ความคิดเห็นที่ 1 เขียนบท มันก็ยากพอๆกับการ"กำกับ"นั่นแหล่ะ แต่ว่า ในเมืองไทย วงการหนังไทย ยังไม่ค่อยให้ความสำคัญกับคนเขียนบทเท่าไหร่ เศร้าใจ.. จากคุณ : shikenyuki - [ 19 ก.พ. 51 17:57:25 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ไม่เห็นยากเลยครับ เขียนมั่วๆไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ได้สุพรรณหงส์เอง จากคุณ : `MaGuZ` - [ 19 ก.พ. 51 17:59:47 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เข้าใจนะ จากคุณ : Fluoxtine - [ 19 ก.พ. 51 18:09:01 ]

ความคิดเห็นที่ 4 Tips : จากอาจารณ์สอนเขียนบทของผมนะครับ ในกรณีที่หัวตื้อ ไม่สามารถคิดบทออกแล้ว ให้เอาทั้งหมดใส่ลิ้นชัก แล้วพักไว้ก่อน จนลืมทุกอย่าง แล้วกลับมาลองเขียนอีกทีครับ เพราะการเค้นสมอง มากเกินไป จะทำให้เรายึดติดกับประเด็นนั้นๆ จนไม่สามารถเกิดความคิดสร้างสรรค์ใหม่ๆได้ครับ ลองใช้ดูก็ได้นะครับ ผมลองแล้ว work อยู่ จากคุณ : Lionia - [ 19 ก.พ. 51 18:09:02 ]

ความคิดเห็นที่ 5 งานพวกนี้มันเหมือนเป็นพรสวรรค์นะ ว่าไหม คนที่ทำได้...ก็คือได้ แล้วถ้าได้พรแสวงขึ้นมาอีกหน่อย ก็ไปได้ฉิวกว่า คนที่ไม่มีพรมาทางนี้ เช่น คิดเรื่องราวได้เป็นฉากๆในหัว แต่บรรยายให้คนเข้าใจตรงกับตัวไม่ได้.. ก็ทำงานเป็นคนเขียนบทที่ดีไม่ได้ คนที่คิดไม่ได้...ก็ไม่มีทางทำได้... คือ อาจจะได้ล่ะนะ แต่ว่ามันยากเหลือเกินกว่าจะคิดได้ หรือ ทำเสร็จแต่ละงาน เหมือนๆ กับว่า มันไม่ใช่ทางของตัวอ้ะ ไม่รู้นะ เราว่างานศิลปะมันเป็นแบบนี้แทบทั้งนั้น จากคุณ : TulipOnLine - [ 19 ก.พ. 51 18:29:45 ]

ความคิดเห็นที่ 6 แปลกนะ ผมกลับมองตรงข้าม จากมุมมองของคนชอบดูหนัง ชอบวิจารณ์บทหนัง ผมกลับมองว่า รอบตัวเรา มีพล็อตเรื่องมากมาย ที่หยิบมาเขียนได้ บางที ดูละครในทีวี ผมยังเถียงอยู่ในใจว่า ทำไมไม่เขียนบทให้ออกมาเป็นอย่างนี้ พล็อตนี้ พล็อตนั้น ใส่เข้ามาทำไม ให้รกเปลืองเวลาเปล่าๆ ทั้งที่ไม่ทำให้น้ำหนักของแก่นเรื่อง มีเสน่ห์ ขึ้นมาเลย ครั้งหนึ่ง ยังเคยหยิบไดอารี่ที่เขียนไว้เมื่อหลายปีก่อนมานั่งอ่าน แล้วเขียนบทหนังสั้น( คล้ายๆ เรื่องสั้น) จากไดอารี่เล่มนั้นทั้งเล่ม โดยย่อให้สั้นลง เสร็จแล้วให้เพื่อนอ่าน มันบอกว่าผมไปลอกพล็อต เรื่องย่อของหนังมาอำมัน!!!  เสียดาย หาสมุดเล่มนั้นไม่เจอนานแล้ว รึอาจเป็นเพราะชอบเขียน ชอบคิด มาตั้งแต่ไหนแต่ไร เลยทำให้จินตนาการไหลลื่นเวลาเขียนเรื่องอะไรสักอย่าง แต่ก็ไม่แน่ ถ้าไปยืนอยู่ตรงจุดที่คุณอยู่ ผมก็อาจไปไม่เป็นเหมือนกัน ยังงัยก็ ใจเย็นๆ ครับ มันต้องมีทางออก จากคุณ : โปรดฟังอีกครั้ง - [ 19 ก.พ. 51 18:35:23 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คคห.6 หายก็เขียนใหม่ -เขียนจนเลี้ยงชีพ เป็น อาชีพได้น่ะ ลองดูสักครึ่งวันนะ แล้วคุณจะรู้ ไอ้การติ และต่อเติมนิดๆหน่อยๆ ทำไมไม่เป็นแบบนั้นล่ะ แบบนี้สิ ใช่เลย ลองดูสัก15หน้านะ เอาเพื่อนอ่านดู ถ้ามีคนชอบ คิดว่าเจ๋ง ก็ลองส่งบริษัท+ค่ายหนังต่างๆดู และเมื่อคุณลองแล้ว ช่วยกลับมาโพสต่อด้วย สัก 7วันดีมั้ย อยากรู้นัก ปากจะดีแบบนี้มัย จากคุณ : เก่งนัก ปากเนี่ย (ซาอิคุง) - [ 19 ก.พ. 51 18:48:49 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แต่ผมเชื่อว่าเขียนบทให้ดีกว่าหนังบางเรื่องที่เพิ่งชนะรางวัลอะไรสักอย่างไม่กี่วันมานี้มันง่ายมากครับ จากคุณ : ayres - [ 19 ก.พ. 51 18:48:55 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ไปจำขี้ปากเขามาครับ ต้อง what.........if ให้ชัดก่อนครับ เช่น อะไรจะเกิดขึ้น ถ้า นางสาว ข เอารถที่เพื่อนชาย น ฝากไว้ ไปขับ แล้วไปเจอ นางสาว อ กับนางสาว ม ที่มาบอกว่า รถคันนี้เป็นของตน คำตอบไปได้หลากหลายมาก แล้วนึกคำตอบเล่นๆ เขียนใส่ Note Pad แล้วลองสลับไป สลับมา อย่าเพิ่งไปใส่มุมกล้อง บทพูด แค่นี้ก็ได้ Treatment สั้นๆ แล้วครับ ทั้งหมดนี้จำขี้ปากเขามาครับ เพราะทำได้ ผมคงไปเขียนบทละคร บทหนัง แล้ว ไม่มาทำตัวอวดรู้ในนี้หรอกครับ แก้ไขเมื่อ 19 ก.พ. 51 18:59:44 จากคุณ : พี่คนใต้ใจดี - [ 19 ก.พ. 51 18:58:56 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เคยเขียนอยู่เหมือนกัน บางทีเราคิพลอตออกมาตามนี้ บางครั้งมันก็ออกทะเลไปบ้างเหมือนกัน บางครั้งก็ยึดติดกับตรงนั้นมากไปจนวกไปวนมา บางครั้งก็อธิบายตามที่เราคิดไม่ถูก ปัญหาร้อยแปด จากคุณ : Fuya - [ 19 ก.พ. 51 19:07:06 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ยากครับ การจะเขียนบทที่ดีออกมาได้นั้นต้องสั่งสมประกบการณ์และความรู้ต่างๆมามากมาย เป็นผู้รู้จริงๆและสามารรถจินตนาการในเรื่องนั้นๆ อีกทั้งการเปิดมุมมองของคนเขียนเองจะต้องกว้างขวางมากๆอีกด้วย ของแบบนี้เวลามันคิดออก เขียนได้ มันก็ได้ แต่ถ้ามันไม่ได้ ยังไงมันก็ไม่ได้ครับ(เฮ้ออ) จากคุณ : หนึ่งกระบี่ แปรสามแจ้ง - [ 19 ก.พ. 51 19:12:08 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ผมกำลังดู grey's anatomy ดูไปก็ทึ่งคนเขียนบท ว่าคิดได้ยังไง ทุกอย่างลงตัว มีเศร้า ซึ้ง ตลก ครบรส ที่สำคัญกระชับ ไดอาส็อกคม เจาะลึกไปในอาชีพหมอเป็นแกนหลัก นักเขียนบทของไทย แตะอาชีพต่างๆเพียงผิวเผิน เหตุการณ์เต็มไปด้วยความบังเอิญ พฤติกรรมเว่อร์ชนิดหาได้ยากในชีวิตจริง ไดอาล็อกตัวร้าย ต้องรุนแรง เดี๋ยวคนดูไม่รู้ว่าร้าย เยิ่นเย้อ กลัวคนดูตามไม่ทัน ตรงไหนคมคาย เป็นไฮไลท์ ก็เสียดาย ต้องวนเวียนซ้ำๆ จนด้าน นี่แหละครับ ความรู้สึกหลังดูหนังที่มีบทดีๆ จากคุณ : ham - [ 19 ก.พ. 51 20:09:27 A:58.9.248.159 X: TicketID:154260 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ยากมาก จากคุณ : ปลาทองแก้มยุ้ย - [ 19 ก.พ. 51 20:12:10 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เคยเขียนแค่ 2 ครั้ง หนังสั้นทั้ง 2 เรื่อง เรื่องนึงได้ถ่ายอีกเรื่องถ่ายไม่จบ เรื่องแรกคิดพล๊อตกันสามคน แล้วผมเอามาเขียนบท แล้วดึงๆเพื่อนๆมาตะลุยถ่าย สนุกดี ถ่ายเสร็จก็ฉายดูกันเองในคณะ มุขที่ใช้จึงเป็นเรื่องที่เข้าใจกันได้ในคณะล้วนๆ เรื่องนี้เอาขำๆ เรื่องที่สองยากมาก....เพราะกะถ่ายแบบจริงจัง แก้แล้ว แก้อีก เขียนแค่ตรงช่วงintroductionตัวละคร แล้วก็ต้องแก้แล้วแก้อีก...เพราะถ่ายซ่อมไปมา ดูยังไงก็อารมณ์ไม่ร่วมไปกับตัวเอกอย่างที่บทต้องการ ไปๆมาๆ คิวไม่ว่างกันพร้อมกับเรียนเกือบจบพอดี หนังล่ม... เลยรู้ว่า...ชาตินี้คงเอาดีด้านนี้ไม่ได้แล้วล่ะ -_-" จากคุณ : rynekel - [ 19 ก.พ. 51 20:19:20 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ^ ^ ความคิดเห็นที่ 7   ทุกวันนี้ผมก็เขียนอยู่ครับ เพียงแต่ ไม่ใช่บทหนัง แต่เป็นบทความ คอลัมส์ การเมือง ซะส่วนใหญ่ ( แต่ก็ไม่ใช่งานหลัก ทำเพราะใจรักครับ ) ลองเปิดใจให้กว้าง แล้วช่วยกลับไปอ่านข้อความในความเห็นผมใหม่ ผมไม่ได้บอกว่าการเขียนบทง่าย แต่บอกว่าเรื่องที่จะเขียน สำหรับคนที่ชอบงานด้านนี้จริงๆ มีให้เลือกมาเขียนเยอะแยะ ขนาดผมที่ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับภาพยนต์ ( นอกจากชอบดู ) ยังเคยลองเขียนเค้าโครงเรื่องเล่นๆ จนเพื่อนไม่เชื่อว่าเขียนเอง "เน้นว่าเขียนเล่นๆ จากไดอารี่ตัวเองครับ"   อย่านำไปเทียบกับคนที่เป็นมืออาชีพด้านนี้ ผมแค่สมมุติ ตัวละคร เหตการณ์ สถานที่ เวลา บรรยากาศ เหมือนเขียนเรื่องสั้นทั่วๆ ไป เพียงแต่ มีหักมุมในตอนจบ โดยให้โยงมาหาฉากแรก  เพื่อเป็นการบอกกับผู้ชมไปในตัวว่า   ทำไมคนๆ นั้น ต้องไปอยู่ในฉากที่หนังเปิดตัวออกสู่สายตาคนชมในตอนแรก   คือให้เหตการณ์ในตอนจบ เป็นผู้เล่าเรื่องที่ดำเนินมาทั้งหมด ส่วนตรงกลางเรื่อง คือจุดเชื่อมเรื่องที่เคยเกิดขึ้นในอดีต มาหาตอนจบ โดยผมไม่มีความรู้เรื่องมุมกล้อง และเรื่องอื่นๆเลย เกี่ยวกับการทำหนัง ก็เลยได้แค่เค้าโครง กับเนื้อเรื่อง แล้วก็คาไว้แค่นั้น กับไดอารี่เล่มนั้น " นั่นคือเรื่องราวคร่าวๆ ที่ผมเขียนจากไดอารี่ที่ว่ามา (เน้นว่าเขียนไว้อ่านเองเล่นๆ) ไม่ได้ถึงขนาดจะตั้งตน แข่งกับคนที่ทำงานด้านนี้ ผมถึงออกตัวไว้ว่า "ถ้าไปยืนอยู่ตรงจุดที่ จขกท อยู่ ผมก็อาจไปไม่เป็นเหมือนกัน หมายถึง ถ้าทำเลี้ยงชีพ จริงๆ ก็คงไม่ไหว แต่ให้เขียนอ่านเอง เล่นๆ คงพอได้" และก็  เห็นด้วย กับความคิดเห็นที่ 8 ครับ " แต่ผมเชื่อว่าเขียนบทให้ดีกว่าหนังบางเรื่องที่เพิ่งชนะรางวัลอะไรสักอย่างไม่กี่วันมานี้ " -------------------------------------------------------------------------- คุณเอง ยอมรับมั้ยครับ ว่าหนังไทยบางเรื่องไม่ต้องคิดบทอะไรมาก แค่เอาตลกมารวมตัวกัน ผลัดกันยิงมุก พูดหยาบๆ คายๆ   แค่นี้ก็ขายได้แล้ว คุณว่ามั้ย.... แก้ไขเมื่อ 19 ก.พ. 51 20:23:08 จากคุณ : โปรดฟังอีกครั้ง - [ 19 ก.พ. 51 20:21:00 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ทำ อะไร ให้ ดี ผมว่า มันยากทั้งนั้นแหล่ะครับ บทหนัง ดีๆ ที่เราเห็นกัน ผมก็เชื่อว่า เขา ผ่านการทำงาน "ที่ยาก" มาแล้วทั้งนั้น ที่สำคัญคือเปิดใจ ครับ ถ้าตั้งป้อม ปิดประตูแล้ว จะหาความคิดใหม่ๆ ได้จากที่ใด เล่า ครับ ถ้าเอาแต่บอกตัวเอง ซ้ำๆ ซ้ำๆ ว่ามันยาก มันยาก แล้วมันจะง่ายขึ้นไหมครับ ผมว่า อย่างน้อย ความคิดแบบ ตรรกะ คิดแบบเป็นเหตุเป็นผล ก็น่าจะช่วยได้ระดับหนึ่งแล้ว ค่อยเป็นค่อยไป ครับ จากคุณ : ยังอยากเป็นคนไทยอยู่ - [ 19 ก.พ. 51 20:36:40 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อ่านถึง คห 7 เอง **แต่งงว่า กำกับหนัง มันยากยังไงเหรอฮะ จากคุณ : จักรพรรดิแดนรักทหารErosPhoenix - [ 19 ก.พ. 51 21:32:15 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ถ้าประสบการณ์ชีวิตเราน้อย.. ข้อมูลในการเขียนก็จะมีน้อยตามไปด้วย.. ถ้าเป็นคนอ่านมาก ค้นมาก สนใจชีวิตผู้คนรอบข้าง หัดวิเคราะห์วิจารณ์พฤติกรรม และรู้จักสังคมกับคนหลากแบบ ฯลฯ ก็จะมีเรื่องราวให้ต่อยอดไปเรื่อยๆ ฝรั่งเวลามันจะเขียนเรื่องอะไร เขาได้เปรียบตรงมีข้อมูลเพียบ มีทีมรีเสิร์ช ไม่ต้องนั่งเทียนอยู่คนเดียว.. ที่แน่ๆ พยายามเขียนเรื่องที่ตัวเองมีความรู้ และสนใจจริงจัง ก็จะง่ายขึ้นเยอะ... จากคุณ : Bkkbear - [ 19 ก.พ. 51 21:52:32 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ยากครับ แต่การทำหน้าที่อื่นๆก็ยากเหมือนกัน ไม่ว่าคนกำกับ ตัดต่อ นักแสดง ดนตรี หรืออะไรหลายๆอย่าง แต่ถึงยาก ถ้าต้องทำแล้ว มันก็ต้องทำให้สำเร็จให้ดีที่สุด ไม่ใช่โอดครวญว่างานเรายากที่สุด เลยทำได้ไม่ดีเท่าของคนอื่น จากคุณ : I'm wu - [ 19 ก.