ความคิดเห็นที่ 1 ถ้าใครเคยอ่านนิยายประเภทสยองขวัญบ่อยๆ อาจได้ยินหรือได้ฟังเรื่องแบบนี้มาบ้าง แต่ เรื่องนี้ผมก็ได้ยินกับหูตัวเองตอนที่ยังบวชเป็นพระอยู่ที่วัดแห่งหนึ่งในกรุงเทพ โดยปกติ พระบวชใหม่ มักได้รับการขู่บ้างหลอกบ้างจากพระเก่าหรือไม่ก็บรรดาผู้เชียวชาญด้านวิญญาณ (สับ ปะ เหร่อ) อยู่เสมอ ผมเองก็เช่นกัน ในวันแรกๆ ของการได้เข้าไปอยู่ที่วัดเพื่อศึกษาพระธรรมลุงฮก แกเข้ามาคุยกับผม ตอนที่ผมกำลังเดินท่องบดสวดมนต์อยู่หลังโบสถ์ “อ้าวหลวงพี่ มาเดินท่องมนต์อยู่แถวนี้ ไม่กลัวเหรอ ใกล้มืดแบบนี้ ไม่มีพระรูปไหนมาเดินแถวนี้หรอกครับ” แกถามผมแล้วไปหยุดนั่งอยู่ตรงม้าหินอ่อน ซึ่งมีเรียงรายอยู่หลังโบสถ์ “มีอะไรน่ากลัวเหรอโยม ฉันไม่เห็นรู้เรื่อง ไม่มีใครบอก อีกอย่างฉันก็มาท่องมนต์ที่นี้ หลายวันแล้วไม่เห็นมีอะไร” พูดแล้วผมก็ไปนั่งใกล้ๆแก ความจริง ผมรู้จักลุงฮกมาตั้งแต่สมัยแกยังหนุ่มๆ ตอนเด็กๆ ผมชอบไปขโมยมะม่วง สวนแก แกก็จะเอาหนังสะติ๊กไล่ยิง  พวกเราก็วิ่งหนีกันไป ตะโกนล้อเลียนแกไป “ตาฮกเมียทิ้ง ตาฮกเมียทิ้ง” รสชาตของมะม่วงมันอาจไม่อร่อยนัก แต่ความสนุกของเด็กๆคือการทำความเดือดร้อนให้ผู้ใหญ่นี้ละครับ กว่าจะรู้ว่า เราสร้างความเจ็บปวดให้ผู้ใหญ่มากแค่ไหนก็ตอนที่เราโตขึ้นนี้เอง “หลวงพี่ยังจำได้ไหม ตอนหลวงพี่เด็กๆ ที่รถมันแหกโค้งชนเสาไฟฟ้า ตรงหน้าวัด ที่เขาคุยกันว่าเกือบจะเป็นดาราอยู่แล้ว แต่มาตายก่อน แล้วเขามาเผาที่วัดเรา พอจำได้ไหมครับ” ผมทบทวนความจำพักเดียวก็จำได้ คำว่าดารา มันมีค่าเสมอ เมื่อก่อนถ้าใครสักคนจะได้เป็นดารา แล้วยิ่งเป็นคนแถวบ้านด้วย จะเป็นที่ฮือฮามาก “จำได้สิครับ แล้วมันยังไงหรือโยม” ผมยังมองไม่เห็นว่ามันเกี่ยวกันตรงไหน กับเรื่องที่ผมมาท่องหนังสือที่นี้ “หลวงพี่นั่งดีดี ตรงนี้เลย ผมจะเล่าให้ฟัง” ผมมองดูแก แบบไม่มั่นใจเลยว่าแกจะมาไม้ไหน แต่ก็ขยับไปนั่งใกล้ๆ จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 15 ก.พ. 51 12:09:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หลายปีก่อน ตอนที่ผมมาเป็นสัปเหร่อใหม่ๆ ตอนนั้นจำได้ พี่อินแกยังแข็งแรงกว่านี้ แกก็สอนผมให้รู้พวกคาถากำกับวิญญาณ และอะไรอีกเยอะเลย ตอนนั้น เรามีกันหลายคน จนต้องแยกไปประจำ ศาลาใครศาลามัน เพราะไม่งั้นจะตีกันตายเรื่องเงิน หลวงพี่ก็รู้ เขาจ้างเฝ้าศพกันคืนละหลายตังค์อยู่ วันนั้นผมจำได้ดีเลย   ผมไปกินเหล้าที่แพ( แพ คือร้านค้าโช่ห่วยติดริมคลองจะมีท่าจอดเรือ) ป้าเมี้ยน นั่งกินหมดไปครึ่งขวด ป้าเมี้ยนแกก็ไล่ให้ผมเลิกกิน  เพราะแกจะปิดร้าน ผมเดินมึนๆกลับมาวัด เดินผ่านศาลาชายน้ำ เห็นมันมืดๆ ยังสงสัยว่าพี่อินแกไม่จุดไฟเฝ้าศพหรือไง เลยเดินแวะจะไปหาแกหน่อย  พอใกล้เข้าไปถึงได้เห็นว่าประตูศาลาปิดหมด (เป็นประตูแบบเหล็กยืด เวลาใช้งานภายในศาลาก็ดึงออกไปด้านข้างทั้ง2ข้าง)  แต่ก็ยังพอเห็นไฟ แวบๆออกมาจากข้างในศาลา ผมเดินเข้าไป กำลังจะเคาะเรียกพี่อิน ก็พอดี กับประตูเปิดแง้มออกมาก่อน ผมแทบจะหงายหลัง เพราะผงะกับกลิ่นที่โชยมารุนแรงมาก และที่ตกใจกว่านั้นคือ คนที่แง้มประตูออกมาไม่ใช่พี่อิน แต่เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง น่าจะอยู่ในวัยที่สดใส แต่หน้าเธอกลับซีดขาวเหมือนอมทุกข์ไว้ตลอดเวลา ผมนิ่งอยู่พักใหญ่ๆ ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้พูดอะไร ยังคงอยู่ในศาลา เห็นแค่ใบหน้าขาวๆซีดของเธอเท่านั้น พอตั้งสติได้ ผมก็ถาม ออกไป “อ้าว นังหนู มาทำอะไรที่นี้ละ พี่อินแกไม่ได้มาฝ้าศพหรือ  “ เธอเหมือนจะไม่ได้ยินที่ผมถาม เพราะไม่มีการตอบรับหรือปฏิเสธใดใด จนผมต้องถามไปอีกครั้ง “ว่ายังไงละ นี้มาเฝ้าศพใช่ไหม แล้วไม่กลัวหรือ” คราวนี้เธอตอบมาเบาๆ ซึ่งมันไม่น่าจะได้ยิน  แต่ผมกลับรู้สึกได้ เสียงของเธอ มันเป็นความรู้สึกแปลกๆเพราะจู่ๆรูขุมขนของผมก็รู้สึกได้ถึงความหนาวเย็น จนเส้นขนตั้งชัน “ใช่ ค่ะ หนูมาเฝ้าพี่สาว” พูดจบเธอก็ปิดประตู แต่ผมกลับได้ยินเธอบอกว่า พรุ่งนี้อย่าลืมมาเวลานี้นะลุง ตอนนั้นผมคิดว่า หูผมมันคงแว่วไปเองเพราะเมา แต่ พอหันหลังกลับ เสียงนั้นก็ดังอีกครั้ง “ลุงไม่เมาหรอกค่ะ พรุ่งนี้มาเวลานี้นะคะ” ผมหันไปมองหาต้นทางของเสียง แต่ ประตูนั้นก็ยังปิดอยู่ แสงไฟภายในศาลาลอดออกมาบ้างเล็กน้อย ทำให้ผมมองเห็นอะไรข้างในไม่ถนัด ใจหนึ่งอยากจะเคาะเรียกอีกครั้ง แต่อีกใจกลับบอกว่าไปนอนได้แล้ว คืนนั้น ผมยังไม่รู้เลยว่าเดินกลับไปนอนยังไง เพราะหลังจากได้ยินเสียงผู้หญิงคนนั้นแล้ว ผมรู้สึกว่าได้กลิ่นเหม็นของศพโชยขึ้นมา จนผมเกือบทนไม่ไหวทั้งๆที่ ผมอยู่กับเรื่องพวกนี้มามาก แต่ครั้งนั้นมัน มากเกินที่เราจะทน ก็นั้นละครับ ความรู้สึกครั้งสุดท้ายในคืนนั้น ก่อนที่จะตื่นขึ้นมา แล้วพบว่า ตัวเองนอนอยู่ในโบสถ์ ตรงที่ผมนั่งคุยกับหลวงพี่นี้ละครับ   “อ้าวโยม แล้วทำไมถึงมานอนตรงนี้ละ สงสัยจะเมามาก แบบนี้ละ ฉันเห็นมานานแล้ว คนกินเหล้า กินมากไปก็ไม่เห็นมีดีสักคน ไม่รู้จะกินกันไปทำไม( เมื่อก่อนว่าเขา ตอนนี้ กินมากกว่าตาฮกอีก) ฉันฟังดูก็ไม่เห็นมันจะมีอะไร โยมเมา แล้วคงเห็นอะไรไปเรื่อยนั้นละ ก็ใครๆเขาก็รู้จักกันทั้งบางพูดถึง ตาฮกขี้เมา มีคนเดียว” ผมพูดไปยิ้มอารมณ์ดีไป  ที่ได้หยอกแกเล่นบ้าง “นั้นแน่ หลวงพี่ ไม่รู้อะไร ฟังผมเล่าให้จบก่อนดีกว่า ที่เล่าไปมันแค่ นิดหน่อย มาฟังวีรกรรมของผมดีกว่า” จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 15 ก.พ. 51 13:04:16 ]

