ขออนุญาตใช้ถ้อยคำของคุณ ก เป็นข้อความแทนใจของพวกเราทุกคนที่มีต่อทามะจังนะคะ
//
"สรุป Mission - Meeting Tamaki Hiroshi in Thailand - เป็นการเล่าความรู้สึกส่วนตัวตลอด 3 อาทิตย์มากกว่านะคะ
ตั้งแต่ต้นเดือน ทามะกลับนี่ เป็น 3 อาทิตย์ที่สนุกจริงๆ ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะทำอะไรแปลกผิดปกติวิสัยขนาดนี้ได้เหมือนกัน ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องขอบใจเพื่อนร่วมก๊วนสาวๆ ทั้งหลายที่ร่วมด้วยช่วยกันจริงๆ
ทบทวนความจำตั้งแต่กระทู้ที่ 69 เริ่มต้นตั้งแต่ข่าวล่า (ล่าจริงๆ คือรู้เรื่องเอากันวันที่ 2 มิ.ย. แต่ทามากิมาตั้งแต่วันที่ 31 พ.ค.) จำได้ว่าที่เขียนถามขึ้นบนกระทู้ว่าพอจะรู้ว่ากองถ่ายไปไหนบ้าง ก็พูดเล่นๆ แบบโจ๊กซะมากกว่า ไม่ได้คิดว่าจะหาข้อมูลกันได้จริงจัง ปรากฎว่าเจ้าของกระทู้คนเก่งของเรา ฮัตจังมีข้อมูลมาให้ซะอีก เอาล่ะ รู้ว่าถ่ายที่เซ็นทรัลเวิรล์ดวันที่ 4 5 แล้ว แต่ก็เป็นวันทำงานที่ไม่สามารถปลีกตัวไปไหนได้อีก มีคุณหมูน้อยฮัทจิที่สละเวลาไปดูให้ตอนเที่ยง และลองไปดูตอนเย็นของวันที่ 4 ก็ไม่ได้ผล และรู้เพิ่มมาอีกว่าวันที่ 5 ก็ไม่มีฉากของทามะอีก เริ่มคิดแล้วว่าโอกาส เห็น ตัวจริงคงยาก
ข่าวเพิ่มเติมว่าวันที่ 7 มีถ่ายที่ช่องนนทรี ขาประจำของกระทู้ทั้งที่อยู่กรุงเทพฯ และไม่อยู่กรุงเทพฯ เลยตัดสินใจจะไปลองเสี่ยงโชคดู แล้วก็อย่างที่เล่าไปแล้ว ประสบผลสำเร็จ แถมได้ทำมากกว่าที่คาด เพราะความคิดแรก แค่คิดว่าจะดูอยู่ห่างๆ เท่านั้น กลับได้ทั้งพูดคุย + ลายเซ็น เนื่องจากเป็นวันแรกที่เจอจังๆ เพราะฉะนั้นก็ออกจะเบลอๆ ไม่ได้เตรียมว่าจะพูดคุยอะไรด้วยทั้งสิ้น ความรู้สึกหลังจากวันที่ 7 ก็คือ แน่นอนว่าหน้าตาดี ผอม (อันนี้รู้อยู่แล้ว) สูง ขาว ผิวพรรณสวย (กว่าที่คิด) และที่สำคัญไม่ปฏิเสธการที่แฟนๆ เข้าไปหา พูดคุยด้วยก็ตอบแบบสุภาพ ไม่มากไม่น้อยเกินไป และการไปดูวันแรก มีของแถมแก่สายตาอีกอย่าง คือคุณฟุรุฮาตะ ที่ตอนแรกเข้าใจว่าเป็น ผจก. ^^;
หลังจากเล่าเรื่องการตามไปดูทามะวันแรกไปแล้ว กระทู้คึกคักขึ้นมาทันตา มีคอมเมนท์ของ silent partners ของกระทู้หลายๆ คน ทำให้เจ้าประจำกระทู้ทั้งหลายใจชื้นขึ้นมาบ้างว่าในเมืองไทยก็มีแฟนทามากิ นอกจาก 5 6 คนที่เขียนกันอยู่ประจำ
พอถึงนัดวันที่ 16 (ที่ไปด้วยความไม่แน่ใจเหมือนเดิมว่าจะได้เจอหรือเปล่า) ด้วยความสามารถของคุณหมูน้อยฮัทจิ ก็ทำให้เราได้พบจุดที่ตั้งของกองถ่าย + ทามากิอย่างรวดเร็ว แต่เนื่องจากวันนั้นคิวของทามะสั้นมาก ทำให้คุณ plusnueng ที่มาร่วมขบวนการด้วยมีโอกาสพบทามะน้อยไปหน่อย แต่อย่างไรก็ดี วันนั้นพวกเราได้ทำสิ่งที่ตั้งใจไว้สำเร็จไปอย่างหนึ่ง คือการมอบของขวัญและการ์ด (ฝีมือการเขียนภาษาญี่ปุ่นของโทโมะจัง) ให้กับทั้งทามากิและคุณฟุรุฮาตะ (ที่พวกเราก็ยังเปิ่น คิดว่าเป็นผู้จัดการต่ออีกแน่ะ)
