ความคิดเห็นที่ 1 ยอมรับว่าคน ๆ นี้เก่งจริง ทั้งบู๊ทั้งบุ๋น แต่มีข้อเสียที่มีนิสัยคิดเล็กคิดน้อยผิดวิสัยของลูกผู้ชาย ขี้อิจฉาไม่อยากให้คนอื่นเด่นกว่าตัวเอง ..... จิวยี่ชัด ๆ (จิวยี่ในประวัติศาสตร์จริง ๆ ไม่เป็นแบบนี้นะครับ) -------------- ตรงนี้ดิฉันคิดว่าเป็นความรอบคอบของรพินทร์หน่ะค่ะ ที่ระแวง แงซาย เพราะว่ายังไม่รู้ความเป็นมา และความต้องการของแงซายแน่ชัด บุคคลผู้ทำหน้าที่นำทาง ดูแล และรับผิดชอบทุกอย่าง ก็ต้องคิดมากหน่อย เพื่อความปลอดภัยของคณะ ส่วนขี้อิจฉานี้ ส่วนตัวยังไม่เคยคิดว่า รพินทร์อิจฉาใครค่ะ อาจจะน้อยเนื้อต่ำใจในวาสนาตัวเองบ้าง ก็เป็นธรรมดาของพรานบ้านป่าคนนี้นะ แล้วก็ เอาดีใส่ตัว เอาชั่วใส่คนอื่น นี้ เราก็ยังไม่รู้สึก จำได้ว่า ก็ให้เครดิตคนอื่นเหมือนกัน นึกถึงตอนที่นายหญิงเป็นโรครูมาตอย (เขียนงี้เปล่าหว่า) แล้วแงซายไปหายาให้ แงซายให้บอกนายใหญ่ว่า เป็นสูตรของรพินทร์ ภายหลัง รพินทร์ก็บอกว่าเป็นสูตรของแงซายนะคะ แล้วก็.. จะบอกว่า เราชอบแงซายที่สุดเลยค่ะ สเปก 5555 แล้วก็ชอบเวลาที่แงซายกวนประสาทรพินทร์มากๆ สองคนนี้รู้ทันกันทุกฝีก้าวทีเดียว จากคุณ : โชกุนฟิวคุง - [ 11 ธ.ค. 51 11:35:08 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขี้อิจฉาไม่อยากให้คนอื่นเด่นกว่าตัวเอง ..... จิวยี่ชัด ๆ (จิวยี่ในประวัติศาสตร์จริง ๆ ไม่เป็นแบบนี้นะครับ) ------------------------------------------------------------------- อ่านใหม่ค่ะคุณ ตรงที่คุณวิเคราะห์มาเป็นพฤติกรรมอำพรางต่างหาก รพินทร์เค้ารักและเอ็นดูแงซายมากๆ แต่ทำเป็นแสดงออกว่าไม่ชอบและขัดแย้ง..ตรงนี้เขาสร้างบรรยากาศให้พวกเจ้านายรักและสงสารแงซายมากขึ้น  แต่ก็มีในบางตอนที่โกรธแงซายจริงๆเพราะรพินทร์คิดว่าคนที่เขารักและรู้ใจเขา  หักหลังเข้าซะแล้ว...แต่แงซายก็กวนยวนโยจริงๆนะ ถ้ารพินทร์ไม่รักแงซายคงไม่เสียน้ำตาให้หรอกค่ะ ถ้ารพินทร์ยกย่องแงซายมากเกินไป อาจเกิดปัญหาในการปกครองลูกน้องก็ได้ค่ะ..พวกสมุนพรานอยู่กับรพินทร์มาตั้งนานแต่ไม่มีใครอ่านรพินทร์ได้ขาด และรู้ใจเท่าแงซายเลย...การที่รพินทร์ทำตัวแบบนี้เป็นผลดีต่อแงซายมากกว่า เพื่อนๆก็รัก เจ้านายก็เอ็นดูสงสาร...ดิฉันมาอ่านขาดตอนใกล้ๆจะจบเรื่องนี่เอง (คุณลุงพนมเทียนสร้างปมให้เป็นแบบนี้เพราะแงซายดูลึกลับและไว้ใจไม่ได้ ขณะเดียวกันก็เก่งกาจจนน่าจะเป็นพระเอกเข้าอีกคน...คนอ่านก็ติดงอมแงมไปสิ) เปรียบเทียบกับสิ่งที่เกิดระหว่างรพินทร์กับคุณหญิงคงจะมีแต่คนอ่านกระมังที่รู้ว่าสองคนนี้เค้ารักกัน ส่วนในคณะ ทั้งพี่ชาย ทั้งเพื่อนไม่มีใครรู้ได้เลยว่า สองคนเค้าแอบรักกัน...