| ชอบมาก ห้ามพลาด (21 คน) |
| ชอบ (13 คน) |
| เฉยๆ (10 คน) |
| ไม่ชอบ (1 คน) |
| ไม่ชอบมาก เสียดายตังค์ (2 คน) |
|
จำนวนผู้ร่วมโหวตทั้งหมด 47 คน |
หมายเหตุ : ที่มาจากกระทู้นี้ http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A7234836/A7234836.html
ทำให้พบว่า หนังเรื่องนี้ที่เป็นเสียงไทย ฉบับฉายในโรง ถูกตัดไปเกือบ ครึ่งชั่วโมง โดยคนใจคด
ในบ้านเราถือวิสาสะตัดหนังเอง บ้างก็เดาว่าเพื่อเพิ่มรอบฉาย? บ้างก็ว่าเดาว่าคนตัดคงคิดว่าไม่สำคัญ? โดยลืมไปว่าตัวเองนั้นไม่ได้เป็นผู้กำกับแต่อย่างใด
ซึ่งการตัดที่เกิดขึ้น ไม่ได้ตัดมาจากญี่ปุ่น ดังนั้น เป็นเสมือนการเอาเปรียบผู้บริโภค โปรดคิดให้ดีก่อนซื้อตั๋วเวอร์ชั่นเสียงไทย หรือ เลือกดูเวอร์ชั่นเสียงญี่ปุ่น หรือไม่ก็รอ เวอร์ชั่นหนังแผ่น
...เลือกอ่านบทความต่อไปนี้พร้อมรูป + อ่านความเห็นอื่นๆ + เชิญชวนมาคุยเพิ่มเติมที่ http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=aorta&month=23-11-2008&group=14&gblog=117
... ผมคิดล่วงหน้าแล้วว่า ไม่ว่าหนังจะเป็นอย่างไร ผมก็ยังเชียร์ให้หลายคนได้อ่านการ์ตูนเรื่องนี้ เพราะ หนังสือการ์ตูนเรื่องนี้ สุดยอดดดดดด อยู่ในกลุ่ม highly recommended และ เป็นการ์ตูนที่ผมยกให้เป็นการ์ตูนที่ชอบในอันดับต้นๆขึ้นหิ้งใกล้ๆกับ การ์ตูนของอาดาจิ
Twentieth Century Boys เป็นการ์ตูนที่เหมาะจะเป็นตัวแทนประกาศให้ผู้ใหญ่หัวโบราณที่มองว่าการ์ตูนเป็นสื่อเฉพาะของเด็กให้เห็นว่า การ์ตูนไม่ใช่หนังสือภาพสำหรับเด็กๆที่หาสาระมิได้
ผมเชียร์เพื่อนๆรอบตัวให้หามาอ่านกันตั้งแต่ตอนการ์ตูนออกมาใหม่ๆ เพราะติดใจในผลงาน Monster ของผู้เขียนคนนี้ อ. อุราซาวะ นาโอกิ
ผมบอกใครๆว่า อย่ามองข้ามเพียงเพราะชื่อการ์ตูนที่เหมือนการ์ตูนสำหรับน้องๆระดับประถมว่า แก๊งนี้มีป่วน เพราะตอนอ่าน Monster ของ ก็พอรู้ทางของผู้เขียนคนนี้
... Monster เป็นเรื่องของ ศัลยแพทย์หนุ่มไฟแรงที่ต้องเลือกการผ่าตัดฉุกเฉินตรงหน้าได้แค่กรณีเดียว ระหว่าง บุคคลสำคัญเส้นใหญ่ที่ได้รับการไหว้วาน กับ ฆาตกรที่เพิ่งฆ่าคนมาหมาดๆ เพราะทั้งคู่ดันถูกนำมาส่งรพ.ในเวลาไล่เลี่ยกัน
