ความคิดเห็นที่ 1 สำหรับคนที่ยังไม่เคยอ่าน เรื่องนี้เป็นนิยายแฟนตาซีวิทยาศาสตร์ ที่ผมเขียนโดยใช้ฉากหลังเป็นแฟนตาซีไทย มีครุฑ มีนาค มีเทวดา มีเวทมนต์ หลักๆก็เอามาจากรามเกียรติ์แหละครับ เรื่องนี้แบ่งเป็นสองช่วง ช่วงแรก เป็นช่วงตำนาน ที่ผมรวบรวมตำนานเรื่องต่างๆมาเขียนรวมกัน เช่นตำนานเมขลาล่อแก้ว ตำนานกวนเกษียรสมุทร ช่วง ที่สอง เป็นช่วงการผจญภัยของพระเอก ที่ไปผจญภัยยังดินแดนของพวกอสูร มีการเรียนเวทมนต์ มีสงครามระหว่างเทพ-มาร มีตัวประหลาดหลายๆตัว เรื่องย่อ : นิยายแฟนตาซี ที่มีตัวละครและฉากหลังจากวรรณคดีไทย ตำนานมหาสงครามแย่งชิงความเป็นเจ้าพิภพทั้งหก ณ ห้วงเวลาก่อนที่รามเกียรติจะอุบัติขึ้นบนโลก เป็นเวลาที่ "ธรรม" กับ "อธรรม" ถูกแบ่งฝ่ายอย่างชัดเจน จนไม่อาจอยู่ร่วมภพได้ หากแต่ในระหว่างการขับเคี่ยวกันในสมรภูมิแห่งเลือด เนื้อ และปณิธาน ท่ามกลางผู้คนมากมายที่ล้มตาย ไม่มีใครล่วงรู้ว่า "ธรรม" ได้ตกอยู่ในเงื้อมมือของ "อธรรม" โดยสมบูรณ์แล้ว ... อันนี้คำนิยมจาก ด.ร.ชัยวัฒน์ คุประตกุล หรือ "ชัยคุปต์" อดีตประธานชมรมนิยายวิทยาศาสตร์ไทย (ปัจจุบันเป็นกรรมการที่ปรึกษา) ... ใครๆก็เล่านิทานได้ แต่มิใช่ว่าใครๆก็เล่านิทานที่ดีได้! การเขียนนิยายแฟนตาซี มีทั้งความง่ายและความยาก ความง่ายก็เพราะว่า นิยายแฟนตาซีเป็นนิยายประเภทเดียว ที่ผู้เขียนสามารถใช้จินตนาการได้อย่างเต็มที่ อย่างไม่มีกรอบ ไม่มีขีดจำกัด ไม่เหมือนกับการเขียนนิยายวิทยาศาสตร์เชิงแฟนตาซี ซึ่งถึงแม้ผู้เขียนจะ สามารถใช้จินตนาการได้อย่างเต็มที่ แต่ก็มีกรอบมีขีดจำกัดที่จะทำให้ผลงานที่เขียนออกมาเป็นนิยาย วิทยาศาสตร์เชิงแฟนตาซีที่ดีได้ ทว่า ถึงแม้การเขียนนิยายแฟนตาซีจะง่าย เพราะผู้เขียนมีอิสระในการใช้จินตนาการเต็มที่ แต่การเขียนนิยาย แฟนตาซีก็ยาก ถ้าจะให้ได้ผลงานเป็นนิยายแฟนตาซีที่ดี ที่มีคุณค่า หลักฐานสนับสนุนความจริงข้อนี้ก็คือ ในโลกของวรรณกรรมแฟนตาซีระดับโลก จริงๆแล้วที่เป็นผลงานการ เขียน ซึ่งเป็นที่ยอมรับกันว่า เป็นนิยายแฟนตาซีมีคุณค่าถึงระดับเป็นอมตะ ก็มีอยู่ไม่มาก ถ้าไม่นับเรื่องเล่า ประเภทตำนาน หรือเทพนิทานเทพนิยายของชนชาติต่างๆ ที่มีอยู่มากมายทั่วโลก สำหรับโลกวรรณกรรมในอดีต เรื่องเล่าแฟนตาซีอมตะจำนวนมากจะเป็นเทพนิทาน หรือ เทพนิยายที่ไม่ยาว นัก ดังเช่น เทพนิทานของสองพี่น้องตระกูลกริมม์ (Jacob Grimm และ Wilhelm