Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    เพื่อนๆรู้จักวงการบันเทิงญี่ปุ่นเมื่อไหร่ และอะไรที่ทำให้ชอบคะ อยากชวนเพื่อนๆทั้งขาจรและขาประจำในห้องนี้มาคุยกันค่ะ

    ไม่รู้ว่ากระทู้จะเสร่อไปหน่อยมั้ย ช้าไปนิดรึเปล่า จะมีคนเข้ากระทู้นี้มั้ยน้า  แต่ก็อยากตั้งกระทู้นี้เพราะใจสั่งมาอ่ะค่ะ แหะๆ (น้ำเน่าทีเดียว ^^”)

    คือเราก็วนเวียนอยู่ในคลับนี้มาซักพักแล้วอ่ะค่ะ ตอบกระทู้บ้าง แต่ยังไม่เคยตั้งกระทู้ในคลับนี้เลย กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกเลย อยากตั้งกระทู้นี้เพราะอยากทำความรู้จักกับแฟนๆทั้งขาจรและขาประจำในห้องนี้อ่ะค่ะ อยากถามเพื่อนๆ ที่เป็นแฟนของบันเทิงญี่ปุ่นตามหัวข้อกระทู้น่ะค่ะ

    .

    ..

    ถ้าใครขี้เกียจอ่านยาวๆก็ข้ามไปอ่านช่วงสุดท้ายได้เลยนะคะ ^_^ สรุปความแบบรวบรัดสุดๆ
    …..

    ขอเล่าเรื่องตัวเองก่อนเลย เดิมทีเราไม่ค่อยรู้จักวงการบันเทิงญี่ปุ่นหรอก ซีรี่ย์ญี่ปุ่นดูน้อยมากๆ เมื่อก่อนบ้าดูแต่หนังจีนกำลังภายใน  ถ้าเรื่องละครในสมองมีแต่ ไตรภาคมังกรหยก แปดเทพอสูรมังกรฟ้า เจาะเวลาหาจิ๋นซี เปาบุ้นจิ้น ไซอิ๋ว บลาๆๆๆ  กับละครไทยที่อ้อม พิยดาแสดง เท่านั้น  ส่วนซีรี่ย์ญี่ปุ่นนี่ดูน้อยโพดๆ นับๆแล้วได้แค่สามเรื่องเอง -*- วงการบันเทิงของญี่ปุ่นถึงดูไกลตัวเรามากๆ

    แต่ก็ใช่ว่าไม่รู้จักศิลปินของญี่ปุ่นเลยนะ เมื่อก่อนตอนที่มีกระแสญี่ปุ่นเข้ามา เราก็พอรู้จักจากข่าวบ้าง เช่น ที่มีข่าวว่ามีคนฆ่าตัวตายตามฮิเดะ วง x japan หรือที่เด็กนักเรียนบางคนมาส่งศิลปินที่สนามบินไม่ทันแล้วก็ร้องไห้ฟูมฟายกัน ตอนนั้นรู้สึกจะเป็นมาโกโตะ วง ลูซิเฟอร์ละมั้ง(ถ้าจำไม่ผิดนะ)  แต่ถึงกระแสญี่ปุ่นตอนนั้นจะแรง ก็ใช่ว่าจะหาข่าวได้ง่ายๆเหมือนกระแสเกาหลีสมัยนี้  อาจจะเพราะทางญี่ปุ่นไม่ได้สนใจตลาดต่างประเทศมากนักบวกกับสมัยนั้นอินเตอร์เน็ตยังไม่แพร่หลาย ก็เลยตามข่าวได้ยาก  คนที่อยากจะตามข่าวจริงๆ ต้องเป็นคนมีเงินซักหน่อย เพื่อซื้อหนังสือพวกแนว J-rock, J-pop  อ่าน  เราเลยมองมาตลอดว่าคนที่ชอบอะไรญี่ปุ่นๆเนี่ยคงจะไฮโซหน่อยๆ ละมั้ง ^^”

