คลิปวีดีโอเครดิต M - THAI ครับ ขอบคุณมากครับ (คลิกลิงค์ด้านล่าง ดูอิกคิวซังตอนจบ) (ถ้าเคยดูแล้วขออภัยด้วยครับ)
http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=nn-bb&month=11-04-2008&group=46&gblog=1
-------------------------------------------------------
อิกคิวซัง เพลงตอนจบ (คำแปล)
HAHAUESAMA OGENKI DESUKA
IKKYU-SAN เพลงตอนจบ
Hahauesama ogenki desuka
Yoube sugi no kozue de akaru hikaru hoshi hitotsu mitsukemashita
Hoshi wa mitsumemasu hahauesama noyoni yasashiku
Watashi wa hoshi ni hanashimasu kujike masen yo otoko no ko desu
Sabishiku nattara hanashi ni kimasu ne itsuka tabun
Sorede wa mata otayorishimasu hahauesama ikkyu
ท่านแม่ครับ สบายดีหรือเปล่า
เมื่อคืนผมเห็นดาวดวงหนึ่งส่องแสงสุกใสอยู่บนปลายยอดไม้ซีด้า
เมื่อจ้องมองดาวดวงนั้นผมรู้สึกถึงความอ่อนโยนของท่านแม่
ผมคุยกับดวงดาวนั้นว่าผมเป็นลูกผู้ชายจะไม่ท้อแท้
ถ้าเมื่อใดที่ผมเหงาผมจะมาคุยด้วยอีก
แค่นี้นะครับ แล้วจะเขียนจดหมายไปหาท่านแม่อีก อิ๊กคิว
Hahauesama ogenki desuka
Kinou otera ni ko nekoga tonari no mura ni morawarete ikimashita
Ko neko wa nakimashita kaasan neko ni higamitsuite
Watashi wa iimashita naku no wa oyoshi sabishikunai sa
Otoko daro kaasan ni aeru yo itsuka kitto
Sorede wa mata otayorishimasu hahauesama ikkyu
ท่านแม่ครับ สบายดีหรือเปล่า
เมื่อวานนี้ที่วัดของเรามีคนจากหมู่บ้านข้างๆเอาลูกแมวตัวน้อยมาให้
เจ้าแมวน้อยร้องไห้เพราะว่ายังติดแม่ของมันอยู่
ผมบอกกับมันว่าอย่าร้องไห้ไปเจ้าจะไม่เหงาหรอก
เป็นลูกผู้ชายใช่ไหม แล้ววันหนึ่งเจ้าจะได้เจอแม่เอง
แค่นี้นะครับ แล้วจะเขียนจดหมายไปหาท่านแม่อีก อิ๊กคิว
Tonchin Kanchin Ikkyu San
ทนจิง คันจิง อิกคิวซัง (ฉลาดแสนกล อิกคิวซัง)
Refrain :
Suki suki suki suki suki suki Aishiteru
Suki suki suki suki suki suki Ikkyu San
ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ อิกคิวซัง
Tonchi hazayakadayo ikkyuuhin
เรื่องปัญญา เฉียบแหลม ยอดเยี่ยมชั้นหนึ่ง
Dokyou wa mantedayo ikkyuuhin
เรื่องความใจกล้า เต็มร้อย ยอดเยี่ยมชั้นหนึ่ง
Itazura kibishiku ikkyuuhin
เรื่องแกล้งคน แสนซน ยอดเยี่ยมชั้นหนึ่ง
Dakedo kenga hagarakkidayo sankyuuhin
แต่เรื่องทะเลาะ ไม่ค่อยเอาไหน ได้แค่ชั้นสาม
* Aa... aa... namusanda
อา อา นะโม อมิตตพุทธ
Tonchin kanchin tonchin kanchin, kinishinai
ฉลาดแสนกล ฉลาดแสนกล ไม่เก็บมาใส่ใจ
Kinishinai, kinishinai, kinishinai
ไม่เก็บมาใส่ใจ ไม่เก็บมาใส่ใจ ไม่เก็บมาใส่ใจ
Nozomi wa takaku hateshinaku
ความหวังกว้างไกลไม่มีขีดสิ้นสุด
(Nozomi wa tooku kagirinaku)
Wakaranchindomo tocchimechin
คนที่ไม่เข้าใจจะโดนดี
