PANTIP.COM : A6612733 เมื่อผมพาแม่ไปดูรักแห่งสยาม [ภาพยนตร์]

เมื่อผมพาแม่ไปดูรักแห่งสยาม

-Love of (Mom) Siam-

เอาล่ะ มันยังรู้สึกติดค้างอยู่ในใจ
หลังจากดูหนังเรื่องนี้ รักเเห่งสยาม
ความจริงผมดูมันมาตั้งเเต่เดือนที่เเล้ว
เเต่ตอนนี้มันยังเหมือนติดค้างอยู่ในใจ

ผมยังไม่มีส่วนร่วมจากการเขียนถึงหนังเรื่องนี้เลย

เเต่จะให้ผมวิจารณ์หนัง ผมก็คงทำไม่ได้
ผมไม่ใช่นักวิจารณ์หนังครับ

ผมดูหนังเรื่องนี้มาสองรอบ
รอบเเรกไปดูกับเพื่อนๆ
ดูไปด้วยความปลาบปลื้มว่าหนังทำมาได้ดีขนาดนี้
เเม้บางทีบรรยากาศรอบข้างจะเหมือนดูหนังผีอยู่
มีเสียง วิ๊วววว ว๊ายยย กรี๊ดดด เป็นระยะๆของเลิฟซีน...
เเต่เอาเถอะ ผมดูหนังด้วยความสุข เเละจบมาด้วยความจิตตก
จิตตกเพราะหนังดีเกินไป...มันกระทบบางสิ่งบางอย่างในจิตใจผมมาก
(อีเพื่อนหาว่าผมบ้า....จิตตกบ้าไรว่ะเเค่หนัง เอาเถอะผมอาจจะบ้าจริงๆ...)

หลังจากดูรอบเเรกจบ
ผมตั้งใจว่ามันจะต้องมีรอบที่ 2

เเละคนที่ผมจะไปดูด้วยต้องไม่ใช่ใคร

เเม่ของผม

ผมบอกเเม่ว่า เเม่ผมมีหนังเรื่องหนึ่งที่อยากให้เเม่ไปดูกับผมนะครับ...
ปกติในรอบ 5 ปีผมจะไปดูหนังกับเเม่ทุกอาทิตย์ คือเราจะดูกันดะๆมาก
ผมเป็นคนชอบดูหนัง เเละเเม่ผมก็ยินดีที่จะไปเป็นเพื่อน
มันถือเป็นกิจกรรมครอบครัวอย่างหนึ่งในครอบครัวผม
เเต่พอเข้าปี 2550 ผมรู้สึกเบื่อเเละเอียนกับการดูหนัง
(หรือเพราะดูมันมากไป เลยเบื่อพลอตเดิมๆ)
นี่เป็นหนังเรื่องเเรกๆของปีเลยที่ผมได้ดูกับเเม่...

ผมจูงมือเเม่เพื่อไปซื้อตั๋ว ผมบอกคนขายตั๋วว่า
รักเเห่งสยามสองที่ครับพี่....คนขายตั๋วมองผมเเล้วงงๆเล็กน้อย
ประมาณว่า พาเเม่มาดูนี่นะ...

ผมพาเเม่เข้าไปในโรงหนัง
หนังเริ่มฉายไปเรื่อยๆ พร้อมกับที่มือของผมกำมือของเเม่ไว้ตลอด
หนังเดินเรื่องไป ด้วยประเด็นครอบครัว เเละเพศที่สามอย่างหนัก
มันอาจจะหนักมากสำหรับเเม่ของผม...
ผมสังเกต เห็นเเม่ถอนหายใจเป็นระยะๆ...

เเม่คุยกับผมเป็นระยะๆ

สินจัย (ในบทสุนีย์) เเทบไม่ได้ยิ้มทั้งเรื่องเลยเนอะลูก...
เเล้วจูนนี่ใช่ลูกของมันจริงๆหรือเปล่า...

