..
*** ยังไม่ดู ก็อ่านได้ครับ ***
บทความพร้อมรูปประกอบจากหนังได้ที่ Blog นะครับ
http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=pogghi
ส่วนบทความในภาคแรก อ่านได้ที่ Blog นี้ครับ
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=pogghi&month=05-2006&date=13&group=6&gblog=7
.........................................................................................................
เงินไม่สามารถหาซื้อทุกสิ่งได้
คำกล่าวนี้ เศรษฐีบางคนอาจค่อนขอดว่า เป็นแค่คำประโลมใจตัวเองของคนไม่มีเงิน ทว่าในความเป็นจริง คำกล่าวนี้ไม่เพียงแต่เป็นคำพูดลอยๆที่หยิบยกมาให้ฟังแล้วดูเท่ หรือสร้างภาพให้ดูดี แต่กลับเป็นสัจธรรมคู่โลกมาช้านาน ขึ้นอยู่กับแต่ละคนว่าจะค้นพบเมื่อไหร่เท่านั้นเอง
ท่ามกลางการแข่งขันตามแนวคิดทุนนิยมเสรีในยุคโลกาภิวัตร ทำให้ภาพของสังคมวัตถุนิยมมีความชัดเจนขึ้น หลายคนจึงต้องงัดข้อทางความคิดระหว่างความจำเป็น กับความต้องการ และเป็นที่น่าเสียดายเมื่อบางคนใช้เวลาของชีวิตตักตวงเอาความต้องการ เพื่อกอบโกยไปให้ได้มากที่สุด โดยไม่สนใจวิธีการซึ่งได้มา หรือผลกระทบที่จะเกิดขึ้นกับผู้อื่น
Always Sunset on Third Street ในภาคแรก หยิบประเด็นถวิลหาอดีต และความหวังหลังสงครามขึ้นมาเนื้อหาชูโรง ความน่ารักของชุมชนบนถนนสายที่ 3 สร้างความประทับใจให้กับผู้ชมจนสามารถกวาดรางวัล Japan Academy 2005 ไปถึง 12 สาขา
ด้วยความที่ภาคแรกเป็นภาพยนตร์ดราม่า คอมเมดี้ ที่จบไปอย่างลงตัว จึงนับว่าเป็นความท้าทายไม่ใช่เล่น ที่ผู้กำกับอย่าง ทาเคชิ ยามาซากิ กลับมาสร้างภาค 2 อีกครั้ง เพราะเป็นอาถรรพ์ที่คนในแวดวงพอจะรู้กันดีว่า ภาพยนตร์ใดก็ตาม ซึ่งภาคแรกทำไว้ได้ดีนั้น โอกาสจะแจ้งเกิดรอบสองมันยากยังกะเข็นครกขึ้นภูเขา แต่ทว่าผู้กำกับที่อดีตเคยทำงานด้าน visual effects รายนี้ ก็ไม่ทำให้แฟนหนังผิดหวัง เมื่อภาคต่อของชุมชนถนนสายที่ 3 ยังคงเป็นเรื่องราวน่ารักๆให้ซาบซึ้งใจไม่ต่างไปจากภาคแรก
เนื้อหาในภาคนี้บอกเล่าเรื่องราวให้หลังอีกไม่กี่เดือน ยังคงมีตัวละครเดิมอยู่กันครบ เพิ่มด้วยตัวละครใหม่มาสร้างสีสันอีกจำนวนหนึ่ง และ ยามาซากิ ยังคงเส้นคงวากับการแบ่งความสำคัญให้กับตัวละครหลักทุกตัว เริ่มจาก ริวโนสุเกะ ที่ยังคงมุ่งมั่นพิสูจน์ตัวเองบนเส้นทางถนนสายนักเขียน เพื่อสักวันเขาจะได้มีโอกาสเดินร่วมเส้นทางเดียวกันกับคนรักอย่าง ฮิโรมิ ในขณะเดียวกัน ความสำเร็จจะเป็นเครื่องรับประกันว่าเขาจะได้ดูแล จุนโนะสุเกะ เด็กชายผู้เป็นส่วนหนึ่งของแรงบันดาลใจในชีวิต
