดียวกับที่คนบางคนในสังคมนี้คิดอยู่ รักของทุกคน... ใน รักแห่งสยาม เป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ มีคุณค่า และช่วยเหลือเพาะบ่มความเป็นคนให้มันเติบโต เปลี่ยนแปลง ทำให้คนหนึ่งคนได้เรียนรู้อะไรต่อมิอะไร ได้เปิดใจที่จะยอมรับในสิ่งที่มันต้องเกิดขึ้น ...ความเป็นไปทุกๆอย่างที่เกิดขึ้นใน รักแห่งสยาม จึงเป็นเรื่องที่จริงซะยิ่งกว่าจริงในแบบที่มีหนังเพียงน้อยเรื่องที่จะจริงจังและจริงใจกับคนดูได้มากเท่าเวลา 2 ชั่วโมงครึ่ง ที่ได้เห็นได้ชมอยู่นี้ ..อ่านต่อข้างล่างจ้า.. แก้ไขเมื่อ 28 พ.ย. 50 12:23:31 แก้ไขเมื่อ 28 พ.ย. 50 12:17:41 จากคุณ : OncE UPoN'-'a MaN - [ 28 พ.ย. 50 12:13:43 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จงรักที่จะเรียนรู้... บทหนังที่ร่ายกันมาจากข้างบนนั้น อาจจะว่ายอดเยี่ยมในเนื้อหาและการนำเสนอแล้ว ...แต่กับส่วนอื่นๆ ที่รวมเป็นหนังทั้งเรื่อง ก็ไม่ต่่างอะไรกันไปเลย แถมจะส่งเสริมให้หนังที่จริงจัง และจริงใจ เข้มข้น และสนุกน่าติดตาม โดยไม่มีช่วงเวลาใดใน สองชั่วโมงครึ่งอันยาวนาน ที่น่าเบื่อเลย งานกำกับของคุณมะเดี่ยว ก็เช่นกันกับบท ...นำพาอารมณ์คนดูให้คล้อยไปตามภาพโดยไม่มีอะไรให้ต้องรู้สึกสะดุดตา สะดุดใจ กับจังหวะเรื่องที่เนิบนาบ ก็ไม่ชวนให้อยากหลับ   การแสดงของนักแสดงรุ่นใหม่... ดูใช่ในคาแรกเตอร์ ดูเหมาะกับภาพจำที่ทำให้เราเชื่อในตัวละครที่เขา/เธอเป็น และการแสดงที่เขา/เธอทำ ..."พิช-วิชญ์วิสิฐ หิรัญวงศ์กุล" เป็น มิว ได้น่ารัก หน่อมแน้มได้ใจ แล้วกับฉากที่เป็นดรามาจริงจัง เขาก็เอาได้อยู่ ที่สำคัญ ร้องเพลงเพราะจนอากู๋น่าจะชวนไปทำอัลบั้ม , "มาริโอ เมาเร่อ" เหมือนจะดูแข็งๆ แต่เปลือกนอกที่เห็นก็ทำได้ดูจริง สอดคล้องบทบาท แล้วก็เด็ดขาดกับการใช้สายตา ที่มองมาทีไรก็บริหารหัวใจให้คนดูสาวๆได้ขยับเต้นๆตุ๊บตั๊บ พอๆกันกับหนุ่มๆ(แต๋วแตก) ที่กรี๊ดกร๊าดกันจนน่าหมั่นไส้ (เฮ้อ! ก็ตูมันไม่หล่อเท่าเขาเองนี่) , "ตาล-กัญญา รัตนเพชร์" น่ารักน่าเลิฟมากกับความแก่นๆใสๆของเธอ แต่ที่มากไปกว่าความสวย ก็คือ ฝีไม้ลายมือความอินที่ไม่ด้อยไปกว่าหน้าตาเลยทีเดียว , "เบสท์-อธิชา พงศ์ศิลป์พิพัฒน์" เป็นคนเดียวของหนังที่ทำได้น่าผิดหวัง ทั้งในแง่ของลักษณะตัวละครที่ต้องว่า สวยเลือกได้ แต่กลับดูธรรมดามากๆที่จะให้หนุ่มๆต้องเหลียวตามอง อยากรักอยากจีบ แล้วกับการแสดงก็ดูจะแข็ง เสียจนชวนหมั่นไส้ในความร้ายกาจที่มีอยู่มิติเดียวของโดนัท การแสดงของนักแสดงรุ่นใหญ่... ใส่กันเต็มสตรีม อินกันเต็มพิกัด กับบทบาทที่เฉือนกันได้คม เข้มข้นด้วยความเป็นดรามาเรียกน้ำตา ..."