พ. 51 22:40:10 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ไม่มีคำแนะนำอะไร  เพราะเขียนบทไม่เป็น แต่อยากแสดงความเห็นว่า เมืองไทยยังไม่ค่อยให้ความสำคัญกับคนเขียนบทเท่าใดนัก เมื่อก่อนยังพอรู้จักบ้างว่าใครเขียนบท  อย่างอาจารย์ศัลยา  พี่น้องตระกูลศรัทธาทิพย์  คุณปรียานุช   แต่เดี๋ยวนี้  แทบไม่รู้จักว่าใครเขียนบท  ดูเหมือนไม่ค่อยให้ความสำคัญ ถ้าช่วยกันให้ความสำคัญ  ละครไทยอาจพัฒนาไปไกลกว่านี้มาก ช่วงนี้  บทละครล่าสุดที่ผมขอชมว่าทำได้ดี  (ยกเว้นเพิ่มเรื่องข่มขืน)  คือจำเลยรัก เป็นละครที่ใคร ๆ ก็รู้เรื่องหมด  แต่คนยังตามดู  ตามลุ้นได้ขนาดนี้ เขียนบทดีมาก  ตั้งแต่ตอนแรกเลย  ดูแล้วต้องชมเลยว่าเขียนบทได้ดี  น่าสนใจ คนเขียนบทละครก็เล่นในเฉลิมไทยนี่แหละ  อยากรู้ login ก็หลังไมค์มานะครับ   (คือผมไม่แน่ใจว่าเธออยากจะเปิดเผยตัวหรือเปล่า) ดูเหมือนเธอเขียนไว้ใน blog ด้วย  เรื่องความยากของการเขียนบท เผื่อคุณอ่านแล้วจะมีกำลังใจ ขอเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ครับ จากคุณ : jedi-jaidee - [ 19 ก.พ. 51 23:02:14 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ยากมาก ที่จะเขียนบทดีๆด้วยคนคนเดียว เพราะมุมมอง ความเฉียบคมของบท น่าจะมาจากการระดมสมองของทีม ร่วมกันกับการทำการบ้านค้นหาข้อมูลเยอะๆ ซึ่งดูแล้วไม่น่าเหมาะกับนิสัยคนไทยเพราะของเราต้องคนเดียวเราอยู่ รวมกันเราตาย ู จากคุณ : E680 girl - [ 19 ก.พ. 51 23:10:17 ]

ความคิดเห็นที่ 22 แคะขี้มูกยังทำเป็นบทหนังได้เลยครับ ผมทำมาแล้ว จากคุณ : luv - [ 19 ก.พ. 51 23:19:51 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ไม่รู้เจ้าของกระทู้ ได้มีโอกาสทำงานเขียนบท หรือเปล่า ขอบอกว่า ได้มีโอกาสเขียนก็ถือว่าโชคดีแล้วละครับ  ผมเองปกติเป็นนักเขียนนิยาย เขียนมาจะ 10 เล่มแล้วมั้ง เคยคิดจะไปเขียนบท ได้โอกาสด้วย    ผมเคยได้อบรมกับไบโอสโคป กับสมาคมผู้กำกับเรื่องเขียนบท (ไม่รู้มีใครจำได้ไหม) ที่เขาบอกต้องการบทหนังไทยคุณภาพ  ก็เรียนกับครูแก๊บ ที่เขาเขียนบทสตรีเหล็ก  ก็เรียนไป ปรากฏว่าเรียนจนจบ เขียนบทเสร็จ เรียบร้อยงดงาม คุณภาพตามต้องการ ทริลเลอร์หักมุม เหตุผลรองรับครบถ้วน  เรียกได้ว่าไม่หลุดมั่วแน่ๆ แบบอย่างน้อยไม่แพ้บอดี้ศพสิบเก้า อะไรทำนองนั้น  ปรากฏว่าเขาไปดองไว้ไหนไม่รู้ไม่เห็นสนใจสร้างเลยครับ ประมาณว่า 13 คนเรียนฟรี และก็เขียนฟรี ค้างฟรีกันหมด  แล้วก็เห็นไปสร้างหนังตลกเหมือนเดิม ไม่รู้จะบอกว่าต้องการเขียนบทคุณภาพทำไม นี่บทผมก็ไม่รู้ไปอยู่หนใดแล้ว  ล่าสุดเห็นเพื่อนกูรักมรึง ได้บทรางวัล อีกยิ่งรู้สึกว่า เออ ช่างมันเหอะว่ะ สงสัยวงการไทยคงไม่สนใจคนเขียนบทจริงๆละ  ตอนนี้ว่าจะเขียนหนังสือรอโกอินเตอร์อย่างเดียวแล้วสงสัยจะง่ายกว่า ไม่สนใจวงการหนังไทยแล้วครับ รู้สึกเหมือนไม่มีมาตรฐานใช้คนกันเองมั่วๆ ยังไงไม่รู้ในหลายๆ ค่าย แล้วก็สร้างหนังตลกมั่วๆกันเหมือนเดิม แต่ก็เอาเหอะคงเป็นเรื่องของวงการไม่รู้จะว่าไง   ก็นั่นแหละครับ ยังไงให้กำลังใจแล้วกันเจ้าของกระทู็ จะบอกว่ามีโอกาสได้เขียนก็โอเคแล้วครับ ผมกับเพื่อนๆ อีก10 กว่าคนเขียนจนเสร็จฝึกครบถ้วน ขั้นตอนออกมาดี แต่ไม่ได้ใช้เลยครับ โชคดีแล้วกันครับ จากคุณ : ปีศาจจิ้งจอกเก้าหาง - [ 19 ก.พ. 51 23:22:54 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ดีใจที่มีกระทู้แบบนี้ค่ะ ดีใจที่เห็นคนใส่ใจพูดกันเรื่องบทด้วย นานๆจะเห็นที เราว่าความยากส่วนหนึ่งอยู่ที่การที่เรามองออกมั้ยว่าที่เขียนไปมีปัญหา หลายงานที่ขัดเกลาไม่ได้เพราะไม่รู้ตัวว่ามีปัญหา นั่นคือ วิจารณ์ตัวเองในชั้นแรกให้เป็น การที่เราจมอยู่กับอะไรมากๆบางทีก็คิดว่าดีที่สุดแล้ว แต่ประสบการณ์มันถึงจะช่วยให้เราดูออกว่าแบบไหนถึงจะดีได้มากกว่า จากคุณ : Stay alivE - [ 19 ก.พ. 51 23:23:33 ]