ความคิดเห็นที่ 3 "คนกินเหล้า กินมากไปก็ไม่เห็นมีดีสักคน ไม่รู้จะกินกันไปทำไม( เมื่อก่อนว่าเขา ตอนนี้ กินมากกว่าตาฮกอีก)" ด้วยความสามารถในการอ่านเอาเรื่องนั้น นู๋โมได้ใจความของเรื่องดังนี้ง่ะพี่เล็ก ส่วนเรื่องเกี่ยวกะผียังมะเจอ มาเขียนต่อโวยๆ จากคุณ : โมเลกุลตัวน้อย - [ 15 ก.พ. 51 14:42:04 A:202.57.177.207 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 หลังจากผมตื่นขึ้นมาวันนั้น ผมก็คิดเหมือนหลวงพี่นี้ละ ว่าผมคงเมามากไป เย็นวันนั้น หลวงพ่อท่านวานผมให้ไปตามพี่อิน ผมเลยเดินไปที่ศาลาชายน้ำ พอตามจนเจอแกแล้ว แกวานผมให้ช่วยงาน ที่ศาลานี้ก่อน อีกพักแกกลับจะมา ผมก็เดินไปดูว่าพอมีอะไรที่จะช่วยงานเจ้าภาพเขาได้บ้าง แต่ใจจริงอยากเจอนังหนู คนเมื่อคืนมากกว่า เพราะชื่นชมเด็กมันกล้ามากๆ มานอนเฝ้าศพ แต่ก็ไม่เห็นวี่แวว จะถามทางเจ้าภาพมันก็ดูไม่สมควร ก็เลยพลอยผ่านไปเสีย ไม่ได้สนใจ จน พี่อินกลับมา ผมเลยขอตัวไปดูแลศาลาตัวเอง เพราะเพิ่งมีศพเข้ามาใหม่ คืนนั้นผมรับจ้างเฝ้าศพที่ศาลา ก่อนนอนผมไปแพป้าเมี้ยนซื้อเหล้ามาครึ่งขวด เอาไว้กินก่อนนอน ความจริงพี่อินแกเตือนผมเสมอเรื่องเหล้า แกบอกอย่ากินมาก เพราะจะนอนจนลืมจุดธูป (ปกติ เมื่อมีการจุดธูปดอกแรกเพื่อบอกคนตายแล้วธูปจะต้องจุดตลอดห้ามดับ จนกว่าจะถึงวันเผา เพราะเขาบอกว่าธูปดับจะทำให้วิญญาณหลงทาง แต่สมัยนี้ ในกรุงเทพ คงไม่มีใครไปนอนเฝ้าศพคอยจุดธูปเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว นอกจากในบางจังหวัดที่ยังมีอยู่ เพราะผมก็เคยไปนอนรอจุดธูป เมื่อ 2 ปีที่แล้วตอนย่าผมเสีย)   ความจริงผมก็ไม่ได้เมาขนาดนั้นหรอก  แต่ที่ต้องกินไว้บ้างเพราะบางทีมันก็กลัวนะ คืนนั้น หลังจากเจ้าภาพกลับกันหมดแล้ว ผมก็เก็บกวาดในศาลา จนแล้วเสร็จ กำลังจะจัดที่นอน แต่ กลิ่นเน่ามันโชยมากระทบจมูก มันคุ้นเคยมากๆ  กำลังหาที่มาของกลิ่น แต่ก็เปลี่ยนความตั้งใจ เมื่อเห็นสัปเหรอรุ่นน้องอีกคนชื่อเจ้าแดงมาเรียกโวกเวกอยู่ใกล้ๆ “วู้ น้าฮก น้าฮก” เสียงมันดังมากจนผมต้องตะโกนด่าสวนกลับไป “ห่ แดง เบาๆหน่อย หลวงพ่อจะพลอยด่าข้าไปด้วย มีอะไรว่ามา” เจ้าแดงมันเดินยิ้มมา ในมือมีใบสีแดงๆ 2 ใบ “มา น้าฮก ผมเลี้ยง ศาลาโน้น ศพคนใหญ่คนโต ได้มานี้ไง 200 ไปกินเหล้ากัน ผมเลี้ยงเอง ทิ้ง ครึ่งขวดนั้นไว้ก่อนเถอะ ผมเห็นน้าหิ้วมาแล้วเมื่อเย็น “ “เออ ไปก็ไป นานๆมีลาภปาก” ผมกับเจ้าแดง 2 คน เดินไปแพ ยายมาก ซึ่งไกลกว่าแพป้าเมี้ยน แต่ยายมากแกขายของดึกกว่า วันนี้เงินเยอะ ต้องกินกันยาวๆ ก่อนไป ผมเอาธูปมาจุดใหม่อีก1อัน กะเวลาไว้ 1 ดอก 4 ชั่วโมง ก็กลับมาพอดี แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 51 15:07:29 จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 15 ก.พ. 51 14:53:10 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เกือบ4ชั่วโมง เรา2คนก็เมาได้ที่ ผมเดินเซ ตกร่องน้ำข้างทางอยู่หลายหน ไม่ได้ตกคนเดียวยังพาเอาเจ้าแดงหล่นไปด้วย ทั้งเปียกทั้งเลอะโคลนกลับมา ต่างคนต่างแยกย้ายไปประจำศาลา ผมล้างตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปจุดธูป ก่อนที่จะหันไปคว้าเหล้ามากินต่อ กินไปได้หน่อยเดียวก็เห็น ไฟที่ศาลาชายน้ำสว่างขึ้นมา จากนั้นประตูก็แง้มออกมา อะไรดลใจผมไม่ทราบทำให้ผมเดินไปที่ศาลาชายน้ำ ทั้งๆที่กะไว้ว่าจะปิดศาลานอน ผมเดินไปจนถึงศาลาริมน้ำ ก็เห็นนังหนู คนเดิมนั่งอยู่ตรงประตูพอดี “อ้าว ทำไมยังไม่นอนอีกละ นังหนู ดึกโขแล้ว “ ผมทักไปก่อนที่จะเดินไปถึง “หนูนอนไม่หลับ และคงไม่หลับอีกตลอดไป ถ้ายังมีเรื่องคาใจอยู่แบบนี้ “ ผมเดินไปถึงก็มองดู ยัยหนูยังคงนั่งก้มหน้าไม่ได้มองสบตาผมเลย “ เอ มันยังไงกันละ  มีอะไรก็บอกลุงได้นะ ลุงช่วยได้ จะช่วย “ ผมตอบตามมารยาทและไม่ทันคิดว่าจะช่วยอะไรจริงจัง นังหนูคนนั้นเงยหน้ามองผม  มีรอยยิ้มขึ้นมา ผมมองหน้าอยู่นาน แต่ก็นึกไม่ออกว่าเคยเห็นหน้าที่ไหน จนได้ยินเสียงบอกมาว่า “ถ้าลุงรับปากว่าจะช่วย หนูมีเงินให้ลุง แค่ลุงเรียกร้องหาความยุติธรรมให้หนูเท่านั้นเอง” พอได้ยินเรื่องเงินตาผมก็ลุกวาว ลืมเรื่องที่สงสัยไปหมด รีบถามทันที “มีอะไร บอกมาเลย ลุงยินดีช่วย เออ ว่าแต่หนูชื่ออะไร จะได้เรียกกันถูก” “เรียกหนูว่า ดาวก็ได้คะ พรุ่งนี้ลุงมาที่นี้อีกทีได้ไหมคะ หนูจะได้บอกว่าให้ลุงช่วยอะไรได้บ้าง” พูดจบก็ปิดประตู แล้วเงียบเสียงไป ปล่อยให้ผมยืนงงอยู่พักใหญ่   และ กลิ่นนั้นโชยมาอีกแล้ว เหมือนที่เคยได้กลิ่น พลันความรู้สึกก็หายไป รู้สึกตัวอีกที ก็นอนอยู่ที่ศาลาแล้ว ก็เหมือนเดิม ผมคิดว่าคงเมามากไป จวบจนเย็นนั้นละ ด้วยความอยากได้เงิน จึงเลียบๆเคียงๆไป ที่ศาลาชายน้ำ แล้วลองถามคนชื่อดาว ก็ไม่มีคนรู้จักสักคน ขณะที่กำลังงงอยู่นั้นเอง ผมก็พบกับ เรื่องที่น่าจะเฉลยเสียที หน้าตายัยหนูที่ผมว่าคุ้นๆ ผมรู้แล้วว่าคุ้นจากไหน รูปที่อยู่หน้าศพ กับหน้าตายัยหนูคนนั้น มันคนเดียวกันนั้นเอง ตอนนั้น ผมรู้สึกเหมือนโดนผีหลอกกลางวัน เพราะรูปนั้นเหมือนจะยิ้มมาที่ผม ผมยืนจ้องรูปนั้นอยู่นาน จนพี่อินแกเดินมาจับตัวเขย่า แกกระซิบข้างหูเบาๆ ว่า ”กรูโดนมาแล้ว เอ็งกลับไปศาลาเอ็งเถอะ” จากคุณ : เล็ก (ชายสมบูรณ์) - [ 15 ก.พ. 51 15:26:18 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ้าวว ต่อเถอะครับ  นึกว่าไม่ยาวนะเนี้ย (หลงเข้ามาให้ห้องนี้) จากการ เสริ์ซคำว่าว่า ผี อิอิ จากคุณ : ++ อะแนท ++ - [ 16 ก.พ. 51 09:59:41 ]

ความคิดเห็นที่ 7 2-3วันนะครับ ยุ่งๆช่วงนี้ จากคุณ : lex - [ 19 ก.พ. 51 12:33:38 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ตามมาอ่าน แฟนประจำคุณเล็ก จากคุณ : ไบเบิ้ล - [ 19 ก.พ. 51 17:58:26 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ผมเดินมึนๆกลับไปศาลา ขนลุกซู่ไปตลอดทาง ตั้งแต่ทำงานแบบนี้มาไม่เคยสักครั้งที่จะโดนผีหลอกอย่างจังแบบนี้ ความกลัวลืมเกิดขึ้นทีละน้อย ไม่มีอะไรจะทำให้ใจกล้าได้นอกจากเหล้า คืนนั้นผมกินเหล้าไปจนหมดขวด เรียกได้ว่า ไม่มีความกลัวอะไรเลยสักนิด เพราะสติก็ยังครองไม่ได้เดินหน้า 2 ก้าว ถอยหลัง 3 ก้าว เลยคิดได้ว่าถ้าจะไปไหน ให้ไปตรงกันข้าม จะถึงไวกว่า ขณะที่กำลังสนุกกับความคิดตัวเองอยู่นั้นเอง ผมก็ได้ยินเสียงเรียก แผ่วๆ มา “คุณลุง มาทางนี้หน่อยคะ” ตอนแรกที่ผมได้ยินเสียง ผมยังคิดว่าหูฝากเพราะว่าเมามาก แต่ก็ได้ยินเสียงนั้นอีกครั้ง “ลุงมาทางนี้ก่อน มาคุยกันก่อนคะ” ผมหันไปตามเสียง ก็เห็นนังหนูคนเดิมยืนอยู่หน้าศาลา ทั้งๆที่ใจก็กลัว แต่ ความอยากรู้ ทำให้เดินเข้าไปยังต้นเสียงนั้น ยิ่งเข้าใกล้ กลิ่นเหม็นยิ่งรุนแรงขึ้น จนผมเกือบจะหันหลังเดินกลับหลายหน แต่ จิตใต้สำนึกมันบอกให้เดินต่อไป จนกระทั้งมายืนอยู่หน้านังหนูคนนั้นกลิ่นเหม็นจึงหายไป  สายตาเธอที่จ้องมองผม มีรอยยิ้มจางๆ เหมือนเด็กที่ได้รับของถูกใจ หน้าตาไม่ได้มีวี่แววเลย ว่าเธอจะเป็นวิญญาณไปได้อย่างไร ขณะที่ผมกำลังพินิจหน้าตาเธออยู่ ก็ต้องสดุ้งเมื่อเธอใช้มือสะกิดที่แขนผมเบาๆ “ลุงคงสงสัยใช่ไหมคะว่าทำไมหน้าหนูถึงเหมือนรูปที่หน้าศพ ไม่ต้องตกใจไปหรอกคะ หนูเป็นพี่น้องฝาแฝดกับพี่เขา” ผมรู้สึกโล่งใจขึ้นมาบ้าง เมื่อรู้ว่าความจริงเรื่องเป็นยังไง ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไร เธอก็เข้าเรื่องที่เธอต้องการทันที “พี่หนูตายแบบมีเงื่อนงำคะ หนูเลยต้องมาขอร้องให้ลุงช่วยหนูหน่อย “ “ช่วยยังไงละนังหนู” แม้ผมจะโล่งใจจากเรื่องหนึ่ง แต่กลับอึดอัดกับเรื่องที่ดันรับปากไปแล้ว ตอนนี้อาการเมาดูจะหายไปชั่วคราว “ไม่ยากคะ แค่ลุงไปขอให้ตำรวจช่วยตรวจพิสูจน์ ศพใหม่อีกครั้ง ถ้าลุงทำได้ หนูจะมีเงินให้ลุง 3000บาท” เงิน3000บาทสมัยนั้น มันเยอะมาก จนผมลืมเรื่องอื่นๆทั้งหมด “แล้วตำรวจเขาจะยอมทำให้หรือ ลุงพอรู้มาว่า เขาสรุปคดีกันแล้วไม่ใช่เหรอ ว่า คอหักตายเพราะรถคว่ำ” “ลุง คงต้องหาวิธีคะ เพราะตัวหนูเอง ทางตำรวจเขาก็ไม่ยอมทำให้อีกแล้ว เขาบอกว่า ตรวจพิสูจน์ละเอียดแล้ว หนูเลยต้องมาขอให้ลุงช่วยนี้ละคะ นี้หนูให้เงินลุงก่อน 500 บาท ลุงจะได้เอาไปเป็นค่าใช้จ่าย ยังไงลุงช่วยเป็นธุระให้ด้วย วันนี้หนูขอตัวไปนอนก่อน พรุ่งนั้ลุงช่วยมาหาหนูเวลานี้นะคะ” เธอพูดจบส่งเงินให้ผม แล้วเดินหายไปในศาลา ผมเองก็หันหลังกลับ แต่ก็ยัง งง ปนแปลกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น พลัน กลิ่นเหม็นของศพขึ้นอืดก็โชยมาอีกครั้ง ผมไร้ความรู้สึกอีกครั้งมารู้สึกตัวอีกที ผมก็นอนอยู่ที่ศาลาเหมือนเมื่อวาน จากคุณ : เล็ก (lex) - [ 20 ก.