ความคิดเห็นที่ 1 ในเวลาเดียวกันนั้น มาสึมิ ได้มายืนอึ้งอยู่หน้าอพาร์ทเมนต์ที่มายะพักอาศัยอยู่เป็นเวลานานสองนานแล้ว " น่าสมเพชจริงๆ ที่คนอย่างเราต้องมายืนนิ่งอยู่ตรงนี้ เพราะเด็กสาวคนนั้น " (มาสึมิ) มาสึมิหวนนึกถึงการสนทนากับพ่อครั้งล่าสุดในคืนวันก่อน [ รู้มั้ยว่า คู่ดูตัวในครั้งนี้ มีความหมายต่อคณะไดโตะมากแค่ไหน ทำตามคำสั่งของฉันซะเถอะ มาสึมิ ] มาสึมิได้แต่ยืนกลุ้มใจอยู่อย่างนั้น ต่อมามายะเดินลงมาจากห้องเพื่อจะออกไปซื้อของก็ได้พบกับมาสึมิที่ยืนอยู่หน้าอพาร์ทเมนต์เข้าพอดี " คุณฮายามิ !!  " มายะกล่าวขึ้นอย่างตกใจที่เห็นมาสึมิ " แม่ตัวน้อย ฉันมีเรื่องจะขอร้อง " มาสึมิเอ่ยทัก " คราวนี้วางแผนอะไรไว้อีกล่ะคะ " "วางแผนเหรอ ? " " ใช่ ก็เห็นเป็นอย่างนี้ทุกทีนี่ " มายะบ่นๆ " ฉันไม่ทำให้เธอลำบากหรอก ไปกับฉันสักเดี๋ยวเถอะ.. ขอร้องล่ะ " (มาสึมิ) มายะอึ้ง ที่เห็นมาสึมิกล่าวด้วยสีหน้าและแววตาที่ดูจริงจังมาก จึงตกลงที่จะออกไปกับมาสึมิ สถานที่ ที่มาสึมิ พา มายะ มานั้นก็คือห้องดูดาว (ท้องฟ้าจำลอง) เป็นห้องดูดาวของท้องฟ้าจำลองที่ไม่ใหญ่มากนัก เป็นห้องทรงกลม มีเครื่องฉายภาพท้องฟ้าและดวงดาวตั้งอยู่ตรงกลางห้อง และมีเก้าอี้พนักพิงตั้งอยู่รายรอบ เมื่อมายะมาถึงก็ตกตะลึงกับบรรยากาศสลัวๆของหมู่ดาวมากมายบนท้องฟ้าที่กำลังส่องแสงเป็นประกายอย่างสวยงามในยามค่ำคืน "ตอนสมัยเด็กๆฉันมาที่นี่บ่อยๆ "  มาสึมิที่ยืนอยู่ด้านหลังของมายะเอ่ยขึ้นพร้อมกับวางมือบนไหล่ทั้งสองข้างของมายะ " ฉันชอบอวกาศที่กว้างใหญ่ พอมาที่นี่แล้ว ไม่ว่าจะเศร้าขนาดไหน ก็รู้สึกว่ามันกลายเป็นเรื่องเล็กน้อยไปเลย "  มาสึมิ (เหมือนกำลังลอยอยู่ในอวกาศเลย เทียบกันแล้วทำไมเราถึงตัวเล็กอย่างนี้นะ รู้สึกกดดัน.. กดดันจริงๆ - มายะ ) ครู่หนึ่งท้องฟ้่าก็เริ่มสว่างขึ้น แล้วมายะก็รู้สึกตัวว่ามาสึมิกำลังอยู่ใกล้มากๆเลยผงะ และถอยออกห่างออกมา มาสึมิหันมามองมายะด้วยสายตาที่ดูผ่อนคลาย ยิ้ม แล้วกล่าวว่า "ขอบใจนะที่มาหาความทรงจำเป็นเพื่อนฉัน" "มะ..ไม่เป็นไรค่ะ" มายะตอบแบบตะกุกตะกัก จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 15 มี.ค. 51 23:30:13 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แล้วก็มีเสียงลุงคนนึงดังขึ้นว่า " ไง  ไม่ได้เจอกันนานนะ คุณชายฮายามิ " "หวัดดีครับลุง ท่าทางสบายดีนะ ทำได้สวยกว่าเมื่อก่อนอีก " "ขอดูกล้องดูดาวหน่อยนะครับ" มาสึมิกล่าวจบก็เดินไปที่เครื่องฉายท้องฟ้า "สมัยเด็กๆ เขามาที่นี่คนเดียวเสมอเลยล่ะ มาร้องไห้เหมือนกับเจ็บใจมาก ตอนที่แม่เขาเสียก็เหมือนกัน มายืนสะอึกสะอื้นอยู่ตรงมุมโน้นน่ะ   เพิ่งมีหนูเป็นคนแรกเลยนะเนี่ยที่เขาพามาที่นี่  " ลุงเจ้าของห้องดูดาวบอกกับมายะ "คนๆนั้นน่ะเหรอ เคยมาร้องไห้ที่นี่.. " (มายะ) จากนั้นมาสึมิก็พามายะไปเดินเล่นในงานเทศกาลของวัด ที่อยู่ห่างจากห้องดูดาวไม่ไกลนัก "คิดถึงจริงๆ สมัยก่อนฉันเคยมาบ่อยๆ " มาสึมิเอ่ยขึ้นขณะเดินอยู่กับมายะ "คุณฮายามิก็มีวัยเด็กกับเขาด้วยเหรอ นึกภาพไม่ออกเลย~" มายะแซว "อย่าพูดอย่างนั้นสิ ฉันเป็นเด็กว่าง่ายแล้วก็ตั้งใจจริงนะ " "โห แปลว่าเพิ่งนิสัยเปลี่ยนตอนโตเหรอคะ" "ใช่แล้ว"  มาสึมิตอบ ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด พลางนึกขึ้นถึงสมัยยังเด็ก.. จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 15 มี.ค. 51 23:30:52 ]