เจอหน้าก็เห็นทะเลาะกันตลอด ---------------------------------------------------------------------------- เพิ่มเติมค่ะ..คุณคงอ่านสามก๊กมามากกว่าเลยเปรียบเทียบไปในเชิงนั้น ...รพินทร์เป็นคนซื่อสัตย์ค่ะ..และรักษาสัจจะ (ในแง่ของพฤติกรรมทั่วๆไป ไม่นับเหตุการณ์พิเศษ) ดิฉันให้รพินทร์เป็นจูล่ง แล้วกัน แก้ไขเมื่อ 11 ธ.ค. 51 13:49:57 จากคุณ : สุมากระเทียมเจียว (walnutsoda) - [ 11 ธ.ค. 51 11:37:09 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เห็นด้วยกับ คห.1 และ คห.2 ค่ะ ^-^ จากคุณ : MaeO - [ 11 ธ.ค. 51 12:02:39 ]

ความคิดเห็นที่ 4 งั้นผมขอตอบเฉพาะหัวข้อละกันครับ พรานรพินทร์ เป็นคนดีมากขนาดนั้นเลยหรือ ตอบ สมมุติว่าถ้าเดินป่าไปมรกตนครกับพรานใหญ่และผ่านอะไรมาด้วยกันแบบในเรื่อง เป็นผมๆ ก็ว่าพรานใหญ่เป็นคนโคตรดีครับ จากคุณ : Gerbkheeb - [ 11 ธ.ค. 51 12:20:39 ]

ความคิดเห็นที่ 5 รพินทร์ ก็คือมนุษย์ปุถุชน ผู้ชายธรรมดาสามัญคนหนึ่ง ผ่านร้อน-ผ่านหนาวมามากมาย ประสบการณ์สอนสั่ง บู้+บุ๋น ย่อมมีและย่อมรู้ ยามใดควรนำสิ่งใดออกมาใช้ เพื่อแก้ปัญหาและเพื่อการอยู่รอดของเพื่อนพ้องแลหมู่มิตร -- คิดเล็ก คิดน้อยและขี้อิจฉา - ใครๆย่อมรู้ รพินทร์อกหักอย่างแรงดั่งตกเหว เปรียบตัวเองต่ำต้อยดั่งผงธุลีดิน คิดอ่านการสิ่งใด บางเรื่องหนักท้นใจ กลัวเป็นการอาจเอื้อมและกระทบจิตใจของผูอื่น ด้วยตัวเองนั้นด้อยค่าเหลือเกิน หากไม่คิดให้มากๆหน่อย พลันตัดสินใจทำลงไป ถูกกระทบ ว่าขานจากนายจ้างสาวก็มิดีแต่อย่างใด ด้วยใจที่ถนอมความรู้สึกของเธอเสียมากมาย -- อิจฉาผู้ใด?? มิอาจเห็นด้วย หากจะบอกว่าเป็นเจ้าแงซาย คงมิใช่แน่แท้ ความอิจฉา กับอาการรู้เท่าทัน ย่อมมองเห็นต่างได้มิยากเย็น ไก่เห็นตีนงูฉันท์ใด-งูย่อมเห็นนมไก่ฉันท์นั้น -- หน้าฉากดูดี แต่ว่าความคิดเบื้องลึกน่ากลัวมาก วาทะในการแก้ตัวก็ดี หรือเอาดีใส่ตัวเอาชั่วใส่คนอื่นก็ดี นับว่าหาตัวจับยากจริง ๆ ผิดกับแงซายที่จะแก้ตัวเก่งอย่างเดียว ไม่เอาดีใส่ตัวเอาชั่วใส่คนอื่น (อาจจะมีแต่คงเป็นเพราะต้องการเอาตัวรอด) โปรดยกตัวอย่างมาซักหนึ่ง - ดิฉันอ่านแล้ว ไม่เห็นเจอเลย หรืออาจเป็นเพราะร้างลามาหลายปี จึงลืมเลือนไปบ้าง  โปรดชี้แนะ ------- คงไม่สามารถนำไปเปรียบเป็นใครในสามก๊กได้ เนื่องจากยังอ่านสามก๊กไม่จบ ^ _ > นี่คือมุมมองส่วนตัวของดิฉัน หากพวกเราช่วยกันขัดและช่วยกันเกลา ย่อมได้มุมมองและความรู้ที่แตกต่างออกไปอีกมากมาย ด้วยความเคารพค่ะ ^ __ ^ จากคุณ : sandhurst - [ 11 ธ.