ความคิดเห็นที่ 25 คุณ Stay alivE พูดได้ถูกจุดมั่กๆ ค่ะ บางคนเขียนบทไปแล้ว วิเคราะห์ตัวเองไม่ออก ไม่รู้ว่าที่เขียนไปมีปัญหา เราว่าปัญหาของมือใหม่ นอกจากขาดองค์ประกอบพื้นฐานของบทที่ดีควรมีแล้ว ความสนุก ที่เป็นหัวใจของงานก็หายไปด้วย คงเป็นประสบการณ์จริงๆ ล่ะนะ ที่ทำให้เห็นทางว่า ทำแบบไหนจึงจะสนุก ใครจะแดกดันบทหนังเรื่องเพื่อนฯ  ไปแดกดันกระทู้อื่นได้ป่ะคะ มีให้ลงเยอะแยะ  กระทู้นี้คุยกันต่างประเด็นมั่งเหอะ จากคุณ : TulipOnLine - [ 19 ก.พ. 51 23:55:07 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อะไรครับ หนังผมบทออกจะดียังเจ๊งเลย มันขึ้นอยุ่กับผู้กำกับดิ จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 19 ก.พ. 51 23:55:41 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เคยเขียนอยู่ตอนเรียน..ประมาณ 10 เรื่องแล้วก็ทำงานบ้างเล็กน้อย.. อยากเขียนบทหนังใหญ่สักเรื่องเหมือนกัน.. แต่ตอนนี้ผันตัวเองไปแต่งเพลงซะแล้ว..ไม่รู้จะได้กลับไปเขียนอีกไหม^^" เคล็ดลับเวลาเขียนของผมคือ.. คิดเยอะๆ..แล้วเขียนเท่าที่จำเป็น..ถ้าคิดแล้วยังไม่โดน..อย่าเพิ่งเขียนให้เรื่องเดินไปตามนั้น..ให้คิดจนกว่า..เออ..เจ๋ง..ใช้ได้ๆ..ค่อยเขียนต่อ.. อีกอย่าง...จงตีความสิ่งที่เราเขียนไปก่อนหน้าเยอะๆครับ.. จากคุณ : missingdejavu - [ 20 ก.พ. 51 02:01:03 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เขียนบทสนุกครับ ถึงจะท้อบ้าง แต่เวลาเขียนเสร็จ แล้วบทกลายเป็นผลงานจริงๆ สุดยอดแห่งความสุข จากคุณ : Lionia - [ 20 ก.พ. 51 02:29:11 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เขียนบทยากจริงๆ นั่นแหละ ยิ่งเขียนบทละครที่มาจากบทประพันธ์ด้วยยิ่งยาก(สำหรับเรา) เพราะห่วงจะหลุดหัวใจหลักของบทประพันธ์บ้าง ห่วงว่าการปรับเปลี่ยนเรื่องจะถูกมองว่าไม่ให้เกียรติเจ้าของบทประพันธ์หรือเปล่า แต่ที่ยากกว่าคือ เขียนเสร็จแล้วถูกบอกให้แก้บทนี่แหละ คือถ้าบอกให้เขียนใหม่หมดเลย ยังง่ายกว่าแก้บทอีก นี่พูดในกรณีบทละครที่เคยทำมานะ เพราะพอแก้ตอนหนึ่งแล้วมันต้องตามแก้ตอนอื่นอีกนี่ซิ แต่สำหรับเราแปลกมาก ก่อนลงมือเขียนบทจะนึกไม่ค่อยออกว่าควรจะเริ่มต้นเรื่องยังไง แต่พอคิดออกได้ 2-3 ฉาก คราวนี้ก็เขียนได้ลื่นจนจบเรื่องเลย ^_^ แต่ส่วนมากก่อนเราลงมือเขียนเป็นบท จะวาง treatment เป็นตอนๆ ก่อน ให้รู้ว่าเราจะดำเนินเรื่องไปในทิศทางอย่างไร เพื่อจะได้ไม่ลืมเวลาเขียนไปหลายๆ ตอน จากคุณ : TSC - [ 20 ก.พ. 51 02:44:21 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อยากบอกว่าคุณได้ลองคิดแบบที่คุณอยากคิดรึยังครับ จากหนังสือที่ผมได้อ่านหลายๆ เล่ม มีสิ่งนึงที่เห็นตรงกันครับ คือ "พล็อตมีอยู่ทั่วไป อยู่ที่มุมมองของเราจะเอามาเล่นได้ไหม..." ปัญหาเรื่องมุมมองนั้นสำคัญมานะครับ สำหรับนักเขียนบท สำหรับผมเชื่อว่า คุณลองมองอะไรที่เป็นตัวเอง มองอย่างที่อยากมองดู แล้วคุณก็จะได้พล็อตในแบบที่แตกต่างออกมาเอง ซึ่งตรงนี้ผมว่ามันก็ไม่ต่างจากการเขียนนิยายหรือเรื่องสั้นซักเรื่อง... ปัญหาคือคุณยึดติดกับมุมมองของคนรอบตัวมากไป... จนลืมวิธีการคิดการสร้างเรื่องของตัวเองไปมากกว่า ซึ่งตรงนี้มันเกิดขึ้นได้ มองว่าปัญหาของคุณ คือ รู้สึกว่าตัวเองตัน ไปทางไหนก็มีแบบนี้แล้ว ไปทางไหนก็ซ้ำเขา นี่คือ จุดอ่อนครับของงานสร้างสรรค์ที่ทุกคนต้องเจอครับ.... วิธีการแก้ปัญหานี้ไม่ว่าใครต่างก็มีวิธีแก้ของตัวเอง... นั่นคือ การคิดอย่างเป็นตัวเอง มองอย่างที่ตัวเองอยากมอง ซึ่งมันจะเริ่มเกิดอะไรที่ต่างในตัวของมันเอง... ที่สำคัญคือ คุณต้องมีมาตรฐานของตัวคุณเองมากกว่าครับ... เพราะถ้าคุณเอามาตฐานของคนทั้งโลกมาคิด มันก็ไม่มีวันจบหรอกครับ เพราะคนเรามันก็มีทั้งคนที่ชอบและไม่ชอบได้ทั้งนั้น ลองเริ่มจากการคิดแบบเป็นตัวเอง สร้างมาตรฐานในการทำงานของตัวเองขึ้นมา... ทำงานในแบบที่เรายอมรับได้ในมุมที่เรามอง... แค่นั้นครับ... แล้วพล็อตที่ดีจะเกิดแก่คุณ..... จากคุณ : pathorn (Pathorn) - [ 20 ก.พ. 51 10:10:59 ]

ความคิดเห็นที่ 31 สวัสดีครับ เข้ามาให้กำลังใจทุกท่านครับ คนไทยถ้าตั้งใจทำอะไร ไม่แพ้ชาติใดในโลก สู้สู้ครับ จากคุณ : ใส่พริกเม็ดเดียว - [ 20 ก.พ. 51 10:36:21 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เมื่อก่อนโน้นตอนยังทำงานเขียนบทอยู่ ผมจะหาแก่นเรื่องก่อนครับ ซึ่งอาจจะมีแก่นหลัก และแก่นรอง ซึ่งจะทำให้เราไม่หลงกับประเด็นของเรื่องที่จะนำเสนอครับ  ละครก็คือการจำลองเหตุการณ์อะไรสักอย่างสองอย่างลงไป ถ้าแก่นเรื่องไม่เด่นชัด ละครมันจะไม่สนุก คนดูอาจจะงง ๆ ได้ เสร็จแล้วผมก็จะกำหนดตัวละครหลัก และตัวละครรองให้กับละคร สร้างแคแลคเตอร์ให้เค้าไป ทุกอย่างต้องค่อย ๆ สร้างพล็อต สร้างเหตุการณ์ เพื่อกำหนดกรอบของเรื่องให้คนดูคิดตามเราได้ โดยไม่หลุด "กรอบ"  ว่าตัวละครตัวนั้นมีนิสัยใจคออย่างไร มีพัฒนาการไปอย่างไร ให้เหมาะสม ตรงนี้แหละค่อนข้างจะยาก มาก (ถ้าเรียนละครใหม่ ๆ จะต้องเรียนละครใบ้ ที่ไม่มีบทพูด ไม่มีการบรรยาย แต่ทำไมเรารู้เรื่อง นั่นแหละ "กรอบ" ของละคร   ต่อมาพวกสารคดีที่มีบทบรรยาย การบรรยายก็คือการสร้างกรอบเช่นเก่น ต่อมาการแสดงและบทพูด เหตุการณ์ ก็คือการสร้างกรอบที่สำคัญของละครครับ)   ที่นี้ก็อยู่ที่การทำทรีตเม้นท์ของพล็อตแต่ละตอน  ละครแต่ละตอนนั้นจะต้องมีไคลแมกซ์ของตอนนะครับ ละครถึงจะสนุก  ก็อธิบายยากอยู่ แต่ให้ลองอ่านนิยายของฝรั่งดู โดยเฉพาะพวกเบสต์เซลล์เลอร์ทั้งหลายที่เค้าเขียนขึ้นมาเพื่อสร้างหนังโดยเฉพาะ - - สมัยโน้นผมเริ่มอ่านนิยายฝรั่งจากเรื่อง A Time To Kill / Disclosure / The Firm.... อ่านแล้วจะติดใจครับ จะเห็นวิธีการปูเรื่อง การเล่าเรื่อง มีอะไรให้คิดเยอะมากครับ โดยเฉพาะเรื่อง A Time To Kill ผมอ่านแล้วหดหู่มาก จนไม่กล้าอ่านต่อ ต้องค่อย ๆ หยิบมาอ่าน เพราะอารมณ์มันไปกับเรื่องจริง ๆ คนเขียนน่ะ เขียนเรื่องแรกนะครับ เค้าทำได้ยังไง ??? การเล่าเรื่องของนิยายฝรั่งจะรวดเร็ว เพราะแก่นเรื่องเค้าจะดีครับ ลองสังเกตุดูล่ะกัน นิยายฝรั่งอ่านไม่ยากครับ ไม่เคยคิดว่าจะอ่านได้จบเรื่อง แต่พออ่านแล้ว มันก็จะอ่านได้เรื่อย ๆ สนุกดีครับ หนังฮอลลี่วู้ดทั้งหลาย ช่วงไต้เติ้ลน่ะสำคัญมาก ไตเติ้ลแค่ไม่กี่นาทีของเค้า จะปูเรื่องให้คุณได้รู้อะไร ๆ ของเรื่องต่อไปที่เค้าจะเล่าต่อ ผมน่ะชอบดูไตเติ้ลหนังที่สุดครับ เอามาใช้ให้เป็นประโยชน์ให้ได้นะครับ  พวกหนังเก่า ๆ ของฝรั่งก็จะดีมาก ๆ ถ้ามีโอกาสก็ต้องไปหามาดูให้ได้ครับ แล้วจะเข้าใจเรื่องการเขียนบทเซรีย์ทั้งหลาย อย่าง Donna Reed's Show. Jinny in The Bottle, Mr. Ed  555 ผมมันคนโบราณครับ ชอบดูหนังเก่า ๆ ยิ่งยาก American Classic Movies นี่ของโปรดครับ ดูเป็นสิบ ๆ เที่ยว ดูมาก ก็จะได้มุมมองมาก ดูแล้วคิดตาม วิเคราะห์ตาม ทั้งบทหนัง บทพูด (555 ละครไทยผิดที่บทพูดประจำ เช่น จะส่งเงินให้อีกตัวละคร ก็จะบอกว่า เอ้า เอาเงินไป...  