ความคิดเห็นที่ 1 รถคันที่ชนกับเจตต์ คือรถที่คิดขับมากับเสาวภานั่นเอง คิดนั่งมึนอยู่ที่เบาะคนขับ มีเสียงรถหวอพยาบาลและรถร่วมกตัญญูอยู่บริเวณนั้น ผู้คนวุ่นวาย พยายามช่วยเหลือกันอุตลุด คิดค่อยๆ รู้สึกตัว ลืมตาขึ้นแบบมึนๆ คิดขยับตัวปุ๊บรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นที่หัว เลือดไหลจากเศษกระจกบาด คิดรีบหันไปเรียกเสาวภา แต่แล้วก็ต้องตกใจ เมื่อเสาวภาตายคาที่ คิดร่ำไห้หัวใจสลาย วิเชียร ทนายของคิด มาคุยกับนาริน ลาวัณย์แม่ของลีลา และเริ่มฤกษ์น้องชายที่ห้องพักผู้ป่วย ซึ่งลีลานอนหลับอยู่บนเตียง โดยไม่ได้รู้ว่าเจตต์เสียชีวิตแล้ว วิเชียรแสดงความเสียใจ "เจ้านายผมฝากมาขอโทษและแสดงความเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ทางเรายินดีชดใช้ค่าเสียหายทุกอย่าง ตอนนี้ท่านยังมาพบไม่ได้เพราะติดเตรียมพิธีศพของภรรยา เพราะท่านเองก็ต้องสูญเสียคุณผู้หญิงจากอุบัติเหตุครั้งนี้เช่นกัน ส่วนเรื่องของคุณเจตต์ผมจะติดต่อไปที่ครอบครัวเขาอีกที แล้วท่านฝากบอกว่าถ้ามีอะไรเพิ่มเติมติดต่อท่านได้ทันทีเลยนะครับ นี่ครับ นามบัตรของท่าน" นารินรับมา วิเชียรขอตัวแล้วเดินออกไป นารินก้มดูนามบัตร คิด วรวัตน์ นารินอึ้งไปอย่างเห็นได้ชัด ลาวัณย์หันมาเห็นแล้วแปลกใจ หยิบนามบัตรไปดู เริ่มฤกษ์ชะโงกหน้ามาดูด้วย เมื่อทุกคนรู้ว่าเป็นใคร ต่างก็อึ้งไปตามๆกัน หันไปมองลีลาที่นอนหลับอย่างไม่รู้ชะตากรรม รถคาวีแล่นเข้ามาในบ้านอย่างเร็ว ต้อมเดินมาที่รถมอเตอร์ไซด์ฮาร์เลย์ที่จอดอยู่ คาวีขับรถเฉี่ยวอย่างจงใจ ต้อมตกใจหลบแทบไม่ทัน คาวีจอดเทียบที่หน้าบ้าน ต้อมมองตามแล้วรีบเบือนหน้าหนี ท่าทางไม่ค่อยชอบอย่างเห็นได้ชัด คาวีเดินลงจากรถ พร้อมผิวปาก อารมณ์ดี ต้อมรีบเดินมาที่รถ จะได้รีบๆไป คาวีเหลือบมาเห็นพอดี คาวีคิดแล้วยิ้มร้ายที่มุมปากก่อนจะเดินมาหาต้อม "ฉันเสียใจด้วยนะ เรื่องพี่สาวของพวกนาย ตอนแรกฉันนึกว่าโลกนี้ไม่มีความยุติธรรม แต่ตอนนี้ฉันเริ่มคิดว่ามันก็พอมีอยู่เหมือนกัน" คาวีมองหน้าต้อมที่ยืนนิ่งอย่างมีสติ "พวกนายเสวยสุขอยู่บนกองเงินกองทองของพ่อฉันมานานพอสมควรแล้ว ถึงเวลาที่ฉันจะอยู่บ้านอย่างไม่รกหูรกตาสักที เสร็จงานศพพี่สาวนายเมื่อไหร่ ฉันคงไม่ต้องบอก พวกนายก็น่าจะรู้นะว่าควรจะทำยังไงกันต่อไป" ต้อมหันขวับมาทางคาวี แววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง คาวีสู้ตาไม่กลัว เห็นแววความเย่อหยิ่งเต็มเปี่ยม คาวียิ้มที่มุมปากแล้วเดินเข้าบ้านไป อย่างอารมณ์ดี ต้อมกำหมัดแน่นด้วยความแค้น รูปครอบครัวต้อม ติ๋ว และเสาวภา วางอยู่บนหน้าอกของเสาวภาในห้องดับจิต ต้อมยืนอยู่ข้างๆ ศพของเสาวภา ร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย คิดกล่าวขอโทษอย่างรู้สึกผิด ต้อมพยายามแข็งใจ บอกว่าเขารู้ว่าคิดไม่ได้ตั้งใจ และบอกว่าเขาจะพาเสาวภาไปวัดเอง คิดมองต้อมด้วยความสงสาร นารินกดน้ำจากตู้ที่รพ.แต่น้ำไม่ยอมออกทั้งที่หยอดเหรียญแล้ว สักพักมีมือต้อมโผล่เข้ามาทุบเข้าที่ตู้อย่างแรงให้ แล้วกระป๋องน้ำก็ออกมาจากตู้ ต้อมหยิบส่งกระป๋องน้ำให้นาริน นารินยืนเหวอ แต่ก็ขอบคุณต้อม ต้อมยิ้มรับนิดๆด้วยมารยาท แต่หน้ายังมีความเครียดอยู่ ต้อมล้วงกระเป๋าจะหยิบเศษเงิน นารินเลี่ยงหลบออกไป ยังตกใจอยู่เล็กๆ ต้อมหยอดเหรียญใส่ตู้ได้สิบเอ็ดบาท ขาดอีกหนึ่งบาท ต้อมล้วงหาเศษในกระเป๋า ทันใดนั้นนารินเอื้อมมือมาหยอดเหรียญบาทให้ ต้อมเงยหน้าขึ้นเห็นนารินยืนอยู่ "เอ่อ ขอบคุณครับ" นารินยิ้มรับนิดๆ แล้วก็เดินไป ต้อมมองตามรู้สึกประทับใจแปลกๆ เป็นความรู้สึกดีๆที่แทรกเข้ามาในวันที่เลวร้าย จบตอน 1 จากคุณ : ryjarja - [ 28 มี.ค. 51 20:57:18 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สวรรค์เบี่ยง 2   นารินกลับมาที่ห้องพักผู้ป่วยรวม ไม่เห็นลีลาอยู่บนเตียงก็ตกใจ รีบตามหาจนทั่วโรงพยาบาล พอไปถามนางพยาบาล ก็ได้รู้ว่า มีคนพาลีลามานอนพักฟื้นในห้องพิเศษเสียแล้ว นารินแปลกใจว่าเป็นใคร เลยไปตามห้องพักใหม่ที่ลีลานอนพักอยู่ ขณะนั้น ลีลานอนอยู่บนเตียง คิดยืนอยู่ข้างๆเตียง คิดมองหน้าลีลาที่นอนหลับอย่างสงบ แล้วรู้สึกเหมือนคุ้นเคยประหลาด หน้าลีลาคมเข้ม แม้จะอิดโรยแต่ดูออกว่าเป็นคนที่สวยคนหนึ่ง คิดมองเพลิน ทันใดนั้นเสียงประตูเปิดเข้ามา คิดหันไป พยาบาลเปิดประตูพานารินเข้ามาในห้องพักสุดหรูของโรงพยาบาล ลีลาตกใจเมื่อเห็นคิด คิดแนะนำตัว “สวัสดีครับ ผมชื่อ คิดวรวัตน์ เป็นคู่กรณีที่ขับรถชนคุณลีลาครับ” นารินตกใจ ยังไม่รู้ว่าจะทำหน้ายังไงดีที่โดนจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว "ผมขอโทษที่มาดูแลพี่สาวคุณช้าเกินไป ปล่อยให้อยู่ในห้องพักรวมตั้งนาน ห้องใหม่นี้เป็นห้องที่ดีที่สุดของที่นี่ ผมได้จ้างหมอกับพยาบาลพิเศษสำหรับดูแลคุณลีลาไว้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง ถ้าคุณต้องการอะไรเพิ่มบอกผมได้ทันที" นารินตั้งสติได้แล้ว "ขอบคุณมากค่ะ" คิดมองหน้านารินแบบพิจารณา จนนารินแปลกใจ "มีอะไรหรือเปล่าคะ ?" "ผมรู้สึกคุ้นหน้าคุณกับพี่สาว แต่จำไม่ได้ว่าเคยเห็นที่ไหน" "เอ่อ พวกเราเคยเช่าบ้านอยู่ปากซอยบ้านคุณน่ะค่ะ" คิดแปลกใจ "บังเอิญจริงๆ ที่แท้ก็คนบ้านใกล้เรือนเคียงกันนี่เอง แต่คิดแล้วก็ไม่แน่ใจว่าจะเป็นโชคดี หรือ โชคร้ายกันแน่ แต่ไม่ว่ามันจะเป็เพราะอะไร ผมสัญญาว่าจะดูแลพี่สาวคุณให้ดีที่สุด ไม่ต้องห่วง" คิดหันไปมองหน้าลีลาอีกครั้ง