ความคิดเห็นที่ 3 [ มาสึมิอย่าทำหน้าซื่อๆให้คนรอบข้างเห็น และอย่าไว้ใจคนที่เข้ามาหาเราด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ] [ แกต้องลับเขี้ยวให้คมอยู่เสมอ.. !!  ] จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 15 มี.ค. 51 23:31:15 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขณะที่มาสึมิกับมายะกำลังเดินอยู่นั้น ก็พบว่ามีเด็กผู้ชายคนนึงกำลังยืนร้องไห้อยู่ เพราะพลัดหลงกับแม่ "ทำไงดีล่ะ คนเยอะยังงี้คงหายากแน่เลย" (มายะ) มาสึมิเดินเข้าไปลูบหัวเด็กคนนั้นแล้วอุ้มขึ้นมาขี่คอไว้ แล้วกล่าวขึ้นว่า "ไง เป็นอะไรไป  เอ้าตะโกนให้สุดเสียงเลยนะ " "แม่ครับ แม่คร้าบบบ~~~  " ไม่นานนักก็สามารถหาแม่ของเด็กที่พลัดหลงเจอ (บางครั้งฉันก็ไม่เข้าใจคุณเลย.. หรือว่าจริงๆแล้วคุณจะเป็นคนที่อบอุ่นมากกันแน่นะ) มายะที่ดูอยู่ตลอดคิดในใจ มาสึมิที่ส่งเด็กไปแล้วหันกลับมามองมายะ แต่ มายะก็หน้าแดงแล้วหลบสายตา จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 15 มี.ค. 51 23:31:35 ]

ความคิดเห็นที่ 5 หลังจากนั้น มาสึมิก็พามายะไปทานอาหารมื้อค่ำที่ภัตตาคารในตึกสูง สามารถเมืองเห็นเมืองทั้งเมืองได้ผ่านทางหน้าต่างกระจกใส เมื่อมาถึง มายะได้แต่นั่งมองออกไปข้างนอก "เบื่อรึไง เห็นเงียบไปเลย" มาสึมิถามขึ้น "เปล่าค่ะ.." มายะตอบ ( นี่เรากำลังทำอะไรอยู่นะเนี่ย.. เรากำลังรู้สึกกลัว กลัวปฏิกิริยาจาก เด็กคนนี้ ทั้งที่แค่พูดความจริงเรื่องกุหลาบสีม่วงออกไปคำเดียวก็จบเรื่องแล้วแท้ๆ ทำไมถึงอึดอัดแบบนี้นะ )  มาสึมิมองแก้วไวน์พลางคิดในใจ ( บอกฉันหน่อยสิคะ.. ว่าประกายแห่งความอ่อนโยนบางครั้งในแววตาของคุณมันคืออะไร และแววตาที่ดูว้าเหว่เวลามองฉันคืออะไร บอกความในใจของคุณออกมาสิ )  มายะที่นั่งเงียบอยู่คิดในใจ แล้วมายะก็รู้สึกตัวว่ามาสึมิกำลังจ้องมองตนเองอยู่ด้วยสีหน้าจริงจังมาก ทั้งคู่ต่างมองหน้ากันแล้วนิ่งอึ้งอยู่อย่างนั้น และก็เป็นมาสึมิ ที่เอ่ยปากขึ้นก่อนว่า.. " วันนี้ ที่ฉันชวนเธอออกมาก็เพราะ... " < ตื๊ดดดดดด..... ตี๊ดดดดดดดดด.... >  เสียงโทรศัพท์มือถือของมาสึมิดังขึ้น "โทษนะ" มาสึมิกล่าวขึ้นเพื่อรับโทรศัพท์แล้วลุกขึ้นจากโต๊ะเดินไปคุยหลังร้าน จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 15 มี.ค. 51 23:32:03 ]

ความคิดเห็นที่ 6 " อะไร ว่าไงนะ อาจารย์สึกิคาเงะหายตัวไปเหรอ ทิ้งจดหมายไว้เหรอ !! " มาสึมิตกใจ มาสึมิและมายะจึงได้เดินทางไปยังที่พักของครูสึกิคาเงะ และได้พบจดหมายที่ทิ้งไว้ให้กับมายะ ในจดหมายมีเนื้อความดังนี้ [ ครูจะไปหาที่เงียบๆพักผ่อนจนกว่าร่างกายจะเป็นปกติ แล้วสักวันครูจะกลับมา มายะครูจะดูเธออยู่จากที่ห่างไกล ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็อย่าท้อนะ - สึกิคาเงะ] "ครูอาการหนักขนาดนี้ทำไมถึงไม่ยอมบอกฉันล่ะคะ" มายะที่ได้อ่านจดหมายถึงกับน้ำตาซึม " ท่านไม่ได้ป่วยหนักอะไรหรอก เพียงแค่เว้นว่างจากการแสดงไปนาน ไม่ต้องห่วงนี้ ฉันต้องหาท่านเจอแน่ "  มาสึมิปลอบ " จริงๆนะคะ ถ้าหากเป็นเหมือนกับตอนแม่ฉันล่ะก็.. " " ฉันจะไม่ให้อภัยคุณตลอดชาติ !! " (มายะกล่าวทั้งน้ำตา) หลังจากมาสึมิก็พามายะกลับมาส่งที่อพาร์ทเม้นต์แล้ว มาสึมิก็แวะพักจอดรถที่ข้างทาง ยืนจิบเบียร์กระป๋อง ( เราตั้งใจจะรอ จนกว่าเธอจะเป็นผู้ใหญ่ แต่ยังไง เด็กคนนั้นก็ไม่มีวันอภัยให้เราแน่ ) (เราคงได้แต่อยู่ในเงาไปตลอดชีวิต ) มาสึมิครุ่นคิด แล้วหันไปมองที่สัญญาณไฟจราจร ( เป็นไฟแดงเสมอเลยนะ ถนนระหว่างเรากับเด็กคนนั้นไม่มีสันจะข้ามไปถึงได้ ) แล้วมาสึมิก็โทรศัพท์กลับไปที่บ้าน "คุณพ่อเหรอครับ ผมตัดสินใจแล้ว เรื่องดูตัว.... " " ผมตกลงครับ " จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 15 มี.ค. 51 23:32:38 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ณ. ห้องมืดๆในบ้านหลังหนึ่ง.. มีชายคนนึงกำลังนั่งดูเทปบันทึกการแสดงละครเวทีทั้งหมดทุกเรื่องที่เพิ่งแสดงผ่านไปเมื่อไม่นานมานี้ ชายคนนั้นคือ  คุโรนูมะ ริวโซ ยอดผู้กำกับละครเวทีสามารถสูง แต่การทำงานของเขากลับไม่ค่อยเป็นที่ยอมรับของคนอื่นๆ มากนัก เพราะเขามักจะเข้มงวด และต่อว่านักแสดงอย่างรุนแรง หากแสดงไม่ได้อย่างที่เขาต้องการ " ต้องมีสิ จะต้องอยู่ที่ไหนสักแห่ง  อยู่ไหนกันนะ นักแสดงที่ฉันต้องการน่ะ " แล้วผู้กำกับริวโซ ก็หยิบเทปละครเรื่องเจ้าหญิงสองพระองค์ขึ้นมาเปิดดู เป็นฉากที่อาร์ดิส ออกไปต้อนรับ ออลิเกลด์ ซึ่งกลับมาเยี่ยมอาการประชวรของพระราชา " นะ..นั่น!!  แววตาของนักแสดง  เจอแล้ว อยู่ที่นี่เอง !!!  " (ริวโซ) จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 15 มี.ค. 51 23:32:58 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ค่ำวันหนึ่ง มายะไปดูละครที่โรงละครเอเธนส์ที่เพื่อนๆของมายะขึ้นแสดง ขณะที่ดูละครอยู่ มายะก็ครุ่นคิดว่าต่อไปจะแสดงเรื่องไหนถึงจะเหมาะสม หลังละครจบ ขณะที่มายะกับเพื่อนๆกำลังเดินออกมาจากโรงละคร "เดี๋ยวก่อน..  เธอคือ คิตะจิม่าคุงที่รับบทเป็นอาร์ดิสใช่มั้ย " เสียงชายคนหนึ่งดังขึ้น " คุโรนูมะ ริวโซ !! " ( เร ) " ค่ะใช่ค่ะ " มายะผงกศีรษะรับ " แววตาดีจริงๆ อย่างที่ต้องการเลย สนใจจะแสดงละครของฉันมั้ย " บทที่เธอจะแสดงไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นสาวน้อยหมาป่าที่ถูกพวกหมาป่าดุร้ายเลี้ยงดูมา " ริวโซกล่าวจบก็ยื่นบทย่อของละครให้มายะก่อนที่จะเดินจากไป จากนั้น มายะก็กลับมานั่งอ่านบทย่อของละครที่สวนสาธารณะที่เคยมาเป็นประจำ " สาวน้อยหมาป่า " " เจนเด็กสาวที่คิดว่าตัวเองเป็นหมาป่า เพราะถูกหมาป่าเลี้ยงดูมาตั้งแต่ยังแบเบาะ เธอถูกมนุษย์จับมาขังไว้เป็นของโชว์ ทำให้เริ่มคิดถึงครอบครัวที่แยกจากกัน.. " เมื่อมายะอ่านจบก็เริ่มนึกทบทวนเรื่องราว "บทที่เราสมควรจะเลือกก็คือบทที่เหมาะสมกับเราที่สุด บทที่เราต้องทุ่มเทแสดงทั้งจิตวิญญาณ เหลือเวลาไม่มากสำหรับนางฟ้าสีแดง ยังไงก็ต้องคว้ารางวัลมาให้ได้ ลองเสี่ยงดูเถอะ กับบทเจน สาวน้อยหมาป่า " มายะที่นั่งอยู่ใต้แสงจันทร์ในยามค่ำคืน ตัดสินใจจะแสดงเรื่องสาวน้อยหมาป่า จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 15 มี.