เห็นไหมครับว่า มันไม่จำเป็นต้องพูดแล้ว เพราะคนดูก็เห็น ๆ อยู่ เป็นต้น) เฮ้อ ไม่รู้ซิครับ ผมก็ไม่ได้เขียนมาสิบกว่าปีแล้วด้วย ยุคสมัยมันเปลี่ยนไป ก็เล่าให้ฟังนิดหน่อยแค่นี้ละกัน ผมองก็ไม่ได้เก่งอะไรครับ เพียงแต่ได้อาจารย์ดี ผมเรียนการเขียนบทกับอาจารย์ฉลวย ศรีรัตนา ซึ่งผมนับถือมาก ๆ แม้ปัจจุบันผมจะไม่ได้ทำงานพวกนี้ แต่สิ่งที่อาจารย์สั่งสอนมามันก็ยังอยู่ในหัวผมบ้างเล็กน้อย ก็เลยพอจะเข้าใจ ยิ่งได้เรียนงานเขียนด้านอื่น ๆ กับอาจารย์ที่มีชื่อเสียงหลายท่าน ก็ยิ่งเข้าใจงานเขียนบทมากขึ้น บทที่ดีเป็นยังไง ไม่มีใครตอบได้หรอกครับ เพราะมันขึ้นอยู่กับองค์ประกอบหลาย ๆ อย่าง ละครสนุกหรือไม่นั้น อาจจะเริ่มต้นที่บท แต่การแคสติ้ง การเลือกตัวละคร ก็สำคัญ การทำชู้ตติ้งสคริปตืก็สำคัญด้วยนะครับ ไหนจะการถ่ายทำ ฉาก อุปกรณ์ เครื่องแต่งกาย แล้วก็การกำกับ กล้อง แสง โหย... ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ ครับ ผมโดนอาจารย์เคี่ยวเข็นมามาก ซึ่งก็โชคดีที่ได้อาจารย์ช่วยสั่งสอน แนะนำ และได้ร่วมงานกับมือเซียน ๆ หลายท่าน ซึ่งตอนนั้นผมยังเป็นวุ้นอยู่เลยครับ 555 อีกอย่าง ถ้ายังไม่เคยทำงานการเขียนบท อย่าได้เที่ยวดูถูกบทละครคนอื่น ๆ ครับ ไอ้น้ำ ๆ ที่เค้าใส่ลงไปน่ะ มันเป็นสิ่งจำเป็นครับ เพราะทุกวันนี้งานทุกอย่างมันต้องมีเรื่องธุรกิจเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเสมอ คำว่า "พาณิชย์ศิลป์" เป็นสิ่งที่ต้องจดจำไว้ในใจเสมอในการทำงาน ไม่ว่าจะงานใด ๆ ครับ "pure art" มันก็สำคัญ แต่ถ้ามันทำให้อยู่รอดไม่ได้ คนทำก็ตายเหมือนกันครับ ละครฝรั่งก็ใช่ว่าจะไม่มี "น้ำ" เจืออยู่เลย มันมีปัจจัยหลายอย่างที่ทำให้คนเขียนบทต้องเขียนให้เป็น และรู้จักสอดแทรกน้ำและเนื้อให้สอดคล้องกันในเชิงศิลปฺ สนุก และ "ต้นทุน" อยากจะเล่าให้ฟังถึงตอนที่พี่หน่อย นัฏฐินี สิทธิสมาน คนที่เล่นเป็น "ปอบหยิบ" มานั่งคุย มานั่งเตือนในสมัยที่ผมเข้าสู่วงการใหม่ ๆ ในตอนนั้น แต่อย่าดีกว่า เอาเป็นว่า จงพยายามเข้าใจคำว่า "พาณิชย์ศิลป์" ให้มาก ๆ ด้วยครับ แล้วคุณจะเข้าใจการทำงานที่ดีและจะอยู่รอดในวงการได้อย่างแน่นอน สิ่งที่พี่หน่อยช่วยเตือนสติให้กับผมในงานวันเกิดของอาจารย์ฉลวย เป็นสิ่งที่มีค่ามาก ๆ ผมยังจดจำอยู่ในใจเสมอ ทุกวันนี้งานที่ผมทำก็ยังอาศัยหลักการณ์ของพี่หน่อย  ศิลปะเชิงพาณิชย์ ใช้ในการทำมาหากินครับ แต่ถ้าจะทำงานศิลป์แท้ ๆ ก็ทำได้ แต่ทำเพื่อสนองตัณหาของตัวเองครับว่าเราก็ทำได้ แต่จะให้ทำขาย ต้องขายเท่าไหร่ แล้วใครจะซื้อ เพราะต้นทุนของงานศิลปะแท้ ๆ มันหาค่ามิได้ครับ  บางทีทำแล้วไม่อยากขายก็มี คนที่เขียนบทเก่ง ๆ ต้องบันทึกเก่ง และวิเคราะห์สถานการณ์เก่ง หมั่นจด หมั่นจำ หมั่นเขียน รับรองต้องทำได้ครับ  ผมเชื่อในพรแสวงมากกว่าพรสวรรค์ครับ แก้ไขคำที่พิมพ์ผิดครับ แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 51 11:29:13 แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 51 11:14:32 จากคุณ : sakchai splash - [ 20 ก.พ. 51 11:02:02 ]