    เรามันคนชนชั้นธรรมด๊า ธรรมดาอ่ะนะก็เลยไม่ได้ตามมาก แต่ก็ชอบศิลปินอยู่คนนึงนะ นั่นคือ Hideaki Takizawaหรือ ทักกี้นั่นเอง นับแต่นั้นมาดาราญี่ปุ่นที่เราชอบก็มีแต่ทักกี้มันตะพึดตะพือ  แต่ก็ชอบเฉยๆอ่ะนะ ไม่ได้รู้เรื่องอะไรมากหรอก แค่รู้ว่าชื่อนี้ หน้าตาแบบนี้ ซื้อรูปมาบ้าง แล้วก็ห่างๆไป มารู้จักศิลปินญี่ปุ่นอีกทีตอนมาคบกับเพื่อนซี้คนนึง  ตอนนั้นเพื่อนมันบ้า J-rock มากมาย บ้า  x japan  บ้า  l'arc~en~ciel บ้า glay  

    ชอบแต่งตัวประหลาดๆ(ตามสไตล์เจร็อค) แล้วก็ฟังเพลงภาษาญี่ปุ่นทุกวัน จนเราต้องฟังกับมันไปด้วย ทั้งที่ไม่ใช่แนวเราเลย เราว่ามันแรงไปนิด(เมื่อก่อนไม่ชอบฟังแนวร็อคอ่ะ)  แถมมันยังเสียเงินเสียทองซื้อเทปที่แพงกว่าเทปเพลงไทยไม่รู้เท่าไหร่ แต่พอห่างๆกับเพื่อนคนนั้นเราก็ไม่ค่อยได้รู้จักกับวงการบันเทิงญี่ปุ่นแล้ว และแน่นอนว่าศิลปินญี่ปุ่นที่ชอบยังเป็นทักกี้ตะพึดตะพืออยู่ ^^”

    ต่อมาน้องสาวที่รู้จักกันก็มาบ้า J-pop  ก็เลยทำให้เรารู้จักพวกวง w-ind , arashi, kut-tun แต่ศิลปินที่เราชอบก็ยังเป็นทักกี้ตะพึดตะพืออยู่ดี เพราะไม่เห็นว่าใครจะมาหล่อสู้ทักกี้ได้ (จนบัดนี้ผู้ท้าชิงทักกี้ได้เรื่องความหล่อในสายตาเราในวงการบันเทิงญี่ปุ่น เราก็เห็นมีแค่ทาคุยะคนเดียวเอง นอกนั้นสู้ทักกี้ไม่ได้ซักคน แต่คนที่พอจะเด่นๆหน่อยในตอนนั้นก็เห็นจะเป็น จุน มัตสึโมโตะ คนเดียวเอง)  

    น้องเรามันบ้ามาก พาเราต้องบ้าไปกับมันด้วย เพราะมันอยู่ต่างจังหวัด เราอยู่ กทม. เลยต้องรับหน้าที่หาซื้อหนังสือต่างๆให้มัน  แถมยังต้องไปหาที่แปลจดหมายเพื่อจะเขียนไปหาศิลปินที่มันชอบที่ญี่ปุ่นอีก บ้านมันรวยจัด ค่าแปล ค่าของ ค่าส่ง ล่อไปเกือบพันมันไม่เสียดายซักนิด เค้าได้รับรึเปล่าก็ไม่รู้-*-  

    ซักพักพอมันมาอยู่ กทม. กระแสเกาหลีเข้ามามันก็ไปตามกระแสอีก - -* เราเองก็เลยไม่ได้ตามฝั่งญี่ปุ่นไปด้วย  แต่ตลอดเวลาเรายังคงบ้าดูหนังจีนกำลังภายในที่รีเมคแล้วรีเมคอีกอยู่นั่น จนกระทั่งแม่ไปติดซีรี่ย์เกาหลีเข้า แล้วซื้อมาเปิดดูทุกคืนแทนละคร เราก็เลยต้องดูไปด้วย ช่วงนั้นก็ติดซีรี่ย์เกาหลีอยู่พักใหญ่เลยล่ะ  จนกระทั่งเริ่มเอียนกับซีรี่ย์เกาหลีแล้ว เพราะมันเริ่มซ้ำซาก วนเวียน เนื้อเรื่องไม่ไปไหน จากตอนแรกๆปลื้มมากก็เริ่มเบื่อ เริ่มเซ็ง จนสุดท้ายก็ไม่ดูเลย งดเด็ดขาด ก่อนจะเลี่ยนตายซะก่อน