นก-สินจัย" แค่หวังจะมาดูพี่เธออย่างเดียว ก็คุ้มค่าเป็นยิ่งๆแล้ว กับคุณภาพตัวแม่ที่เธอยังคงทำให้ประจักษ์ความสุดยอดเหมือนเคย ฉากที่เธอต้องมีน้ำตา ก็ยังกระชากน้ำตาผมได้เช่นกัน , "กบ-ทรงสิทธิ์" อมความทุกข์ไว้ภายในสีหน้าและแววตาได้จริงจัง น่าสงสารและเห็นใจ  , "พลอย-เฌอมาลย์" อาจยังไม่ถึงขั้นชั้นเยี่ยมเฉกเช่นสองคนหน้า แต่ความเป็นตัวเธอ ก็สร้างเสน่ห์ และดึงใจคนดูให้มาอยู่กับเธอ ในทุกครั้งที่กล้องจับภาพจูน เพลงประกอบหนัง (Soundtrack) จากฝีมือเขียนของคุณมะเดี่ยว (ด้วยประสบการณ์ที่เคยเขียนเพลงมาก่อนหน้าจะเขียนหนัง) ก็ล้วนแต่เพราะหมดทุกเพลง แถมยังเหมาะเจาะกับการเอามาใช้ในแต่ละฉากอย่างลงตัว ...กับการถ่ายภาพก็ออกมาดูสวย มีมิติและมุมมองที่แฝงอารมณ์ของฉากนั้นๆให้จับต้องได้ ยิ่งกับฉากต่างๆที่เกิดเหตุในสยามสแควร์ ก็ช่างช่วยยกระดับให้ดูน่าเที่ยวมากกว่าภาพที่เป็นอยู่จริงๆเสียอย่างมากมาย คนหลายๆคนอาจจะนึกสงสัยว่า ทำไมหนอ ผกก. มะเดี่ยว ถึงต้องตั้งชื่อหนังว่า "รักแห่งสยาม" ทั้งที่ความเป็นจริง หนังมีฉากที่เกี่ยวกับที่นี่ เพียงนานไม่กี่เปอร์เซ็นต์ ...? สำหรับมุมมองของผม ผมมองว่า มันเป็นชื่อที่เหมาะที่สุดที่จะเอามาตั้งแล้ว ...เมื่อพิจารณาในแง่ที่ว่าที่นี่ เป็นศูนย์รวมแห่งการเรียนรู้ การเรียนรู้ในที่นี่ ไม่ได้หมายถึงเฉพาะ การมีมหาวิทยาลัยชื่อดังที่สุดของประเทศตั้งอยู่ข้างๆ ,การมีโรงเรียนที่รวบรวมเด็กหัวกระทิระดับประเทศเกาะอยู่เคียงๆกัน หรือกระทั่งการมีสถาบันกวดวิชามากมายหลายสิบเจ้า มาเปิดหวังพึ่งใบบุญของแหล่งรวมวัยรุ่น ...แต่ผมจะหมายถึงว่าที่นี่ยังเป็น สถานที่ที่มีเรื่องราวความรักมากมายให้เราได้ศึกษาเรียนรู้ คนหนุ่มคนสาว หลายต่อหลายรายมาพบรักกันที่นี่ ...คนหลายคน เชื่อว่าการมาบอกรักกันในบรรยากาศแบบนี้ จะเป็นใจให้อีกฝ่ายยินดีพร้อมรับ ...และกับคนอีกบางคู่ ก็เลือกจะมาทะเลาะ มาตบหน้า หรือกระทั่งขอเลิก ในสถานที่อันแสนวุ่นวายแห่งนี้มาไม่น้อยอยู่เหมือนกัน ...ฉะนั้นแล้ว สยามสแควร์ จึงถือเป็นสถานที่ที่มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับความรักมากมายที่น่าได้มารู้ได้มาลองมอง ก็จะได้เห็นความเป็นจริงของคนในสังคมอันกว้างใหญ่ที่มีต่อมุมมองของคำว่า 'ความรัก' แต่ถ้าเกิดไม่ใช่ที่นี่แล้ว มันก็ยังจะมีที่อื่นอีกเช่นเดียวกัน ที่จะมีอะไรแบบนี้ให้เราได้เรียนรู้ ให้เราได้สัมผัส ...