ค. 51 13:05:36 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คนดี  ไม่จำเป็นต้องดีสมบูรณ์พร้อมทุกอย่างจนหาตำหนิไม่ได้ครับ แก้ไขเมื่อ 11 ธ.ค. 51 13:17:50 จากคุณ : ล่องฟ้า - [ 11 ธ.ค. 51 13:15:23 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ดีครับ อย่างน้อยเค้ายอมตายก่อนคนอื่น แต่เนื่องจากเค้าเป็นพระเอก เลยไม่ตายสักกะที หรือคุณอยากไปกับพราน ที่หนีเอาตัวรอด แล้วปล่อยให้คุณตายกลางป่า ผมอ่านแล้วสงสาร รพินทร์ ที่มีประมาณนึงว่า เงินแค่นี้เค้าคิดว่ามันไม่มากไป โก่งค่าตัวอะไรประมาณเนี้ย แต่เงินนี่ เค้าเอาไว้ให้แม่ ซึ่งมีลูกชายคนเดียว เผื่อเค้่าเป็นอะไรตาย จะไม่ลำบาก ถ้าจำผิด ขออภัย มันนานมาแล้วที่อ่าน จากคุณ : บัตรผ่าน แมน V6 - [ 11 ธ.ค. 51 15:17:14 A:58.8.60.207 X: TicketID:190507 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ถ้าเปรียบเทียบกับผู้ชายในชีวิตจริง ก็ต้องบอกว่า พรานใหญ่นั้น "โคตรดี" ค่ะ มีข้อเสียบ้าง แต่ความดีก็ยังมากกว่าอยู่ดี เขาไม่ใช่คนขี้อิจฉานะ คุณหญิงเคยบอกว่า รพินทร์มีปมเขื่องค่ะ เพราะตัวเองเป็นที่หนึ่งในป่าดงพงพีมาตลอด พอมาเจอแงซายที่เก่งไม่ได้ด้อยไปกว่า ก็เลยเกิดอาการเขม่น ไม่ชอบขี้หน้าขึ้นมา แต่จริง ๆ ก็ยอมรับฝีมืออีกฝ่ายนะคะ ไม่เคยอ่านสามก๊กค่ะ เปรียบไม่ถูก แต่ดีไหนเลยจะสู้คุณชายใหญ่ได้ คนนี้ไม่เห็นเคยหลุดเลยนะ ฟอร์มดีตลอด ตั้งแต่ต้นจนจบค่ะ สุภาพบุรุษตลอดเวลา ^-^" ไม่แปลกที่คุณจะชอบ เหมือนเรา โฮะโฮะโฮะ จากคุณ : Die unendliche Geschichte - [ 11 ธ.ค. 51 16:06:09 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตาพรานหรือ!?... นิสัยเดียวกะผมเลยครับขอบอก(ในเรื่องของดื้อเงียบนะ-_-") จากคุณ : หนุ่มเหน่อ - [ 11 ธ.ค. 51 19:12:03 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตาพรานหรือ!?... นิสัยเดียวกะผมเลยครับขอบอก(ในเรื่อง.....อะไรซักเรื่องสิน่า แหะแหะ-_-") จากคุณ : ใจกระบี่กระจ่างแจ้ง - [ 11 ธ.ค. 51 19:14:07 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เขาว่าคนอ่านสามก๊กครบสามจบคบไม่ได้(ผมไม่ได้ว่านะครับเขาว่า) ผมเคยอ่านเฉพาะที่นำมาเป็นแบบเรียนแต่นาน เปิดดูหนังชุดก็ไม่จบเพราะมีหลายแผ่นเลยถอดใจ ก็คุ้นชื่อครับกับตัวละคร ที่กล่าวมา แต่ไม่มีส่วนลึกเพราะอ่านยังไม่จบ ตัวละครที่มีมุมมองหลายด้านให้เห็นโฉมหน้า ผมถือว่าผู้เขียนสร้างตัวละครได้สมจริงสมจังมากครับ ได้ยินแต่เขาว่ากวนอูเป็นเทพเจ้าแห่งความซื่อสัตย์ ผมว่ารพินทร์เราเรื่องนี้กระ็ดับเทพเหมือนกัน หรือการเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ก็ไม่น้อยหน้าใคร การที่เสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกัน ก็หยวน ๆ กันไปเถอะครับ ก็ต้องชิงดีชิงเด่น ไม่มีใครยอมเสียเปรียบเป็นรอง ต้องชิงเหลี่ยมชิงคูเชือดเฉือนคู่แข่งทุกรูปแบบของชายชาตรี (ถ้าคุณเคยรักหญิงคนหนึ่งแล้ว มีคู่แข่งคุณจะรู้ว่า เสียทองเท่าแขนไม่ยอมเสียแฟนให้ใคร) (ผมว่าสองสิงห์เพิ่มปมความตื่นเต้นของเรื่องราวได้เยอะครับ ถ้าไปทางเดียวกัน “เจ้าว่างามก็ว่างามไปตามเจ้า” เรื่องคงจะจืดชืดลงไปอย่างแน่นอน) แต่ในบทสุดท้ายเมื่อจบเกม ก็ไม่เจ็บแค้นเคืองโกรธจนกระอักเลือดตายแต่อย่างใด มีแต่มิตรภาพและไมตรีจิตอันดีมอบให้กัน รพินทร์คงไม่ใช่เป๊ปซี่ จะได้ดีที่สุด จากคุณ : ปฏิทิน - [ 11 ธ.ค. 51 20:42:10 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ถ้าในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง ก็ดีมากๆ นะครับ คบได้ ไว้วางใจได้เต็มที่ จะต้องการอะไรมากกว่านี้อีกล่ะ แต่ถ้าในฐานะคนรักนี่ ก็ไม่ใช่พระเอกในนิยายล่ะครับ อา...แต่ก็ยังดีกว่าพระเอกในวรรณคดีไทยหลายเรื่องนะ (อันนั้นสำส่อนมาก) แต่ก็นะ จขกท. ก็พูดซะเสียเลย จริงๆ แล้วไม่ได้แย่ขนาดนั้น "มีนิสัยคิดเล็กคิดน้อยผิดวิสัยของลูกผู้ชาย" ก็ไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยยังกับผู้หญิง เรียกว่าละเอียดอ่อนกว่าผู้ชายทั่วไปดีกว่า แต่มันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับการที่รพินทร์จะเป็นคนดีหรือคนไม่ดีเลยนี่? "ขี้อิจฉาไม่อยากให้คนอื่นเด่นกว่าตัวเอง" ไม่อยากให้คนอื่นเด่นกว่าตัวเอง - อันนี้ออกแนว "ริษยา" มากกว่านะครับ (รุนแรงกว่าอิจฉา) ซึ่งเป็นพฤติกรรมที่ผมถือว่าน่ารังเกียจมาก อย่างรพินทร์ เรียกว่าเป็นอาการ "หมั่นไส้" จะตรงความจริงกว่านะ (ความหมายต่างกันเยอะนา) แหม...ก็ตัวเองก็ถือว่าเป็น "หนึ่ง" ในป่านี้เหมือนกัน กลับมาถูกคนใช้ในคณะเดินทางมาลูบคมเอาง่ายๆ หลายต่อหลายครั้ง ส่วนแงซาย...ไม่อยู่ในฐานะที่จะมีอะไรจะต้องเสียอยู่แล้วนี่ "หน้าฉากดูดี แต่ว่าความคิดเบื้องลึกน่ากลัวมาก" จริง...แต่ก็จริงอีกเหมือนกันที่ว่ารพินทร์มีมโนธรรมธรรมมากพอที่จะยับยั้งไม่ให้ปฏิบัติไปตามความคิดด้านมืด (แต่ถ้าโดนกดดันมากๆ ก็ไม่แน่เหมือนกัน ดังที่จะปรากฏในภาคสองบางตอน สรุปคือไม่ใช่ผู้ร้าย แต่ก็ไม่ใช่พ่อพระ) "วาทะในการแก้ตัวก็ดี" ถ้าเป็นเรื่องการทำงาน ถ้ารพินทร์ทำพลาดจริงๆ ผมก็ไม่เห็นเขาจะแก้ตัวเลยนี่ เห็นชิงยอมรับผิดตลอด แต่ถ้าเรื่องส่วนตัวก็มีส่วนจริงเหมือนกัีน ดูเหมือนจะมีอยู่ครั้งสองครั้ง คือตอนที่รพินทร์ทะเลาะกับดาริน (หาว่าดารินเอาเรื่องจำกัดเวลาในการเดินทางไปบอกแงซาย) กับเรื่องที่ไม่ยอมรับว่ามีอะไรกับมาเรียแล้ว แต่นั่นก็น่าเห็นใจอยู่ โดยเฉพาะข้อหลัง ห้ามยอมรับเด็ดขาด (ฮา) "หรือเอาดีใส่ตัวเอาชั่วใส่คนอื่นก็ดี" อันนี้จำไม่ได้ว่ามีนะ (อย่างน้อยก็ในภาคแรก-ถึงภาคสองก็ไม่น่าจะมี) จะมีใกล้เคียงก็แค่ตอนพยายามแก้ลำแงซายที่เนินพระจันทร์เท่านั้นเอง "ผิดกับแงซายที่จะแก้ตัวเก่งอย่างเดียว ไม่เอาดีใส่ตัวเอาชั่วใส่คนอื่น (อาจจะมีแต่คงเป็นเพราะต้องการเอาตัวรอด)" อย่างแงซายนี่ หลายๆ ครั้ง เพียงแค่แก้ตัวให้พ้นผิดอย่างเดียว ความผิดทั้งหลายแหล่ก็ตกอยู่กับรพินทร์แล้วครับ ไม่จำเป็นต้องทำอะไรโง่ๆ อย่าง พูดเอาความชั่วใส่คนอื่นตรงๆ (หรืออ้อมๆ) เพื่อให้โดนคนฉลาด(กว่า)อย่างเชษฐาจับได้เลย อย่างไรก็ดี ผมก็เห็นว่าเป็นแค่ "การล้อกันเล่น" ของแงซายเท่านั้น จากคุณ : มนุษย์หิมพานต์ - [ 11 ธ.ค. 51 20:53:17 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เป็นคนดีค่ะ ในแง่ของน้ำใจ ความซื่อสัตย์ รักษาสัจจะอย่างดีเยี่ยม รักเดียวใจเดียว ยอมเสียสละเพื่อผู้อื่นได้เสมอ ยอมตายแทนได้ ถ้าบุคคลใดมีนิสัยอย่างนี้แล้ว เรื่องส่วนตัวอย่างอื่นก็ไม่ต้องคำนึงถึงแล้วล่ะค่ะ จากคุณ : Red Pine - [ 12 ธ.ค. 51 14:31:52 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ถึงแม้ จะไม่ค่อย ชอบรพินทร์ เท่าไหร่ โดยส่วนตัว ไม่คิดว่า รพินทร์ เป็น คนขี้อิจฉา เค้าเป็นคนดีพอประมาณ แต่จะเด่น ในความซื่อสัตย์ เสียสละ ความรับผิด ชอบ ต่อหน้าที่ ลูกน้อง และ การงาน ค่ะ อันนี้ เด่นมาก ส่วนเรื่อง อื่น ๆ เป็น ปลีกย่อย ค่ะ อย่าง รักเดียวรักใจ นี่ ดิฉัน ว่ามัน ไม่ชัดเจน เท่าไหร่ เมื่อดู เนื้อเรื่องในภาค 2 ประกอบ ยิ่ง มัว เข้าไปใหญ่ อีก(โดยไม่ดึงอดีตซาติมาเกี่ยวข้อง) ก็ขนาดเกี่ยวข้อง ยังขณะ นี้เลยน่ะ เราว่า ว่าแต่จขกท. รู้สึก เป็นไง บ้างค่ะ อ่านภาค 2 แล้วมาต่อ ภาค 1 เพราะ ส่วนใหญ่ เค้า อ่าน ภาค 1 ต่อ ภาค 2 ส่วนเรา ว่ามันจบแบบ หมอง ๆ น่ะ สำหรับ รพินทร์ ไพรวัลย์ จบภาค 1 จะดูสง่างาม กว่านี้ น่ะ จากคุณ : qul (QUL 2008) - [ 12 ธ.ค. 51 15:08:23 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คนเราไม่มีใครดีและชั่วเสมอไปหรอกคะ พรานใหญ่เองก็มีข้อเสียเล้กน้อยให้ผู้อ่านหงุดงิดบ้างบางตอนได้ จากคุณ : ดาวกลางคืน - [ 12 ธ.ค. 51 21:43:54 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ยังไงก็รัก จากคุณ : ibapapoon - [ 12 ธ.ค. 51 22:30:01 ]

ความคิดเห็นที่ 17 -_-" เออ...น้าหัวข้อ11อ่ะ เป๊ปซี่มันต้อง...เต็มที่กับชีวิต..มิใช่ฤๅ??555+ จากคุณ : หนุ่มเหน่อ - [ 12 ธ.ค. 51 23:43:12 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ผมก็อ่าน ภาค 2 จบก่อน ภาค 1 นะในครั้งแรก เพราะ มันไม่รู้ เลยก็เลยตามเลยไปจนจบ แล้วมาเริ่มภาคแรก จากคุณ : OFFBASS - [ 13 ธ.ค. 51 06:16:45 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ฮือออ.......น้ำตาจะไหล........ ดีใจที่เกิดมา...แล้วได้อ่านเพชรพระอุมา ดีสิครับ รพินทร์ เป็นคนดีขนาดนั้นเลยจริงๆ รพินทร์ แค่คนเดินดิน ...ดุ่มๆ .... ดีได้เท่าที่ 48 เล่มจบ นี่ก็เกินปุถุชน ธรรมดาแล้วหละครับ... เพราะถ้าดีไปมากกว่านี้ เค้าเรียก เทวดา... จากคุณ : 123 (ณภวังค์) - [ 13 ธ.ค. 51 16:57:57 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เรื่องนี้คุณลุงพนมเทียนแต่งให้รพินทร์เป็นมนุษย์เดินดินนะคะ  เค้าเป็นคนดีมาก ๆ ก็จริงแต่คนเราก็ต้องมีรัก โลภ โกรธ หลง อารมณ์ชั่ววูบที่ไม่ดีบ้าง คนนะคะคุณ ไม่ใช่พระอรหันต์  และที่สำคัญ "นิยาย"ค่ะ อย่าคิดมากกันเลย จงดื่มดำและเคลิบเคลิ้มไปกับบทประพันธ์กันดีกว่า จากคุณ : เส้นหมี่ผัดขี้เมา - [ 13 ธ.ค. 51 21:20:40 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ผมว่าคนเขียนเจ๋งสุดครับ ที่เขียนอะไรหลายๆอย่างให้พวกเรา มานั่งงง ถกปัญหากันเล่นๆ พวกเราเองต่างหากที่ตีความไปเอง   ฮ่าฮ่า จากคุณ : Worraps - [ 15 ธ.ค. 51 21:48:47 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ถูกต้องเล้ยจ้า คุณ Worraps คุณปัญญา : ถูกต้องนะคร๊าบบบบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ฟิ้วววววว (แอบอ้างง) จากคุณ : ดาวกลางคืน - [ 16 ธ.ค. 51 17:01:31 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เราว่ารพินทร์ของของคุณหญิงออกจะน่าสงสารนะ!!! เฮียแงซายเค้าระรานมาตั้งแต่ภาคหนึ่งยันภาค 2 เลย 555 จากคุณ : องค์หญิงตัวร้าย - [ 16 ธ.ค. 51 17:56:58 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เราาชอบทั้งรพินทร์ ทั้งแงซาย ชอบตัวละครทุกตัว ที่เดินอยู่บนบทประพันธ์เล่มนี้ แต่ถ้าถามว่าเราหลงใคร เราหลงรพินทร์ ด้วยความเป็นสุภาพ บุรุษ นุ่มลึก รักเพื่อนพ้องน้องพี่ ฉลาด เก่ง และเป็นทุกๆอย่างให้เพื่อนฟ้องน้องพี่ ได้ เราหลงแงซาย  เพราะแงซาย ทะเล้น ทะลึ่ง กวน ๆ ทำให้ บทประพันธ์เรื่องนี้ มีรสชาด   สรุป คือ  เราชอบทั้ง 2 ตัว เราคิดว่าดี ทั้ง 2 ตัว ค่ะ จากคุณ : like 2 hear from u - [ 17 ธ.ค. 51 15:18:27 ]

ความคิดเห็นที่ 25 จขกท ไม่ evidence-based นะครับ ขอตัวอย่างด้วยครับ จากคุณ : som1598 - [ 23 ธ.ค. 51 11:23:15 ]