Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com


    >>HaPpY BiRth DaY<<หนังสุข เศร้า เหงา น่ารัก กับความเห็นของคนที่ตั้งใจไปดู(มาแล้ว)+(คนที่แพ้การสปอยล์อย่าเข้ามานะคร้าบบ)

    .
    .
    .
    สำหรับคนที่ไปดูมาแล้ว...

    คุณได้ดูตัวอย่างหนังในโรงหนังก่อนไปดู ตัวหนังจริงๆหรือเปล่าครับ?

    สำหรับผมได้ดูตัวอย่างหนังในโรงก่อน รู้สึกว่า "นี่มันบอกเรื่องราวแทบทั้งเรื่องของหนังเลยเหรอเนี่ย!!"

    แต่ก็ไปดู...เพราะอยากรู้ตอนจบ และสัญญากับคนคนหนึ่งไว้ว่าจะไปดู "สัญญาต้องเป็นสัญญา">>นี่คือวลีหนึ่งที่มีอยู่ในหนัง อิอิ^___^

    สำหรับคนที่ไม่ได้ดูตัวอย่างหนังก่อนไปดูตัวหนังจริงๆล่ะครับ รู้สึกไหมว่า อ้าว!นี่มันหนังเศร้า(หรือพยายามจะให้เศร้า)เหรอเนี่ย!! หรือรู้สึกอย่างไร ก่อนและหลังไปดู

    .....................................................................
    ต่อไปนี้ไม่ใช่คำวิจารณ์ (อย่างน้อยผมก็ขอไม่เรียกเช่นนั้น) แต่นี่คือบทแสดงความคิดเห็นและความรู้สึกต่อหนังในฐานะคนดูหนังคนหนึ่งที่อยากจะเล่าให้ฟัง
    .....................................................................

    ชอบการที่พระเอก-นางเอก เขียนข้อความแสดงความเห็นเกี่ยวกับสถานที่กินและท่องเที่ยวลงในหนังสือท่องเที่ยวเล่มหนึ่งที่พิมพ์ไว้นานกี่ปีแล้วก็ไม่รู้ (นางเอกบอกมา) จนกระทั่งกลายเป็นแง่งอนกัน และได้เจอตัวจริงกันในที่สุด

    ตอนเจอตัวจริงกันนี่ โคตรจะบังเอิญเกินไป (เหมือนละครไทย) ที่ไปอยู่ในร้านอาหารแห่งนั้นพร้อมกันพอดี หุหุ!

    อนันดาแสดงได้ดีมาก ดีมากในที่นี้ = เป็นธรรมชาติ ดูแล้วอืม..เป็นตัวละครตัวนี้แหล่ะ

    และในสิ่งที่ผมกำลังกังวลในขณะที่ดูหนังนั่นเลยก็คือ พระเอกกับนางเอกจะผูกพันธ์กันมากน้อยแค่ไหน หนังจะทำออกมาให้รู้สึกเชื่อได้แค่ไหนว่า ทั้งสองคนนี้ ผูกพันธ์และรักกันมาก ขนาดที่พระเอกจะทุ่มเทดูแลนางเอกได้ถึงขนาดนั้น

    แสดงกันได้น่ารักดีครับ ผมอมยิ้มตลอดเลยนะ กับฉากต่างๆที่พระเอก-นางเอก กุ๊กกิ๊ก จุ๊กจิก จู๋จี๋กัน

    แต่รวดเร็วเกินไปหรือเปล่า? ที่จู่ๆ พระเอกจะขอโทษนางเอก จนถึงขนาดลงทุนติดป้ายคำว่า ขอโทษ ขนาดใหญ่เท่าตัวรถแล้วโทรเรียกนางเอกให้ออกมาดู นั่นคือพระเอกรักนางเอกแล้วสินะ (ประมาณว่าอยากรู้จัก สนใจ คิดจะจีบแล้วเหรอ? อะไร? ทำไม? ง่ายจัง!! *ไม่มีวี่แวว*)

    และกิจกรรมที่ทำร่วมกันก็น้อยเกินไป โดยเฉพาะสิ่งที่นางเอกมีให้กับพระเอกนั้นก็ยังดูไม่มีอะไรมากนัก

    แต่บางทีความรู้สึกรักนี่ ก็คงไม่จำเป็นต้องมานั่งแจกแจงเหตุผลล่ะมั๊ง ก็เรารู้สึกรัก หลงเค้าไปแล้วนี่!!

    และแล้วก็ถึงจุดพลิกของหนัง (ตอนรถโผล่มาชน ก้ทำได้ดีทีเดียว) และหนังใช้วิธีเงียบครับ ให้ตกอยู่ในภาวะ อึ้ง! ทึ่ง! คาดไม่ถึง! คิดไม่ออก! บอกไม่ถูก! และมีเสียงดนตรี Happy Birth Day คลอไว้ให้ใจหายหน่อยๆ

    เป็นคุณจะตัดสินใจยังไงครับ? ระหว่าง

    1.ทางการแพทย์ชี้ว่าก้านสมองตาย ถือว่า ไม่มีชีวิตแล้ว คุณก็จะปล่อยให้เภาจากไป ทำใจซะ!!