ซึ่งที่อื่นที่ว่า มันก็คือ ทุกๆที่ทุกๆแห่งที่อยู่บนโลกกลมๆเบี้ยวๆของเราใบนี้ นี่เอง และเราพร้อมจะเรียนรู้กับมันได้อยู่เสมอ ในทุกๆที่ ทุกๆเวลา ...ในตราบใดก็ตามที่เรารักที่จะเรียนรู้ เรารักที่จะอยากรู้จักกับมัน ...เรารักใน ความรัก ที่ทำให้เราทุกคนได้เกิดมาเป็นสิ่งมีชีวิตที่ประเสริฐที่สุดเหนือสิ่งอื่นใด ...สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า 'มนุษย์' "รักแห่งสยาม" ... หนังรักที่จบลงด้วยความสมบูรณ์แบบของทุกองค์ประกอบ แต่อารมณ์ความรู้สึกของผมและคนดูหลายต่อหลายคนไม่สิ้นสุดลงแค่ตรงนี้ ...และมันจะยังคงรัก ที่จะพูดถึง ที่จะกลับเอามาคิดถึงไปได้อีกเนิ่นนาน ตราบใดก็ตามที่ผมยังรักที่จะเรียนรู้ เรื่องราวของความรัก ที่โลกใบนี้จะสอนให้เราได้รู้อย่างไม่ที่สิ้นสุด ขอแนะนำเป็นอย่างยิ่ง...ครับ เกรด A ส่วนที่ขีดเส้นใต้เน้นข้อความ... ซึ่งที่เน้นนั้นจะเป็นที่ผมพูดถึง ส่วน ดูดี-ดูด้อยในหนังครับ ...สำหรับบางคนที่ยังไม่ได้ดูหนัง แล้วอยากจะรู้ว่าหนังมีอะไรดี มีอะไรด้อยบ้าง ก็อ่านเอาจากที่ผมขีดเส้นใต้ไว้ก็ได้เลยครับ ตามแต่สะดวกละกัน สำหรับทุกคนที่ได้เผลอเข้ามาในกระทู้รีวิวนี้ ...อย่าเพิ่งรีบออกไปนะครับ อยากขอให้ช่วยลงความเห็นของคุณกับความรู้สึกต่อหนังเรื่องนี้ ได้ประทับเก็บไว้ในกระทู้นี้ด้วย... "1 Comment ของคุณ มีค่าเท่ากับ 1 Happy ของ จขกท." ขอบคุณครับ รักคนอ่าน... แก้ไขเมื่อ 28 พ.ย. 50 12:21:42 จากคุณ : OncE UPoN'-'a MaN - [ 28 พ.ย. 50 12:18:57 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เป็นอีกท่านนึงที่ผมรอฟังคำวิจารณ์เกี่ยวกับหนังเรื่องนี้อยู่ ขอเข้ามาเก็บรายละเอียดและความรู้สึกดีๆที่ได้รับจากหนังเรื่องนี้อีกครั้งนะครับ ส่วนที่โหวตไม่ต้องบอกก็รู้ว่าจะโหวตอันไหน เหอๆๆ ถึงแม้จะดูเหมือนรายได้ไม่ดีเท่าไหร่ แต่ยังไงปลายปีนี้ก็ขอให้กวาดรางวัลไปเยอะๆนะครับ ไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะเอาขายตลาดเมืองนอกได้หรือเปล่านะ จากคุณ : kaonum - [ 28 พ.ย. 50 12:23:25 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เป็นบทความที่ยาว แต่อ่านได้เพลินจนลืมว่ามันยาว เหมือนตอนที่ดูเรื่องนี้ 2 ชม. ครึ่ง แต่ไม่รู้สึกว่ามันนานเลย จากคุณ : joyka - [ 28 พ.ย. 50 12:41:32 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตอนดูจบรู้สึกว่า ยังไม่น่าจะจบ หุหุ อยากดูเรื่อยไม่อยากให้จบเลย จากคุณ : xfuton - [ 28 พ.