ความคิดเห็นที่ 1 ในชีวิตจริง ความใฝ่ฝันของใครคนหนึ่ง มักจะถูกขัดขวางหรือห้ามปรามจาก                                       “คนรัก”                                       ที่หวังจะให้                                          “คนที่รัก”       มีวิถีชีวิตตามที่เขา หรือเธอคิด ด้วยอุดมคติที่ว่านั่นคือสิ่งดีที่สุดที่สามารถมอบให้และนำไปสู่ชีวิตดีๆ                                       โดยลืมนึกไปว่า                                                     “คนที่รับความหวังดีนั้น จะเต็มใจหรือไม่” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 16 ก.ย. 51 12:00:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เหมือนที่เราจะพบว่า                      "การบังคับ หรือคาดหวังให้ลูกได้ทำในสิ่งที่พ่อแม่วางแผนไว้ โดยที่ลูกไม่ได้ต้องการ"                            ที่ปรากฏอยู่ในสังคมปัจจุบัน                      นำไปสู่ประโยคแห่งการเสียดสีอันเจ็บแสบว่า  "ที่พ่อกับแม่ทำเพื่อลูกนั้น แท้จริงแล้วเป็นการทำเพื่อตัวความฝันของตัวเอง"                               โดยมีลูกเป็นเครื่องมือเสียมากกว่า แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 51 12:02:53 จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 16 ก.ย. 51 12:02:23 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จะมีลูกสักกี่คนที่กล้าแยกตัวออกมาจากร่มเงาของพ่อแม่ เหมือนที่โฮเมอร์กล้าตัดสินใจออกมา เพื่อมุ่งมั่นในทางชีวิตของตนเอง พร้อมยอมรับความพ่ายแพ้ รวมถึงความล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่าที่อาจเกิดขึ้น! จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 16 ก.ย. 51 12:03:27 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม? .................................................................................................                   ...เรื่องราวที่จุดประกายความฝันของโฮเมอร์ จนกล้าท้าทายกับอุดมคติของพ่อ เริ่มต้นในคืนหนึ่งของเดือนตุลาคม ปี 1958  ซึ่งสงครามเย็นคือภัยซ่อนเร้นต่อสังคมอเมริกันและพลเมืองโลกที่สร้างความพรั่นพรึงไม่เว้นแม้แต่ "โคล วู๊ด" ชุมชนเหมืองถ่านหินเล็กๆ ใน เวสต์ เวอร์จิเนียร์                 ข่าวจากวิทยุแจ้งว่ารัฐบาลสหรัฐแถลงข้อมูลการปล่อยจานดาวเทียมดวงแรกของโลกที่ชื่อ “สปุทนิค” ของรัสเซียขึ้นสู่อวกาศ        ซึ่งได้สร้างความกดดันไปทั่วอเมริกา เพราะขณะนั้นความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีอวกาศยังคงล้าหลังกว่ารัสเซีย จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 16 ก.ย. 51 12:05:12 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คืนนั้นผู้คนในหมู่บ้าน ต่างออกมายืนดูท้องฟ้าที่พร่างพราวดวงดาวในค่ำคืนแห่งเดือนตุลาคม เพื่อเฝ้ามองดูดาวเทียมที่อาจจะเวียนผ่านน่านฟ้าของชุมชนแห่งเหมือนถ่านหิน จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 16 ก.ย. 51 12:06:22 ]

ความคิดเห็นที่ 6 “หากผู้คนได้มองท้องฟ้าแล้วมีความหวัง ความฝันที่ต่างกัน ความฝันของโฮเมอร์ในวันนั้น ก็คือ ความต้องการที่จะเป็นเหมือน ด๊อกเตอร์ วอน บรอน นักวิศวกรที่ดูแลการสร้างจรวดให้สหรัฐ เพื่อที่สักวันเขาจะได้ก้าวไกลสู่ห้วงอวกาศ” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 16 ก.ย. 51 12:07:01 ]

