ความคิดเห็นที่ 1 แง๊.. นายโทรมาตามแล้ว บอกว่าเหตุการณ์เข้าสู่สภาวะปกติให้เข้าออฟฟิศได้ ไปล่ะค่ะ จากคุณ : พายน้ำตาล - [ 13 ต.ค. 51 10:02:05 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อ้าว...เกิดไรขึ้น จู่ๆก็โทรมาตาม น่าจะให้หยุดไปเลยวันนี้ จากคุณ : doxday - [ 13 ต.ค. 51 10:10:23 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ^ ^ อ่าว อ่าวคุณพายฯ ทิ้งกันซะงั้น งั้นทำตามสัญญา มาเล่าที่ละเรื่อง เริ่มด้วยเรื่อง งานเจดีย์ ที่วาฬฯมาอธิบายแล้ว เล่าแล้ว ขออนุญาตยกมาไว้ที่ทู้นี้อีกทีแล้วกันนะ เผื่อให้คุณสางฯจะได้อ่านด้วยไง ************************************************ ป้อมยุทธนาวี พระเจดีย๋กลางน้ำ ฟาร์มจระเฃ้ใหญ่ งามวิไลเมืองโบราณ สงกรานต์พระประแดง ปลาสลิดแห้งรสดี ประเพณีรับบัว ครบถ้วนทั่วอุตสาหกรรม ------------------------------------ งานเจดีย์...คือชื่อย่อของ "งานนมัสการองค์พระสมุทรเจดีย์" ซึ่งพระสมุทรเจดีย์ทื่ว่านี้คือหนึ่งในเอกลักษณ์ของจังหวัดสมุทรปราการตามคำขวัญด้านบน แล้วพระสมุทรเจดีย์นี่สำคัญยังไง...สำคัญเพราะสมัยก่อน องค์พระเจดีย์ที่ว่านี้ "ตั้งอยู่บนเกาะกลางแม่น้ำเจ้าพระยา" ทางปากอ่าวไทยพอดิบพอดี เรียกว่าที่ไหนๆก็ไม่อะแมซิ่งได้ขนาดนี้ พระเจดีย์อาร๊าย มาตั้งกลางแม้น้ำ ว่าแล้วชาวประชาก็เลยจัดงานนัมสการให้ซะเลยด้วยความอะแมซิ่งนี้เอง (ในภายหลังเกาะกลางน้ำที่ว่าถูกถมจนกลายเป็นแผ่นดินเดียวกับแผ่นดินใหญ่และเรียกฝั่งที่ว่านั้นว่า "ฝั่งพระสมุทรเจดีย์) ซึ่งในตอนโพล้เพล้หากเราไปนั่งเล่นที่เขื่อนบริเวณศาลากลางจังหวัดเมื่อมองไปทางฝั่งพระสมุทรเจดีย์เราจะพบความ "โรมแมนติกแห่งแม่น้ำเจ้าพระยา" ด้วยเป็นจุดที่รับชมได้ทุกมุมมอง ทั้ง พระอาทิตย์ตก ท้องฟ้าก่อนค่ำสีแดง ทอง และม่วง ภาพเงาดำๆซีดูเอทของป่าชายเลน ตัดกับเรือข่นส่งสินค้าขนาดยักษ์(นั่งกินหมึกย่าง+ส้มตำ+โค้ก ไปพร้อมๆกันจะสุขสุดยอดออกัสซั่มเลยทีเดียวล่ะ) เมื่อถึงเดือนตุลาคมในช่วงประมาณวันที่ 19-20 ทางเทศบาลฯจะจัดงานนมัสการองค์พระสมุทรเจดีย์ขึ้นทุกปี โดยจะจัดรวมทั้งสิ้น 10 วัน ภายในงานจะมีทั้งอาหารคาวหวาน ของฝากของที่ระลึกจากต่างถิ่น อาหารประจำถิ่นและอาหารแปลกๆจากทั่วทุกภูมิภาค(ผมเองเพิ่งรุ้ว่าห่อหมกมันเอามาปิ้งได้เมื่อ 5 ปีที่ผ่านมานี่เองครับ) มีเสื้อผ้าและของลดราคา(บางทีก็เพิ่มราคา) มาให้จับจ่ายกับสบายกระเป๋า(เพราะเงินพร่องไปเยอะ) และที่ขาดไม่ได้คือการแสดงมหรสพต่างๆที่เราคุ้นเคยเช่น เมียงู(มันยังมีคนเชื่ออีกนะ) เด็กสองหัว เรื่อยไปจนถึงการแสดงสุดภูธรอย่าง รถไต่ถัง(ก็ยังมี) ไปจนถึงลิเก(อันนี้ดูทุกปีครับ...ชอบลิเก) และที่แน่ๆ..."อับดุลเอ้ย!!!" มันก็มาเช่นเคยขอรับ(และผมไม่เคยทนดูจนฟันคอหรือโชว์งูยักษ์สักที...เพราะเมื่อยอ่ะ) ถ้าว่างๆลองแวะมาเที่ยวดูบ้างสิคครับ ถ้าไม่เกี่ยงคนแออัดในระดับปลากระป๋องเรียกปู่นะ ----------------------------------------------------- จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา ************************************************ จริงจริงจำได้ว่าเมื่อก่อนงานเจดีย์จะมี ละครลิงด้วยแหละ แต่หลังหลังนี่หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ อยากดูอีกจัง ขอขี้โกง เล่าเท่านี้ก่อน เพราะวันนี้งานยุ่ง งานเยอะมากมาย (เยอะขนาดว่า อาบน้ำอยู่ พี่เค้าส่งคนขึ้นมาตามให้ลงไปทำงานด่วนด่วนเลย -_-") จากคุณ : asp_ash - [ 13 ต.ค. 51 10:17:08 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ที่ทำงานคุณพายอยบู่ใกล้ สนช. หรือไงน่ะ - -" ไอ้เด็กในรูปของคุณพายนี่ก็ยิ้มซะหน้าบาน...อารมณ์ดีมาจากไหนกันนะ แก้มก็โย้ซะ...เห็นแล้วอยากบีบจมูกจริงๆ เดือนนี้เพื่อนผมก็จะคลอดแล้ว...จะได้เอานิ้วไปทิ่มทารกเสียที ------------------------------------------------------------------ คุณด๊อกซ์ ถ้าเลือกได้พายขอไปจากโลกนี้อย่างปู่เย็น จากไปแบบคนทั้งประเทศระลึกถึง มีคำสอนให้คนรุ่นหลังได้ขบคิด ถ้าสำนวนของทมยันตีคงบอกว่า ท่านเดินทางไกล เดินทางล่วงหน้าไปรอเราอยู่ ณ ที่ใดที่หนึ่ง ^ ^ ส่วนสำนวนของ เจ อาร์ อาร์ โทลคีน ก็จะบอกว่า "ปู่เย็นลงเรือเดินทางไปแดนนิรันดิ์ทางทิศตะวันตกกับหมุ่มวลเอลฟ์ตลอดกาล" สำนวนของ ซี เอส ลูอิส จะบอกว่า "ปู่เย็นเดินทางไปดินแดนนาเนียร์ที่แท้จริงกับอัสลานและเหล่าบุตรแห่งอดัมกับธิดาแห่งอิฟแล้ว" แต่ไม่ว่าจำสำนวนใดผมก็คิดว่าปู่เย็นจะไปในดินแดนที่สวยงามไม่แพ้กันนั้น นับเป็นข่าวที่ใจหายอย่างแรงในระยะนี้กระแทกใจกว่าข่าวน้องโบว์ 100 เท่าพันทวี ยังจำประโยคฝังหัวจากปู่เย็นได้ "หอยมันไม่มีมือมีตรีนมันยังหากินได้ เกิดเป็นคนมีมือมีตรีนครบทำไมจะทำมาหากินไม่ได้" ปู่แกเมพขิงขิง ---------------------------------------------------------------- ปล.ส่วนละครลิงที่หายไป...ก็ต้องโทดคุณพายนั่นล่ะที่แยกตัวออกมาจากคณะ...และทางคณะก็ไม่มีลิงสำรองเสียด้วย ก็เลยต้องงดการแสดงไปโดยปริยาย...เอวัง จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ วันออกพรรษา 00:51:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มีเรื่องที่ไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้น คือ วันนี้ ได้เข้าห้องราชดำเนิน หลังจากดูกระทู้ผ่านๆ(ทั้งๆที่ก็พอจะรู้เนื้อหา) เห็นกระทู้นี้คนเยอะดีเลยคลิกเข้าไปดู http://www.pantip.com/cafe/rajdumnern/topic/P7100886/P7100886.html ไม่คิดเลยว่าจะเจอเรื่องช็อกความรู้สึกเรามาก และคนที่คนพวกนี้พูดถึงคือคนที่มีวันคล้ายวันเกิดเดียวกับเราด้วย ประเด็นประชาธิปไตยคือเสรีภาพสุดโต่งในมุมมองของทุกฝ่าย RIP ประเทศไทย จากคุณ : doxday - [ วันออกพรรษา 17:14:09 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ^ ^ งง พอดีกระทู้โดนลบไปแล้ว อธิบายหน่อยสาวน้อย จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ วันออกพรรษา 17:53:42 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เฮียปลา ก็แน่ล่ะสิคะ ถ้าไม่เพราะเฮียงอนตุ๊บป่อง ตุ๊บป่อง หนีออกไปจากคณะ พายก็คงไม่ต้องไปตามหาหรอกนะ อันที่จริงเรื่องมันก็เล็กจิ๊ดเดียว แค่ถูกห้ามไม่ให้แย่งกล้วยน้ำว้าเพื่อนๆ แค่นี้ก็ต้องงอนด้วย :P คุณธิ เจ้าเล่ห์และขี้โกงมากกกก  -*-  สงสัยกว่าคุณธิจะมาเล่า ข้าวในนาคงโดนตัวต๊กโต๋กินหมดเกลี้ยงนา คุณด็อกซ์ค้า....... อยากรู้ด้วยคนค่ะ เรื่องอะไรเหรอคะ พายจะวนเวียนอยู่แค่ห้องเครื่องแป้ง สินธร ห้องบลู และเฉลิมไทย เนี่ยแหละค่ะ ห้องอื่นก็แทบไม่ได้เข้าเลย.... ปล 1.    พรุ่งนี้กลับดึกกลับดื่นอีกแล้วนะคะ...   ปล 2.   วันนี้ไปทำบุญออกพรรษามา คนเยอะมาก น่าชื่นใจ ^^ ปล 3.    เฮียปลา พายเป็นภูมิแพ้ชายหนุ่มที่เรียกผู้หญิงว่า สาวน้อย และ ผู้ชายที่พูดค่ะกับผู้หญิง กรุณาอย่าใช้อีกเพราะ หัวใจหวั่นไหว 5555+  ( นี่ขนาดไม่ได้พูดกะตัวเองนะเนี่ย ^0^) วันนี้ติดลมค่ะไม่มีใครเล่าอะไร พายแปลงร่างเป็นเวตาลเล่านิทานให้พระเจ้าวิกรมาทิตย์ทั้งหลายอ่านเล่นๆ ดีกว่า...  ^^   กาลครั้งหนึ่งไม่นานเท่าไร มีสาวน้อยยากจนอาศัยอยู่กับบิดาที่แก่ชรา ด้วยความที่เป็นคนสวยก็มีคนหมายปองมากมาย ทั้งนี้รวมถึงเศรษฐีชรา เจ้าเล่ห์  ผู้ซึ่งพ่อของสาวน้อยไปกู้ยืมเงินมาจำนวนมหาศาลเทียบเท่ากับเม็ดทรายในทะเล กาลเวลาผ่านไปเศรษฐีใช้ทุกวิถีทางเพื่อให้ได้สาวน้อยมาเป็นภรรยาแต่ก็ยังไม่สมหวัง จึงคิดอุบายขึ้นมาได้ว่าแล้วก็ให้บ่าวไพร่ไปเรียกสาวน้อยและพ่อมาที่บ้าน แล้วท้าทายสาวน้อยว่า.. ดูกรสาวน้อยเอ๋ย ในสวนหินอันกว้างใหญ่ไพศาลของเรานี้เต็มไปด้วยหินสีขาวและหินสีดำมากมายเหลือคณานับ เราจักหยิบหินมา 2 ก้อน ใส่ไว้ในถุงผ้านี้ เพื่อเสี่ยงทาย ถ้าเจ้าหยิบหินสีขาวจากในถุงได้ เราจะยกหนี้สินทั้งหมดให้ แต่ถ้าเจ้าหยิบได้หินสีดำแล้วไซร้แสดงว่าเราสองมีดวงสมพงษ์ที่จะครองคู่กัน เจ้าต้องมาเป็นภรรยาเรา เจ้าเห็นเป็นประการใด สาวน้อยฟังข้อเสนอแล้วก็มองหน้าบิดาที่ซูบตรมเพราะความอดอยาก เก็บเกี่ยวข้าวมาได้เท่าไรก็ ต้องเอามาส่งดอกให้เศรษฐีจนหมด จึงตัดสินใจยอมเสี่ยงทาย.... ได้ยินดังนั้นเศรษฐีก็ดีใจนักหนา หยิบหินที่พื้นใส่ในถุงผ้าโดยใช้มือบัง แต่สาวน้อยก็ตาไวเห็นเสียก่อนว่าเศรษฐีนั้นหยิบแต่หินสีดำใส่ในถุงทั้ง 2 ก้อน ครั้นจะทักท้วงสาวน้อยก็กลัวว่าเศรษฐีจะเสียหน้าและเลิกล้มเกมส์นี้ไป โอกาสที่จะปลดหนี้ก็จะสูญหายไปด้วย ถ้าไม่ทำอะไรเลยก็ต้องหยิบได้หินสีดำแน่อยู่แล้วและต้องไปเป็นภรรยาเศรษฐีแก่กักขฬะตรอมตรมไปตลอดชีวิต เวตาลขอถามว่า.....  ถ้าเป็นเฮียปลา คุณด็อกซ์ คุณธิ คุณสางฝอย.... จะทำอย่างไรกับสถานการณ์เช่นนี้.... จากคุณ : พายน้ำตาล - [ วันออกพรรษา 22:43:03 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ถ้าตอบก็แพ้เวตาลอีกแล้วสิ -*- ตอบว่า พกหินสีขาวไปเองใส่ไว้ในถุงเลย อิอิ เหมือนเจ๊ๆโกงไพ่ตามบ่อนเลยอ่ะ ------------------------------------------------------- เรื่องกระทู้นั่น คือลืมไปว่าที่นั่นกระทู้อายุสั้น -_-" นี่ขนาดเลือกแบบซิงๆมานะเนี่ย เนื้อความประมาณว่า จขกท.ขอร้อง จะทะเลาะอะไรกันก็ทะเลาะไป อย่าดึงฟ้าลงมาเกลือกกลั้วได้มั้ยครับ ส่วนคนตอบก็ตอบกันประมาณว่า เราพูดสิ่งคิดสิ่งที่เห็นและสิ่งที่เห็นก็ทำให้ช็อคมาก, จขกท.จับแพะชนไก่ ไม่เกี่ยวกันสักหน่อย, พอนายใหญ่มาแสดงตัวพธม.ก็ได้ใจ, ประชาธิปไตยคือยึดทำเนียบหรอ ฯลฯ(ตอนอ่าน กระทู้ตั้งครึ่งช.ม.  ตอบแล้วสี่สิบกว่าๆ) สืบเนื่องมาจากเห็นกระทู้ข้างบนในห้องนอกเรื่องนี่แหละมาโวยพันทิปที่ไม่ลบกระทู้ที่ทำผิดในรดน. ก็เลยลองเข้าไปดูสถานการณ์สักหน่อย ป.ล. วันนี้เข้าเฉลิมไทยแทบไม่ได้ ไม่รู้คอมที่บริษัทเป็นไร พอเปิดปุ๊บ เออเร่อตลอด รีสตาร์ตเครื่องตลอดบ่ายเลยอ่ะ TT^TT จากคุณ : doxday - [ วันออกพรรษา 23:03:00 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ^ ^ เราก็เป็นนะสาวน้อยด็อก พอกดรหัสปุ๊ปจะเออเร่อทันที แล้วเวปอื่นที่เปิดไว้ก็หายไปด้วย บางทีเป็นติดๆกัน3-4 ครั้ง ต้องเปิดแล้วอ่านกระทู้โดยไม่เข้ารหัสสักพักถึงจะหายอ่ะ ไม่ได้เพิ่งเป็นด้วยนะ เป็นมาสักพักแล้ว ----------------------------------------------- ตอบสาวน้อยพาย เราก็จะตอบว่า "ไอ้หินนั่นมันสีขาวชัดๆ" ปล่อยให้ตาแก่ลามกหัวหมอคิดว่าตัวเองตาบอดสี ...ทันใดนั้นเวพายน้ำตาลก็ส่งเสียงหัวเราะร่วนพร้อมกับโบยบินกลับสู่ต้นอโศกอีกครั้ง...พระเจ้าวาฬภูเขา กับด็อกเดย์ก็บ่ายหน้ากลับไปและหมายมั่นว่าจะไม่หลงกลของเวพายน้ำตาลอีกแล้ว... -------------------------------------------------- เมื่อมาถึงต้นอโศก...พระเจ้าวาฬภูเขา กปีนขึ้นไปปลดเวพายน้ำตาลลงมาใส่ย่ามพร้อมกับเอ่ยคำถามหนึ่ง "นี่แน่ะเจ้าเวพายน้ำตาลหัวหมอ...เจ้านั้นช่างรอบรู้สมคำกล่าวอ้าง ซึ่งเรานั้นตระหนักว่าตัวเองเบาปัญญากว่าเจ้ายิ่งนัก จึ่งใคร่ถามคำถามหนึ่งหวังว่าเจ้าผู้ซึ่งอุดมด้วยไหวพริบจะไม่เฉไฉที่จะเฉลย...จงบอกข้าเถิดว่า...คุณฝอยหายไปไหนตั้งเป็นนานสองนานแบบนี้โดยไม่มีแม้แต่คำร่ำลา" ปล.ร้อนมากๆ ร้อนกว่าเดือนเมษาอีกอ่ะ อยากนอนห้องแอร์...เวพายน้ำตาล...เค้าอยากนอนห้องแอร์ๆๆๆๆ จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 15 ต.ค. 51 01:04:32 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณสางฝอยหายไปไหนคะ อยู่อยู่ก็หายไป เป็นห่วงจัง จากคุณ : asp_ash - [ 15 ต.ค. 51 10:08:03 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คุณพายฯ ตัวต๊กโต๋ คือตัวอะไรอ่า ตอบคำถามเวตาล เป็นเราจะทำเหมือนคุณdoxฯ แอบกำหินสีขาวไว้ตอนล้วงในถุงอ่ะ สุทธิดาจะไปแอ่วเจียงใหม่สี่ห้าวันนะเจ๊า จากคุณ : asp_ash - [ 15 ต.ค. 51 13:13:42 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ยินดีด้วยนะคะคุณปลาวาฬภูเขา แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 51 20:18:38 จากคุณ : แกงกล้วยดิบราดข้าว (แกงกล้วยดิบราดข้าว) - [ 15 ต.ค. 51 19:53:46 ]