ค. 51 23:33:36 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เช้าวันรุ่งขึ้นมายะเดินทางไปหาผู้กำกับริวโซที่โรงละคร "คิดไว้แล้วว่าเธอต้องมา คิตะจิม่าคุง "  ผู้กำกับริวโซกล่าวขึ้นเมื่อเห็นมายะ "ขอฝากตัวด้วยนะคะ" มายะโค้งคำนับผู้กำกับริวโซ ทว่า..ริวโซไม่สนใจแต่กลับเดินไปหยิบผ้าขนหนูสีขาวบนโต๊ะขึ้นมาถือไว้ให้มายะดู "นี่อยู่ตรงนี้คือเนื้อ  เข้ามาแย่งไปสิ เธอเป็นหมาป่านะ " ผู้กำกับริวโซเอ่ยขึ้น "มะ..หมาป่า ให้เป็นหมาป่าตอนนี้เลยเหรอคะ" มายะผงะเมื่อเจอการทดสอบที่ไม่คาดคิดมาก่อน แล้วมายะก็ค่อยๆย่อตัวลงคุกเข่า เดินสี่ขาคล้ายเป็นสุนัข (ที่อยู่ตรงนั้นคือเนื้อ - มายะ ) แล้วมายะก็กระโจนเข้าไปหาผ้าขนหนูสีขาวในมือผู้กำกับริวโซ แต่ผ้าขนหนูนั้นอยู่สูงมายะจึงคิดจะเงื้อมือไปตะบบผ้าลงมา แต่ก็ถูกผู้กำกับริวโซใช้ม้วนหนังสือตีเข้าที่มืออย่างจัง มายะกระโดดถอยหลังไปตั้งหลักเลียมือที่เจ็บเพราะถูกตี "เอ้า เข้ามาอีกสิ " ผู้กำกับริวโซสั่งมายะ มายะพยายามกระโจนเข้าไปอีกหลายครั้งแต่ก็ถูกตีกลับมา แล้วผู้กำกับริวโซก็ทิ้งผ้าขนหนูลงบนพื้น มายะค่อยๆคลานเข้าไปดมๆที่ผ้าเช็ดหน้า ก่อนที่จะค่อยๆคาบขึ้นมาอย่างช้าๆ "พอได้แล้ว!! "  ผู้กำกับริวโซสั่งหยุด "ขอบคุณมากค่ะ" มายะลุกขึ้นแล้วโค้งคำนับ "โทษทีที่ไม่ได้ยั้งมือให้ เพราะเธอกระโจนเข้ามาแบบเอาจริงน่ะ"  ผู้กำกับริวโซยิ้ม จากนั้นผู้กำกับริวโซก็พามายะไปดูเทปวีดีโอชีวิตหมาป่า " มันดุร้าย ป่าเถื่อน เป็นฆาตรกรสุดอำมหิตในทุ่งหญ้า แต่จริงๆแล้วมันไม่ได้มีแค่นั้น ฉันอยากให้เธอสัมผัสถึงอะไรบางอย่าง เจอกันคราวหน้า  ฉันจะให้เธอแสดงอารณ์ทั้ง 4 แบบของหมาป่า " ผู้กำกับริวโชบอกกับมายะ แล้วให้มายะกลับบ้านไป จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 15 มี.ค. 51 23:34:11 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แล้วมายะก็กลับมาฝึกซ้อมเพื่อจะเป็นหมาป่าในห้องพัก (ในสายตาของเจน มนุษย์จะเป็นยังไงนะ) (โดนจับให้ยืน 2 ขา ให้นั่งเก้าอี้ แถมยังให้พูดภาษามนุษย์อีก ช่างเป็นโลกที่น่ากลัวจริงๆ) (แต่ว่ามีเพียงคนเดียวเท่านั้น สจ๊วร์ต) (เวลาแสดงคู่กับสจ๊วร์ตนี่ล่ะยากที่สุด ใครจะเป็นคนแสดงนะ) มายะพยายามคิดทบทวนในใจ วันรุ่งขึ้นขณะที่มายะกำลังเดินทางไปยังโรงละคร มายะก็เห็นมาสึมิกับผู้หญิงผมยาวในชุดสีม่วง กำลังเดินเข้าไปในร้านอาหารด้วยกัน "ท่าทางสบายดีนะ มายะ" มิสึกิเอ่ยทักมายะ "คุณมิสึกิ.. เอ่อ คนที่ไปกับคุณฮายามิเมื่อกี้นี้.. " "เธอเป็นคู่ดูตัวน่ะ"  มิสึกิตอบมายะแบบหลบสายตา "ดูตัวเหรอ เขาน่ะนะ"  มายะ ถึงกับอึ้ง "ยังไม่ได้กำหนดหรอก แต่ว่าคงต้องเป็นอย่างนั้นแน่" มิสึกิตอบแบบเศร้าๆ ( ทำไมในใจเรา มันถึงรู้สึกหวิวๆอย่างนี้ล่ะ - มายะ  ) จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 15 มี.