พ. 51 10:46:12 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เข้ามารออ่านต่อค่ะ จากคุณ : ชาบุ - [ 20 ก.พ. 51 13:45:43 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มารออ่านต่อค่ะ คุณเล็กมาเล่าต่อเร็ว...เร้ววววววววววว ไหนบอกว่ามาคราวนี้จะไม่ทำให้ผู้อ่านอึดอัดงั้ย :) จากคุณ : คนน่าเบื่อ (คนน่าเบื่อ) - [ 20 ก.พ. 51 19:38:50 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ได้เลยครับ มาอ่านต่ออกัน จากคุณ : เล็ก (lex) - [ 20 ก.พ. 51 20:56:13 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ผมตื่นขึ้นมาด้วยความมึนงง เล็กน้อย พอได้สติก็ล้วงดูในกระป๋าเสื้อตัวเองก็เห็นแบงค์ 500 นี้มันเป็นเรื่องจริงแล้วเราจะทำยังไงต่อไป รับเงินเขามาแล้ว ครั้งแรกก็คิดว่า จะ เอาเงินไปคืน แต่พยายามทบทวนว่ารู้จักใครพอที่จะช่วยเราได้บ้าง คิดอยู่นาน ก็นึกถึงพี่แดงที่ขายข้าวอยู่ที่สถานีตำรวจได้ แกคงพอช่วยเหลือได้บ้าง ผมรีบไปหาพี่แดงทันที “สวัสดีครับ พี่แดง” ผมไหว้ทักทายแก แกหันมามองแล้วบอกว่า “สักครู่นะ พี่ขายของก่อน “ พอดีกับที่ผมไปหาเป็นช่วงเวลาเที่ยงพอดี ผมเลยนั่งรอแก สังเกตเห็น ตำรวจมากมายที่มาซื้อข้าวร้านแก พี่แดงแกทำกับข้าวอร่อย แต่ปากแกก็ใช่ย่อย แกปากร้ายแต่ใจดี ใครๆก็รู้  และมักแหย่ให้แกโมโห บ่อยๆ บ่ายโมงแล้ว แกมีเวลามานั่งคุยกับผม แกถามว่า “เอ็งมีอะไรถึงมาหาข้าถึงที่นี้ “ “มีเรื่องรบกวนพี่หน่อยครับ พี่พอรู้จักนายตำรวจใหญ่ๆ ที่นี้ไหมครับ” “รู้จักตั้งแต่ใหญ่สุดนั้นละ เอ็งจะทำไมละ” “ก็ คืออย่างนี้ครับ” ผมเล่าเรื่องต่างๆให้พี่แดงฟังทุกเรื่องยกเว้นเรื่องเงินที่รับมา พี่แดงฟังไปแล้วทำหน้าบอกบุญไม่รับ จนผมคิดว่าคงหมดหวัง หลังจากเล่าจบ พี่แดงบอกว่า “ไป เอ็งไปกับข้า” แล้วพี่แดงก็สั่งเด็กในร้าน 2-3 คำก่อนจะเดินตัวปลิว นำผม ไปหา นายตำรวจคนนึง “เล่า เหมือนที่เอ็งเล่าเมื่อกี้ ให้สารวัตรท่านฟัง” ผมอึดอัด กลัวๆกล้าบอกไม่ถูกที่ต้องนั่งเผชิญหน้ากับนายตำรวจ เพราะรู้สึกตัวเหมือนคนทำผิดอะไรสักอย่าง จนสารวัตรท่านนั้น พูดออกมา “มีอะไรก็เล่ามาเถอะลุง ผมยินดีรับฟัง “ ผมเลยเล่าให้ฟัง  หลังจากเล่าจบ สารวัตรท่านถอนใจนิดนึง ก่อนจะบอกว่า "เรื่องนี้ไม่เคยมีญาติผู้ตายมาขอให้ทำการตรวจพิสูจน์ ศพใหม่เลยนะครับ ลุงช่วยไปบอกให้ย้องสาวเขามาเขียนคำร้องได้ไหม เราจะได้ทำให้" พูดเสร็จ สารวัตรท่านก็วานให้ตำรวจชั้นผู้น้อยไปหยิบ เอกสารคำร้องมาให้ผม 2 ใบ แล้วบอกว่า ให้เขาเขียนทั้ง 2 ใบแล้วนำมาส่งด้วยตัวเอง หรือไม่ก็ให้ทำใบมอบฉันทะมาก็ได้ แล้วท่านก็บอกขั้นตอนต่างๆ ให้ผม ทราบ ผมลาป้าแดงพร้อม สารวัตร กลับมาที่วัด แล้วรอเวลาเย็น หวังว่าจะได้เจอนังหนูดาว แต่ มีเรื่องให้ผมแปลกใจอีกครั้ง ที่ในงานนั้นทุกคนยืนยัน ว่าคนตายไม่มีคู่แฝด ผมพยายามหาพ่อแม่คนตายก็ไม่พบ จน ที่ศาลาผมเริ่มมีคนมา ผมเลยต้องรีบไปช่วยงาน จากคุณ : เล็ก (lex) - [ 22 ก.พ. 51 10:49:28 ]