    จนสุดท้ายก็กลับมาตายรังที่หนังจีนกำลังภายในแต่ความชอบก็ไม่ได้มีมากเท่าเมื่อก่อนอ่ะนะ  ตอนนั้นว่างมากเลยไม่มีอะไรให้ติดสุดๆ  เบื่อซีรี่ย์เกาหลี เซ็งละครไทย หนังจีนกำลังภายในก็ดูจนพรุนแล้ว รีเมคอยู่นั้น แถมไม่ค่อยมีให้ดูที่ฟรีทีวีอีกต่างหาก มีแต่ซีรี่ย์เกาหลีให้เกลื่อน  เซ็งสุดๆ อ่านมันแต่การ์ตูน ติดแต่การ์ตูนน่ะแหละ ไม่ดงไม่ดูมันล่ะ ละคงละคร ซีรงซีรี่ย์

    และแล้วสวรรค์ก็เปิดให้เรามองเห็นแสงรำไร เพราะเราไปเจอกระทู้นึงที่พูดคุยเกี่ยวกับซีรี่ย์เรื่องโนดาเมะในห้องการ์ตูน แล้วไปต้องตากับพระเอก Tamaki hiroshi ตอนนั้นแบบว่าหล่อดีวุ้ย น่าหามาดู แต่ก็ยังไม่ได้สนใจอะไรมาก เพราะเป็นซีรี่ย์ญี่ปุ่นที่เราไม่เค้ยไม่เคยนึกจะสนใจ  เพราะคิดเหมือนหลายๆคนที่เบื่อกระแสเกาหลีว่า เกาหลี-ญี่ปุ่นมันคงจะเหมือนกันแหละ  

    ขนาดตอนที่แฟนซีรี่ย์ญี่ปุ่นมาโอดครวญว่าไม่ได้ดูเรื่องนั้นเรื่องนี้ที่ช่อง 7 ว่าจะเอามาฉาย เรายังนึกสมน้ำหน้านิดๆแบบว่า อยากผลิตแต่บอยแบนด์ ซีรี่ย์แบบเลี่ยนๆดีนัก ให้คนเบื่อๆมั่งก็ดี กระแสเกาหลีญี่ปุ่นจะได้หมดๆไปซะที(เอาไปรวมกันซะงั้น -*-)  แล้วก็แอบดีใจอยู่นิดๆ เพราะเราว่าเราเป็นชนกลุ่มน้อยไม่ค่อยได้ดูหนังจีนแล้ว ยังมีชนกลุ่มน้อยกว่าเราด้วยเหรอเนี่ย อิอิ(มาตอนนี้กลับมาเป็นชนกลุ่มน้อยกว่าซะเอง พูดแล้วเศร้า T_T)

    มาต่อที่โนดาเมะ....และแล้ววันดีคืนร้ายเราก็ไปเช่าการ์ตูนเรื่อง วุ่นรักนักดนตรี(โนดาเมะน่ะแหละ)มาอ่าน หลังจากเดินผ่านไปผ่านมาอยู่หลายรอบ อ่านแล้วติดใจมากๆ อ่านจบเก้าเล่มภายในสองวัน อ่านจบก็มาตั้งกระทู้ระบายความชอบพร้อมกับขอหนทางที่จะได้ดูโนดาเมะภาคคนแสดงจากเพื่อนๆห้องการ์ตูน  ก็ได้รับความช่วยเหลือจนได้แผ่นมาดู จนได้ดูสมใจ

    ดูไปก็ทึ่งไป โอ้ว ซีรี่ย์ญี่ปุ่นทำไมมันเทพแบบนี้ สนุกอ่ะ จะว่าไปสนุกกว่าการ์ตูนอีก บทละครสนุก เรียบเรียงได้ดี บทจะซึ้งก็ซึ้งซะ บทจะขำก็ฮาบ้านแตก  แถมมีคำพูดให้แง่คิดดีๆอีก ด้านภาพก็สุดยอด ภาพแบบนี้ส่วนมากจะเห็นในภาพยนตร์มากกว่าอ่ะ  จัดแสงยังไงกันนะ มุมกล้องทำยังไงนะ ทำไมดูดีจัง ยิ่งฉากออเครสต้าภาพที่ทำออกมายิ่งส่งให้วงออเครสต้าอลังการดาวล้านดวงขึ้นอีก การแคสติ้งตัวละครเยี่ยมสุดๆ ประทับใจมากกกกกกกกกกกก มากจนบอกไม่ถูก ดูจบในทุกๆตอน ต้องสบถออกมา “สุดยอด”  ยิ่งดูจบเรื่องนั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้นเลย (ไม่ต้องตกใจไป เราชอบร้องไห้เวลาเจอสิ่งที่ประทับใจมากๆอ่ะ)  

    ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเราก็ถูกโนดาเมะลากให้มาเป็นสาวกซีรี่ย์ญี่ปุ่นและบันเทิงแดนซากุระ ถูกลากให้มาเป็นชนกลุ่มน้อยกว่า ^^”  จนได้สิน่า

    ตอนนี้เป็นทาสซีรี่ย์ญี่ปุ่นมาได้ซักพักแล้ว รู้สึกว่าเป็นช่วงข้าวใหม่ปลามันรึเปล่าน้า ทำไมเราบ้าได้ขนาดนี้นะ เล่นเอาซะเกือบหมดตัว ช่วงนี้เลยต้องยั้งๆไว้บ้างก่อนจะได้กินแกลบแทนข้าว(ข้าวยิ่งแพงๆอยู่ ^^”)  แถมยังพ่วงไปชอบบันเทิงทุกอย่างของแดนซากุระด้วย ชอบฟังเพลงญี่ปุ่นอ่ะ เราว่ามันแปลกๆแต่เพราะดีอ่ะ ชอบๆ

    ไม่รู้ว่านานไปเราจะเบื่อรึเปล่า ยิ่งเป็นคนขี้เบื่ออะไรซ้ำซากอยู่ด้วย แต่คิดว่าคงไม่ เพราะซีรี่ย์ญี่ปุ่นไม่ซ้ำซากเลย พล็อตเรื่องแต่ละเรื่องน่าสนใจมาก พล็อตไม่ซ้ำ เน้นด้านอาชีพ การให้กำลังใจ ความสามัคคี โอ๊ย มันถูกใจใช่เลยอ่ะ เคยชอบดูซีรี่ย์ฝรั่งมาเหมือนกัน เราคิดว่าซีรี่ย์ญี่ปุ่นมีกลิ่นอายคล้ายๆอยู่นะ แต่มันถูกใจเราเพราะเป็นของเอเชียก็เลยรู้สึกถูกจริตกันมากกว่า

    .

    …

    …..


    จากที่ไม่เคยจะสนใจไม่แม้แต่จะมามองห้องบันเทิงซากุระ แม้แต่คลับนี้เราก็ไม่ได้ร่วมก่อตั้ง แต่ไปร่วมลงชื่อตั้งคลับบันเทิงแดนมังกรซะ(แต่ไม่ค่อยได้เข้าเลยแฮะ)  ไม่เคยจะสนใจว่าญี่ปุ่นจะมีศิลปิน ดารา นักร้องคนไหนบ้าง ถึงจะเคยได้ยินมาบ้าง แต่ก็ไม่เคยจะสนใจ  แต่เพราะโนดาเมะซีรี่ย์สุดเทพกลับทำให้เรารู้จักคลับนี้ รู้จักความบันเทิงจากแดนอาทิตย์อุทัยที่น่าติดตามมากๆ  

    ยาวไปรึเปล่าคะเนี่ย? ขออภัยด้วย  แค่อยากระบายให้เพื่อนๆคอเดียวกันฟังน่ะค่ะ ถ้ายังไงคนอื่นๆมาเล่าเรื่องของตัวเองแลกเปลี่ยนกันหน่อยนะคะ รู้สึกว่าหลายๆคนในห้องนี้ น่าจะคุ้นเคยกับวงการบันเทิงญี่ปุ่นมานานแล้วล่ะ ยังไงเราน้องใหม่เพิ่งมาทำความรู้จัก(แต่ชอบทำเหมือนคุ้นเคย แหะๆ)ก็ขอฝากตัวด้วยนะคะ เป็นการฝากตัวที่ช้าไปนิดแต่ก็ตั้งใจสุดๆเลยนะ ^_^

    สุดท้ายขอบคุณทุกคนที่อุตส่าห์เข้ามาดูในกระทู้เพี้ยนๆนี้ค่ะ ขอบคุณมากๆ

     
     

    จากคุณ : น้ำพริกกินกะปลาทู - [ 20 เม.ย. 51 12:27:45 ]

 
 

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom