ความคิดเห็นที่ 1 ถ้าอยากร้องไห้ก็ร้องไปเถอะค่ะ ... คุณ KoKo * ** *** **** เพราะว่าคนแถวๆนี้เคยก็ร้องเหมือนกันอ่ะ (เพิ่มเติม) ปล. อย่ากังวลเลยนะคะ ... กระทู้ของคุณ KoKo เป็นอีกกระทู้ที่ร่วมแบ่งปันความรู้สึกของคนที่อ่านนิยายเรื่องนี้ ^_^ จ้า   แก้ไขเมื่อ 16 ธ.ค. 50 00:48:21 จากคุณ : //ปลอบ (Akanema) - [ 16 ธ.ค. 50 00:37:49 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เหรอคะ.. นอนไม่หลับเลยอ่ะค่ะ ตาค้าง ใจก็ค้างด้วย.. 555+ เป็นเอามากนะคะ จริงๆก็พยายามดึงๆตัวเองไม่ให้อินมาก แต่ก็อดไม่อยู่อีกแล้ว ทำยังไงให้หายเศร้าดีคะ จากคุณ : KoKo - [ 16 ธ.ค. 50 00:43:18 A:161.200.255.162 X: TicketID:117614 ]

ความคิดเห็นที่ 3 .... ลองไปเปิด เพชรฯ เล่ม 20 อ่านดูดีไหมคะ   ปล. ช่วงนี้ห้องเพชรเงียบๆ เปลี่ยนเป็นกระทู้คุยกันยามดึกซะงั้น ... อิ อิ จากคุณ : Akanema - [ 16 ธ.ค. 50 00:51:38 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เล่ม 20 อ่านมานานมากแล้วค่ะ จนลืม... มีอะไรเหรอคะ เล่มนั้น (อย่าค่อนขอดกันเลยนะคะ..ว่า แหม..ทำไมจำไม่ได้ ยอมรักโดยดุษณีภาพค่ะว่าอ่อนหัดเหลือเกิน) จากคุณ : KoKo - [ 16 ธ.ค. 50 01:08:06 A:161.200.255.162 X: TicketID:117614 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มีฉากหวานๆ ให้ยิ้มเกือบทั้งเล่มเลยค่ะ <spoil นิดหน่อย> แบบว่าเป็นเล่มที่คุณหญิงฯ หกล้มแล้วเกิดอาการโรคเก่ากำเริบ จนต้องถูกจับนวดน้ำมันวิเศษของแงซายไงคะ จากคุณ : Akanema - [ 16 ธ.ค. 50 01:15:14 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เหมือนกันเลยค่ะ ณจขกท. หลายๆ ตอนเลยที่อ่านแล้วน้ำตาซึม แต่ที่ร้องอย่างยาวนาน และมากมาย...ก็เป็นตอนจบเล่มสุดท้ายภาคแรก ฉากที่จากกันของแงซายและทุกคน ..สะเทือนอารมณ์มากค่ะ และเล่มจบภาคสุดท้าย.. ตอนที่แงซายบอกว่าจะไม่ได้เจอกันอีกตลอดไป มีเพียงแค่ความทรงจำเท่านั้น..(แค่คิดยังน้ำตาซึม ๆ เลยอ่ะค่ะ) ตอนอ่านรอบแรกนะ .. ต่อมน้ำตาแตกจนเพื่อนตกใจปลอบกันไม่ทันเลยค่ะ (อยากให้อย่างน้อย..แงซายจะต้องบอกว่าแล้วจะกันอีกนะผู้กอง..อย่างนี้จะสบายใจกว่าเยอะเลยอ่ะค่ะ.. หรือไม่ผู้กองก็บอกกะแงซาย ว่า..แล้วเราจะได้เจอกัน.. คงไม่เศร้าขนาดนี้อ่ะค่ะ) และอีกครั้งนึง ตรงคำว่า "จบบริบูรณ์" พอเห็นคำนี้แล้วมันใจหายยังไงบอกไม่ถูกค่ะ.. ร่วมเดินทางกันมาตั้ง 48 เล่ม พอจบลง แล้วมันรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปเลยค่ะ..เศร้า ๆ ยังไงพิกล T T จากคุณ : Dr.King - [ 16 ธ.