ก่อนจะหันมาทางนารินแล้วก้มศีรษะนิดๆ เป็นการลา แล้วเดินออกไป นารินเดินไปส่งที่ประตู พอคิดเดินออกไป นารินถอนหายใจเบาๆ นารินเก็บจัดของในห้องพักของลีลา นารินเหลือบเห็นนามบัตรของคิดวางอยู่ เธอหยิบมาดูแล้วถอนใจส่ายหน้าแล้วขยำๆนามบัตรของคิดทิ้งถังขยะ นารินหยิบเอากระเป๋าของลีลามาวางที่หัวเตียง สังเกตเห็นพวงกุญแจของชำร่วยงานแต่งงาน นารินหันไปมองลีลา แล้วน้ำตาซึม นารินถอดพวงกุญแจออกแล้วหย่อนใส่ลงไปในกระเป๋ายังไม่อยากให้ลีลาเห็น ลีลารู้สึกตัว นารินรีบเข้ามาดู ลีลาเรียกหาเจตต์ นารินชะงักตกใจ พยายามกลั้นน้ำตาบอกพี่สาวว่าเจตต์นอนพักอยู่ห้องข้างๆ ลีลาจะไปหาเจตต์ แต่นารินเกลี้ยกล่อมว่าหมอยังไม่ให้ลีลาขยับตัว และสั่งห้ามเยี่ยมเจตต์ด้วย ลีลาถามว่าเจตต์เป็นอะไรหรือเปล่า นารินพยายามไม่ให้เสียงสั่น บอกว่าเจตต์สบายดี ให้ลีลาไม่ต้องเป็นห่วง พักผ่อนให้หายแล้วค่อยไปเยี่ยม ลีลาพยักหน้าช้าๆอย่างเชื่อใจ แล้วค่อยๆหลับตาไป นารินหันหลังให้น้ำตาไหลพราก พยายามกัดริมฝีปากไว้ไม่ให้เสียงสะอื้นเล็ดลอดออกมา คิดใส่ชุดดำนั่งกินกาแฟอยู่ที่โต๊ะกินข้าว มีบุญเกิดและละมัยใส่ชุดดำคอยดูแลอยู่ใกล้ๆ คาวีใส่เสื้อสีแดงเดินเข้ามาหน้าตาผ่องใส บุญเกิดเห็นก่อน ก็ตกใจ คิดเงยหน้ามาเห็น ถึงกับอึ้งไป ถือแก้วกาแฟค้าง แววตาขุ่นขึ้นมาทันที คาวียิ้มสดใส คิดพยายามไม่ถือสา ก่อนจะบอกลูกชายว่า เลิกงานแล้วให้ไปงานศพของเสาวภาด้วย แต่คาวียิ้มร่าบอกว่าเขาติดธุระสำคัญต้องพาคุณหนูนิดไปทานข้าว คิดไม่พอใจ "คุณหนูนิดอะไรของแกเนี่ย เป็นใคร สำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ" "ก็ไม่ได้สำคัญอะไรมากหรอกครับ ก็แค่ไฮโซคนนึง เค้ามาตื้อๆผมนานแล้ว แต่ผมไม่สนใจ พอดีช่วงนี้ว่างๆก็เลยลองคบกันเล่นๆ ไม่ได้จริงจังอะไร" คาวีหยิบขนมปังจะกิน "ไม่จริงจัง แล้วทำไมแกถึงต้องไปกับเค้า แทนที่จะไปงานศพ ไหนๆคุณเสาเขาก็เสียแล้ว แกจะให้เกียรติ์เขาสักครั้งไม่ได้เลยหรือไงหะ" คิดเผลอตัวลุกขึ้นยืนตบโต๊ะอย่างแรง คาวีชะงักมือถือขนมปังค้าง ละมัยกับบุญเกิดยืนตัวแข็ง ทำอะไรไม่ถูก คาวีไม่แยแส "ตอนมีชีวิตอยู่ผมยังไม่แคร์เลย ตายไปแล้วผมจะต้องสนใจทำไม เขาไม่ใช่แม่ผมสักหน่อย เขาเป็นได้อย่างมากก็แค่เมีย "คนนึง" ของพ่อแค่นั้น" ไม่ทันขาดคำ คิดก็ฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าของคาวีอย่างแรง คาวีหน้าหันมือปัดโดนแก้วกาแฟหกเต็มตัว ละมัยร้องโวยวายด้วยความตกใจ คาวีอึ้งค้าง คิดชี้หน้าด่ามือสั่น "แก มัน ใจดำจริงๆ แข็งกระด้างจนไม่เหลือความเป็นคนอยู่แล้ว" "พ่อก็ตบหน้าผมบ่อยๆ สิ เผื่อผมจะเป็นคนมากขึ้น พ่อทำแบบนี้มาตั้งแต่ผมเป็นเด็กแล้วนี่ ตบอีกสักทีสองที เผื่อว่าผมจะเป็นลูกที่ดีกับเขาขึ้นมาบ้าง" คาวีพยายามกลั้นน้ำตา แต่เห็นตาแดงๆ คิดมองหน้าคาวี ด้วยความรู้สึกเสียใจ แต่ไม่ยอมแสดงออก คาวีจ้องตากลับ คิดรู้สึกผิดเหมือนกันเบือนหน้าหนีแล้วเดินออกไปเลย คาวีถามขึ้น "ผมถามหน่อยเถอะ ถ้าวันนี้เป็นงานศพผม แล้วเมียใหม่พ่อเขาไม่ยอมไป พ่อจะโกรธเขาเท่านี้หรือเปล่า" คิดชะงัก สะท้อนใจวูบ เพราะคำตอบคือ "ไม่" คิดพูดไม่ออก จุกอยู่ที่หน้าอก คิดเดินต่อไปโดยไม่ตอบ คาวีเศร้าวูบขึ้นมาในใจ ละมัยเห็นแล้วสงสารจะเข้ามาดูแล แต่คิดบอกว่าเขาอยากอยู่คนเดียว บุญเกิดกับละมัยออกไป คาวีก้มหน้าดูสภาพที่เลอะเทอะ และโต๊ะอาหารที่เละเทะ รวมถึงความอ้างว้างในบ้านหลังโต คาวีเผยความเจ็บปวดที่พยายามเก็บกลั้นไว้ข้างใน ความอ่อนแอที่ไม่มีใครเคยเห็น   ลีลาตื่นมาไม่เจอนาริน แต่เจอช่อดอกไม้วางอยู่ เธอเลยหยิบนามบัตรมาดู พบว่าเป็นของ คิด วรวัตน์ นารินเดินเข้ามาพอดี เห็นลีลาถือนามบัตรช็อกตกใจอยู่ เลยบอกความจริงว่าคิดเป็นคนขับรถชนลีลาและเจตต์ ลีลาหมดแรง ไม่รู้เวรกรรมอะไรของเธอ นารินเลยปลอบว่าคิดน่าจะดีกว่าลูกชายแน่ๆ คิดมาเยี่ยมลีลาที่ห้องพักผู้ป่วย แต่ด้วยความที่คิดไม่รู้ว่านารินไม่ได้บอกลีลาเรื่องที่เจตต์ตายแล้ว คิดเลยเผลอหลุดปากขึ้น ขณะที่เขามองนาฬิกา แล้วขอตัวไปวัดก่อน เพราะกลัวไปร่วมงานเผาศพของเจตต์ไม่ทัน นารินเองก็ยั้งปากของคิดไว้ไม่ทัน ลีลาได้ยินเข้าเต็มๆก็ช็อก หันไปถามนารินว่าว่าเจตต์ไม่ได้นอนอยู่ห้องข้างๆ เธอใช่ไหม ลีลาน้ำตาไหลพราก นารินก็ร้องไห้ ลีลาโพล่งขึ้นพร้อมกับพรวดพราดดึงสายน้ำเกลือออกจะลุกลงจากเตียง จะไปหาเจตต์ นารินร้องไห้ รีบห้ามพี่สาว ลีลาร้องไห้ใจจะขาด นารินร้องไห้ตามแทบขาดใจ คิดเห็นแล้วสงสาร เข้าใจความรู้สึก น้ำตาจะไหลตาม เลยบอกนารินว่าเขาจะพาลีลาไปเอง ที่หน้าเมรุ ลีลายืนอยู่หน้าที่เผาศพของเจตต์ เธอพยายามกลั้นน้ำตาไว้ และพูดด้วยน้ำเสียงที่พยายามเข้มแข็ง "ไปดีนะเจตต์ ไม่ต้องเป็นห่วงลีนะ ลีจะดูแลตัวเองให้ดีๆ ลี  รักเจตต์นะ" ลีลาพยายามทำใจให้เข้มแข็ง แต่น้ำตายังไหลไม่ยอมหยุด   คิดขับรถไปส่งลีลาและนารินที่รพ. ลีลานั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ดวงตาช้ำจากการร้องไห้ คิดมองลีลาด้วยความเป็นห่วง จนนารินสังเกตและจับความรู้สึกได้ คิดหันมามองถนน มีไฟรถฝั่งตรงข้ามขับสวนไป รถคันที่สวนจอดหยุดกะทันหัน หนูนิดหัวทิ่มอย่างแรง ในรถเป็นคาวีหันขวับมองตามรถคิดไม่วางตา คาวีรีบโทรศัพท์ไปถามแซมทันที ว่าพ่อเขาไม่ได้ไปงานศพเสาวภาหรือ แซมบอกว่าคิดติดธุระกะทันหัน คาวียิ้มที่มุมปาก ก่อนจะหันไปทางหนูนิด ชวนให้พรุ่งนี้ไปงานศพเสาวภาด้วยกัน คุณหนูนิดยิ้มพอใจ แต่คาวียิ้มร้ายพอใจกว่า 000000000000000000000000000000000 จากคุณ : ryjarja - [ 28 มี.