ย. 50 12:45:17 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ผมรู้สึกว่าหนังเรื่องนี้เป็นภาพสะท้อนของคนดู เกือบทุกคนที่เข้ามาดูหนังเรื่องนี้ จะต้องรู้สึกว่า "เฮ้ย!โต้งนี่มันกรูนี่หว่า?" ไม่ก็ "หญิงเหมือนเราชะมัด" เหมือนกับที่ผมดูจบแล้วรู้สึกสงสารมิว แต่เมื่อเอากลับมาคิดอีกรอบ... ผมไม่ได้สงสารมิวหรอก ผมสงสารตัวเอง... เพราะมิวน่ะ คือผมเอง... จากคุณ : เด็กป่วย (เด็กป่วย) - [ 28 พ.ย. 50 12:55:49 ]

ความคิดเห็นที่ 9 พอดูหนังเรื่องนี้แล้ว สัญญากับตัวเองว่า จะไม่หนีและจะไม่กลัวอีกแล้วคำว่า..ความรัก เพราะจะทำให้เราต้องหัดที่จะรักให้เป็น จากคุณ : LoveRefund - [ 28 พ.ย. 50 12:59:04 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ^^ จากคุณ : chal2t - [ 28 พ.ย. 50 13:26:48 ]

ความคิดเห็นที่ 11 หนังเรื่องนี้สะท้อนภาพชีวิตจริงที่บางส่วนอาจเกิดกับทุกคน และตอบคำถามที่สับสน ค้างคาในใจหลายประเด็น  เป็นหนังที่น่าประทับใจที่สุดครับ จากคุณ : Chepon - [ 28 พ.ย. 50 13:27:01 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สองรอบกับหนังเรื่องนี้ ได้อะไรในชีวิตเพิ่มขึ้นอีกเยอะเลยครับ อ้อ!  ขอบคุณในบทวิจารณ์ดีๆนะครับ อ่านไม่เบื่อเลยครับ จากคุณ : หมาป่าสีเงิน - [ 28 พ.ย. 50 13:54:25 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ชอบหนังเรื่องนี้มาก ทีแรกไปดูโดยไม่ได้คาดหวังอะไร ไม่รู้เรื่องย่อมาก่อน รู้แต่ว่าเป็นผลงานของคุณมะเดี่ยว ซึ่งประทับใจมาจาก 12 และ 13 อยู่แล้ว คิดแค่เพียงว่าหนังเรื่องนี้ไม่น่าจะเป็นหนังรักธรรมดา แล้วก็ไม่ธรรมดาจริงๆ เป็นหนังที่ดีมาก ชอบประเด็นในเรื่องนี้มาก โดยเฉพาะเรื่องราวในครอบครัวของโต้ง ในส่วนตัวชีวิตเพิ่งก้าวผ่านความสูญเสียมาได้ หลังจากต่อสู้กับมันมานานหลายเดือน พอมาดูหนังเรื่องนี้ รู้สึกอิน และเข้าใจตัวละครหลายๆ ตัว รวมทั้งเข้าใจตัวเองได้มากขึ้น ขอบคุณสำหรับบทวิจารณ์ดีๆ ค่ะ ติดตามอ่านผลงานของคุณมานานแล้วค่ะ รู้สึกว่าเราความคิดคล้ายๆ กันเลย แต่ความสามารถในการถ่ายทอดของดิฉันเข้าขั้นแย่ค่ะ จึงไม่สามารถเขียนงานวิจารณ์ดีๆ แบบคุณได้ ^^! จากคุณ : 38912 - [ 28 พ.ย. 50 14:32:19 A:172.16.35.33 X:210.1.38.37 TicketID:022034 ]

ความคิดเห็นที่ 14 . . . ว่าจะไปดูอีกรอบอยู่เหมือนกันครับ .. . . ขอบคุณสำหรับบทวิจารณ์ที่ดีๆ ตรงๆ อีกทีครับ .. . จากคุณ : bb_area - [ 28 พ.ย. 50 14:51:19 ]

