PANTIP.COM : A6520086 *** Little Miss Sunshine *** การเป็นผู้แพ้ มันแย่ขนาดนั้นเชียวหรือ (spoil ไม่ถึง 10% ของเนื้อเรื่อง) [ภาพยนตร์]

*** Little Miss Sunshine *** การเป็นผู้แพ้ มันแย่ขนาดนั้นเชียวหรือ (spoil ไม่ถึง 10% ของเนื้อเรื่อง)

.

*** Little miss sunshine ***

ในการประกวดหรือแข่งขันย่อมมีผู้แพ้ และ ผู้ชนะ แน่นอนทุกคนย่อมอยากเป็นผู้ชนะ แล้วการแพ้หล่ะ มันแย่มากมายขนาดไหนกัน

Little miss sunshine ภาพยนตร์ของ Jonathan Dayton และ Valerie Faris จากบทภาพยนตร์ของ Michael Arndt เล่าเรื่องราวของครอบครัว Hoover ซึ่งอาศัยอยู่ใน New Mexico ที่จะพาลูกสาวไปงานประกวดนางงามเด็ก ชื่อเดียวกับชื่อเรื่อง ในชายฝั่ง ของ California ที่อยู่ห่างหลายร้อยไมล์ ซึ่งตั้งแต่เริ่มเรื่องหนังแสดงถึงพฤติกรรมและความฝันของตัวละครหลักทุกตัว ตั้งแต่

-Olive ลูกสาวคนเล็กที่นั่งกรอดูวิดีโอเทป การประกวดนางงามไปมา พร้อมวาดฝันของตัวเอง

- คุณพ่อ Richard ที่กำลังบรรยายถึง “ทฤษฏี 9 ขั้นในการประสบความสำเร็จ” ด้วยใบหน้าแห่งความมั่นใจ ก่อนที่จะห่อเหี่ยวเมื่อไฟในห้องบรรยายเปิดพบคนฟังไม่ถึงสิบ

- Dwayne พี่ชายคลั่งนีทเช่ ที่ฟิตร่างกายเตรียมตัวจะไปสอบเข้าโรงเรียนการบิน

- คุณปู่ Edwin ที่แอบเล่นยาในห้องน้ำ (คุณปู่ซึ่งถูกไล่ออกจากบ้านพักคนชราก็เพราะเหตุนี้)

- คุณแม่ Sheryl ที่กำลังขับรถพร้อมกับโกหกสามีว่าไม่ได้สูบบุหรี่ ทั้งที่สูบอยู่แท้ๆ

- น้า Frank เกย์หนุ่ม ที่นั่งหน้าซึมอยู่ในโรงพยาบาลหลังจากพยายามฆ่าตัวตายแต่ไม่สำเร็จ

หนังแสดงให้เห็นถึงค่านิยมในการชื่นชมผู้ชนะตั้งแต่ฉากแรกบนโต๊ะอาหาร Olive ถามน้า Frank ว่าทำไมพยายามฆ่าตัวตาย ขณะที่น้า Frank กำลังจะเล่า คุณพ่อ Richard ก็ขัดขึ้นมาทันที แต่ในที่สุด น้า Frank ก็เล่าจนได้ คุณพ่อ Richard ก็บอกทันทีว่าเป็นเรื่องไม่ดี เป็นเรื่องของไอ้ขี้แพ้ ซึ่งหมายความว่าในสังคมนี้ “เรื่องของพวกขี้แพ้ เป็นเรื่องน่าอาย ไม่ควรเอามาเล่า” ทั้งที่มันอาจเป็นบทเรียนที่ดีก็ได้ แถมยังสนับสนุน Dwayne ที่ตั้งกฎว่า จะไม่ยอมพูดจนกว่า จะสอบเข้าโรงเรียนการบินได้ ว่าเป็นตัวอย่างที่ดีของคนที่มุ่งมั่นจะเอาชนะ อีกฉากหนึ่งที่ครอบครัวแวะร้านอาหาร แล้ว Olive สั่งไอศกรีมมากิน คุณพ่อ Richard ก็ขัดขึ้นมาอีกว่าจะทำให้อ้วน เคยเห็นนางงามที่ไหนบ้างที่อ้วน เห็นได้ชัดว่า คุณพ่อ Richard ให้ความสำคัญกับการเป็นผู้ชนะขนาดไหนทั้งที่ตัวเขาเองก็เป็นไอ้ขี้แพ้ ที่พยายามให้กำลังใจตนเองว่าสักวันจะเป็นผู้ชนะให้ได้ ตาม “ทฤษฏี 9 ขั้นในการประสบความสำเร็จ” ของเขา สำหรับ คุณพ่อ Richard การเป็นผู้แพ้มันเป็นความผิดพลาดที่แย่มาก

