ความคิดเห็นที่ 1 ขอบคุณค่ะ  จขกท.เขียนได้ดีจริงๆ  อยากให้ทุกคนกลับไปบอกรักแม่ในวันแม่นี้  ถ้ายังไม่มีแรงบันดาลใจละก้อ  เดินไปซื้อ DVD เรื้องนี้มาดู  จะได้แรงอย่างมหาศาล  หรือซื้อหนังสือแปลเล่มนี้มาอ่านดูก็ได้นะคะ จากคุณ : jue2000 - [ 6 ส.ค. 51 15:20:25 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อ่ะ...ผมลืมไป นึกว่าไม่ได้โพสกระทู้ (พอดีว่าจะโพส เอาลงมาหน่อยแล้วเกิดเปลี่ยนใจ...เลย ปิดไป-กะไม่โพส แต่หัวกระทู้มันลงมาก่อนแฮะ...เข้ามาดู...อ้าวกระทู้มาเเล้วนี่) ................................................................................................                    งั้นขออนุญาตต่อเลยนะครับ                       แม่ของม่าคุง เป็นคนที่มีอัธยาศัยใจคองดงาม มองโลกในแง่ดี เอื้อเฟื้อต่อคนรอบข้าง ขยันทำมาหากินอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย            ในขณะที่คุณพ่อ ผู้ผิดหวังจากการไล่ตามความฝันถึงการเป็นจิตกรที่มีชื่อเสียง จึงจ่อมจมกับความไร้ความสามารถของตนโดยไม่ลุกขึ้นสู้เลยแม้แต่น้อย                     ทำให้ม่าคุงต้องการที่จะก้าวพ้นจากการเป็น                                            “คนขี้แพ้”                                            เหมือพ่อ                 ...เพื่อที่จะก้าวไปสู่ความสำเร็จ ม่าคุงจึงขอคุณแม่ออกไปไล่ตามความฝันในโตเกียวตั้งแต่ยังเด็ก แต่...สิ่งที่เขาคิดมันไม่ใช่เรื่องง่าย แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 51 16:13:34 จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 6 ส.ค. 51 16:12:15 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เป็นเรื่องที่อยากดูมากๆ เร็วๆนี้คงหามาดูให้ได้ ที่จริงเปนคนไม่ชอบหนังเศร้า แต่พอดูเรื่อง one litre of tears ก็เปลี่ยนใจ จากคุณ : ตุ๊กตารอยทราย - [ 6 ส.ค. 51 16:14:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 15 ปี กว่าคนหนึ่งคนจะประสบความสำเร็จในชีวิตนั้น คือช่วงเวลาที่แสนยาวนานเหลือเกิน อย่างที่ไม่สามารถจำได้ว่าผ่านเรื่องราวของความปวดร้าว ความผิดหวังมามากมายเท่าไหร่       แต่การที่มีใครสักคนอยู่เคียงข้างคือสิ่งวิเศษที่สุดสำหรับการได้มีชีวิตบนโลกนี้ เหมือนกับที่ ม่าคุงเคยพูดไว้ว่า   ................................................................................................       “...พ่อของผม ถูกหักอกโดยมหานครโตเกียวเขาเดินทางกลับบ้านเกิด                   ...ส่วนผม ทิ้งบ้านเกิดเพื่อเดินทางสู่โตเกียว จนหลงลืมคนที่อยู่ข้างหลัง                        สมัยเป็นเด็กเมื่อพ่อเมากลับบ้านแล้วระเบิดอารมณ์ใส่ผมบ่อยครั้ง จนวันหนึ่ง แม่เลี้ยงจึงตัดสินใจเลี้ยงดูผมมาโดยลำพัง                             ...แม่ไม่เคยบ่นว่าเหนื่อย                             ...ไม่เคยบอกว่าไม่ได้เวลาผมเอ่ยปากขออะไร                               ...ทุกครั้งที่ผมกลับมาบ้านจะมีอาหารที่แม่ทำไว้รอผมอยู่ที่บ้านเสมอ                           เมื่อผมโตขึ้นผมบอกแม่ว่า         ผมจะไปโตเกียว ไปสานต่อความฝันของพ่อ ผมจะเป็นจิตรกรจริง                                ...