ค. 51 23:34:35 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เมื่อมายะมาถึงโรงละคร ผู้กำกับริวโซ ก็ทำการประกาศตัวแสดง " เจน เด็กสาวหมาป่า คิตะจิม่า มายะ " " และ สจ๊วร์ต ซากุระโคจิ ยู " หลังประกาศจบ ทุกคนก็แยกย้ายกันเดินทางกลับบ้าน ขณะที่มายะกำลังจะกลับก็พบซากุระโคจิยืนอยู่หน้าลิฟต์ "ซากุระโคจิคุง คิอว่า.. " มายะเอ่ยทัก "ฉันหวังมาตลอดเลยนะว่าสักวัน จะได้แสดงร่วมกับเธอน่ะ" ซากุระโคจิยิ้ม "จ้ะ ฉันเองก็จำได้" "ฉันอยากเป็นคู่แสดงที่ดีของเธอนะ" ซากุระโคจิ ยื่นมือออกไปเพื่อขอจับมือกับมายะ "ฉันก็อยากแสดงให้ดีเหมือนกัน" มายะตอบสนอง ขณะที่ทั้งสองคนกำลังจับมือทักทายกันนั้น ไม แฟนสาวของ ซากุระโคจิ ก็ออกมาจากลิฟต์ เห็นตอนกำลังจับมือเข้าพอดี "ไม ขอแนะนำนะ นี่คุณคิตะจิม่า มายะ "  ซากุระโคจิกล่าวแนะนำมายะกับไม "สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก" (ไม) "นี่คุณอาโช ไม นักแสดงรุ่นน้องน่ะ" ไม เข้าไปกอดแขนซากุระโคจิโดยไม่ทันให้แนะนำตัวจบแล้วกล่าวขึ้นว่า "ก็สัญญาว่าจะไปกินข้าวด้วยกันนี่" "งั้นเจอกันตอนซ้อมนะ" มายะเห็นท่าไม่ดีเลยโบกมือลาแล้วรีบวิ่งเข้าลิฟต์ไป "ทำไมต้องโกหกด้วยนะ ไม่ได้สัญญาว่าจะไปทานข้าวกันซะหน่อย" ซากุระโคจิหันไปพูดกับไม "บอกความจริงมาเถอะ ที่คุณแสดงละครเรื่องนี้เพราะคุณคิตะจิม่าแสดงด้วยใช่มั้ย " ไมย้อนถามด้วยแววตาเศร้าๆ ซากุระโคจิอึ้ง "ฉันรู้นะเรื่องสมัยก่อน ตอนนี้ก็ยังชอบเธออยู่เหรอ " ไมกล่าวด้วยท่าทีเหงาๆ "ตอนนี้เธอเป็นคู่แข่งน่ะ แล้วที่ฉันแสดงเรื่องนี้ก็เพราะชอบบทต่างหาก" ซากุระโคจิปลอบกล่าวใจไม จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 15 มี.ค. 51 23:34:59 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มายะนั่งรถไฟกลับบ้าน มองไปนอกหน้าต่างพลางนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมา " มีแฟนน่ารักขนาดนี้เชียว รู้สึกทั้งเหงาทั้งโล่งใจยังไงก็ไม่รู้ เวลานี่มันมหัศจรรย์จริงๆ เปลี่ยนจิตใจและชะตาของคนเราได้  " เมื่อมายะลงจากรถไฟ ก็มุ่งไปยังตู้โทรศัทพ์สาธารณะ แล้วโทรหา มาสึมิ " ฮัลโหล ฮายามิพูดครับ " มาสึมิรับสาย "เอ่อ คิตะจิม่าค่ะ.. คราวนี้ฉันได้แสดงเป็นสาวน้อยหมาป่าค่ะ" (ไม่นะ นี่เราพูดอะไรอยู่เนี่ย) "เด็กสาวหมาป่า เป็นบทที่เหมาะกับเธอดีนะ น่าสนใจจริงๆ" มาสึมิตอบ "คะ.. คือว่า..."  มายะอ้ำอึ้ง "อะไร อยากพูดอะไรกับฉันเหรอ " "เปล่าค่ะ ขอให้มีความสุขนะคะ" กล่าวจบมายะก็วางสายแล้ววิ่งออกจากตู้โทรศัพท์ไป "ขอให้มีความสุขเหรอ ?"  มาสึมิงง (นี่เราทำอะไรนะเนี่ย เขาจะเป็นไงก็ช่างเขาสิ..  จะเป็นไงก็ช่าง - มายะ) จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 15 มี.ค. 51 23:35:22 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ที่โรงละครโอซาว่า ผู้กำกับริวโซถูกผู้อำนวยการโรงละครเรียกไปพบ "ฉันอยากคว้ารางวัล ในงานเทศการละครคราวนี้ให้ได้ ฉะนั้นต้องสร้างข่าวดังให้กับละครของเธอซะ " ผ.อ. กล่าว "ผมไม่ได้ทำละครเพื่อหวังรางวัลนะ แต่อยากทำละครที่เข้าถึงชีวิต ไอ้ฉากที่ทำให้เป็นข่าวดังน่ะทำไม่เป็นหรอก " ผู้กำกับริวโซกล่าวจบก็เดินออกจากห้องไปโดยไม่สนใจ สร้างความไม่พอใจให้กับผู้อำนวยการเป็นอย่างมาก จากนั้นผู้กำกับริวโซก็เรียกมายะมาซ้อมละคร " งั้นเริ่มจากการหอนเลยละกัน ผู้ชมจะได้ยินเสียงหอนของหมาป่าท่ามกลางความมืดมิด เอ้า หอนเลยสิ เจน " ผู้กำกับริวโซกล่าว มายะทำพยายามเสียงหอนเหมือนพวกสุนัขป่า " ไม่ใช่ ไม่ใช่เสียงนั้น " มายะพยายามหอนอีกครั้งให้เสียงสูงขึ้น " ไม่ใช่ เสียงครั้งแรกสุดเป็นจุดสำคัญของละครนะ มันคือจิตใจของเจน   เสียงครั้งแรกสุดที่ต้องพลัดจากป่าที่อยู่มานาน