พระเอกเลือกที่จะรักษาตามจรรยาบรรณแพทย์ คือ เลือกตามลำดับคนที่มาก่อนโดยไม่สน เส้น เพราะคิดว่า คุณค่าของคนเท่าเทียมกัน
แต่หลังจากนั้น เขาต้องกลับมากุมขมับทบทวนตัวเองอีกครั้ง เพราะ คนไข้ที่เขารักษารอดชีวิต กลับมาเป็น ปีศาจ ที่บงการผู้คนมากมายให้เข่นฆ่ากันรวมทั้งชีวิตของคนรอบตัวเขา ที่ต้องตกไปเป็นเหยื่อของ อัจฉริยะฆาตกรนาม โยฮัน
เนื้อหาส่วนที่เหลือจึงเป็นการดำเนินเรื่องตามล่า อัจฉริยะฆาตกรจอมบงการ ประมาณว่าเป็น หนังดราม่าทริลเลอร์ ผสม จิตวิทยา
Twentieth Century Boys เป็นผลงานชิ้นถัดมา ได้ชื่อมาจาก เพลงร็อคเพลงโปรดของ เคนจิ ตัวเอกของเรื่อง และ เป็นช่วงเวลาสำคัญที่เกิดเหตุการณ์สำคัญสำหรับเด็กกลุ่มหนึ่งที่เติบโตมาในยุคศตวรรษที่ยี่สิบ
เด็กๆกลุ่มหนึ่งที่สนุกสนานกับจินตนาการ สร้างฐานทัพของตัวเองในทุ่งหญ้า ตั้งเป็นกลุ่มคนที่จะปกป้องโลก พวกเขาจินตนาการ วาดรูปห่นยนต์ วางแผนให้อาวุธเชื้อโรคมาทำลายล้างโลก ฯลฯ
ก่อนที่ ยี่สิบกว่าปีต่อมา สิ่งที่พวกเขาคิดเล่นๆ กลับมีใครบางคน สานต่อเป็น ความจริง และ พวกเขากำลังจะกลายเป็น เหยื่อ ที่โดนป้ายสีว่าเป็นผู้ก่อการร้าย จาก องค์กร 'เพื่อน' ที่ขยายขนาดใหญ่ๆขึ้นเรื่อยๆ จาก สมาคม เป็น พรรคการเมือง มาสู่ ผู้ปกครองโลก
โดยหัวหน้า เพื่อน ก็คือหนึ่งใน เพื่อน ของพวกเขานี่เอง
...อ่านเล่มแรกเล่มเดียว อาจจะยังคิดว่า โธ่ ไม่เห็นมีอะไร แต่เมื่ออ่านๆไปสามสี่เล่มก็พบว่า เมื่อเทียบกับ Monster
การ์ตูนเรื่องนี้มากับ โครงเรื่องที่ใหญ่กว่าเดิม มีรายละเอียดยิบย่อยมากกว่าเดิม เต็มไปด้วยพล็อตปลายเปิดที่คนดูไม่สามารถจะเดาทางได้ถูก เต็มไปด้วยจุดหักมุม เต็มไปด้วยจุดสะเทือนขวัญสะเทือนอารมณ์
ลีลาการเล่าเรื่อง Flasback สลับ Flashforward ไปมาระหว่างสามช่วงเวลา ชวนติดตามโดยไม่สับสนประมาณเดียวกับซีรี่ย์ Lost และ อ่านจบหนึ่งเล่มแล้ว ถ้าไม่ได้อ่านต่อมันแสนทรมานเหมือนลงแดงยังไงยังงั้น
จุดชวนติดตามในช่วงแรกๆ คือ อยากจะรู้ว่า เพื่อน คือใคร(Who) ? แต่พอถึงครึ่งหลังๆ จุดชวนติดตามคือ เรื่องราวทั้งหมด เพื่อน ทำไปเพราะอะไร(Why) ?
... ถึงแม้จะมีบางเล่มช่วงหลังๆ ที่ผมรู้สึกเหมือนกับว่า เนื้อหาชักจะบานปลายเกือบๆออกทะเลไปบ้าง แทบจะหาทางออกให้ลงตัวไม่ได้ แต่ เมื่อถึงเล่มสุดท้าย เชื่อว่า แฟนๆส่วนใหญ่ก็ยอมรับและประทับใจในความช่างคิดของผู้เขียนที่ วางปมในใจตัวละครไว้ได้ดี
นอกจากนี้ ผมคิดว่า การอ่านการ์ตูนเรื่องนี้สำหรับผู้ใหญ่หลายคนก็ให้อารมณ์ nostalgia คล้ายๆตอนดูหนัง แฟนฉัน คือ หวนคิดกลับไปถึงสมัยเรายังเด็กๆที่วาดฝันวาดจินตนาการกับเพื่อนฝูง
... จุดเด่นที่ผมชอบเป็นพิเศษของการ์ตูนชุด Twentieth Century Boys นอกจากความลึกลับชวนติดตาม คือ
1. การวางบทพระเอก ให้เหมือนจะเป็น loser ที่มาพร้อมกับหน้าตาเห่ยๆ ไม่ได้หล่อเท่ แต่ ความเท่มาจากความมุ่งมั่นและการกระทำ แล้วจู่ๆเขาก็ถูกทำให้หายไปจากเนื้อความ พร้อมๆกับช่วงเวลาที่ผ่านไป ทำให้คนดูคาดเดาไม่ได้ว่า เกิดอะไรขึ้นกันแน่
และเมื่อการ์ตูนสลับบทนำไปเป็น คันนะ วัยสาว ก็ไม่ได้ทำให้ความน่าสนใจลดลงแต่อย่างใด
2. ความร้ายกาจของ องค์กรเพื่อน ที่ฉลาดจิตวิทยามวลชน และ สะท้อนภาพของกลุ่มคนหรือกลุ่มองค์กรส่วนใหญ่ในสังคม ที่ระดมสาวกหรือคนมาศรัทธา ด้วยการ ขายความเชื่อมั่นจอมปลอม ความฉลาดขององค์กรนี้ทำให้เราเชื่อถึงความยิ่งใหญ่ในระดับโลกได้โดยไม่รู้สึกขัดๆเขินๆ
3. บทบาทของ กลุ่มธรรมะ ที่ไม่ได้มีฮีโร่เท่ๆ มีแต่ กลุ่มคนขี้แพ้ในสังคม ผ่านช่วงไปหลายปี ก็เป็นกลุ่มคนแก่ๆที่ไม่ได้มีพิษสง ไม่ได้อัจฉริยะมาจากไหน หากแต่เป็น กลุ่มคนธรรมดาๆที่ศรัทธาในความดีและมิตรภาพ
... จาก Monster มา 20th Century Boys และ มาถึงเรื่องล่าสุดของอ. อุราซาวะ นาโอกิ อย่าง Pluto ที่เอาเจ้าหนูอะตอมมาตีความใหม่เป็นการ์ตูนไซไฟทริลเลอร์ เป็นบทพิสูจน์ว่า ผลงานยุคล่าสุดของผู้เขียนเหมาะมากสำหรับถูกนำเป็นหนังโดยแท้ เช่นเดียวกับเวลาที่อ่านงานเขียนของ แดน บราวน์ หรือ ฮาลาน โคเบน
แต่ ถึงผมอยากจะเห็นการ์ตูนของ อ. อุราซาวะ นาโอกิ มีชีวิตบนจอเหมือนแฟนๆอีกหลายคน ก็อดหวั่นๆไม่ได้ เพราะ เกินกว่าครึ่งของการ์ตูนญี่ปุ่นที่ถูกดัดแปลงเป็นหนัง ผมรู้สึกว่าทำออกมาได้ไม่น่าประทับใจ บวกกับตัวเอง มักจะมีปัญหากับการแสดงแบบโอเว่อร์แอคติ้งที่เจอบ่อยมากๆในหนังญี่ปุ่น