Tonchin Kanchin Ikkyu San
ฉลาดแสนกล อิกคิวซัง
------------------------------------------------------
ประวัติ
>อิ๊กคิวซังมีชื่อในวัยเด็กว่า "เซนงิกามารุ"เกิด 1 ม.ค. ค.ศ.1349 หรือ
>พ.ศ.1892 เมืองซะกะโน ใกล้เมืองเกียวโต
>
>**พ่อเป็นจักรพรรดิฝ่ายเหนือ
>แม่เป็นเจ้าหญิงในราชวงศ์ฝ่ายใต้ซึ่งถูกขับจากวังตั้งแต่อิ๊กคิวซังยังไม่คลอด
>เพราะถูกฝ่ายตรงข้ามใส่ร้ายป้ายสี
>
>ต่อมาทรงให้อิ๊กคิวซังบวชที่วัดอังโกะกุจิตอนอายุได้ 6 ขวบ
>เพื่อหนีภัยการเมือง ได้ฉายาว่า "ชูเคน"
>
>ท่านตั้งอกตั้งใจศึกษาพระธรรม ความเจ้าปัญญาฉายแววขึ้นตามอายุในวัยประมาณ 10
>ขวบ อิ๊กคิวซังแต่งกลอนวิพากษ์วิจารณ์ความประพฤติที่ไม่เหมะสม
>ของพระภิกษุนิกายหนึ่งที่กอบโกยทรัพย์สินยศฐาบรรดาศักดิ์
>บนความทุกข์ยากของชาวบ้าน
>
>พออายุ 13 ปี มีโอกาสเข้าพบแม่ทัพใหญ่ชื่อ "อาซิคะงะโยชิมิสึ"หรือ
>"ท่านโชกุน" ในการ์ตูน
>
>อายุได้ 17 ปี อิ๊กคิวซังลาออกจากวัดอังโกะกุจิ ฝากตัวเป็นศิษย์ของ
>"หลวงพ่อเคนโอ"ที่วัดไซกอนจิ ได้ฉายาว่า
>"โชจุน"ที่วัดแห่งนี้หลวงพ่อเคนโอเน้นการปฏิบัติโดยต้องทำงานอย่างหนักและต้องอยู่กับสิ่งสกปรกเสียส่วนใหญ่
>
>ต่อมาหลวงพ่อมรณภาพ อิ๊กคิวซังจึงเดินทางไปวัด"อิชิยามา" อดอาหาร 7 วัน 7
>คืนสวดมนต์อุทิศส่วนบุญส่วนกศลให้อาจารย์ต่อหน้าพระโพธิสัตว์
>ด้วยความเสียใจนี้เอง จึงคิดฆ่าตัวตาย ระหว่างที่เดินลงไปแม่น้ำเซตะ
>อิ๊กคิวซังจึงอธิษฐานจิตว่า
>"ถ้าพระโพธิสัตว์ต้องการให้ข้าพเจ้ามีชีวิตอยู่ก็ขอให้ข้าพเจ้าฆ่าตัวตายไม่สำเร็จ
>แต่หากชีวิตข้าพเจ้าไร้ซึ่งคุณค่าเสียแล้ว
>ข้าพเจ้าขออุทิศสังขารให้เป็นอาหารของปลาและสัตว์น้ำ"
>
>ระหว่างที่ดิ่งลงในท้องน้ำ อิ๊กคิวซังก็นึกถึงหน้าท่านแม่และคำสอนขึ้นมาทันใด
>"เป็นลูกผู้ชายต้องไม่ย่อท้อ" อิ๊กคิวซังจึงตะเกียกตะกายกลับขึ้นฝั่ง
>
>หลังจากนั้นท่านอายุได้ 23 ปี ไปฝากตัวเป็นศิษย์ของหลวงพ่อ "คะโซ"
>แห่งวัดโคอันซึ่งเป็นพระสงฆ์ทรงสมณศักดิ์
>
>แต่พอใจที่จะใช้ชีวิตอย่างสมถะและพอใจในวัตรปฏิบัติอย่างเคร่งครัดและหนักหน่วง
>
>อิ๊กคิวซังต้องทำงานทั้งวัน และปฏิบัติอย่างหนักหน่วง
>นอกจากใช้แรงงานในวัดแล้ว อิ๊กคิวซังยังต้องสานรองเท้า
>
>เย็บเสื้อผ้าตุ๊กตาผู้หญิงและออกไปขายแรงงานในหมู่บ้านละแวกนั้น
>ซ้ำยังโดนพระรุ่นพี่ที่ไม่ชอบหน้ากลั่นแกล้ง ทำร้าย เตะต่อยอยู่เสมอ
>แต่อิ๊กคิวซังก็อดทน
>
>ในที่สุดความพยายามที่จะค้นหาสัจธรรมก็สำเร็จ
>
>เมื่ออิ๊กคิวซังสามารถแก้ปริศนาธรรมที่หลวงพ่อคะโซตั้งไว้ได้สำเร็จ
>ด้วยวัยเพียง 25 ปีเท่านั้น และที่นี่เองที่"พระโชจุน"ได้รับฉายาใหม่ว่า
>***"อิ๊กคิว โซจุน"
>หมายความว่า "รู้พ้นจากโลกสมมติตามบัญญัติของลัทธิเซน"
>
>อิ๊กคิวซังน่าจะเป็นพระภิกษุที่บรรลุธรรมเมื่ออายุยังน้อยที่สุดรูปหนึ่งในพระพุทธศาสนา
>เพระาว่าท่านสามารถบรรลุธรรมในขณะที่นั่งสมาธิบนเรือริมฝั่งทะเลสาบ
>"เหตุแห่งความทุกข์และความเศร้าหมองที่เกิดขึ้นในชีวิตล้วนเกิดจากจิตที่เต็มไปด้วยอัตตา"คือแก่นธรรมที่ท่านค้นพบ
>
>เมื่อทราบว่าอิ๊กคิวซังสามารถบรรลุแก่นธรรม หลวงพ่อคะโซมีความประสงค์
>ที่จะมอบใบสำเร็จเปรียญธรรม และตำแหน่งเจ้าอาวาสให้อิ๊กคิวซังสืบทอด
>แต่อิ๊กคิวซังปฏิเสธด้วยเหตุผลว่า "ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นสิ่งสมมติ"
>
>ท่านจึงออกธุดงค์
>กระทั่งอายุ 34 ปี อิ๊กคิวซังมีโอกาสเข้าเฝ้าท่านพ่อ ซึ่งเป็นองค์จักรพรรดิ
>ชีวิตช่วงนี้เองที่เป็นที่กล่าวขวัญถึง
>และขยาดหวาดกลัวและเกลียดชังจากภิกษุด้วยกัน
>
>อิ๊กคิวซังเคยไปร่วมงานครอบรอบวันมรณภาพของพระผู้ใหญ่รูปหนึ่งด้วยสภาพมอมแมมสกปรก
>จีวรหลุดลุ่ย พร้อมทั้งด่าทอพระที่มือถือสากปากถือศีล
>เพราะในสมัยนั้นมีพระภิกษุชั้นผู้ใหญ่จำนวนมากที่ทำตัวเคร่งพระวินัย
>ถึงขนาดบอกว่าผู้หญิงเป็นมารศาสนา
>แต่ว่ากลับลักลอบให้แม่เล้า-แมงดานำโสเภณีมาบำเรอถึงในกุฏิ
>
>นอกจากนี้อิ๊กคิวซังยังต่อต้านพระผู้มีอิทธิพลมีหลายรูปที่หลอกชาวบ้านว่าจะสามารถบรรลุธรรมได้หากบริจาคปัจจัยให้พระมากๆ
>
>อิ๊กคิวซังปฏิเสธสังคมพระในขณะนั้นอย่างรุนแรงและทำทุกอย่างที่ถือว่าเป็นอาบัติ
>เช่นดื่มสุรา เล่นการพนัน ฉันเนื้อสัตว์(????)ไม่โกนผม+หนวดเครา
>เดินเข้าออกซ่องโสเภณีอย่างเปิดเผยเป็นว่าเล่น
>
>การกระทำแบบนี้อิ๊กคิวซังต้องการต่อต้าน และเสียดสี
>รวมทั้งสั่งสอนพระจอมปลอมในยุคนั้ให้ละอายกับการลวงโลก
>
>อิ๊กคิวซังคบหาและปฏิบัติกับโสเภณีอย่างเปิดเผยสุภาพและให้เกียรติ
>เคยแบ่งส้มจากบาตรให้
>
>เคยปีนเขาเสี่ยงตายไปหาสมุนไพรมารักษาโสเภณีที่ป่วยหนักแม้ว่าต่อมาจะเสียชีวิตก็ตาม
>
>เมื่อท่านอายุได้ 75 พรรษา
>ระหว่างที่ธุดงค์เร่ร่อนหลบภัยสงครามภายในประเทศมาอยู่ที่เมืองซึมิโยชิ
>
>
>ท่านได้พบกับ"โมริ" ศิลปินขอทานตาบอดซึ่งภายหลังท่านได้รับนางเป็นภรรยา
>ทั้งคู่ได้ใช้ชีวิตร่วมกันคืนเดียว โมริก็หนีไปเพราะเกิดความอับอาย
>และเกรงว่าตนเองจะทำให้อิ๊กคิวซังเสื่อมเสียชื่อเสียง
>
>แต่นางก็กลับมาหาอิ๊กคิวอีกหนเพราะไม่สามารถดำรงชีวิตลำพังได้ในสภาวะสงคราม
>
>เมื่ออายุได้ 85 พรรษา จักรพรรดิแต่งตั้งให้อิ๊กคิวซังเป็น
>เจ้าอาวาสวัดไดโตะกุจิ
>ซึ่งเป็นวัดหลวงที่สำคัญที่สุดในสมัยนั้น
>
>เมื่อไม่สามารถขัดพระราชประสงค์ได้ อิ๊กคิวซังจึงยอมรับตำแหน่ง
>แต่เพียงแค่วันเดียวก็ลาออก
>กลับมาอยู่วัดเมียวโชจิที่ท่านสร้างจวบจนวาระสุดท้าย
>
>หลังจากกลับมาอยู่วัดนี้ ได้เพียง 2 ปี ท่านเป็นมาเลเรีย
>ท่านละสังขารในทานั่งสมาธิ ในอ้อมกอดของโมริ ภรรยาสุดที่รักในเวลา 21
>พฤศจิกายน ค.ศ.1481 หรือ พ.ศ.2024 เมื่ออายุได้ 88 ปี
จากคุณ : เอามาจาก FW mail ครับ
แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 51 13:35:53