ความคิดเห็นที่ 13 sooooo sorryyyyyyyy.......for my absence sooooo verryyyyyyyyyy bussyyyyyyyyyyy........... i wish i could do what i really want. have to go now and i will try my best to chat with you guys as soon as possible. miss you all ~___~: จากคุณ : sarngfoi - [ 15 ต.ค. 51 20:31:16 A:58.8.214.215 X: TicketID:145075 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ^ ^ ^ เจอตัวซะแล้ว หายไปนานเลยนะเจ้า จากคุณ : doxday - [ 16 ต.ค. 51 11:21:10 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คุณธิ เดินทางปลอดภัยนะคะ กลับมาเล่าเรื่องทำนาเมื่อไรจะบอกว่าต๊กโต๋คืออะไร คู๊ณณณณสางฝอย กลับมาแล้วววววววว ^^  กลับมาซะอินเตอร์เลย :P คุณด็อกซ์ ถ้าเดินมากๆ แล้วเมื่อยเอาน้ำอุ่นๆ แช่เท้าบีบมะนาวลงไปนิด ให้ได้กลิ่นหอมๆ ก็ช่วยได้นะคะ คุณแกงกล้วยดิบราดข้าว ยินดีอะไรกะเฮียอะคะ ขอยินดีด้วยคนได้มั๊ย ^^  (ดูท่าว่าแกงกล้วยดิบจะฮอตทีเดียวแฮะ นึกว่าเป็นสูตรลับเฉพาะบ้านเฮียซะอีก) ฮ้าวววววว ง่วงจัง เมื่อคืนกลับดึกไปหน่อย เฮียปลา อันที่จริงคอนโดพายมี 2 ห้องนอน ก็อยากจะแบ่งให้เฮียซักห้อง แต่บังเอิ๊ญว่าในห้องมีทั้งยันต์ทั้งพระอยู่หลายรูป หลายองค์   พายก็เกรงว่าเฮียจะยิ่งร้อนรุ่มไปกันใหญ่นะคะ  5555 +++  ((^0^)) ....................................................................... ดูกรท่านท้าววิกรมาทิตย์ทั้งหลาย เวตาลอย่างเราหาได้ใจไม้ไส้ระกำไม่ แม้นเราจะลอยกลับต้นอโศกไป แต่ก็จะเล่านิทานให้ท่านทั้งหลายได้ฟังจนจบ... เมื่อสาวน้อยเห็นว่าตนจะเพลี่ยงพล้ำ ก็หยุดคิดตรึกตรองไปอึดใจหนึ่งแล้วล้วงมือเข้าไปในถุงผ้านั้น   เศรษฐีกระหยิ่มยินดี จ้องมองสาวน้อยด้วยความลุ่มหลง และเมื่อสาวน้อยหยิบหินขึ้นมาได้ ในขณะที่เศรษฐีกำลังมองใบหน้าสาวน้อยอย่างเพลิดเพลินสาวน้อยก็ทำหินร่วงหล่นจากมือ หินสีดำก้อนนั้นตกปะปนไปกับก้อนหินขาวดำอันดารดาษอยู่ทั่วพื้น... ด้วยสีหน้าตกใจสาวน้อยก็เอ่ยกับเศรษฐีว่า   โอ ท่านเศรษฐีผู้มีใจเมตตา ข้าเจ้านี้ช่างงกเงิ่นเสียนี่กระไร ทำหินเสี่ยงทายร่วงหล่นลงพื้นไปเสียแล้ว ได้โปรดอภัยให้ข้าด้วยเถิด   หากแต่ท่านไม่ต้องกังวลต่อการเสี่ยงทายนี้ดอก... ถุงผ้าในมือท่าน ยังมีก้อนหินเหลืออยู่อีก 1 ก้อน  ถ้าก้อนหินที่เหลือนั้นเป็นสีดำ ก็แสดงว่าข้าเจ้าหยิบได้หินสีขาว ท่านเศรษฐีผู้ยิ่งใหญ่ก็จักยกหนี้สินให้พ่อข้าดั่งคำสัตย์ที่ท่านยึดถือ แต่ถ้าในถุงมีหินสีขาวเหลืออยู่แล้วไซร้ก็แสดงว่าหินที่ข้าหยิบได้นั้นเป็นสีดำ ข้าก็จักยินยอมเป็นภรรยาของท่านดั่งคำมั่นที่ข้าให้ไว้ หุ หุ มาถึงตรงนี้แล้ว เวพายน้ำตาลก็คงไม่ต้องเล่าต่อ ขอลากลับต้นอโศกเสียที ด้วยง่วงงุนเสียนี่กระไร ฮ้าววววว... ต้นอโศกนี้มีแอร์ไหมหนา...  :P จากคุณ : พายน้ำตาล - [ 16 ต.ค. 51 21:45:35 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ส่งเทียบเชิญไปอ่านกระทู้นี้ก่อนที่มันจะทำลายตัวเอง 555+ http://www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L7103375/L7103375.html -------------------------------------- จริงๆเรื่องนิทานเวตาลแต่ละเรื่องพูดถึงผู้หญิงในเชิงเพศทั้งนั้นเลยนะ บางเรื่องก็แสดงความเป็นอาร์ทตัวแม่ด้วย จากคุณ : doxday - [ 16 ต.ค. 51 21:50:51 ]

ความคิดเห็นที่ 17 พอดีกระทู้ต้นทางตลาดวายไปซะแล้ว ก็เลยแว้บตามมากระทู้นี้มาเพิ่มเทพมังกรปางต้อนรับจ้ะ จากคุณ : ดอส - [ 17 ต.ค. 51 00:11:30 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ท่านดอส เทพมังกรปางนี้เท่มากๆ ขออนุญาตก็อปปี้นะคะ orz orz orz จากคุณ : doxday - [ 17 ต.ค. 51 08:46:58 ]

ความคิดเห็นที่ 19 แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 51 16:49:06 จากคุณ : ifeellonely_mio@hotmail.com (แกงกล้วยดิบราดข้าว) - [ 17 ต.ค. 51 11:57:05 ]