แม่ให้ผมไปโดยไม่เคยทัดทานอะไรเลย                                ...แม่ส่งเงินมาให้ผมเสมอ เวลาที่ผมเดือดร้อน                                  เวลาผ่านไปเนิ่นนานหลายปี       ผมก็ยังคงหวังเสมอว่าสักวันผมจะประสบความสำเร็จให้แม่ได้ภูมิใจ                              แต่แล้ววันหนึ่ง      ผมเพิ่งได้ข่าวว่าแม่ไม่สบาย แม่ไม่เคยบอกผมมาก่อนว่าแม่ป่วย ด้วยโรคมะเร็งระยะสุดท้าย” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 6 ส.ค. 51 16:16:13 ]

ความคิดเห็นที่ 5 หลังจากคุณยายเสียชีวิตไป ม่าคุงตัดสินใจพาแม่มาอยู่ที่โตเกียวและเลี้ยงดูท่าน                             เมื่อรู้ว่าแม่เหลือเวลาอีกไม่มาก        จึงตั้งใจทำงานหนักเพื่อทำให้แม่สุขสบายมากที่สุดเท่าที่จะมากได้                                  ในขณะที่แม่เองก็พยายามใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ทำทุกอย่างเพื่อเป็นกำลังใจให้กับมาคุงเช่นเดียวกัน                             ม่าคุงรู้สึก และสำนึกในพระคุณของคุณแม่                             ...ครั้งหนึ่งเขาถึงกับพูดออกมาว่า                             “แม่ของผมคือผู้หญิง ผู้มั่นคง                แต่ภาระทำให้เธอต้องละทิ้งความสุขส่วนตัว       ความใฝ่ฝันสูงสุดของเธอคือการที่ได้ไปยืนอยู่บนหอคอยโตเกียวพร้อมกัน พ่อ แม่ ลูก” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 6 ส.ค. 51 16:18:28 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ...ผลของการทำงานหนักนั้นแม้จะไม่สามารถทำให้เขาประสบความสำเร็จในชีวิตได้ทันที แต่ก็สร้างอาชีพที่มั่นคงจากการเป็นนักเขียนและวาดภาพประกอบ     จนสามารถมีหนังสือตีพิมพ์เล่มแรกและนำมาซึ่งความภูมิใจให้กับแม่                    “คือจุดเริ่มต้นของการไล่ตามความฝันที่แท้จริง ซึ่ง 15 ปีที่ผ่านมานั้นไม่ใช่เลย                    ...แต่อย่างน้อย ระยะเวลาที่ยาวนานนั้น ก็ทำให้เขาได้เรียนรู้โลก                          รู้หกล้ม รู้ลุกขึ้น รู้หยัดยืนแล้วก้าวต่อไป                                  เพราะถ้าไม่ล้ม                       ...คนเราจะลุกขึ้นยืนและเลือกทางข้างหน้าได้อย่างไร?” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 6 ส.ค. 51 16:20:23 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ในท้ายที่สุดแม้เขาจะไม่มีโอกาส พาคุณแม่ขึ้นไปชมวิวที่หอคอยโตเกียวอย่างที่เคยฝันไว้                    คล้ายๆ กับคนแก่ๆ หลายๆ คนที่อยู่รอบตัวพวกเรา                       ซึ่งอาจจะเป็นคุณย่า คุณตา คุณยาย          ซึ่งพวกท่านอาจต้องการไปวัดนั้นวัดนี้ซึ่งเป็นวัดสำคัญซึ่งในบั้นปลายชีวิตได้ไปเยือนก็ตายอย่างมีความสุขแล้ว .................................................................................................                “แต่ภาพที่ม่าคุงค่อยๆ ประคองคุณแม่แก่ๆ ข้ามถนนช้าๆ โดยมีหอคอยโตเกียวอยู่ไกลออกไปทางด้านหลัง คือสิ่งที่บอกเล่าความรัก ความห่วงใย และทุกความรู้สึกที่แม่ลูกมีให้กัน โดยไม่จำเป็นต้องขึ้นไปที่หอคอยโตเกียวอีกต่อไป”                                                       ..