Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    @@@เรื่องย่อสวรรค์เบี่ยง ตอน20 @@@{แตกประเด็นจาก A6520412}

    กลางวันวันต่อมา ลีลาเดินเข้ามาในบ้าน ลาวัณย์กำลังเดินออกมาจากในครัว พอเห็นลีลาก็ชะงักหันหลังจะเดินกลับไป ลีลารีบเรียกขึ้น


               “แม่ จะหลบหน้าลีไปถึงไหน หรือจะต้องให้ลีอกแตกตาย แม่ถึงจะพอใจ ใครๆก็หนีหน้าลีไปหมด ไม่ว่าจะเป็นต้อม แพท หรือแม้แต่แม่ ทุกคนเป็นอะไรกันไปหมด เห็นลีเป็นปีศาจ ซาตาน หรือนางมารร้ายกันหรือไง ถึงได้รังเกียจเดียดฉันท์กันขนาดนี้”


               ลาวัณย์รีบบอก “แม่ไม่ได้คิดแบบนั้น”


               “ถ้าแม่ไม่คิด แม่ต้องพูดกับลีอย่างตรงไปตรงมา ให้สมกับที่เราเป็นครอบครัวเดียวกัน ลีจะได้ไม่รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนนอก ที่ทุกคนพยายามจะเขี่ยออกไปจากชีวิต”


               ลีลาระบายความน้อยใจออกมา ตาแดงๆ ลาวัณย์เบือนหน้าหนี เริ่มสับสน ครุ่นคิด เริ่มฤกษ์เดินลงมาพอดี เริ่มฤกษ์รีบเดินมาอยู่ข้างลาวัณย์ ลาวัณย์ตัดสินใจ เผชิญหน้าลีลา


               “ลีอยากจะรู้อะไร ถามมาเลย”


               เริ่มมองหน้าลาวัณย์แปลกใจ ลาวัณย์มองหน้าลีลาแววตามั่นคง ลีลายิงคำถามทันที


               “ลีอยากรู้ว่าตั้งแต่วันนั้นคาวีหายไปไหน”


               เริ่มฤกษ์มองหน้าแม่ ไม่อยากให้บอก แต่ลาวัณย์ตัดสินใจบอกออกไป


               “คุณคาวีกำลังออกตามหานาริน”


               ลีลาปรี๊ดขึ้นมาทันที “วีตามหาริน ทำไมวีต้องไปตามด้วย แล้วต้อมกับแพทเกี่ยวอะไรด้วย แล้ววีไปตามที่ไหน ตกลงนี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่”


               “วันนั้นต้อมกับแพทไปเจอรินโดยบังเอิญ” ลาวัณย์ยังพูดไม่จบ


               ลีลาสวนขึ้น “อะไรนะ ต้อมเจอริน แต่ไม่บอกลี ไปบอกคาวี แล้วแม่ก็รู้เห็นเป็นใจ ปล่อยให้คาวีไปตามหาริน นี่แม่จะบ้าไปแล้ว”


               เริ่มฤกษ์ทนไม่ได้สวนกลับ “พี่ลีด่าแม่เหรอ”


               “ก็ด่าทุกคนนั่นแหละ รู้หรือเปล่าว่ากำลังทำอะไรกัน ลืมไปแล้วเหรอว่าคาวีทำอะไรกับรินไว้บ้าง แล้วยังจะปล่อยให้คาวีไปยุ่งกับรินอีกทำไม ทำแบบนี้เขาเรียกว่าบ้า บ้ากันทุกคนนั่นแหละ”


               ลีลาด่าใส่หน้าลาวัณย์ด้วยโทสะ ลาวัณย์ถึงกับน้ำตาร่วง เริ่มฤกษ์ทนไม่ได้เถียงแทน


               “คนอื่นเขาไม่บ้าหรอก มีพี่ลีนั่นแหละบ้าอยู่คนเดียว”    


               ลีลาหันขวับมาทางเริ่ม เริ่มฤกษ์ด่าต่อด้วยความโกรธ ลาวัณย์พยายามปรามเสียงสั่น แต่เริ่มฤกษ์หยุดไม่ได้แล้ว


               “พี่ลีทั้งบ้าอำนาจ บ้าสมบัติ แล้วก็บ้าผู้ชาย ที่พี่ลีไม่อยากให้คุณวีไปตามหาพี่ริน เพราะพี่ลีอิจฉาน้องสาวตัวเอง พี่ลีทนไม่ได้ เพราะพี่ลียังรักคุณวี”