Grimm) นักเล่า นิทานอมตะชาวเยอรมันแห่งศตวรรษที่สิบแปดและสิบเก้า  เทพนิทานของ ฮันส์ คริสเตียน แอนเดอร์เซน (Hans Christian Andersen) นักเล่านิทานอมตะชาวเดนมาร์กแห่งศตวรรษที่สิบเก้า  ที่เป็นเรื่องยาว แฟนตาซีอมตะ มีเช่น เรื่อง The Wonderful Wizard of Oz ของ เอล. แฟรงค์ โบม (L. Frank Baum) นักเขียนชาวอเมริกันแห่งศตวรรษที่สิบเก้าและยี่สิบ  และล่าสุดก็คือ นิยายแฟนตาซีที่ ขายดีที่สุดยุคใหม่ ชุด Harry Potter ของ J.K. Rowling ปัจจัยสำคัญที่สุดของความสำเร็จในการสร้างสรรค์นิยายแฟนตาซี เทพนิทาน หรือ เทพนิยาย คือ จินตนาการ ซึ่งผู้เขียนหรือนักเล่านิยายแฟนตาซี เทพนิทาน หรือเทพนิยายทุกคนต้องมี แต่ก็มีบางคนซึ่งมีจินตนาการพิเศษ เหนือคนอื่นๆ ทำให้สามารถสร้างนิยายแฟนตาซี เทพนิทาน หรือเทพนิยายที่ไม่ธรรมดาได้ นอกเหนือไปจากจินตนาการแล้ว ปัจจัยสำคัญของความสำเร็จของนักเขียน หรือนักเล่านิยายแฟนตาซี เทพ นิทาน หรือเทพนิยาย อีกปัจจัยหนึ่งคือ การเตรียมการ โดยการศึกษา หรือถึงระดับลงมือวิจัยทีเดียว ที่ ชัดเจนคือ เทพนิทานของสองพี่น้องตระกูลกริมม์  ซึ่งทั้งคู่เป็นนักวิจัยภูมิปัญญาเรื่องราว ทั้งที่เป็นตำนานและ เรื่องเล่า ที่รวบรวมจากชาวบ้าน แล้วจึงนำมาสังเคราะห์เขียนเป็นเทพนิทานอันไม่ธรรมดา กลายเป็นเทพนิทาน อมตะแพร่หลายไปทั่วโลกถึงทุกวันนี้ "ลำนำหกพิภพ" เป็นนิยายแฟนตาซีของ พงศ์ศรณ์ ภูมิวัฒน์ ซึ่งความโดดเด่นแห่งจินตนาการและศิลปะการ สร้างสรรค์เรื่องแต่งที่มีรางวัลดีเด่นของโครงการ Young Thai Artist Award 2006 เป็นหลักประกัน อยู่แล้ว  นับเป็นความน่าชื่นชม และสมควรแก่ความภาคภูมิใจของผู้เขียนที่เป็นนักเขียนรุ่นใหม่ ประสบความ สำเร็จอย่างงดงามกับผลงานเป็นเล่มจริงๆเล่มแรก หลังจากที่สั่งสมผลงานมาพักใหญ่บนเวทีไซเบอร์ และใน ระหว่างการเป็นนักเรียน นักศึกษา  แต่พงศ์ศรณ์ ภูมิวัฒน์ยังมีความโดดเด่นอีกอย่างหนึ่งในกระบวนการ สร้างสรรค์ผลงาน ที่อยู่ในแนวทางใกล้เคียงกับสองพี่น้องตระกูลกริมม์... นั่นคือ การเตรียมตัว เตรียมการ และการสังเคราะห์ข้อมูล เรื่องราว ที่ศึกษามาสำหรับการเขียน "ลำนำหก พิภพ" ดังปรากฏเป็นฐานข้อมูลประกอบเรื่องอย่างละเอียดท้ายเล่ม ซึ่งมีส่วนอย่างสำคัญทำให้เรื่อง "ลำนำหก พิภพ" มีความเป็นนิยายแฟนตาซีเรื่องยาวที่สมบูรณ์ยิ่งขึ้น และทำให้ พงศ์ศรณ์ ภูมิวัฒน์ มีศักยภาพจะเป็น