(เรื่องที่ผู้เขียนนำมาเสนอในช่องนี้มาจากประสบการณ์ที่ได้พบและใช้ทัศนคติส่วนบุคคล)


เรื่องของ "คนใช้" ที่ปรากฏผ่านละครทีวีก็มีออกมาให้ชมกันมากมายหลายเรื่อง แต่ก็มีอยู่ไม่กี่เรื่องที่เอาคนใช้มาเป็นตัวเอก หรือว่าตัวเอกเป็นคนใช้ บางเรื่องก็ทำออกมาได้ดีไม่ว่าจะเป็นบทประพันธ์หรือบทโทรทัศน์ที่ปรากฏต่อสายตาคนดู

ถ้ายุคนี้หาละครเกี่ยวกับคนใช้ที่ดีๆไม่ค่อยได้ ในยุคก่อนๆคงจะมีละครทีวีอยู่สักเรื่องที่ขอบอกว่า
หากใครทันยุคนั้นคงจะได้ดูละครที่เสนอเรื่องราวชีวิตคนใช้ได้อย่างเข้าถึงสังคมได้ดีเทียว

มีเรื่อง "กะลาก้นครัว" ที่อยู่ในความทรงจำของเราบางคน(รวมทั้งผมด้วย)  


คงตอบไม่ผิดหรอกว่าเรื่องนี้เป็นนวนิยายจากการประพันธ์ของ "สุภาว์ เทวกุลฯ" ที่ถูกสร้างเป็นละครโทรทัศน์แค่ครั้งเดียว ซึ่งรู้กันว่ามี "กมลชนก โกมลฐิติ(เขมะโยธิน)" เป็นตัวนำในบทของคนใช้ลูกกำพร้า แถมยังได้ร้องเพลงนำละครด้วยจังหวะสนุกสนาน จากฝีมือของทีมแต่งเพลงของแกรมมี่

ละครเรื่องนี้ออกมาหลังจากเรื่องตะวันชิงพลบ เสนอฉายทาง "ช่อง 7 สี" เมื่อราวปลายปี 2534  ซึ่งนอกจากพี่กวางแล้ว ก็ยังมีพี่จอนนี่ แอนโฟเน่ ที่มาเล่นละครให้กับ "ดาราวิดีโอ" เป็นครั้งแรก(และอาจเป็นครั้งเดียวกระมัง) รวมถึงดารารุ่นแก่กว่าอย่าง ลุงสรพงศ์ ชาตรี และก็เจ๊ตั๊ก มยุรา เศวตศิลา  

ตลอดระยะเวลา 4 เดือนที่ละครออกอากาศและหลังจากนั้น ละครเรื่องกะลาก้นครัวก็ได้รับเสียงตอบรับทั้งจากผู้ชมทั่วๆไป
แม้กระทั่งเหล่านักวิจารณ์ทีวีอีกด้วย นั่นก็เพราะเรื่องนี้ดีสำหรับคนในสังคม ถึงแม้การนำเสนอจะออกสนุกๆ เสียส่วนมาก  แต่เนื้อเรื่องก็มีการให้แง่คิดที่เป็นประโยชน์สำหรับผู้ชม ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อระบบการพัฒนาสมองและจิตใจของผู้คน ในยามที่สมองของผู้สร้างสรรค์จำนวนหนึ่งชักจะตีบตัน เนื่องจากธุรกิจเพลงและสื่อแขนงต่างๆเจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว หาสิ่งที่เน้นคุณภาพจากการทำงาน(ที่แท้จริง)ได้ยากยิ่ง
(อันนี้ผมขอยกคำกล่าวเป็นบางส่วนของนักวิจารณ์ทีวีที่ชื่อ คุณรัชชพร จากนิตยสารสีสัน ปีที่4 ฉบับที่10 2534 มาใช้อ้างอิง ถ้าคุณรัชชพรได้อ่านในเว็บนี้ ก็จะต้องชื่นชมกับคนรุ่นหลังอย่างพวกผมด้วย)

ขณะที่ละครเรื่องอื่นๆที่ฉายในช่วงฤดูเดียวกันอย่าง ริษยา วนิดา หรือ พ่อปลาไหล-แม่พังพอน ซึ่งก็เคยถูกสร้างเป็นหนังเป็นละครบ้างมาก่อน เราเชื่อว่า พวกเค้าคงต้องยอมรับกับความพ่ายแพ้ในแง่สาระจากกะลาก้นครัว หากไม่นับ สี่แผ่นดิน ซึ่งก็เสนอออกมาได้ดีอยู่แล้ว

จากวันนั้นถึงวันนี้ก็เกือบยี่สิบปี  เรื่องของกะลาก้นครัวยังถูกขานถึงอยู่บ้าง ขณะที่ละครดีๆที่ออกมาในปัจจุบัน ทั้งที่เคยสร้างแล้วสร้างอีกและที่สร้างใหม่ก็พัดเข้ามาใหได้ดูกันเรื่อยๆ บางเรื่องดูแล้วบอกว่าชุ่ย บางเรื่องก็ดูแล้วไม่ชุ่ย ก็แล้วแต่ละครหรือละคน  ผู้ชมบางคนยังต้องทนฆ่าเวลาด้วยการอ่านหนังสือหรือช่วยแบกของกลับบ้านประกอบกัน เพื่อมิให้เป็นการเสียเวลา ในเมื่อพลาดไปบางช่วงก็ไม่ต้องเสียใจที่จะต้องได้ดูอีกทางเว็บวิดีโอคลิป


"กะลาก้นครัว" ก็จัดได้ว่าเป็นละครสามัญประจำบ้านที่ดูสนุก มีสาระ ไม่บั่นทอนปัญญามากนัก มีเสียงชื่นชม รักบ้าง เกลียดบ้างก็ไม่เป็นอะไร  
จากอดีต...สู่อนาคตที่น่าจะให้แฟนละครในที่นี้ได้ลงประชามติหรือเสนอแนะกันว่า จะให้ดาราหญิงคนไหนรับบทเป็นคนใช้ลูกกำพร้า ใครเป็นพระเอก ใครเป็นแม่เลี้ยง และจะให้ค่ายละครใดสร้าง ?
หรืออย่างเดิมเถอะดีอยู่แล้ว...รอให้วิดีโอแมนนำละครมาฉายทางเว็บ