 |
@@@เรื่องย่อ ยุทธการหักคานทอง@@@
ที่มา oknation.net
ตอนที่ 1
ภายในบ้านไม้หลังเล็กกะทัดรัดสีขาวรับกับท้องฟ้าสีฟ้าเบื้องหลังและสีเขียวของต้นไม้รอบบ้าน ทำให้ทุกอย่างดูลงตัว สบายตา บรรยากาศเงียบสงบ มีเพียงเสียงนกร้องเท่านั้น ชลาษา หญิงสาวผมสั้นมาดทอมบอยกำลังตั้งอกตั้งใจพูดกับต้นไม้ที่เธอรักราวกับลูก และบรรจงตัดแต่งกิ่งทุกครั้งเมื่อมีเวลา ขณะกำลังจะตัดกิ่งกุหลาบที่ถูกเพลี้ยเกาะ ก็ได้ยินเสียงของภูริดาเพื่อนซี้ดังแหวกอากาศแหลมสูงเข้ามา เพื่อถามหาเสื้อเกาะอกสีชมพูของเธอที่เธอจะใส่ไปงานแต่งงานเพื่อน
ชลาษาหัวเสียมากเมื่อเสียงร้องของภูริดาทำให้เธอตัดฉับเข้ากับกิ่งกุหลาบที่กำลังแตกดอกตูม แต่แม้จะโกรธอย่างไรเธอก็ต้องขึ้นไปช่วยเพื่อนซี้หาเสื้อสีแปร๋นจนได้
"แกจะไปไหนกันแน่เนี่ย"
"ฉันจะไปงานแต่งงานของพวกยัยเพชร"
"อ๋อ ไอ้แก๊งเชียร์ลีดเดอร์ปากมอมสมัยมัธยมของแกนั่นน่ะเหรอ หึ สงสัยโบท็อกส์กับซิลิโคนจะได้ผล"
"เอาน่า ทีนี้แกเข้าใจแล้วใช่มั้ยน้ำว่าทำไมคืนนี้ฉันถึงต้องสวยที่สุด เลิศที่สุด อลังการงานสร้างที่สุด"
"ฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี เพื่อนแกแต่ละคนเหมือนนางอิจฉาในละครไม่มีผิด แกจะโผล่ไปให้พวกนั้นมันจิกแกทำไม"
"แกไม่เข้าใจหรอกน้ำ ผู้หญิงที่ไม่แต่งหน้า ไม่แต่งตัว แล้วก็ไม่เคยคิดที่จะมีวันแต่งงานของตัวเอง"
"หยุดเลยนะไอ้ดา ถ้าจะพูดจาแบบนี้ ด่าแม่กันตรงๆ เลยดีกว่า"
ภูริดาเห็นเพื่อนโกรธเลยใช้ลูกอ้อนเข้าไปเกาะแขนชลาษาเสียงอ่อนเสียงหวาน
"โอ๋ๆ อย่างอนเลยนะน้ำ ฉันก็พูดไปงั้นเองน่า งานนี้ฉันต้องไปจริงๆ ไม่อย่างนั้นชีวิตสาวโสดอย่างฉันจะต้อง..."