สิ่งที่รู้สึกจากการพบกันสั้นๆ ที่มีต่อทามะคือ น่ารัก ตอบมากขึ้น รีแลกซ์มากกว่าตอนวันแรกที่เจอ คงเพราะงานในวันนั้นเสร็จแล้ว และคุ้นหน้าพวกเราระดับหนึ่ง แล้วก็ไม่ (รักนวลสงวนตัว) หวงมือเลย ส่งมือให้ได้จับ เสียงพูดค่อนข้างนุ่มนวลกว่าเวลาแสดง และจากการที่คุณหมูน้อยฮัทจิเป็นผู้ค้นพบก่อนหน้าพวกที่ตามไปล่าช้า ก็คือทามากิพูดภาษาอังกฤษได้ดีระดับหนึ่งทีเดียว
หลังจากวันที่ 16 ก็ยังมีข่าวคนเห็นและแฟนตามไปดูทามากิอยู่เรื่อยๆ ที่นู่นที่นี่ และทามากิก็มีปฏิสัมพันธ์ที่ดีกับแฟนที่เข้าไปทักและขอลายเซ็นอยู่เสมอ อีกเรื่องก็คือ เป็นดาราญี่ปุ่นต้องช่วยเหลือตัวเองและท่าทางจะชอบการซื้อของพอสมควรทีเดียว
วันที่ 21 หมดสิทธ์ไปส่ง แต่ใจยังพะวง หลังจากเสร็จธุระ รีบโทรไปหาสาวๆ ที่ยกทีมไปส่ง คราวนี้หมอจ๋ากลับมาร่วมทีมอีกครั้ง ได้ฟังการเล่าเรื่องจากทั้งโทโมะจัง หมอจ๋า หมูน้อยฮัทจิแล้ว สิ่งที่ประทับใจนอกจาก service mind ต่อแฟนที่คงเส้นคงวา การปล่อยตัวสบายๆ (แต่งตัวแบบเซอร์สุดนี่ ทั้งเคานเตอร์เช็คอินกับตอนขึ้นเครื่องนี่ เจ้าหน้าที่แปลกใจกันบ้างหรือเปล่านะ หรือเฉยๆ เจอคนทำตัวแบบนี้มามาก เพราะจากประสบการณ์นั่งเครื่องของตัวเองไม่เคยเจอคนแต่งตัวแบบเพิ่งลุกขึ้นจากที่นอนแล้วมาขึ้นเครื่อง หรือว่าเตรียมตัวนอนเต็มที่ก็ไม่รู้ แถมนั่งชั้นธุรกิจอีก)
ไปๆ มา ๆ สิ่งที่ประทับใจที่สุดกับการมาเมืองไทยในครั้งนี้ คือคำถามที่ทามากิถามโทโมะจังว่า มายังไง และจะกลับยังไง ตอนกลับไม่เป็นไรเหรอ คำถามนี้แสดงถึงพื้นนิสัยที่น่ารักมากๆ รู้จักเอาใจใส่คนอื่น ขนาดกับคนที่ไม่ได้รู้จักกัน และก็ไม่จำเป็นจะต้องถามไปถึงด้วยซ้ำ จะมีดาราสักกี่คนที่จะถามแฟนๆ แบบนี้ เท่าที่เคยรู้ ทามากิเป็นคนมีมารยาทดี รู้จักผู้ใหญ่-เด็ก กตัญญู ฯลฯ ความเอื้ออาทรนี่ทำให้ความรู้สึกดีๆ ที่มีต่อเจ้าตัวเพิ่มขึ้นอีกมากจริงๆ
ความสุขในรอบสามอาทิตย์นี้ นอกจากการที่ครั้งหนึ่งที่มีโอกาสได้เจอศิลปินต่างชาติ (ที่ชอบ ถ้าไม่ชอบก็คงไม่ตามไปดู) แบบตัวเป็นๆ ไม่ใช่การไปดูการแสดงแล้ว ยังมีการได้ทำอะไรร่วมกันกับเพื่อนๆ การสุ่มเสี่ยงทำอะไรแบบประหลาดๆ การเดินตามดาราเหมือนสตอลก์เกอร์ ความเขินเปิ่นและ happennings ต่างต่างนานา
ทามะกลับไปแล้ว การพะวักพะวนและความสนุกสนานในการติดตามข่าวก็คงซาไป เหลือไว้แต่ความรู้สึกดีๆ และทุกคนก็คงจะติดตามผลงานของทามากิกันต่อไปนะคะ
เอ๋ เรียบร้อยเหรอคะนี่ ภาษาเขียนเท่านั้นแหล่ะค่ะที่เรียบร้อย หน้าเด็กกว่าอายุ (ชมหรือเปล่านี่คุณ plusnueng) อ้อ ฮัตจัง ใต้เมล์มีภาษาไทยปะไปแล้วนา หรือว่าตัวหนังสือมันเพี้ยน แปลงร่างไปคะ
--------------------------------------------
ปะภาษาอังกฤษดู (อาจจะไม่ค่อยถูกต้องนัก) เนื่องจากกลายเป็นกระทู้อินเตอร์ไปแล้ว (555) เผื่อมีใครมาเอาไปปะที่ไหน จะได้รู้ว่าเราชื่นชมทามะ ส่วนภาษาญี่ปุ่นยังคิดอยู่ว่าจะเขียนดีหรือไม่ เริ่มขี้เกียจ
As we have some guests who could not read Thai language, this is my summary of the events during these three weeks, based on my own personal impression. Hope that I could recall everything correctly.