พลัดพรากจากครอบครัว เพราะถูกพวกสัตว์ 2 ขาจับตัวมา " มายะพยายามหอนอีกหลายแต่หลายครั้ง "ไม่ใช่ เข้าให้ถึงจิตใจของเจนสิ " ผู้กำกับริวโซตวาดใส่มายะ (เหงาจังเลย คุณพ่อคะ คุณแม่คะ) มายะก็นึกไปถึงตอนที่แม่ของเธอได้เสียชีวิตลง แล้วมายะก็หอนด้วยความรู้สึกเหงา เศร้า และโดดเดี่ยว "ดีมาก เสียงเมื่อกี้แหล่ะ อย่าลืมเชียวนะ" ผู้กำกับริวโซยิ้ม จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 15 มี.ค. 51 23:35:46 ]

ความคิดเห็นที่ 14 "เจน ที่นี่คือทุ่งหญ้า ต่อไปที่เธอจะได้เห็น คือศัตรูร่างยักษ์ที่เพิ่งเคยพบเจอ" ผู้กำกับริวโซ ซ้อมบทต่อ มีชายร่างยักษ์ 3-4 คน ถือไม้กระบองเดินเข้ามาทางประตู แล้วล้อมมายะไว้ ( อะไรเนี่ย น่ากลัว น่ากลัวจังเลย)  มายะที่แสดงเป็นแจน รู้สึกกลัวจนตัวสั่น "ต่อไป.." ผู้กำกับริวโซสั่งดำเนินบทต่อไป เป็นสจ๊วร์ต (ซากุระโคจิ) เปิดประตูเข้ามาแล้ววางอาหารไว้ให้เจนที่พื้น มายะ รีบกระโจนไปแอบตามสัญชาตญาณ พอเห็นว่า สจ๊วร์ตไปแล้ว จึงค่อยๆออกมาคาบอาหารอย่างระมัดระวัง "ต่อไป.."  ผู้กำกับริวโซสั่งดำเนินบทต่อไป มีคนหลายคนเดินเข้ามาพร้อมกับเก้าอี้ แล้วเอามากั้นล้อมหน้าล้อมหลังมายะไว้ "นี่คือกรง"  ผู้กำกับริวโชกล่าว ( น่ากลัว มนุษย์น่ากลัวจัง ) มายะตัวสั่นด้วยความกลัว "ตัวสั่นเลย สั่นจริงๆด้วย "  นักแสดงที่ร่วมซ้อมอยู่ตกตะลึงกับการแสดงของมายะ "ดีมากกลับเป็นคนได้แล้ว คิตะจิม่า" มายะได้ยินดังนั้นก็นั่งทรุดลงด้วยความเหนื่อยอ่อน ( ในขณะที่ให้แสดงบทในเจน เธอก็สามารถเข้าถึงความร้สึกของเจนได้ สายตาของเรามองไม่พลาดจริงๆนั่นล่ะ ) ผู้กำกับริวโซรู้สึกพอใจ จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 15 มี.ค. 51 23:36:14 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คืนวันนั้น ณ งานเปิดตัวเทศกาลละครที่โรงแรมแห่งหนึ่ง โรงละครโอซาว่า ก็เข้าร่วมประกวดด้วย " คุณคุโรนูมะ ใช่มั้ยครับ  งานหนักเลยสินะครับ กำกับเรื่องสาวน้อยหมาป่านี่"  มาสึมิ เข้าไปทักผู้กำกับริวโซ " ผมคิดว่าผู้กำกับอย่างผมก็คือวาทยากร นักแสดงคือเครื่องดนตรี จะเล่นเพลงให้ไพเราะ เครื่องดนตรีมันต้องดี  และเด็กที่แสดงเป็นสาวน้อยหมาป่านั่น ก็คือเครื่องดนตรีที่ผมหามานาน" ผู้กำกับริวโซตอบ "นั่นสินะครับ" (มาสึมิ) "รู้สึกว่าเมื่อก่อนจะเคยอยู่ไดโตะนี่นะ" ผู้กำกับริวโซเอ่ยขึ้นถาม "ครับอย่าใส่ใจเลย แต่ว่าคุณนี่ตาถึงจริงๆนะครับ ที่เลือกคิตะจิม่า มายะ" มาสึมิตอบ "งั้นผมขอตัวก่อนล่ะ คุณก็ไม่ได้เลวอย่างที่เขาลือกันเลยนี่ ทำไมถึงปล่อยให้หลุดมือล่ะ คิตะจิม่า มายะน่ะ คุณอายามิ ผมว่าคุณเองก็เป็นคนที่ตาถึงนี่นา"  ผู้กำกับริวโซกล่าวจบก็ยิ้มแล้วเดินจากไป "เหมือนเดิมเลยนะคะ คุณมาสึมิ"  มิสึกิที่ตามอยู่ข้างหลังมาสึมิกล่าวขึ้น "หมายถึงเรื่องอะไร" มาสึมิถาม "ที่ส่งกุหลาบนี่ไปให้น่ะสิคะ คราวนี้แสดงเป็นสาวน้อยหมาป่าเหรอ คุณยังเป็นห่วงเธออยู่เสมอสินะ" มิสึกิที่ถือดอกกุหลาบสีม่วงไว้ในมือกล่าวตอบ มาสึมินิ่ง ไม่ได้โต้ตอบอะไร "คุณมาสึมิคะ สัญญาณไฟ ไม่ได้เป็นสีแดงตลอดไปหรอกนะ" มาสึมิสะดุ้งเฮือก แล้วถามกลับไปว่า  "มะ..