...สำหรับ 20th Century Boys การจะแปลงโฉมมาเป็นหนังนั้น
จะว่าง่ายก็ง่าย เพราะ ต้นฉบับเล่าเรื่องเป็นลำดับฉับไว เหมือน สตอรี่บอร์ดกลายๆที่หยิบมาสร้างเป็นหนังได้โดยอัตโนมัติ
จะว่ายากก็ยาก เพราะ ต้นฉบับมีรายละเอียดปลีกย่อยยุบยับ ชนิดที่จะตัดอะไรทิ้งไปก็ลำบากเพราะ ทุกรายละเอียดโยงใยถึงกัน และ ตัวละครก็มีมากกก แถมสำคัญมากๆเสียด้วย เนื่องจาก โยงใยชีวิตไว้ถึง สองชั่วคน
...ถ้าหนังจะออกมาสุดยอดจริงๆ จำเป็นต้องได้มือเขียนบทชั้นพระกาฬ คือ ถ้าจะตัดส่วนไหนไปต้องพร้อมจะตัดไปทั้งยวง และ สามารถปรับบทหนังโดยไม่ให้แฟนๆรู้สึกว่าใจความหลักขาดหายไป
ซึ่งผลลัพธ์ของบทหนังที่ออกมาก็เข้าข่าย ห่วงหน้าพะวงหลัง คือ คนเขียนบทพยายามเก็บรายละเอียดจากการ์ตูนให้ได้มากที่สุด คือ กวาดมาให้ครบและก็ตัดตรงด้านลึกของแต่ละส่วนทิ้ง
ทำให้บางจุดสำหรับคนที่ไม่ได้อ่านอาจรู้สึกว่า มันปลีกย่อยไม่รู้จะใส่มาทำไม หรือ สำหรับแฟนการ์ตูนก็รู้สึกว่าหนังให้ความสำคัญครึ่งๆกลางๆ จนทำให้ หนังภาคนี้ดูสนุกใช้ได้ แต่คนดูไม่สามารถสัมผัสถึง กึ๋น ของนักเขียน เหมือนตอนอ่านการ์ตูนในจำนวนเล่มที่เท่ากับความยาวหนัง
ตัวอย่างการดัดแปลงแบบห่วงหน้าพะวงหลัง เช่น ส่วนโอ๊ตโจะที่เมืองไทย ถ้าจะมีอยู่แค่นั้น สู้ตัดทิ้งไป แล้วเพิ่มเวลาให้คนรู้จักฟุคุเบ มากขึ้นยังจะดีกว่า หรือ ตัวละครสำคัญๆที่ในการ์ตูนถือว่ามีเสน่ห์สำคัญอย่าง บร๊ะเจ้า
กลับถูกลดความสำคัญลงไปมาก
แต่การดัดแปลงบางอย่างก็เข้าท่า เช่น การเปิดเรื่องด้วยการนำเหตุการณ์บนคุกกลางน้ำที่อยู่ในเล่มกลางๆ มาเริ่มเรื่อง ก็น่าจะมีส่วนให้คนที่ยังไม่ได้อ่านการ์ตูนรู้สึกอยากติดตามมากขึ้น
...ส่วนที่ผมชอบที่สุดคือ ถ้าไม่นับพระเอกที่ดูหล่อเกินไปนิด การคัดเลือกนักแสดงหลายคนได้ถูกใจ ชอบทีมเด็กๆมาก โดยเฉพาะแฝดอ้วนนี่ใช้ได้เลย และ ยูคิจิ วัยสาว
ดูมีเสน่ห์มากมาย
ที่ผิดหวังอีกนิดนึง คือ องค์กรเพื่อนในหนัง ยังไม่ชวนให้รู้สึกยิ่งใหญ่สมจริงเท่าไหร่ คือ รู้สึกว่ายิ่งใหญ่ประมาณหนึ่ง แต่ยังไม่ถึงกับที่วาดภาพไว้เหมือนในการ์ตูน
... สุดท้าย สิ่งหนึ่งที่ผมมั่นใจว่า หนังต้องทำออกมาดีกว่าการ์ตูนแน่ๆ คือ เสียงดนตรี