ความคิดเห็นที่ 7                          "ทว่านี่คือความหวังที่แสนห่างไกลเหลือเกิน"    โดยเฉพาะกับเด็กบ้านนอกที่ชีวิตของคุณรุ่นปู่ รุ่นพ่อใช้ชีวิตในเหมืองมาโดยตลอด                        ดังนั้นวิถีที่ผู้ใหญ่ส่วนใหญ่ในเมืองนี้คิด        "ก็คือชีวิตที่ไม่ได้ได้ดีไปกว่าการทำงานในเหมืองเหมือนคนรุ่นพ่อ ด้วยการปลูกฝังความเชื่อที่คล้ายจะเป็นสิ่งยิ่งใหญ่"                      เหมือนที่ จอนห์ โน้มน้าว โฮเมอร์อยู่เสมอว่า       “ถ่านหินของเราถูกนำไปหลอมเหล็ก...ถ้าไม่มีเหล็กอเมริกาก็อยู่ไม่ได้ ดังนั้นงานของเราแม้จะเป็นงานที่เหนื่อยหนัก แต่ก็เป็นงานยิ่งใหญ่และมีเกียรติ์” แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 51 12:10:09 จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 16 ก.ย. 51 12:09:41 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ความเชื่อนี้ไม่ได้เกิดขึ้นกับพ่อของ โฮเมอร์ เพียงเท่านั้น แต่เกิดขึ้นกับหัวหน้าครอบครัวเกือบทุกครอบครัวในเมืองนี้ แม้แต่ครูใหญ่ของโรงเรียนซึ่งสนับสนุนลูกศิษย์ของตนเมื่อเรียนจบแล้ว ให้มุ่งทำงานในเหมือง โดยไม่ต้องไปหางานอื่นๆ ทำในเมืองอื่น                       ดังนั้นการที่ลูกหลานของครอบครัวหนึ่ง จะออกไปสร้างความฝัน หรือตั้งมั่นในทางเดินชีวิตของตนเอง                          "คนๆ นั้นต้องมีดีพอสมควร" ซึ่งน้อยคนจะทำได้     หนึ่งในนั้นคือ “จิม” พี่ชายของโฮเมอร์นักฟุตบอลของโรงเรียนที่ได้ทุนเข้าเรียนต่อมหาวิทยาลัยในเมืองใหญ่ จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 16 ก.ย. 51 12:14:19 ]

ความคิดเห็นที่ 9 “แต่สำหรับโฮเมอร์ เพียงแค่เขาบอกพ่อ แม่ ภายใต้ท้องฟ้าในค่ำคืนตุลาคม ว่าเขามีความใฝ่ฝันที่จะสร้างจรวด พ่อและแม่ต่างหัวเราะและหยอกเย้า" จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 16 ก.ย. 51 12:15:11 ]

ความคิดเห็นที่ 10 โฮเมอร์ คือเด็กหนุ่มที่มีความมุ่งมั่นที่จะก้าวตามความฝันอย่างไม่เบี่ยงเบน จึงร่วมกับเพื่อนวัยมัธยมปลายอีกสองคน คือ โอเดล และ รอย ลี         รวมตัวกันสร้างจรวดจำลองลูกเล็กเพื่อปล่อยขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างมุ่งมั่น                 แต่มันก็เกิดระเบิดขึ้นทุกๆ ครั้งจากการลองผิดลองถูก   แม้แต่การศึกษาจากตำราที่เกี่ยวข้อง จรวดเจ้ากรรมก็ยังเกิดปัญหา              จนโฮเมอร์ ต้องไปชวน เควนติน เด็กเรียนซึ่งเพื่อนๆ ในโรงเรียนจำนวนมากไม่ค่อยชอบมาร่วมเข้ากลุ่ม         นำมาสู่ชื่อติดปากของผู้คนในชุมชนและในโรงเรียน ที่เรียกว่า “Rocket Boys”        ผู้คนจำนวนมากไปรวมกลุ่มดูการปล่อยจรวดของพวกเขาครั้งแล้วครั้งเล่า เพื่อที่จะสมเพช เยาะเย้ย และดูถูกความล้มเหลวแต่ไม่เคยย่อท้อของพวกเขา จนถูกมองว่า                                “เป็นคนโง่ และทำในสิ่งไร้สาระ” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 16 ก.ย. 51 12:17:01 ]