Meeting Tamaki Hiroshi in Thailand What! A nearly impossible concept. I believed that no fans in Thailand have ever imagined or expected that they would have a chance to see him in person, not through TV or screens.
When I first read that Tamaki-san would be in Thailand for MW filming, it was really delayed news, as he has already been in this country. Jokingly, I posted on this board whether anyone knew anything about the filming locations. Luckily, we got the information.
The first attempt on June 4 did not bear any fruit. One of our friends who went to survey at CTW, saw only the filming staff but not the Star, and later we heard that he might not have any scence on June 5. The possibility to see him was getting smaller.
Anyway, we heard that the filming would take place at BTS Chongnonsee Station on June 7. My friends and me decided that we would try again. We succeeded on that day. More than my expectation (just seeing him from a long distance), we were able to talk and get his signs. My first impression about Tamaki-san: good-looking (undeniable), tall and very slim, fair complexion and friendly enough to talk with Fans. (I thought that he was preparing himself for the scene, not exactly in the mood to talk with foreigners).
On June 16, we went to CTW again. This time too, we were not sure about the information, just tried to go there early in the morning. My good friend, Moonoi Hatchi was the first one to saw him and had some conversation with him, unexpectedly Tamaki-san can speak and communicate in English well.
He finished his work early on that day, but we were able to see and gave Tamaki-san and Furuhata-san (whom we had still mistaken for Tamaki-sans Manager Gomennasai) our presents and cards. We also got the chance to shake hands with him.
On that day, my impression was that he looked more relax, and answered more questions. Maybe because he finished his work for that day, or maybe he got used to our faces ^^. I think when he is not in drama/movie character, his voice is softer, but this is my own personal opinion, please do not take it seriously.
After that day, we heard many stories about people meeting him in Bangkok area, both during filming and his private times. He always welcomed Fans who talked to him and asked for signs.
On June 21, I could not go but some of my friends went to the airport to see him off. As I have not been there myself, I could write only my impression based on the recounts of Tomochan, Dr.Jah and Moonoi Hatchi. Tamaki-san was in relaxing mode with worn-out outfit, his usual sandals and natural hair-style (not doing anything with his hair at all, so it fell around his face). He looked younger than his age with this backpacker-tourist style. This is according to Moonoi Hatchis word. This time, there were many fans wating for him, he smiled, talked and tried to give everyone his signs although hes already late for his flight.
What impressed me most about him was the conversation he had with Tomochan and others. He asked them how they came to the airport, then how and whether it was safe for them going back home.
I heard a lof of good things about him previously. Many of his colleagues praised him about his good manner, etc. But his question was unexpected and really nice. I dont think many actors will ask a question like that to strangers, Fans or not. It showed that hes a kind and caring person. Very nice, indeed. I certainly will continue following his work in the future.
During these three weeks, besides meeting Tamaki-san which was very good, I would like to say that Im glad knowing all of you, had the chance doing something unusual, and had the chance to accomplish the mission together.
Finally, I would like to express my gratitude to MW staff, both Thai and Japanese, who had to tolerate our presence near the filming area, and did not prevent us from contacting Tamaki-san. Doumo Arigatou."
จากคุณ : ก (Eureka101)
ส่วนรูปที่ฮัตจังจะแปะต่อไป คงเป็นอริยาบทต่างๆของทามะในยามที่อยู่กับแฟนๆค่ะ สำหรับคนที่ไม่มีโอกาสได้เจอจะได้จิ้นออกว่าทามะน่ารักขนาดไหน (ส่วนมากเป็นรูปที่เคยแปะแล้วในทู้เก่าๆนะคะ)
เริ่มจากรูปที่ฮัตจังชอบมากๆ
ปล อย่าลืมเก็บทู้เก่าเข้าคลังน๊าค๊า
//
แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 51 21:05:48
Hiroshi Tamaki No.73 ~ ตามหัวใจไปสุดหล้า{แตกประเด็นจาก A6723479}