ภูริดาพูดไปด้วยความเจ็บใจเมื่อนึกถึงต้นตอของสาเหตุ ที่เธอถูกเพื่อนๆ ในกลุ่มซึ่งพากันแต่งงานกันไปหมดถากถางเรื่องที่เธอยังไม่ลงจากคานทองเสียที เธอจึงต้องพากฤตินแฟนหนุ่มไปงานในคืนนี้ เพื่อยืนยันกับเพื่อนๆ จอมเม้าท์ว่าเธอมีแฟน และจะได้เลิกคิดว่าเธอกับชลาษาเป็นคู่ทอมดี้กัน
"ก็ได้ เข้าใจแล้ว แบบนี้ฉันสนับสนุนแกเต็มที่ พาพี่กฤตไปทำให้นังพวกนั้นตะลึงไปเลย ว่าแต่แกจะพาพี่เขาไป แล้วแกบอกเขาหรือยัง"
ภูริดาตกใจ นึกได้ว่ายังไม่ได้โทรบอกแฟนหนุ่มเลย จึงโทรไป ขณะนั้น กฤตินซึ่งเป็นตำรวจกำลังปฏิบัติการปลอมตัวไปจับผู้ร้ายค้ายาบ้าอยู่ เขาจึงไม่ยอมรับสายจากภูริดา ภูริดาหัวเสียมาก ชลษาแนะนำให้โทรหาคนอื่น ภูริดาคิดได้โทรหาจ่านารี ซึ่งกำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่กับกฤตตินเช่นกัน กฤตินจึงรับสายแลแต่ยังไม่รับปากว่าจะไปกับภูริดาเพราะกำลังทำงานสำคัญ
"เอาไว้พี่ทำงานเสร็จก่อน พี่จะโทรไปหานะ"
"ไม่ได้ค่ะ พี่กฤตต้องบอกดามาเลยว่าจะไปหรือเปล่า"
"ดา มีเหตุผลหน่อยได้มั้ย พี่ขอทำงานก่อน"
"ถ้าพี่กฤตไม่รับปากดา ดาก็จะไม่ให้พี่ไปทำงาน ให้ผู้ร้ายมันหนีพี่ไปเลย"
ขณะนั้นผู้ร้ายค้ายาลงมือส่งของ จ่าสมชายจึงให้จ่านารีรีบไปตามกฤตินมา กฤตินรีบวางสายจากภูริดาทันที ภูริดาโกรธมาก
กฤตินมาหาจ่าสมชายแต่พบว่าจับได้แต่ผู้เสพไม่ได้ผู้ค้าเขาจึงรีบตามไป เกิดการต่อสู้กับพ่อค้ายาจนกฤตินถูกมีดสั้นเฉี่ยวแขนเลือดซึม
บริเวณกองถ่ายทำโฆษณา ภายในสวน บรรยากาศแชานเมือง เอมี่นั่งอยู่กับมนตรีซึ่งเป็นลูกค้า แก้ตัวเรื่องที่นางแบบที่นัดไว้ยังไม่มา นิอรรีบเข้ามากระซิบเอมี่ว่านางแบบเมาไม่ยอมมาทำงาน ชลาษาซึ่งเป็นครีเอทีฟงานโฆษณาชิ้นนี้ เข้ามาในกองถ่าย พอรู้ว่านางแบบเบี้ยวงานก็เข้าไปเอาเรื่องกับเอมี่ ซึ่งไม่ค่อยกินเส้นกัน เอมี่ไม่สนใจบอกให้ชลาษาแก้ปัญหาในฐานะครีเอทีฟ ชลาษาฉุนกึกหัวเสีย มีปากเสียงกับเอมี่ มนตรีเห็นท่าทางจริงจังของชลาษาก็เริ่มสนใจและขอให้ชลาษาแสดงเป็นสาวบ้านนอกให้กับสินค้าของเขา ชลาษาปฏิเสธไม่ออก เธอไม่พอใจที่กลายเป็นตัวตลกของกองถ่าย
บรรยากาศงานเลี้ยงครบรอบห้าปีของนิตยสารแฟชั่นเล่มหนึ่ง พิธีกรประกาศรางวัลสาวโสดและหนุ่มโสดในฝัน ซึ่งสาวโสดที่ได้รับรางวัลในครั้งนี้คือมณิสร และหนุ่มโสดเจ้าของรางวัลนี้คือคีรินทร์ กรรมการผู้จัดการ เอ็มเอสกรุ๊ป ซึ่งเป็นที่รู้กันในวงสังคมว่าทั้งคู่กำลังคบหาดูใจกันอยู่ นักข่าวถามถึงการแต่งงานของทั้งคู่ มณิสรยิ้มจะตอบ แต่คีรินทร์ชิงตอบว่าเขากับมณิสรยังไมได้คิดเรื่องนี้เพราะยังอยากทำงานอยู่ ทำให้มณิสรไม่พอใจ