ความคิดเห็นที่ 14 จนงานแล้วเสร็จ  วันนี้ ผมไม่ได้แตะเหล้าสักหยด เพราะเตรียมพร้อมที่จะถามอะไรหลายอย่างที่คาใจอยู่ ดึกมากแล้วผมเดินวนเวียนอยู่ที่ศาลา ก็ไม่เห็นวี่แววว่าใครจะมาเฝ้าศพ  จนผมคิดว่าคืนนี้นังหนูดาวคงไม่มา แต่ ผมก็ได้ยินเสียงของเธอ มาจากในศาลา ผมยืนงงมาก เพราะไม่คิดว่าเธอจะอยู่ในนั้น “ลุง ได้เรื่องยังไงบ้างคะ “ เธอถามพร้อมค่อยๆเปิดประตูออกมา “หนูอยู่ในนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ลุง ก็มองตั้งแต่งาน จบจนเห็นพี่อินแกปิดประตูนั้นละ” เธอหัวเราะเบาๆ และแกล้งแหย่ผมว่า “ลุงนึกว่าหนูเป็นผีหรือไง “ ผมสดุ้งเมื่อเธอถามแบบนั้น “หนูเห็นลุงเที่ยวถามใครต่อใครเขาไปทั่ว ว่ารู้จักหนูไหม ไม่มีใครรู้จักหรอกคะเพราะหนูไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ ป้าเขาขอหนูไปเลี้ยงตั้งแต่เด็ก อีกอย่างหนูก็ไม่ได้มาช่วยงาน เพราะต้องดูแลป้า รอจนดึกถึงมาเฝ้าศพได้” ผมเพิ่งถึงบางอ้อ ไม่น่าละ ถึงไม่มีใครรู้จักเธอเลย ผมเล่าให้เธอฟังถึงเรื่องที่ไปพบสารวัตรมา และเอาหนังสือคำร้องให้เธอดู เธอรับมา แล้วขอเวลาสักครู่ สักพักใหญ่ๆ เธอก็กลับมาแล้ว บอกผมว่า “ลุงเอาเอกสารคำร้องไปให้สารวัตรอีกทีนะคะ เอกสารทั้งหมดอยู่ในซองนี้หมดแล้วแล้วนี้ เงินอีก 3500 ส่วนที่เหลือ ขอบคุณลุงมากๆคะ “ เธอยกมือไหว้ผม พอเงยหน้าขึ้น ผมเห็นน้ำหยาดน้ำตาของเธอไหลริน “หนูจะไม่ลืมบุญคุณลุงเลย” พูดจบเธอก็ปิดหน้าร้องไห้ แล้วกลับเข้าไปในศาลาเหมือนเดิม จากคุณ : เล็ก (lex) - [ 22 ก.พ. 51 11:05:46 ]