ด้านครอบครัวซูสุกิ มีสมาชิกใหม่เพิ่มขึ้น เป็นหลานสาวที่ต้องมาอาศัยอยู่ด้วยชั่วคราว การปรับตัวของหลานสาวผู้เย่อหยิ่ง กับลูกชายจอมซนอย่าง อิปเป จึงทำให้ครอบครัวนี้มีเรื่องราวน่ารักๆเพิ่มขึ้นมาอีก ขณะที่ตัวละครอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นป้าร้านขายของชำ คุณหมอยักษ์ของเด็กๆ ยังคงเป็นสีสันเล็กๆที่เติมเต็มให้ชุมชนแห่งนี้ยังอบอุ่นเช่นเดิม
Always ในภาคนี้ ทำได้อย่างเสมอตัวเท่าภาคแรก ไม่ดีกว่า แต่ก็ไม่ด้อยกว่า แถมยังให้อารมณ์ซาบซึ้งกินใจในปริมาณพอๆกัน เพียงแค่ตามกรรม ต่างวาระเท่านั้น ซึ่งเมื่อเป็นเช่นนี้ ทำให้ภาพยนตร์อาจขาดความแปลกใหม่ไปจากเดิมบ้าง แต่ Always 2 ยังเป็นภาพยนตร์ที่สร้างกำลังใจและความรู้สึกดีๆให้กับชีวิตเหมือนเช่นเคย โดยรับประกันได้จากการเข้าชิง Japan Academy 2007 มากถึง 13 สาขา (คว้ารางวัลนักแสดงนำชาย กับ บันทึกเสียง)
อย่างไรก็ดี มี 2 ประเด็น ที่แตกต่างออกมาจากภาคแรก และโดดเด่นจนอดเขียนถึงไม่ได้ ประเด็นแรก คือ การไปพบคนรักเก่าโดยบังเอิญของคุณนาย ซูสุกิ และประเด็นเรื่องวิธีการให้ได้มาซึ่งรางวัลในผลงานเขียนของ ริวโนะสุเกะ .... ประเด็นที่ยกมานี้ ถือว่าผู้กำกับผสานเข้ากับโครงเรื่องหลักได้อย่างลงตัว พร้อมทั้งยังสามารถคลี่คลายปัญหาได้อย่างที่ควรจะเป็น จนผู้ชมไม่รู้สึกว่าไร้เหตุผล หรือใส่เข้ามาเพียงแค่ให้ภาพยนตร์มีความยาวมากขึ้น
หลังจากดูเรื่องนี้จบลง เชื่อว่าผู้ชมจะนึกถึง หลักเศรษฐกิจพอเพียง ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงของประเทศ อย่างที่ตัวละครบางคนพูดว่า ญี่ปุ่นกำลังจะเปลี่ยนไป จึงขึ้นอยู่กับว่า ตัวละครจะเลือกวิ่งตามการเติบโตไปอย่างรวดเร็วเร่งรีบ หรือจะค่อยๆปรับเปลี่ยนไปตามกำลังและความสามารถด้วยก้าวย่างที่มั่นคง
สุดท้ายแล้ว ไม่ว่าชีวิตจะมีหนทางข้างหน้าอย่างไร จะยากลำบาก มีอุปสรรค หรือประสบความสำเร็จ หากเพียงรู้จักค้นหาว่า ความสุขอันแท้จริงของตัวเองคืออะไร เราก็คงจะได้ยืนมองภาพพระอาทิตย์ตกดวงเดิมที่สวยงามร่วมกันอีกครั้ง
..
แก้ไขเมื่อ 02 เม.ย. 51 21:05:24
Always - Sunset on Third Street 2 : พระอาทิตย์ดวงนั้น ยังงดงามเสมอ