ความคิดเห็นที่ 15 . . . .  ผมให้แค่ B นะครับ .. .  เพราะเหมือนหนังยังขาดๆ อะไรไป .  ทำให้น้ำหนักของเรื่องราวบางตอน ดูอ่อนไปนิด .  อาจจะเป็นเพราะโดนตัดไปเยอะก็ได้ .  แต่เนื้อหา โดนรวมแล้วเยี่ยมครับ ... . จากคุณ : bb_area - [ 28 พ.ย. 50 14:58:04 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ชอบ จากคุณ : shakira << - [ 28 พ.ย. 50 16:51:06 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ผมชอบหนังเรื่องนี้มากๆครับ ชอบจริงๆ บรรยายอะไรไม่ถูกแ้ล้วครับ  หนังไทยในดวงใจอันดับหนึ่งครับ จะไปดูอีกรอบครับ จากคุณ : sosbatt - [ 28 พ.ย. 50 16:59:27 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ผมรู้สึกเหมือนเป็น จูน ครับ เพียงแต่คนละเพศเท่านั้นเอง ผมเชื่อว่าคนแบบนี้ยังคงมีอยู่มากในสังคม ชีวิตตัวเองก็ไม่ค่อยจะสมประกอบ แตะเป้าหมายตัวเองไม่เคยถึง มีเรื่องกลัดกลุ้มอยู่ในใจมากมาย โดดเดี่ยวเดียวดาย แต่ดันทำตัวร่าเริง มีเวลาไปเยียวยาให้คนอื่นด้วยความยินดีอยู่เสมอ จากคุณ : ผม ชื่อ จูน (ฯดิ้วฯ) - [ 28 พ.ย. 50 17:16:45 ]

ความคิดเห็นที่ 19 นักวิจารณ์ชั้นนำของเฉลิมไทย เห็นพ้องต้องกัน.. "รักแห่งสยาม" คือหนังไทยที่ดีที่สุดของปี.. แบบว่าถ้าเราจัด Rottentomatoes Rating เฉพาะในนักวิจารณ์ในเฉลิมไทย หนังเรื่องนี้คงได้ 95% เป็นอย่างต่ำแน่นอน.. กิ้วๆ.. ยิ่งเพิ่มความอยากดูง่ะ จากคุณ : จูริง - [ 28 พ.ย. 50 18:16:30 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ดั่งในใจความบอกในกวี  ว่าตราบใดที่มีรักย่อมมีหวัง ชอบมากจริง ๆ เรื่องนี้  ผมเพิ่งจะเคยเห็นสัญลักษณ์ที่ใช้ในหนังเยอะขนาดนี้ หรือเป็นครั้งแรกก็ไม่รู้ที่ผมเพิ่งสังเกต - -a จากคุณ : nanaosan - [ 28 พ.ย. 50 20:22:52 ]

ความคิดเห็นที่ 21 วิจารณ์ได้เยี่ยมเหมือนเคยเลย ตอนนี้รักเรื่องนี้มากๆเลยดูไป5รอบแล้ว รู้สึกไม่เหมือนหนังไทยเรื่องอื่นๆเลย จากคุณ : LuIvIos - [ 28 พ.ย. 50 21:03:16 ]

ความคิดเห็นที่ 22 รู้สึกว่าที่อ่านวิจารณ์ (ยาว) มาในพันธุ์ทิพย์ อันนี้ด้อยที่สุดแล้ว เราว่า จขกท ยังไม่เข้าใจความรักแบบเกย์ เลยวิจารณ์จากมุมมองของคนดูภายนอกเท่านั้น จากคุณ : + p r o s p e r + - [ 28 พ.ย. 50 23:47:19 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ชอบเหมือนกันค่ะ แต่แปลกนะ ตอนเราดูจบเราไม่ค่อยรู้สึกอะไรเท่าไร แต่พอมาอ่านบทวิจารณ์หรือรีวิวในนี้ รู้สึกว่าจะต้องไปดูอีกรอบซะแร้วล่ะค่ะ เร็วๆนี้ละ จากคุณ : JiJysang (JiJysang) - [ 28 พ.