ความคิดเห็นที่ 15 “เรื่องนี้มันแปลกนะครับหลวงพี่ “ “แปลกยังไงอีก ลุงชอบเล่าแล้วกั๊กๆไว้ เล่าให้จบสิ ผมอยากรู้ว่ามันยังไงต่อ” คือพอผม เอาเอกสารไปให้สารวัตร สารวัตรท่านก็ถามผมว่า พ่อแม่เขาเขียนคำร้องเองเลยหรือลุง เอกสารมอบฉันทะ สำเนาบัตรประชาชนมาพร้อมเลย ลายเซ็นอีก กำกับมาพร้อม แบบนี้ทำไมไม่มาเองแต่แรก นั้นละที่ทำให้ผมได้แต่ยืน งง เสร็จภารกิจแล้ว ผมก็กลับมาวัด พอตอนเย็นก็เห็นมีตำรวจมาที่วัด ถกเถียงอะไรกันพอสมควร สักพักก็ให้คนมาเรียกผม “มีอะไรหรือครับ”ผมถามเจ้าหน้าที่ตำรวจ นายหนึ่ง “ลุงครับ ลุงเป็นคนเอาคำร้องพวกนี้ไปให้สารวัตรใช่ไหม “ ตำรวจนายหนึ่งถามผม “ครับ “ผมตอบสั้นๆ “งั้นลุงต้องอธิบายแล้วละครับ ว่าเอาเอกสารนี้มาจากไหน เพราะทางพ่อแม่คนตายบอกไม่รู้เรื่องเลย” ผมหันไปมองพ่อแม่คนตายแล้วถามว่า “ลูกสาวอีกคนไม่ได้บอกเหรอครับ ว่าให้ผมเอาคำร้องไปส่ง” คำถามนี้ ทำให้พ่อแม่ผู้ตายถึงกับหน้าเปลี่ยนสี “เรามีลูกสาวคนเดียวครับ คุณไปเจอลูกสาวคนไหนของผมอีก” คำตอบนี้ ทำเอาผมต้องหันไปทางรูปผู้ตายทันที รู้สึกได้ ถึงรอยยิ้มในรูปนั้น รอยยิ้มที่มีความสุขและสายตาที่ส่งความขอบคุณมา นั้นละทำให้ผม เล่าเรื่องที่ผมพบมาด้วยตนเองให้พ่อแม่เขาฟัง เมื่อเรื่องที่ผมเล่าจบแล้ว เขาก็ถอนใจ แล้วบอกว่า เอกสารต่างๆ ที่เขาเซ็นและถ่ายสำเนาไว้ ก็เพราะลูกสาวมาเข้าฝัน บอกให้เผาไปด้วย เพราะต้องใช้ตอนที่ตาย ในฝันเขายังได้เขียนหนังสือคำร้องฉบับหนึ่ง พร้อมเซ็นชื่อด้วย แต่ก็จำไม่ได้ว่าเป็นคำร้องอะไร   ตอนนี้เอกสารต่างๆได้ปรากฏตรงหน้าแล้ว ตำรวจจึงถามว่า พ่อแม่ผู้ตายจะให้ทำยังไงต่อไป ผมได้แต่นั่งฟัง พอจะรู้แล้ว ว่าตัวเองโดนผีหลอก คราวนี้หลอกจริงๆ บทสรุปของวันนั้น พ่อแม่คนตายเล่าให้ฟังว่า ลุกสาวมาเข้าฝันตั้งแต่ตายไปวันแรกแล้ว ว่าให้พ่อกับแม่ ไปขอให้ตำรวจตรวจพิสูจน์ศพใหม่ แต่ พ่อแม่เขาเห็นเป็นเรื่องไร้สาระ เพราะ มันไม่น่าจะเป็นไปได้ อีกหลายวันต่อมา ผมเห็นผู้ชายคนหนึ่งลักษณะท่าทางดี ถูกสวมกุญแจมือ เดินมาที่ศาลาพร้อมตำรวจ ท่ามกลางสายตาที่เคียดแค้นของผู้คน ผมสงสัยว่ามีอะไรกันเลยเดินไปดู พอพบกับสารวัตรท่านที่ผมเคยเอาใบคำร้องไปให้ ท่านก็เดินมาหาผม แล้วขอบคุณที่ผมช่วยทำให้คดีนี้ จบลงด้วยดี ผมยังมึนๆอยู่ ได้แต่ถามว่ามันยังไงครับ ท่านยิ้มแล้วเรียกผมมานั่งใกล้ๆพร้อมเล่าให้ฟัง คน2คนนี้เขาเป็นคู่หมั้นกัน รักกันมานานหลายปี จนตกลงที่จะแต่งงาน ในอีก 2 เดือนข้างหน้า แต่ความจริง ผู้ชายไปมีคนอื่นนานแล้ว เลยไม่อยากแต่งงาน ฝ่ายผู้หญิงก็จับได้ เลยไปราวีอีกฝ่ายหนึ่งจนขั้นตบตีกัน ผู้หญิงขอเลิก และขอคืนทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเงินสดและรถ ฝ่ายผู้ชายเป็นคนไม่มีอะไร อาศัยที่หน้าตาดีและพอมีความรู้อยู่บ้าง จึงขอนัดพบเพื่อพูดคุย แต่ฝ่ายหญิงไม่ยอมบอกจะขอเลิกให้ได้ แล้วบอกว่าเลิกแล้วดูสิว่าจะมีใครสนใจ เพราะเงินทองและรถก็เป็นของเธอ  คุยกันไม่รู้เรื่องถึงขั้นตบตีกันบนรถ จนผู้หญิงถูกบีบคอจนขาดใจตาย ฝ่ายชายพอรู้ว่าผู้หญิงตาย ก็เลยกลบเกลื่อน ตัดสินขับรถเข้าชนกับต้นไม้โดยตัวเองกระโดดออกจากรถมาก่อน  พอเสร็จแล้วก็ตะโกนเรียกให้ชาวบ้านมาช่วย เรื่องแบบนี้ดูเหมือนจะไม่มีใครคิดว่าผู้หญิงนั้นตายก่อนแล้ว ประกอบกับ ทั้ง 2 คนใกล้จะแต่งงาน ญาติพี่น้องเลยไม่มีใครติดใจ แต่พอตำรวจเอาศพไปตรวจสอบอีกครั้ง ผลมันจึงออกมาว่าผู้ตายไม่ได้เสียชีวิตเพราะคอหักจากการโดนกระทบ แต่ เป็นเพราะขาดอากาศหายใจตายก่อน ตำรวจเลยพุ่งประเด็นเรื่องชู้สาว ผมฟังเรื่องต่างๆจนเพลิน รู้สึกตัวอีกครั้ง เมื่อพ่อแม่คนตายมายกมือไหว้ขอบคุณอยู่ตรงหน้า 2คนนั้นบอก ว่า ครั้งแรกก็แปลกใจว่าทำไมแฟนลูกสาวไม่ยอมมาเลย แต่ก็คิดไปว่าคงทำใจไม่ได้ เลยไม่ยอมมา ไม่รู้ว่าความจริงแล้วไม่กล้าเผชิญหน้ามากกว่า ต้องขอบคุณ มาก ผมได้แต่ ครับๆๆๆ เพราะถ้าใครรู้ว่าผมทำเพราะเงิน เขาคงไม่ชื่นชมผมแน่ พ่อแม่ของผู้หญิงจัดซองให้ผมมา1ซองซึ่งผมก็ไม่กล้ารับไว้ เพราะรู้สึกละอาย เลยถวายหลวงพ่อไป แต่พอคิดถึงเรื่องเงิน ผมก็สงสัย ว่า ผีจะไปเอาเงินมาจากไหน จึงค่อยๆล้วงเงินออกมาดู เห็นแล้วก็โล่งใจ ว่ามันก็เงินจริงนี้ละไม่เหมือนในหนังที่ผีดูในทีวี จากคุณ : เล็ก (lex) - [ 22 ก.พ. 51 11:41:23 ]