ค. 51 20:57:57 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ลีลานอนเศร้าอยู่บนเตียง ในห้องพักผู้ป่วย ลีลาหันไปมองกระเป๋าสะพายตัวเองที่วางอยู่หัวเตียง แต่ไม่เห็นพวงกุญแจของชำร่วย ลีลาพยายามจะเอื้อมมือไปหยิบ แต่หยิบไม่ถึง เธอเอื้อมสุดมือ จนเกี่ยวสายสะพายไว้ได้ แต่เสียหลักจะตกเตียง พร้อมๆกับกระเป๋าที่หล่นพื้น ของตกเกลื่อนกระจาย ลีลาจะตกเตียง แต่คิดเข้ามารับไว้ทัน คิดเข้ามากอดรับลีลาไว้ทัน ลีลาเขิน คิดค่อยๆพยุงลีลาขึ้นมานอนบนเตียง กล่าวคำขอบคุณคิด คิดช่วยเก็บของที่หล่น จนมาถึงของชำร่วยที่หล่นอยู่ คิดหยิบมาดูเห็นชื่อที่ติดอยู่ ก่อนส่งให้ลีลาอย่างเข้าใจ ลีลาน้ำตาคลอ "เจตต์เขารู้ว่าลีชอบดอกทานตะวัน เขาบอกว่าเขาจะเป็นดินที่ดูแลให้ดอกทานตะวันเติบโตต่อไแต่ตอนนี้มันจะไม่มีอีกแล้ว ไม่มีแล้ว" ลีลาน้ำตาคลอ มือกำของชำร่วยไว้แน่น น้ำตาไหลหยดลงบนดอกทานตะวัน คิดมองดูด้วยความห่วงใยและรู้สึกผิด คาวีมาสั่งพวงหรีดจากร้านนาริน โดยที่ไม่รู้ว่าเป็นร้านนาริน นารินที่เข้ามาจัดดอกไม้ เจอคาวีในร้านก็ตกใจอึ้งไป ก่อนที่จะตั้งสติตั้งคอเชิด คาวีเชิดหน้าขึ้นทำไม่แยแส แยมกับเนยรีบบอกออเดอร์ก่อนที่ทั้งคู่จะเปิดศึกใส่กัน แยมบอกออเดอร์ที่คาวีสั่งให้นารินฟัง พร้อมยื่นกระดาษที่จดรายการยาวพืดให้ดู คาวีกวน "ที่จริงผมไม่รู้ว่าคุณอยู่ร้านนี้ ไม่งั้นจะได้สั่งให้มันพิสดารกว่านี้อีก" "ตอนนี้ก็ยังไม่สายนะคะ ถ้าคุณต้องการอะไรเพิ่มสั่งมาได้เลย ยิ่งยากยิ่งดี ดิฉันชอบ" "ท้าทายเหลือเกิน" คาวีเดินเข้ามาใกล้แล้วพูดจิกกรอกหูนาริน "คิดว่าทำแบบนี้แล้วจะเรียกร้องความสนใจจากฉันได้เหรอ ขนาดพี่สาวเธอวิ่งไล่จับฉันตั้งหลายปี ฉันยังไม่สนใจเลย หรือถ้าเธอคิดจะแก้แค้นให้พี่สาวเธอ ฉันบอกเลยนะว่ามันไม่ได้ผล แค่คำพูดแค่เนี้ยะ มันทำอะไรฉันไม่ได้หรอก" นารินยิ้มเข้าทาง "ฉันรู้ว่าคำพูดทำอะไรคุณไม่ได้หรอกค่ะ ถึงจะพูดแรงแค่ไหนคุณก็คงไม่รู้สึก และถ้าฉันคิดจะแก้แค้นจริงๆ ฉันไม่ทำแค่พูดหรอกค่ะ มันต้องมากกว่านี้ คุณควรจะรู้ไว้ว่า ฉันไม่เหมือนพี่ลี ฉันไม่สนใจคุณ และฉันไม่ได้เรียกร้องอะไรทั้งนั้น แต่ถ้าคุณจะมาสนใจฉันเอง มันก็ช่วยไม่ได้ แล้วอีกอย่างพี่สาวฉันเชาก็มีความสุขดี ไม่เหมือนกับตอนที่เค้ารู้จักกับคุณ โดยเฉพาะตอนนี้เขาได้เจอกับคนที่ดีมากๆ ดีจนคุณเองยังนึกไม่ถึง" นารินยิ้มนิดๆที่มุมปากด้วยความพอใจ คาวีมองเขม่นทั้งแค้นทั้งไม่เชื่อ   โรงพยาบาลตอนเย็น บรรยากาศกำลังดี คิดประคองลีลาเดินมาที่สวนสาธารณะอย่างอ่อนโยน จนลีลาต้องถามขึ้นว่าทำไมคิดต้องดีกับเธอขนาดนี้ คิดยิ้มบอก " ผมว่าคุณถามผิดแล้วล่ะ ที่จริง คุณน่าจะถามว่า ทำไมผมถึงได้ร้ายกาจกับคุณขนาดนี้ ผมทำให้คุณต้องเสียคนรัก แล้วยังต้องนอนโรงพยาบาลตั้งหลายวัน สิ่งที่ผมทำมันไม่ดีเลย" "เรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นอุบัติเหตุคุณไม่ได้ตั้งใจ แต่สิ่งที่คุณกำลังทำอยู่ตอนนี้มันคือความตั้งใจของคุณ ซึ่งจริงๆแล้วคุณจะไม่ทำมันก็ได้" "ผมว่า อาจจะเป็นเพราะผมเข้าใจความรู้สึกของคุณ เพราะผมเองก็ต้องเสียภรรยาเหมือนกัน การสูญเสียคนรัก มันเหมือนกับเราเสียส่วนหนึ่งของชีวิตไป มันคงดี ถ้ามีใครเข้ามาเติมส่วนนั้นในตอนที่เราอ่อนแอ ผมเลยพยายามจะทำหน้าที่นั้นให้ดีที่สุด เพราะผมอยากให้คุณกลับมาเข้มแข็ง และเดินต่อไปข้างหน้าได้ ถึงผมจะไม่ใช่ดินที่หนักแน่นหรืออุดมสมบูรณ์ไปด้วยความรักเหมือนกับแฟนคุณ แต่ผมก็อยากให้คุณกลับมาเป็นดอกทานตะวันที่เบิกบานและสดใสอีกครั้ง" ลีลาแปลกใจ คิดค่อยๆหันตัวลีลาให้หันไปทางสวนสาธารณะข้างหน้า ลีลาหันไปมองด้วยความตื่นใจ ข้างหน้าลีลาเป็นสวนเล็กๆที่ถูกจัดตกแต่งด้วยดอกทานตะวันเก๋ไก๋ สวนราวกับสวนในสรวงสวรรค์ ลีลามองด้วยซาบซึ้งใจ คิดประคองลีลามานั่งที่เก้าอี้กลางสวน ซึ่งเป็นจุดที่มองเห็นสวนได้สวยที่สุด ลีลานั่งลงช้าๆ และอิ่มเอมกับบรรยากาศรอบข้าง โรแมนติกสุดๆ คิดเดินถอยออกมา และมองลีลานั่งอยู่กลางสวนดอกไม้ ด้วยความปลื้มปิติ ลีลาหันมายิ้มให้คิด เป็นรอยยิ้มที่สดใสและมีความสุข คิดเห็นแล้วยิ้มตาม ในงานศพเสาวภา คิดนั่งฟังสวดศพอยู่ ข้างหลังเป็นแซม ติ๋ว และต้อม แซมเหลือบไปเห็นแขกผู้มาใหม่ถึงกับเหวอไป สะกิดติ๋ว ติ๋วกับต้อมหันไปแล้วอึ้งพอกัน เพราะนั่นคือคาวีที่เข้ามาพร้อมกับคุณหนูนิด คาวีถือพวงหรีดเข้ามาใบหน้าแจ่มใส หนูนิดรู้สึกเหมือนเป็นดาราโปรยยิ้มราวกับอยู่บนแคทวอร์ค ต้อมทนไม่ได้ลุกพรวดออกไปด้วยความไม่พอใจ มีคนเดินมารับพวงหรีดจากคาวีไปตั้งไว้ คาวีเดินมานั่งข้างๆคิด คิดเปิดฉากทักทายลูกชายว่าแปลกใจที่คาวีมาได้ คาวียิ้มบอกว่าเขาแปลกใจกว่าที่เจอคิด คิดนิ่วหน้าสงสัย คาวีหัวเราะบอกว่าจะไม่ให้แปลกใจได้ไง ขนาดสวดศพคืนแรก คิดยังไม่มาเลย เขาเลยนึกว่าคืนนี้คิดคงไปหาคนช่วยปลอบใจ และบอกว่าเขาชินแล้วกับการที่คิดจะเปลี่ยนเมียใหม่ คิดไม่พอใจ เริ่มบันดาลโทสะ "ผมไม่รู้ว่าจะดีใจกับผู้หญิงคนนั้น หรือจะสมเพชเวทนาที่ต้องมาเป็นที่รองรับอารมณ์เหงาของพ่อ" "ผู้หญิงคนที่แกเห็น เขาไม่ได้เป็นอย่างที่แกคิด และฉันไม่ได้เห็นเขาเป็นที่รองรับอารมณ์ของฉัน"   "ถ้าไม่ใช่ แล้วเขาเป็นอะไรเหรอครับ" คาวียิ้มกวน "เขาเป็นคนที่ฉันขับรถชน และฉันต้องรับผิดชอบชีวิตเขา ถ้าแกไม่เชื่อ ก็ถามเขาเอาเอง" คิดพูดจบก็เดินไปทางลีลาที่กำลังเดินเข้ามา คาวีมองตาม เห็นต้อมเดินนำเข้ามาช้าๆ พอพ้นหลังต้อม เผยให้เห็นลีลาเดินเข้ามากับนาริน ทั้งสองคนอยู่ในชุดดำงามสง่ากันคนละแบบ แววตาของคาวีเปลี่ยนไปทันที รู้สึกเหมือนมีอะไรมาตำใจทำให้หัวใจเต้นแรง เลือดสูบฉีดขึ้นหน้าจนแดงกร่ำ ลีลามองหน้าคาวีที่นั่งอยู่ ลีลาใจเต้นไม่น้อยไปกว่ากัน คาวีมองนารินที่เดินมาข้างๆ นารินยิ้มนิดๆ มีแววความสะใจแฝงอยู่ คิดเดินเข้าไปประคองลีลาด้วยตัวเอง คาวีนึกถึงคำพูดของนาริน "พี่สาวฉันเขาก็มีความสุขดี ไม่เหมือนกับตอนที่เขารู้จักกับคุณ โดยเฉพาะตอนนี้เขาได้เจอกับคนที่ดีมากๆ ดีจนคุณเองยังนึกไม่ถึง" ด้วยคำพูดประกอบกับภาพที่เห็นทำให้คาวีอึ้ง ชอค ต้อมเดินมาหาติ๋วกับแซมที่ยังอึ้งอยู่ ต้อมแปลกใจที่เห็นแซมรู้จักกับพี่สาวของนาริน แซมเลยบอกว่าลีลาเป็นเพื่อนของเขาที่มหาวิทยาลัย แล้วถามว่าต้อมรู้จักสองคนนี้ได้ยังไง ต้อมว่าเขาเจอนารินโดยบังเอิญ และเพิ่งรู้วันนี้ว่าลีลาคือคนที่คิดขับรถชน แซมยิ่งตกใจ หันไปทางคาวีด้วยความระทึกในหทัยพลัน คาวีค่อยๆคลายจากความช็อคเป็นความไม่พอใจ แววตาฉายแววเหยียดหยาม ลีลากับนารินเห็นแล้วรู้สึกได้ทันที โดยเฉพาะนารินรู้สึกเคืองใจอย่างแรง   จบตอน 2 จากคุณ : ryjarja - [ 28 มี.ค. 51 20:58:21 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สวรรค์เบี่ยง 3   คาวีพรวดพราดลุกออกมาอย่างไม่สนใจสายตาใครออกมาจากงานศพ หนูนิดวิ่งตามมาข้างหลัง ถามว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วถามว่าผู้หญิงที่มากับพ่อของคาวีคือใคร หรือว่าเป็นแฟนใหม่ เป็นคำถามที่แทงใจดำคาวีเหลือเกิน คาวีเสียงกระแทกกระทั้นว่าเขาไม่รู้ ถ้าอยากรู้ให้ไปถามเอง หนูนิดยังพูดอีก “แต่หนูนิดคิดว่าต้องใช่แน่ๆ ไม่งั้นพ่อคุณไม่ประคบประหงมแบบนี้หรอกค่ะ เมื่อกี๊แทบจะเข้าไปอุ้มเลยนะคะ แต่จะว่าไปผู้หญิงคนนั้นดูอายุยังไม่เท่าไหร่เลย น่าจะรุ่นเดียวกับวีด้วยซ้ำ ถ้าพ่อคุณกิ๊กกับเขาจริงๆ นี่ รุ่นลูกเลยนะคะ” หนูนิดตาโตวาวเม้าท์อย่างลืมตัว คาวีฟังแล้วจี๊ดปรี๊สขึ้นมาทันทีสั่งให้หนูนิดหยุดพูด "ผมไม่อยากฟัง แล้วผมก็ไม่มีอารมณ์จะไปส่งที่บ้านด้วย พูดมากนัก กลับเองก็แล้วกัน" คาวีเดินขึ้นรถไปเลย "วี วีจะทิ้งหนูนิดจริงๆ เหรอคะ" หนูนิดยืนเหวอ มองคาวีที่ขับรถออกไป เช้าวันต่อมา คิดเดินเข้ามาที่ห้องอาหาร เสียงคาวีดังขึ้นถามว่าเมื่อคืนกลับกี่โมง คิดชะงัก หันมามองแววตาประหลาดใจ คาวีนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร ทำเป็นกินกาแฟแต่จริงๆ นั่งรอโดยเฉพาะ "นี่แกสนใจฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ ก่อนหน้านี้ ฉันจะเป็นจะตาย ไม่เห็นสนใจ" "ผมก็แค่เป็นห่วงไม่อยากให้พ่อโดนถอนหงอกตอนแก่" คิดแววตาขุ่นขึ้นมาทันที "นี่แกยังไม่จบเรื่องนี้อีกเหรอ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันกับคุณลีไม่ได้เป็นอย่างที่แกคิด ฉันขับรถชนเขา ทำให้คู่หมั้นเขาเสียชีวิต ฉันต้องดูแลเขา มันก็แค่นั้น" "อ้อ ช่างเหมาะเจาะจริงๆ อีกคนก็เสียภรรยา อีกคนก็เสียคู่หมั้น ตอนนี้ก็โสดทั้งคู่" "ความคิดของแกนี่มันต่ำจริงๆ" "พ่อก็ระวังอย่าให้การกระทำของพ่อต่ำตามคำพูดของผมก็แล้วกัน ถ้าพ่อหน้ามืดตามัวไปคว้าผู้หญิงคนนี้มาเป็นเมีย ผมอาละวาดบ้านแตกแน่" "ทำไมฉันต้องเชื่อแกด้วย ฉันไม่ใช่พวกคุณหนูไฮโซที่มาวิ่งตามตื้อแกนะ จะได้ฟังคำสั่งแกทุกอย่าง ฉันเป็นพ่อแก ฉันจะเอาใครมาเป็นเมียไม่จำเป็นต้องขออนุญาต ถ้าฉันพอใจถึงแกไม่ชอบ ฉันก็ไม่สน" คิดเดินออกจากบ้านไป ไม่สนใจ ปล่อยให้คาวียืนหน้าคว่ำอยู่ด้วยความโกรธ   แซมพาต้อมและติ๋วไปเยี่ยมลีลา ต้อมวาดหวังว่าจะได้พบนารินเต็มที่ เลยแต่งตัวไปซะหล่อ แต่ก็ต้องห่อเหี่ยว เพราะไปถึงพบว่านารินไม่อยู่ เพราะไปทำงาน ต้อมเลยบอกว่าจะกลับก่อน ทำเอาทุกคนงง ก่อนที่ต้อมจะทำหน้าทะเล้น บอกว่าเขาล้อเล่น ลาวัณย์ ลีลา เริ่มฤกษ์ ยิ้มขำๆ ต้อม ลาวัณย์ออกปากชมว่าต้อมเป็นคนน่ารัก ดูอารมณ์ดี ต้อมยิ้มภูมิใจ ทุกคนคุยกันอย่างเฮฮาออกรสชาติ ลีลายิ้มบอก "คุณคิดได้อยู่กับคนน่ารักๆ แบบนี้ ท่าทางจะมีความสุขมากเลยนะคะ" แซมบอกลีลา "ลำพังอาคิด ติ๋ว กับต้อม ก็สุขกันดี แต่ลีก็รู้ว่าที่บ้านนั้นไม่ได้มีแต่อาคิดW บรรยากาศความสุขสลดลงเล็กน้อย ลีลาพูดอย่างรู้ทัน "วีเขาทำไมเหรอ" ลีลาถามแซม "แค่มันเป็นตัวของตัวเอง แค่นั้นก็มากพอแล้ว เฮ่อ อย่าให้พูดเลย พูดไปก็เหมือนนินทาเพื่อน" ต้อมยุ "พี่แซมก็เลิกคบกับเค้าสิครับ จะได้ไม่ต้องรู้สึกผิด แต่ก็อย่างว่านะ ถ้าพี่ไม่คบ เขาก็ไม่มีใครคบแล้วหล่ะ พูดตรงๆนะ ผมอยู่บ้านนั้นมาตั้งหลายปี ไม่เคยมีเพื่อนหรือญาติสนิทมิตรสหายมาแวะเยี่ยมเยียนนายคาวีเลย มีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้าวิ่งออกไม่ซ้ำหน้ากันสักคน" ลีลาจึ้กเล็กน้อย แทงใจดำ ติ๋วรีบหยิกต้อม ต้อมชะงักกึกหยุดพูดทันที ลีลาพยายามฝืนยิ้มนิดๆ และพูดน้ำเสียงปกติเพื่อไม่ให้ต้อมรู้สึกผิด "วีเขาทั้งหล่อ ทั้งรวย สาวๆที่ไหนก็ต้องสนใจอยู่แล้วค่ะ" เริ่มฤกษ์ฟังแล้วสงสัย ตัดสินใจถามขึ้นหลังจากฟังอยู่นาน  "ตกลงว่าคุณคาวีเขาเป็นคนดีหรือไม่ดีเป็นคนที่น่าคบ หรือไม่น่าคบกันแน่ครับเนี่ย" ทุกคนได้แต่มองหน้ากันตอบไม่ถูก 0000000000000000000000 คาวีเดินเข้ามาในร้านดอกไม้ของนาริน หน้าตาบึ้งตึง เนยกับแยมกำลังจัดดอกไม้กับนาริน หันมาเห็นก็ตกใจ นารินหันมาเห็นคาวี แล้วหันไปจัดดอกไม้ต่อไม่สนใจ คาวีพูดเสียงห้วน ว่ามีธุระจะคุยกับนารินส่วนตัว นารินกวนว่าเธออยู่เวลาทำงาน