นักเขียนที่สร้างผลงานคุณภาพต่อๆไปได้อย่างน่าตื่นเต้น ขอให้ พงศ์ศรณ์ ภูมิวัฒน์ รักษาวิธีการทำงานสร้างสรรค์ผลงานการเขียนที่เป็นระบบอย่างนี้ให้มีคุณภาพต่อๆ ไป  แล้ววงการวรรณกรรมเมืองไทยของเราก็จะมีนักเขียนคุณภาพที่น่าตื่นเต้นเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน  และความ ปรารถนาของพงศ์ศรณ์ ภูมิวัฒน์ ที่จะแต่งนิยายเป็นภาษาอังกฤษประดับวงการวรรณกรรมสากล ก็จะไม่ไกล เกินฝัน ขอให้ "พลังที่สร้างสรรค์" จงอยู่กับพงศ์ศรณ์ ภูมิวัฒน์ ตลอดไป! จากคุณ : กริชครับผม - [ 22 มี.ค. 51 00:04:59 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ส่วนอันนี้ความเห็นของ ผศ. เสาวณิต จุลวงศ์ คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ...  ...  ... ลำนำหกพิภพ ของ พงศ์ศรณ์ ภูมิวัฒน์ นวนิยาย เรื่องลำนำหกพิภพ ของ พงศ์ศรณ์ ภูมิวัฒน์  มีความโดดเด่นในด้านแนวความคิด และจินตนาการ แม้ว่ากลวิธีนำเสนอจะมีความไม่ลงตัวอยู่หลายประการ แต่ผลงานเรื่องนี้ก็นับว่าเป็นผลงานที่มีความคิดสร้างสรรค์อย่างน่าชมเชย จุด เด่นของนวนิยายเรื่องนี้คือผู้แต่งนำแนวคิดและความเชื่อทางศาสนาซึ่งเป็น แนวทางแบบตะวันออก กับแนวคิดทางวิทยาศาสตร์ซึ่งเป็นวิทยาการจากตะวันตกมาดัดแปลงผสมผสานเข้า ด้วยกันเพื่ออธิบายกำเนิดของโลกและสิ่งมีชีวิตต่างๆ กระทั่งถึงการก่อตั้งชุมชนกลายเป็นระบบสังคมขนาดใหญ่ที่จำเป็นจะต้องมีการ จัดวางระบบหรือมาตรการเพื่อควบคุมและคานอำนาจกันระหว่างชุมชน  ผู้แต่งผูกเรื่องให้เป็นเรื่องราวการต่อสู้ระหว่างกลุ่มชนใน ๖ พิภพ  โดยเฉพาะกลุ่มเทพกับอสูร นำเสนอแนวคิดเรื่องการเมืองเชิงอำนาจ (politics) ที่ชนกลุ่มหนึ่งกดขี่และครอบงำชนกลุ่มอื่นด้วยกระบวนการที่ซับซ้อนและแยบยล กระทั่งผู้ถูกกดขี่ครอบงำไม่รู้สึกตน และกลับยอมรับระบบดังกล่าวว่าเป็นอุดมการณ์หรือแนวทางที่พวกตนต้องยึดถือ ปฏิบัติโดยไม่ขัดแย้งหรือตั้งข้อสงสัย จินตนาการที่น่าสนใจประการหนึ่ง คือการที่ผู้แต่งนำเสนอมุมมองต่อความเชื่อตามหลักศาสนาพราหมณ์และพุทธในแง่ มุมใหม่ เช่น การแบ่งวรรณะ การทำบุญ-บาป การเวียนว่ายตายเกิด เป็นต้น  ซึ่งเดิมเป็นความเชื่อที่ถือว่าเป็นสัจธรรม โดยเฉพาะเรื่องบุญและวัฏสงสาร แต่ผู้แต่งได้รื้อความเชื่อในลักษณะดังกล่าว โดยกำหนดให้ความเชื่อของมนุษย์เหล่านี้กลายเป็นมาตรการในการจัดการปัญหา ความไม่มั่นคงทางอำนาจของกลุ่มเทพ  