ความคิดเห็นที่ 16 “โยมเล่าจนจบฉันยังไม่เห็นว่ามันเกี่ยวกันตรงไหนกับเรื่องที่มาท่องหนังสือ ตรงนี้” “เกี่ยวสิหลวงพี่ เรื่องมันยังไม่จบ หลวงพี่ลองนั่งตรงนี้แล้วเงยหน้าไปสิ ” ผมลองทำตามที่แกบอก “อืม ก็เห็นศาลา นั้นพอดี หรือว่า” “ใช่ครับ ตรงนี้ละมีคนเห็นประจำ และคนที่เห็นคนแรกก็ผมนี้ละครับ” “มันยังไงละ ก็จบแล้วไม่ใช่เหรอ” “ครับ แต่นังหนูมันลืมอะไรไปอย่างเลยมาตะโกนบอกผม “ หลังจากงานเผาศพผ่านไปซึ่งผมก็ไปช่วยงานเขา อีก2-3วันผมมานั่งตรงนี้ละครับ ประมาณ 6โมงเย็น พอเงยหน้าก็เห็นนังหนูนั้นละครับ จำได้เลย ตะโกนบอก ขอบคุณลุงมากๆ แล้วย้ำว่า เงินที่ให้มาใช้ให้หมดใน 7วันไม่งั้นมันจะหายไป แล้ววันนั้นผมเห็นคนเดียวเมื่อไหร่ พี่อินนั่งอยู่ด้วยยังกระโดดหนีไปก่อนเลย วิ่งกันตับแลบ กลางวันแท้ๆ ยังมาให้เห็น จากคุณ : เล็ก (lex) - [ 22 ก.พ. 51 11:48:35 ]