ค. 50 01:34:26 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เพิ่งอ่านเล่ม 20 จบเมื่อกี้ หวานตั้งแต่ต้นเล่ม ยันจบเล่มเลยค่ะ ขำ ๆ กับความกะล่อนของแงซาย จากคุณ : latics1 - [ 16 ธ.ค. 50 01:53:15 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ได้อ่านเล่มที่ยี่สิบแล้ว กลับไปอ่านเล่มที่ สี่สิบเจ็ดอีกรอบก็ดีนะคะ ตอนดารินได้สมประสงค์เจอกับรพินทร์ที่ศาลาปาริชาติ...... อ่านตอนจบครั้งแรกก็เศร้าเหมือนกันไม่อยากให้จบเลย แล้วก็งงๆ ไปกับรพินทร์ ทำไมพี่พรานแกดู เขินๆเหนียมๆ อย่างกับหนุ่มน้อยตอนอยู่กับคุณหญิง ไม่ยักมามาดเข้มเหมือนต้นภาค อิอิ จากคุณ : walnutsoda - [ 16 ธ.ค. 50 04:17:28 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คามรู้สึกเหมือนกับว่า  เราอ่านหนังสือจบเล่ม   แต่เรื่องราวมันก็ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวเรา  ยังไม่เลิกจากหนังสือ   พอกลับสู่โลกความเป็นจริง  ภายังงงอยู่เลยค่ะ จากคุณ : Par&Par - [ 16 ธ.ค. 50 08:32:51 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ..นั่ง ซึมๆ ตอนเล่มสุดท้าย ด้วย ความที่ไม่อยากให้ จบเลยครับ แม้ตัวเองจะอ่าน เพชร ฯ ไม่รู้กี่รอบแล้ว ก็ ไม่อยากให้จบ ร่วมเดินทาง มา นาน .. ป่านนี้ แงซายจะเป็นยังไง บ้าง น้อ .. มี โอรส - ธิดา เป็นยังไงบ้าง -ตอนนี้ ความรู้สึก ของผม มรกตนคร มี(อยู่)จริงๆ ไม่ใช่ ในนิยาย ซะแล้ว จากคุณ : OntheWay_VaGrant - [ 16 ธ.ค. 50 11:56:37 ]

ความคิดเห็นที่ 11 นั่นสิคะ เป็นเหมือนกันมั้ยว่า เวลาอ่านอย่างยาวนานมาราธอน อย่างเช่น ในวันหยุด อ่านทั้งวันทั้งคืนไม่ลุกไปไหน พอมาคุยกับเพื่อนหรือกับใคร คำศัพท์ ประโยค อะไรมันก็จะแนวๆหนังสือ คือดูแปลกไปเลย บางทีเพื่อนเราก็งงๆ ว่า เป็นอะไรไปรึเปล่า อิ๊น อิน เนอะคะ ใช่ค่ะ.. ตอนที่บอกว่าจะไม่เจอกันอีกตลอดไป นั่นแหละค่ะ คิดแล้วยังร้องไห้ ดีใจนะคะ ที่พี่ๆไม่รำคาญ เพราะทุกคนก็คงอ่านมาหลายๆรอบกันแล้ว แล้วก็อาจจะเลิกร้องไห้ไปนานแล้ว แต่มือใหม่อย่างเรา โดนอารมณ์ของหนังสือกระแทกเข้าไป ก็เลยนั่งร้องไห้อย่างที่เห็น ขอบคุณที่เข้ามาช่วยปลอบนะคะ จากคุณ : KoKo - [ 16 ธ.ค. 50 11:57:49 A:161.200.255.162 X: TicketID:117614 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คุณ OntheWay_VaGrant คะ นั่นน่ะสิคะ เราก็ยังเผลอคิดไปว่า มันมีอยู่จริง บางทีคิดอยากไปเดินป่าตามหามรกตนครอีกแน่ะ ฝันเฟื่องจริงๆ ต้องคอยดึงตัวเองไว้ว่านี่เรื่องแต่งๆๆๆ ในความเป็นจริงนี่ก็คือเสียงแต๊กๆๆ ของเครื่องพิมพ์ดีดของคุณพนมเทียน (ตามคำนิยมของลูกชายคุณพนมเทียนน่ะค่ะ) *********** แต่เราลำเอียงน่ะค่ะ เรารักแงซายมากกว่ารพินทร์ เราเศร้าที่จากแงซายมากกว่า เพราะงั้นเราเลยคิดเล่นๆว่างั้นเราอยู่ในมรกตนครละกัน บ๊ายบายรพินทร์ ยังเศร้าน้อยกว่าบ๊ายบายแงซาย ตลกเนอะ 555 จากคุณ : KoKo - [ 16 ธ.