ความคิดเห็นที่ 11 “ดังนั้นอุปสรรคสำคัญของ Rocket Boys จึงไม่ใช่ความผิดพลาด หรือความล้มเหลวในการทดลองทำจรวด      แต่เป็นการขาดความศรัทธาในตัวพวกเขาจากผู้คนในชุมชน โดยเฉพาะครูใหญ่หัวอนุรักษ์นิยมซึ่งเห็นว่า การทำจรวดของพวกเขาเป็นเรื่องไร้สาระ และก่อให้เกิดอันตรายครั้งแล้วครั้งเล่า     จนในที่สุดก็ถูกพาดพิงว่าจรวดของพวกเขาเป็นตัวการที่ทำให้เกิดไฟป่าอันนำมาซึ่งความสูญเสีย” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 16 ก.ย. 51 12:18:25 ]

ความคิดเห็นที่ 12 แต่ทั้งนี้ในชีวิตจริงของคนเรา                     "ถึงจะมีคนเกลียดจำนวนนับล้าน"                     แต่มีเพียงคนที่เข้าใจและให้กำลังใจ                               "เพียงคนเดียว"            เท่านี้ก็คือสิ่งที่ทำให้ชีวิตได้ก้าวเดินต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 16 ก.ย. 51 12:19:32 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอเพียงมีใครสักคนโอบกอดยามพ่ายแพ้ .................................................................................................                โชคดีที่ Rocket Boys ทั้ง 4 โดยเฉพาะโฮเมอร์ ได้รับการยอมรับ และให้ความช่วยเหลือจาก  "ไรลี่ย์"  ครูสาวที่เข้าใจในความใฝ่ฝันของลูกศิษย์  ด้วยการให้คำปรึกษา ส่งเสริม แนะนำพวกเขาเสมอ                                 จนถึงขนาดครั้งหนึ่งเธอถึงกับถูกครูใหญ่ตำหนิว่า           “อาชีพของครูคือให้การศึกษา ไม่ใช่ให้ความหวังลมๆ แล้งๆ แก่ลูกศิษย์”                  เมื่อ ครูไรลี่ย์ ได้ยินดังนั้น จึงย้อนกลับไปเพื่อปกป้องลูกศิษย์ โดยไม่เกรงกลัวว่าจะต้องโดนไล่ออกว่า                       “ฉันไม่สามารถทนดูลูกศิษย์ สูดฝุ่นถ่านหินไปตลอดชีวิตอีกต่อไปได้ค่ะ!” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 16 ก.ย. 51 12:22:29 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ในอีกด้านหนึ่งสำหรับ “จอห์น”  แม้เขาจะมองการกระทำของ โฮเมอร์ และเพื่อนๆ ของลูกเป็นสิ่งไร้สาระ แต่ก็ไม่ขัดขวางลูกแต่ก็ไม่ให้กำลังใจด้วยเช่นกัน                เมื่อใดที่ลูกต้องการให้ช่วย เขาก็ช่วยเหลือ เพียงแต่ทำเป็นว่าไม่ได้ช่วย หรือช่วยแบบขอไปทีเพราะกลัวเสียหน้า                “จอห์นเป็นพ่อที่รักลูก เพียงแต่สื่อสารความรักกับลูกไม่เป็น ซึ่งการสื่อสารที่บกพร่องระหว่างคนในครอบครัว มักจะนำพาไปสู่ความเข้าใจผิดๆ ที่คนในครอบครัวมีให้กันอยู่เสมอ                        เหมือนพ่อแม่จำนวนมากในปัจจุบัน      ที่มีทัศนะคติว่าการให้ความสุขกับลูก คือการ “ให้เงิน” เพื่อทดแทนช่วงเวลาที่พ่อแม่มุ่งมั่นแต่ทำงาน” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 16 ก.ย. 51 12:23:48 ]

ความคิดเห็นที่ 15 แต่ชีวิตก็คือชีวิต                   ...โดยเฉพาะชีวิตของผู้คนที่แสนต้อยต่ำ รวมถึง      “เด็กๆ ขี้แพ้ ที่ไม่เคยประสบความสำเร็จในสิ่งที่มุ่งมั่นทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า”           ก็ได้ก้าวมาถึงจุดวิกฤต เมื่อ จอห์น ประสบอุบัติเหตุ ทำให้โฮเมอร์ ต้องลาออกจากโรงเรียน เพื่อเข้าไปทำงานในเหมืองแทนพ่อ จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 16 ก.ย. 51 12:24:32 ]

ความคิดเห็นที่ 16 “ความฝันของพวกเขาจบลงเพียงเท่านี้           ความมุ่งมั่นท่ามกลางความล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า สุดท้ายก็เป็นเพียงความสนุกไร้สาระในวัยเรียนให้ผู้คนต่างเย้ยหยัน        เพราะเมื่อขาดเขาโฮเมอร์ ไปคนหนึ่ง ความฝันของเพื่อนๆ อีกสามคนที่ร่วมแรงร่วมใจกันมา ก็ต้องจบลงอย่างสิ้นหวัง” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 16 ก.ย. 51 12:25:33 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ในวันที่ โฮเมอร์  ยืนอยู่ในลิฟท์ขนคนงานลงไปทำเหมืองใต้ดิน        เขามองขึ้นไปบนฟ้ายามค่ำคืนภายใต้ดวงดาวนับล้านที่พร่างพราย                      "ราวกับว่าความฝันค่อยๆ ห่างไกลมากขึ้นทุกที"      ...แต่โชคดีที่ โฮเมอร์ ยังมีครูไรลี่ย์ อยู่เคียงข้าง และพร้อมจะเห็นลูกศิษย์ประสบความสำเร็จ            โฮเมอร์จึงใช้เวลาพักกลางวันในเหมือง แอบศึกษาสูตรฟิสิกส์และคณิตศาสตร์ ที่คุณครูช่วยสอนจนเก่ง     ซึ่งทำให้เขาสามารถใช้กฎของฟิสิกซ์ คำนวณเพื่อแก้ข้อกล่าวหาที่ว่าจรวดของเขาเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดไฟป่าได้สำเร็จ          รวมทั้งคุณครูคนดีได้แจ้งข่าว การแข่งขันจรวดในงานวันวิทยาศาสตร์ซึ่งจัดขึ้นในเมือง และช่วยสนับสนุนให้เขากับเพื่อนๆ ทั้งสามให้กับมาร่วมตัว เพื่อ                                      “พิสูจน์ความมุ่งมั่น” อีกครั้ง จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 16 ก.ย. 51 12:27:06 ]

ความคิดเห็นที่ 18 --- โอ้ หนึ่งในหนังดวงใจ  ว่าแต่คุณเอ๋ ไม่เขียนชื่อกระทู้เป็นชื่อหนังเลยล่ะครับ  เข้ามาดู เพราะไม่นึกว่าจะพูดถึงเรื่องนี้นะเนี่ย ^o^ จากคุณ : เหมียวหล่อ (myth) - [ 16 ก.ย. 51 12:27:26 ]