ความคิดเห็นที่ 20 โอ้วววววววววววววววววววว 2 ปรากฏการณ์สุดอัศจรรย์ 1. คุณฝอยกลับมา(ดูจากภาษาทายว่าเธอแว่บไปซื้อส้มตำแถบแสกนดิเนเวียร์มาแหงมๆ) 2. ท่านดอส...สาวกรุ่นบุกเบิกแห่งเทพมังกรเข้ามาเจิม บูชา บูชา!!! --------------------------------------------------------------------- วันนี้จะไปเยี่ยมเพื่อนครับ เพื่อนที่เคยเล่าว่าเขาจะคลอดในเดือนนี้วันที่ 20 กว่าๆ แต่เนื่องจากเกิดกรณี 2 ปรากฏการณ์สุดอัศจรรบ์จากทั้งการกลับมาของคุณฝอยและการปรากฏนิมิตของคุณ ดอส สาวกรุ่นบุกเบิกเทียบเท่าเทวทูต ทำให้เพื่อผมคลอดก่อนกำหนด(ซะงั้น) เป็นเด็กชายครับ หุหุ ก็ยินดีกะเพื่อนผมด้วย หลังจากเป็นแม่หมาแม่แมวมาหลายปี บัดนี้ถึงเวลาเป็นแม่คนแล้ว แต่ก็นะ...ทำไดกคนนี้ต้องมาเกิดในช่วงผมกำลังจนไส้แห้งขนาดนี้ จะซื้ออะไรถูกๆไปเยี่ยมมันดีล่ะเนี่ย -*- ปล.อย่าแปลกใจที่จะมีคนแสดงความยินดีกับผมครับ...พอดีว่าได้งานแว้ว(เป็นครีเอทีฟอีกล่ะ - -") เด๋วจะมาเล่าให้ฟัง(อ่าน) กัน ปล.2 คุณดอสมาเจิม คุณ ฝอยกลับมา เด็กคลอด ผมได้งาน...ต้องถอดรหัสซะแล้ว ปล.3 คุณพายเพลินดีนะครับ...เวลามีของขบเคี้ยวกรุบๆกรอบอยุ่ในปาก โดยเฉพาะปลาวาฬฯเนี่ย เอาไปทอดท่าทางจะอร่อยเห็นชอบเคี้ยวผมจัง ^___^ ทั้งนี้ทั้งนั้นจะบอกว่า "ผมไม่กลัวพระ...ผมกลัวสาวๆในชุดบิกินี่...กรุณาอย่าเอาสาวๆในชุดบิกินี่มาหลอกมาหลอนผมเลยครับ" จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 17 ต.ค. 51 12:13:14 ]

ความคิดเห็นที่ 21 งั้นเอาสาวในชุดฮาวายไปก่อนละกัน จากคุณ : doxday - [ 17 ต.ค. 51 16:13:05 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ไปดูหน้าเด็กทารกมาแล้ว น่าตาน่าเกลี๊ยดน่าเกลียด ตรีนเท่าฝาหอยจริงๆด้วยล่ะ ตัวงี้เหี่ยวไปหมดเลย(แม่มันบอกว่า "ก็อยู่ในน้ำคร่ำตั้ง 9 เดือนมันก็เหี่ยวอ่ะเด้") "ลูกเมิงเกิดมาแล้วแก่เลยนี่หว่า กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" หัวโตๆคางแหลมๆตาโปน อุอุ ทักเลยคำแรก "ลูกเมิงเป็นตัวอีทีนี่หว่า กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆ" ทารกดูดนมอยุ่ ไม่รู้ว่าอารมณ์เคลิ้มหรืออะไรกำหมัดซะแน่น แต่นิ้วก้อยดันชี้ตั้งตรงเด่ "ลูกเมิงเป็นเกย์นี่หว่า กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆ" ทารกน้อยร้องโยเย คุณพ่ออุ้มแล้วโยกยึกยักๆ ทารกน้อยก็เงียบเสียงลง "โตขึ้นมันต้องเที่ยวหัวราน้ำแน่เลย พอโยกแล้วหยุดร้อง"(นี่พ่อมันเป็นคนพูดเอง) พ่อมันอุ้มลูกก็ต้องประคองหัวไว้เพราะเด็กเพิ่งเกิดได้ 2 วันคอยังไม่แข็ง "แทนที่จะให้มันดูดนมแม่ เพ่กรอกเหล้าใส่ปากมันเลยดิคอจะได้แข็งไวๆ กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆ" นี่สินะ...อสุจิที่เอาชนะพี่น้องร่วมลูกหมากกว่า 50 ล้านตัวจนสามารถผลุบออกมาทางช่องคลอดของแม่ได้ ช่างเป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ หวังว่าโตขึ้นมันจะไม่ลืมความรู้สึกบนตำแหน่งที่ควรหยิ่งผยองนี้นะ...เพราะฉะนั้นคนจึงมีศักดิศรี ปล.ตั้งชื่อลูกไม่ได้กลัวเลยว่าพอเด็กโตขึ้นมันจะมีปมชีวิตอะไรหรือเปล่า ปล.2 พอเด็กคนนี้โตขึ้นๆ นั่นก็แปลว่าชีวิตของเราหมดลงเรื่อยๆสินะ จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 18 ต.ค. 51 01:41:30 ]

ความคิดเห็นที่ 23 HORSE WHISPERER (เขียนถูกป่าวไม่รู้แต่แปลว่า "ม้ากระซิบ" อ่ะ) ภาพยนตร์โค-ตะ-ระ นอกสายตาที่ทำให้ผมต้องอึ้ง!!! -------------------------------------------------------------------------- เหมือนทุกๆครั้ง...เกรซกำลังขี่ม้าสุดรักพิลกริม ไปพร้อมกับเพื่อนคนสนิทและม้าของเธอ ในขณะที่ทั้งคู่กำลังเพลินเพลิน...พลันเกิดอุบัติเหตุ เป็นเหตุให้เกรซต้องสูญเสียเพื่อนสนิทไปอย่างสยดสยอง...อุบัติเหตุที่เธอจะไม่มีวันพูดถึงและเก็บความรุ้สึกผิดไว้ในใจตลอดมา จากอุบัติเหตุครั้งนั้นเป็นเหตุให้เกรซต้องพิการเสียขา เธอคิดว่าชีวิตนี้จบสิ้นลงแล้ว เธอจะขี่ม้าไม่ได้อีกและไม่มีใครในโลกต้องการคนพิการอย่างเธอ และพิลกริมก็ไม่เคยไว้ใจมนุษย์คนไหนอีกเลย ไม่แม้แต่จะยอมให้ใครมารักษาแผลที่มีอยุ่ทั่วร่าง...ไม่แม้แต่จะเข้าใกล้เกรซที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเจ้านายสุดรักของมัน แอนนี่ผู้เป็นแม่ของเกรซพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อรักษาทั้งขา ทั้งจิตใจของลูกสาวพร้อมๆกับต้องพยายามให้พิลกริมยินยอมให้คนเข้าใกล้เพื่อรักษาบาดแผล บาดแผลของเกรซคือบาดแผลของแอนนี่...แต่เกรซกลับพยายามถอยห่างเธอ...ไม่ต่างจากพิลกริมพยายามถอยห่างกับทุกคน แอนนี่ตัดสินใจเดินทางจากนิวยอร์คสู่ชนบทไกลโพ้นเพื่อขอความช่วยเหลือจากทอมมี่ คาวบอยหนุ่มผู้ได้ชื่อว่าเข้าใจทุกซฮกทุกมุมของจิตใจม้า...เพื่อรักษาพิลกริม เเละหวังว่าการเดินทางครั้งนี้จะช่วยรักษาสภาพจิตใจที่บอบช้ำของเกรซได้ แต่เกรซไม่พอใจ...สำหรับเธอแล้ว แม่พยายามพาเธอออกห่างจากพ่อ เกรซรู้สึกว่าแม่เย็นชากับพ่อและเกรซไม่ชอบใจนักกับสถานการณ์แบบนี้ เกรซ "หนูภาวนาทุกวันทุกคืนให้พ่อกับแม่มีลูกอีกคน...เพื่อที่หนูจะได้ไม่ต้องเป็นคนพิเศษขนาดนี้" แอนนี่ "เราไปขี่ม้าเล่นเป็นครั้งสุดท้ายกันเถอะ" ทอมมี่ "ผมไม่ได้รักเธอเพราะว่านี่แหละใช่เลย...ผมแค่รักเธอ" สามีของแอนนี่(ลืมชื่อ) "ผมรู้ความจริงบางอย่างตลอดมา มีทางเลือก 2 ทาง คือ 1.ผมสู้ต่อไปหรือ 2.ผมยอมรับความจริง" พิลกริม "ฮี๊ๆๆๆๆๆๆ" เมื่อหญิงสาวจากเมืองใหญ่ต้องมาใช้ชีวิตในชนบทท่ามกลางทุ่งโล่ง ลำน้ำและแสงตะวัน เพื่อรักษาบาดแผลของผู้เป็นที่รักทั้งกายและใจ เธอจะปรับตัวกับธรรมชาติที่เงียบสงบและ"หยุดนิ่ง" ได้หรือไม่ เกรซจะสามารถเปิดใจอีกครั้งและรับสภาพความเป็นจริงได้แค่ไหน และพิลกริมจะกระซิบบอกอะไรกับทุกคน ติดตามได้ใน HORSE WHISPERER(เขียนผิดป่าวไม่รู้นะ) ภาพยนตร์โดย Robert Redford 1/2 จัดไป ปล. หนังน่าจะยังไม่เก่ามาก อาจจะมีตามร้านเช่าชั้นนำทั่วไป(ร้านที่มีพนักงานทำหน้าที่มากกว่าเก็บเงินและจัดชั้นวางหนัง) แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 51 02:20:00 แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 51 02:18:22 จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 18 ต.ค. 51 02:10:07 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ^ ^ ^ I watch the movie so many times already and I love it so much. nai pla do u recognize the daughter? the part was played by Scarlet Johanson! miss u na khun pie numtan, nu+ti , khunn doxday and all... ^_^ ps. somtum here is also ok but cannot compare to the one in kon-gan...555555 จากคุณ : sarngfoi - [ 18 ต.ค. 51 08:56:02 A:58.8.122.221 X: TicketID:145075 ]

ความคิดเห็นที่ 25 อรุณสวัสดิ์ค่า ทุกๆ คน เฮียปลาวาฬภูเขาทอดกรอบ :P อยากรู้ขึ้นมาทันทีว่าลูกเพื่อนเฮียชื่ออะไร บังเอิ๊ญ บังเอิญ กั้งที่มีกำหนดคลอดประมาณวันที่ 20 กว่าๆ ก็คลอดแล้ว ลูกสาวหน้าตาเหมือนปะป๊าเค้าเปี๊ยบ ชื่อจริงว่า ทักษอร ชื่อเล่น แองจี้ (^0^ )  หนูหมวยอินเตอร์ ^^ คุณสางฝอย คิดถึงนะคะ หายยุ่งเร็วๆนะ และช่างบังเอิญว่าหนังที่เฮียและคุณสางฝอยชอบ พายได้มีโอกาสดูเหมือนกันและชอบมาก พร้อมๆ กับเศร้ามาก ทึ่งในความพยายามที่จะพาพิลกริมไปด้วยกันในรถที่พ่วงไป ฉากที่สะเทือนใจที่สุดเป็นฉากที่พิลกริมไม่ไว้ใจมนุษย์ วิ่งอย่างดุร้ายและดูเศร้าสร้อยอยู่ในคอก ปกติขี้ลืมแต่ฉากนี้ติดตา สะเทือนอารมณ์ หนังอีกเรื่องที่เพื่อนๆ ดูแล้วทำหน้าเซ็งเป็ดเพราะได้นั่งแถวหน้าเกือบสุด แหงนหน้าซะคอตั้ง คือเรื่อง Life is beautiful เป็นหนังที่สะเทือนใจมากๆ ไม่กล้าดูเรื่องนี้ซ้ำอีกแม้จะชอบมาก พายร้องไห้ตั้งแต่อยู่ในโรงหนัง เดินออกมานอกโรงนั่งในรถน้ำตายังไหลพราก พูดคุยกับใครไม่ได้ กว่าจะหยุดร้องได้จริงๆ ก็ถึงห้องได้ซักพักใหญ่ ....   คนที่สูญเสียมักโหยหาความทรงจำ แม้ความทรงจำนั้นจะมาจากคนอื่นก็ตามแต่ จากคุณ : พายน้ำตาล - [ 18 ต.ค. 51 09:49:02 ]