ผมดูไปเรื่องๆ ใจก็หวั่นๆว่าที่พาเเม่มาดูนี่ ผมคิดถูกหรือเปล่า...
เเต่พอฉากๆหนึ่งออกมา
ผมถึงกับร้องไห้โฮ

ฉากที่สุนีย์เเม่ของโต้ง ให้โต้งเลือกตุ๊กตา
พร้อมกับประโยคว่า
"เลือกที่ลูกว่าดีที่สุด เป็นตัวลูกที่สุด"

- ไม่ใช่อะไรตลอดเวลาที่ผ่านมา
ผมเปิดเผยกับเเม่ตลอด
คือผมมีอะไรผมไม่เคยปิดบังเเม่
ผมไม่เคยมีความลับกับเเม่เลย...
ผมเป็นเกย์ ผมชอบผู้ชาย
กระทั้งผมโดดเรียน ผมก็ยังบอกเเม่เสมอ
หรือกระทั้งจะช่วยตัวเอง ขออยู่คนเดียว ผมก็บอกเเม่ตรงๆ
ตอนผมกำลังมีความรัก
เเม่ผมรู้ เเละอยู่ข้างๆผมเสมอ
เเม่รู้จักความรักของผมทั้งหมด
เเม่ไม่เคยห้าม... เเม่เพียงให้กำลังใจ เเละคำเเนะนำอยู่ข้างๆ
เพราะ ผมคือคนตัดสิน เเม่ให้ผมเดินชีวิตด้วยตัวผมเอง -

ผมร้องไห้โฮออกมามากๆ จนเเม่ตกใจ

ตุลย์เป็นอะไรอะ...

ก็....คิดถึงเเม่ม..ม.ม.ม.....โฮฮฮฮ
(วินาทีนั้นความรู้สึก น้ำตา มันหลั่งใหลออกมาจนพูดไม่รู้เรื่อง...)
เเม่ไม่ได้พูดอะไร เพียงเเค่ค้นอะไรบางอย่างในกระเป๋าเเล้วยื่นมาให้ผม

กระดาษทิชชู่ พร้อมกับตบไหล่ผมเบาๆ
เดี๋ยวไปคุยกันข้างนอกก็ได้ตุลย์ ดูหนังรบกวนเขา...

ผมดูไปด้วยอาการเสียงฟุตฟิตที่จมูก..
เอาเถอะผมก็ดูมันจนจบ

ผมมาคุยกับเเม่ เรานั่งกันอยู่บนรถในลานจอดรถ

เเม่...

"ขอโทษนะ ตุลย์ไม่อยากเกิดมาเป็นเเบบนี้ ให้เเม่เครียด ให้เเม่ไม่สบายใจ
ตุลย์พยายามเเล้ว เเต่ตุลย์เลือกไม่ได้ ตุลย์อยากมีเเฟน มีหลานให้เเม่อุ้ม
เเต่นะ ตุลย์ชอบผู้ชายน่ะเเม่..."

เเม่ก็ตอบผมกลับมาว่า

"เเม่รับได้ตั้งนานเเล้ว ถ้าตุลย์มีความสุขที่จะเป็นก็เป็นไป
เเต่นะบางทีเเม่ก็คิด ถ้าเเม่บังคับตุลย์ให้เป็นผู้ชาย ตุลย์อาจจะหายก็ได้
เเต่ที่เเม่เห็นคือตุลย์ไม่มีความสุข ตุลย์เหงา"

ผมก็ยังรู้ เเม่ยังคิดว่า ถ้าผมจะเปลี่ยนตัวเองเป็นผู้ชาย ผมก็ยังเปลี่ยนได้
เเม่อาจจะยังคิดว่า การเป็นเกย์มันคือเเฟชั่น...

"ตุลย์เลือกไม่ได้ครับเเม่ ถ้าตุลย์เลือกได้ ตุลย์ไม่อยากเป็นเเบบนี้หรอก
ตุลย์อยากเป็นผู้ชายเเท้ มีความสุขในชีวิต อยากให้เเม่ดีใจ
หาเเฟน หาหลานมาให้เเม่ ว่าเเต่เเม่รังเกียจผมหรือเปล่าที่ผมเป็นเเบบนี้..."

"เเม่จะรังเกียจตุลย์ได้ยังไง ตุลย์เป็นลูกคนเเรกของเเม่นะ
เป็นลูกคนที่เเม่รักที่สุด เเม่จำได้ตอนเเม่รู้ว่าเเม่ท้องตุลย์
เเม่ดีใจมาก เเม่กำลังมีลูก เเม่เห่อมากเลย บอกชาวบ้านเค้าทั้งตำบลเลย
โทรไปกรี๊ดกร๊าดกับเพื่อน
....เเล้วความดีใจของเเม่
มันก็ยังมีมาจนถึงตอนนี้...ถ้าตุลย์มีความสุขที่จะเป็น เป็นอะไรก็เป็นไปเถอะ
ขอให้ตุลย์เป็นคนดีก็พอ เเม่ก็ขอให้ตุลย์เจอคนดี...."