ระหว่างนั้นมีนักข่าวชายคนหนึ่งถามว่าการที่คีรินทร์ก้าวขึ้นมาสู่หน้าที่การงานอันสูงสุดนี้เพราะใช้มณิสรลูกสาวคนเดียวของมนชิตเป็นบันไดไต่เต้า คีรินทร์โกรธมาก พิธีรกรเห็นท่าไม่ดีจึงเข้ามาขัดจังหวะ คีรินทร์เดินหน้าบึ้งตึงออกไปที่ลานจอดรถกับมณิสร ก็เจอนักข่าวชายคนเดิมมาดักถ่ายรูปอีก คีรินทร์โมโหแย่งกล้องมาแล้วดึงเม็มโมรี่การ์ดออก ก่อนจะส่งกล้องคืน แล้วพามณิสรขึ้นรถออกไป นักข่าวมองอย่างเจ็บใจ
คีรินทร์พามณิสรมาส่งที่บ้าน มณิสรบอกให้มนชิตจัดการกับนักข่าวของหนังสือฉบับนั้น คีรินทร์เซ็งๆ นั่งรถออกจากบ้านมณิสร ถอนหายใจ เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างคิดถึงใครบางคน
กฤตินจับผู้ร้ายค้ายามาที่โรงพัก ภูริดามาดักรออยู่ เดินเข้ามาหากฤตินเห็นรอยเลือดที่แขนก็ตกใจ เผลอบีบแขนกฤติน กฤตินร้องลั่น ภูริดาตกใจเป่าแขนกฤตินทำราวกับเขาเป็นเด็กๆ จ่านารีกับจ่าสมชายแอบมองแล้วก็อมยิ้ม กฤตินรีบผละออกห่างจากภูริดา แล้วบอกให้เข้าไปคุยกันในห้อง
"ดาขอโทษนะคะพี่กฤตที่ดาเอาแต่ใจตัวเอง"
"ดาเข้าใจพี่แล้วใช่มั้ย"
"ค่ะ แต่ยังไงคืนนี้พี่กฤตไปงานแต่งงานกับดานะคะ เพื่อนๆ ของดาเขาพาแฟนกันไปหมด พี่กฤตจะใจร้ายทิ้งให้ดาไปคนเดียวเหรอ"
"ก็ไม่เห็นจะแปลกเลยนี่ดา พี่ไปไม่ได้จริงๆ"
ภูริดาหน้างอปล่อยมือออกจากฤติน "ดาเพิ่งรู้วันนี้เองว่าพี่กฤตเป็นคนแล้งน้ำใจ ใจดำ แค่นี้ก็ทำเพื่อดาไม่ได้ ดาน้อยใจแล้วนะคะ"
"ก็แล้วแต่ดาจะคิดก็แล้วกัน"
ภูริดาชะงักหน้าเสีย "ได้ค่ะ ต่อไปนี้ดาจะไม่มารบกวนเวลางานอันมีค่าของพี่กฤตอีก ดากลับก็ได้" ภูริดาจะเดินออกไป แล้วก็ชะงักหันมามองกฤตินอีก
"ดากลับแล้วจริงๆ นะคะ"
กฤตินผายมือไปทางประตู ภูริดาหน้างอ กฤตินหัวเราะออกมา ทำให้ภูริดารู้ว่ากฤตินแกล้งเธอ
"นี่พี่กฤตแกล้งดาเหรอคะ"
"ก็เวลาดาหน้างอ หน้าตาดามันตลกดีนี่น่า"
ภูริดาเข้าไปตีแขนกฤติน
"โอ๊ย เบาๆ หน่อยสิดา พี่เจ็บนะ"
"แล้วตกลงพี่จะไปงานแต่งงานกับดาหรือเปล่า"
"ต้องไปสิครับ พี่จะปล่อยให้แฟนพี่ไปคนเดียวได้ยังไง เดี๋ยวหนุ่มๆ ในงานรุมจีบดาขึ้นมา พี่ก็แย่น่ะสิ"
ภูริดายิ้มหน้าบานกระโดดกอดกฤติน