ที่สุดแล้ว       ลูกชายคนนี้ก็ได้ทำในสิ่งที่แม่ต้องการ โดยการนำอัฐิของคุณแม่ขึ้นไปที่หอคอยโตเกียวด้วยกัน                              และมองลงมาข้างล่าง       เพื่อมองหาบ้านเล็กๆ ที่ครั้งหนึ่งแม่กับลูกเคยมาอาศัยอยู่ด้วยกันในเมืองใหญ่อย่างโตเกียว                                  .............................................................                                 ขอบคุณครับ...กลับไปทำงานต่อล่ะ แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 51 16:23:43 จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 6 ส.ค. 51 16:22:49 ]

ความคิดเห็นที่ 8 บอกตรงๆอยากดูมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ไม่กล้าดูครับ เจอนํ้าตาหนึ่งลิตรเข้าไปยังจิตตกไม่หาย เรื่องนี้โดนใจเกินไป เหลือแม่คนเดียวด้วย ขนาดอ่านเรื่องย่อมาแล้วโหลด มาครึ่งเรื่องแล้วยังกดทิ้งเลย ชอบหนังญี่ปุ่นยุคนี้นะโดยเฉพาะAlway1-2 ดูแล้วอิ่มดี จากคุณ : บอย - [ 6 ส.ค. 51 16:31:39 A:125.24.214.122 X: TicketID:178717 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบอกว่าหนังสือก็ดีมากมาย ให้ความละเอียดของความรู้สึกของผู้ชายคนนึงได้ดีมากจริงๆ จนคิดไม่ออกว่า ความรู้สึกของคนเรามีความคิดมากมายกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อว่า แม่ จะมีมากและเกินพรรณาได้ขนาดนี้เลยหรือ? แต่หนังสือทำได้ และทำได้ดีด้วย "ลิลี่ แฟรงกี้" ถ่ายทอดมาดีเหลือเกิน รวมทั้งคนแปลด้วยนะ ทิพย์วรรณ ยามาโมโตะ จากคุณ : ปีศาจตัวเล็ก - [ 6 ส.ค. 51 17:30:03 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ไทยพีบีเอสเตรียมนำเรื่อง Tokyo Tower มาฉายแล้วนะครับ (ผังรายการเดือนนี้ออกมาแล้ว) ดูรายละเอียดได้ที่ http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A6867132/A6867132.html ครับ จากคุณ : เซียงยอด - [ 6 ส.ค. 51 17:39:57 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เมื่อคืนเราพึ่งดูเรื่องนี้ทางเคเบิ้ลทีวี หนังมีชื่อไทยว่า รักยิ่งใหญ่ หัวใจให้เธอ ตอนแรกก็ไม่รู้นึกว่าหนังรักวัยรุ่น การดำเนินเรื่องจะเรื่อยๆ เหมือนการเล่าเรื่อง แต่ยิ่งดู เรายิ่งร้องไห้ อิอิ sensitive ค่ะ ดูจบแล้วอยากกลับบ้านไปกอดแม่เลย TT-TT จากคุณ : ฉันคือความหวังของวันพรุ่งนี้ - [ 6 ส.ค. 51 17:51:27 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ... เข้ามาดู จากคุณ : Baritoreca - [ 6 ส.ค. 51 19:50:27 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อันนี้มาคุงกับแม่จากซีรี่ย์ค่ะ จากคุณ : อาขิ - [ 6 ส.ค. 51 19:54:39 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผ่านมาอ่าน...   จากคุณ : ชายยอดนักทดลอง - [ 6 ส.ค. 51 20:15:28 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ชอบทั้งหนังและซีรีย์ค่ะ ซาบซึ้งน้ำตาไหล แต่เวอร์ชั่นซีรีย์จะออกแนวเรียกน้ำตามากกว่า ภาพยนต์จะดูสมความเป้นจริงมากกว่า แต่ชอบทั้งคู่ จากคุณ : lovelybi - [ 6 ส.ค. 51 22:57:23 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อันนี้ PV จากซีรี่ย์งับ จากคุณ : อาขิ - [ 7 ส.ค. 51 22:42:39 ]

ความคิดเห็นที่ 17 น่าดูจัง จากคุณ : autumn...story - [ 9 ส.ค. 51 00:12:24 ]