ความคิดเห็นที่ 19 พวกเขาได้นำความล้มเหลวครั้งเล่ามาพัฒนา แก้ไขและปรับปรุง จนรับรู้ถึงจุดอ่อนและปรับเปลี่ยนวิธีการเตรียมเชื้อเพลิง จากดินปืนธรรมดา เป็นการผสมกับแอลกอฮอล์ รวมทั้งเปลี่ยนวัสดุปลายท่อของจรวดให้เป็นสเตนเลสคุณภาพสูง           นำไปสู่การทดสอบที่ผู้คนในเมือง ต่างมารอดูเพื่อตัดสินว่า หากเกิดความล้มเหลวขึ้นอีกก็หมดสิทธ์ที่จะไปประกวดเพื่อสร้างความเสื่อมเสียชื่อเสียงให้เกิดขึ้นกับโรงเรียนและชุมชน                “แล้วสิ่งที่ทุกคนในที่นี้ได้รับรู้ร่วมกัน ก็คือการที่จรวดเล็กๆ ลำนั้นพุ่งทะยานขึ้นไปสูงเกือบ 1 ไมล์! ส่งผลให้ทัศนคติของผู้คนเปลี่ยนไป ทางโรงเรียนตัดสินใจสนับสนุน ส่ง Rocket Boys  เข้าประกวดจรวดจำลองระดับท้องถิ่น ในงานวันวิทยาศาสตร์ จนได้รับชัยชนะที่สุด” จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 16 ก.ย. 51 12:28:12 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ...แต่รางวัลใดๆ ก็ไม่มีคุณค่าไปกว่าการโฮเมอร์กลับมาบ้านพร้อมชัยชนะ เขาได้เดินเข้าไปหาพ่อผู้เคยไม่เคยใส่ใจการก้าวตามฝันอย่างอดทนของลูกชายมาก่อน         จอห์น ถามโฮเมอร์อย่างเขินๆ และวางตัวไม่ถูกว่าในงานครั้งนั้นได้พบกับนักวิทยาศาสตร์ซึ่งเป็นแรงบันดาลใจหรือไม่ แต่แล้ว โฮเมอร์ ก็บอกกับพ่อเขาไปว่า จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 16 ก.ย. 51 12:30:08 ]