ย. 50 23:49:44 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกค่ะ ดูมาตั้งแต่ 5 วันที่แล้ว ป่านนี้ยังครุ่นคิดไม่จบเลย T_T เรื่องนี้ "หนังจบ อารมณ์ไม่จบ" จริงๆ ให้เกรดเอด้วยค่ะ จากคุณ : บางสิ่งบนโลกที่เรียกว่าความรัก - [ 29 พ.ย. 50 07:38:21 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ชอบประเด็นของจขกท. ที่มีต่อจูน กับสิ่งที่เธอทำให้กรและสุนีย์ครับ....... ยกนิ้วให้.... จากคุณ : คำห้วน-lopzang-เฉือนคำรัก - [ 29 พ.ย. 50 08:21:57 ]

ความคิดเห็นที่ 26 "ภายใต้สภาพสังคมที่แวดล้อมไปด้วยความวุ่นวาย และวกวนของชีวิตอีกนับแสนล้านคน... ที่ทุกหนแห่ง ทุกซอกมุมมี ความรัก เป็นอากาศให้ได้หายใจ" ขอบคุณสำหรับความตั้งใจที่ถ่ายทอดออกมา เพื่อความกระจ่างชัดของหนังเรื่องนี้ครับ " ถ้าชีวิตคือทำนอง เธอก็เป็นดังคำร้องที่เพราะและซึ่งจับใจ" จากคุณ : microtoso - [ 29 พ.ย. 50 10:04:11 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ชอบครับ "หากมีรัก ก็ย่อมมีหวัง" จากคุณ : windsaint - [ 29 พ.ย. 50 20:49:59 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อ่า หนังเรื่องนี้ดีมาก ๆ อะคับ คุณก้อรีวิวได้ละเอียดดี รุ้สึกดีที่มีหนังดีดี แบบนี้ให้ดูบ้าง จากคุณ : The Order of Phoenix - [ 29 พ.ย. 50 23:22:52 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เห็นด้วย ทั้งหมด จากคุณ : hajiman - [ 30 พ.ย. 50 00:00:21 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ดูเรื่องนี้แล้ว ผมรู้สึกละเมียดละไมกับความรักรอบๆตัวมากขึ้นครับ รักของแม่ รักของแฟน จากคุณ : Love@here - [ 30 พ.ย. 50 08:02:04 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ชอครับ ผมดันอนุมานว่า จูนซื้อตั๋วกลับเชียงใหม่ กลับไปหาพ่อแม่ (จูนหลอกแม่โต้ง จูนเรียนรู้ว่า คนเป็นพ่อแม่ เป็นห่วง ลูกมากขนาดไหน) จากคุณ : Gunner_Noy_Skywalker_5 - [ 1 ธ.ค. 50 10:23:04 ]

ความคิดเห็นที่ 32 Bookmark ไว้ตั้งแต่วันแรกที่ จขกท โพสเอาไว้ แต่ยังไม่มีโอกาสได้อ่านสักที วันนี้ฤกษ์งามยามดี เพิ่งมาอ่าน บทความของคุณ จขกท ทำให้ผมได้เห็นถึงแง่มุมอื่นๆ หลายอย่าง ที่หนังนำเสนอ ซึ่งผมคาดไม่ถึงจริงๆ รักที่จะเรียนรู้ และ เรียนรู้ที่จะรัก ทุกชีวิตเติบโตได้ด้วยความรัก ขอบคุณคับผม จากคุณ : ปลาวาฬลงพุง - [ 7 ธ.ค. 50 13:55:01 ]