คนดี...
ผมตอบเเม่กลับไป

"ตุลย์ไม่ได้เหงาขนาดนั้นนะเเม่...ทุกวันนี้ตุลย์ก็มีความสุขพอเเล้ว
กับการยอมรับตัวเอง กับคนที่เข้าใจตุลย์ กับเเม่
เรื่องความรักหากมันจะมี ก็เป็นเพียงกำไรในชีวิตเท่านั้นเเหละ...
ตุลย์ไม่ได้อยากมี ไม่ได้อยากไขว่คว้ามันขนาดนั้น
ที่เรื่องความรักเก่าๆเพราะตุลย์ยังเด็กมาก ปัญหาต่างๆมันรุมเร้า"

"เเล้วเรื่องสังคมล่ะ ตุลย์ยอมรับที่เค้าทำกับตุลย์ได้เหรอ
คือเเม่ไม่เข้าใจ ความจริงตุลย์ก็ดูไม่ออกว่าเป็น ตุลย์เเค่เฉยๆไว้
เเต่ทำไมตุลย์ถึงชอบบอกคนอื่นว่าเป็นตั้งเเต่คุยกันครั้งเเรก...."

ผมตอบ

"เเม่.....ไม่มีความหมายหรอกสังคม เเค่ตุลย์ยอมรับ เข้าใจ มีความสุขกับตัวเอง
เเละมีคนที่ตุลย์รักที่สุดอย่างเเม่ยอมรับตุลย์ได้...มันก็เพียงพอเเล้ว
ตุลย์ไม่ต้องการการยอมรับจากใครอีกเเล้ว ช่างหัวมัน รับได้ก็ได้ก็ไม่ได้ก็ช่าง:-)
ตุลย์ไม่ได้ขออะไรเค้ากินนะ ตุลย์มีความสุขในการเปิดเผย ตุลย์สบายใจน่ะ
มีชีวิตโดนไม่มีความลับ
ไม่ต้องปิดบังอะไรกับใคร....ตุลย์คิดว่าถ้าเราจริงใจกับใคร เค้าก็จะจริงใจกับเราตอบ"

เเม่เอามือมาโอบกอดผม ให้ผมไปซบที่อกเเม่เบาๆ

มันรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเลยล่ะ...

"ความจริงตุลย์ไม่ต้องพาเเม่มาดูหนังเรื่องนี้ก็ได้นะ....
เพราะทุกสิ่งทุกอย่างระหว่างตุลย์กับเเม่ มันก็เหมือนเดิม
มันก็ยังคงเป็นเเบบนี้เเหละ...."

วินาทีนั้นผมเข้าใจบางสิ่งบางอย่าง

บางอย่างที่ไม่ต้องการความเข้าใจเเจ่มเเจ้ง
เหมือนเเม่ผม เเม่ไม่ต้องรู้กระจ่างว่า ทำไมลูกฉันถึงเป็นเกย์

ไม่ต้องเข้าใจมันว่า มันมาได้อย่างไร สาเหตุมันเป็นยังไง

เเต่สิ่งที่เเม่ทำคือ

เเม่เพียง

"ยอมรับ" มัน

เเล้วให้ผมเลือกเดินเส้นทางของผมเลือกเอง
ซึ่งบางทีมันอาจเป็นเส้นทางที่ผมเลือกไม่ได้...

เเต่ผมก็มีความสุขอยู่เเล้ว
เพราะมันเป็นตัวของผม

ผมไม่มีอะไรจะเขียนในเอนทรี่นี้อีกเเล้ว
นอกจาก

"ผมรักเเม่ครับ...."
"ผมจะทำให้ดูว่า เส้นทางที่ผมจะเลือกเดิน มันไม่มีคำว่าผิดหวังให้เเม่เเน่ๆ"

ขอบคุณพี่มะเดี่ยว เเละทีมงานทุกคน
สำหรับหนังครอบครัว หนังรักที่ดีเเบบนี้...

-------------------

เหอๆไม่รู้โพสห้องนี้ถูกหรือเปล่านะครับ
ถ้าผิดต้องขอโทษด้วยนะครับ
ที่จริงเขียนไว้นานเเล้วอะครับที่

http://shikak.exteen.com/

คิดไปคิดมาอยากแชร์ประสบการณ์ในการดูหนังเรื่องนี้มั่ง
แม้จะดีเลย์มากๆ...ก็ตาม -*-

แก้ไขเมื่อ 16 พ.ค. 51 12:19:59

จากคุณ : shikak - [ 16 พ.ค. 51 11:49:19 ]