ความคิดเห็นที่ 21 “นักวิทยาศาสตร์คนเก่งที่ผมชื่นชม  แท้จริงแล้วไม่ใช่คนสำคัญที่แท้จริงในชีวิตของผม แต่พ่อต่างหาก คือคนที่ผมต้องการดำเนินรอยตามชีวิตที่ผ่านมา แม้ว่าความฝันของทั้งพ่อและผมจะต่างกันก็ตาม”           (ป.ล ชอบประโยคและความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับคำพูดนี้มากๆ เป็นความรู้สึกที่....เออนะ ที่สุดแล้ว "พ่อ" ที่อาจจะไม่เข้าใจกัน ก็คือคนที่เรารักและเป็นแบบอย่างให้กับเรามากที่สุด) จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 16 ก.ย. 51 12:32:36 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เรื่องราวที่เกิดขึ้นในภาพยนตร์เรื่อง October Sky ซึ่งถูกดัดแปลงมาจากหนังสือ เบสเซลเลอร์ Bocket Boys นำเสนออัตชีวประวัติของ Homer Hadley Hickam, Jr.โดยนักเขียนชื่อดัง  Josh Thurlow                                       คือ                             “บทเรียนทะยานฝันชั้นดี”       สะท้อนความมุ่งมั่นและความอดทนของกลุ่มคนตัวเล็กๆ ที่ได้ชื่อว่า “ขี้แพ้”         ...กว่าพวกเขาจะสำเร็จ ก็ต้องก้าวผ่านการทดลอง และความล้มเหลวที่ผ่านความไม่เข้าใจ รวมทั้งความเย้ยหยันจากผู้คนรอบข้างนับไม่ถ้วน         จนวันหนึ่งเมื่อความสำเร็จมาถึง จึงเป็นประตูบานใหม่ที่เปิดกว้างให้พวกเขาก้าวสู่ท้องฟ้ากว้างทางการศึกษาและวิชาชีพ จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 16 ก.ย. 51 12:34:00 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ปัจจุบันเพื่อนร่วมกลุ่มคนอื่นๆ ก็ได้นายธนาคาร เป็นวิศกรเคมี มีชีวิตที่ดีกว่าการทำงานอยู่ในเหมือง         และสำหรับตัว โฮเมอร์ เอง เขามีตำแหน่งเป็นวิศวะกรขององค์การ NASA รวมทั้งเป็นผู้ฝึกอบรมมนุษย์อวกาศที่ที่ปฏิบัติการในกระสวยอวกาศที่ได้รับการยอมรับ และพร้อมที่จะให้ความรู้กับผู้คนรุ่นใหม่ที่ใฝ่ฝันถึง                             “ท้องฟ้าในอวกาศ” อย่างตั้งใจ                                                                                                                 ..........................................       ...ดูนั่นสิ เธอเห็น "ความฝันอันยิ่งใหญ่ของเธอ" กำลังล่องลอยอยู่เหนือท้องฟ้า ในค่ำคืนนั่นไหม?                             Sometimes one dream is enough to light up the whole sky. แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 51 12:42:35 แก้ไขเมื่อ 16 ก.ย. 51 12:41:34 จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 16 ก.ย. 51 12:36:40 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณค่ะที่เอาหนังดีๆมาแนะนำให้รู้จัก เดี๋ยวจะไปหามาดูแหละ ปล.คุณอ๋เขียนบทความได้น่าอ่านมากค่ะ จากคุณ : Flure@vanilla - [ 16 ก.ย. 51 13:58:45 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เคยดูแต่เกือบลืมไปแล้ว  : D จากคุณ : Rubik - [ 16 ก.ย. 51 14:20:02 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เป็นหนังโปรดเหมือนกันค่ะ....... เห็นรีวิวคุณเอ๋เลยนึกได้.......ว่าเรื่องนี้อีตาเจคเล่นนี่นา...... ตอนนั้นยังเด็กอยู่เลยเน๊าะ............ เห็น October Sky แล้วก็นึกถึงบิลลี่ เอลเลียตอีกเรื่อง.......... เพราะพระเอกเป็นลูกคนงานเหมืองเหมือนกัน....... แล้วก็ต้องใช้ความพยายามอย่างเหลือแสนกว่าจะได้ทำในสิ่งที่ตนเองรัก...... คิดถึงหนัง 2 เรื่องนี้จัง....... จากคุณ : จิ้มจุ่ม - [ 16 ก.ย. 51 14:28:39 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เหมือน 25 เลยค่ะ ^^' ขอบคุณ จขกท. อีกครั้งนะคะ ทำให้เราอยากกลับไปดูหนังเรื่องนี้อีกสักรอบ จากคุณ : Damajene - [ 16 ก.ย. 51 14:30:06 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ชอบเรื่องนี้ครับ ไม่น่าเชื่อว่าเป็นหนังเล็กๆแต่ดี พี่ซูซานกะน้องเจคเล่นดีครับ (คนเล่นเป็นพ่อด้วย...จำไม่ได้ว่าใคร โทษที) ชอบๆๆๆๆ จากคุณ : buddhi - [ 16 ก.ย. 51 15:07:32 ]

ความคิดเห็นที่ 29 เจ๋งครับ... เจ๋งจริงๆ... จากคุณ : patyawi - [ 16 ก.ย. 51 15:21:28 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ...ขอบคุณค่ะ เกือบลืมไปแล้วนะคะเนี่ย ^^ จากคุณ : A Little Catz - [ 16 ก.ย. 51 16:04:57 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณ ค่ะ ต้องไปหามาดู เสียแล้ว จากคุณ : เหมยขาบ - [ 16 ก.ย. 51 19:35:55 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ขอบคุณค่ะ ^^ เรื่องนี้เป็นหนึ่งในเรื่องสุดรักเลย ชอบตัวคุณครูมากๆ จากคุณ : ดาวกระจ่างฟ้า - [ 16 ก.ย. 51 23:09:33 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion - [ 17 ก.ย. 51 00:01:14 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ...ขอขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนมากๆ ครับผม จากคุณ : เอ๋taxiครับผม - [ 17 ก.ย. 51 21:36:17 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ชอบเรื่องนี้มากค่ะ อเมริกันดรีมแบบไม่โอเวอร์เกินเหตุ จากคุณ : หมูหันตัวอ้วนกลม - [ 18 ก.ย. 51 00:19:35 ]