ความคิดเห็นที่ 33 คนเขียนบทที่เก่ง ต้องสังเกตเก่งครับ ต้องสร้างตัวละครที่มีมิติ มีตัวตนจริง ๆ ในโลกความเป็นจริงได้ การนั่งคิดนอนคิดอยู่คนเดียวไม่มีทางสร้างตัวละครที่หลากหลายได้ เอาตัวละครมาผูกกับพล็อต แล้วให้ตัวละครเป็นคนตัดสินใจว่าถ้าเป็นชีวิตจริง ตัวละครตัวนี้จะเลือกทางไหน ในกรอบความคิดของเขาเอง อีกเรื่องคือ ต้องรู้จริงครับ ที่ผมว่าบทห่วย ๆ คือพวกบทที่ไม่รู้จริง ทำเรื่องดนตรี แต่ไม่รู้เรื่องดนตรีไม่รู้ศัพท์ดนตรี ไม่เข้าใจดนตรี พระเอกเป็นวิศวกรแต่คนเขียนบทแสดงความไม่รู้เรื่องวิทยาศาสตร์ พระเอกเป็นนักธุรกิจ แต่คนเขียนบทไม่เข้าใจวิถีของคนทำธุรกิจ เวลาทำออกมา มันก็เลยดูไม่น่าเชื่อ ในขณะที่หนังต่างประเทศ เราเชื่อ เพราะมันอิงในหลักการที่เป็นของจริง หรือใกล้เคียงของจริง เช่น เรื่อง Nodame หรือ Spring Waltz เราอินได้ว่าเขาเล่นดนตรีเก่งจริงๆ เรื่อง Snow Queen พระเอกเก่งคณิตศาสตร์จริง ๆ ของอย่างนี้ จะมานั่งเทียนเขียนอยู่คนเดียวไม่ได้หรอกครับ ต้องไปหาที่แหล่งข้อมูล นักเขียนบทต้องขยันกว่านี้ จากคุณ : มุมมองหลายมิติ - [ 20 ก.พ. 51 11:56:24 ]

ความคิดเห็นที่ 34 กลับมาอ่านกระทู้นี้ดีจังเลย แต่ละคนมี Tip มีมุมมอง มีเทคนิคของตัวเองหลากหลายดี โดยไม่ได้บอกว่าอันไหนดีกว่า เวิร์คกว่าอันไหน ขอเพิ่มเติมด้วยว่า เราเชื่อเรื่องพรแสวงมากกว่าพรสวรรค์ด้วยคนค่ะ คนที่มีพรแสวงจะเห็นความใส่ใจใส่ลงมาในงาน แล้วท้ายที่สุดมันก็มีคุณค่าได้ไม่ต่างจากงานของคนที่มีพรสวรรค์ค่ะ แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 51 12:39:11 จากคุณ : Stay alivE - [ 20 ก.พ. 51 12:35:29 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เข้าใจแล้วจ้า จากคุณ : BeingBetter - [ 20 ก.พ. 51 12:36:07 ]

ความคิดเห็นที่ 36 นี่มันกระทู้รวมนักเขียน(ในล็อคอินต่างๆ) นี่นา.... จากคุณ : วัตถุ22ให้ความหวานแทนน้ำตาล - [ 20 ก.พ. 51 17:40:10 ]

ความคิดเห็นที่ 37 การเขียนบท อยู่ที่ตนเองทั้งนั้น เรื่องราวของตนเองได้คิดถือว่าเป็นความคิดที่บริสุทธิ์ การเขียนบทอยู่พรสวรรค์และการสร้างสรรคเอามารวมกันไว้ การเขียนบทเหมือนการลำดับความคิดว่าเรื่องจะดำเนินไปทางไหนตัวละครมีอุปสรรคมากแค่ไหนหรือน้อยตอนต่อตอนที่เราเขียนมันแม่นยำมากเพียงไหนหรือมันด๋อยแค่ไหนเราอ่านเราปรับปรุงเราสร้างสรรค์ผสมแรงบรรดาลใจเข้าไป มันจะทำให้เราได้รู้สูตรสำเร็จของบทเป็นเช่นไร การเขียนบทละคร มันมีความยากอยู่น้ำหนักอารมณ์ของตัวละครจะไม่ค่อยเน้นที่เสื้อผ้าแต่เน้นที่บทสนทนาหรือฉาก การเขียนบทให้ได้นั้นต้องเกิดจากความรักการอ่านเช่นนวนิยายเรื่องสั้นหรือบทความ ละครนั้นมักจะเกิดความซับซ้อนทางการดำเนินเรื่องและอารมณ์ การเขียนบทภาพยนตร์ มันมีความยากมากที่สุดเพราะการเขียนบทภาพยนตร์นั้นจะต้องเขียนการดำเนินเรื่องและแตกออกมาเป็นฉากตามด้วยแตกเป็นตัวละครสุดท้ายแตกเป็นคำพูด การทำบทภาพยนตร์ต้องมารวบรวมความคิดและแนวเรื่องทั้งหมดมาด้วยกันเช่น ใคร,ทำอะไร,ที่ไหน,อย่างไร,ผลของการกระทำ (แค่นี้ก็สามารถทำให้รู้ได้ว่าการเขียนบทไม่ใช่เรื่องยาก?) จากคุณ : kim-tv - [ 20 ก.พ. 51 21:20:12 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เขียนบท ... ไม่ง่ายหรอกค่ะ โดยเฉพาะ  คนเขียนบทต้องอยู่ในสภาวะกดดัน ทั้งเรื่อง เวลา   (ได้ข่าวว่าบางเรื่อง เขียนไป  ถ่ายทำไป  รนกันสุด ๆ) หรือบางที ก็ถูกปรับแก้อีกชั้นหนึ่ง ในขณะที่ถ่ายทำจริง คนเขียนบท ต้องมีประสบการณ์พอสมควร ต้องแก้สถานการณ์เก่งด้วย  ไม่งั้นคงเอาตัวไม่รอด ในวงการของบ้านเรา จากคุณ : โสดในซอย - [ 21 ก.พ. 51 21:55:06 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เขียนบทง่ายกว่าการขายบท จากคุณ : KiLLMovie - [ 23 ก.พ. 51 12:28:50 ]