หมายความว่าไงน่ะ มิสึกิคุง" แต่่มิสึกิก็ไม่ได้ตอบอะไรแล้วเดินออกไป จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 15 มี.ค. 51 23:36:40 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ในคืนวันเดียวกันนั้น มายะกับ ซากุระโคจิ กลับบ้านพร้อมกัน และแวะร้านแฮมเบอร์เกอร์ระหว่างทาง "ยังชอบแฮมเบอร์เกอร์เหมือนเดิมเลยนะ มายะจัง" ซากุระโคจิ กล่าวกับมายะ มายะสะดุ้ง (ทำไมต้องตื่นเต้นด้วยนะ หรือเพราะไม่ได้ถูกเรียกว่า มายะจังมานาน- มายะ) "ตอนเธอเป็นเจนน่ะอย่างกับคนละคนเลย ไม่น่าเชื่อว่าเป็นคนเดียวกับเจ้าหญิงอาร์ดิส " "ไปดูด้วยเหรอเนี่ย" มายะถามด้วยความประหลาดใจ " อื้อ ก็เห็นว่าน่าสนุกดีน่ะ เรื่อง ฝันกลางฤดูร้อน ก็ดีมากเลยนะ "  ซากุระโคจิยิ้ม (ซากุระโคจิคุง ยังเป็นห่วงเราเหรอเนี่ย เป็นห่วงเรามาตลอด - มายะ) จากนั้นซากุระโคจิ ก็ไปส่งมายะที่สถานีรถไฟ "รถไฟจะออกแล้ว เร็วเข้ามายะจัง " ซากุระโคจิกล่าวพร้อมกับจับมือมายะแล้วพามายะวิ่งไปรถไฟที่กำลังจะออกจากสถานี (ไม่ใช่มือของ สจ๊วร์ต แต่เป็นซากุระโคจิคุง - มายะ) เมื่อมายะขึ้นรถไฟได้ทัน ซากุระโคจิก็ยืนส่งอยู่ที่ประตู " แสดงให้เต็มที่เลยนะ ฉันไม่ยอมแพ้แน่"  ซากุระโคจิยิ้มส่งมายะ (ฉันไม่ยอมแพ้เหมือนกัน ซากุระโคจิคุง บนเวทีเราเป็นคู่แข่งกันนะ) มายะ ยิ้มให้ซากุระโคจิที่มาส่งแล้วรถไฟก็เคลื่อนขบวนออกไป [ ทั้งการรับบทหนักเป็นสาวน้อยหมาป่า ] [ กับการได้พบซากุระโคจิอีกครั้ง ] [ และการที่ คนรักของ ฮายามิ มาสึมิ ปรากฏตัวออกมา ] [ ทำให้จิตใจของมายะเกิดความปั่นป่วน.. ] =======จบตอนที่ 39========= จากคุณ : ตุ๊กตาน้ำแข็ง - [ 15 มี.ค. 51 23:37:05 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณค่ะ ^^ จากคุณ : GeeGy AnGie - [ 16 มี.ค. 51 00:47:47 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คนแรกทีเถ้อ !!! มายะเห็นความดีของมาสึมิซะแล้วสิ เดี๋ยวรอตอน 40 นะคะ .. ให้คู่หมั้นมาสึมิออกโรงซะก่อน แม่ตัวน้อยจะหัวใจหวั่นไหวก็คราวนี้ ^__^ เป็นกำลังใจให้คุณตุ๊กตาฯค่ะ จากคุณ : บักซ์มินนี่ - [ 16 มี.ค. 51 00:48:18 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เข้ามาติดตามกระทู้ของตุ๊กตาน้ำแข็ง อย่างเหนียวแน่น ขอบคุณมากครับ ^__^ จากคุณ : ทุเรียนกวน ป่วนรัก - [ 16 มี.ค. 51 01:00:25 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ตกลง แม่ตัวน้อยรักใครกันแน่เนี้ย.... ลุ้นๆ ตอนต่อไป... (สู้ๆนะคะ....คุณตุ๊กตาน้ำแข็ง) จากคุณ : angelium - [ 16 มี.ค. 51 01:22:47 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เป็นกำลังใจให้ครับ มิสึกินี่รู้ใจฮายามิมากๆเลยนะเนี่ย ^^" จากคุณ : ไม่บังเอิญ - [ 16 มี.ค. 51 02:17:20 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ผมทำงานวันเสาร์ครับ พอวันเสาร์ทีไรก็ไม่ได้ดูทุกทีเลยทำไงดี อยากได้ vcd/dvd หาได้ที่ไหนครับ จากคุณ : kaewmaloon - [ 16 มี.ค. 51 07:59:13 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณค่า เสียดายอ่ะ ที่คุณฮายามิตกลงไปดูตัว จากคุณ : hikawa - [ 16 มี.ค. 51 10:16:04 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณค่ะ ชอบช่วงเวลาเลิฟๆแบบนี้จริงๆเลย แม้จะเป็นรูปแบบนี้ก็เถอะ รอมานานๆ มาสึมิ แสดงโจ้งแจ้งเกินแล้วนะว่ารักน่ะ กิ๊วๆ แต่เป็นโอกาสเดียวเลยอ่ะ ว้าๆ เชียร์ทั้งคู่ต่อไปนะ จากคุณ : p (paynegray) - [ 16 มี.ค. 51 10:39:45 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เข้ามาให้กำลังใจ คุณตุ๊กตาน้ำแข็งค่ะ จะติดตามตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : boon_bk - [ 16 มี.ค. 51 15:41:25 ]