คุยเรื่องส่วนตัวไม่ได้ ยกเว้นแต่คาวีจะสั่งพวงหรีดเพิ่ม คาวีเลยกวนกลับว่า ถ้ามีคนแถวนี้ตาย เขาก็จะส่งให้คนนั้น นารินเลยบอกว่าคนที่นี่ดวงแข็ง ถ้าจะมีคงเป็นคนที่เพิ่งเข้ามา อาจจะตายเพราะปาก คาวีสะอึก มองหน้านารินด้วยความหมั่นเขี้ยว เนยกับแยมเห็นท่าจะไม่ดี สะกิดกัน ไปจะเรียกวิกรมเจ้านายที่แอบชอบนารินอยู่มาช่วย คาวีมองหน้านารินแววนาแข็งกระด้าง แดกดันว่าไม่น่าเชื่อว่าพี่สาวกับน้องสาวจะลงทุนขนาดนี้ ลีลาถึงขั้นลงทุนขับรถมาให้พ่อเขาชน นารินนิ่วหน้ากับความคิดของคาวี และบอกว่าพี่สาวเธอไม่ได้คิดจะจับใครทั้งนั้น คาวีเลยย้อนว่าแล้วที่วิ่งตามจับเขาเป็นปีๆคืออะไร พอจับเขาไม่ได้ก็หันไปจับคิดพ่อของเขาแทน นารินโกรธ "คุณกลับไปถามพ่อคุณเองดีกว่า ว่าใครวิ่งตามใครกันแน่" "ฮึ พ่อฉันก็สนใจผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้แหละ ไม่เห็นจะน่าภูมิใจเลย และถึงพ่อฉันจะหลงกลพี่สาวเธอ แต่ฉันไม่มีวันยอมให้พวกเธอเข้ามาทำให้ครอบครัวของฉันต้องแปดเปื้อน พี่สาวเธอเป็นได้อย่างมากก็แค่ผู้หญิงคั่นเวลาตอนที่พ่อฉันเหงาเท่านั้น" นารินแค้น  ทันใดนั้นประตูร้านเปิดเข้ามาพร้อมกับเสียงของต้อมที่เดินเข้ามาเรียกนาริน คาวีหันไป เห็นต้อมยืนอยู่ ทั้งสองคนต่างแปลกใจ ต้อมมองหน้านารินเป็นเชิงถาม คาวีมองต้อมหัวจรดเท้าเห็นว่าแต่งตัวหล่อ ก็เยาะ "พวกคางคกอยากขึ้นวอ เข้าสมาคมสอพลอกันเร็วจริงๆ กลับไปบอกพี่เธอด้วยนะ ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็อย่าหวังสูงให้มันมากนัก เวลาตกลงมามันจะเจ็บ แต่ถ้าพี่เธอไม่กลัวเค้ากับฉันได้เจอกันแน่" คาวีเดินออกจากร้านไป ต้อมมองตามด้วยความโกรธแค้นแทนนาริน นารินเก็บความโกรธไว้ข้างใน คาวีมาโวยวายกับแซมที่โรงแรม "ฝากไปบอกแฟนแกกับไอ้ล่ำน้องชายให้เลิกรวมหัวกับผู้หญิงสองคนนั้นจับพ่อฉันได้แล้ว" แซมสะดุ้ง "เฮ้ย จะบ้าเหรอ อยู่ๆแกไปหาเรื่องพวกเค้าทำไม แกนี่พาลไม่เข้าท่า" "ฉันไม่ได้พาล แล้วฉันก็ไม่ได้หาเรื่อง ถ้าพวกนั้นไม่รวมหัวกัน แล้วทำไมไอ้ล่ำมันต้องไปหายัยน้องสาวที่ร้านดอกไม้ด้วย" "แล้วแกรู้ได้ยังไงว่าต้อมไปหานาริน" "ก็ฉันเห็นกับตา" "แล้วแกไปเห็นได้ยังไง แกไปหานารินที่ร้านดอกไม้มาเหรอ ไหนแกบอกว่าจะไม่ลดตัวลงไปยุ่งกับเค้าไง แกทำอะไรรินหรือเปล่า" จากคุณ : ryjarja - [ 28 มี.ค. 51 20:58:59 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คาวียักไหล่ "คนอย่างฉันจะทำอะไรเค้าได้ ผู้หญิงแบบนั้นทำยังไงก็ไม่รู้สึกหรอก" แซมส่ายหน้า "แกรู้ได้ยังไงว่าสิ่งที่แกทำ ทำร้ายคนอื่นไม่ได้ ฉันจะบอกให้นะว่าจริงๆแล้ว การกระทำของแกมันทิ่มแทงใจใครหลายคน แต่แกไม่เคยสนใจเองต่างหาก แกจำได้ใช่มั๊ยว่าแกทำอะไรกับลีลาไว้บ้าง ถึงแกจะคิดว่ามันไม่สำคัญ แต่สำหรับเค้ามันสำคัญมาก ในวันที่แกไปเรียนต่อเมืองนอก หลังจากที่แกด่าเขาจนเค้าทนไม่ได้วิ่งออกมาจากบ้านแก ลีเขาโดนรถชน เจ็บหนักอยู่ตั้งหลายเดือน" คาวีไม่รู้สึกสำนึก "แล้วไง  แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน เขาอยากเดินไม่ดี โดนรถชนเอง ช่วยไม่ได้ ฉันว่าแกเข้าข้างสองคนนั้นมากเกินไป ทำอะไรก็ดีไปหมด" "ฉันไม่ได้เข้าข้าง แต่เขาไม่ได้เป็นอย่างที่แกพูด แล้วก็ไม่ได้ทำในสิ่งที่แกคิด" "แกจำที่แกพูดไว้ แล้วเรามาดูกันว่าระหว่างแกกับฉันใครที่คิดผิด" คาวีพูดอย่างมั่นใจ ที่หน้าบ้านคิด กองของที่ต้อมและติ๋วเตรียมวางอยู่หน้าบ้านเตรียมขนย้าย คิดมาเห็นเข้าก็แปลกใจว่าต้อมและติ๋วจะไปไหน ติ๋วกับต้อมบอกว่าจะย้ายออกไปอยู่ที่โรงแรมของแซม คิดรู้ทันทีว่าคาวีเป็นคนไล่ทั้งคู่ เลยไปเล่นงานคาวี แต่คาวีกลับไม่สนใจ บอกกวนๆว่าเขาหวังดี เผื่อว่าครอบครัวของเมียใหม่คิดจะเข้ามาอยู่ จะได้ไม่ต้องลำบากมาไล่ทีหลัง คิดไม่พอใจ บอกว่าเขาเป็นเจ้าของบ้าน และเป็นคนเดียวที่มีสิทธิ์จะไล่คนออกจากบ้าน คนอื่นไม่มีสิทธิ์ แม้แต่คาวี คิดเดินออกไป คาวีจิกตามองคิดด้วยความโกรธ ต้อมกับติ๋วเดินเข้ามาในห้องพักโรงแรมแซม ต้อมทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ไม่ต้องอยู่ร่วมบ้านกับคาวี ติ๋วเลยถามว่าแล้วงานที่คิดชวนไปเลี้ยงส่งล่ะ ต้อมก็คงไม่ไปทั้งที่มีนารินด้วย ต้อมหูผึ่งทันที ต้อม ติ๋ว แซม ลีลา นาริน มากินเลี้ยงที่บ้านของคิด บุญเกิดและละมัยได้เห็นหน้าลีลาเต็มๆก็ตกใจ จำได้ว่าลีลาคือคนที่เคยมาตกหลุมรักคาวี เลยรู้ว่าทำไมคาวีถึงได้อาละวาดจนบ้านเกือบแตก ที่อาหารถูกกินไปเกือบหมด คิดตะโกนให้บุญเกิดกับละมัยมาช่วยกันเก็บโต๊ะ แต่สองคนนั้นไม่ได้ยิน นารินเลยบอกว่าเธอจะเก็บให้เอง ทุกคนต่างก็กุลีกุจอช่วยกันหมด คิดมองดูภาพทุกคนช่วยกันด้วยความยิ้มแย้มแจ่มใส แล้วอมยิ้มนิดๆ หันมาทางลีลา ชวนไปเดินดูรอบๆบ้าน คิดพยุงลีลาลุกขึ้นและประคองเดินออกไปอย่างนุ่มนวล นาริน ติ๋ว ต้อม แซม ถึงกับชะงักมือจากการเก็บโต๊ะและมองตามโดยมิได้นัดหมาย พอสองคนนั้นเดินผ่านประตูออกไป ทั้งสี่หันมามองหน้ากัน แล้วก็ยิ้มให้กัน ทุกคนต่างมีคำถามอยู่ในแววตา แต่ก็ก้มหน้าเก็บจานต่อเพราะยังไม่กล้าพูดออกมาได้แต่เก็บอาการอยากเม้าท์ไว้ในใจ คาวีเข้ามาในบ้านพร้อมควงเฟย์สาวเปรี้ยวปรี๊ดพูดไทยคำอังกฤษคำเข้ามาด้วย ทันใดนั้นนารินก็เดินโผล่พรวดออกมาพร้อมจานหนึ่งกอง ทั้งสามคนชนกันอย่างจัง จานหล่นแตกกระจายเต็มพื้น เสียงเฟย์ร้องด้วยความตกใจ คาวีตกใจร้องโวยวายขึ้นนึกว่าเป็นละมัยหรือบุญเกิดที่เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ คาวีเงยหน้าขึ้นแล้วต้องตะลึงเพราะคนที่ยืนข้างหน้าคือนาริน นารินชะงักหนึ่งจังหวะที่เห็นหน้าคาวี ต่างคนต่างอึ้งกันไป เฟย์โวยวายปัดเศษอาหาร "คนใช้ของวีนี่ใช้ไม่ได้เลยนะคะ ซุ่มซ่าม สครัมซี่ที่สุด อี่" นารินเชิดหน้า "ขอโทษนะคะ ดิฉันไม่ใช่คนใช้ของบ้านนี้" "ไม่ใช่ แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใครคะวี ฮู อีส ชี" "เธอเข้ามาทำอะไรที่บ้านฉัน" คาวีถลึงตาถาม "พ่อคุณเชิญพี่ลีกับฉันมาทานข้าว" คาวีอึ้งไป โกรธจุกอก ต้อม ติ๋ว แซม รีบเดินออกมาดู ทุกคนตกใจกับภาพที่เห็น คาวียิ่งโกรธหนัก "นี่บ้านฉันกลายเป็นโรงทานไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ถึงได้มีแต่พวกหิวโซเดินเต็มบ้านไปหมด" แซมไม่พอใจ "ไอ้วี ฉันยืนอยู่นี่ทั้งคน พูดให้มันดีๆหน่อย" คาวีปรายตามาทางนาริน "คนที่พูดถึง เขายังไม่สะทกสะท้าน แกไม่ใช่ ก็อย่าร้อนตัว แล้วนี่คุณพ่อไปไหน ทำไมไม่อบรมดูแลแขกที่เชิญมาบ้าง จะได้รู้จักเดินให้มันเป็นผู้ดีหน่อย ไม่ใช่จะเอากริยาสลัมๆมาใช้ในบ้านนี้" นารินจี๊ดใจมากๆ แต่พยายามระงับอารมณ์เข้าไว้ ต้อมกำหมัดแน่นอยากจะชกเต็มที่ คิดพาลีลาเข้ามาในห้องเก็บของที่ระลึกของแม่คาวี บอกว่าเป็นห้องภรรยาคนแรกที่เขารักมาก ลีลามองรอบๆ เห็นรูปแม่คาวีตอนสาวๆสวยมากก็ออกปากชม คิดรับว่าเขาไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนสวยเท่าภรรยาของเขา จนกระทั่งมาเจอลีลา ลีลาชะงักหันมาทางคิด คิดยิ้มอบอุ่น บอกว่าลีลามีแววตาวิธีพูดวิธีคิดเหมือนกับแม่ของคาวี ภรรยาที่เขารัก ทุกครั้งที่คุยกับลีลา เขาจะคิดถึงแม่ของคาวี ทันใดนั้นคาวีเปิดประตูผั้วะเข้ามา คิดกับลีลาหันไปเห็นคาวียืนหน้าบึ้งตึง ลีลารีบหลบตา แต่คาวีเดินเข้าใส่ "ที่จริง คุณพ่อไม่ต้องเสียเวลาพาชมรอบบ้านหรอกครับ เพราะลีลาเขารู้จักที่นี่ดี" คิดแปลกใจ นาริน ต้อม แซม ติ๋ว วิ่งเข้ามา นารินรีบวิ่งเข้ามาหาลีลา คาวีมองเหยียดลีลา "เธอไม่ได้บอกคุณพ่อเหรอว่าเมื่อก่อนเธอมาบ้านฉันบ่อยแค่ไหน ทั้งที่ฉันไม่เต็มใจ แต่เธอก็ยังดิ้นรนอยากจะมา" ลีลาไม่ตอบแต่แววตาสั่นระริก คิดเห็นแล้วพอจะเข้าใจ คิดหันมาทางลีลา รีบปกป้อง "คุณลีบอกฉันแล้ว" "แล้วเขาบอกคุณพ่อหรือเปล่าว่าเขาพยายามเข้ามาตีสนิทกับผมมากแค่ไหน ถ้าพูดแบบไม่เกรงใจก็ต้องเรียกว่าวิ่งไล่จับ แต่พอดีว่าผมแรงดีเลยวิ่งหนีทัน นึกไม่ถึงว่าจะหันมาวิ่งไล่จับคนแก่แทน" คาวีเสียงดัง "เจ้าวี" คิดตะโกนดุ คาวีเชิดหน้าขึ้นไม่สนใจ ลีลาโกรธจนหน้าแดง นารินรีบชวนพี่สาวกลับ คาวีพูดสวนขึ้น "รีบๆกลับไปเลย แล้วทางที่ดีอย่ามาที่นี่อีกทั้งพี่ทั้งน้อง เพราะฉันขี้เกียจทำบุญบ้านบ่อยๆ" คิดตำหนิ "ทำไมแกถึงได้มารยาทเลวแบบนี้ คุณลีเขาเป็นแขกของฉันนะ" "แขกของใครก็ช่าง แต่ผมไม่ยินดีต้อนรับ" คาวีไม่สนใจ "แต่ฉันต้อนรับ บ้านนี้เป็นบ้านฉัน แกไม่มีสิทธิ์มาทำท่าวางโตที่นี่ อยากจะโชว์บารมีก็ไปโชว์ที่อื่น" คาวีมองหน้าคิดแววตาผิดหวังอย่างแรง "ผมพูดถึงขนาดนี้แล้วคุณพ่อยังปกป้องผู้หญิงคนนี้อยู่อีกเหรอ ผมจะบอกให้นะ เขาไม่ได้เป็นคนดีอย่างที่คุณพ่อคิด แล้วผมก็รับไม่ได้ที่เขาจะเข้ามาอยู่ในบ้านนี้ ไม่ว่าจะฐานะไหน แม้แต่มาเป็นแค่คนใช้ผมก็ไม่เอา"   คาวีประกาศก้อง ลีลาสะท้านไปทั้งใจ คิดต่อว่าคาวีเสียงเครียด   "แกมันเลวจริงๆ" คาวีหัวเราะขื่นๆ "ไม่ต้องชื่นชมผมขนาดนี้ก็ได้ครับ ที่ผ่านมาใครๆเขาก็รู้กันหมดแล้วว่าคุณพ่อน่ะ เป็นพ่อที่รักลูกมากแค่ไหน" "นี่แกประชดฉันเหรอ" ลีลาหน้าซีด "พอเถอะค่ะ คุณคิด ลีขอร้อง ลีไม่อยากทำให้คุณสองคนต้องทะเลาะกัน" คาวีเยาะ "ฮึ แม่พระ" ลีลากะเผลกขอตัวกลับ นารินประคองลีลาเดินผ่านคาวี คาวีพูดจิกเสียงเบาๆ แต่หนักแน่น   "เลิกยุ่งกับพ่อฉัน ไม่อย่างนั้นเธอกับฉันจะได้เห็นดีกัน" ลีลาสะอึก นารินมองคาวีด้วยแววตาเครียดแค้นและสงสารลีลาจับใจ ลีลาเดินออกไปไม่หันกลับมามองอีกเลย คิดเดินตามลีลาออกไปด้วยความเป็นห่วง คาวียืนนิ่งอยู่คนเดียวในห้อง เฟย์รีบเดินทะเล่อทะล่าเข้ามาด้วยความอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่คาวีตะเพิดไล่กลับบ้านไป จบตอน 3 จากคุณ : ryjarja - [ 28 มี.ค. 51 21:02:05 ]

ความคิดเห็นที่ 6 สวรรค์เบี่ยง 4   คิดสารภาพกับนาริน ว่าเขารู้เรื่องของลีลากับคาวีหมดแล้ว ว่าลีลาเคยแอบชอบคาวี แต่เขาก็ไม่แคร์ ถึงจะเพิ่งรู้จักลีลา แต่เขาก็รู้จักคาวีมาตลอดชีวิต รู้ว่าลูกชายเป็นยังไง ลีลาเป็นผู้หญิงที่น่าสงสาร เขาอยากจะเป็นคนให้สิ่งดีๆกับลีลาบ้าง นารินรับฟังด้วยความพอใจ ลีลานอนอยู่บนเตียง แปลกใจที่นารินจะให้เธอไปทานข้าวกับคิด ถ้าคาวีรู้เข้าจะคิดว่าเธอวิ่งไล่จับคิดได้ นารินพูดทีเล่นทีจริงว่าไม่ให้ลีลาคิดมาก เพราะคิดต่างหากที่มาจีบลีลา ไหนๆอ้อยก็เข้าปากช้างแล้ว ลีลาตีน้องเบาๆ นารินยิ้มขำ “อ้าว ก็มันจริงนี่ ถึงคุณคิดเขาจะดูอาวุโสไปสักหน่อย แต่ยังสมาร์ท สาวแก่แม่หม้ายมองกันตรึม แถมยังรวยอีกต่างหาก ถ้าไม่รวมว่ามีลูกชายงี่เง่าปัญญาอ่อน ก็ถือว่าเพอร์เฟคสุดๆ” เห็นลีลาเริ่มคิด นารินก็เกลี้ยกล่อมต่อ "คุณคิดเป็นคนดี แล้วก็จริงใจกับพี่ลี ลองเปิดใจและให้โอกาสเขาได้พิสูจน์ตัวเอง และพี่ลีก็จะได้พิสูจน์ให้นายคาวีเห็นว่าสิ่งที่เขาดูถูกเอาไว้ มันไม่เป็นความจริง" ลีลาฟังแล้วคิด คล้อยตาม ลีลาเริ่มใกล้ชิดกับคิดมากขึ้น กระทั่งที่สุด คิดก็ยื่นแหวนเพชรน้ำงามให้ลีลา ขณะทานข้าวด้วยกัน และขอลีลาแต่งงาน ลีลาทั้งอึ้งและตกใจ "มันไม่เร็วเกินไปหรอกครับ ตอนนี้ผมอายุเยอะแล้ว ไม่มีคำว่าเร็วเกินไป แต่ถ้าปล่อยไว้มันอาจจะ สายเกินไป" "คุณคิดแน่ใจเหรอคะว่ารู้จักลีดีพอที่จะแต่งงานด้วย" "ผมแน่ใจ และมั่นใจว่าผมมองคนไม่ผิด คุณยังไม่ต้องตอบผมตอนนี้ก็ได้ เอาไว้แน่ใจแล้วค่อยให้คำตอบ แต่อย่าช้าเกินไป ผมกลัวว่าจะตายไปซะก่อน" คิดยิ้มน่ารัก ลีลาขำเบาๆและมองหน้าคิดอย่างพิจารณา  สองคนมองตากัน บรรยากาศอบอุ่นครอบคลุมไปทั่วบริเวณ คาวีเดินควงเฟย์เข้ามาในร้านอาหาร คิดกับลีลากำลังลุกจากโต๊ะ เตรียมตัวกลับ เฟย์เหลือบไปเห็นพอดี ก็ร้องบอกคาวี "วีคะ นั่นแดดดี้ยูนี่คะ" คาวีหันไปเห็นแล้วอึ้ง คิดกับลีลาหันมาเจอคาวีพอดี ทั้งสามคนสบตากัน ลีลาแววตาประหม่าขึ้นมาทันที คิดหันมามองอย่างรู้ใจ คิดจับมือลีลาแน่นให้ความมั่นใจ คิดพาลีลาเดินต่อไป คาวีมองมือคิดที่กุมมือลีลาไว้แน่น แล้วยิ่งหมั่นไส้ คาวีเชิดหน้าแล้วควงเฟย์เดินเข้าหาอย่างไม่สนใจ คิดกับลีลาเดินเข้ามาใกล้คาวี แต่คาวีหันหน้าไปทางอื่น ไม่มองแม้แต่หางตา แต่ในจังหวะที่เดินสวนกันคาวีเหยียบชายกระโปรงราตรียาวของลีลาอย่างตั้งใจ จนลีลาหน้าคะมำ คิดตกใจรีบดึงตัวลีลาไว้ คนในร้านหันมามองเป็นตาเดียวด้วยความตกใจ ลีลามองรอบๆร้านเห็นแต่คนมองมา ลีลาอายสุดๆ คิดค่อยๆพยุงลีลาลุกขึ้น คาวีเดินเข้ามากวน "สงสัยจะไม่ค่อยชินกับอากาศของที่นี่มั้งครับพ่อ เพราะปกติอยู่แต่บ้านเช่าเล็กๆ มีแต่คนจนๆ พอมาอยู่ในวงสังคมของคนมีอันจะกิน เลยทำตัวไม่ถูก ถ้าปรับตัวไม่ได้ก็ออกไปซะ อย่ามาทำตัวเกะกะ เห็นแล้วมันน่ารำคาญ" คาวีมองหน้าด่าลีลา คิดโกรธ "เจ้าวี" "เราอย่ามาทะเลาะกันต่อหน้าคนอื่นเลยครับ แค่พ่อควงผู้หญิงคนนี้ออกงานสังคม ผมก็อายเขามากพอแล้ว รีบพากลับสลัมไปเถอะครับ ก่อนที่ความจนจะทำให้คนอื่นเขาหม่นหมองมากไปกว่านี้ ที่ผมพูดเพราะหวังดีนะครับ ไม่ได้พูดเพราะเกลียด" ลีลาสะอึก จึ้ก กลางใจ คิดจะด่าต่อแต่เกรงใจคนในร้านที่ยังมองอยู่ คาวียักไหล่อย่างสะใจแล้วควงเฟย์เดินต่อไปอย่างสะใจ เฟย์เดินตามไปงงๆ ลีลามองคาวีด้วยแววตาแข็งกร้าวและอยากเอาชนะชัดเจน ลีลามาบอกนาริน ว่าเธอจะแต่งงานกับคิด ยอมที่จะโดนคนอื่นมองว่ามีสามีอายุคราวพ่อ ยอมที่จะโดนมองว่าแต่งงานเพราะเงิน เพื่อแลกกับการเอาชนะคาวี ลีลาพูดอย่างมุ่งมั่น นารินแปลกใจ แต่ก็ไม่คัดค้านพี่สาว คิดมาพูดขอลีลากับลาวัณย์ ลาวัณย์กังวล คิดเข้าใจดี "ผมทราบนะครับว่ามันเร็ว แต่ผมก็อายุขนาดนี้แล้ว ไม่อยากจะต้องเสียเวลามากไปกว่านี้ ผมหวังว่าคุณแม่จะเข้าใจนะครับ" ลีลาช่วยพูดอีกแรง "เราสองคนตัดสินใจว่าจะแต่งกันแบบเงียบๆ จัดงานเล็กๆในบ้าน แล้วก็เชิญเฉพาะแขกที่สนิทจริงๆ" ลาวัณย์กับเริ่มฤกษ์เหวอกันไปพูดไม่ออก คิดพูดต่อ "จริงๆผมก็อยากจะจัดให้ใหญ่โต แต่ลีเขาขอเอาไว้ ไม่อยากให้คนอื่นมองเราสองคนไม่ดี เพราะคงมีไม่กี่คนที่จะเข้าใจความรักระหว่างเรา" คิดมองตาลีลาหวานซึ้ง พร้อมกับเอื้อมมือมาจับเบาๆอย่างทะนุถนอม ลีลายิ้มตอบนิดๆ ลาวัณย์เห็นแล้วเครียด นารินพยักหน้าให้แม่เข้าใจ ลาวัณย์อ่อนลงแล้วถามด้วยเสียงอ่อนโยน "แล้วคิดว่าจะแต่งงานกันเมื่อไหร่ล่ะ" คิดบอก "ผมจะพาลีไปจดทะเบียนพรุ่งนี้เลยครับ ป้องกันการเปลี่ยนใจ" ลาวัณย์อุทาน "พรุ่งนี้เลยเหรอ" "ครับ จดแล้วค่อยจัดงานเลี้ยงในอาทิตย์หน้า" "แต่หลังจากจดทะเบียนแล้ว ลีอยากให้ทุกคนย้ายของเข้าไปอยู่บ้านคุณคิดด้วยกัน" นารินชะงักกึกกับที่พี่สาวบอก เหวอไปทันที จากคุณ : ryjarja - [ 28 มี.ค. 51 21:02:42 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คาวีกระแทกแก้วเหล้าลงบนโต๊ะอย่างแรง เมื่อได้ยินที่คิดมาบอกว่าจะแต่งงานกับลีลา "ที่ฉันบอกแกเพื่อจะได้เตรียมตัว แล้วก็เตรียมใจไว้ด้วย ทำตัวให้มันดีๆ อย่าสร้างปัญหา อีกไม่นานคุณลีเค้าจะเข้ามาเป็นคุณผู้หญิงของบ้านนี้ แล้วก็เป็นแม่เลี้ยงของแก" "พ่อแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ได้ยังไง พ่อรู้ตัวหรือเปล่าว่าพ่อกำลังโดนหลอก ลีลาใช้พ่อเป็นเครื่องมือในการเอาชนะผม พ่อดูไม่ออกหรือไง" "แกต่างหากที่ดูผิดมาตลอด คุณลีเขาไม่ได้เป็นอย่างที่แกคิด เขาไม่เคยวิ่งไล่จับฉัน ฉันเป็นฝ่ายตามตื้อเขา ถ้านารินไม่ช่วย ลีลาก็ไม่มีทางจะสนใจฉันแม้แต่นิดเดียว" "เหอะ ยัยน้องสาวนั่นแหละตัวดี เจ้ากี้เจ้าการ ต่อหน้าคนอื่นทำเป็นโนะเนะ ใสซื่อ แต่ลับหลังปากร้ายใจยักษ์ยังกะอะไรดี มารยาพอกันทั้งพี่ทั้งน้อง" "พอได้แล้วเจ้าวี แกนี่ยิ่งพูดยิ่งพาล ฉันไม่อยากฟัง แกจะคิดยังไงก็เรื่องของแก แต่ฉันก็ยังจะแต่งงานกับคุณลี และครอบครัวของเค้าจะย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่มะรืนนี้" คิดประกาศกร้าว คาวีอึ้ง ลีลากับคิดจดทะเบียนสมรสกันเรียบร้อยแล้ว นาริน ลาวัณย์ และเริ่มฤกษ์ย้ายเข้ามาอยู่ที่เรือนหลังเล็กกันแล้ว นารินกับเริ่มฤกษ์เป็นคนช่วยกันขนกระเป๋าเข้ามา ส่วนลาวัณย์กับคิดยังคงคุยกันอยู่ที่บ้านหลังใหญ่ เริ่มฤกษ์ถามนารินมองอึ้งๆ "พี่รินแน่ใจเหรอว่าบ้านหลังนี้" เริ่มฤกษ์มองในบ้านเล็กเต็มไปด้วยกล่องของ กองหนังสือ แจกันกรอบรูปใหญ่ๆ ที่ไม่ใช้แล้ว บ้านดูรกและเต็มไปด้วยของที่วางกองอยู่บนโต๊ะ เก้าอี้ และโซฟา ดูแล้วน่าจะเป็นห้องเก็บของมากกว่าบ้าน นารินพยักหน้า แต่ก็สงสัยเหมือนกันทำไมรกอย่างนี้ แต่ก็บอกน้องชายว่าช่วยกันจัดของ น่าจะพออยู่ได้ นารินเข้ามาหยิบของที่กองอยู่จะย้ายออก ทันใดนั้นเสียงคาวีก็ดังขึ้นไม่ให้แตะของเขา นารินชะงัก พอจะเข้าใจทันที "ปกติพวกเธอก็อยู่แต่ในห้องเช่ารูหนู เล็กกว่าบ้านนี้ตั้งหลายเท่า ยังอยู่กันได้ ฉันเหลือที่ไว้ให้ตั้งเยอะ ทำเป็นมีปัญหา ถ้าอยู่ไม่ได้ก็ไม่ต้องอยู่" คาวีหันไปคว้ากระเป๋านารินที่วางอยู่ แล้วโยนออกไปนอกบ้านอย่างแรง นารินกับเริ่มฤกษ์ตกใจ นารินไม่พอใจ แต่ก็บอกว่าแค่นี้อย่านึกว่าเธอจะกลัว แล้วนารินก็หันไปหยิบกล่องของที่วางอยู่ข้างๆ แล้วก็ปาออกไปนอกบ้านเหมือนกัน คาวีเหวอ หันไปดูกล่องของที่กองอยู่ที่พื้น แล้วหันขวับมาทางนาริน "นี่เธอรู้หรือเปล่าว่าของในกล่องนั้นมันมีราคาเท่าไหร่" "แล้วคุณรู้หรือเปล่าว่าของในกระเป๋าฉันมีราคาเท่าไหร่" นารินย้อน คาวีโมโห หยิบกระเป๋าของนารินอีกใบที่วางอยู่ แล้วก็โยนออกไปอย่างแรงอีก คาวีหันมามองนารินด้วยแววตาของผู้ชนะ นารินไม่ยอมแพ้หันไปหยิบกล่องที่วางใกล้มือแล้วโยนออกไปอย่างแรงเหมือนกัน ต่างคนต่างไม่ยอมแพ้ กระทั่งนารินคว้ากล่องที่วางอยู่ยกขึ้น แต่ด้วยความหนัก นารินเสียหลักตอนโยน ของลอยเกือบจะโดนคาวี คาวีกระโดดหลบวืด โกรธปรี๊ดขึ้นมา นารินรีบขอโทษ แต่คาวีไม่สนใจ คิดว่านารินจะเปิดศึก รีบหยิบของที่วางอยู่ข้างแล้วปาเข้ามาที่นารินอย่างตั้งใจ กระปุกครีมถูกปาเข้ากับผนังเฉียดหัวนารินไปนิดเดียว ต่างคนต่างปาของใส่กันพัลวัน นารินให้เริ่มฤกษ์หาที่หลบ แล้วเธอก็ปาของใส่คาวีไม่ยั้งเหมือนกัน กระทั่ง คิด ลีลา และลาวัณย์มาเห็นตอนที่คาวีจะปาแจกันใส่นาริน ทุกคนตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น คิดเดินมาเห็นสภาพบ้านเละเทะด้วย ก็หันมาเอาเรื่องคาวี คาวีไม่สนใจ บอกว่าเขาโดนนารินทำก่อน ตัวเขาแค่โต้ตอบ ผิดตรงไหน ถ้าเขาหลบลังที่นารินทุ่มมาไม่ทัน อาจตายก็ได้ นารินรีบปฏิเสธว่าเธอไม่ได้ตั้งใจ คิดเข้าข้างนาริน เลยเล่นงานเรื่องที่คาวีเอาของไปวางเต็มบ้านอย่างนั้น แล้วพวกนารินจะอยู่ยังไง คาวีบอกว่าของเขาเยอะ ถ้าอยู่กันไม่ได้ก็ไปอยู่ที่อื่น ห้องคนใช้ก็ยังว่างตั้งหลายห้อง ลาวัณย์ เริ่มฤกษ์ นาริน ลีลา สะอึก หน้าเจื่อนวางหน้ากันไม่ถูก คิดลุกพรวดขึ้นด้วยความโกรธ "ได้ ในเมื่อแกต้องการเอาบ้านหลังนั้นไว้เก็บของ ฉันก็จะให้ครอบครัวของลีลา ย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้ เมื่อก่อนฉันไม่เคยให้ใครเข้ามาอยู่ แต่ครั้งนี้แกเป็นคนบังคับฉันเอง" คาวียื่นนิ่งด้วยความไม่พอใจ ตวัดสายตามาทางนารินที่นั่งนิ่งแต่ซ่อนความพอใจไว้ในแววตา 0000000000000000000000000000 ในบ้านคาวี ห้องนอนของนาริน นารินเดินเข้ามาในห้องนอน เป็นห้องขนาดไม่ใหญ่มาก นารินมองรอบๆแล้ววางกระเป๋าไว้ที่หน้าประตูก่อนจะเดินมาเปิดตู้สำรวจ ที่ตู้แต่ละใบว่างเปล่า จนมาถึงตู้ใบสุดท้าย นารินเห็นกล่องไม้ใบหนึ่งวางซุกอยู่ที่มุมตู้ เปิดดูก็เห็นรูปถ่ายใส่ไว้เต็ม นารินหยิบมาดูด้วยความอยากรู้ เห็นรูปใบแรกเก่าสุดเป็นรูปคิดอุ้มเด็กชายคนหนึ่งยิ้มร่าเริงสดใสทั้งคู่ มีตัวหนังสือเขียนไว้ว่า "คุณพ่อกับคุณลูกตอนอายุ 3 เดือน" นารินไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือคาวี มีรูปคิดและแม่ตอนอายุประมาณ 4 ขวบ เป็นรูปสุดท้ายที่คาวียิ้มสดใส รูปต่อไปเป็นรูปงานศพของแม่คาวี เห็นคาวีถ่ายอยู่หน้าศพเพียงลำพัง คาวีหน้าเศร้าอย่างเห็นได้ชัด นารินหยิบรูปอื่นมาดูต่อ เป็นรูปงานแต่งงานของคิดกับภรรยาคนที่สอง มีคาวีตอนอายุ 4 ขวบ ยืนอยู่ตรงกลางระหว่างคิดและภรรยาใหม่ หน้าตาบึ้งตึงไม่มีความสุข แต่คิดยิ้มร่าเริง นารินหยิบอีกรูปมาดู เป็นงานแต่งงานของคิดกับภรรยาคนที่ 3 คาวีโตขึ้นอายุประมาณ 7 ขวบ รูปนี้ยืนห่างออกไปจากคิด และถูกคั่นด้วยญาติของภรรยาใหม่ นารินรื้อๆรูปต่อไปมาดู แล้วหยิบมา 5 ใบ นารินเอารูป 5 ใบมาเรียงกัน เห็นรูปคิดแต่งงานกับผู้หญิงใหม่ ไม่ซ้ำหน้าถึง 5 คน แต่ละรูปคาวีถูกกันให้ออกห่างไปเรื่อยๆ จนกระทั่งรูปสุดท้ายเป็นคิด เสาวภา ติ๋ว ต้อม และไม่มีคาวีอยู่ในรูปนารินดูแล้วรู้สึกสะท้อนใจอะไรบางอย่าง ในห้องนอน คิดบอกลีลาว่าคืนนี้ให้ลีลานอนให้ห้องนี้ ส่วนเขาจะไปนอนห้องรับแขก เพราะถึงแม้จะจดทะเบียนสมรสกันแล้ว แต่ก็อยากจะจัดงานเลี้ยงให้เป็นเรื่องเป็นราวก่อน ลีลาจะได้ไม่เสียหาย ลีลายิ้มซาบซึ้งขอบคุณ คิดยิ้มรับอบอุ่น และเดินออกไป ลีลามองห้องนอนอันใหญ่โตไม่อยากเชื่อ วันต่อมา ลีลาตัดสินใจไปพูดกับคาวี เมื่อเห็นว่าคาวีเล่นงานนารินน้องสาวของเธอตลอด ลีลาขอร้อง "ฉันรู้ว่าคุณเกลียดฉัน ถ้าคุณไม่พอใจ อยากทำอะไรก็ทำที่ฉัน แต่อย่าไปลงที่นาริน รินเขาไม่รู้เรื่องอะไรด้วย" คาวีหันมามองยิ้มร้าย "ได้ ในเมื่อเธอไม่อยากให้ฉันทำ ฉันก็จะทำ" ลีลาสะอึก คาวีมองหน้าลีลาด้วยความเกลียดเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ "ยัยน้องสาวตัวดีของเธอ รักกันมากนักใช่มั๊ย แสดงว่าถ้ารักมาก ก็ต้องเจ็บมาก ขอบใจนะที่บอก" คาวีกลับขึ้นรถ แล้วสตาร์ทเครื่องขับออกไปจนเกือบชนลีลาที่ยืนอยู่ ลีลากระโดดหลบ อึ้ง ทำอะไรไม่ถูก จากคุณ : ryjarja - [ 28 มี.ค. 51 21:04:01 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณมาก ๆค่ะ อ่านแล้วอดที่จะนึกถึงหน้าพระนางไม่ได้อิอิ อดใจรอดูไม่แล้วแล้ววววว อยากดู ๆ รอ ๆ จากคุณ : Nong@tacoma - [ 30 มี.ค. 51 10:36:24 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แตกดีกว่า จากคุณ : ryjarja - [ 2 เม.ย. 51 20:37:06 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณค่า จากคุณ : ฉะฉาน - [ 7 เม.ย. 51 15:10:09 ]