ความคิดเห็นที่ 12

พี่เจน งามพรรณ บันทึกไว้ว่า
"แม่ไม่เคยสัญญาว่าจะกลับมา"
ประโยคนี้ชักชวนประโยคต่อ ๆ มาให้เรียงร้อยเรื่องราวของเด็กหญิงอยู่บ้านริมคลองที่คิดถึงแม่ทุกลมหายใจ ประโยคแล้วประโยคเล่า บทแล้วบทเล่า จนสมบูรณ์ออกมาเป็นหนังสือเล่มเล็ก ๆ ที่ตั้งชื่อว่า ความสุขของกะทิ
จากวันนั้นจนถึงวันนี้...
เป็นเส้นทางยาวไกลที่มีผู้คนสมทบเข้ามาเป็นเพื่อนร่วมทาง จากจุดเริ่มต้นที่มีลำพังคนเดียว บัดนี้ ความสุขของกะทิ เป็นเหมือนครอบครัวใหญ่ที่มีสมาชิกมากหน้าหลายตา สร้างความคึกคักและสีสัน จนแทบไม่อยากเชื่อว่า ทุกอย่างเริ่มต้นขึ้นเมื่อวันนั้นหน้าคอมพิวเตอร์
เส้นทางนี้ยิ่งคึกคักมากขึ้นเมื่อ ความสุขของกะทิ แปลงจากตัวหนังสือเป็นภาพบนจอ ได้เห็นพลังสร้างสรรค์ที่เสกให้จินตนาการกลายเป็นงานศิลปะเคลื่อนไหวอันงดงาม
ขอเชิญชวนสมาชิกครอบครัว ความสุขของกะทิ สัมผัสความสุนทรีย์บนแผ่นฟิล์ม เพื่อทำความรู้จักและใกล้ชิดกับเด็กหญิงกะทิมากขึ้นอีก แล้วจะพบว่าเรื่องราวของความสุขและความประทับใจไม่ใช่เรื่องไกลตัวเลย
จากคุณ :
ซกเล็ก
- [
19 ธ.ค. 51 20:31:59
]
|
|
|