ความคิดเห็นที่ 26 คุณตุ๊กตาน้ำแข็งสู้ๆ ^_____^ จากคุณ : จอมโจรปล้นอมยิ้ม - [ 16 มี.ค. 51 16:13:54 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณเจ้าของกระทู้มากครับ ตามอ่านมาตลอดเลย จากคุณ : หมวกฟางยางยืด - [ 16 มี.ค. 51 16:19:15 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณคุณตุ๊กตาน้ำแข็งมากๆเลยค่ะ ^^ ปล.มีใครพอจะรู้ตอนต่อจากนี้มั้ยคะ ช่วยสปอยล์สักนิดก็ยังดีว่าตกลงเรื่องนี้มีพระเอกกะเค้ารึเปล่า รึหนูมายะจะแห้วจริงๆ TT______________TT จากคุณ : Cheriez - [ 16 มี.ค. 51 18:54:34 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อยากอ่านต่ออีกกกกกกก ขอบคุณคุณตุ๊กตาน้ำแข็งค่ะ เมื่อก่อนเราเคยอ่านหนังสือการ์ตูนค่ะ ตอบคุณ Cheriez ค่ะ (สปอย) . . . พระเอกก็คือ มาสึมิ แหละค่ะ แต่กว่านางเอกจะรู้ตัวว่ารักพระเอกจริงๆ และรู้ว่าเป็นคุณกุหลาบสีม่วงก็เล่มประมาณสี่สิบแล้ว (ถ้าจำไม่ผิด) เป็นช่วงที่กำลังซ้อมบทนางฟ้าสีแดง แล้วพลัดหลงไปในป่ากับพระเอกสองคน จนตอนนี้เล่มสี่สิบต้นๆ ค้างมาหลายปีก็ยังไม่จบ คนเขียนหายไปไหนก็ไม่รู้ เฮ้อ แต่เราชอบซากุระโคจิมากกว่าแฮะ อิอิ จากคุณ : ประกายแก้ว - [ 16 มี.ค. 51 20:53:42 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณครับ รออ่านตอนต่อไปครับ จากคุณ : ccb1 (ccb1) - [ 16 มี.ค. 51 22:51:21 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณมากๆเลยค่ะ จากคุณ : shiro-chan - [ 17 มี.ค. 51 00:06:30 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณมากค่ะคุณตุ๊กตาน้ำแข็ง รออ่านอยู่ตลอดน๊า สงสารคุณมาสึมิจังเล้ยยยยยย คุณเลขามิสึกินี่ก็รู้ใจไปหมดทุกอย่างเลย 555 ยังกะอ่านใจคุณมาสึมิได้งั้นแหละ จากคุณ : Rdfaiz - [ 17 มี.ค. 51 02:04:33 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ขอบคุณมั่กๆ ค่า......................................................... จากคุณ : "ยัยโอ๋" - [ 17 มี.ค. 51 09:23:54 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ตื่นไม่ทัน ต้องตามมาอ่านเหมือนกัน ขอบคุณค้า จากคุณ : ฟ้าคราม - [ 17 มี.ค. 51 13:18:07 A:202.57.137.157 X: TicketID:057813 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณมากค่ะ อ่านไปยิ้มไป น่าลุ้น น่าติดตามมากค่ะ อ่านเนื้อเรื่องก่อน พอได้มาดูจริงๆ  ก็ยิ่งเก็บรายละเอียดได้หมดเลย ดีจังค่ะ จากคุณ : รุ่งฟ้าสาง - [ 17 มี.ค. 51 16:27:54 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ขอบคุณคุณตุ๊กตาน้ำแข็งมากๆเลยค่ะ จากคุณ : กล่องทิชชู่ - [ 20 มี.ค. 51 13:07:33 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบคุณนะคะ คุณตุ๊กตาน้ำแข็ง ^^ จากคุณ : ซาวาจิกะ เอริ - [ 21 มี.ค. 51 20:52:56 ]