แต่การจะเป็นผู้ชนะนั้นความพยายามไม่ใช่ปัจจัยเดียว การที่เราจะประสบความสำเร็จนั้น ความทะเยอทะยาน และความพยายามเพียงอย่างเดียวก็ช่วยไม่ได้ ยังมีปัจจัยอื่นที่เราควบคุมไม่ได้มากมาย ในฉากหนึ่ง คุณพ่อ Richard ดั้นด้นขับรถไปหานายหน้าขายหนังสือ “ทฤษฏี 9 ขั้น” ของเขา เพียงเพื่อจะฟังคำพูดของนายหน้าว่า “ ที่หนังสือคุณขายไม่ได้ ไม่ใช่เพราะทฤษฎีมันไม่นาสนใจ แต่เป็นเพราะตัวคุณต่างหากที่ไม่น่าสนใจ คุณไม่มีชื่อเสียงแล้วใครจะเชื่อ ใครจะซื้อ” กับอีกฉากหนึ่งที่ Dwayn พบว่าตัวเองตาบอดสีไม่สามารถเข้าเรียนโรงเรียนการบินได้ ต่อให้เขาพยามแค่ไหนก็เถอะ แล้วเช่นนี้ การเป็นผู้แพ้ มันแย่มากใช่ไหม ถ้าเราก็พยายามทำเต็มที่แล้ว และมันเกิดจากเหตุที่ไม่สามารถกำหนดได้ สมคสวรไหมที่เราจะโทษตัวเอง หรือดูถูกผู้แพ้ได้ไหมว่าไม่มีความพยายาม สมควรไหมที่คนเหล่านั้นจะถูกเรียกว่าเป็นไอ้ขี้แพ้

ในอยู่ฉากหนึ่งที่ทุกคนบนรถลืม Olive ไว้ที่ปั๊ม เมื่อทุกคนมัวแต่สนใจเองของตนเอง ฉากนี้สะท้อนภาพครอบครัวที่สมาชิกในครอบครัวสนใจแต่เรื่องของตัวเอง จนลืมนึกถึงคนอื่นในครอบครัวได้ดี

ตอนท้ายของเรื่อง หนังให้ภาพงานประกวดนางงามเด็กได้อย่างเสียดสี เหล่าเด็กๆในงานประกวด ดูสวย และมีความสามารถก็จริง แต่มันช่างขาดซึ่งชีวิตชีวา และความน่ารักแบบเด็กๆ ในขณะที่พ่อแม่ก็เอาจริงเอาจังกับผลการประกวดมากเกินไป ดูๆไปแล้วก็เหมือนทุกคนแข่งขันอย่างเอาเป็นเอาตาย ในเรื่องที่ดูเหมือนจะไร้สาระ เพียงเพื่อต้องการที่จะเป็นผู้ชนะ เหมือนที่ตัวละครของ Dwayne พูดกับ น้า Frank ว่า ตั้งแต่เกิด เราต้องประกวดแข่งขัน กันตลอด ตั้งแต่ในโรงเรียน ยันหางานทำ แล้วทำไมเราต้องมาแข่งขันในงานประกวดบ้าๆที่ออกกฎโดยใครไม่ก็รู้ ถ้าอยากจะบิน ผมจะหาทางบินเอง

มีอยู่ฉากหนึ่ง Olive ถาม คุณปู่ ว่า “หนูสวยไหม” เธอไม่มั่นใจในตนเอง เรารู้ทันทีว่าเธออยากเป็นนางงามเพราะอะไร จริงๆแล้วเธอก็แค่อยากให้พ่อชื่นชม และรักเธอเท่านั้น เพราะเธอรู้ว่าสิ่งที่พ่อชอบมากที่สุดคือคนที่ประสบความสำเร็จ

แต่การที่เราแพ้ ก็ไม่ได้สำคัญอะไรมากนัก หากเราได้ทำเต็มที่กับมันแล้ว ดังที่ คุณปู่ ที่อธิบายถึงพวกขี้แพ้ในความหมายของตนเองให้ Olive ฟังต่อจากนั้นว่า “คนขี้แพ้ที่แท้จริง คือคนที่กลัวไม่ชนะ ทั้งๆที่ยังไม่ได้พยายามทำอะไร”

Little Miss Sunshine เปรียบเทียบครอบครัวHoover เหมือนกับรถสีเหลืองคันเก่า ที่สภาพไม่ค่อยดีเหมือนสภาพของเหล่าสมาชิกในครอบครัว มันไม่สามรถจะขับเคลื่อนไปข้างหน้าได้เลย ถ้าทุกคนไม่ช่วยกัน แต่ถึงแม้มันจะเป็นรถที่ไม่ดีก็เถอะ มันก็พาทุกคนก้าวไปข้างหน้าได้พร้อมกัน

สังคมปัจจุบัน ในหนัง(และในชีวิตจริง)มักไม่ให้โอกาส แถมดูถูก และซ้ำเติมผู้แพ้ จนการเป็นไอ้ขี้แพ้มันยอดแย่ จนไม่มีใครอยากแพ้

มีหนังมากมายหลายเรื่องแล้วที่เล่าเรื่องราว และเชิดชูวีรกรรมของผู้ชนะ

แต่หนังเรื่องนี้กลับบอกเราว่า
"การเป็นผู้แพ้ มันก็ไม่ได้เลวร้ายมากมาย อย่างที่คิด"
.

จากคุณ : navagan - [ 16 เม.ย. 51 16:31:34 ]