ค. 50 12:05:03 A:161.200.255.162 X: TicketID:117614 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านเพชรฯ แล้วเกิดอาการน้ำตาซึมหลายรอบทีเดียวค่ะ แล้วใจหายเป็นพิเศษตอนปิดหลังสิอเล่ม 48 ลงหลังจากอ่านจบ (ตอนอ่านไม่ค่อยเท่าไรกำลังอิน+ตื่นเต้น) ถึงจะเศร้าแต่ก็มีความรู้สึกผูกพันอยู่นะ เรื่องราวยังวนเวียนอยู่ ในหังยังมีเรื่องของพวกเขาอยู่เต็มเปี่ยมเลย บางครั้งอดไม่ไหวก็หยิบเล่ม 1 ขึ้นมาอ่านใหม่ ไปเรื่อยๆอย่างอดไม่ได้ ยินดีที่ได้ร่วมแบ่งปันความรู้สึกค่ะ จากคุณ : ไม่รู้ซิ - [ 16 ธ.ค. 50 12:48:08 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านจบ 48 เล่ม แต่ยังไม่อยากให้จบ เลยต้องมาเริ่มอ่านเล่ม 1 ใหม่ วนเวียนอย่างนี้ไปเรื่อยๆ จากคุณ : กากีแกมเขียว - [ 16 ธ.ค. 50 13:09:22 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เริ่มอ่านเล่ม 1 เดือน มิ.ย.50 จบเล่ม 48 ตอน ส.ค. 50 อ่านแบบไม่ทำอะไรเลย (เสียการเสียงาน)............... อ่านจบแล้ว ยังต้องใช้เวลาอีกเป็นสัปดาห์ กว่าจะดึงตัวเอง กลับมาจากมรกตนครได้ (หุหุ).....อินมาก..เสียน้ำตาไปหลายโอ่ง ตั้งแต่นั้นมา จนบัดนี้ ยังไม่กล้าหยิบขึ้นมาอีกเลย..... คิดถึงเจ้าน้องชายของคุณหญิงดาริน.... จากคุณ : ดารินทร์ภรณ์ (ดารินทร์ภรณ์) - [ 16 ธ.ค. 50 18:32:44 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตอนนี้ อ่านถึงเล่ม 26 ค่ะ ตอนที่อ่านจบเล่ม 24 นั่งร้องไห้ อารมณ์มันไม่หยุดนั่งคิดเตลิดไปเรื่อยเปื่อย พอมาเริ่ม 25 ก็เหมือนเริ่มเดินทางอีกครั้ง แต่ยังไงก็ยังรู้สึกว่ามันผูกพันกับตัวละครนะ จากคุณ : คุณเหมันต์ - [ 17 ธ.ค. 50 14:42:26 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอร่วมวงด้วยคนคะ ช่วงที่อ่านจบใหม่ๆแล้วทำอะไรไม่ถูกไปเกือบเดือน เลย นึกๆอยู่คนเดียวก็อยากร้องให้ ตอนนี้หายเป็นปกติแล้ว จะกลับไปอ่านอีก คงต้องเครียมตัวให้ดี เหมือนเตรียสอบเลยคะ จากคุณ : สะเรียม (หางหวาย) - [ 17 ธ.ค. 50 15:47:04 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เฮ้อ... ยังไม่ถึงเลย อิอิ  เหลืออีกตั้ง 16 เล่ม จากคุณ : j2man - [ 17 ธ.ค. 50 17:24:48 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ใจหายตอนที่ แงชายบอกกับรพินทร์ว่าจะไม่เจอกันอีกแล้วตลอดชีวิตนี้แม้แต่ในฝัน(ภาค 2) อ่านถึงตอนนี้รู้สึกใจหายแวบ ๆ เลยอ่ะ แบบคิดถึงแงชาย ส่วนรพินทร์ช่างมันเถอะ ไม่ได้อาวรณ์อะไรมากมาย จากคุณ : qul (QUL 2007) - [ 18 ธ.ค. 50 15:05:27 ]