เพราะ ดนตรีร็อค ซึ่งเปรียบเสมือนจิตวิญญาณของ เคนจิ และ เป็น ปัจจัยสำคัญในตอนท้ายๆของการ์ตูนเรื่องนี้ที่จะเข้ามาช่วยกอบกู้โลก คนอ่านไม่มีโอกาส ได้ยิน จากหน้ากระดาษ
หลายๆคนคงเฝ้ารอว่าเพลง 20th Century Boys นั้นเป็นอย่างไร เราๆอยากรู้ว่า กูตาลาลา ซือตาลาลา จะมาพลิกโลกที่อยู่ในมือของเพื่อนได้อย่างไร
ดังนั้น อีกสองภาคข้างหน้า จะอย่างไร ก็คงไม่พลาดแน่นอน
ส่วนเรื่องของ เพื่อน นั้น ยังมีเวลาอีกสองภาค ที่จะมาคุยกันอีกครั้งครับ
สรุป ... ในฐานะคนที่ชอบการ์ตูนมากๆ ลึกๆ ก็แอบคาดหวังว่าหนังจะออกมาดีแบบ Nana ที่อยู่ในกลุ่มการ์ตูนดัดแปลงที่ดี หรือ อย่างน้อยถ้าได้แบบ Death note ก็ยังพอไหว แต่สุดท้ายเมื่อดูจบก็รู้สึกว่า ในฐานะแฟนการ์ตูน ดัดแปลงมาได้ในระดับกลางๆ แต่ได้แค่นี้ก็พอใจมากแล้ว
เพราะจะว่าตามจริง Twentieth Century Boys น่าจะเหมาะถ้าสร้างซักห้าภาค หรือ ทำเป็นซีรี่ส์เสียมากกว่า
เสียแต่ว่า คนที่ไม่ใช่ แฟนการ์ตูน อาจจะไม่ได้อินมากมาย และ สงสัยว่า การ์ตูนมันฮิตขนาดนั้นได้อย่างไร เพราะ ความยาวของหนังและการขาดความลึกในด้านปมของตัวละคร ซึ่งผมเข้าใจว่า น่าจะมาเพิ่มเติมในสองภาคหลัง
เพียงกลัวว่า คนดูที่ไม่เคยอ่านการ์ตูน จะถอดใจไปก่อนเท่านั้นเอง
บทความที่อ้างอิงถึงในกระทู้
(บทความเหล่านี้เคยนำมาลงในกระทู้แล้ว)
Nana , โลกของนานะ โลกของความรัก ความฝัน และ มิตรภาพ
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=aorta&month=12-2005&date=01&group=1&gblog=179
Death Note , สมุดเล่มนี้ ดี จริงหรือ?
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=aorta&month=10-2006&date=01&group=1&gblog=15
Death Note 2: The Last Name , ได้เวลาเก็บสมุดคืนเจ้าของ
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=aorta&month=12-2006&date=06&group=1&gblog=68
แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 51 10:32:18
แก้ไขเมื่อ 24 พ.ย. 51 10:07:52
จากคุณ :
"ผมอยู่ข้างหลังคุณ" 
- [
24 พ.ย. 51 10:06:16
]
<<<<< ดูแล้วมาคุยกัน ... Twentieth Century Boys , ลึกลับ ย้อกย้อน ซ่อนเงื่อน 'เพื่อน' ทรยศ + คนใจคดแอบตัดหนังเอง >>>>>
ความคิดเห็นที่ 1