ความคิดเห็นที่ 26 part was played by Scarlet Johanson! ^ ^ เพิ่งรู้นะว่าเป็นเธอคนนี้ ปกติผมจำดาราไม่ค่อยได้(จำชื่อตัวละครง่ายกว่าจำหน้าดารา) ขอบอกเลยว่าหน้าตาแบบเด็กดื้อๆแบบนั้นแหละที่ผมชอบ พอดูเรื่องนี้แล้วคิดว่าผมเป็นลูกชายของแฟรงค์(น้องของทอมมี่) ผมคงขอเบอร์ไม่ก็ตามจีบพี่เกรซไปแล้ว(สเปกชอบคนแก่นี้มีที่มา ไว้อารมณ์ชิวๆเด๋วจะเล่า) ------------------------------------------------- ลูกชายของเพื่อนผมชื่อเล่นว่าน้อง "น้ำพริก" (ผมพยายามค้านสุดชีวิตแล้วแต่ผมไม่ใช่พ่อมันก็เลย...) ชื่อจริงว่าน้อง "จิตรนาถ" (ตบหน้าผากตัวเองพร้อมกับอุทานว่า "อับดุลเลาะห์ช่วย!!!") ชื่ออิสลามว่า "ซุบบ่ยาน" (แปลว่าบริสุทธิ์...ผมพยายามให้มันเปลี่ยนชื่อเล่นลูกจาก "น้ำพริก" เป็นน้อง "เพียว" พ้องเสียงภาษาอังกฤษแปลว่าบริสุทธิ์เหมือนชื่ออิสลาม ส่วนชื่อจริงภาษาไทยนั้น..."โอ้ มายอับดุลเลาะห์!!!") ------------------------------------------------- Life is beautiful เป็นชื่อหนังที่ผมมักจะเสนอทุกครั้งที่เพื่อนๆถามว่า "มีหนังสงครามอะไรจะแนะนำกรูมั่ง" เป็นหนัง "มนุษย์" ไม่กี่เรื่องที่ผมเสียน้ำตา(นอกจากพวกสัตว์ซึ่งผมแพ้ทาง) และไม่ว่าจะดูอีกกี่รอบก้ยังร้องไห้ได้เสมอ มันเหมือนกับการอ่าน อีเลียด แล้วพอจะถึงฉากที่เจ้าชายเฮคเตอร์จะถูกเสียบไหปลาร้าตายผมมักจะเอาใจช่วยเสมอให้เฮคเตอร์รอดตายทั้งๆที่ผมรู้อยู่เต็มอกว่ามันเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ จุดจบของ Life is beautiful ก็คือจุดจบของหนังที่ให้อารมณ์ในแบบนี้ "ได้โปรดเถอะ...อย่าจบแบบนี้เลย" คือภาวนาทุกครั้งที่ได้ดูทั้งๆที่รุ้ว่ามันเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ "จะมีคนมาตามหาลูก...ลูกต้องซ๋อนอยู่ในนี้ถ้าไม่อยากถูกจับและหักแต้ม" แล้วคุณพ่อที่รักก็วิ่งเข้าไปในซอกตึก มีทหารกลุ่มหนึ่งตามเข้าไป...แล้วเปรี้ยง! ตราบเท่าที่เรา "ไม่รุ้" โลกนี้ก็จะสวยงามเสมอ พ้องกันพอดีกับจุดจบของ The Mist มันกระแทกใจคนใฝ่รู้แบบผม...ทำให้ผมหวั่นไหวในแนวทางของตนเองเสมอ "กรูจะอยากรุ้ไปทำไม...ถ้ากรุไม่รุ้กรูจะมีความสุขกว่ามั้ย" ปล.จะพูดเรื่อง "Ginger snaps" ด้วย แต่ติดไว้ก่อน(อีกแล้ว) จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 18 ต.ค. 51 15:04:20 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ^ ^ น้องแมวบินไม่ได้ในขนาดที่ "ลืมลดขนาดไฟล์" ส่วนอันนี้น้องแมวที่บินได้ V V V จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 18 ต.ค. 51 15:05:35 ]

ความคิดเห็นที่ 28 หน้าตาเด็กดื้อแบบนี้แหละ ปลื้มๆ โดยเฉพาะตอนที่เธอทะเลาะกับแม่ระหว่างการเดินทางนะ ดื๊อดื้อได้ใจ จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 18 ต.ค. 51 15:17:53 ]

ความคิดเห็นที่ 29 กับพิลกริม...เพื่อซี้ใจสลาย จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 18 ต.ค. 51 15:18:47 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ภาพปิดของหนัง กับการจัดวางองค์ประกอบแบบบาลานซ์(ในสมัยนั้นไม่ถือว่าเชย) ปล.ภาพยนตร์ปี 1998 จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 18 ต.ค. 51 15:21:48 ]

ความคิดเห็นที่ 31 Scarletเด๊กเด็กอ่ะ หน้าไม่เปลี่ยนแนวเลย จากคุณ : doxday - [ 18 ต.ค. 51 15:26:55 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ยังคงจัดวางแบบบาลานซ์(สงสัยสมัยนั้นจะนิยม) การใช้สีหลักเป็นสีแดงอมส้ม สีแดงนั้นมีหลากหลายความหมายแต่เมื่อผสมสีเหลืองจนกลางเป็นสีส้มทั้งยังมีโทนซีเปียสร้างอิทธิพลในเนื้อสี สีแดงที่ว่าจึงสื่อถึงความเจ็บปวดแต่ไม่ใช่สีแดงสด   ในอีกความหมายหนึ่งอาจหมายถึงความรัก(สีแดง) ที่เจ็บปวด(ใช้โทนปาสเทล) โทนซีเปียบ่งบอกถึงอดีต หมายความว่าสีที่ใช้ในใบปิดนี้ทำหน้าที่บ่งบอกโทนของหนังได้อย่างตรงไปตรงมาในเรื่องของการฝังใจในอดีตอันแสนจะเจ็บปวด พร้มอมกับสื่อให้เห็นสภาะวะของตัวละครหลังจากนั้นโดยใช้สีดำแทน "หัวใจที่ถุกปิด" และไม่ว่าในใบปิดจะบ่งบอกเวลาใกล้รุ่งหรือพลบค่ำเราก็จะรู้เสมอว่า "ไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว แสงอาทิตย์จะสาดส่องให้ความสว่างไสวอย่างแน่นอน" ใบปิดที่เต็มไปด้วยนัยยะและคุณค่าเชิงศิลปอย่างครบถ้วน(ซึ่งจะไม่เห็นในหนังไทย) จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 18 ต.ค. 51 15:30:24 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ด็อก!!!! มาปาดตรูเฉยเลยยยยยยยยยยยย จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 18 ต.ค. 51 15:32:14 ]

ความคิดเห็นที่ 34 อ้าว...ไม่รู้นิ แหะๆ โทษทีๆ จากคุณ : doxday - [ 18 ต.ค. 51 15:38:15 ]

ความคิดเห็นที่ 35 อ่าน Horse Whisper เพลินเลย ^^   มัวแต่คุยโน่น นี่ เลยลืมแสดงความยินดีกะเฮียเลยง่ะ ดีใจด้วยค่ะที่ได้งานใหม่แล้ว ^^ ดีใจด้วย แล้วตามสัญญาอย่าลืมเล่านะคะว่าได้งานได้ไง วันหยุดสุดแสนอิ่มหมีพีมัน วันเสาร์พายได้รับโทรศัพท์จากลุง บอกว่าคิดถึงแถมท้ายด้วยบอกว่าป้าทำขนมจีนกะส้มตำ อยากให้พายมาทาน ปกติก็ไม่ค่อยจะเห็นแก่ของอร่อยซักเท่าไร วางสายปุ๊บพายก็เก็บเสื้อผ้าข้าวของมุ่งตรงไปบ้านลุงทันที ^^ ป้าทำกับข้าวอร่อยมากกกกกกกก และมีให้ทานตลอดเวลา พายชอบบ้านนี้ ไปแล้วรู้สึกเหมือนอยู่บ้านตัวเองอะค่ะ จะนอนหกคะเมน ตีลังกายังไง ลุงกะป้าก็ไม่เอ็ดไม่ว่า ของอร่อยเต็มบ้าน งานหลักของพายคือ หาเรื่องโน้น เรื่องนี้มาเล่าให้ลุงกะป้าฟังไปเรื่อยเปื่อย กว่าลุงจะปล่อยให้กลับมาได้ก็วันอาทิตย์ค่ำๆ พายชอบทานสุกี้มากกกกกกกก ทานได้ติดต่อกันเป็นเดือนโดยไม่เบื่อ เมนูสิ้นคิดของคนอื่นอาจจะเป็นกระเพราไก่ไข่ดาว แต่สำหรับพายสุกี้นี่คือที่สุดของแจ้แล้วอะ (อิ อิ ลอกสำนวนโอปอล)  ก่อนกลับป้าเลยทำน้ำจิ้มสุกี้ให้กระปุกบะเร้งเลยค่ะ จากปริมาณแล้วคาดว่าสามารถเอามาบรรจุขวดแล้วทำโรงงาน SME ได้เลย :P ไข่เค็มกล่องใหญ่ ฝรั่ง 1 กิโล แอปเปิ้ลอีก 2-3 ลูก ตู้เย็นจะระเบิดอีกแล้ว หลังจากเพิ่งเคลียร์ไปได้เกือบหมด (-_-") ตอนนี้กำลังรอน้ำเดือดอะค่ะ เพิ่งหั่นผักกะหมักหมูเสร็จ ^^   กลิ่นเริ่มมาล่ะ... ไปทำสุกี้ต่อก่อนล่ะค่ะ วันหยุดยาว พายลาพักร้อนแล้วแหละ คาดว่าคงหายหน้าไปอีกตามเคย ^^ จากคุณ : พายน้ำตาล - [ 20 ต.ค. 51 18:59:51 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ดูช่างเปนครอบครัวสุขสันต์แท้ๆ ในขณะนั้นเองผมกลับถูกมองว่าลืมญาติไม่เอาพี่เอาน้อง ที่สำคัญ...กลับบ้านเที่ยวล่าสุดเริ่มถูกบุพการีโจมตีเรื่อง "ความกตัญญู" แล้ว ไม่รุ้ว่าแนวทางของผมนี้มันควรจะยึดถือต่อไปมั้ย 25 ปีผมไม่เคยกอดพ่อแม่ ตระกูลผมแสดงความรักไม่เก่ง จะให้ผมเป็นเด็กดีตอนนี้คงไม่ได้ และความกตัญญุนั้น ผมเองไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ความตั้งใจหรือการกระทำ หากอยู่ที่การกระทำเราต้อง "รีบ" ขนาดไหน และเราจะ "มีเวลาเหลือ" อีกเท่าไหร่ ที่ผมทำๆอยู่อาจดูไม่เหมือนลุกที่ดีคนอื่นๆ แต่ผมมั่นใจว่าวันหนึ่งเขาจะได้เห็นผล แต่กว่าจะถึงวันนั้น...เขาจะตายไปก่อนหรือเปล่านะ ถ้างั้นที่ผมทำๆมาทั้งหมดจะสูญเปล่าไปเลยหรือเปล่านะ อ่านเรื่องราวน่ารักๆของคุณพายแล้วหมั่นไส้มากๆ ครั้งแรกเลยที่รู้สึกแบบนี้ จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 20 ต.ค. 51 23:05:25 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ปล.เมนูสิ้นคิดของผมคือกระเพราเนื้อไส่เต้าหู้ไข่ใส่ผักบุ้ง จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 21 ต.ค. 51 00:06:14 ]

ความคิดเห็นที่ 38 มาแสดงตัวว่ากลับมาแล้วฮับ กลับมาก็งานเข้ากันอย่างต่อเนื่องกันเลยทีเดียวเชียว ยังทำไม่เสร็จ เหนื่อย แต่ยังนอนไม่ได้ ตอนนี้นึกถึงแต่เมื่อคืนก่อนในรถไฟตู้นอนสายนครพิงค์กะชายหนุ่มคนนั้น ให้พอมีกำลังใจทำงานกันต่อไป โอ้ววววว จากคุณ : asp_ash - [ 21 ต.ค. 51 02:34:30 ]

ความคิดเห็นที่ 39 คุณธิ๊.............. เล่าค่ะ เล่า เล่า ชายหนุ่มอะไร คนนั้น คนไหน ไปตกหลุมรักใครมา ^^ เฮียปลา -*- ซะงั้น มาหมั่นไส้กันเองคนเรา...  เมนูสิ้นคิดของเฮียนี่แลดูทำลำบากเชียว มันสิ้นคิดตรงไหนอะ เค้าเรียกว่าเมนูผ่านการกลั่นกรองมาแล้วตะหากเล่า เรื่องที่พายเล่ามันเป็นเรื่องธรรมดาในครอบครัวเลยนะ ไม่ได้ตั้งใจเล่าให้น่ารักแต่อย่างใด  -__-??  แม่มีพี่น้อง 10 คน ทุกคนก็ค่อนข้างใจดีอย่างงี้อะค่ะ แต่ที่ชอบเห็นหลานอวบอิ่มและกินอย่างอร่อยก็มีลุงกะป้าเนี่ยแหละ พายก็เลยชอบไปขลุกอยู่ที่บ้านนี้ ป้ามักจะมีเทคนิคแม่บ้านดีๆ ให้พายเก็บเอามาใช้เช่น ปกติไม้ถูบ้าน ถ้าผ้าหรือม็อบที่ติดมากะไม้มันเจ๊ง พายก็ทิ้ง แต่ป้าสอนว่าให้เอาผ้าขนหนูมาใช้แทนม็อบได้ โห..คราวนี้ล่ะไม้ม็อบอันเก่าก็ใช้งานได้ชั่วนาตาปีเลย อย่างแอบเปิ้ลถ้าปอกไว้แล้วอยากให้สวยนานไม่ดำก็เอาไปแช่ในน้ำที่บีบมะนาวนิดหน่อย แช่เกลือก็ได้แต่พายไม่ชอบที่มันเค็มๆ ปะแล่ม ๆ   ..................................................................... 25 ปีผมไม่เคยกอดพ่อแม่ ตระกูลผมแสดงความรักไม่เก่ง จะให้ผมเป็นเด็กดีตอนนี้คงไม่ได้ และความกตัญญุนั้น ผมเองไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ความตั้งใจหรือการกระทำ หากอยู่ที่การกระทำเราต้อง "รีบ" ขนาดไหน และเราจะ "มีเวลาเหลือ" อีกเท่าไหร่ นั่นเพราะเฮียปลามั่นใจในเวลาที่ผ่านมา มั่นใจว่าถ้าต้องการพบใคร เค้าคนนั้นก็จะรอเฮียอยู่ที่เดิม ไปพบเมื่อไรก็ได้ วันที่ 5 ธันวา พายร้องไห้อยู่หลายปี ไม่อยากไปโรงเรียน เวลาเห็นเพื่อนพูดถึงพ่อหรือแสดงความรักต่อกัน พายจะถอยห่าง มันยากที่จะอธิบายนะคะ พ่อเสียตั้งแต่พายยังเด็กแต่ไม่เด็กเกินกว่าที่จะจำความได้ พายจำทุกอย่างในวันนั้นได้ชัดเจน แต่กลับจำเรื่องราวระหว่างพายกับพ่อได้น้อย มันเหมือนคนที่เริ่มจำความได้จริงจังในวันนั้นพอดี จำได้แม้กระทั่งพิธีที่จัด ดอกไม้ แขกในงาน ตำแหน่งที่พวกผู้ใหญ่จัดให้พ่อนอน การฉีดยา สำลี ความเสียใจของแม่และคนรอบข้าง มันเป็นความทรงจำที่ไม่ปวดร้าวอีกแล้วแต่พายไม่อยากสูญเสียใครไปอีกโดยตัวเองจำได้แค่นี้   เวลาคือสิ่งมีค่า และจะยิ่งสูงค่ายิ่งขึ้น ถ้าเราได้ใช้มันไปพร้อมๆ กับคนที่เรารักและรักเรา แก้ไขเมื่อ 21 ต.ค. 51 23:17:01 จากคุณ : พายน้ำตาล - [ 21 ต.ค. 51 23:04:00 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ช่วงนี้รู้สึกโดนกดดันให้กลายเป็นคนอกตัญญูอยู่เรื่อยๆ ทั้งกับพ่อแม่และญาติๆตัวเอง ทั้งกับผู้มีพระคุณในวงการหนัง ทั้งล่าสุด...อดีตบอสของผมเอง ข่าวว่าเจ๊แกต้องลงมาทำครีเอทีฟด้วยตัวเองซะแล้ว...เพื่อนบอกเหมือนเจ๊แกประชดผมอ่ะ เฮ้อ... หรือที่แท้สันDARN ผมมันเลวอยู่ในตัวเองอยุ่แล้ว เพียงแค่ยังไม่เปิดใจยอมรับเท่านั้น จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 21 ต.ค. 51 23:18:44 ]

ความคิดเห็นที่ 41 คุณพายฯ...นายปลาฯ....หนูธิ....คุณด๊อกซ์...... ช่วงนี้คงจะเข้ามาคุยไม่ค่อยจะได้.... คุณพ่อหกล้มหัวฟาดพื้น....เข้าโรงพยาบาล.... แม้อาการตอนนี้จะพ้นขีดอันตรายแล้ว....แต่ยังต้องคอยเฝ้าดูอาการกันอยู่อย่างใกล้ชิด.... คิดถึงทุกคน....แล้วจะเข้ามาเมื่อโอกาสอำนวยนะ..... ปล.ชอบความเห็นของคุณพายฯมาก.....น้ำตาจะไหลแล้ว..... นายปลาฯ...ไม่มีใครรู้หรอกว่าอะไรจะเกิดขึ้น.... มีคำพูดหนึ่งที่ชาวศิลปากรจะคุ้นเคย.....เนื่องจากเป็นคำพูดเตือนใจของท่านอาจารย์ศิลป์ พีระศรี.... คำพูดที่ว่า..." พรุ่งนี้...ก็สายเสียแล้ว "....... จากคุณ : สางฝอย - [ 22 ต.ค. 51 11:13:00 A:202.60.203.201 X: TicketID:145075 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ขอให้คุณพ่อของคุณฝอยหายวันหายคืนนะครับ(ไอ้ผมมันคนพูดอะไรแบบนี้ไม่เก่ง) จะว่าไปเรื่องญาติผู้ใหญ่ล้มเนี่ยทำไมมันดูเป็นสากลขนาดนี้นะ(บ้านไหนๆก็ต้องมีเหตุการณ์แบบนี้) ผมเองก็เคยมีนะประสบการวูบๆน่ะ คือเดินเข้าห้องน้ำอ่ะครับ แล้วก็เซไปติดกับผนังก่อนจะทิ้งตัวหัวโขกกับผนังแล้วมานั่งคารวะชักโครกอย่างงดงาม เพื่อนบอกว่านึกว่ามุกก็เลยไม่ตื่นเต้นอะไร(ต่อไปกุจะอำเมิงน้อยๆลงก็แล้วกัน) มาเอะใจตอนผมตาเหลือกหน้าซีด...ก็ตกใจกันไปนึกว่าผีเข้า อยู่ๆมันก็เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้แฮะ จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ วันปิยมหาราช 11:02:28 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ขอให้คุณพ่อของคุณสางฝอยหายไวๆนะคะ คุณพระคุ้มครองด้วยค่ะ เพี้ยงๆๆ ++++++++++ ช่วงนี้แฮงค์พอสมควร ไปทำเซลล์ที่อมตะนครมา 2 วันติดกัน อย่างเล่นแรลลี่ ขับรถวนหาโรงงานที่จะไป ถ้าเจอโรงงานที่ดูรวยๆหน่อยแต่ไม่ได้นัดก็จะวิ่งเข้าไปติดต่อยามเอาเอกสารฝากไว้ให้จนท. จดชื่อจดเบอร์แล้ววิ่งกลับมาที่รถ ทำยังงี้ทั้งวัน เหนื่อยโคตรๆยังกะเก็บอาร์ซีเลยอ่ะ สิ่งที่อะเมซิ่งมากตอนไปทำเซลล์ครั้งนี้คือ กว่า90%ของโรงงานในนิคมนี้เป็นบริษัทญี่ปุ่น และบริษัทที่มีต่างชาติเป็นเจ้าของ เหล่าบรรดาบอสๆเค้าจะนั่งรถไปกลับจากทองหล่อ-พร้อมพงษ์ไปที่นิคมฯอมตะทุกวัน ไม่เหนื่อยกันบ้างรึไงวะเนี่ย รถติดจะตายไป เสาร์นี้เป็นเวรเราเฝ้าออฟฟิศอีกแล้ว แถมเจ้านายังยกเลิกประชุมไปเที่ยวเมืองนอกอีกเลยไม่มีประชุม เพราะยังงั้นเสาร์นี้จะว๊างว่าง แล้วเดี๋ยวจะมาคุยด้วยเอยะๆนะจ๊ะ จากคุณ : doxday - [ วันปิยมหาราช 18:04:49 ]

ความคิดเห็นที่ 44 ขอให้คุณพ่อของคุณสางฯหายเร็วเร็วนะคะ จากคุณ : asp_ash - [ 24 ต.ค. 51 01:42:43 ]

ความคิดเห็นที่ 45 http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A7134939/A7134939.html ^ ^ ^ มีคำพูดที่เหมาะสมกับจขกท.นี้คำเดียว... "จะเอาคนเนี้ย!" จากคุณ : doxday - [ 24 ต.ค. 51 23:45:49 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ^ ^ ไปอ่านก่อนเข้ามาที่นี่พอดี อืมนะ จากคุณ : asp_ash - [ 25 ต.ค. 51 00:06:30 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ^ ^ อ่านแล้วนึกถึงตอนสมัยยังเป็นหนุ่มน้อยนมเพิ่งแตกพานขึ้นมาได้ แต่มันไม่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้...ออกจะก้าวร้าวไปนิดด้วยแฮะ เล่าสักหน่อยเด๋วคุณพายจะเข้ามาถามอยุ่ดี(รู้นิสัยแล้วล่ะ) เรื่องเกิดที่ท่าเรือพระประแดง ตอนหนุ่มๆไปทำบ้าอะไรแถวนั้นไม่รู้ พอดีจำไม่ได้ว่ามันเป็นช่วงไหนของชีวิต แต่ไม่น่าจะเป็นช่วงเรียนเพาะช่าง น่าจะก่อนหน้านั้น แต่ก็จำไม่ได้ว่าไปที่นั่นทำไม ช่างมัน...เข้าประเด็นเลยก็คือว่าที่นั่นสมัยนั้นมันจะมีห้องน้ำสาธารณะ มีป้าอ้วนๆปากสุนัขโคตรๆนั่งเฝ้าอยู่(เลี้ยงสุนัขเอาไว้เฝ้าครับ) ในขณะที่ผมกำลังรอเพื่อนสาว(อ้อ...นัดสาวไว้ครับวันนั้น) ชายขอทานพิการ(ไม่รุ้ขอทานอ่ะป่าวแต่พิการแน่ๆ) ขาขาด 2 ข้างก็แถๆเข้ามาโดยหนีบไม้เท้าไว้กับรักแร้ทั้ง 2 ข้าง(ลำบากมั้ยนั่น) ผมไม่รู้เค้าคุยอะไรกับยัยป้าพะโล้คนนั้นแต่จับใจความได้ว่าลุงขอทานแกจะเข้าห้องน้ำและยัยป้านรกนั่นไม่ให้เข้า ดูเหมือนยัยป้าแกจะบอกว่าลุงขอทานไม่มีตัง ถ้าจะเข้าฟรีให้ไปเข้าที่ห้องน้ำของที่ว่าการอำเภอพระประแดงซึ่งลุงแกต้องแถไปอีก 2-3 ร้อยเมตรแล้วแถข้ามถนนแล้วแถเข้าไปในอำเภอ ผมว่ามันลำบากเกินไปสำหรับคนพิการและยิ่งเป็นคนพิการที่ต้องการเข้าห้องน้ำด้วยนะ และถ้าตัวละครเรื่องนี้ไม่ใช่ลุงแก่ๆ แต่เป็นวัยรุ่นหรือเด็กหรืออะไรก็ตามที่ไม่ใช่คนแก่...ไอ้คนเลือดเย้นอย่างผมคงไม่ไปสะเออะกับเขา แต่ก็สะเออะไปบอกเจ๊พะโล้นรกนั่นว่าจะจ่ายตังให้ลุงแก(แบบว่า 2 บาทเอง ถึงไม่รวยกุก็พอมีล่ะ) เจ๊พะโล้แกก็เลยบอกว่าขอทานคนนี้สกปรกเข้าไปก็ต้องทำความสะอาดแบบนี้ต้องคิด 5 บาท ผมรำคาญคิดในใจว่า "เมิงดูถูกหกุเรอะ...คิด 10 บาทกุก็จ่ายได้เฟ้ย" ว่าแล้วก็เลยให้แบงก์ 20 แกไปแล้วบอกไม่ต้องทอน(โมโหแว้ว) เจ๊แกไม่เอาแล้วยืนยันนั่งยันนอนยันว่าไม่ให้ตาลุงนี่เข้า...หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ให้เข้า เจ๊แกเริ่มโวยวายเริ่มเรียกพวกพ้องแถวนั้นเริ่มตะโกนด่าเริ่มบลาๆๆๆ ลุงขอทานแกก็คงไม่อยากมีเรื่องมั้งก็เลยแถๆต่อไปทางที่ว่าการอำเภอฯ สรุปลุงแกก็คงต้องแถเข้าห้องน้ำที่ว่าการซึ่งไกลพอสมควรสำหรับคนขาพิการ(แล้วทำไมเอาที่ค้ำไปหนีบรักแร้) ยัยป้านั่นก็ด่ากราดตลอดทาง(สงสัยจะโมโหผมมั้ง- -") ส่วนเพื่อนผมเห็นว่าเรื่องมันชักจะไปกันใหญ่ก็เลยลากผมออกไปอย่างรวดเร็ว(แถวพระประแดงนี่เถื่อนมิใช่น้อยนะครับ) วันนั้นก็เลยหงุดหงิดเป็นสตรีรอบเดือนไม่ปกติไปเลย -*- นึกถึงก็หงุดหงิด จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 25 ต.ค. 51 09:33:01 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ^ ^ ทำไมดูๆแล้วไม่เป็นพระเอกแบบ จขกท. โน้นเลยวะ เกิดมาเพื่อเป็นตัวโกงแท้ๆ - -" จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 25 ต.ค. 51 09:35:20 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ฮ่าๆ อ่านแล้วทำไมไม่เห็นรู้สึกว่าแกช่วยไรเค้าได้เลยวะนั่น เหมือนยิ่งทำให้ลุงแกลำบากใจและรู้สึกโดนรังเกียจมากกว่าเดิมอีก -_-" จากคุณ : doxday - [ 25 ต.ค. 51 15:03:58 ]

ความคิดเห็นที่ 50 สวัสดีเพื่อนๆที่รักทุกคน...... เมื่อวานได้รับคุณพ่อกลับออกมาจากโรงพยาบาลแล้ว.... หลังจากได้รับการผ่าตัดเพื่อใส่เครื่องช่วยการเต้นของหัวใจ pace-maker แต่ไม่อยากจะเชื่อ....เหมือนโกหกแบบละครน้ำเน่า.... คุณอาผู้หญิงซึ่งเป็นหมอและอยู่ในเหตุการณ์ตอนที่คุณพ่อวูบและหัวฟาดพื้น.... คอยดูแลปฐมพยาบาล และพูดคุยกับแพทย์ที่รักษา.....ยอมเลื่อนการเดินทางกลับต่างประเทศเพื่ออยู่ดูแลคุณพ่อ.... ในวันที่ไปรับคุณพ่อกลับจากโรงพยาบาลจนกลับมาถึงบ้าน.... กำลังเดินตรวจและพยายามพูดขักจูงให้คุณพ่อยอมลงมานอนที่ห้องข้างล่างเพื่อลดการเสี่ยงจากการต้องขึ้นบันไดทุกวัน.... กำลังคุยถึงอันตรายจากการตกบันได...ด้วยความไม่เคยชิน.... ท่านก้าวพลาดและตกบันไดลอยลงมา 7 ขั้น...หัวกระแทกพื้น.... น่ากลัวกับภาพการตกที่มันยังคาตาอยู่เลย.....ผู้สูงอายุวัย 70 กว่า ...... อยากจะบ้าตาย....ต้องรีบปฐมพยาบาลและรีบพาตัวกลับไปที่โรงพยาบาลที่พึ่งจะออกมา.....เข้าห้องฉุกเฉินอุบัติเหตุ..... แต่พรเจ้าช่วย....เมื่อตรวจทุกอย่างแล้วไม่มีอาการวิกฤต.... แต่หมอขอให้นอนที่โรงพยาบาลดูอาการ..... งานนี้ต้องทำบุญครั้งใหญ่กันซักที.....ไม่อยากจะเชื่อเลย..... จากคุณ : สางฝอย - [ 26 ต.ค. 51 17:29:54 A:192.168.1.154 X:58.8.121.198 TicketID:145075 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เข้ามาจะเล่าอะไรสักหน่อย เจอเรื่องคุณฝอยเข้าไป...ช็อค... ลืมหมดแล้วว่าจะคุยอะไร - -" อามรมณ์เหนื่อยๆเพลียๆใจหายใจคว่ำแบบเดียวกับตอนดูเรื่อง VAN HELLSING เลย...แบบเหนื่อยหัวใจอ่ะ ยังไงก็ขอให้คุณพ่อของคุณฝอยไม่มีวิกฤติอะไรร้ายแรงมาก ส่วนคุณฝอยก็ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะครับ ปล.นานๆจะเม้นต์แบบเด็กดีสักทีเขินมิใช่น้อย (แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพราะคุณพายไปเที่ยวยาวนี่แหละผมเลยต้องมาเป็นเด็กดีแทน -*-) จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 26 ต.ค. 51 18:35:06 ]

ความคิดเห็นที่ 52 ^ ^ ขอบใจจริงๆนะเด็กดี(จำเป็น).... ...................... พระเจ้าช่วยจริงๆคราวนี้.....คุณอาหมอออกจากโรงพยาบาลมาพักฟื้นที่บ้านแล้ว.... หลังจากตรวจผลจากเอ็กซ์เรย์คอมพิวเตอร์ของส่วนต่างๆแล้ว...ไม่มีอะไรแตก มีที่ซี่โครงด้านซ้ายที่ที่มีรอยร้าวเล็กๆเท่านั้น... ไม่ต้องทำอะไรให้ร่างกายรักษาตัวเอง.... จากการที่คุณอาผู้หญิงเป็นแพทย์...ทำให้รู้วิธีปฐมพยาบาล....ประสบการณ์ที่อยากให้ทุกคนรู้ไว้ก็คือ... เมื่อได้รับบาดเจ็บจากการถูกกระแทกอย่่างแรง เช่น การหกล้ม โดนของแข็งฟาด....ให้ใช้ความเย็นในการประคบบริเวณแผล.... คุณอาให้ใช้ cold pack ประคบตลอดเวลา ทำให้เส้นเลือดฝอยหดตัว เลือดจะไหลซึมน้อยลง.... รอยบวมโนขนาดใหญ่ที่เกิดขึ้นนั้น...ยุบลงเร็วมาก.... (โดยบอกเราในตอนหลังว่า ใช้พวกถุงพลาสติกที่ใส่เมล็ดถั่วเล็กๆอย่างเช่นเมล็ดถั่วลันเตาแช่แข็งขายตามห้าง สามารถเอามาใช้แทนได้ดี....(หาซื้อเอามาแช่ไว้ในช่องฟรีสบ้างก็ดีนะ).... อย่างไรก็ตาม...คุณหมอด้านระบบประสาทและกระดูกยังนัดให้คุณอามาพบในอาทิตย์หน้า เพื่อตรวจดูว่ามีการเคลื่อนของกระดูกที่จะมากดทับเส้นประสาทหรือไม่อีกครั้งหนึ่ง.... ........ ระหว่างที่กำลังวุ่นวายกันที่ห้องฉุกเฉิน....ได้โทรไปเช็คทางบ้านว่าคุณพ่อเป็นยังไงบ้าง..... ได้ความว่า....ได้ย้ายลงมานอนข้างล่างแต่โดยดี....คงเพราะทั้งเห็นแล้วว่ามันอันตราย ร่วมกับอาจจะเกิดความรู้สึกผิดที่เป็นต้นเรื่องของอุบัติเหตุ.... หลังจากอาการคุณอาดีขึ้นมากแล้ว...เราก็ได้คุยเล่นๆกันคลายเครียดกันว่า... คุณอาลงทุนมากจัง...ถึงกับตกบันไดโชว์พี่ชายให้ยอมลงมานอนข้างล่าง.... ซึ่งก็ทำให้บรรยากาศเครียดๆผ่อนเบากันไปได้มาก....^_^ ......... แล้วจะเข้ามาใหม่....ขอให้ทุกคนแคล้วคลาดรอดพ้นจากอันตรายทั้งปวง.... จากคุณ : สางฝอย - [ 27 ต.ค. 51 10:03:30 A:202.60.203.201 X: TicketID:145075 ]

ความคิดเห็นที่ 53 วันนี้ค่อนข้างปรอดโปร่ง...พอมีเวลาเข้าไปอ่านกระทู้อื่นๆดูบ้าง.... ไปปะเข้ากับกระทู้นี้เข้า....เนื้อหาซาบซึ้งและพอไปกันได้กับเรื่องที่เราคุยกันและเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นกับตัว.... เลยอยากให้คุณๆได้เข้าไปดู...เพื่อเราจะได้แชร์ความรู้สึกร่วมกัน.... (ขอโทษนะ.....เราทำลิ้งค์ไม่เป็น...ขอพิมพ์เอานะ) "" A7121130....ไม่รู้ว่าเคยดูกันรึยัง clip Dick and Rick Hiyt "" เจ้าของกระทู้เขาบอกว่าให้เตรียมกระดาษทิชชู่เอาไว้ด้วยจ้ะ...... ^_^+T_T จากคุณ : สางฝอย - [ 27 ต.ค. 51 11:37:54 A:202.60.203.201 X: TicketID:145075 ]

ความคิดเห็นที่ 54 หมู่นี้มีหลายเรื่องเกิดขึ้น พายอ่านแรกๆ นึกว่าเป็นคุณพ่อคุณสางฝอยที่ตกบันไดลงมา แต่พออ่านเรื่อยๆ ก็น่าจะเป็นคุณอา พายขอส่งความห่วงใยถึงทั้งสองท่านนะคะ ขอให้หายโดยไว และดีใจด้วยที่ทราบว่าอาการดีขึ้นมากแล้ว พายเองก็มีเรื่องจะแจ้งให้ทราบค่ะ คุณยายพายเสียแล้ว เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมานี้เอง พวกเราเตรียมใจกันไว้มานานแล้วเพราะคุณยายป่วยมาหลายปี เดินไม่ได้ ตอนหลังก็มีอาการอัลไซเมอร์แม้ว่าคุณยายจะจำคนอื่นไม่ได้ แต่กลับจำพายได้เสมอ วันศุกร์พายยังได้ทานข้าวกับคุณยายอยู่แท้ๆ  พายยังถามคุณยายว่า จำได้มั๊ยคะว่านี่ใครคะ  คุณยายตอบพายเสียงใสแจ๋วว่า โอ๊ย ทำไมจะจำไม่ได้ก็น้องพายไง๊  ..   เศร้าจังค่ะ พายจะเข้ามาบอกข่าวและก็จะบอกว่าพายคงไม่ได้เข้ามาซักพักนะคะ จากคุณ : พายน้ำตาล - [ 27 ต.ค. 51 18:48:38 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ^ ^ เป็นอย่างที่คุณพายเข้าใจจ้ะ..... วันเสาร์ที่ 18 คุณพ่อล้มหัวฟาดพื้น....ได้รับการผ่าตัดออกมาจาก ร.พ. ในวันเสาร์ที่ 25 แล้วในวันเสาร์ที่ 25 วันเดียวกับที่คุณพ่อออก....คุณอาผู้หญิงตกบันได 7 ขั้น แบบหงายหลังลงมา.... แล้วในวันเดียวกันนั้นเองที่คุณยายของคุณพายฯได้ลาจากโลกนี้ไป..... ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งกับการสูญเสียนะคุณพายฯ......ขอให้คุณยายไปสู่สรวงสวรรค์ด้วยเถิด..... ว่าแต่ว่าเดือนนี้ ปีนี้....วันเสาร์ แรงเอาเรื่องจริงๆ...... ว่าไปแล้ววันที่ 1 พ.ย. ก็เป็นวันเสาร์นะคุณนะ.......ขออย่าให้เกิดเรื่องร้ายแรงใดๆเลย..... ขอให้เมืองไทยประสบกับความสงบสุขซักที...... จากคุณ : สางฝอย - [ 27 ต.ค. 51 19:53:24 A:202.60.203.201 X: TicketID:145075 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ตอนผมอายุ 7 ขวบ(ปี 2533) เป็นปีที่คุณยายผมเสีย คุณยายรักผมมากกว่าใครที่ผมรู้จัก ไม่ว่าใครจะมาตี มาด่า ผมไม่ได้ ไม่ว่าผมจะทำอะไรจะต้องถูกเสมอ ยายพร้อมเสมอที่จะทำเรื่องผิดให้กลายเป้นถูกเพื่อผม ครอบครัวเราลำบากมาตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษ เราเป้นครอบครัวชาวนา และยายผมเป็นคนสู้ชีวิต ยายมักจะลงมือทำนาเองตั้งแต่ไถกลบ ไถหว่าน ไปจนถึงฤดูเกี่ยว พอจบฤดูทำนายายผมก็จะทำขนมขายที่ตลาดนัด หรือหาผักหาปลาขายไปเรื่อย ยายผมทำอาหารเก่งมากๆ หากคุณๆยังจำเรื่องเล่าสมัยผมยังเด็กได้คุณจะรู้ว่ายายผมทำแกงส้มปลาอร่อยที่สุดในจักรวาล แต่ยังไม่หมดแค่นั้น ยายผมทำทอดมันอร่อยมาก ทอดมันบ้านผมใช้กุ้งเป็นตัวๆผสมเครื่องแกงแบบที่กรุงเทพไม่ปรากฏรสชาตแบบนั้น ใส่ใบเล็บครุฑรสชาติจัดจ้านไม่จำเป็นต้องมีเครื่องเคียงหรือน้ำจิ้มใดๆ ยายผมทำผัดหมี่อร่อยด้วย ผัดหมี่ที่ไต้รสจะเข้มข้นออกรสเผ็ดนิดๆพอให้น้ำลายเยิ้มในปากเวลากิน เด็กๆจะชอบหมี่ผัดสีแดง ไม่ใช่สีชมพูนะครับ แดงจริงๆทั้งเส้นใหญ่เล็กหมี่ คุณๆเคยกินขนมจีนน้ำยาปักษ์ใต้มั้ยครับ...ไม่หรอก ผมไม่ได้หมายถึงรสชาติจืดๆหรือน้ำยากรุงเทพแอบอ้าง...ผมหมายถึงต้นตำหรับน่ะ ทายว่าไม่เคยหรอกมั้งเพราะที่จังหวัดหนึ่งๆมีสูตรน้ำยาขนมจีนแยกย่อยออกไปอีกไม่รู้กี่ร้อยกี่พันสูตร แต่ยายผมทำอร่อยมากๆนะ น้ำยากะทิออกหวานเวลากินต้องผสมน้ำยาป่ารสจะออกหวานอมเผ็ดแกล้มกับผักดอง 3 วันและผักพื้นบ้าน...อ้วนตุ๊บเลยครับตอนผมเด็กๆ ไก่ทอดนครฯอร่อยกว่าของหาดใหญ่ครับ ยืนยันจากเพื่อนๆที่เคยชิมแล้ว ไก่ทอดนครฯสีจะอมแดง รสชาติจะเข้มข้น(ออกเค็ม) หอดร้อนๆกินกับข้าวเหนียวโรยด้วยหอมเจียว(เจียวกับแป้งทอดไก่นะครับ) ไม่จำเป็นต้องมีน้ำจิ้มครับจะทำให้เสียรสเปล่าๆปลี้ๆ ครั้งหนึ่งผมเคยแย่งแหวนกับน้า(ซึนามิ) สมัยเด็ก...ไม่ได้อยากได้แหวนทองหรอกครับ ผมแค่อยากแย่งน้าผมเฉยๆ(กวนทีนไปงั้นเอง) แล้วพอไม่ได้ก็ขัดใจครับนอนร้องไห้(ย้อนดูตัวเองแล้วน่าโดนเตะสักป้าป) ยายผมเห็นดังนั้นก็ร้อนใจเพราะหลานรักนอนร้องไห้ ยายรีบตื่นแต่เช้ามืดเพื่อเข้าเมืองไปซื้อแหวนให้ผม...สำหรับหมู่บ้านสุดกันดารไฟฟ้าเข้าไม่ถึงถนนยังไม่ตัดผ่านผมว่ายายผมต้องเหนื่อยมากๆเลยตอนนั้น ผมได้แหวนทองมาวงหนึ่ง...แต่จะมีค่าอะไรล่ะครับในเมื่อมันไม่ใช่ได้มาจากการแย่งน้า ผมไม่สนใจมันสักนิดและในวันต่อมาผมก็ไปเล่นน้ำในคลองแล้วแหวนก็หล่นหายไปในวันนั้นเอง ผมรู้นะว่าตอนนั้นญาติๆทุกคนอยากตีอยากด่าผม(ถึงจะเด็กแต่ผมแยกคำพูดเหน็บแนมออกนะครับ) ทุกคนช่วยกันงมหาแต่ก็ไม่เจอ...แต่ใครจะกล้าด่าผมล่ะครับเมื่อมองไปทางยายซึ่งไม่ยอมให้ใครแตะผมทุกคนก็ได้แต่ปลงและส่ายหน้า ผมรู้สึกผิดเหมือนกันนะแต่ผมขอโทษไม่เป้น ผมไม่รู้ว่าจะแสดงออกยังไงว่าผมเสียใจ ในตอนนั้นก้มีแต่ยายนี่แหละครับที่ยังเอาผมไปหนุนตักแล้วลูบหัว... ปี2531 ยายผมป่วยด้วยโรคมะเร็ง หัวใจ เบาหวาน(เมื่อรู้ดังนี้สาวๆที่ปิ๊งผมก็จะกลับมาพิจารณาใหม่ว่าจะยังไงกับผมดี...ผมจะตายซะตั้งแต่ยังหนุ่มมั้ย คบกับผมแล้วจะอยู่ได้กี่ปี 555) ยายขึ้นมารักษาตัวที่กรุงเทพฯ ตอนนั้นผมอายุ 5 ขวบ กำลังมีเพื่อนกำลังเรียนหนังสือผมรู้แค่ว่ายายไม่สบาย ผมไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมยายหรอกครับเพราะพ่อกับแม่ไม่ต้องการให้หยุดเรียน หมอห้ามยายทำงานหนัก...แต่ยายผมคิดว่าการอยู่เฉยๆจะทำให้แกตายไวกว่า ยายผมยังทำเหมือนเดิม ยังทำนา ทำขนม ไปเรื่อย เทียวขึ้นเทียวลงกรุงเทพฯ นครฯ ส่วนผมน่ะเหรอ...เล่นกับเพื่อนอยู่ครับ 2 ปีผ่านไป วันหนึ่งผมเล่นอยู่กับเพื่อน ของเล่นตอนนั้นเป็นลูกยางกลมๆใสๆมีดาวอยู่ข้างใน มันคือลูกยางดรากอนบอลที่แถมมากับขนม ลูกยางกลิ้งไปชนกับผนังด้านหนึ่งแล้วค่อยๆกลิ้งกลับมาหาผม แต่มันเร็วมากผมจับมันไม่ทัน ลูกบอลกลิ้งไปโดนเท้าของยายผมที่ออกมาเดินเล่นหลังจากไปหาหมอมา ยายผมก้มลงหยิบลูกบอลนั้นขึ้นมาดู พลิกไปพลิกมาแล้วหันมามองผม ยายยิ้มให้ผมแล้วก็เดินกลับไป ทำไมผมถึงจำได้ขนาดนั้น...เพราะนั่นเป็นภาพสุดท้ายที่ผมเห็นยาย...มนุษย์เพศหญิงคนแรกที่รักผมที่สุดในโลก งานศพยายผมไม่ได้ลงไปที่นครฯหรอกครับ...เพราะพ่อกับแม่ไม่อยากให้ผมขาดเรียน เพราะเหตุนั้น อาจมีเด็กถูกทารุณมากมาย อาจมีผู้หญิงที่ต้องเป็นฝ่ายถูกกระทำให้เจ็บช้ำ นั่นมันเรื่องของคุณ เป็นเวรเป็นกรรมของคุณ แต่จะต้องไม่มีคนแก่คนไหน ถูกรังแกต่อหน้าผมเด็ดขาด ปล.ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณพายนะ จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 28 ต.ค. 51 11:53:28 ]

ความคิดเห็นที่ 57 เสียใจด้วยนะคะคุณพาย มาอ่านหลายวันแล้วแหละแต่ตอบไม่ค่อยได้ เฉลิมไทยมันเออเร่อน่ะค่ะ ยายเรายังไม่เสียนะ แต่คุณตาเสียไปแล้วเมื่อตอนอยู่ป.6 ก่อนหน้านั้นลูกชายน้าซึ่งเป็นหลานของตาวัยเพียง 1 ขวบกว่า เสียชีวิตเพราะอะไรไม่รู้ -_-" สมัยนั้นไม่เข้าใจอาการ แต่น่าจะเป็นจากระบบทางเดินหายใจ งานน้องเราคนนี้มีสามวัน วันเผาเพื่อนสนิทตาคนข้างบ้านลื่นล้มในห้องน้ำหัวฟาดพื้นตาย เป็นเพื่อนแกงค์กินเหล้ากับตาเรา แต่วันนั้นไม่ได้กินเหล้า หลังจากเพื่อนตาตายไปได้เดือนนึงพอดี ตาเราที่ยังอยู่ในอาการเมามายเพราะเสียหลานรัก ที่ปกติเมาแล้วไม่ค่อยกลับบ้านเท่าไหร่หรอก คราวนี้ช่วงประมาณ7-8 โมงเช้า ตาไปทะเลาะกับคนที่หน้าปากซอย วันนั้นแปลกมาก ทุกคนได้เจอตาเราหมด ทั้งยายที่เจอตอนไปทำงานตอนตี5ครึ่ง(เจอที่ปากซอยมาขอตังค์กินเหล้า ตาโดนด่าไปทีนึง) แม่เราไปทำงานประมาณ6โมงกว่าๆ ผ่านไปเจอแล้วเรียกตาเข้าบ้านไปนอน ตาไปทะเลาะกับคนข้างนอก วิ่งกลับเข้าบ้านมาตามลูกเขยไปเป็นพวก น้าเราเห็นสถานการณ์เลยบอกว่า จะแอบไปดู(กะขำๆ)แล้วไปซื้อน้ำเต้าหู้ด้วย ส่วนเรา...เนื่องจากมีคนตายในระยะไม่เกิน 10 เมตรถึงสองคน เราเลยกลัวผี พอรู้สึกตัวก็ลงมานอนโซฟาข้างล่างที่มีคนพลุกพล่าน ก็ได้เจอตาเช่นกัน คำพูดสุดท้ายของเรากกับตาคือ ว่าตาเมาแล้วเสียงดัง ตาก็เดินเป๋ๆเข้ามาแกล้งเรา แล้วเราก็ไล่ไปเพราะเหม็นเหล้า ทุกอย่างดำเนินไปอย่างปกติ จนกระทั่งน้าวิ่งกระหืดกระหอบกลับมาบ้าน บอกว่า ตาช็อก เข้าโรงพยาบาล ทิ้งเราอยู่บ้าน(ให้กลัว)คนเดียว จนกว่า11โมงยายเราถึงโทรมาบอกว่า ตาเสียแล้ว เส้นเลือดในสมองแตก ไปส่งโรงพยาบาลไม่ทัน ในช่วงชีวิตนั้น ที่ต้องมาสูญเสียคนสนิท ทั้งน้องเล็กๆอันเป็นทีรักของคนทั้งบ้าน และชายแก่(ไม่มากเท่าไหร่)ที่เป็นผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้าน เราเบลอกับงานศพมาก ความตายคืออะไร ตายแล้วไปไหน เราจะตายเมื่อไหร่ จะมีใครตายอีกมั้ย ถ้า...(ใครสักคน)ตายเราจะทำอย่างไร เหล่านี้คือสิ่งที่เราถามตัวเองตลอดช่วงเวลานั้น แต่สุดท้าย สายลมแห่งการเวลา อันเกิดจากการที่โลกหมุนรอบตัวเองนั้นก็พัดพาความคิดเหล่าผ่านพ้นไป ในวันนี้ ไม่เคยต้องระลึกถึงความตาย ระลึกถึงแต่การดำรงชีวิตไปวันๆเท่านั้นเอง จนเมื่อกี้นี้เอง ได้ดูคนค้นฅนตอนปู่เย็น เกิดมาระลึกถึงความตายขึ้นมาได้ คิดว่าตัวเรานั้น ถ้าตายไปแล้ว จะทิ้งสิ่งดีๆอะไรไว้ให้โลกมนุษย์บ้าง จะทิ้งความทรงจำแบบไหนไว้ให้คนที่ยังมีชีวิตอยู่ต่อ ตัดกลับมาที่ยายเรา หญิงชรา(นิดหน่อย)ผู้สู้ชีวิต เกษียณแล้วก็ยังต้องทำงานหาเลี้ยงครอบครัว จ่ายค่าน้ำค่าไฟ ทำกับข้าว จ่ายค่าเทอมให้น้องเราแทนแม่ เลี้ยงหลานๆแทนพ่อกับแม่ ไปฟังครูฝ่ายปกครองของน้องอบรมแทนแม่เรา  คอยหาเงินมาให้แม่เรายืม เป็นเสาเอกของบ้านให้คนในครอบครัวเกาะอยู่เสมอๆมิเสื่อมคลาย ยายผู้แข็งแรงไม่เคยเป็นกังวลกับความตายของตนเอง แต่กลับกังวลถึงชีวิตที่อยู่เบื้องหลังว่าจะเอาชีวิตรอดกันต่อไปอย่างไร เหมือนเป็นภาระหน้าที่ที่ไม่สามารถลาออกได้ แม้กระทั่งเรา ถ้าสูญเสียยาย ชีวิตคงเป๋ไปมากพอสมควร งานที่ทำอยู่ปัจจุบันยายก็หาให้ เงินไม่พอก็ยืมเงินยาย มีปัญหาอะไรก็ปรึกษายาย ที่พิมพ์ไปเยอะๆอาจจะไม่เป็นสาระอะไรนัก เพราะเราไม่ได้มาจากครอบครัวที่อบอุ่นกลมเกลียว(แต่ก็ไม่ได้เป็นเด็กมีปัญหานะ) เลยไม่รู้จะแสดงอะไรออกมา -_-" แต่ก็อยากให้ทั้งคุณฝอยและคุณพายเข้มแข็งไว้นะคะ ป.ล. ข่าเล่านอกเรื่องพอสมควร ก่อนตาเสีย1อาทิตย์โดยประมาณ เราฝันเห็นตานั่งกลุ้มคอตกสลดอยู่แถวหน้าหมู่บ้าน แล้วตาก็เงยหน้าขึ้นมองพระรูปหนึ่งที่เดินมาตรงหน้า พระรูปนั้นคือเพื่อนข้างบ้านที่เสียไปของตานั่นเอง พอเราเล่าเรื่องนี้ให้ตาฟัง ตายังบอกว่า แสดงว่าเพื่อนไปสู่ที่ที่ดีแล้วน่ะสิ... รูปประกอบ : จากภาพยนตร์เรื่องBig Fish หนังเกี่ยวกับพ่อลูก ที่ให้แง่คิดได้ดีอีกเรื่องหนึ่ง น่าจะเข้ากับกระทู้นี้นะ จากคุณ : doxday - [ 29 ต.ค. 51 00:10:59 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ถ้าตายไปแล้ว จะทิ้งสิ่งดีๆอะไรไว้ให้โลกมนุษย์บ้าง จะทิ้งความทรงจำแบบไหนไว้ให้คนที่ยังมีชีวิตอยู่ต่อ ^ ^ โชหยุ...นี่คือประเด็นของชีวิตเรา เป็นแกนของความทะเยอะทะยานที่มีตอนนี้ เราไม่อยากตายไปโดยที่ไม่มีอะไรให้ใครๆได้จดจำ มันไม่ใช่(อย่างน้อยก็ไม่คล้าย)รูปแบบการดำเนินชีวิตของเราน่ะ -------------------------------------------------------- ยายผู้แข็งแรงไม่เคยเป็นกังวลกับความตายของตนเอง แต่กลับกังวลถึงชีวิตที่อยู่เบื้องหลังว่าจะเอาชีวิตรอดกันต่อไปอย่างไร เหมือนเป็นภาระหน้าที่ที่ไม่สามารถลาออกได้ ^ ^ คมคายมากๆ ไม่ใช่เพราะสำนวน แต่เพราะสารที่ต้องการสื่อ ให้บังเอิญว่าอารมณ์เรานั้นสามารถรับรู้อะไรแบบนี้ได้ง่ายหรือเปล่าวันนี้พอเธอพล่ามยาวๆมาก็เลยโดนใจเราเยอะอยู่ แต่โชหยุ...ไม่ค่อยพูดค่อยจาแต่พูดออกมาทีก็เยอะขนาดนี้...เข้าข่ายเก็บกดนั่นล่ะ - -" กระทู้นี้ก็เลยดรามาโดยปริยาย... ปล. ช่วงนี้คุณพายคงยุ่งมากๆและกำลังเศร้าสุดๆ จิตใจก็หดหู่ ยังไงก็ขอให้กินข้าวได้เยอะๆนะครับ ปล.2 คุณฝอยในฐานะเจ๊ใหญ่...ใครจะไปบังอาจแนะนำอะไร แต่ผมน่ะชอบเห็นคนแก่(กว่า)อ่อนแอ ไม่ต้องเข้มแข็งนักก็ได้นะครับ ผมยังมีชีวิตรอฟังเจ๊บ่นได้อีกยาว(แม้จะมีกรรมพันธ์ เบาหวาน หัวใจ มะเร็ง ก็เหอะ -*-) จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 29 ต.ค. 51 00:39:38 ]