"พี่กฤตน่ารักที่สุดในโลกเลย ดาเอาชุดสูทมาให้พี่กฤตแล้วนะคะ อยู่ในรถเดี๋ยวดาเอามาให้พี่นะคะ"
"เตรียมมาให้พี่แล้วเหรอ นี่แสดงว่าเรารู้ว่าพี่ต้องตอบตกลงเราใช่มั้ย"
"แหมพี่กฤตก็"
กฤตินกับภูริดาอมยิ้มกอดหยอกล้อกัน จ่านารีเปิดประตูเข้ามา ทั้งสองตกใจรีบผละออกจากกัน จ่านารียิ้มเขินแทน
"นารีจะมาเตือนเรื่องคดีลักพาตัวเด็กที่ผู้กองต้องไปสอบปากคำน่ะค่ะ"
ภูริดาหันไปมองกฤตินทันที
"ดาไม่ต้องห่วงนะ เสร็จงานเย็นนี้แล้วพี่จะไปรับดาที่บ้าน"
"แน่นะคะพี่กฤต พี่กฤตสัญญาแล้วนะ"
"จ้ะ พี่สัญญา พี่จะเอาชุดสูทของดาติดไปในรถพี่ด้วยเลย"
ชลาษามาซื้อต้นไม้ที่ร้านต้นไม้น้าเปลวเป็นประจำ ระหว่างนั้นคีรินทร์ให้คนขับรถขับมาจอดที่หน้าร้านต้นไม้น้าเปลว ขณะเดินเข้าร้าน ชลาษาถือต้นไม้ที่สูงจนปิดหน้าเธอเดินมาแล้วทั้งสองก็เดินมาเจอกันระหว่างทาง ต่างไม่เห็นหน้ากัน ชลาษาไปซ้าย คีรินทร์ก็ไปซ้าย พอชลาษาไปขวา คีรินทร์ก็ไปขวา
"ขอโทษครับ เอางี้ เดี๋ยวคุณไปทางขวามือของคุณนะครับ"
ชลาษาไม่ตอบ แต่ทำตามที่คีรินทร์พูด สองคนเบียดแทรกตัวหากันแล้วก็เดินกันไปคนละทาง แล้วชลาษาก็ชะงักรู้สึกเสียงคุ้นๆ หันไปมองแต่ไม่เห็นคีรินทร์แล้ว
คีรินทร์เข้ามาพบน้าเปลวในร้าน บอกว่าเพื่อนของเขาแนะนำว่าน้าเปลววาดรูปเก่ง เขาอยากให้น้าเปลววาดรูปผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเป็นการวาดจากความทรงจำของเขา
ตอนเย็น ภูริดาเดินไปมากระสับกระส่ายดูนาฬิกา เพราะกฤตินยังไม่มารับเสียที เธอแอบไปนั่งร้องไห้เสียใจบริเวณหน้าบ้าน พอเจอชลาษาก็บอกให้เพื่อนช่วยโทรไปถามกฤตินให้หน่อยว่าชายหนุ่มอยู่ที่ไหน กฤตินมาสอบปากคำพี่เลี้ยงของน้องลิลลี่กรณีที่น้องลิลลี่ถูกลักพาตัว
ปรียาภัทรแม่ของเด็กลับมาบ้าน เจอกับกฤตินเข้า ทั้งคู่ต่างจำกันได้ เพราะเคยเป็นแฟนกันมาก่อน ปรียาภัทรร้องไห้โฮโผกอดกฤตินทันที กฤตินตกใจ ทำตัวไม่ถูก ระหว่างนั้นเสียงมือถือดังขึ้น กฤตินได้ทีรีบผละออกไปรับสาย ชลาษาถามว่าเขาลืมนัดภูริดาหรือไม่ กฤตินบอกว่าเขาไม่ได้ลืมแต่ยังทำงานไม่เสร็จ ให้ภูริดาไปรอเขาที่โรงแรมเลยย กฤตินเดินกลับเข้ามาในบ้าน ปรียาภัทรถามทันทีว่าเขาคุยกับใคร กฤตินอึกอักไม่อยากบอก
"อย่าบอกนะคะว่ากฤตคุยกับภูริดา นี่กฤตยังคบกับแม่นั่นอยู่เหรอคะ"
"ครับ ผมกับดายังเป็นแฟนกันอยู่"
ปรียาภัทรไม่พอใจขึ้นมาทันที
จากคุณ :
ryjarja 
- [
29 ม.ค. 51 21:12:49
]
|
|
|
|
|
|