ความคิดเห็นที่ 20 โอ้โห คุณ qul คะ เหมือนกันจังเลยค่ะ เศร้ามากๆๆๆๆ เล่าให้เพื่อนๆฟัง จนเพื่อนบางคนบอกว่าเดี๋ยวจะแต่งต่อให้มาเจอกันอีกรอบ บางทีเราก็นั่งคิดถึงแงซายอยู่เลยค่ะ เป็นวูบๆ รพินทร์เนี่ย..ช่างมันเถอะ จริงๆเนอะ.. แต่ดีใจค่ะ มีคนเป็นเหมือนกันเยอะแยะเลย นึกว่าเว่อร์..อิ๊น อิน อยู่คนเดียว แล้วซะอีก จากคุณ : KoKo - [ 18 ธ.ค. 50 18:32:27 A:161.200.255.162 X: TicketID:117614 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ลูกผูชายอกสามศอกอย่างผม ที่ว่าใจหิน ยอมเจ็บแต่ไม่ยอมร้องไห้ อ่านแล้วยังน้ำตารินไหลออกมาอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวเหมือนกัน ผมว่าคงหายากครับ คนที่อ่านแล้วน้ำตาไม่ไหลเลยแม้แต่หยดเดียว จากคุณ : ปฏิทิน - [ 19 ธ.ค. 50 21:38:29 ]

ความคิดเห็นที่ 22 totally...!! just finished #48 last night again (lost count of how many times) and couldn't help crying once more even though I already knew how it would end, oh well, gonna take a deep breath before picking up #1 and start the journey all over again and again and again..... will never stop reading as it'd become part of my life, my friends, my family.....(=^.^) Petprauma Forever........!! จากคุณ : Darin - [ 20 ธ.ค. 50 06:11:23 A:75.4.239.243 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 ไม่เเปลกเลยครับ ตอนท้ายๆ น้ำตาไหลพรากครับ ไม่ว่าภาค 1 หรือภาค 2 จากคุณ : bigwores - [ 20 ธ.ค. 50 08:06:56 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ผมก้อพึงอ่านจบเหมือนกันครับ แบบว่า ใจหวิวเลย แต่อยากให้จบแบบว่า กล่าวถึงตัวละครทุกตัวด้วยครับว่าต่อไปเป้นอย่างไร ประมารนั้นอะครับ รักเพชรพระอุมามาก ที่สุด จากคุณ : กานต์ (kante999) - [ 20 ธ.ค. 50 15:18:32 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ตอนนี้มีใคร กำลังเริ่มพจญภัยไปกับเพชรพระอุมา อยู่บ้างคะ อยากได้กำลงัใจหน่อย จากคุณ : หางหวาย - [ 21 ธ.ค. 50 17:05:12 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เช่นกันขอรับ เพิ่งอ่านเล่ม 48 จบไปเมื่อเร็วๆ นี้ เช้าวันถัดมา ตื่นขึ้นด้วยอาการที่งงๆ เหมือนไม่รู้จะทำอะไรก่อน ช่วงที่กำลังผจญภัยอยู่นั้น ยังได้คิดว่าตื่นขึ้นมาแล้วเปิดหนังสือ แต่นี่ ..... เริ่มไม่ถูกเลยว่าจะทำอะไร จากคุณ : หนองบัวบาน - [ 21 ธ.ค. 50 23:17:30 ]