               ลีลาโกรธจัดจนขาดสติ ฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าของเริ่มฤกษ์อย่างแรง เริ่มฤกษ์หน้าหันด้วยแรงตบ เริ่มฤกษ์หน้านิ่ง น้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว ลาวัณย์ร้องเสียงหลงรีบเข้ามากอดเริ่มฤกษ์ไว้ เอาตัวกันไม่ให้ลีลาทำอะไรเริ่มอีก ลาวัณย์ร้องไห้น้ำตาไหลพรากไม่ให้ทะเลาะกัน เริ่มฤกษ์หันมามองหน้าลีลา พูดเสียงแข็ง แม้น้ำตาจะไหล


               “ต่อจากนี้ไป พี่ลีไม่ต้องเอาความเป็นพี่น้องมาอ้าง คุณวีจะทำอะไรพี่ริน ก็ไม่เกี่ยวกับพี่ คนเขาเป็น ผัวเมียกัน เขาจะทำอะไรกัน คนนอกไม่เกี่ยว”


               ลีลาอึ้ง น้ำตาหยุดไหลในทันที เริ่มฤกษ์ค่อยๆคลายมือลาวัณย์แล้วเดินออกไป ลีลาหันมาหาลาวัณย์    “มะ เมื่อกี๊เริ่มพูดว่าสองคนนั้นเป็น ผัวเมีย กัน มันหมายความว่ายังไง”


               “ถ้าแม่ไม่บอก จะตบแม่ด้วยหรือเปล่า”


               ลีลาสะอึก ลาวัณย์ค้อนใส่ แล้วเดินออกไป ลีลายืนเคว้งอยู่คนเดียว ในใจทั้งสับสน ทั้งร้อนรน ใจเต้นแรงเหมือนจะระเบิดออกมาให้ได้ คำพูดของเริ่มฤกษ์ดังก้องในความคิด ลีลาใจเต้นแรง


               คาวีตามหานารินไปทุกๆที่ จนเหนื่อยอ่อนหมดสติวูบไป แล้วคาวีผวาลืมตาตื่น แล้วก็ลุกพรวดขึ้นด้วยความตกใจ เห็นแซมเดินเข้ามาหายิ้มๆ


               “เป็นไง รู้สึกตัวแล้วเหรอ”


               คาวีขมวดคิ้ว “ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”


               “แกเป็นไข้ นอนหลับอยู่ที่ท่าน้ำ ดีนะที่ฉันไปเยี่ยมแกพอดี เลยลากตัวกลับมา จะพาไปโรงพยาบาล ก็กลัวแกตื่นแล้วจะหนีไป ก็เลยลากมาอยู่ที่นี่ จะได้ดูแลง่ายๆหน่อย”


               คาวีรีบลุกพรวด บอกว่าจะไปตามหานาริน แซมรีบห้ามบอกว่าคาวีควรพักก่อน แต่คาวีกลัวคลาดกับนาริน คาวีจะลุกยืนแต่ก็เซ หน้ามืดจะเป็นลม ต้องทรุดนั่งอีกที แซมกวน


               “เฮ่อ ตอนอยู่หล่ะไม่เห็นค่า ทีตอนนี้หล่ะมาทำเป็นห่วง”


               คาวีเหล่ๆ แซมรีบยิ้ม


               “อ๊ะ ล้อเล่น ทำหน้าเครียดไปได้ เอาน่าที่ผ่านมาแกอาจจะไม่เคยเชื่อฉัน ครั้งนี้แกก็เชื่อฉันสักหน่อยแล้วกัน พักก่อนแล้วค่อยตามหา รินเขาไม่หนีไปไหนหรอก ตอนนี้ก็ดึกแล้วด้วย ออกไปตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ เอาน่า พอแกตื่นมา เดี๋ยวฉันจะไปส่งถึงท่าน้ำเลย”


               “แกรู้ได้ยังไงว่าฉันจะไปท่าน้ำ”


               “ก็แกไปเฝ้ารินที่นั่นตั้งเป็นเดือนแล้วไม่ใช่เหรอ”


               “แกรู้ได้ยังไง”


               “ฉันมีเพื่อนอยู่ไม่กี่คนก็ต้องติดตามข่าวสารกันหน่อย จะปล่อยให้ไปผจญเวรผจญกรรมตามลำพังได้ยังไง”


               คาวีมองหน้าแซมด้วยความแปลกใจ แซมยิ้ม คาวีเห็นแววตาของความเป็นมิตรกลับคืนมาอีกครั้ง


               “นี่ นานๆฉันจะเป็นห่วงแกสักที ถ้าไม่อยากให้ฉันกลับไปหมั่นไส้แกเหมือนเดิม ก็ทำตัวพูดง่ายๆ จะได้หายไวๆ นอนซะ ตื่นมาค่อยว่ากัน”


               แซมยิ้มจริงใจ คาวียิ้มนิดๆโล่งใจ แล้วก็พยักหน้ารับ สองคนยิ้มให้กันความเป็นเพื่อนกลับมาอีกครั้ง


    0000000000000000000000000000000

    จากคุณ : ryjarja - [ 17 เม.ย. 51 13:19:55 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom