ความคิดเห็นที่ 1 มีแต่รับน้องขึ้นดอย เขาบอกว่า ธงไทร์ป้ายเป้อ (คนถือธง+ป้ายคณะ) ผมถือป้าย เป้อเลย 5555 ส่วนถือธงหรอก ไทร์ไปจริงๆ เหอะๆๆๆ จากคุณ : Shooter_MVP - [ 16 ต.ค. 51 18:24:20 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ไปซื้อจักรยานก่อนนะ ( - - ") แบบว่าไม่มีเป็นของตัวเองอ่าา จากคุณ : ladydunce - [ 16 ต.ค. 51 18:32:08 ]

ความคิดเห็นที่ 3 - ที่คณะ ตอนรับน้องมีชิงธง คนที่ขึ้นไปเอาธงได้มักจะเปอร์(ไม่จบใน4ปี)รุ่นเราคนที่ขึ้นไปชิงเป็นนิสิตต่างชาติด้วย ตอนนี้เพื่อนเรียนปี5 อยู่ -*- - เวลาผ่านบ่อน้ำประตูพหล(รู้หมดละว่าม.ไหน) อย่าเผลอไปสบตาเต่าเข้าละ เดี๋ยวจะเปอร์ - ผีหอในชาย มีทั้งผีห้อยขาในห้องน้ำ ผีเด็กที่กระโดดจากหอลงมาแล้วปีนขึ้นไปใหม่(ที่วิศวะก็มี) - เวลาปั่นจักรยานตอนกลางคืนผ่านคณะวิทยา มักเจอห้องๆหนึ่งที่เปิดไฟไว้ทั้งๆที่ตึกนั้นไม่ได้ใช้แล้ว(ไม่รู้โดนทุบไปหรือยัง) - ตึกภาคฟิสิกส์ไม่ทาสี ปล.ดีนะ ที่มีจักรยานแล้ว จากคุณ : *+*ข น ม ผิ ง ข้ า ง เ ต า*+* - [ 16 ต.ค. 51 19:12:59 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตำนานศาลายาน่ะค่ะ เพียบเลย หาอ่านได้ตาม FW mail แต่ไม่เคยเจอกับตัวนะคะ จากคุณ : natgabig - [ 16 ต.ค. 51 19:13:58 ]

ความคิดเห็นที่ 5 รู้สึกเหมือนอ่านกระทู้เล่าเรื่องผีมหาลัยไปเมื่อเดือนก่อน จากคุณ : แต่หาทู้นั้นไม่เจอแระ สนุกด้วย (มนัสวีร์) - [ 16 ต.ค. 51 19:36:16 ]

ความคิดเห็นที่ 6 น่ากลัวๆๆ ของผมจะเป็นเรื่องลิฟท์แดง ลานโพธิ์ แล้วก็ผีผู้หญิงโซนบีหอเอรังสิตอ่ะ จากคุณ : จันทร์กุมลัคนา - [ 16 ต.ค. 51 19:44:55 ]

ความคิดเห็นที่ 7 -ตั้งใจเรียนแล้วตก ลึกลับมากๆ -ข้อสอบเพื่อนกะเราเหมือนกันเปี๊ยบ ตกด้วยกันอีก เรื่องลึกลับแน่ๆ -เพื่อนผู้หญิงไม่เคยเห็นมันทำรายงานเลยมีแต่เที่ยวๆๆ วันส่งงานมันมีงานส่งแถมได้คะแนนเต็ม เรื่องลึกลับแน่ๆ -เพื่อนๆจบกัน 4ปี เราล่อไป 6ปี หลอนสุดๆ จากคุณ : g (GRANDO) - [ 16 ต.ค. 51 19:57:34 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มช เลย รวมเรื่องหลอน จากคุณ : CaminoReal - [ 16 ต.ค. 51 20:16:05 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ป๊อก ครืดดดด ป๊อก ครืดดดดดดดดดดด................. จากคุณ : น้องเจ๊เตียง - [ 16 ต.ค. 51 20:23:29 A:58.10.68.142 X: TicketID:160899 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ^ ^ ฮา จากคุณ : utd (utd) - [ 16 ต.ค. 51 20:25:44 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ใครไปถ่ายรูปตรงลานบัวเหล็ก...จะไม่จบการศึกษาแบบปกติ!!!(รุ่นพี่ผมไปลองมา ตอนนี้ปี 5แล้ว(4ปีจบ) - -) จากคุณ : จิบเดียวก็ซึ้งแมน - [ 16 ต.ค. 51 20:28:48 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คห. 4 ตำนานศาลายาที่ส่งตามเมล์อะครับ ขอบอกตรงๆ เลยนะว่า...... . . . . . . . . . . เรื่องจริงหลายเรื่องเลยครับ เเละมีอีกหลายเรื่องที่ไม่มีในนั้นด้วย ยืนยันได้ เพราะคนที่เจอไม่ใช่ใคร .....ก็ผมกับเพื่อนนี่เเหละ - - (ไม่ได้ล้อเล่นนะ ตอนนั้นน่ากลัวจริงๆ เเทบจะบ้าไปเลย) จากคุณ : Gundam ELPIS - [ 16 ต.ค. 51 20:38:08 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ศาลายาเจอเองกับตัว ห้องที่เขากลับเลขไว้หอ 6 หนะ ไม่รู้ว่าเรื่องจริงไม่จริงที่เล่าๆ กัน แต่สรุปว่าเจอมาแล้วฮะ - - จากคุณ : Rskiz - [ 16 ต.ค. 51 20:45:42 ]

ความคิดเห็นที่ 14 โหย นึกได้แต่ ป๊อก ครืดดด...  ตอนฟังรายการของพี่ป๋องอ่ะ นานมาละ เห็นฮิตอยู่พักนึง เดี๋ยวนี้ยังมีอยู่ป่าวหว่า อิอิ จากคุณ : Jakaey - [ 16 ต.ค. 51 20:47:13 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ป๊อก ครืดดดด ป๊อก ครืดดดดดดดดดดด................. อีกเสียงครับ นึกถึงเรื่องแรกเลย พูดแล้วขนลุก จากคุณ : ปลงนะเรา - [ 16 ต.ค. 51 20:50:19 ]

ความคิดเห็นที่ 16 แล้วเด็กนักเรียนขังลืมในห้องน้ำล่ะ จากคุณ : toytoytoy - [ 16 ต.ค. 51 20:52:45 ]

ความคิดเห็นที่ 17 เรื่องที่ศาลายาอะ - เรื่องที่ต้องกลับเลขห้องอะ คน(?!?) ที่มาถึงห้อง เป็นเพื่อนของเพื่อนเราอีกที แถมเพื่อนซี้ของอีฉัน(ที่ไม้รู้จักกัน2คนข้างต้น) ดันไปอยู่ห้องข้างล่างตรงกับห้องนั้นอีก - แต่ก่อน ที่ประตู3เจอกันบ่อย (แต่อีฉันไม่เคยเจอ) เลยไม่แปลกใจว่าทำไมประตูนี้เปิด-ปิดเร็วกว่าประตูอื่น แต่ชางบ้านที่อยู่แถวนั้นเขาเฉยๆกันแล้วแหะ - เรือนไทย เจอกันหลายรายแล้ว ขนาดไม่ได้เรียนในศาลายานะเนี่ย แค่บ้านใกล้ก็เจอกันแยะเชียว ปล. แต่ก่อนอีฉันตื่นมาอ่านหนังสือตอนตี1-ตี2 มักได้ยินเสียงซ้อมดุริยางค์อะ ไม่รู้มันลอยมาจากไหน(หน้าต่างห้องหันไปทางสนามกีฬาพอดีเลยอะ T_T) จากคุณ : *+*ข น ม ผิ ง ข้ า ง เ ต า*+* - [ 16 ต.ค. 51 21:22:57 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เข้ามาฮาครับ จขกท. ครับ ไม่มีจักรยาน เปลี่ยนเป็นมอเตอร์ไซด์ได้ป่าวครับ ฮ่ะๆๆๆ จากคุณ : Graphic.dec - [ 16 ต.ค. 51 21:26:05 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เล่าให้ฟังหน่อย จากคุณ : ธัชกร - [ 16 ต.ค. 51 21:34:17 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ไม่ใช่ตำนานค่ะ แต่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนเราเข้าปี 1 รุ่นพี่เล่าให้ฟัง เราเคยพิมพ์เล่าไว้ในหมวดลึกลับห้องหว้ากอ ยกมาให้อ่านผีมหาลัย เรื่องมันเกิดขึ้นก่อนที่เราเข้าปี 1  รุ่นพี่คณะที่สนิทกันเล่าให้เราฟังนะคะ อธิบายสภาพแวดล้อมก่อนเข้าเรื่อง ที่มหาลัยเราจะมีอาคารหอพักอยู่ 2 อาคาร แต่ก่อนจะแบ่งเป็นหอพักชายและหญิง ลักษณะหอพักจะสูง 4 ชั้น ห้อง(หรือเรียกกันว่าเมท) จะมีเตียงอยู่ประมาณ 6 เตียง ลักษณะเตียงจะมีโต๊ะเขียนหนั่งสืออยู่ชั้นล่างปลายเตียงเป็นตู้เสื้อผ้า   มีบันไดปีนขึ้นไปชั้นบนเป็นที่นอน (จินตนาการเอาค่ะมันเหมือนเตียงสองชั้นคล้ายๆแบบนั้น) ด้วยมหาลัยเรามันเล็กๆและเป็นของเอกชนอยู่ทางภาคเหนือ มันทำให้นักศึกษาแทบทุกคนในมหาลัยรู้จักและสนิทสนมกันน่าดู ไปไหนไปกัน กินเที่ยว และเรียนหนังสือ ทำกิจกรรมในมหาลัย ก่อนที่เราจะเข้าปี 1 รุ่นพี่คณะเราเขาจะมีกิจกรรมทำกันดึกดื่นบ่อยครั้ง บางทีก็ซ้อมละครหรือร้องเพลง เตรียมทำค่ายอะไรก็ว่าไป พอตกดึกก็หิว ก็มีพี่ผู้ชายคนหนึ่งอาสาไปซื้ออาหารจากตลาดเทศบาลที่ห่างจากม.ไปราว 2 กิโล พอรับออเดอร์ของทุกคนเสร็จพี่เค้าก็ขี่มอเตอร์ไซต์ออกไป คนอื่นๆก็ทำกิจกรรมกันรอ 2 ชั่วโมงแล้วแล้วพี่เค้าก็ยังไม่มาเสียที ทุกคนก็รอนานแล้วจนเพื่อนๆเริ่มเอะใจ พากันขี่มอเตอร์ไซต์กันไปตามพี่คนนั้น แต่พอขี่รถกันไปได้สัก 1 กิโลก็เห็นรถตำรวจ รถปอเต็กตึงจอดอยู่ริมทาง ทุกคนจึงชะโงกดูว่าเป็นใคร ปรากฏว่าเห็นมอเตอร์ไซต์ของพี่คนนั้นล้มอยู่ เท่านั้นแหล่ะ ทุกคนก็จอดรถและวิ่งลงไปหาตำรวจเลย พอตำรวจเห็นก็ถามว่าเป็นเพื่อนของเจ้าของรถคันนี้เหรอ เค้าถูกรถชนตายคาที่เลย ตอนนี้ศพอยู่ที่โรงพยาบาล ตอนนั้นเพื่อนๆของพี่คนนั้นทำอะไรไม่ถูกเลย พอไปถึงโรงพยาบาลเห็นสภาพเพื่อนแล้วก็ได้แต่กอดคอกันร้องไห้ และโทรบอกญาติๆของคนตาย จากนั้นราว 5 ทุ่มกว่าก็พากันขี่รถกลับม.ด้วยใจหดหู่ กลับมาถึงหอพักก็พากันเดินกลับไปที่ห้อง ทุกคนมานั่งอยู่ด้วยกันมองหน้ากันนอนไม่หลับ เตียงที่เคยนอนกันเต็มทั้ง 6 เตียง ตอนนี้ว่างอยู่เตียงหนึ่งซึ่งเป็นเตียงของพี่คนที่เสียชีวิต ตอนนั้นคนทั้งหอรู้ข่าวหมดแล้วก็พากันปิดประตูเงียบเข้าห้องใครห้องมัน ไม่มีใครกล้าออกมานั่งคุยกันหน้าเมท มาคุยโทรศัพท์หรือออกไปซื้อของกินยามดึกเหมือนทุกวัน เพราะทุกคนก็กลัว เที่ยงคืนกว่าพี่เล่าว่า ตอนนั้นที่ทุกๆคนในห้องกำลังนั่งคุยกันอยู่ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู ตอนแรกมีคนหนึ่งกำลังลุกไปเปิดประตูแล้ว แต่เพื่อนอีกคนฉุดมือไว้บอกอย่าพึ่ง ฟังก่อน และเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีกครั้งและก็มีเสียงของพี่คนที่เสียชีวิต พูดว่า " เปิดประตูให้กุหน่อย...เปิดประตูให้กุหน่อย... " พี่เล่าว่าจะว่าหูแว่วมันเป็นไปไม่ได้เพราะได้ยินกันหมดทั้งห้อง ตอนนั้นกระโดดขึ้นมากอดกันบนเตียงเดียว 5 คนแล้วเอาผ้าห่มคลุมตัวคลุมหัวมิดเลย เสียงพี่ที่เสียงชีวิตก็ยังตะโกนอยู่หน้าห้องอยู่แบบนั้น พี่เล่าว่ามันเหมือนหนังผีเลยนะ แต่นั่นคือเรื่องจริง ทุกคนท่องบทสวดมนต์ผิดๆถูกๆจนเสียงพี่คนนั้นเงียบหายไปตอนไหนไม่รู้ พอรุ่งเช้า พี่ทั้งห้องนั้นตัดสินใจเก็บข้าวของย้ายออกจากเมทกันหมด พร้อมบอกครูดูแลหอทุกอย่างกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ครูดูแลหอเลยต้องนิมนต์พระมาสวดที่หอพักในวันต่อมา เหตุผลที่สวด 1.เพื่อเรียกขวัญกำลังใจให้กับนักศึกษาในหอพัก 2.เพื่อส่งวิญญาณรุ่นพี่คนนั้น จากวันนั้นก็ไม่มีใครเจอพี่ที่เสียชีวิตอีกเลย ปีต่อมาเราเข้าเรียน ก็ได้มารู้ว่ารุ่นพี่รหัสในคณะเราที่หายไป 1 คนก็คือพี่คนที่เสียชีวิตนั่นเอง จบค่ะ จากคุณ : เสียงจากบ้านนา - [ 16 ต.ค. 51 21:56:32 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อ่า อันนี้จริงไม่จริงไม่ทราบได้ ได้ยินมาอีกที ที่มหาลัยแถบชานเมืองอยู่แถวๆคลองหลวง ในคณะที่อยู่หลังสุดของมหาวิทยาลัย เขาว่าถ้าเล่นกับลิฟท์กับตึกนี้บางทีท่านเปิดมาอาจจะเจอชั้นขาว ซึ่งโล่งไม่มีอะไรอะไรเลย มีคนเคยเจอแต่ไม่ออกไป และลิฟท์โดยทั่วไปมักจะจอดระหว่างชั้น 1 กับ 5 ผมเรียนชั้น 3 เวลาดึกๆถ้าท่านกดลิฟท์ลง ลิฟท์จะขึ้นจากชั้นหนึ่งมาชั้นสาม ซึ่งจะเป็นเรื่องปกติ แต่มีคนนึงเคยกดลิฟท์ลง แต่ปรากฎว่าลิฟท์ลงมาจากชั้นห้าลงมาชั้นสาม พอลิฟท์เปิดมาก็เจอกับผู้หญิงใส่เสื้อดำยืนอยู่ในลิฟท์พร้อมกับค่อยๆหายไปต่อหน้าต่อตา (จะลงบันไดก็ไม่ได้เพราะมันมืดกว่าลงลิฟท์ซะอีก) แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 51 21:57:56 จากคุณ : Heathen Chemistry - [ 16 ต.ค. 51 21:57:07 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เอาหัวหมากรึว่าบางนาดีอ่ะค่ะ หัวหมากก้คงหนีไม่พ้นเรื่องลิฟ กับนศ.ที่โดดตึกแล้วปีนตึกขึ้นไปใหม่ เอแบคคอนโดคงเพียบ บางนา เออ เล่าดีไหมหว่า คนไม่ค่อยไม่รุ้เรื่องนี้ด้วยอ่ะ ...ไม่ดีกว่าๆๆ จากคุณ : cHipPyDaLE - [ 16 ต.ค. 51 22:00:16 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อยู่ศาลายา แต่ไม่เคยเจอจ้า จากคุณ : Never gone - [ 16 ต.ค. 51 22:20:33 ]

ความคิดเห็นที่ 24 คห. 19 เรื่องที่เพื่อนผมเจอเองคือ ตอนนั้น 17.30 ผมนั่งอยู่คนเดียวที่ห้องอ่านหนังสืออยู่ เเล้วหิวข้าว ก็เลยเดินออกมากะไปหาอะไรกิน เดินไปห้องข้างๆกะไปชวนเพื่อนกินข้าว เปิดประตูเข้าไปเจอมันนอนหลับอยู่ตรงกลางทางเดินในห้อง (โดยปกติคนเขาถือกันว่า ห้องที่มีประตูหน้าเเละหลังในเเนวเดียวกัน ทางเดินตรงกลางไม่ควรไปนอนขวาง เพราะจุดนี้เป็นทางผ่านวิญญาณ ซึ่งตอนนั้นผมยังไม่รู้) ตอนนั้นห้องรอบๆไม่มีคนอยู่เลย ผมเลยลงไปกดินข้าวคนเดียว กินเสร็จ 18.30 ขึ้นมาเจอมันนั่งนิ่งอยู่หน้าห้องผม เล่น Rubic อยู่ ผมถามว่า "เป็นไงบ้าง" เขาก็ไม่ตอบอะไรทั้งสิ้น นั่งซึมบิดลูกรูบิกไปเรื่อยๆ พอประมาณ 2 ทุ่มมันก็เดินมาห้องผม มาเอาหนังสือสวดมนต์กับมากรวดน้ำตรงต้นไม้ที่ผมปลูกไว้หน้าห้อง - -"a ตอนนั้นทุกคนสงสัยมากว่ามัน "โดน" ไปเเล้วรึเปล่า เวลาผ่านไป 2 อาทิตย์ เพื่อนคนนี้จึงเริ่มหายซึม เเละมาเล่าให้ทุกคนฟังว่าเกิดอะไรขึ้น วันนั้น วันที่ 24 กันยายน เวลา 17.00 น. เพื่อนผมอ่านการ์ตูนอยู่ตรงกลางห้องก็เผลอหลับไป เเล้วก็ฝันว่าตัวเขาเเละครอบครัว ได้ไปเที่ยวที่เเห่งหนึ่ง ขณะเดินทางอยู่ท้องฟ้าเริ่มมืด จึงหาที่พักกัน พอดีเห็นมีโรงเเรมข้างทางจึงเลี้ยวรถเข้าไปพัก (ขณะนี้ยังเป็นฝันอยู่นะครับ) พอไปถึงก็เจอคนเเก่คนหนึ่งมารอข้างหน้า พอเข้าใกล้โรงเเรมนั้น เพื่อนผม (ในฝัน) เห็นโรงเเรมโทรมมาก เเละดูน่ากลัว จึงบอกครอบครัวว่าไม่อยากพักที่นี้ คุณพ่อจึงเลี้ยวรถกลับ ขณะที่กำลังจะออกจากโรงเเรม ก็เกิดอุบัติเหตุรถชนหน้าโรงเเรมนั้น เชียดรถเพื่อนไปนิดเดียว เพื่อน (ในฝัน) รู้สึกมีอะไรจ้องเขาอยู่ จึงหันกลับไปมองในโรงเเรมนั้น เห็นคนเเก่คนนั้นจ้องเขม็งมาที่เขา ทำให้เขาตกใจตื่น เเล้ว.........พบว่า........ . . พอเขาสะดุ้งตื่นขึ้นมา เบื้องหน้าของเขานั้น ตรงระเบียงที่ห้องเขา มี "หัว" ของคนเเก่ในฝันคนนั้น วางอยู่ตรงระเบียง เเละจ้องมาที่เขาเหมือนกับในฝันไม่มีผิด....   เพื่อนผมเล่าว่า เขาได้พยายามดูจนมั่นใจเเล้วว่า ภาพที่เขาเห็นอยู่ตอนนี้ มันไม่ใช่ในฝันเเล้ว... ด้วยอารามตกใจกลัวเเทบสิ้นสติ เพื่อนผมวิ่งออกจากห้อง เเล้วมองหาคนรอบ ๆ ทันที เเต่อย่างที่กล่าวไป ตอนนั้นคงประมาณ 18.00 ผมพึ่งลงไปกินข้าว ไม่มีใครอยู่บริเวณนั้นเลย เขาจึงทำได้เเค่เพียงมานั่งหน้าห้องผม ห่อตัวด้วยความกลัว ก่อนที่จะมีอาการซึมต่อมาตามที่เล่าไป เพื่อนผมอีกคนบอกว่า คนเเก่เคยบอกเขาว่า เวลา ช่วงเย็นๆซึ่งเป็นรอยต่อระหว่างเย็นเเละก่อนมืดนั้น จะเป็นช่วงที่วิญญาณจะออกมา ซึ่งเรียกว่า "ช่วงผีตากผ้าอ้อม" จึงอาจเกี่ยวว่า การที่เพื่อนผมนอนขวางทางวิญาณในเวลานั้น อาจทำให้เกิดเหตุการณ์นี้ก็ได้ แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 51 23:26:33 จากคุณ : Gundam ELPIS - [ 16 ต.ค. 51 22:22:12 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เรื่องที่ขึ้นชื่อที่สุดในปีผม คงไม่ใช่เรื่องอื่น ซึ่งกลายเป็นประเด็นใน FW mail เเละหนังสือบางเล่มได้ไปตีพิมพ์เลยทีเดียว (ชื่อหนังสือ ถ้าผมจำไม่ผิดคือ "เรื่องเล่าที่ศาลายา" อะไรประมาณนี้) ผมให้ชื่อเรื่องนี้ว่า "ตู้ซ่อนผี" โดยผมได้ฟังจากเพื่อนที่เห็นเหตุการณ์ด้วย ตนเอง วันนั้น วันเดียวกันกับเหตุการณ์ที่เพื่อนผมเจอ เเต่เป็นเวลาประมาณ 23.00 น. วันที่ 24 กันนยายน โดยปกติ นศ. มหิดลจะ ทราบดีอยู่เเล้วว่า วันนี้จะเป็นวันที่วิญาณออกมากที่สุด  โดยปกติองค์พระพุทธรูปท่านจะคอยปกปักดูเเลอยู่เสมอ เเต่.... ในปีที่ผมเรียนตอนปี 1 คือ ปี 2546 เป็นปีที่มีโครงการสร้างศาลาให้กับองค์พระ (ถ้าทุกท่านไปศาลายาตอนนี้ จะเห็นองค์พระบริเวณ หน้าหอมีศาลาสวยงามอยู่ ซึ่งในอดีตจะไม่มี มีเพียงร่มฉัตรเท่านั้น) ซึ่งพวกผมคาดว่า อาจเป็นสาเหตุหนึ่ง ที่ต่อมาผมพบว่า เรื่องวิญญาณ ในศาลายามีน้อย หรืออาจเป็นเพียงเรื่องกุขึ้น เพราะปี 2546 ตอนนั้น รวมเเล้วที่พวกผมเเละเพื่อนเจอหรือได้ยินมา มากกว่า 10 เรื่อง เสียอีก วันนั้น 24 กันยายน 2546 นศ. ส่วนใหญ่จะใกล้สอบ ทุกคนด้วยความกลัวในเรื่องเล่าต่างๆ เเละเพื่อการสอบ จึงรวมตัวกันไปอ่าน หนังสือด้วยกันหลายๆ คน  นศ.พยาบาลหอ 1-2 จึงไปรวมตัวกันอ่านหนังสือ เวลา 23.00 น. นศ.พยาบาลคนหนึ่ง ลืมของไว้ที่ห้องตัวเอง จึงกลับไปเอา อาจด้วยความเกรงใจเพื่อน เเละห้องตัวเองก็ไม่ได้อยู่ ไกลนัก จึงไปคนเดียว หนังสือของเขานั้นวางไว้ในชั้นวางของในตู้เสื้อผ้า...ด้วยความเร่งรีบ เขาจงเปิดตู้เสื้อผ้าตามปกติ เเล้วหยิบหนังสือ ออกมา เเต่น่าเสียดาย ที่เรื่องราวไม่ได้จบเช่นนั้น.... ขณะที่เขากำลังจะปิดตู้นั้น บังเกิดมี "มือ" ยื่นออกมาจับมือของเขาไว้ ทำให้ไม่สามารถปิดตู้ได้  เเล้วมีหน้าของผูhหญิงหน้าซีดเซียว เเง้ม มองออกมาจากในตู้นั้น.... ...."อ๊าาาาาาาา!!!!!!" เสียงร้องด้วยความกลัวอย่างถึงขีดสุด ดังออกมาจากหอหญิง เพื่อนผมเล่าให้ฟังว่า ได้ยินเสียงชัดเจน เช่นกัน เเละเมื่อวิ่งไปดู พบว่าพี่ที่คุมหอ กำลังอุ้ม นศ.พยาบาลคนนั้นออกมา เเล้วรีบนำตัวไปหน้าห้องพระ เพื่อนทั้ง 4 คน ช่วยกันจับตัว ไว้เเน่น ฝ่ายนศ.พยาบาลคนนั้นกำลังอยู่ในสภาวะช๊อคอย่างรุนเเรง เเละได้ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลในคืนนั้นทันที ยังมีอีกหลายเรื่อง เเต่ผมเล่าไว้เเค่นี้ละกัน เรื่องที่ผมเจอเองไม่ขอเล่า เพราะอาจทำให้คนบางคนไม่กล้าอยู่หอก็ได้ - - แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 51 22:28:50 จากคุณ : Gundam ELPIS - [ 16 ต.ค. 51 22:22:27 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เล่าเถอะค่ะ ..อยากฟังมากกกก จากคุณ : bstaor - [ 16 ต.ค. 51 22:22:40 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ตอนที่เราเรียนปี 1 ใหม่ ๆ เคยมีข่าวนักศึกษาปี 4 โดดตึกหอพักฆ่าตัวตาย เพื่อนเราที่พักอยู่ใกล้หอนั้น ซึ่งเป็นหอชายเคยเล่าให้ฟังว่าพี่คนที่เป็นรูมเมทของพี่คนที่ตาย ไม่รู้ว่าเพื่อนของตัวเองตายแล้วเพราะกลับบ้าน แต่พอกลับมาที่หอก็เจอเพื่อนคนนั้นยังอยู่ที่ห้อง ใช้ชีวิตตามปกติ เหมือนคนทั่วไปก็ไม่คิดว่าจะมีอะไร อยู่ด้วยกันเป็นอาทิตย์ จนพ่อกับแม่ของพี่คนตายมาเก็บของของลูกเค้าจึงได้รู้ว่ารูมเมทของตัวเองตายไปนานแล้ว เท่านั้นล่ะค่ะ พี่เค้าหลอนไปเลยยยย ส่วนหอพักเราก็มีเรื่องเล่าเหมือนกัน เพราะว่าเป็นหอพักใน จึงมีกฎมากมายและก็มีเวลาปิดหอด้วยค่ะ รุ่นพี่เล่าให้ฟังว่าถ้าใครกลับหอเกินเที่ยงคืนซึ่งเป็นเวลาปิดหอ ก็จะเจอดีทันทีค่ะ ฝั่งเราจะเป็นผู้หญิงแต่งชุดไทย ส่วนอีกฝั่งจะเป็นผู้ชายสูงใหญ่ผิวดำ เหมือนว่าเป็นเจ้าที่เจ้าทางน่ะค่ะ มีเพื่อนเราอยากลองของ ไปเที่ยวกลับมาปีนหอเจอจริง ๆ ค่ะ ยืนชี้หน้าเลย จนไม่มีใครกล้ากลับหอหลังเที่ยงคืน ส่วนมากก็กลับมาเช้าเลยค่ะ 555 จากคุณ : หมีน้อยตัวอ้วนกลม - [ 16 ต.ค. 51 22:39:23 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เล่ามาเต๊อะ อยากฟัง จากคุณ : i_am_alive - [ 16 ต.ค. 51 22:42:31 ]

ความคิดเห็นที่ 29 copy มาจากที่นี่แหละค่ะ เรื่องที่ 1 : ป๊อก ครืด > >เรื่องผีอันดับหนึ่งของ มหา'ลัย... ในแง่ของความเศร้า >ระยะเวลาที่เกิดเหตุการณ์ไม่ทราบแน่ชัดแต่สถานที่เกิดคือ หอหญิง >ในสมัยที่มหาลัย ยังเป็นที่รกร้างอยู่มาก >ถนนยังเป็นลูกรังถนนหน้าฝนเป็นโคลน รถไปมาลำบาก ตอนกลางคืนมืด >ไม่มีแสงไฟ เรื่องเกิดกับ นักศึกษาสาว คู่หนึ่งอาศัยอยู่ที่ประมาณ >ชั้น 2 หรือ 3ของหอ >ช่วงนั้นเป็นช่วงสอบ นักศึกษาต่างกำลังอ่านหนังสือกันอยู่ >ประมาณว่านักศึกษาหญิงคนหนึ่งไม่สบาย >อ่านหนังสือในห้องตอนหัวค่ำแล้วรูมเมทชวนไปทานข้าว แต่เพราะเป็นไข้ >อยู่จึงไปไม่ไหว อยากพักผ่อน พอเมทคนนั้นเห็นเพื่อนไม่สบาย >ด้วยความเป็นห่วง จึงบอกว่าเดี๋ยวไปทานข้าวเองก็ได้ >แล้วจะห่อข้าวมาฝากเพื่อนคนที่ไม่สบายก็บอกว่า ยังไงฝาก >ซื้อลาดหน้า (หรือผัดไทซักอย่างที่เป็นเส้นๆ) >มาให้ทีละกันกินแล้วจะได้กินยาเมทคนนั้นก็บอกว่าได้เดี๋ยวจะรีบไปรีบกลับ >หลังจากที่เพื่อนออกไปจากห้องคนที่ไม่สบายก็นั่งอ่านหนังสือต่ออ่านได้ซักพักก็ไม่ไหว >เพราะไข้ขึ้น จึงนอนตอนนอนอยู่นั้นสลึมสลืออยู่ >แต่มีความรู้สึกว่านานมากแล้ว เพื่อน >ทำไมยังไม่กลับมาซะทีตกดึก ฝนเริ่มตก >นักศึกษาคนนั้นก็ตื่นขึ้นมาอ่านหนังสือต่อในใจเป็นห่วงเพื่อนเพราะออกไปนานมากยังไม่กลับ >ซักพักนักศึกษาคนนั้นได้ยินเสียงเบาๆ ดังจากชั้นล่าง จากทางบันได >”ป๊อก ป๊อก ป๊อก ป๊อก .” เสียงนั้นดังเป็นระยะๆ ใกล้เข้ามา >จากทางบันได ดังขึ้นเรื่อยๆ >เสียงเหมือนคนกำลังแบกของหนักบางอย่างขึ้นมา >และเสียงนั้นก็ดังมาจนถึงชั้นที่ห้องนักศึกษาหญิงคนนั้นอยู่ >แล้วเสียงก็เปลี่ยนไป “ครื ..ด ..ครื ..ด .ค..รื ด” >เสียงเหมือนคนกำลังลากอะไรซักอย่างใกล้ >เข้ามาเรื่อย จนมาหยุดอยู่ที่หน้าห้อง นักศึกษาหญิงเริ่มเอะใจ >และมองไปทางประตู ในใจนึกว่าเพื่อนกลับมาแล้ว แต่ยังเงียบ >ได้อึดใจนึงก็มีเสียงเคาะห้อง >“ก๊อก ก๊อก ก๊อก” แล้วเงียบไป นักศึกษาสะดุ้งสุดตัว >คิดว่าไม่ใช่เพื่อนแน่แล้ว ถ้างั้นทำไมไม่เปิดเข้ามาเลย >จึงเดินไปเปิดประตู ตรงลูกบิดประตูมีถุงใส่ห่อลาดหน้าแขวนอยู่ พอ >เห็นห่อลาดหน้า ก็งง แล้วเพื่อนอยู่ไหน ทำไมไม่กลับมา >หรือติดฝนเลยฝากคนอื่นเอามาให้ แต่ทำไมต้องเอามาแขวนไม่รอเจอกันก่อน >จะได้รู้ว่าเป็นใคร แล้วทำไมเดินเร็วจัง มีแต่ >รอยเปียกน้ำเป็นทางจากบันได .คิดต่างๆนา >แต่แล้วก็แกะห่อลาดหน้าออกทานเสร็จก็ทานยาตาม ได้ซักพักก็ม่อยหลับไป >รุ่งเช้า .มีคนมาเคาะห้องบอกว่าเพื่อนตายแล้ว >นักศึกษาหญิงคนนั้นถูกฆ่าข่มขืนตรงพงหญ้าข้างทางคาดว่าเหตุเกิดประมาณหัวค่ำ >ลักษณะศพสภาพแขนและ >ขาทั้งสองข้างหักอาจเกิดจากการที่คนร้ายเอาท่อนไม้ทุบตีเพื่อไม่ให้หนี >นักศึกษาหญิงที่ตายกำลังเดินทางกลับจากตลาด(ไม่แน่ใจว่าเป็นฝายหินหรือตลาดต้นพะยอม) >หลังจากทานข้าวเสร็จทุกทีจะไปกับเพื่อน แต่เพื่อนไม่สบายจึงไปคนเดียว >โดยเพื่อนฝากซื้อข้าวห่อคนร้ายอาจเห็นว่าเป็นคนเดียวจึงลงมือ >แล้วลาดหน้าเมื่อคืนล่ะไม่มีใครรู้คำตอบแน่ชัด >แต่จากที่ฟังกันมาคือหลังจากที่ตายไปแล้ว >ด้วยความเป็นห่วงเพื่อนเพราะว่าไม่สบาย และยังหิว นำห่อลาดหน้าที่ซื้อ >มาฝากไปส่งให้แต่จะไปส่งยังไง แขนหัก ขาหัก >หมดแล้วลักษณะที่เขาเล่ามาคือพื่อนคนนั้นใช้ปากคาบถุงแล้วใช้คางเกยพาตัวเองมาจนถึงหอพักแล้วใช้คางเกยบันไดลากตัวเอง >ขึ้นมา เป็นเสียง “ป๊อก ป๊อก” เสียง >“ครืด”ที่ได้ยินคือเสียงลากตัวเองจากบันได >มาจนถึงหน้าห้องปรากฎเป็นรอยเปียกน้ำยาวติดต่อกันหลังจากส่งห่อลาดหน้าให้ได้แล้วก็หมด >ห่วง .ตอนแรกทุกคนไม่เชื่อที่นักศึกษาคนนั้นเล่าแต่หลังจากที่นักศึกษาที่พักอยู่ข้างๆห้องยืนยันว่าในคืนนั้นได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังยกของหนักและลากของหนักจากข้างล่าง >ขึ้นมาแล้วทุกคนต่างเชื่อสนิทใจ >มิตรภาพอยู่เหนือความตาย . > เรื่องที่ 2 : เปรตหอนาฬิกา > >อันเนื่องจากเคยเป็นป่าช้าและลานประหารเก่ามาก่อนทำให้เรื่องเล่าเรื่องผี >ทั้งเก่าและใหม่มีมากมาย เรื่องนี้อยู่ที่หอนาฬิกาใหญ่ >ตรงสี่แยกจากประตูหลังมอตรงนั้นจะเป็นวงเวียนสี่แยกฝั่งตะวันตกเฉียงใต้เป็นคณะวิศวะฝั่งตะวันออกเฉียงใต้เป็นคณะศึกษาและโรงเรียนสาธิตฝั่งตะวันตกเฉียงเหนือ >เป็น หอชาย และฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือเป็นหอหญิง >เรื่องนี้มีอยู่ว่า เล่ากันว่า ตรงหอนาฬิกา กลางวงเวียน มีเปรต >หากไปลองของอาจโดนดีได้ วิธีการลองดีคือ >ตอนเที่ยงคืนให้ไปวนรถทวนเข็มที่หอนาฬิกา สามรอบ >(วงเวียนจะเวียนรถตามเข็ม) เล่ากันว่า ผู้ที่ลองทำอย่างนั้น >ไม่เคยมีใครวนรถทวนเข็มได้ครบสามรอบซักคน >ผู้มีประสบการณ์เล่าว่าในขณะที่วนรถอยู่นั้น >จะรู้สึกได้ถึงลมที่เย็นผิดปกติ >แต่วนไปสองรอบก็ไม่เกิดอะไรขึ้น >มาเกิดตอนที่จะครบรอบที่สามจู่ๆก็มีเสาสองต้นตั้งขวางถนนอยู่ >ทำให้ต้องหักรถหลบ รถล้มบ้าง แฉลบบ้างไปตามๆกันใครอยากรู้ก็ลองดู >อีกกรณีหนึ่งมีข่าวอยู่บ่อยๆว่านักศึกษาที่พักอยู่ในหอพักชายและหญิงฝั่งที่ติดกับหอนาฬิกา >มักได้ยินเสียงแหลมๆเล็ก ดังมาจากทางหอนาฬิกา สอบถามแล้วคืนนั้น >เด็กสาธิตไม่มีการทำกิจกรรมและคณะวิศวะไม่มีกิจกรรม หรือการก่อสร้างใดๆ >และที่สำคัญ บางห้องได้ยินบางห้องไม่ได้ยินทั้งที่อยู่ติดกัน >เป็นเพียงเรื่องเล่า > จากคุณ : คนผ่านมา - [ 25 ม.ค. 47 21:49:31 A:203.113.44.8 X: ] จากคุณ : JingleJ  - [ 17 ก.พ. 48 02:55:30 ] จากคุณ : ก๊อปเขามาอีกที (เตารีดทาบหน้า) - [ 16 ต.ค. 51 22:53:33 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เรื่องที่ 3 : ห้องสีชมพู > >เรื่องนี้เกิดที่หอหญิง >เป็นเรื่องของนักศึกษาหญิงที่เข้ามาพักในหอในแล้วไปมีอะไรกับผู้ชาย >แล้วเกิดพลาดตั้งครรภ์ขึ้นมา รู้ตัวเอาตอนท้องได้ 4 >เดือนแล้วแต่มันยังไม่ป่องออกมา >จึงปิดเงียบไม่ให้ใครรู้แม้แต่แม่ >ทำยังไงถึงจะเอาออกได้ พลาดไปแล้วแต่ไม่อยากเสียอนาคต ไม่มีเงินทำแท้ง >แฟนไม่รับผิดชอบ >ตัดสินใจเอาออกเองในห้องพักโดยเลือกตอนช่วงที่เพื่อนไม่อยู่ >ทำเองคนเดียว โดยไม่ทราบวิธีการ >ปรากฎว่าผลร้ายกว่าที่คิดนักศึกษาคนนั้นตกเลือดตายในห้องเพื่อนมาพบศพตอนเย็น >เห็นรอยเลือดกระจัดกระจาย ติดฝาผนังบ้างก็มี >หลังจากจัดการเรื่องศพเรียบร้อยแล้ว (รวมถึงทำความสะอาดห้อง) >โดยที่เมทของคนตายก็ย้ายไปอยู่ที่อื่น >แม่บ้านเข้ามาทำความสะอาดเห็นรอยเลือดสีจางๆติดอยู่ที่ผนังสีขาวก็เลยให้คนเอาสีขาวมาทาทับ >วันรุ่งขึ้นเปิดเข้าไปทำความสะอาดรอย >เลือดยังมีอยู่เหมือนเดิม ไม่ว่าจะทำยังไงทั้งขัด ทั้งถู หรือทาสีใหม่ >รอยเลือดนี้ก็ยังไม่หายไป >จนสุดท้ายทางหอพักจึงต้องนำสีชมพู >ไปทาทั้งห้องเพื่อไม่ให้เห็นรอยเลือด กลายเป็นห้องสีชมพูตั้งแต่นั้นมา >ปัจจุบันเป็นห้องเก็บของที่ปิดตาย >เคยมีแม่บ้านเข้าไปทำความสะอาดที่ห้องนี้ แล้วออกจากห้องไม่ได้ >เพราะลูกบิดถูกล๊อค (ทั้งที่ตัวล๊อคอยู่ในห้อง) >ลองไปเยี่ยมชมดูได้ >หนึ่งความพลาดพลั้งที่ไม่มีอะไรแก้ไขได้ > >เรื่องที่ 4 >ที่ห้องน้ำคณะสังคมศาสตร์ >ที่เก่าๆหน่อยลองไปหาดูเอาเองลักษณะห้องน้ำคือประตูอยู่ตรงกลาง >เข้าไปแล้วโถฉี่จะอยู่ทางซ้ายมือ ส่วนอ่างล้างหน้ากับกระจกส่องหน้า >จะอยู่ทางขวา >รุ่นพี่ที่อยู่คณะสังคมเคยเล่าว่าเคยมีคนเล่าให้ฟังว่า(ฟังเขามาอีกต่อหนึ่ง)ตอนกลางคืนช่วงใกล้สอบไปอ่านหนังสือที่คณะสังคม >แล้วปวดฉี่เลยไปฉี่ที่ห้องน้ำนี้ ลุกเข้าห้องน้ำคน >เดียว คนอื่นๆก็นั่งอ่านหน้งสืออยู่ คนไปฉี่ก็เข้าไปฉี่ธรรมดา >ห้องน้ำมีโถฉี่สองอัน อันแรกติดประตูอันที่สองอยู่ด้านขวา ข้างในไปอีก >เขาบอกว่าตอนจะฉี่ ก็จะฉี่ที่โถแรกเพราะใกล้กว่า >แต่ไม่รู้นึกยังไงเลยเดินเลยไปฉี่ที่โถข้างในตอนฉี่ก็ >ยังไม่มีอะไรแต่ตอนฉี่เสร็จแล้วมองออกไปที่กระจกภาพในกระจกสะท้อนเห็นกำลังมีคนยืนฉี่อยู่ที่โถฉี่อันแรก!(หันหลังให้)นึกว่าตาฝาดเพราะหันไปดูก็ไม่มีอะไร >แต่พอไปดูในกระจก ก็เห็นเหมือนเดิม >คืนนั้นเลยไม่ได้อ่านหนังสือกันพอดี >พวกขี้เหล้าทั้งหลายที่ชอบไปกินแถวนั้นก็ระวังหน่อยละกัน > >เรื่องที่ 5 > >สมัยนั้นเวลากลางคืนดอยสุเทพยังไม่ปิดความนิยม(ที่ไม่ค่อยดีเท่าไร)อย่างหนึ่งก็คือเวลาเมาๆนักศึกษาทั้งหลายมักจะขับรถขึ้นดอยกันขึ้นไปดูเชียงใหม่ทั้งเมือง >ตอนกลางคืน มันสวยดี (แต่ดันขับรถตอนเมาไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง) >วันหนึ่ง >นักศึกษาจากคณะวิศวะสองคนเพิ่งเลิกจากกังสดาล(แต่ก่อนร้านนี้ฮิต)ครึ้มๆขึ้นมาก็เลยขับรถเลยจากทางเข้า >กะขึ้นดอยไปชมเมืองเล่น คนขับก็ขับไปข้างหลังคนซ้อนก็นั่งไป >เมาๆขึ้นมาคนซ้อนก็เลยหลับ(สมัยก่อนแปดสิบเปอร์เซ็นต์นักศึกษาขับแมงกะไซค์ไม่ใช่รถยนต์อย่างทุกวันนี้) >ซักพักหนึ่งคนซ้อนก็ตื่น กำลังเข้าโค้งพอดี >เห็นหญิงสาวคนหนึ่งยืนโบกรถอยู่ข้างทาง แต่คนขับก็ขับเลยผ่านไป >ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษจัด ก็เลยถามคนขับว่า “ทำไม:-)ไม่ >จอดรถลงไปถามหน่อยล่ะ เผื่อเขามีปัญหาอะไร” คนขับ “kuไม่จอดด้วยหรอก >คนนี้เขารอโบกทุกโค้งเลย เจอมาหลายโค้งแล้ว เดี๋ยวโค้งหน้า:-)กะku >ก็เจอเขาอีกแหละ...” > > >เรื่องที่ 6 : เรื่องพยาบาลในชุดแดงของคณะแพทย์ > >เห็นเขาเล่าว่ามีนักศึกษาคนนึงของคณะแพทย์อยู่ทำงานในตึกของฝั่งสวนดอก(ไม่แน่ใจว่าเป็น >โรงพยาบาลหรือตึกแพทย์คนเล่าไม่ยืนยันแต่2ตึกนี้ก็ใกล้กันนี่กลับเข้าเรื่องต่อ) >เขาคนนี้ก็ทำงานอยู่จนดึกก็เลยว่าจะลงลิฟต์มาระหว่างที่รอ >เขาก็ได้ยินเสียงเดินมาข้างๆเขาก็หันไปมองเห็นพยาบาลคนนึงเดินมา >เขาก็ไม่ได้สงสัยอะไร เพราะพยาบาลกับแพทย์ก็ต้องเจอกันบ่อยๆอยู่แล้ว >ระหว่างรอลิฟต์นักศึกษาคนนี้ก็ได้กลิ่นอะไรแปลกๆ >ก็เลยหันไปมองพยาบาลคนนี้ ก็ไม่เห็นมีอะไร >ซ้ำพยาบาลคนนี้ยังยิ้มให้ด้วย >สักพักต่อมาเมื่อเข้าไปในลิฟต์พยาบาลคนนี้ก็ >ถามว่ามาทำอะไรดึกๆอย่างนี้ >เขาเลยตอบว่ามาศึกษาเรื่องการผ่าตัดภายในเพราะว่าจะสอบ >พยาบาลคนนี้เลยบอกว่างั้นให้ฉันช่วยนะนักศึกษาคนนี้ก็เลยงง >และเริ่มสังเกตว่าคอของผู้หญิงเริ่มมีเลือดไหลออกมาจากคอเรื่อยๆ >เขาตกใจมากพยายามที่จะหนีออกมาจากลิฟต์แต่ลิฟต์เหมือนค้างหรืออะไรไม่ทราบ >เลือดไหลนองทั่วชุดของนางพยาบาลคนนี้ >แล้วเธอก็เริ่มสอนนักศึกษาแพทย์คนนี้ตั้งแต่ลำไส้ >ปอด สมอง หัวใจ พร้อมทั้งควักส่วนต่างๆเหล่านี้ออกมา >รุ่งขึ้นก็มีคนพบชายคนนี้นอนคาอยู่ทางประตูลิฟต์ที่เปิดปิดอยู่แล้วเขาก็เอาแต่ >พร่ำเพ้ออย่างคนบ้าว่า ” พยาบาลชุดแดง พยาบาลชุดแดง” > > >เรื่องที่ 7 > >มีเรื่องเล่าว่ามีนักศึกษาหญิงในมหาลัยแห่งหนึ่งแถวรังสิตผูกคอตายในห้องน้ำของตึกเรียนตึกหนึ่งและหลายคืนแล้วที่มีคน >ได้ยินเสียงของนศ.ญ ร้องไห้ หรือพบ >เห็นเธอเป็นประจำ โดยเฉพาะเห็นเธอในกระจก ในห้องน้ำนั้น.. >จนกลายเป็นเรื่องเล่าของมหาลัย.. วันนึงมี นศ. ชายกลุ่มหนึ่งประมาณ >3-4กำลังจะเดินกลับหอ คนนึงในกลุ่มก็เกิดคึกอยากลอง แต่อีก 3 >คนไม่กล้า.... >คนที่หนึ่งจึงเข้าไปคนเดียวโดยที่เพื่อนๆรออยู่ข้างนอก...นศ.ชายคนนั้นก็ทำเป็นเก่งตะโกนคุยกับเพื่อนข้างนอก... >วันนี้ร้อนว่ะเนอะ...” แล้วเค้าก็เอาน้ำล้างหน้าแล้วก็เอาน้ำล้าง >หน้าแล้วก็ดูกระจกแล้วก็แต่งผมอยู่ซักพักแล้วก็เดินออกมา. >ดูกระจกก็ไม่เห็นมีไรเลย เรื่องเล่าก็แค่เรื่องหลอกเด็ก >อากาศมันร้อนkuเลยล้างหน้าซะด้วยเลย..” “ !!! “ >“เฮ้ย :-) เอาน้ำที่ไหนล้างวะ >ห้องน้ำไม่มีคนใช้เค้าเลยตัดน้ำไปนานแล้ว...ไอ้กระจกตรงอ่างก็ด้วย >กระจกก็มีคนเคยเอาของเขวี้ยงมันแตกไปนานแล้ว.”............ > >เรื่องที่ 8 > >อ๊าย...เรื่องลิฟท์แดงนี่เรื่องเล่าเยอะมาก >เห็นว่าเมื่อตอนเหตุการณ์เดือนตุลาน่ะค่ะพวกทหารบุกเข้ามาในมหาวิทยาลัย >แล้วพอลิฟท์ตัวนี้เปิดพวกมันก็กระหน่ำยิง คนในลิฟท์ซึ่ง >เป็นอาจารย์และนักศึกษาเสียชีวิตหมด >เลือดสาดกระจายทั่วลิฟท์ เมื่อผ่านพ้นเหตุการณ์นั้นแล้ว >มหาวิทยาลัยกลับคืนสู่สภาพเดิม มีการบูรณะทำความสะอาดกันทุกพื้นที่ >ไม่เว้นแม้แต่ลิฟท์ตัวนั้น แต่ทีนี้ทำยังไง >คราบเลือดที่เปรอะเปื้อนอยู่ก็ไม่ออกเหมือนจะเป็นการประจานการกระทำอันบ้าเลือดและไม่ยุติธรรม >จึงได้ทำการทาสีลิฟท์ให้เป็นสีแดง นี่เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น >แล้วก็ได้มีเรื่องเล่าตามมาว่า >หลังจากที่ลิฟท์ได้เปลี่ยนเป็นสีแดงแล้วนั้น >ก็ได้มีการนำกลับมาใช้ตามปกติ >แต่แล้ววันหนึ่งเมื่อนักศึกษาหญิงคนนึงกำลังใช้บริการลิฟท์แดงตามลำพังแต่แล้วเมื่อเธอมองไปที่กระจกกลับพบว่าไม่ได้มีเธออยู่เพียงลำพังหากแต่มีผู้โดยสารลิฟท์ตัวนี้อยู่มาก >มายแล้วยังมีอีกหลายครั้งหลายหนที่เหล่านักศึกษาอาจารย์ >หรือแม้กระทั่งเจ้าหน้าที่ต่างๆได้พบเจอกับอาถรรพ์ของลิฟท์แดงตัวนี้เข้าทำให้มหาวิทยาลัยต้องเปลี่ยนตัวลิฟท์ใหม่ >แต่ว่าประตูลิฟท์แดงที่ถูกถอดออกไปตอนนี้ก็ยังตั้งอยู่ที่ชั้น4มาจนถึงทุกวันนี้ > >เรื่องที่ 9 > >วงเวียนธรณี-ต้องขอโทษคนที่ผ่านทางนี้เป็นประจำ >จุดนี้มีเรื่องเยอะจริงๆ >เรื่องนี้นานมาแล้วมีนักศึกษาสองคนกินเหล้าเมากันมา >พอมาถึงข้างตึกธรณีคนขี่มองไปทาง >ข้างตึกอังกฤษ >เห็นคนหัวขาดยืนอยู่ >ตกใจจึงหยุดรถขยี้ตาดูอีกทีแล้วสะกิดถามเพื่อนๆบอกไม่เห็นอะไร >มองอีกทีก็ไม่มีแล้วหันกลับมาข้างหน้ามีลวดเส็นเล็กๆขึงอยู่ระดับคอห่างออกไปเมตร >เดียว ถ้าไม่หยุดรถคง!..... > >เรื่องที่ 10 > >อาคารเรียนรวมแพทย์ มีคนไปอ่านหนังสือกันสองคน >พอดึกๆก็ไปซื้อไก่ทอดมากินเสร็จแล้วก็หาที่ล้างมือเจอก้อกน้ำข้างตึกก็ไปล้างมือที่นั่นตอนที่ล้างอยู่เพื่อนอีกคนก็ทำหน้า >ตกใจมากแต่ยังไม่พูดอะไร >คนที่ทำหน้าตกใจรีบจูงมือเพื่อนกลับมาใต้ตึกแล้วถามว่ารู้มั้ยเมื่อกี้เห็นอะไรอีกคนบอกไม่รู้ >คนนั้นจึงบอกว่าเห็นผมของอีกคนซึ่งผมยาวชี้ขึ้นมากระจุกหนึ่งเหมือนมีคนจับขึ้น >มา รู้ทีหลังว่าตรงนั้นเป็นที่ล้างศพ! > >เรื่องที่ 11 > >แลปฟิสิกส์ - >อันนี้ฟังเค้าเล่ามาอีกทีเป็นเรื่องนานมาแล้วเราเองก็มาไม่ทัน >เรื่องมีว่าเมื่อก่อนตอนที่ตึกเก้าชั้นวิดยายังไม่ได้สร้างแลปฟิสิกส์ของเด็กปี1 >ก็ยังทำที่แลปเก่า(น่าจะเป็นตึกฟิสิกส์)แลปคราวนั้นเป็นแลปเรื่องแสง >คนที่เคยเรียนคงรู้ว่าห้องจะมืดเพราะปิดไฟและเป็นแลปมืดจริงๆ >เพราะทำช่วงค่ำ >นักศึกษาหญิงคนนึงก็เข้าห้องแลปแต่พาร์ทเนอร์แลปยังไม่มา >คนอื่นๆก็มากันแล้ว เตรียมอุปกรณ์เสร็จเพื่อนก็มาแต่ก้มหน้าก้มตา >ไม่พูดไม่จาถามว่าเป็นอะไรก็ไม่ตอบเหลือบเห็นที่คอมีรอยแผลเป็นทางยาว >เธอจับไหล่เพื่อนถามว่าไปโดนอะไรมาเพื่อนเงยหน้าขึ้นมาแล้วหัวหลุดกลิ้งไปกับพื้น >ผู้หญิงร้อง กรี้ดแล้ววิ่งออกมาสลบตรงระเบียง >ฟื้นมามียามกับรุ่นพี่สองสามคน ถามว่าไม่รู้เหรอว่าวันนี้แลปงด >เพราะเมื่อเช้ามีนักศึกษาในเซครถคว่ำตาย >เพื่อนเลยไปงานศพช่วงค่ำกันหมด สอบถามชื่อได้ความว่าคือพาร์ท >เนอร์แลปของเธอนั่นเอง! ส่วนคนที่เจอในห้องแลปทุกคนล้วนแต่ไร้ชีวิต > >เรื่องที่ 12 > >ทางเดินคณะวิดวะ >มีคนสี่คนเข้าไปเล่นผีถ้วยแก้วตรงทางเดินยาวตรงข้ามหอ5ชายวันนั้นฝนตกด้วย >มีผีผู้ชายเข้ามา >พอถามว่าชื่ออะไรไม่ตอบถามว่ามาคนเดียวใช่รึไม่ใช่ก็ตอบ >ว่าไม่ใช่จึงถามต่อว่ามากันเท่าไหร ่เค้าก็ตอบว่าเก้า(ไปเลข9) >คนเล่นรู้สึกกลัวขึ้นมาจึงเชิญออกแล้วรีบกลับมาที่หอมีเพื่อนถามว่าไปไหนกันมา >ก็บอกว่าไปเล่นผีถ้วยแก้วในคณะวิดวะเพื่อนก็ว่า >อ๋อที่ยืนมุงเยอะๆตรงทางเดินน่ะนะ! > จากคุณ : คนผ่านมา - [ 25 ม.ค. 47 21:53:02 A:203.113.44.8 X: ] จากคุณ : JingleJ  - [ 17 ก.พ. 48 02:56:29 ] จากคุณ : จัดไปอย่าให้เสีย (เตารีดทาบหน้า) - [ 16 ต.ค. 51 22:54:21 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ข้อมูลทั้งหมดมาจาก คลังกระทู้นี้น่ะครับ http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/A3298936/A3298936.html ยังคงน่ากลัว อยู่ไหมเนี่ย อ่านมาหลายรอบแล้ว ผม ยังสยองไม่หาย แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 51 22:57:50 จากคุณ : เตารีดทาบหน้า - [ 16 ต.ค. 51 22:56:30 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ลงชื่อไว้ก่อน เดี๋ยวกลับมาอ่านตอนเช้าๆๆ ^^ จากคุณ : กระต่ายริมธารน้ำ - [ 16 ต.ค. 51 23:06:06 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เอิ่ม เรื่องเสียงดนตรีไทยที่ศาลายาเนี่ย...มันมาจากมหิดลวิทย์นะคะ ตอนที่เราอยู่ รุ่นเราซ้อมดนตรีไทยกันที่หอพักค่ะ ได้ยินเหมือนกันว่ามีข่าวลือเรื่องผีเสียงดนตรีไทยใน ม. แต่ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้ยังมีคนซ้อม และยังมีเสียงอยู่หรือเปล่านะ จากคุณ : Beauty&Stupid - [ 16 ต.ค. 51 23:19:04 ]

ความคิดเห็นที่ 34 หง่า เรียนที่เดียวกับคุณ คห.6 แต่ของเราเคยฟังเรื่อง ขาผู้ชายหอ C7 ด้วยนะ แล้วก็อื่นๆ อีกเพียบ - -'' จากคุณ : พุงแมว (กอร์นคุง) - [ 16 ต.ค. 51 23:20:57 ]

ความคิดเห็นที่ 35 อันนี้เป็นเรื่องที่คณะผมเล่าต่อกันมา  ไม่รู้ที่มหาลัยอื่นจะมีแบบนี้มั้ย ที่คณะผมจะมีลิฟท์หมายเลข 13 ซึ่งหลายเรื่องจะเกี่ยวกับลิฟท์ตัวนี้  แต่เรื่องนี้ผมชอบที่สุด วันนั้นมีอาจารย์คณะผมเลิกงานตอนดึก ๆ หน่อย  ชั้นนั้นเป็นชั้นแลปกรอส อาจารย์ก็ไปยืนรอลิฟท์ พอลิฟต์ตัวนั้นเปิดออกด้านในมีนักศึกษาหญิงคนหนึ่ง ขณะที่ออาจารย์เข้าไปในลิฟท์  ก็เห็นคุณยายคนหนึ่งกำลังจะเดินมาเข้าลิฟท์  แต่อาจารย์กดปุ่มปิดประตู  นักศึกษาก็เลยถามว่า ปิดทำไม อาจารย์ก็ตอบว่า "เธอไม่เห็นด้ายแดงที่แขนของยายหรอ" นักศึกษาคนนั้นชูแขนขึ้นแล้วก็พูดว่า "ด้ายแดงแบบนี้ใช่มั้ยคะ" แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 51 00:29:24 จากคุณ : Vellyz - [ 17 ต.ค. 51 00:28:33 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ^ ^ ^ ^ ^   บรึ๋ยๆๆๆ  กลัวอ่า แง .. จากคุณ : Jakaey - [ 17 ต.ค. 51 00:42:40 ]

ความคิดเห็นที่ 37 อ่านตอนดึกๆนี่หลอนเหมือนกันแฮะ จากคุณ : Enjoysweet - [ 17 ต.ค. 51 01:17:08 ]

ความคิดเห็นที่ 38 มานั่งอ่านตอนนี้มัน...น่ากลัวจริงๆ  T_T ผมเรียนแถวสามย่าน ไม่ค่อยได้ยินเรื่องแบบนี้นะ ไม่ได้อยู่หอด้วย จากคุณ : SamuDi Knight - [ 17 ต.ค. 51 01:22:42 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ผมขออนุญาตทุกท่านในกระทู้ เอาเรื่องเล่าไปทำ Fwd mail นะครับ (แน่นอนว่าจะอ้างอิงเครดิตจากกระทู้นี้ และมีชื่อล็อกอินของทุกๆ ท่านแน่ๆ) ขอบคุณล่วงหน้าครับ สำหรับเรื่องสยองขวัญก่อนนอน จากคุณ : Merlinz - [ 17 ต.ค. 51 02:02:19 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เคยฝึกกรรมฐาน วิปัสสนาจารย์สอนว่า วิญญาณก็เหมือนหมาแมว เพียงแต่หมาแมวเรามองเห็น ยิ่งกัวยิ่งหลอนนะผมว่า บางทีก็มาดี บางทีก็มาหลอก ถ้าคุยดี ๆ ก็น่าจะตกลงกันได้ เห็นไม่ไหวก็ต้องไล่ไป เผลอ ๆ คนยังน่ากัวกว่าอีก อยู่ที่สติและกำลังใจของเรา แต่ประเภทมากวักมือเรียกอยู่ทุกโค้งนี่ก็ไม่ไหว ไม่เกี่ยวกับมหาลัย แต่ที่เป็นเจ้าพ่อจริง ๆ คงไม่มีใครเกิน ฮ.ตกแล้วหากันไม่เจอ http://news.mjob.in.th/crime/cat4/news5340/ http://www.yenta4.com/webboard/2/1178903.html http://www.raklukefamilygroup.com/webboard/viewtopic.php?p=233363 http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X6518236/X6518236.html http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X6522638/X6522638.html ช่วงที่เครื่องตกใหม่ ๆ จำได้คร่าว ๆ เด็กตาทิพย์ บอก นักเดินป่า ว่า เครื่องไม่ได้ตกไกลจากทางเข้าอุทยาน สระบุรี แต่ที่หากันไม่เจอ เพราะเจ้าป่าบังไว้ นักบินทั้งสองยังไม่ตายทันที คนนึง 3 วันตาย อีกคนอยู่มาได้ถึง 7 วัน ตายเพราะอดอาหารและโดนแมลงกัด มีคนเดินผ่านมา นักบินร้องขอความช่วยเหลือแล้ว แต่ไม่มีใครเห็นและได้ยิน เพราะถูกเจ้าป่าบังไว้ ส่วนที่ทางการค้นนั้น เป็นคนละจุดกัน เพราะเขาค้นจากสัญญาณเรดาห์สุดท้าย แต่จุดที่ตกมันคนละที่กันเลย ซึ่งเขาว่ามันไม่น่าจะมาตกตรงอุทยานได้ นักเดินป่า ขอเจ้าหน้าที่อุทยานเข้าไปดูแล้ว ก็ไม่เจอ เด็กตาทิพย์บอก ถ้าพลบค่ำยังช่วยออกมาไม่ได้ก็หมดโอกาส เพราะลมหายใจจะสูญสิ้นแล้ว สรุป ช่วยอะไรเขาไม่ได้ ผมได้ยินก็บอกว่า : เฮ้ย อย่างนี้มันไม่ถูกนะ มันเข้าขั้นฆาตกรรมแล้วนะโว้ย นึกว่าตัวเองเป็นเจ้าป่าเจ้าเขา แล้วอยากทำอะไรก็ทำ งั้นเหรอ มันมาเฟียดี ๆ นี่เอง เพื่อน : อะนะ เขาคงมีกรรมต่อกันมา ผม : อ๋อ ก็เลยตั้งตัวเป็นเจ้ากรรมนายเวรซะเอง.. เป็นเจ้าเขาแล้วคิดว่าเจ๋ง นึกอยากจะฆาตกรรมใครก็ได้ ว่างั้นเถอะ เจ้าเขาอย่างนี้อย่าให้กุเจอ... วันหลังผมไปเที่ยวสระบุรี น้อง ๆ เขาเอาคำพูดผมไปซุบซิบ แล้วต่างคนต่างก็ไม่กล้าพูดเรื่องนี้อีก กลัวผมจะไปดู 555 แล้ววันนั้นผมก็ดันลืม เรื่องก็เลยคาใจจนวันนี้ วันที่ผมไปสระบุีรี จึงได้รู้จัก นักเดินป่า แต่ เด็กตาทิพย์ ผมยังไม่เคยเจอ ผ่านมาเกินปี จนป่านนี้ยังไม่มีใครหาเจอแม้กระทั่งซาก แสดงว่าเจ้าป่าที่นี่มันต้องเหี้-ยนจิง ๆ และ เด็กตาทิพย์คงจะเก่งมาก เพราะสามารถรู้ได้ว่าถูกบังไว้ แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 51 02:29:33 แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 51 02:18:05 แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 51 02:15:46 แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 51 02:10:33 จากคุณ : ธัชกร - [ 17 ต.ค. 51 02:07:39 ]

ความคิดเห็นที่ 41 คห. 35 อ่ะ เราขนลุกเลยเหอๆๆ จากคุณ : Yinxies - [ 17 ต.ค. 51 03:03:34 ]

ความคิดเห็นที่ 42 #35 มหาลัยที่ผมจบก็มีเรื่องทำนองนี้ ถ้าเป็นลิฟท์ที่ไม่มีชั้นหนึ่งคงเป็นที่เดียวกัน จำได้ว่าเพื่อนเคยเล่าเรื่องประมาณนี้ให้ฟังตอนกลางวัน แล้วช่วงนั้นชอบไปอ่านหนังสือที่โรงอาหารคณะแพทย์ พอตอนเย็นเดินผ่านลิฟต์ที่คาดว่าจะเป็นตัวปัญหา (มันเป็นลิฟท์ที่ดูค่อนข้างเก่า แถมใกล้แลบกรอสที่สุด) มันดันเปิดโดยที่ไม่มีคนรอซะงั้น ขนาดไปกันหลายคน ได้แต่มองหน้ากัน เสียวสันหลังวูบ อิอิ จากคุณ : goldbiker - [ 17 ต.ค. 51 04:11:37 ]

ความคิดเห็นที่ 43 บรึ๋ยๆๆ น่ากลัวๆ ผมเองก็เคยเจอเหมือนกัน แต่ไม่ยักกะเป็นตำนาน สงสัยน่ากลัวไม่พอ จากคุณ : Avalance7 - [ 17 ต.ค. 51 08:32:16 ]

ความคิดเห็นที่ 44 พระเจ้าช่วยกล้วยทอด อ่านแล้วกลัววววว ค่า เราก็เรียนอยู่ศาลายา แต่โชคดีไม่ได้อยู่หอ(ไม่ได้อยู่ยังกลัวได้ถึงขนาดนี้ -*-) แต่จะว่าไป... เมื่อคืนก่อนวันมหิดลที่ผ่านมา มีเพื่อนในเซคเราคนนึงมาเล่าให้ฟังว่าเค้าโดนผีอำด้วยล่ะ น่ากลัวอ่ะ -*- เค้าบอกว่าปีนี้"..."มาเร็วกว่าปีก่อนๆ1วัน เพราะปีนี้เดือนกุมภามี29วัน... จากคุณ : ดาวหางในเมืองมูมิน - [ 17 ต.ค. 51 09:01:50 ]

ความคิดเห็นที่ 45 เราเรียนแถวสามย่าน ไม่ค่อยได้ยินเรื่องผีเลยนะ ทั้งๆที่ตึกบางตึกเก่ามากๆเลยอ่ะ จากคุณ : lilploy - [ 17 ต.ค. 51 12:05:06 ]

ความคิดเห็นที่ 46 # 35 ด้ายแดงนั้นคือไรอะครับ แล้วเกี่ยวข้องกันไงครับ อยากรู้ครับ จากคุณ : เดอะหลอน - [ 17 ต.ค. 51 12:31:44 ]

ความคิดเห็นที่ 47 #46  คือ...ด้ายแดงเค้ามีไว้ผูกสำหรับคนที่เสียชีวิตแล้วน่ะครับ... จากคุณ : ปอมซัง - [ 17 ต.ค. 51 13:20:37 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ความคิดเห็นที่ 46 คือคนตายแล้วครับ ศพอะ จากคุณ : dabodabo55 - [ 17 ต.ค. 51 13:36:14 ]

ความคิดเห็นที่ 49 อร๊ายยยย กลัวอ่ะ คห.35 นี่หลอนสุด กำลังตั้งใจอ่าน โทสับดังพอดี ตกใจน้ำตาไหลเลย ToT จากคุณ : Hellbluegirl - [ 17 ต.ค. 51 17:04:52 ]

ความคิดเห็นที่ 50 อืม...เรื่องของผมมันจะน่ากลัวหรือลี้ลับรึเปล่าไม่แน่ใจนักนะ แต่เกิดขึ้นที่มหาลัยหนึ่งในกรุงเทพ คือผมไปลงเรียนคอร์สภาษาต่างประเทศที่นี่ ค่าเรียนมันไม่แพงมากนักแถมมหาลัยก็มีชื่อเสียงน่าจะดี ก็เลยเลือกเรียนที่นี่ครับ แต่จำไม่ได้แล้วว่าเรียนเฉพาะเสาร์-อาทิตย์หรือเรียนทุกวันไม่แน่ใจนักเพราะนานแล้ว ชั้นเรียนอยู่ชั้นบนๆหน่อยครับน่าจะราวๆชั้น5+6ผมก็ชึ้นลิฟท์ไปตามปกติทุกวัน แต่เรื่องมันมาเกิดวันที่ผมดันชึ้นลิฟท์คนเดียว ตอนนั้นเป็นเวลาช่วงสายๆผมก็เข้าลิฟท์ไปกดชั้นที่จะเรียนลิฟท์ก็ทำงานตามปกติ พอลิฟท์หยุดผมก็จะเดินออกมาเลย ตอนนั้นไม่ได้ดูที่แผงกดว่ามันจอดชั้นใหนเพราะถือหนังสืออ่านอยู่ ก็เงยหน้าดู สิ่งที่อยู่ตรงหน้าผมก็คือ กองโต๊ะเก้าอี้เรียนที่เค้าเอามากองสุมๆกันน่ะครับปิดทางออกอยู่เต็มเลย ลืมบอกไปว่ามีบางชั้นของตึกที่เค้าปรับปรุงซ่อมแซมครับ ผมตอนนั้นไม่คิดอะไรเพราะกำลังมันส์กะการ์ตูนในมือก็กดปิดไป พอถึงชั้นเรียนก็ออกมาตามปกติ แต่มานึกเรื่องของความเป็นไปได้ว่าในเมื่อโต๊ะเก้าอี้มันกองสุมเต็มหน้าลิฟท์ แล้วใครมันจะยื่นมือมากดลิฟท์ได้ฟะ สงสัยเลยลองวิ่งลงไปดูเรื่อยๆก็เจอชั้นนั้นครับ โต๊เก้าอี้มันถูกซ้อนเรียงกันเต็มพรืดไปทั้งชั้นเหลือทางเดินนิดเดียวเอง...แล้วใครกดลิฟท์??? ได้ความดังนั้นตอนพักคลาสก็เลยถามกับอาจาร์ยที่เล่าให้อาจาร์ยที่สอนฟัง เค้าหัวเราะหึๆแล้วบอกกับผมว่า โดยปกติอาจาร์ยก็ไม่ใช้ลิฟท์ตัวนั้นคนเดียวหรอกค่ะ ถ้าไม่มีคน ก็เดินขึ้นบันไดเอา...ถามคนอื่นว่าเป็นแบบนี้ไม๊ก็ไม่มีใครเคยเจอเพราะเค้าขึ้นกันหลายคน สรุปว่าผมรับทรัพย์ไปว่างั้น555+ ปล.ด้วยความอยากชัวส์ลองอีกวันนึงขึ้นคนเดียว ชั้นเดิมเลยพี่น้องแต่คราวนี้ขำตัวเอง ว่าทำไมตูมีเซ้นท์ด้านนี้หรือไงฟะเจออะไรประเภทนี้บ่อยชิบ จากคุณ : aell - [ 17 ต.ค. 51 17:28:56 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ไอ้ป๊อก ครืดดดด ป๊อก ครืดดอ่ะ เหมือนเราจะเคยเจอเลย --^ คือเค้าเล่าว่าเรื่องมันเกิดที่หอ7ญ ชั้น3 (ไม่รู้จริงรึเปล่า) แล้วเราอยู่ตรงนั้นพอดีไง ตอนกลางคืนเราก็นั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างนอกห้อง ประมาณตี2-3ได้มั้งก็เริ่มได้ยินเสียงครืดด ตรืดดด เสียงเหมือนอะไรลากพื้นอ่ะ เรากะเพื่อนก็เริ่มมองหน้ากันแล้วรีบวิ่งเข้าห้องมานอนเบียดกัน ซักพักเสียงนั้นมันก็ดังผ่านหน้าห้องไปอ่ะ ขนลุกมากกกก อีกเรื่อง เหตุเกิดที่ห้องเดิม เราอยู่คนเดียวในห้อง หูเสียบ bluetooth อยู่(แต่ไม่ได้ฟังอะไรนะ) มืออีกข้างก็ส่องกระจก กำลังนั่งคิดอยู่ว่าทำไมเราหน้าตาดีจัง =_= แล้วก็มีเสียงผู้ญอายุประมาณเท่าเราอ่ะ ดังมาจาก bluetooth พูดว่า "สวยแล้วจ๊ะ" โหหหห ชั้นสวยขนาดผีชมเลยหรือนี่ อีกเรื่องๆ อันนี้ได้ยินเค้าเล่ามา มันจะมีตึกของร.พ.มหาราช ไม่แน่ใจว่าตึกศรีพัฒน์หรือตึกกระจกๆ(คล้ายparagon)ที่อยู่หน้าคณะmedtech  มีพี่ที่เค้าอยู่เวรกลางคืนแล้วเค้าจะลงมาชั้น1 ก็เข้าไปในลิฟต์กดชั้น1แต่ๆๆๆๆๆ มันขึ้นไปชั้น15ซึ่งเป็นชั้นร้าง ไม่มีอะไรอยู่เลย พอลิฟต์เปิดมันก็มีแต่ความมืดอ่ะ ประตูก็เปิดค้างอยู่อย่างนั้น แล้วซักพักก็มีเสียงพูดว่า ขออภัยค่ะ น้ำหนักเกินนนนนนน มอชอผีดุจริงๆน้าาาาา จากคุณ : แอบมองเธออยู่ห่างๆ - [ 17 ต.ค. 51 17:32:07 ]

ความคิดเห็นที่ 52 คุณปอมซังเรียนคลอง 6 เหรอคะ ความใฝ่ฝันเราเลย..ไปถ่ายรูปตรงลานบัวเหล็ก เนี่ย แต่กลัว แต่มีนา 52 นี่ก็จะได้ไปถ่ายด้วยละ หวังว่า คงได้ถ่ายนะ สำหรับที่สาขาเรา มีความเชื่อว่าถ้าใส่มงกุฏของสาขาจะเป้อ (คือเรียนเกี่ยวกับเครื่องประดับ) ไม่ก็เรียนไม่จบ รุ่นพี่เราเป็นหลายคนมากๆ รุ่นน้องก็โดน ส่วนรุ่นเราไม่มีใครกล้าใส่ จากคุณ : ไอแดดยามเช้า - [ 17 ต.ค. 51 17:34:09 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ของผมตอนเรียนมัธยม เป็นโรงเรียนเอกชนแถวคลองตัน ปัจจุบันมีมหาวิทยาลัยด้วย เป็นที่เดียวที่สอนตั้งแต่ระดับอนุบาลจนถึงปริญญาเอก แต่ไม่ค่อยดังเท่าไร เรื่องดังกลับเป็นเรื่องตีกับชาวบ้านมากกว่า ... เข้าเรื่องดีกว่า ตอนผมอยู่มอปลายครับ ที่นี่จะมีตำนานสองเรื่องคือเรื่องที่ห้องดนตรี ที่มักจะมีเสียง ตอนไม่มีใครแล้ว กลับเด็กที่ตกลงมาจากระเบียงตึกครับ ... ตอนนั้นผมอยู่ชมรมวิทย์ครับ ที่นี่จะมีงานนิทรรศการวิทยาศาสตร์ (ไม่รู้เดี๋ยวนี้ยังมีหรือเปล่า ผมแก่แล้ว) ผมก้อเลยต้องกลับเย็นวันหนึ่งเพื่อเตรียมงานของชมรม ส่วนเพื่อนผมอยู่ชมรมดนตรีครับ ก้อยังเห็นมันซ้อมดนตรีอยู่มีเสียงดนตรีดังอยู่พอสมควร จากคุณ : Aeykun - [ 17 ต.ค. 51 23:35:01 ]

ความคิดเห็นที่ 54 หลังจากนั้นก้อประมาณสักห้าโมงกว่า แดดพอร่มๆ ครับ ซึ่งยังไม่เย็นมากเลยนะ เพราะมองออกไปจากโรงเรียนไปที่ถนนใหญ่ รถก้อยังเยอะอยู่ แต่บรรยากาศในโรงเรียนมันบรึ๊ยมากเลยครับ เพราะนักเรียนส่วนใหญ่กลับไปหมดแล้ว มีที่รอพ่อแม่มารับก้อจะอยู่แถวประตูใหญ่ และก้อมีพวกเล่นบาสประปราย แต่เรียกได้ว่าวันนั้นคนไม่เยอะเลยครับ จากคุณ : Aeykun - [ 17 ต.ค. 51 23:37:15 ]

ความคิดเห็นที่ 55 สักประมาณห้าโมงครึ่งได้แล้วครับ ผมก้อเก็บของในชมรม มีเพื่อนผมอยู่กะผมอีกหนึ่งคน ก็จะเดินไปหาเพื่อนที่ชมรมดนตรีหน่อย เพราะตอนแรกบอกว่าจะไม่กลับพร้อมกัน เพราะกะว่าวันนั้นอาจจะต้องอยู่ดึกหน่อยครับ แต่ปรากฎว่างานเสร็จเร็วครับ ก็รีบไปหาเพื่อนกลัวเพื่อนไม่รอ แต่ก็ยังได้ยินเสียงดนตรีอยู่ครับผม จากคุณ : Aeykun - [ 17 ต.ค. 51 23:42:15 ]

ความคิดเห็นที่ 56 พอเก็บของเสร็จ ปิดห้องเสร็จ ผมกะเพื่อนอีกหนึ่งคน ก้อจะเดินไปที่ห้องดนตรีล่ะครับ ซึ่งอยู่ห่างจากชมรมวิทย์ไปอีกประมาณสัก 10 ห้องเรียนได้ โดยหากใครรู้จักโรงเรียนนี้ ตึกเรียนจะเหมือนรูปตัว Z แต่ฐานของตัวแซดบนกะล่างจะบานออกจากกันหันหน้าเข้าหาถนนใหญ่ ไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดี ตึกมันเป็นอย่างนี้อ่ะครับ          ห้องดนตรี        _____        I _____ I   ห้องวิทย์ -------------------      ถนนใหญ่ ------------------- จากคุณ : Aeykun - [ 17 ต.ค. 51 23:47:50 ]

ความคิดเห็นที่ 57 พอผมกะเพื่อนไปถึงหน้าห้องดนตรีก้อยังได้ยินเสียงซ้อมดนตรีครับ ยังกะเพลงของวงออกัสแต่ไม่มีเสียงร้องของนักร้องนำอย่างน้องมิว และประตูก้อปิดล๊อกอยู่ครับ ผมก้อเลยเคาะเรียกพวกมัน แต่พวกมันไม่ยอมเปิดสักที ผมก้อเลยยืนรออยู่หน้าห้องดนตรี ส่วนเพื่อนผมอีกคนก้อหันหน้าไปพีงระเบียงมองไปที่ถนนใหญ่ แล้วเพื่อนผมก้อร้องเฮ้ย ... เอาซะผมตกใจไปด้วยเลย จากคุณ : Aeykun - [ 17 ต.ค. 51 23:57:55 ]

ความคิดเห็นที่ 58 เพราะระเบียงหน้าห้องดนตรีเป็นส่วนที่เด็กนักเรียนตกตึกมาตายอ่ะครับ แต่ตอนนี้ไม่เกี่ยวกับเด็กคนนี้นะครับ เพื่อนผมมันมองไปที่ประตูใหญ่ ผมก้อเลยมองตามมันไปปรากฎว่า.. เห็นไอ้บรรดาเพื่อนๆ ที่มันควรจะอยู่ในห้องซ้อมดนตรี ถือกระเป๋านักเรียนเดินต๊อกๆ ไปทางประตูโรงเรียนอยู่แล้ว ไวเท่าความคิด แล้วไอ้ที่ซ้อมกันอยู่ล่ะพวกไหน จะเป็นรุ่นน้องก็ไม่ใช่เพราะตอนนี้มีแต่พวกเพื่อนผมที่ยึดห้องดนตรีไว้สิงสถิตย์ แล้ววววว ... มันใครกันหว่าในห้องดนตรี เแล้วอยู่ดีๆ เสียงซ้อมดนตรีมันก้อเงียบไปซะเฉยๆ แบบไม่มีปี่ ไม่มีขลุ่ย ไม่มีกองชุด ไม่มีกีตาร์ ไม่มีบ้าอะไรแล้วครับ เงียบแบบเงียบมากๆ ผมกะเพื่อนมองหน้ากันแล้ววิ่งจาก ชั้นห้าถึงชั้นล่างแบบนักวิ่งโอลิมปิกกะไปให้ทันพวกที่อยู่ข้างล่างครับ ยังครับยังไม่จบ จากคุณ : Aeykun - [ 18 ต.ค. 51 00:03:09 ]

ความคิดเห็นที่ 59 พอเพื่อนและผมมาถึงข้างล่างวิ่งตามพวกเพื่อนนักดนตรีทัน ก้อขนหัวลุกล่ะครับ ถามเพื่อนว่า นอกจากพวกเมิงแล้วมีพวกไหนซ้อมดนตรีต่อบ้าง ก็ปรากฎว่าไม่มีครับพวกมันปิดห้องล๊อกหมดแล้ว เพราะจะไปเล่นเพลย์ที่บ้านผม เพราะบ้านผมอยู่ใกล้โรงเรียนเลยกลายเป็นที่เซฟเฮ้าส์หลังเลิกเรียนของพวกเรา และเนื่องจากตอนแรกผมบอกพวกมันว่าจะอยู่ดึก พวกมันก้อเลยจะไปรอกันที่บ้าน มาถึงตอนนี้ผมกะเพื่อนก้อเลิ่กลั่กมากครับ เพราะไม่ได้ยินเสียงดนตรีแล้ว ซึ่งถ้าหากมีคนอยู่ต่อจริง น่าจะมีเสียงดนตรีอยู่สิ ทำไมต้องหยุดเล่นตั้งแต่ตอนนั้น ถามพวกมันพวกมันกลับบอกว่าไม่เห็นได้ยินเสียงอะไรเลย เพราะถ้ามีคนเล่นต่อจริง พวกมันก้อต้องได้ยินเสียงดนตรีเหมือนกัน ตอนนั้น สมองเจ้ากรรมผมกับดันไปนึกถึงเรื่องเด็กตกระเบียงหน้าห้องดนตรีขึ้นมาซะงั้น .... จากคุณ : Aeykun - [ 18 ต.ค. 51 00:07:24 ]

ความคิดเห็นที่ 60 เรื่องเครื่องบินตก อยากรู้จริงๆ ว่า ขอ. จะให้สาเหตุที่หาอากาศยานไม่เจอยังไง = = หรือว่าบางทีเจ้าป่าอาจจะเกิดจากรูปแบบของแรงนอกเหนือจากแรงทางฟิสิกส์ทั้งสี่ อันเกิดจากปรากฏการณ์บางอย่างที่ทำการบิดเบือน Spacetime หรือขยายมิติด้านเวลาที่มีอยู่หนึ่งเดียว นอกเหนือจากมิติด้านทิศทางที่มีอยู่สาม ทำให้บางส่วนของอากาศยานและร่างของมนุษย์หายสาบสูญไปจากประวัติศาสตร์... (มั่ว) อาจจะเป็นลักษณะพิเศษของสถานที่ก็ได้คับ คุ้นๆ ว่ามีกรณีเครื่องบินตกในไทย ที่เขาเชิญทีมสืบสวนอุบัติเหตุ NTSB จาก US มา แต่ปรากฏว่าสภาพภูมิประเทศทำให้เกินกำลังจะค้นหาอ่ะคับ (มั่วอีก) จากคุณ : DesservirPhilosophy - [ 18 ต.ค. 51 00:12:33 ]

ความคิดเห็นที่ 61 โอ้ อาเทน่าช่วยลูกช้างด้วย สาบานกับสายตาหกคู่วันนั้นครับ ทุกคนมองกลับไปที่ห้องดนตรีเราเห็นขาครับ ขาสองขานี้แหล่ะ แกว่งไปแกว่งมาอยู่ตรงระเบียง แต่ที่มันแปลกคือ มันมีแต่ขาสิครับ แกว่งไปแกว่งมา แต่มันไม่มีตัวคน แล้วมันขาใคร ... ... ทีนี้พวกผมก้อร้องสิครับ เจอสองเรื่องดังซ้อนๆ กัน ตอนนั้นยังไม่มึดมากเลยนะครับแค่หกโมงได้ กลางวันแสกๆ รถหน้าโรงเรียนยังติดอยู่เลยด้วยซ้ำ ผมก้อร้องสิ ร้องลั่นเลย ร้องเผื่อแผ่ให้คนแถวนั้นหันมามองเห็นไอ้ขาสองขาที่ไม่มีตัวคนนี้่แหล่ะ .... และทันได้นั้น หลังจากที่ผมร้องเสียงหลง ก็ค่อยๆ มีร่างอวบๆ อึดๆ โผล่ขึ้นมาทีละน้อยๆ จนเต็มตัว คราวนี้มาทั้งร่างครบเลยครับ ตาเขียวปิ๊ด เหมือนกำลังโกรธพวกผมที่ไปร้องรบกวนเขา ... เจ้าของร่างนั้นจึงส่งเสียออกมาว่า ... "ไอ้เ_ี้ย ... พวกเมิงจะตะโกนหาอาป๊าเมิงหรือไง ตรูอำพวกเมิงเล่น เดี๋ยวจานใหญ่แมร่งก้อมาเล่นตรูหรอก" ตามด้วยเสียงคิกคักของไอ้พวกนักดนตรีข้างหลัง แหม ทำไปได้ จากคุณ : Aeykun - [ 18 ต.ค. 51 00:14:26 ]

ความคิดเห็นที่ 62 เอาบ้าง สมัยผมเรียนปี1 สถาบันแห่งนึง เป็นโรงเรียนสอนศิลปะ(ที่ใช้คำว่าโรงเรียนเพราะว่า ชื่อเดิมและชื่อที่คนรู้จักจะเรียกเช่นนี้) ตึกด้านซ้าย รุ่นพี่ผมเล่าให้ฟังว่า เคยนอนค้างที่ตึกนั้นเพื่อทำงานส่งอาจารย์ ขณะที่ทำงานอยู่นั้น ช่วงเวลาประมาณตี2-3 แล้วเพื่อนเค้าคนนึง นอนอยู่ หันไปมองที่หน้าต่าง เห็นเหมือน อะไรดำๆ ค่อยๆเลื่อนลงมาจากด้านบน เค้าก็สงสัยเลยมองอยู่แบบนั้น ปรากฎว่า สิ่งที่เค้าเห็นนั้นคือ หัวของ ญ สาวคนนึง ที่ห้อยหัวลงมา แล้วที่ดำๆนั้นคือ ผม ของ ญ สาว เท่านั้นแหละคับ เท่าที่ผมจำได้ จากคุณ : arito - [ 18 ต.ค. 51 21:34:34 ]