    2.ไม่ได้สิ!! เธอยังมีโอกาสรอด ต้องยื้อชีวิตเภาให้ถึงที่สุด นานแค่ไหนก็ยังมีความหวัง++

    คนเป็นแม่ พยายามทำใจ และรอเพียงเจ็ดวัน

    พระเอก ทำใจไม่ได้ ตัดสินใจยื้อนางเอก และรับภาระดูแลเธอเอง

    พระเอกทำเพื่อตัวเอง หรือ เพื่อใคร?

    พระเอกเริ่มคลั่ง จิตตก หดหู่ เศร้า การงานไม่เป็นอันทำ เงินเริ่มร่อยหรอ ขายรถ ออกจากงาน เฝ้านางเอกทั้งวันทั้งคืน

    ที่จริงผมอยากให้ช่วงนี้ถ่ายทอดออกมาให้เสมือนสารคดี "การดูแลเจ้าหญิงนิทรา" ให้มากที่สุด แต่หนังก็ทำออกมาให้รู้สึกถึงความเหนื่อยยากลำบากใจในการปรนนิบัติ ไม่เป็นอันทำอะไร ที่ต้องคอยเฝ้านางเอกอยู่ได้ในระดับหนึ่ง เพียงแต่ยังไม่ละเอียดมากพอนัก (ไม่ละเอียดให้มากจนเป็นที่พอใจของผม)

    นางเอกทานอาหาร หรือ ได้รับสารอาหารอย่างไร?

    การพลิกตัวเพื่อกันแผลกดทับหายไปไหน? (หรือผมดูไม่ถ้วนถี่?)

    ฯลฯ

    อาจจะมีช่วงหนึ่งที่พระเอกกำลังลังเล สับสน และอยากจะทิ้งภาระอันหนักอึ้งนี้ออกไป โดยผมดูจาก เช่น ตอนสังสรรค์กันที่บริษัท พระเอกเมา ไม่อยากกลับบ้าน พระเอกคิดตามคำพูดของเพื่อนร่วมงานบางคน ~ นี่ตัวเองโง่ บ้า หรืออย่างไร มีด้วยหรือผู้ชายแบบนี้ เอ้อ!! แล้วเราสมควรทำต่อไปอีกเหรอ พระเอกกำลังจะเคลิ้มจูบกับเพื่อนสาวร่วมงาน แต่ก้เปล่าเลย กลับเป็นการปล่อยโฮ++ระบายความทุกข์ทรมานใจออกมาแทน

    แล้วเหมือนจะคิดได้ว่า จะมัวมานั่งเศร้าซึม ฯลฯ อยู่ทำไมกัน สู้ต่อไปสิ ยังมีเภาอยู่ข้างกาย เธอไม่ได้ตายซักหน่อย เภายังอยู่กับเราตลอดเวลา ไปเที่ยวไหน พาไปด้วย ~ดูหนัง เดินห้าง จ่ายตลาด ฯลฯ


    ใครคิดบ้างครับว่า พระเอกใกล้จะไปละ ใกล้เป็นประสาท เป็นโรคจิตเต็มที ควรมีใครมาเอาเขาไปบำบัด เยียวยาได้แล้ว

    แต่ผมคิดว่า มันเป็นจินตนาการของพระเอก โดยที่ผมรู้สึกว่า พระเอกก้รู้ตัวอยู่เสมอ ว่าเรากำลังคิดไปเอง แต่ก็จะคิด เพราะอยากให้ตัวเองมีความสุข เป็นจิตใต้สำนึกที่เชื่อว่านางเอกยังไม่ตาย และรักเรา พร้อมที่จะอยู่กับเราไปตลอด

    พ่อแม่พระเอกตัดสินใจที่จะทำลายร่างลูกสาวตัวเองเสีย ซึ่งต้องเกิดจากความเชื่อว่า คงไม่มีอะไรดีขึ้นไปกว่านี้แล้ว ลูกเราตายแล้วจริงๆ และเห็นพระเอกเปลี่ยนผ้าอนามัยให้ลูกสาว หรือคิดกลัวว่า จะ'เป็นเอามาก'ขึ้นเรื่อยๆหรือเปล่า ยุติปัญหานี้ไม่ให้คาราคาซังต่อไปเสียดีกว่า

    .
    .
    .(ต่อครับ)

    จากคุณ : เคมีพี่ตุ๊ก^_+ - [ 24 ธ.ค. 51 18:53:02 A:202.28.27.5 X: TicketID:192191 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com