ความคิดเห็นที่ 59 มาแจ้งให้ทราบ.....ว่าอ่านไม่ได้แล้วค้าบบ..... จากคุณ : สางฝอย - [ 29 ต.ค. 51 10:29:56 A:202.60.203.201 X: TicketID:145075 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ขอบคุณมากค่ะเฮียปลา คุณด๊อกซ์  ขอบคุณคุณสางฝอยและขอโทษด้วยนะคะที่พายไม่ได้แตกกระทู้ไป พายคิดไม่ออกจริงๆ ว่าพายจะตั้งหัวข้อกระทู้ใหม่ว่าอะไร วันนี้มีโอกาสได้เข้ามาอ่านข้อความที่ทุกคนเขียนฝากไว้ เพราะวันนี้มีภาระกิจบางอย่างที่ต้องทำ พายเหนื่อยจัง พายไม่อยากทำอะไร พายอยากอยู่นิ่ง นิ่ง นิ่ง ..... ใครๆ ก็บอกพายว่า คุณยาย โชคดีมากนะลูก ท่านหลับไปท่านไม่ทรมานเลย แต่ใจพายมันเศร้า คุณยายที่เคยอุ้มพาย คุณยายที่มองพายด้วยความรักแม้ในยามที่จำใครไม่ได้ ในยามที่พายพยายามทวนความจำให้ท่าน ยามที่พายถามท่านว่าพายคือใคร ในแววตาที่อบอุ่นนั้นท่านตอบพายได้ถูกทุกครั้ง หากแต่ในบางครั้งแววตาท่านกลับครุ่นคิด ดวงตาของคุณยายที่มองจ้อง ชั่วขณะเวลานั้นมันเหมือนคุณยายไม่ได้มองที่พาย ดูเหมือนท่านกำลังพยายามค้นหาความทรงจำที่เคยมีต่อคนตรงหน้า และพยายามที่จะยึดเหนี่ยวความทรงจำนั้นเอาไว้เพื่อมาตอบให้พายรู้สึกดี มันบาดใจพาย บาดใจทุกครั้งที่เห็นแววตาอย่างนี้ บางครั้งพายไม่กล้าสบตาคุณยาย พายกลัว กลัวว่าวันนี้จะต้องมาถึง พายกลัวว่าคุณยายจะจำพายไม่ได้อีกต่อไป   ทำไมในวันนี้วันที่ใครๆ ก็บอกว่าท่านโชคดี ทำไมพายถึงได้เศร้านัก เพราะความเจ็บป่วย คุณยายที่เคยหอมนุ่มไปทั้งตัว ตักนิ่ม มืออุ่น ผิวต้นแขนที่เย็นชื่นให้พายได้เอาแก้มไปแนบที่แขน เพื่อให้พายได้แซวว่า แม่เนื้อเย็น  แล้ววันนี้แม่เนื้อเย็นของพายไปไหน วันนี้คุณยายตัวเล็กนัก... เล็กขนาดว่าพายคงอุ้มท่านขึ้นมาได้ง่ายนิดเดียว คุณยายที่อุ่นนุ่ม ตักคุณยายที่แสนสบาย มือคุณยายที่ลูบผมพาย ลมหายใจที่เป่ารดกระหม่อมยามที่พายต้องการพร พายขอเวลาอีกหน่อยได้ไหม อย่าเพิ่งจากพายไปอย่างนี้ อย่าทิ้งพายไปอย่างนี้ ทุกครั้งที่พายไปกราบลา คุณยายจะลูบผมพาย แล้วเป่าเบาๆ ที่กระหม่อมพร้อมกับบอกว่าคุณพระคุ้มครองนะลูก ขอให้เดินทางปลอดภัย แล้วกลับมาหาคุณยายนะลูก แล้วต่อไปใครจะอวยพรพาย ใครจะเป่ากระหม่อมให้พายได้อุ่นใจ ใจพายมันปวด คุณยายทิ้งพายทำไม วันนี้พายต้องเขียนหนังสืออนุสรณ์ให้คุณยาย พายต้องเขียนวันนี้ พายต้องเขียนให้เสร็จวันนี้ แล้วพายจะเขียนได้อย่างไร ในเมื่อพายกำลังร้องไห้อย่างนี้ พายจะหยุดร้องไห้ได้ยังไง .... คุณยายทิ้งพายทำไม จากคุณ : พายน้ำตาล - [ 29 ต.ค. 51 20:35:28 ]

ความคิดเห็นที่ 61 คุณฝอยคงไม่เข้าใจว่าทำไมกระทู้ถึงยังไม่แตก เอาไว้ขอโทษขอโพยทีหลังก็แล้วกัน ผมอยากให้เรื่องเศร้าๆมันจบในกระทุ้นี้ ผมอยากคุยกับคุณพายแบบที่เคยๆคุย แม้จะรุ้ว่านี่เป็นส่วนหนึ่งในหลายๆร้อยเรื่องราวที่เราจะต้องเจอ คุณพาย...ผมจะบอกอะไรให้ คุณยายไม่ได้ทิ้งคุณไปไหนหรอก ท่านแค่เดินไปไกลกว่าเรานิดหนึ่งเท่านั้น คุณยายแค่ไปรอเราอยุ่อีกฟากหนึ่ง เพราะทางนั้นมีอะไรให้คุณยายทำอีกมาก ในส่วนของฟากนี้คงต้องให้คุณพายทำต่อไปก่อน และคุณพายเองควรทำให้ดีๆด้วยเพราะผู้ใหญ่น่ะเคยผ่านจุดนี้มาก่อน ท่านจะรู้ได้ว่าคุณพายตั้งใจหรือไม่ คุณพายขี้เกียจหรือเปล่า ที่สำคัญคุณพายยังยิ้มแย้มและสบายดีใช่ไหม ท่านไม่ได้ทิ้ง...ท่านแค่ไปรอเราอยู่ไกลๆน่ะ แต่คนที่ทิ้งพวกเราไปก็คือคุณพายนั่นแหละ แต่ช่างมันเถอะ...เอาไว้ผมค่อยตามเช็คบิลกับคุณพายทีหลัง ตอนนี้ผมจะให้คุณพายลาพัก ให้คุณพายหายเหนื่อยก่อน แล้วค่อยกลับมารับโทษที่บังอาจทำให้ผมเสียน้ำตา ที่บังอาจทำให้ผมต้องเป็นห่วง ที่สำคัญ...คุณพายไม่ได้เล่านิทานนานแล้วด้วย แต่ทำใจไว้เลยนะครับ...กลับมาเมื่อไหร่ผมจะกัดให้จมเขี้ยวเลยล่ะ จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 30 ต.ค. 51 01:22:35 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ^ ^ เราพยายามหาทางอ่านเอาจากเครื่องโทรศัพท์มือถือ แม้มันจะยากสักหน่อยแต่ก็พออ่านได้..... เราเข้าใจและเห็นด้วยกับนายปลาฯ เก็บความเศร้าให้มันอยู่ที่นี่อย่างที่ว่านั่นแหละ...อย่าเป็นห่วงเลย...... ไม่มีการมาโกรธกันที่ไม่แตกกระทู้ให้.......เอาไว้เราเริ่มต้นใหม่กับกระทู้ที่สดใสในวันรุ่งขึ้น.....^_^ .............. คุณพายฯ ที่รักของเราทุกคน...... เราเข้าใจความรู้สึกของคุณพายฯ.....(เราเคยสัมผัสกับความรู้สึกจากการสูญเสียคุณแม่ไปซึ่งนานมาแล้ว.....) คำปลอบโยนจากเรา....คือขอให้คุณพายฯ.....นึกถึงภาพของความสุขมากมายที่คุณยายและคุณพายมีต่อกัน.... ระลึกถึงวันที่คุณพายฯดื้อและซน จนทำให้คุณยายต้องปวดหัว....หรือแม้แต่ถึงขั้นต้องโกรธก็ตามที.... นึกถึงคุณความดีที่คุณยายมีต่อคุณพายฯ คุณแม่ และครอบครัวญาติพี่น้อง เพื่อนฝูง เพื่อนบ้าน และ กับผู้อื่น.... จดจำภาพความทรงจำเหล่านั้นเอาไว้ให้ชัดเจน.....ทุกสัมผัสที่คุณพายฯคุ้นเคยคือความทรงจำอันอบอุ่น...... คุณยายไม่ได้ไปไหนหรอกคุณพายฯ.......ท่านจะอยู่กับคุณเสมอ....อยู่ในใจของคุณตลอดไป...... ............... เราเองก็ยังไม่ได้ขอบคุณทุกๆคนที่มอบความห่วงใยให้กับเราเลย.....ขอขอบคุณจากใจจริง..... ทั้งคุณพายฯ....นายปลา....คุณด๊อกซ์.....และ หนูธิ ( ผู้ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างในช่วงนี้ ) การที่ได้เข้ามาอ่านข้อความของคุณๆในนี้....มันช่วยเราได้จริงๆนะ.....ที่พักใจเล็กๆของพวกเรา..... ขอบใจจริงๆ......^_^ ปล. นายปลาฯ....คมเขี้ยวของนายต้องฝ่าด่านหนังเหนียวของต้นแขนฉันไปก่อนที่จะเจอเนื้อนุ่มๆของคุณพายฯ....ขอบอก....5555 จากคุณ : สางฝอย - [ 30 ต.ค. 51 11:05:18 A:202.60.203.201 X: TicketID:145075 ]

ความคิดเห็นที่ 63 พอดีมีวาฬฯมาล้มทับแพ เอ๊ย ม่ายช่าย วาฬฯมาแจ้งข่าวเรื่องคุณยายของคุณพายฯ เนื่องจากช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้ามาเท่าไหร่ เลยทำให้ตกข่าวหลายหลายเรื่อง เสียใจกับคุณพายฯเรื่องคุณยายด้วยนะคะ คุณพายฯ สุทธิก็ปลอบใจคนไม่เก่งอ่ะนะ คุณยายท่านไปอยู่ในที่ที่ดีดีแล้ว ท่านหายตัวไป แต่ไม่ได้หายไปจากความทรงจำ ความรู้สึกของคุณพายฯซะหน่อย ถ้าคิดถึงคุณยายก็ยังนึกถึงท่านได้นี่นา เนอะ เอ นี่สุทธิมาปลอบหรือมาทำให้คุณพายฯแย่ลงล่ะเนี่ย เหอ เหอ ช่วงนี้คิดว่าคงเป็นช่วงแย่แย่ของคุณพายฯ แต่ก็ขอให้แข็งแรงขึ้นในเร็ววันนะคะ คุณสางฯขอให้คุณพ่อและคุณอาหายไวไวนะคะ ช่วงนี้หนูธิก็อยู่ดีค่ะ มีเรื่องมากมายเหมือนกัน แต่ยังไหวอยู่ ไว้ว่างว่าง หรือแตกทู้ใหม่แล้ว จะมาบ่นให้อ่านนะคะ ^_^ ลป. วาฬ ก่อนจะถึงด่านต้นแขนของคุณสางฯ ต้องมาเจอค้อนปอนด์ในรถไฟใต้ดินของช้านก่อนนะเฟ้ยเห้ย คิดดีดีก่อนจะคิดทำอะไรคุณพายฯ เอิ๊ก เอิ๊ก แก้ไขเมื่อ 30 ต.ค. 51 12:22:16 จากคุณ : asp_ash - [ 30 ต.ค. 51 12:21:07 ]

ความคิดเห็นที่ 64 คุณๆที่รัก.... ถ้ายังไงเสียเท่าที่เห็นตอนนี้....สมาชิกเราก็เข้ากันมาครบทุกคนแล้ว.... รบกวนช่วยแตกกระทู้ให้เราหน่อยเถอะนะ.....ขอบคุณล่วงหน้าค้าบบ.... จากคุณ : สางฝอย - [ 31 ต.ค. 51 09:24:08 A:202.60.203.201 X: TicketID:145075 ]

ความคิดเห็นที่ 65 เราไม่มีวันสัพผัสคนที่เรารัก จากคุณ : ปลาวาฬภูเขา - [ 31 ต.ค. 51 10:32:20 ]