ความคิดเห็นที่ 17 จบนะครับ สำหรับเรื่องนี้ นี้เป็นเรื่องแรกที่โพสตในห้องสยองครับ ประมาณปี2545 ครับ จากคุณ : เล็ก (lex) - [ 22 ก.พ. 51 11:51:21 ]

ความคิดเห็นที่ 18 กร๊ากกกกกกกกกกกก ...เงินร้อน นี่ๆๆลุง นู๋มีตัวตนอยู่ในพันติ๊ปแย้วนะ มาต่อเรื่องใหม่เร็วๆด็วย...คยมัยว่างงาน อยากอ่านต่อ แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 51 12:53:42 จากคุณ : วิราวรรณ จันทร์ลา (MoMo_InLove) - [ 22 ก.พ. 51 12:52:21 ]

ความคิดเห็นที่ 19 หยองดีอ่ะ พออ่านแล้วจิตนาการตามแล้ว บรือออออออ จากคุณ : คนน่าเบื่อ (คนน่าเบื่อ) - [ 23 ก.พ. 51 12:05:58 ]

ความคิดเห็นที่ 20 โอ๊ะโอ......หลอน ค่ะ  T-T จากคุณ : @^^@ (khattykha) - [ 24 ก.พ. 51 15:52:50 ]

ความคิดเห็นที่ 21 รอมานาน...ชอบๆ จากคุณ : hinghoii & toiiting - [ 25 ก.พ. 51 20:11:23 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คอยอ่านเรื่องต่อไปค่ะ เรื่องเก่าๆ  บางคนก็ยังไม่เคยอ่าน นำกลับมาอีกก็ดีนะคะ คุณเล็ก สนุกทุกเรื่องเลย  การันตี จากคุณ : ไบเบิ้ล - [ 28 ก.พ. 51 14:59:57 ]

ความคิดเห็นที่ 23 สนุกมากเลยค่ะ มาเล่าให้อ่านอีกนะคะ จากคุณ : พริบตาเดียว - [ 28 ก.พ. 51 18:48:30 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ตามเก็บกระทู้ไว้ให้เพื่อนๆได้อ่านกันค่ะ จากคุณ : ไบเบิ้ล - [ 8 มี.ค. 51 23:04:24 ]

ความคิดเห็นที่ 25 งืมๆ ไม่ผิดหวังจริงๆ จากคุณ : ปะไร - [ 10 มี.ค. 51 03:36:51 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ทำไม มันเงียบจริงๆเลยนะคะ  คุณปะไร จากคุณ : ไบเบิ้ล - [ 18 มี.ค. 51 00:28:30 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ใครผ่านมา อย่าลืมทิ้งชื่อไว้บ้างนะคะ จากคุณ : ไบเบิ้ล - [ 20 มี.ค. 51 15:41:15 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เงียบจริงๆ ค่ะคุณไบเบิ้ล ช่วงนี้งานยุ่งเสียด้วยไม่ค่อยได้เข้ามา ว่าแต่กระทู้เก่าๆหายไปไหนหมดคะ เสียดายอ่ะ T_T จะเอาเรื่องมาลงก็กลัวหายค่ะ จะทำยังไงดีไม่มีหัวอย่างคุณเล็กเสียด้วยสิ เขียนไปก็กลัวไม่สนุก เศร้า T_T จากคุณ : ปะไร - [ 22 มี.ค. 51 05:47:17 ]

ความคิดเห็นที่ 29 กระทู้เก่าๆ ถ้าไม่มีใคร คอย ต่อกระทู้ไว้ มันก็ตกขอบ หายไป เสียดายค่ะ  ตอนนี้เลยต้องคอยมา อัพ กระทู้ไว้บ้าง ไม่งั้น ห้องนี้ ยิ่งเงียบเข้าไปใหญ่  ไม่มีกระทู้ให้อ่านกัน คุณปะไร มาลงไว้ซิคะ  เดี๋ยวไว้คอย อัพ กระทู้ไว้ เผื่อคนผ่านไป ผ่านมาได้อ่านกัน คุณเล็กเขียนเรื่องสนุก อ่านแล้วนึกภาพได้เลยค่ะ  ชอบจริงๆ จากคุณ : ไบเบิ้ล - [ 24 มี.ค. 51 15:46:46 ]

ความคิดเห็นที่ 30 สนุกจังค่ะ ชอบๆๆๆ จากคุณ : Amecchi - [ 25 มี.ค. 51 16:30:55 ]

ความคิดเห็นที่ 31 จากคุณ : ไบเบิ้ล - [ 28 มี.ค. 51 17:46:26 ]

ความคิดเห็นที่ 32 สนุกดีคะ ชอบๆ :) จากคุณ : โอ้ทะเลแสนงาม - [ 2 เม.ย. 51 13:00:22 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อยากอ่านอีกอ่ะ....ติดตามๆ จากคุณ : กระแสไฟฟ้า - [ 7 เม.ย. 51 16:18:31 ]

ความคิดเห็นที่ 34 จากคุณ : ไบเบิ้ล - [ วันเนา (14) 00:55:23 ]