แม้กระทั่งแนวคิดที่เป็นแบบ (stereo type) ในนิทานปรัมปรา คือยักษ์เป็นผู้ร้าย มนุษย์คือผู้ถูกทำร้าย และเทพคือฝ่ายดีที่ช่วยมนุษย์ในการปราบยักษ์ เป็นแผนการของฝ่ายเทพที่ทำให้มนุษย์แตกแยกกับฝ่ายอสูรและหันมายกย่องบูชา เทพเพื่อขอความคุ้มครอง ในนวนิยายเรื่องนี้ ความเชื่อตามหลักศาสนาและแบบในนิทานปรัมปราจึงมิใช่สัจธรรม แต่เป็นสิ่งที่ถูกกำหนดหรือถูกสร้างขึ้นและปลูกฝังเป็นระยะเวลายาวนานผ่าน หลายชั่วอายุคน กระทั่งส่งผลในการครอบงำลึกลงไปถึงระดับจิตใต้สำนึก  เมื่อเรื่องราวต่างๆ ถูกเปิดเผยออกมา ฝ่ายที่ประสบปัญหาจึงกลับกลายเป็นฝ่ายมนุษย์และฝ่ายอสูรเองซึ่งได้สูญเสีย "ตัวตน" และเป้าหมายหรืออุดมการณ์ในชีวิตของตนไป ดังเช่นสนและพระยาบริกาศ ทางออกสำหรับปัญหาก็ดูเหมือนจะไม่มีให้เลือก เพราะไม่ว่าอย่างไร ทั้งมนุษย์และอสูรก็ยังคงเป็นส่วนหนึ่งของระบบที่พวกเทพใช้เป็นเครื่องมือ สร้างความมั่นคงให้พวกตนอยู่ดี ถือเป็นความอับจนของผู้ถูกกดขี่ครอบงำที่ถูกกักขังอยู่ในระบบโดยไม่มีทางออก ใน การแต่งนวนิยายเรื่องนี้ ผู้แต่งได้ผสมผสานเรื่องราวจากหลายแหล่งมาผูกร้อยเข้ากับจินตนาการของผู้ แต่งเอง ส่วนหนึ่งมาจากเทพปกรณัมของอินเดีย ส่วนหนึ่งมาจากวิทยาการและจินตนาการทางวิทยาศาสตร์  เกิดเป็นโลกศาสตร์เรื่องใหม่ที่แปลกพิสดารไปจากโลกศาสตร์เรื่องเดิมที่ผู้ อ่านเคยรู้จัก   เมื่ออ่านนวนิยายเรื่องนี้ ผู้อ่านสามารถรับรู้ได้ถึงกลิ่นอายของเทพปกรณัมอินเดียหลายเรื่องซึ่งบาง ส่วนผู้อ่านก็คุ้นเคยอยู่แล้วจากวรรณคดีไทยบางเรื่อง ผู้แต่งได้นำเทพเทวดาต่างๆ มาสร้างเป็นเป็นตัวละครและผูกเรื่องราวความขัดแย้งระหว่างกันขึ้นกลายเป็น เรื่องราวใหม่ เช่น ความพยายามรักษาอำนาจของพระอินทร์ การสร้างอำนาจให้แก่ฝ่ายเทพของพระวรุณ การเป็นขบถต่อเผ่าพันธุ์ตนเองของพระจันทร์ การเดินทางเพื่อสืบหาความเป็นมาของตนเองของพระพุธ เป็นต้น  ในด้านวิทยาการและจินตนาการทางวิทยาศาสตร์ ผู้แต่งได้สอดแทรกวิทยาการสมัยใหม่เข้าไว้ในเรื่องหลายตอนด้วยกัน เช่น การประดิษฐ์เครื่องขนส่งมวลสารที่พวกเทพใช้ในการเดินทาง การผ่าตัดฝาแฝดสองหัว ที่สำคัญคือ การดัดแปลงพันธุกรรมซึ่งฝ่ายเทพได้กระทำต่อฝ่ายอสูร ส่งผลให้พวกอสูรมีรูปกายน่าเกลียดน่ากลัว ทั้งยังเปลี่ยนวิถีการดำรงชีวิตจากที่กินพืชกลายเป็นกินเนื้อสัตว์เป็นอาหาร  ทำให้มนุษย์เกรงกลัวอสูร เป็นต้น นอกจากนี้ ผู้แต่งยังนำเหตุการณ์ในโลกความเป็นจริงมาดัดแปลงสอดแทรกเข้าไว้ในเรื่อง เป็นส่วนหนึ่งในการแสดงเห็นการใช้อำนาจครอบงำของฝ่ายเทพ เช่น การที่กองทัพเทพบุกเข้าทำลายชาวชัยฏอนที่ไม่ยอมรับนับถือระบบบุญที่ฝ่ายเทพ กำหนดขึ้น  การที่นักศึกษาแห่งเมืองพรหมกฎแสดงการต่อต้านไม่เห็นด้วยกับระบบบุญและ ระบบวรรณะของพวกเทพ  การที่กฎสังคมเข้มงวดกวดขันทำให้สตรีที่มีครรภ์โดยเหตุสุดวิสัยต่างๆ ถูกประณาม แต่ขณะเดียวกันระบบบุญถือว่าการทำแท้งเป็นบาป ทำให้สตรีเหล่านั้นไม่มีทางออก เป็นต้น เรื่องราวเหล่านี้ถูกนำเสนอ ด้วยลีลาที่น่าสนใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในองก์ที่ ๑ โลกปกรณัม ที่เล่าเรื่องราวความเป็นมาของ ๖ พิภพ ด้วยท่วงทำนองการเขียนปูมประวัติศาสตร์ มีการระบุศักราชที่เกิดเหตุการณ์สำคัญต่างๆ อย่างละเอียด การเล่าเหตุการณ์หลายช่วงมีลักษณะของบันทึก มีเนื้อหาซ้ำไปซ้ำมา มีการสอดแทรกความเห็นของคนรุ่นหลัง ประหนึ่งว่าเป็นเรื่องราวที่คนรุ่นหลังนำมาบันทึกอย่างมีการพินิจพิเคราะห์ คล้ายกับเป็นประวัติศาสตร์ที่เป็นจริงเป็นจัง อย่างไรก็ตาม ในองก์อื่นๆ ท่วงทำนองการเขียนเปลี่ยนไป ทำให้ลักษณะความเป็นปูมประวัติศาสตร์หายไป เรื่องราวจึงกลับมีลักษณะเป็นเรื่องเล่าแบบจินตนิยาย (fantasy) มากขึ้น กล่าว ได้ว่า ลำนำหกพิภพเป็นความพยายามที่น่าชมเชยของผู้แต่งในการนำเรื่องราวจากพื้นฐาน ความรู้ความเชื่อดั้งเดิมในสังคมไทยมาสร้างสรรค์ผูกเป็นเรื่องราวการสร้าง สังคมโลกในแง่มุมที่แตกต่างและท้าทาย ชวนให้หวนกลับมาคิดใคร่ครวญเกี่ยวกับความคิดความเชื่อที่วนเวียนอยู่ใน สังคมไทยของเราทั้งในอดีตและปัจจุบัน ว่าแท้ที่จริงแล้วเป็นเพียงเรื่องเล่าแม่บท (metanarrative) เรื่องหนึ่งหรือมิใช่ จากคุณ : กริชครับผม - [ 22 มี.ค. 51 00:05:19 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เพิ่งเห็นว่าหัวข้อ ชื่อหนงสือผิดครับ จริง ๆ แล้วเป็นลำนำหกพิภพ จากคุณ : กริชครับผม - [ 22 มี.ค. 51 00:11:51 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ok ka. ถ้ามีโอกาส จะอ่านนะ จากคุณ : booklovers - [ 22 มี.ค. 51 07:53:52 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ^^ จากคุณ : Domingo - [ 22 มี.ค. 51 10:52:38 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณครับ คุณกริช ^^ จากคุณ : เชษฐา - [ 22 มี.ค. 51 14:15:03 ]